Aftakeling? Wie zal het zeggen
Hij is volgens mij veel te lang van huis weggeweest
maar lusteloos traag als hij werd kon het niet meer,
hem tot betere en vrolijker gedachten brengen lukte niet:
hij bleef sloffen en bladeren doorheen bezoedelde paginas,
wou meer te weten komen, maar het lukte hem niet
en ik besloot: Nu ga je naar de dokter, mogelijk ziekenhuis,
we zien wel. En ik bleef achter, ineens eenzaam en verweesd
Men hecht zich zo gemakkelijk, dit kón ik zo niet laten.
De eerste dagen werd hij poloklinisch behandeld
maar hij gaf geen krimp, de fut bleef uit zoals voorheen
en nochtans werd hij dagelijks door mij gemasseerd
en met lichte vingers in alle regionen betokkeld
maar ondanks mijn goede zorgen mocht dit niet baten.
Ik had hartenpijn, voelde mij niet goed in mn vel.
en wou bij hem de adrenaline weer zien stromen,
zn levenslust opgekalefaterd! En ineens rinkelde een bel:
ik nam een besluit, sleurde hem zuchtend uit zn plekje
en bracht hem bezwaard hart naar een specialist,
bleef verslagen achter maar tóch vol hoop op herstel
en Vandaag is hij teruggekomen, monter en vol moed
en ik juichte: vanaf vandaag zal ik je nog méér bewerken
om je fit te houden En gelukkig doch boordevol overgave
schikte ik hem weer op zn plekje, bond hem wat vast
want men weet maar nooit
Verheugd lepelde ik hem weer soep vol letters naar binnen
en hij voelde zich weer als herboren, voelde zich weer goed:
mijn computer!!!
(Kristin - zomer 2014)