Excuseer
mijnheer maar u bestaat niet meer
Onlangs
dook in het nieuws het lugubere verhaal op van een Belg die op reis
in Indië onwel geworden, werd afgevoerd en nog voor zijn aankomst in
de kliniek aldaar overleed. Het gebeuren had plaats in februari 2016.
Het lijk van de ongelukkige werd overgebracht naar België en een
autopsie hier ten lande wees uit dat het lichaam een schedelwonde
vertoonde als van een slag van een stomp voorwerp en bovendien bleken
het hart en de beide nieren te ontbreken. (1)
Aan
de verhalen over rijke westerlingen die dringend een ruilorgaan nodig
hebben en die dat dan voor een grote som geld kopen bij een
gespecialiseerde bende die het wegsnijdt uit het lichaam van een
Indische paria, hebben we in de afgelopen decennia al kunnen wennen.
Ter gelegenheid van zijn verzoek aan de Europese Commissie om de
illegale handel in menselijke organen te bestrijden, stelde Aldo
Patriciello van de Europese Volkspartij op 25 mei 2010 onder meer het
volgende: (...) Onder de landen waar
illegale handel in menselijke organen plaatsvindt bevinden zich rijke
industrielanden waar tegen betaling illegaal verwijderde organen
worden ingevoerd, en arme landen, waar deze organen vandaan komen.
(
) volgens een onderzoek wordt geschat dat het om 15000 nieren per
jaar gaat, en dat de meeste daarvan afkomstig zijn uit
ontwikkelingslanden, omdat daar nog veel armoede heerst en de
illegale handel in organen soms de enige manier is om geld te
verdienen. (
) De handel in organen is meestal in handen van
criminele organisaties (...) (2)
Dit
in acht genomen is het niet ondenkbaar dat derde wereldburgers die in
hun leefkring moordpartijen om organen en derhalve om grof geld
moeten dulden, wel eens het plan konden opvatten om niet langer het
eigen volk te slachtofferen maar in de plaats daarvan de westerlingen
die de organen ook bestellen het is alvast een veronderstelling
die niet gespeend is van een zekere logica, zij het dan een
oorlogslogica. Het klinkt zelfs plausibel als bovendien een ander
feit in rekening wordt gebracht waarvan de gruwel zo mogelijk nog meer
verbijstert.
In
het eigen westen blijkt men namelijk de vitale organen voor
transplantatie weg te nemen uit de nog levende
lichamen van donoren terwijl wie zich als donor laten
registreren, in de waan verkeren dat hun organen pas na hun dood
zullen worden weggehaald. De waarheid immers is dat organen worden
weggehaald uit doodverklaarde maar niettemin
nog levende lichamen. Doodverklaring geschiedt van zodra het
elektro-encefalogram vlak is en dat heet 'hersendood'. Hersendood
wordt gelijkgesteld aan dood, terwijl een aantal hersendoden (soms na
vele jaren) zijn opgestaan en dikwijls zonder enig letsel.
In
dat verband reist de nu vijfentachtigjarige kinderarts Paul A. Byrne
de wereld rond met lezingen over het onderwerp. Hij stelt dat de term
'hersendood' slechts aanduidt dat de ziekenhuisapparatuur niet meer
in staat is om nog hersenactiviteit te registreren en dat de dood van
orgaandonoren pas intreedt op het ogenblik dat hun organen worden
weggehaald. (3)
Ook
de Nederlander Ger Lodewick schreef een schokkend boek over
orgaandonatie en klaagt daarin aan dat de ganse bevolking inzake
orgaandonatie belogen wordt. De donoren van organen zijn immers
helemaal niet dood, zo stelt hij; ze zijn wel doodverklaard omdat de
hersenactiviteit niet meer kan gemeten worden terwijl de rest van de
lichaamsfuncties onaangetast blijft en wel in die mate dat zwangere
vrouwen nog kinderen kunnen baren en dat donoren op het ogenblik dat
men in hun lichaam gaat snijden om hun organen te verwijderen, felle
reacties vertonen: de pols en de bloeddruk stijgen significant en
soms komt de donor overeind en maakt hij afwerende gebaren. (4)
We
weten dat in het verleden mensen vaker onterecht werden doodverklaard
en zo vindt men op begraafplaatsen soms sporen van verwoede pogingen
van 'levende doden' om uit hun kist te komen. Sommigen stonden op als
ze al in het dodenhuisje lagen of in het graf denk maar aan Jezus
van Nazareth (5) en enkelen werden uit de dood opgewekt zeer
zeker omdat ze helemaal niet dood waren en Lazarus die vier dagen na
zijn al dan niet vermeend overlijden door Jezus werd opgewekt, is
hiervan het typevoorbeeld. (6)
Het
criterium om iemand dood te verklaren werd immers lange tijd
geassocieerd met de ademhaling en de hartslag die soms bijzonder
moeilijk kunnen gedetecteerd worden en geslaagde reanimatiepogingen
alsook de nood aan orgaandonoren vereisten een nieuw criterium en zo
kwam vanaf de jaren zestig van de voorgaande eeuw stilaan het begrip
'hersendood' in voege. Echter, zoals reeds gezegd, blijkt het
probleem hiermee slechts te zijn verschoven want het is niet omdat
men iets niet waarnemen of meten kan, dat men ook mag besluiten dat
het er niet is en dat geldt behalve voor de ademhaling en de pols ook
voor de hersenfunctie.
Marie
Curie overleed ingevolge de onzichtbare Röntgenstraling in verband
waarmee zij in 1903 de Nobelprijs voor de Fysica ontving en dat zij
vaak seances bijwoonde, toont aan dat zij ook de mogelijkheid van de
onzichtbare aanwezigheid van overledenen ernstig nam en alvast
onderzocht: zoals het elke authentieke man of vrouw van de wetenschap
past, wachtte zij zich ervoor om te concluderen dat wat wij niet of
nog niet kennen, ook niet kan bestaan.
Van
zodra wordt aangenomen dat de hersenen niet de producenten van ons
bewustzijn zijn maar slechts de ontvangers, verschuift niet alleen
ons mensbeeld maar vergt evenzeer het criterium waarmee men
doodverklaard wordt een grondige aanpassing. Een en ander wordt
besproken door de Nederlandse cardioloog Pim Van Lommel die er
onderzoek naar deed en ook over publiceerde. (7) Wie echter blijven
zweren bij de genoemde materialistische hypothese, moeten
vanzelfsprekend het feit van de beperktheid van onze meetapparatuur
erkennen. Ofschoon de geschiedenis aantoont dat dit veeleer de regel
is dan de uitzondering, blijft het verbazingwekkend hoe makkelijk
'wetenschapslui' mensen van wie mag aangenomen worden dat zij de
waarheid zoeken ermee weg blijken te kunnen komen als zij,
verblind door winstbejag, de meest elementaire logica onder de mat
vegen. Wie doodverklaard zijn, hebben niet tegen te pruttelen, ze
delen bijna hetzelfde lot als de sans-papiers, die allemaal tegen een
gelijkaardig door onze bureaucratie gemodelleerd antwoord aankijken:
Excuseer, mevrouw, meneer, maar u bestaat helaas niet of niet
meer.
(J.B., 8 maart 2018)
Verwijzingen:
(1)
http://www.standaard.be/cnt/dmf20180223_03373607
(2)
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2010-3600+0+DOC+XML+V0//NL
(3)
http://www.wijwordenwakker.org/nl/gezondheid/artsen-aan-het-woord/p2002
(4) Ger Lorwick, Wat
je over orgaandonatie zou moeten weten, Succesboeken.nl, 2014.
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=k4a2j3g8T8o&feature=youtu.be
(5) Zie het Evangelie
volgens Johannes: Joh. 20, 1-2 en 11-18:
https://bijbel.eo.nl/bijbel/johannes/20
(6) Zie het Evangelie
volgens Johannes: Joh. 11:1-54:
https://www.bible.com/nl/bible/75/JHN.11.1-54.htb
(7) Pim Van Lommel,
Eindeloos bewustzijn. Een wetenschappelijke visie op de bijna
doodervaring, Ten Have, 2015.
|