|
Nostalgie…
Mijn Vlaanderen, waar zijt gij gebleven
met uw fiere voorvaderen,
de stoere Vlamingen, eenvoudig
in alles wat zij deden en trotseerden
omdat zij fier waren op uw gronden
die zij omploegden op hun velden
of in hun kleine lochting.
Waar zijn uw wegen met stenen geplaveid,
waar zijn ze, de torens en de kapelletjes
om iedere zondag Maria te eren?
Waar zijn de scharensliep en de voddenman
in de kleine steegjes en op uw weggetjes
vol modderige karrensporen.
Waar zijt gij, mijn Vlaanderen
wáár zijt gij, fiere Vlaming?
Waar zijn uw kleurige liedjeszangers
om t’ volk te lokken op uw markten
wijl elkeen meezong met hun liederen
over ‘Peer de boer en Marie zijn vrouwe’
onder klaterende torenklanken?
Waar zijn de kasseien vol paardenvijgen,
van de brabanders vóór de boerenkarren,
hobbelend over de landerijen
om hooischelven neer te poten op de akkers
van uw schone ongerepte grond?
Waar zijn uw kleurrijke boerderijen,
met zwaluwnesten onder de dakgoten?
Waar zijn zij, de notabelen,
de statige pastoor, de onderwijzer en de notaris
die gij beleefd groette, omdat gij vasthield
aan normen en waarden die er nu niet meer zijn
want ik vind ze niet meer, die vastgeroeste waarden,
omdat onverlaten u met minachting behandelden
en u zich met bloed en tranen verdedigen moest.
Nimmer zult gij de vijand toelaten op uw grond
die gij met hand en tand zult verdedigen.
Men vrage en vertelle het voort…
kristin - 2010.
10-04-2011 om 22:58 geschreven door tlissewegenartje 
|
.
.
