De
ruk naar rechts
Steeds
meer opportunisten doen zich de politiek in stemmen en horen zichzelf
o zo graag aan het woord en als het maar even kan ook op de buis met
de mond vol over wat we met zijn allen wel zullen moeten gaan doen om
onze levensstandaard in stand te houden en daarvoor zullen zij
zorgen.
Om
te beginnen kunnen de meeste mensen makkelijk aan de slag blijven tot
hun zeventigste dat staat wetenschappelijk vast, evenals het feit
dat de bedreiging van onze welvaart niet te wijten is
aan de omkoperij en de onbekwaamheid van politici maar aan de sociale
fraude gepleegd door de armen. Langdurig zieken zullen opnieuw een
kans krijgen op de arbeidsmarkt, de herinvoering van de dienstplicht
zal onze burgerzin ten goede komen en het milieu vereist dat opnieuw
geïnvesteerd wordt in kernenergie. Alle stages kunnen best wat
worden uitgebreid en niet te vergeten komt er ook nog een verplichte
burgerdienst van één of twee jaar, daar zijn we nog niet uit, als
voorbereiding op de participatie aan het maatschappelijke leven.
Lui
die ontegenzeggelijk ter kwader trouw zijn beweren dat de nieuwe
'politici' er niet in slagen om een enkele zin te vormen die minder
dan drie fouten tegen het Nederlands bevat, weliswaar, doch dit, zo
antwoorden zij, is vanzelfsprekend ook niet nodig aangezien het niet
de taal is waarover zij beloven zich te zullen buigen: hun
altruïstisch engagement betreft de politiek en de economie; onze
economie moet blijven groeien, zo zegt het eerst de ene en vervolgens
de andere; we moeten jobs creëren, jobs, jobs, jobs voor iedereen.
En zij behartigen zich het lot van de medeburgers, de toekomst van
onze kinderen en van de hele natie, onze plaats in de wereld van
morgen en als dat niet van heldhaftigheid getuigt!
De
regering slaagt er weliswaar niet in om de helft van de burgers van
een job te voorzien, laat staan van een passende job maar kijk, ook
voor dat probleem hebben de nieuwelingen een oplossing in petto: de
algehele onbekwaamheid tot regeren moet beantwoord worden vanwege de
burger met flexibiliteit!
Flexibiliteit
betekent: niet vies zijn van een overuurtje, wat avondwerk of eens
bijspringen in het weekend en betalingen in natura ter verkapping van
lonen die het minimum niet benaderen. Maar flexibiliteit betekent
ook: geneesheren die al eens het huisvuil ophalen als zij niet aan de
bak komen op de arbeidsmarkt én ijzervlechters die bereid zijn om
een snelcursus te volgen met het oog op het lerarenambt of wat dacht
u van ervaringsdeskundige parlementairen?
Flexibiliteit
is het negeren van de eindtermen als de concurrentie onder scholen
dit vereist maar het betekent ook de bereidheid om af te stappen van
het klassieke examensysteem; de bereidheid om voor de beoordeling van
examens de professoren van weleer te vervangen door weliswaar
onopgeleide doch door de autoriteiten als bevoegd bestempelde
krachten en laten we hen voor de gelegenheid 'human
resourcemanagement-experten' noemen: zij worden door onze legaal
verkozenen aangeworven op grond van hun 'competentie' waar in het
'oude stelsel' alleen maar diploma's werden vereist. Want ook mensen
die niet houden van studeren en die hun vak niet kennen, moeten aan
de bak kunnen komen en dan vooral diegenen onder hen die hand- en
spandiensten verlenen aan bevriende politici het kan toch niet
dat dergelijke engagementen onbezoldigd blijven? En zo galmt dan hun
frisse song al door een nieuwe dageraad:
Weg
met de blokbeesten die het allemaal voor zichzelf inpalmen; zij mogen
dan al vakkennis hebben: zij maken ons, nitwits en opportunisten, het
leven zuur! En de macht om aldus het land om zeep te helpen, vereist
van ons niet één examen, wij schamen ons niet analfabeet te zijn,
het volstaat dat wij gelijk de leurders doen, van deur tot deur gaan,
eens schoon lachen naar de mensen en hen beloven wat zij het liefst
horen; zo immers winnen wij hun stem en krijgen wij het voor het
zeggen: de juiste man op de juiste plaats! Jedem das Seine! En
opruimen geblazen voor wat onze kas niet spijzigt!
(J.B.,
15.01.2019)
|