Gisteren een bezoekje gebracht aan de mama. Ze deed wel alsof ze zich goed voelde maar ik voelde dat het niet zo was. Ze at nog steeds niet en kon ook ni drinken. Ik neep haar vel in haar hand bij elkaar en zag dat ze aan het uitdrogen was.
Ik heb dan maar zelf de huisdokter gebeld...
En maar goed ook, want bleek dat ze een maagontsteking had. Waarschijnlijk door de vele medicatie en de chemo. Natuurlijk kreeg ze ook hiervoor medicatie (weer 3 erbij).
Vandaag stuurt ze mij dat het al iets beter is. Ze ging naar de winkel met papa. Dat wil toch zeggen dat het wat beter is. Nu hopen op elke dag beterschap!
Volgende scan van de longen staat gepland op 5 november.
Tegen mij doet mama precies of het aan het beteren is en doet ze haar goed voor...
Tegen Davy zegt ze da ze met moeite nog een vierde van een boterham en 1 blik cola binnen krijgt op een dag. Ze voelt dat haar lichaam vocht nodig heeft maar ze krijgt het echt niet binnen. Ze heeft steken overal in haar lijf.
Als ik zou zeggen wat er allemaal scheelt, zegt ze, dan doe je mij direct terug naar spoed
Je zou voor minder de moed verliezen zegt ze dan.
Ik ga straks naar daar en als het nog niet beter is ga ik voorstellen om de huisdokter te bellen. Misschien luistert ze voor 1 keer naar mij...
Vandaag de mama bezocht en ben eigenlijk wel blij dak da gedaan heb. Ik had schrik voor hoe ik haar ging aantreffen maar ze zag er al bij al goed uit.
Het was iets beter zei ze. Ze had vandaag nog maar een uurtje geslapen en had al wat geholpen met patatjes schillen en zo kleine dingen.
Ze zei ook dat misschien alles wel voor niks geweest was. En dat ze soms denkt dat ze beter zoals hunne vriend gedaan had (geen behandeling meer). Maar, zei ze, ik heb nu een kans gekregen en dan moet ik ze maar nemen zeker...
Sinds zondag gaat het weer bergaf met mama.
Ze klaagt veel over buikpijn (maar steekt het dan op haar maag), heeft nog steeds hoofdpijn en kan niks meer eten. Zelf het kleinste beschuit krijgt ze niet binnen. Kracht is terug weg en ze slaapt ook weer heel veel. En misschien maar goed ook, want hoe zou ze haar anders voelen...
Gisteren kreeg ik van papa een bericht dat het achteruit gaat met mama en dat hij zich zorgen maakt. Ik wou dat ik hem kon helpen, want dit moet voor hem ook enorm zwaar zijn. Ineens moet hij thuis alles zien gedaan te krijgen van koken tot strijken en wassen. Terwijl vroeger alles voor hem klaar stond. Ik bewonder hem, het moet gezegd.
Davy wou mama vanavond bezoeken, maar ze sliep. Hij zag ook wel dat papa er wat door zat.
Papa wou deze morgen bellen naar het ziekenhuis om te vragen of al haar klachten wel normaal waren. Maar hij mag niet van mama. Zou ze een slecht gevoel hebben? Zou ze voelen dat haar toestand verre van goed is?
Hopelijk keert het tij snel en kan ze nog wat genieten van haar man, kinderen, kleinkinderen,...
