De prachtige magnolia van uit mijn kindertijd
met zn weelde aan fel witte bloemen
die ieder jaar weer de bladeren vóór zijn
sierden de tuin van mijn vergane jeugd
ten spijt.
Hij werd van in de beginne Japans gesnoeid
een weelde aan wit offreerde hij als voorbode,
zn soortgenoten kondigen zich nu weer, ongemoeid.
Onze boom blijft in mn ziel als beitelwerk geprent
en is tot mijn verdriet niet mogen blijven.
Men heeft hem onverbiddelijk verminkend geveld
en zo heeft zich voor altijd van mijn jeugd afgewend.
Mijn hart schreit iedere lente om onze magnolia
zo rein als hij altoos zn eerste bloemen luxueus etaleerde,
zo nauwgezet als hij werd gekoesterd, deel van ons leven
dat nooit de tuin mocht verlaten, nu verworden tot Mania?
Maar het gebeurde en nu wenen wij samen in onze ziel
Kristin, lente 2015.
Foto aliexpress.com.