Deze morgen op bezoek geweest bij de mama. Ze lag nog in bed maar kwam naar beneden van zodra ze ons hoorde binnen komen.
Ze voelde haar goed, en eigenlijk zag ze er ook wel goed uit. Ze keek met plezier naar Yente en schaterde het uit bij alles wat Yente aan het vertellen was.
Ik vroeg haar of ze al iets beslist had wat ze nu verder ging doen. En zij zou kiezen voor de verdere behandeling met de lichte vorm van de chemo. Want ze is bang dat, als ze niks doet, de tumor des te sneller zal terug beginnen groeien. Ik zei haar dat ze vroeger altijd zei als er geen genezing meer mogelijk is, dat ze dan geen behandeling meer moeten doen. Maar ze antwoordde: "maar hier is er nog altijd een behandeling mogelijk e, ze kunnen hem wel niet meer weg krijgen, maar ze willen toch nog altijd behandelen"
Daaraan hoor je dat ze nog steeds hoopt op goed nieuws. Maar wie kan het haar ook kwalijk nemen e.. Als er geen hoop meer is, dan is het niet meer de moeite om verder te leven.
En dat is nu juist wat wij haar wel willen geven. De zin om verder te leven...
En we gaan daar zondag eens werk van maken. We maken er een supergezellige familiedag van.
Vanavond mag ze bij Davy en Katrien gaan eten, en ook daar kijkt ze erg naar uit! Verzorg ze broer, ze verdient het!