Nostalgie… Mijn Vlaanderen, waar zijt gij gebleven met uw fiere voorvaderen, de stoere Vlamingen, eenvoudig in alles wat zij deden en trotseerden omdat zij fier waren op uw gronden die zij omploegden op hun velden of in hun kleine lochting.
Waar zijn uw wegen met stenen geplaveid, waar zijn ze, de torens en de kapelletjes om iedere zondag Maria te eren? Waar zijn de scharensliep en de voddenman in de kleine steegjes en op uw weggetjes vol modderige karrensporen. Waar zijt gij, mijn Vlaanderen wáár zijt gij, fiere Vlaming?
Waar zijn uw kleurige liedjeszangers om t’ volk te lokken op uw markten wijl elkeen meezong met hun liederen over ‘Peer de boer en Marie zijn vrouwe’ onder klaterende torenklanken?
Waar zijn de kasseien vol paardenvijgen, van de brabanders vóór de boerenkarren, hobbelend over de landerijen om hooischelven neer te poten op de akkers van uw schone ongerepte grond?
Waar zijn uw kleurrijke boerderijen, met zwaluwnesten onder de dakgoten?
Waar zijn zij, de notabelen, de statige pastoor, de onderwijzer en de notaris die gij beleefd groette, omdat gij vasthield aan normen en waarden die er nu niet meer zijn want ik vind ze niet meer, die vastgeroeste waarden, omdat onverlaten u met minachting behandelden en u zich met bloed en tranen verdedigen moest.
Nimmer zult gij de vijand toelaten op uw grond die gij met hand en tand zult verdedigen.
Men vrage en vertelle het voort…
kristin - 2010.
10-04-2011 om 22:58 geschreven door tlissewegenartje
|