Slavernij verpakt als vrijheid

De loting uit De loteling van Hendrik Conscience bestond in ons land tot 1909, samen met de vrijwilligersdienst, waarna de dienstplicht voor één persoon per gezin werd ingevoerd, totdat 4 jaar later, in augustus 1913, aan de vooravond van de grote oorlog, de algemene dienstplicht kwam. Vijftig jaar later, vanaf 1963, kon men gewetensbezwaarde zijn en kiezen voor burgerdienst, totdat in 1994 onder defensieminister Leo Delcroix van de regering Dehaene de dienstplicht geheel werd afgeschaft.

21 jaar later en amper 4 jaar na het geheel verdwijnen van de dienstplicht in de EU (toen zij meer bepaald in 2011 ook in Duitsland werd afgeschaft) voert men campagne om de burgerdienst alvast in België opnieuw in te voeren.

Vreemd genoeg gebeurt dit quasi gelijktijdig met de verhoging van de pensioenleeftijd en de catastrofale toename van het aantal jongere en oudere werklozen.

De voorgestelde maatregel bewijst andermaal dat er in ons land helemaal geen sprake is van werkloosheid of van een gebrek aan werk aangezien men met deze verandering meer werkkrachten wil rekruteren. Wel blijkt er een gebrek aan betaald werk of dus een gebrek aan geld. En als oplossing kiest men opnieuw niet voor een eerlijke en sociaal te verantwoorden herverdeling van de betaalde jobs maar men zoekt zijn toevlucht tot het installeren van een systeem dat alleen nog bestaat in achtergebleven streken van de derde wereld, met name het kastensysteem. Men verdeelt namelijk de maatschappij in betaalde en onbetaalde werknemers of dus in, enerzijds, volwaardige burgers en, anderzijds, slaven.

Dat de regel zou gelden voor iedereen, is bovendien een bedrieglijke leugen: hij lijkt er te zijn voor iedereen, maar in feite is hij er alleen voor die jongeren aan wie een gevestigde kaste vandaag het recht op betaalde arbeid wil ontzeggen. Dat men dergelijke 'sociale' wetten om de haverklap kan veranderen, betekent derhalve willekeur zonder meer.

Maar misschien mikt men op de (blauwe) burgerzin en op het gemeenschapsgevoel, zoals de BV's (de Betaalde Vlamingen) deze dwangarbeid moeten verbloemen? Want dwangarbeid zal het feitelijk zijn vanaf het ogenblik dat men burgers verplicht om 'uit burgerzin' onbezoldigd werk te leveren. Het gelijkheidsbeginsel indachtig dat stamt uit de Verlichting en dat dan toch aan de grondslag ligt van de hedendaagse samenleving, kon men in dat geval misschien beter meteen campagne voeren voor een 'levenslange (onvrijwillige) burgerdienst'? Iedereen werk en voor iedereen hetzelfde loon, precies zoals het er in communistische dictaturen aan toe gaat.

Of hoe blauw en rood heel onverwacht elkaar de hand reiken: slavernij verpakt als vrijheid.

(J.B., 25.02.2015)

Racisme, Elf September en IS

Zonder het christendom krijgt het racisme vrij spel: de waarheid van deze stelling dreigt zich heden ook te bewijzen in de praktijk en dat hier sprake mag zijn van een dreiging heeft alles te maken met het feit dat het christendom in onze tijd steeds vaker het onderspit moet delven.

Alleen een gebrek aan kennis doet ons dingen als vanzelfsprekend aanvaarden en maakt dat wij bevooroordeeld zijn, terwijl niets vanzelf spreekt en vooroordelen niet alleen de waarheid in de weg staan maar evenzeer alles wat rechtvaardig is. Waar het voordien vaak ging om al dan niet door god uitverkorenen, om enig zaligmakende religies, om jaloerse goden en om zich opdringende ideologieën, heeft mét het christendom de idee van de gelijkwaardigheid van alle (ongelijke) mensen zijn intrede gedaan. Maar valt de religie van de barmhartigheid — welke de gelijkwaardigheid schraagt — nu eenmaal weg, dan zou elke zoektocht naar goede redenen om bijvoorbeeld blank en zwart of man en vrouw gelijk te behandelen, wel eens kunnen uitdraaien op een geheel onverwachte teleurstelling omdat in menig opzicht mensen ook echt ongelijk zijn, denk maar aan eigenschappen zoals huidskleur of fysieke kracht; uiteindelijk luidt het verdict tot spijt van wie het benijdt dat zelfs geen twéé mensen gelijk zijn.

Uiteraard zijn wij allen gelijk als mens, en indien deze stelling zin had, dan had zij haar vanzelfsprekendheid alleen maar aan het christendom te danken en dan klonk zij vlot en onbetwijfelbaar voor wie het christelijke gelijkheidsbeginsel met de paplepel hadden meegekregen. En waar filosofen het wagen om te gaan tornen aan deze vanzelfsprekendheden, dreigen zij zoals bijvoorbeeld Nietzsche door sommigen en dan bij uitstek door mensen die van filosofie geen kaas gegeten hebben, al te letterlijk te worden genomen en zo hebben toentertijd de nazi's de auteur van Also sprach Zarathustra naar hun hand gezet. Maar de vraag rest of die stelling wel degelijk een inhoud heeft.

Immers, als men beweert dat alle mensen gelijk zijn als mens, dan kan men hetzelfde zeggen over alle levende wezens — zijn zij immers niet allemaal gelijk als levend wezen? — en dan toont zich meteen haar trivialiteit of beter gezegd: haar inhoudsloosheid. Het heeft derhalve meer zin om te zeggen dat geen twee mensen gelijk zijn of dat alle mensen onderling verschillen. Andermaal betekent menselijke gelijkwaardigheid aldus kennelijk nog iets anders dan 'gelijkheid in de hoedanigheid van het mens-zijn' en wie een oprechte analyse overweegt zal tot de slotsom moeten komen dat, veeleer dan een of andere vorm van solidariteit, inderdaad de barmhartigheid uit het christendom de eindverantwoordelijke voor het gelijkwaardigheidsbeginsel is. Valt deze mét het christendom weg, dan rest te langen leste nog slechts het recht van de sterkste, want ook het solidariteitsbeginsel spreekt dit 'natuurrecht' geenszins tegen.

En dan krijgt het racisme uiteraard vrij spel: de sterkere groep onderwerpt de zwakkere en die handelwijze rechtvaardigt zich met het gegeven van de ongelijkheid zelf: de ene is nu eenmaal sterker dan de andere. De ganse politiek, de economie, de religie, de cultuur: allemaal zullen zij uiteindelijk op een beslissende manier georiënteerd worden door de feitelijke strijd om het bestaan, ongeacht wat zij voorwenden te zijn of te beogen. En dan krijgt men oorlog en, voorafgaand aan de oorlog, een economie waarvan gezegd wordt dat de oorlog haar verlengstuk is.

Als men zich vandaag op het dak van de wereld met maskertjes moet wapenen tegen ernstige vormen van luchtbezoedeling — mondmaskers zijn sinds enige tijd de standaard op alle toeristische kiekjes geschoten aan de voet van de Himalya — dan ligt de reden voor de hand: Aziaten zijn ingevolge de afwezigheid van sociale wetten aldaar de hedendaagse slaven en kindslaven; zij bevolken westerse fabrieken die er door de afwezigheid van milieuwetten alles verontreinigen. Azië, Afrika en de rest van de derde wereld is van de regen in de drop beland na de zogenaamde dekolonisatie waarna de slavernij slechts onzichtbaarder werd en daardoor ook schrijnender. En streken die zich niet zomaar onderwerpen aan de wetten die hen door de slavendrijvers worden opgelegd, krijgen beslist bommen over zich heen.

Uiteraard wordt in dat scenario ook de rechtvaardiging van die oorlogen niet over het hoofd gezien: nu eens gaat het om communistische systemen die de menselijke vrijheid in de weg staan, denk maar aan bijvoorbeeld Korea, Vietnam en Cambodja, en dan weer worden volkeren ervan beschuldigd te werken aan atoomwapens, zoals Irak toentertijd onder Sadam Houssein. Deze laatste kreeg de strop terwijl ook aan het licht kwam dat er in Irak van de kernwapens die zogezegd te zien waren op satelietbeelden, helemaal geen sprake was. En telkens weer blijkt de agressor met dergelijke goedkope leugens weg te komen.

Twee oorlogen werden gerechtvaardigd met de bonte komedie van elf september 2001 die in de ganse geschiedenis zijn gelijke niet kent. Intussen verdrinkt men op het internet al in de reportages waarop journalisten, wetenschapslui, architecten en ervaren piloten getuigen dat de ganse wereld door een handvol potentaten voor de gek gehouden werd en wordt. De twin-towers konden immers onmogelijk ineenzakken zonder het tot ontploffing komen van tonnen dynamiet, aldaar van maanden van tevoren vakkundig geïnstaleerd.

Het plan bestond er ongetwijfeld in om drie torens spectaculair te laten imploderen op het ogenblik dat zij door evenveel zogezegd gekaapte vliegtuigen werden geraakt. Dat plan lukte echter slechts gedeeltelijk omdat een van de vluchten neerstortte in een bos zodat de derde toren onaangeroerd bleef staan. Edoch, zo overvol met dynamiet die nu onmogelijk onontdekt kon blijven mét de ganse samenzwering... In paniek kozen de samenzweerders er dan maar voor om de derde toren zónder inslaand vliegtuig te laten imploderen, erop rekenend dat het publiek, ofschoon bestaande uit quasi de ganse wereldbevolking, hysterisch genoeg zou zijn om aan te nemen dat het betreffende gebouw instortte ingevolge trillingen.

Building 7 was geboren, want zo heette de toren, en alras begonnen her en der mensen met kennis van zaken zich luidop af te vragen wat zij al jaren vermoedden maar niet eens durfden te denken: ze hebben het zelf gedaan! En ze hebben het alweer gedaan om er een volgende oorlog mee goed te praten!

Zou men zich op den duur dan niet luidop gaan afvragen of ook de koppensnellers van IS geen Hollywoodproducties waren? Een interview met Edward Snowden lijkt er alvast voor te pleiten dat het aan de VS gelieerde Israël er voor iets tussen zou zitten. Of is  het aannemelijker om te veronderstellen dat hier echte mensen aan de slag zijn, en misschien wel de slaven en de kindslaven van enkele paragrafen hoger: de door wanhoop bezetenen die geen andere uitweg meer zien dan hun gewetenloze uitbuiters een spiegel voor de ogen te houden? Wie zal het zeggen?

(Jan Bauwens, 21 februari 2015)

Verwijzingen: zie bijvoorbeeld deze korte Deense documentaire over 11 september: https://www.youtube.com/watch?v=Qq3wPOvhjp8