Verwondering
Ze vormen in V-vorm wonderbaarlijke patronen,
de maan kijkt toe met een half gezicht
en lijkt het goed te vinden bij t vallen van de avond.
Ik staar naar die halve maan, naar de boeiende figuren
door deze zwermende vliegvlugge vogels gedirigeerd .
Ze zijn zo licht, onvermoeid wendbaar,
en wijl de lucht lijkt te verdonkeren
kan ik enkel verwondering tonen.
Ik ervaar hun subtiel harmonieus vedergesuis
wijl nog in de struiken aan weerskanten
inlandse vogelijntjes schuchter kwetteren
van niente naar pianissimo in dr eigen letteren,
van uit alle hoeken en kanten
tussen de struiken en bramenranken
Het is zo heilzaam wandelen langs dit pad,
ik voel me zen en ook de hond is rustig.
Ik speur in een soort trance de egale hemel af
ver weg van de drukke binnenstad.
Wat een mystieke verademing, vogeltjes zo klein
en behendig licht de lucht te zien doorklieven
wijl ik niet eens vleugels kreeg toebedeeld,
vol ontzag nu voor die intuïtieve zwermpatronen
in V groep zich beveiligend voor de vijand.
Vol bewondering volg ik dit kleine gevederte,
gevoelsmatig vliegend naar waar t nu mogelijk beter is
wijl wij mensen meester menen te zijn op deze planeet!
We hebben nog zoveel te leren
over de schepping van groot tot klein
Kristin 15 oktober 2016