Na drie weken en de lichte dwang van het thuisfront om weer te bloggen, ben ik er weer. Ik ben intussen 4 weken in Malta en de tijd vliegt. Heb intussen ook heel wat nieuwe avonturen meegemaakt waaronder:
1. ik zette mijn 40ste baby op de wereld: oef, weg logboekstress! Het gaat hier enorm vlot met de bevallingen. Na 4 weken bereikte ik het magische cijfer 40, wat toch speciaal is. Ik mag hier nog steeds heel veel doen en dat is wel fijn. Voor ik op stage vertrok was ik bang dat ik in juni niet zeker genoeg zou zijn om alleen op een verloskamer te staan. Intussen heb ik heel veel bijgeleerd en heb geleerd om te vertrouwen op mijn "madam" en mezelf. Vorige week kwam de hoofdvroedvrouw een kaartje brengen van een moeder waarin stond: Tinne, thank you for the wonderful care and patient during the birth of our daughter. You'll be a wonderful midwife. Na het lezen van het kaartje (en drogen van de tranen) wist ik het zeker: tuurlijk kan ik in juni alleen op een verloskamer staan.
2. ik ben in staat om Maltees "te interpreteren": hallo integratie Ik heb het hier over interpreteren (lees: gokken waarover het gesprek gaat), niet over verstaan. Maar tijdens stage komen verschillende woorden terug waardoor ik soms een poging kan doen om (in het Engels weliswaar) hierop in te gaan. Nu, Nederlands blijkt even moeilijk voor de Maltees: toen men vroeg om hen enkele Nederlandse woordjes te leren leidde dit tot vrolijke momenten .
3. kreeg mijn eerste bezoeker: dankjewel Sylvia voor de leuke week! Na bijna drie weken solo-fitness, kon ik mijn maatje (met enige vertraging dankzij de lieve buschauffeur: wringer) afhalen aan de luchthaven. Het werd een weekje de toerist uithangen met een bezoek aan Gozo, Valetta, Paceville,...en ook een namiddag zonnen aan het zwembad. Zes dagen en een verbrand velleke later zat de week er al op.
4. Een ongewenste bezoeker... Er zijn van die momenten dat je voelt dat er iets niet klopt. Afgelopen dinsdag was er zo een... Ik kwam net thuis van stage toen ik in mijn ooghoek iets zag bewegen in de badkamer. Gezien Sylvia intussen weer in het Belgenland zit kreeg ik een vies gevoel, ik deed het licht aan en zag een groot, "gepanserd", wezen wegkruipen... Garden View en mogelijks de rest van Swieqi waren op de hoogte. Gezien logisch denken even niet mogelijk was (hé, het is oké om 40 baby's op de wereld te zetten, maar niet in staat te zijn een kakkerlak dood te doen) belde ik een hulplijn. Na het lachen kwam het advies: Tinne, doe dat beest gewoon dood. Nu dat "beest" was groter dan mij lief was en het gedacht dat zoiets kraakt en dan aan mijn vloer plakt na het pletten, was teveel op een dinsdagavond. Ik kreeg het geweldige idee om hem te verdoven met de Dettol-kills-99,9%-of -all-germs-and-prevent Influenza-spray en hem daarna buiten te kieperen. Het gepanserde beest behoorde helaas tot de 0,01% en werd hyperactief door de Dettol... In een vlaag van verstand-op-nul schepte ik het beest op een vuilblik, kieperde hem in een plastieke zak en escorteerde hem naar buiten waar hij een verdieping lager belandde...op het terras van de onderbuurvrouw (waarvoor oprecht sorry!). Nadat heel de badkamer onder een laagje Dettol zat en de rest van het appartement drie keer gecheckt was op collega-gepanserden, ging ik toch met een ongerust gevoel slapen, bah.
5. Het leven gaat verder En zo gaat het hier zijn gangetje. Het is hier gemiddeld 20 graden en de zon doet wonderen hier. De dagen dat ik vrij ben breng ik door al lerend in het appartement en al pauzerend aan het zwembad, hier kan ik wel aan wennen
Tot de volgende!
PS: voor de geïnteresseerden, het adres hier Garden View Holiday Complex Tinne Nuyts, 2238 104, Triq Is-Sidra SWQ 3150, Swieqi Malta
Het is nu 4 dagen geleden dat ik mijn Belgische "comfortzone" inruilde voor een Maltees Erasmusavontuur. Na een paar dagen zuiderse chaos ben ik dan toch toegelaten aan de University of Malta: mijn stage kan beginnen. Ik zal hier 6 weken op de Central Delivery Suites en 5 weken op de NPICU (Neonatal and Pediatric Intensive Care Unit) staan. Daarnaast zal ik gedurende 8 weken wekelijks 2 uur het vak "Preparation for Partencraft" volgen samen met de laatstejaars vroedkunde (wat in Malta trouwens een 4-jarige opleiding is).
Vandaag de eerste stagedag gehad. Ik was er niet gerust in gezien mijn shift van 7u tot 19u zou duren, maar het bleek heel goed mee te vallen: "Tina, don't rush, you're in Malta!". Maltezers krijg je niet opgejaad dus verliep deze eerste dag op 't gemak. Wat wel super was: ik kreeg de kans om heel veel zelf te doen. Het vertrouwen dat ik hier al meteen kreeg gaf mijn zelfvertrouwen een boost. Resultaat: een Maltezertje extra op deze wereld De vroedvrouwen wilden me kost wat kost wat cultuur bijbrengen: dit weekend zijn er verkiezingen die niemand onberoerd laten (en dat zou ik geweten hebben...) Zaterdag gaan de Maltezen naar de stembus en zondag wordt de verkiezingsuitslag bekend gemaakt, gevolgd door een "overwinningsfeest": wordt dus vervolgd... Na de verkiezingen komt Pasen eraan, weer een reden om te feesten voor hen. Ik ga mij hier niet snel vervelen denk ik De taal is soms wel wat lastiger: men spreekt Engels als tweede taal maar verkiest Maltees om onderling te discussiëren. Ook de dames in arbeid spreken/verstaan op het einde enkel Maltees. Het werd dus veel onfoch (blazen) en striegh (ontspan): maar hey, het is dus gelukt hè
Na maanden voorbereiden en aftellen is het dan eindelijk zover: ik zit in Malta... Het vertrek viel beter mee dan gedacht (lees: minder emotioneel): een subtiel waar-ben-ik-aan-begonnen-traantje en hop door de douane. Onderweg aan de security kwam ik een gastdocente van de internationale dagen tegen, ze vertrok weer naar Berlijn. Wat een toeval: "the world is small, isn't it?" zei ze me nog. Nadat ze me veel succes wenste zocht ik de juiste gate om te vertrekken. Na een ietwat turbulent vlucht van 3 uur landde ik in Malta. De eerste indruk: wauw, zon! Nog geen uur later zat ik op mijn appartement en toen besefte ik: hier zit ik de komende 3 maanden... Na het inrichten (en poetsen, hallo Dettol!) van mijn appartement zag het er al wel beter uit. En toen ik vanmorgen wakker werd met een stralende zon én zicht op het zwembad dacht ik: Tinne, gij zijt met uw gat in de boter gevallen
Nog 7 dagen voor het vertrek naar mijn buitenlands avontuur. Wow. Ik heb dus besloten om alvast een blog aan te maken om mijn avonturen te delen. Momenteel nog veel te doen voor school, de laatste dingen voor Malta in orde brengen, verschillende bezoekjes,... een beetje afleiding is nooit slecht Ook al begint het te kriebelen, echt beseffen doe ik het nog niet. Hoewel, vandaag vertrok de vriendin van mijn broer op haar buitenlands avontuur, het komt dus ook voor mij echt wel dichterbij...
