Deel
7: homofobie
Zoals reeds gezegd moet
de reden voor de vervolging en voor de discriminatie van homo's niet
gezocht worden in het specifieke van deze geaardheid zelf. Homo's
worden vervolgd om dezelfde reden waarom in onze contreien
bijvoorbeeld ook mensen met een andere huidskleur vervolgd worden of
mensen met een handicap of tot voor kort ook linkshandigen. Zij
hebben namelijk allemaal dit ene kenmerk gemeen dat zij in ongeacht
welke eigenschap verschillen van de meerderheid van de bevolking
terwijl zij zelf een minderheid vormen. En de meerderheid
vreest wie anders zijn en zo spreekt men over
homofobie, over xenofobie, over de achterstelling van anderstalige
minderheden en zo voort. Wie anders is dan ons, is slecht, zo
luidt de eerste wet van wie tot een specifieke meerderheid behoren en
die andersheid kan verwijzen naar een neutraal verschil, naar een
handicap of naar een criminele ingesteldheid maar evengoed kan zij
verwijzen naar een superieure lichaamskracht, naar een briljante
intelligentie, naar vroomheid of naar menslievendheid, zoals dat bij
uitstek het geval was met de stichter van het christendom die geen
vlieg kwaad deed terwijl het volk liever Hem veroordeelde dan de
moordenaar Barabbas. De kwestie is dat andersheid op zich als
slecht bestempeld wordt en zo is ook homofobie in feite net zoals
racisme een vorm van xenofobie: het is de vrees voor wat
ongewoon is of vreemd, de angst voor het onbekende want op wat men
niet kent, kan men niet anticiperen; het onbekende wordt ervaren als
een dreiging, een gevaar en gevaren maken alert, gevaren verwijzen
naar een mogelijk kwaad. Vandaar geldt meteen het devies: wat
slecht is, moet bestreden worden, wat in dit geval betekent dat
men het ideaal nastreeft van de volstrekte uniformiteit de
tegenpool van diversiteit. Mensen die om welke reden dan ook uit de
toon vallen, worden uit de groep gebannen of meteen gedood.
Voorzichtigheid is een
deugd maar tegelijk stamt uit de ervaring van alledag het gezegde dat
vrees een slechte leermeester is: het benaderen van de dingen vanuit
weetgierigheid maakt de wetenschap mogelijk en brengt ons kennis bij
maar de angst voor het onbekende maakt dit onbekende bij voorbaat tot
vijand waardoor men zich ervoor afsluit; men gaat het demoniseren
teneinde aldus een schijn van gelijk op te hangen als men overgaat
tot de bestrijding ervan: de meerderheid executeert de minderheden en
doet dat op geen andere grond dan het zogenaamde 'recht van de
sterkste' in de betekenis van the
survival
of the fittest,
een term van Herbert Spencer verwijzend naar het door Charles Darwin
in zijn evolutietheorie aan het licht gebrachte feit dat binnen een
volk de beste overlevingskansen toekomen aan de best aangepaste leden
een natuurwet die indien zij wordt binnengeloodst in de cultuur,
het 'recht van de sterkste' betekent of de regelrechte barbarij zoals
verhaald in de gelijknamige roman van Cyriel Buysse, verwijzend naar
een brute verkrachting.
Tussen haakjes betekent de term barbaar
barbaros
in het oud Grieks brabbelaar
want zo noemden de Hellenen wie geen Grieks spraken in de wereld
van vandaag zou men hen paradoxaal genoeg cultuurbarbaren
noemen. De onwetendheid gaat zelfs zo ver dat bijvoorbeeld heel wat
inwoners van Angelsaksische landen trots zijn op de specifieke
onwetendheid welke erin bestaat dat zij geen andere taal dan het
Engels (/het Amerikaans) hoeven te verstaan omdat ingevolge hun
imperialisme (incluis: kolonialisme, fascisme, genocide) de hele
wereld Engels als tweede taal is gaan spreken, wat zich uiteraard
wreekt in het feit dat nu iedereen kan verstaan wat de Angelsaksen
wel allemaal te vertellen hebben (of niet te vertellen hebben)
terwijl alle anderstalige volkeren voor deze egocentrische potentaten
geheel ontoegankelijk werden en bijgevolg verdacht zijn en welhaast
gedemoniseerd dreigen te worden wegens 'gebrabbel', vandaag al
vlotjes door de goegemeente opgevat als 'geheimtaal'.
(Wordt
vervolgd)
(J.B.,
28.02.2019)