‘t Is carnaval in ’t polderdorp!
De maskers van sommigen zijn afgevallen
en grimlachen tegen de ruiten van de meeste staminees.
Lichtjes her en der lonken want het volk wil volop vieren
en zÂ’ herkennen elkaar niet, want de maskers zijn afgezet:
elkeen rent schallend, dansend anderen plagend toe te tieren,
doch nu het feest bijna voorbij is zijn de gemoederen bedaard.
Zal ‘t polderdorp eind’lijk kunnen rusten van alle escapades,
van ‘t bier zuipen, het kotsten en ook het uit de band springen,
want niemand die iemand kende, ook hun maskerade niet?
Nu rusten zij uit, moe van het roepen, tieren en het zingen.
maar maandag zal de bezinning volgen, elk in zÂ’n gewone doen!
Het wegvegen van confetti en slingers die van niemendal zijn!
De toren die in alle rust en glorie weer hemelwaarts zal reiken,
met z’n klokken die men om ‘t kwartier weer iedere dag zal horen,
blij om dagdagelijkse drukte weerom glad te kunnen strijken.
Het was weer carnaval en ‘t was weer goed net zoals toen,
nu afgesloten in Â’t witte dorp met een dikke zotskapzoen!
Kristin, carnaval 2015-03-15
Foto Rudi Huygebaert.
