Druk op onderstaande knop om te e-mailen (vragen, suggesties, opmerkingen, toevoegingen,...).
Je kan ook de 'reageer'-knop gebruiken onder elk bericht.
GASTENBOEK
Dit is onder meer de plaats om je mening te geven over de blog 'Tilloenk vruger'. Of om te lezen wat anderen ervan vinden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
TILLOENK VRUGER
DEZE BLOG BEGON OP 29 NOVEMBER 2005 EN STOPTE EI ZO NA OP 16 APRIL 2011 NA HET BEREIKEN VAN 1000 ITEMS OVER HET VERLEDEN VAN TILDONK.
MAAR HET BLOED KRUIPT WAAR HET NIET GAAN KAN,
DUS AF EN TOE MAG JE JE NOG AAN WAT MOOIS VERWACHTEN...
Jan Gordts
De ooit alom bejubelde Broadway-zangeres en actrice Marie TEMPEST (Marie Susan Etherington, °Londen, 15 juli 1866) heeft in haar jeugdjaren nog school gelopen bij de ursulinen in Tildonkse waar ze haar eerste muziekonderricht genoot.
"She had been educated at the Convent of the Ursulines, Thildonck, Belgium a fact which is always brought to mind when she has occasion to speak French on the stage..." World's work, vol. 18 (1911), p. 350.
Later studeerde ze onder meer in Parijs en in de 'Royal Academy of Music' te Londen. Marie Tempest startte haar loopbaan met klassieke zang doch schakelde snel over op operette (light opera). Als prima donna bij de 'New York Casino Company' veroverde ze in een mum van tijd het Amerika van het einde van de 19de eeuw! Tref hieronder haar rijkgevulde biografie, plus een prachtige glamourfoto uit de tijd van toen fotokunst nog synoniem was van fotografie...
Dame Marie Tempest DBE (1866-1942) born Mary Susan Etherington, was an English singer and actress known as the 'queen of her profession'. She was also on occasions, her own manager. She was born in London and was educated at the Convent des Ursulines, Thildonck, Belgium, and later studied music in Paris and at the Royal Academy of Music in London. At the latter she studied under the great Spanish singer Manuel Garcia and was classically trained as a soprano - winning bronze, silver and gold medals for her performances.
Marie made her first professional stage appearance at the Comedy Theatre on May 30th, 1885, as 'Fiametta' in a revival of the comic opera 'Boccaccio'. She became better known however, when she took over the title role in the long-running comic opera 'Erminie' back at the Comedy Theatre from December 1885.
Then, in February 1887, Henry Leslie took a chance firing his leading lady, Marion Hood, and replacing her with a still relatively inexperienced and little known Marie Tempest in the ailing comic opera 'Dorothy'. Marie amply repaid his faith, and was largely responsible for turning a failure into a record-breaking success. She would continue to play 'Dorothy' at the Gaiety and subsequently at the Lyric (which Leslie built out of the profits) for the next two years - the opera then having been performed on a record (for any kind of opera) 931 occasions.
In 1890 she traveled to America and toured with the J.C. Duff Comic Opera Company and appeared in many popular operettas, including 'Carmen', 'Dorothy', 'The Pirates of Penzance' and 'The Bohemian Girl.' She then spent around three years on Broadway in New York appearing in numerous productions. Returning to the English stage was a major success as 'O Mimosa San' in Owen Hall's musical play 'The Geisha' - a role she would continue to perform for over two years.
Marie then decided to give up musical comedy in favor of 'straight' comedy. Her first new role was as 'Nell Gwyn' in 'English Nell' in 1900, in which she scored an immediate success. In 1902 she opened in 'The Marriage of Kitty', which was a big success and firmly established her as a leading comedy actress.
Back in England in 1911, she took over the lease at The Duke of York's theatre for a short time and staged a revival of 'The Marriage of Kitty'. This was the beginning of her managerial career and in the years that followed she would mainly appear in productions under her own management at various London theatres.
She was created a Dame Commander of the British Empire (DBE) in 1937.
Bij 'Pikeur' (Victor Verhaegen) oftewel de Bertrodehoeve in de vijftigerjaren van vorige eeuw.
(foto: Denise Gellens)
Ook Pikeur was een fervent duivenliefhebber. De constructies op het dak hoef je niet te verwarren met de hedendaagse zonnepanelen. Het waren gewoonweg de dakvensters van de vele duivenhokken die hij op zolder getimmerd had. Let op het 'moosgat'* links naast de inkomdeur.
* Moosgat: Onder de hardstenen bak van het aanrecht was in de keuken van de boerderij tegen de vloer een steen weggelaten, waardoor er in de buitenmuur een gat ontstond. Dit gat heette het 'moosgat'. Het diende om bij het schuren van de plavuizen het water naar buiten te keren (en was tevens een overloop van de pompbak). Handig, vermits de dorpel van de keuken vaak hoger lag dan de vloer zelf. Tenslotte was het 'moosgat' ook nog praktisch voor... de kat, die er zich door naar binnen of buiten wrong wanneer de deur gesloten was. Maar ook ongedierte zoals muizen en ratten vonden er hun doorgang, zodat in menige boerenwoning het moosgat afgeschermd werd met een gaas.
Foto: 1970, het huisje van Jan van Muskes (Jan Vanmeerbeek, °1890) in de Bertrodestraat.
Jan was vrijgezel, had dus niet zoveel ruimte nodig. Zoals op de foto te zien is, was de omgeving nog 'puur natuur'. Veel duiven op het dak, want Jan was een 'duivensjapper', gelijk trouwens alle andere geburen van 'den hoek'.
De Dorpsstraat in Tildonk in 1912 Links de villa van burgemeester dr. de Behault du Carmois, in het midden de villa Vincart en rechts de herberg 'In de Congo' (verz. G. Beckers).
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd
minister van België in Venezuela (°Huy,
22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)
6. Het leven gaat verder...
Na de dood van haar echtgenoot blijft madame Vincart in het grote herenhuis wonen samen met haar schoonbroer Joseph Le Hon en het dienstpersoneel. Vooraan in de kerk van Tildonk hebben ze hun eigen stoel staan zoals ook de andere notabelen van het dorp. Op 24/09/1922 overlijdt Joseph Le Hon thuis in Tildonk waar hij begraven wordt op het kerkhof naast Léon Vincart. Madame Vincart is gekend voor haar weldadigheid, zo wordt geen enkele bedelaar aan haar deur afgescheept en daarom is het er week-in week-uit een ware begankenis . Op 12/9/1926 verschijnt volgende advertentie in de Haechtenaar:
Openbare Verkooping van HUISGERIEF EN MEUBELEN onder Thildonck
Not. Ignace Maes, Wespelaer zal openbaar verkopen op Maandag 12 September 1926 om 2 uur nanoen in de zaal Victoria bij Petrus Van Horenbeeck te Thildonck-Dorp,
wegens Mevrouw VINCART te Thildonck:
De volgende voorwerpen: 3 hanglichten, 2 kleine tafels, pendule, 5 stane kruiken, 2 koffiepotten, keukentafel, 3 petroollampen, verschillende manden en korven, 5 groote boterpotten, 2 marmitten, kasserollen en pannen, koffiemolens, bonbons van alle soorten, glazen karaffen, vazen, bocals, confituurpotten, 2 kisten, 3 petrolvuren, groote zinken bak, bierpot met glazen, 8 keukenplanken, een bust, lavabogarnituur, 2 kandelaars en 2 oude koperen olielampen, klein petrolvuur, 2 groote prenten en zichten van Napels en Hong-Kong, 70 glazen voor verlichting. Groot gedeelte planken en hout, oud ijzer, volets en nog veel andere voorwerpen te lang om te melden. Alles op voorhand af te zien ter voormelde Zaal Victoria. Komptante betaling. 15% voor kosten en rechten.
Madame Vincart ontdoet zich van een deel van haar inboedel, waaronder prenten van Hong-Kong... Geen echt waardevolle spullen, maar toch is het de gang van zaken dat zoiets openbaar verkocht wordt, men is nog mijlenver verwijderd van de huidige wegwerpmentaliteit ! In 1927 overlijdt madame Vincart, ondertussen 79 jaar oud geworden. Zij ligt begraven naast haar tweede echtgenoot, Léon Vincart. De Vincarts zijn stille mensen die het dorpsleven aan zich laten voorbijgaan. Madame verblijft permanent in Tildonk, mijnheer Vincart alleen tijdens zijn sporadische vakanties. De eigendom wordt na hun dood verkocht aan de familie Persoons, opponenten van de familie de Behault du Carmois. Hiermee worden de kopstukken van de Tildonkse dorpspolitiek van varkens en beren naaste buren van elkander. De eens zo rustige herenhuizen worden het toneel van vele, dikwijls verhitte, bijeenkomsten: als het feest is bij de varkens speelt de fanfare De Verenigde Vrienden vóór de villa van dokter de Behault en als het feest is van de beren brengt de fanfare Sint-Cecilia haar serenade in de voortuin van de villa van Persoons... De latere bewoners-eigenaars zijn de familie Geens-Van den Abeele en momenteel de familie Prof. em. Verberckmoes-Borghgraef.
De familie Vincart tijdens een bezoek in België in 1909. (L-R) Rechtstaand: Marie Le Hon, bisschop Antoine Vincart (een kozijn van Léon), de Koreaanse 'nanny', Eitel Baumann, Paul Baumann, Elise Vincart, Emile Le Hon. Zittend: Léon Vincart, Werner Baumann, Marie Huysegems. Verz. W.B.Davis.
Elise Vincart met haar 6 kinderen (L-R) Werner, Eitel, Ermgard, Gretchen, Olga en Wilhelmine Baumann (de latere Wilhelmine B. Davis, onze correspondente).
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)
5. Léon Vincart overlijdt te Tildonk op 6 juli 1914
In maart 1914 doet de zwaar zieke consul-generaal vanuit Caracas een aanvraag om dringend verlof te bekomen, waarbij hij schrijft dat hij reeds twee en een halve maanden aan zeer hevige maagpijnen lijdt die hem het eten beletten en dat alleen een verandering van klimaat hem kan genezen. Dit verlof heeft hij bekomen want op 29/6/1914 bericht zijn dochter vanuit Tildonk de minister dat haar vader vier dagen tevoren door professor Dandoy met assistentie van drie andere dokters aan de maag geopereerd werd. Het heeft echter niet mogen baten want nog geen twee weken later overlijdt Léon Vincart in zijn woning in Tildonk. Hij is 66 jaar oud. De uitvaartdienst heeft plaats in de parochiekerk van Tildonk en nadien wordt hij er begraven op het kerkhof. Zijn doodsbrief alsook het opschrift op zijn grafzerk vermelden een indrukwekkende reeks titels en eretekens : Ministre de Belgique au Vénézuéla ; Ancien Officier de l Armée Belge ; Officier de l Orde de Léopold ; décoré de la Médaille commémorative du règne de Léopold II ; de la Croix civique de 1re classe de la Campagne de 1870-71 ; Grand Cordon de l Ordre du Mérite de Corée ; de l Ordre de St Stanislas de Russie ; de l Ordre du Double Dragon de Chine ; Commandeur du Soleil Levant du Japon ; Officier de l Ordre de Nicham Iftikhar de Tunisie ; Officier du buste du Libérateur du Vénézuéla et de plusieurs autres Ordres....
Gevolmachtigd Minister van België spreekt tot de verbeelding, het is natuurlijk een eretitel, de bekroning van een lange en rijke diplomatieke loopbaan in dienst van zijn land.
Léon Vincart heeft een merkwaardige carrière doorlopen : Op amper 17-jarige leeftijd neemt hij dienst in het leger, hij start onderaan op de ladder als korporaal maar op zijn 26ste is hij officier ! Op zijn 30ste maakt hij de overstap naar de privé. Over de volgende acht jaar weten we niets,(14) doch op zijn 40ste is hij directeur van de Tramways in Tunis. Het is de periode van de grote expansiedrang onder Leopold II waarbij vele ondernemende landgenoten overal ter wereld de toon aangeven, veelal in nutsbedrijven of openbare vervoersmaatschappijen. In datzelfde jaar 1888 begint zijn diplomatieke carrière als hij vice-consul wordt in Tunesië. Later betrekt hij posten in Hong-Kong, Korea en Venezuela en klimt op tot de graad van consul-generaal. Uit alle documenten die we onder ogen kregen straalt de ambitie van de man. Hij had vele relaties en hij gebruikte ze ook. Ook de goede komaf van zijn familie heeft zijn carrière in gunstige zin beïnvloed.
(vervolgt)
(14) Via het internet heb ik gepoogd om deze blinde vlek in het beroepsleven van Léon Vincart weg te werken en kwam daarbij terecht op de websites www.profburp.com en www.boufarik.org van Bertrand Bouret. Na ons contact heeft hij nog opzoekingen verricht in Tunis, doch zonder het verhoopte resultaat. Belgisch ambassadeur te Tunis Jean-François Branders was eveneens geïnteresseerd in de figuur van Léon Vincart toen we met hem correspondeerden (2002) .
Wie was Caesar van Dorremaelhof? Deze Caesar was een dekhengst die in 1960 in De Haechtenaar werd aangeboden om de 'openbare dekdienst' te verrichten bij Leopold Verbelen, op het Dormaalhof dus (zie bijdrage nr. 254, 12/5/07).
Maar Tildonk heeft misschien toch wel iets met die andere Caesar (Julius bedoelen we dan)! Vast staat in elk geval dat de Romeinen hier ooit vertoefden. Er zijn sporen van een Romeinse villa in de 7de Liniestraat. Maar vooral op het grensgebied Tildonk - Kelfs wijzen vele zaken in de richting van de Romeinen. Zo zou het toponiem 'kester', zoals het voorkomt in 'Kesterveld' en misschien ook in 'Kattegatweg' (Kester gate, of poort op Kester) verwijzen naar het latijnse 'castra'.* Ook de archeologische bodemprospecties die indertijd door Marc Verbeeck werden verricht, brachten afdoende bewijzen. Tussen de oppervlaktevondsten trof hij er o.m. fibulae of mantelspelden aan.
* Castra (mv. van castrum): bij de Romeinen de versterkte legerplaats voor één of meer legioenen (1 legioen = ca. 5000 man), op een veldtocht voor één overnachting opgericht, of van meer blijvende aard (castra stativa) en dan als zomer- (castra aestiva) of winterkwartier (castra hiberna).
Van de 16 antwoorden die binnenkwamen waren er 15 juist! Twee deelnemers vergaten echter de schiftingsvraag te beantwoorden... Het totaal van de Lottocijfers van zaterdag 26 mei (4+13+15+34+36+37+7) bedroeg 146. Richard De Cuber was er het dichtst bij met 145 en krijgt de waardebon toegestuurd.
Opgave 36 -> zie rechterkolom.
Ook nu weer kan je 2 streekbiertjes winnen, geschonken door de Maritime!
Ergens in Tildonk bevindt zich een geheimzinnige put onder het wegdek. Al ontelbare keren heeft men de wegverzakking op die plaats proberen te dichten, maar na enige tijd is die put er terug. Misschien moet men er ook eens de archeologen op afsturen? ;-)
In welke straat tref je bewuste geheimzinnige put aan? Geen gemakkelijke vraag deze keer, maar je kan natuurlijk steeds gokken. 1 kans op 3, bovendien: twee gratis streekbiertjes laat je toch niet zo maar liggen?! Een hint: ondergetekende rijdt dagelijks meer dan eens langs en over de put in kwestie.
Schiftingsvraag: geef de som van de LOTTO-cijfers van de trekking van 9 juni. Bij een ex-aequo telt de eerste mail die ons bereikt.
Stuur je antwoord door ten laatste op vrijdag 8 juni.
Vijfde en laatste foto uit de verzameling Collin de Plancy (Min. Aff. étr. FR - Archives Paris).
Seoel 1905, bij het Amerikaanse gezantschap
Ronkende titels en medailles genoeg bij de aanwezige heren (L - R): Gordon Paddock, consul-generaal van de Verengde Staten; kapitein Philipps, gardecommandant van het Duitse gezantschap; Holmes en Porter, assistenten van het Engels gezantschap; Léon Vincart, consul-generaal van België; Sir J.M. Jordan, minister van Engeland; Tseng Konang-Tsuan, minister van China; N. Allen, minister van de Verenigde Staten; Victor Collin de Plancy, minister van Frankrijk; von Saldern, minister van Duitsland; X, secretaris van het Chinese gezantschap. Minister staat hier telkens voor 'gevolmachtigd minister' (ministre plénipotentiaire), een eretitel die terugslaat op de hoogste graad bij het consulaire personeel.
Seoel 1905, bij het Duitse gezantschap 'Garden party' gegeven door von Saldern ter gelegenheid van de doortocht te Seoel van 'schout-bij-nacht' graaf Heinrich Moltke. We zien deze laatste, geflankeerd door Victor Collin de Plancy en Léon Vincart, achteraan tussen de 3de en 4de kolom rechts van het gebouw. (Verz. Collin de Plancy).
We vermoeden zekere familieband tussen graaf Heinrich Moltke en Helmuth von Moltke, de man die in 1906 chef van de Duitse generale staf werd en die bij het uitbreken van WO I de leiding had van de Duitse operaties en het offensief tegen Frankrijk. Hij bezocht Tildonk enkele malen toen generaal von Beseler er zijn intrek genomen had in het klooster om van daaruit de verovering van Antwerpen te leiden. Stel dat Vincart toen nog leefde (hij overleed net voor de inval van de Duitsers, nl. op 6 juli 1914), dan had hij ongetwijfeld zijn diplomatie kunnen aanwenden ten gunste van zijn dorps- en streekgenoten. Het heeft niet mogen zijn...
Seoel 1905, bij het Japanse gezantschap Al wat enigszins naam had in diplomatiek Seoel in 1905 stond op de foto: voorste rij: de heren Paddock, Léon Vincart, Monaco, Collin de Planchy, Hayashi, Allen, Jordan en Tsjeng; middenrij: Furuya, Kokubu, Berteaux, L. Brown, Hagiwara, von Saldern; achterste rij: Stevens, Delcoigne*, Megata, Mimashi, Holmes, Porter en dr. Ney. (verz. Collin de Plancy).
* Er stond Douin vermeld, in werkelijkheid betrof het de Belgische diplomaat Adhemar Delcoigne(Christian Mensing, 14/12/2008).
Achterste rij, derde van links Léon Vincart. Zittend, eerste van links Marie 'Vincart' (Le Hon), ernaast mad. Vincart (Marie Huysegems) en uiterst rechts Elise Vincart. Verder op de foto komen nog de gezanten van Japan (Hayashi, Hagiwara), Rusland (Pavlov), Duitsland (von Saldern), (Frankrijk) Collin de Planchy, kolonel de Raaben en admiraal Staekelberg met hun respectieve echtgenotes (verz. Collin de Plancy).
Huwelijksfoto Baumann-Vincart te Seoel (7 oktober 1905) 1ste rij: mej. Marie Vincart, mev. Elise Vincart (de bruid), Léon Vincart (vader van de bruid). 2de rij: de heren Hayashi, von Saldern, Tseng, Paul Baumann (de bruidegom), mevr. Vincart (geboren Marie Huysegems), mej. Brinckmeier, mej. Baumann, mev. Joly en mev. Monaco. 3de rij: de heren Wolter, Sir J. Jordan, Porter, X, Collin de Planchy, X, Monaco, Morgan en dr. Ney (verz. Collin de Plancy).
Foto: De 'Villa Wespelaer' die Léon Vincart liet bouwen in Chemulpo (Korea) voor zijn dochter Elise en haar echtgenoot, de Duitse zakenman Paul Frederick Baumann (verz. W.B. Davis).
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)
b. Consul te Hong-Kong (1896-1899) en Macao (1899)
Op 8/1/1896 stemt de koning in met hun verzoek, Léon Vincart wordt consul en verhuist met hebben en houden naar Hong-Kong. Het zit hem echter niet mee want de pest woedt er hevig. Hij dient zelf een onderkomen te zoeken maar de prijzen van de woningen zijn buitensporig hoog. In 1898 dringt hij fel aan om op verlof te kunnen komen in België en argumenteert: U kan toch niet ontkennen, mijnheer de directeur-generaal, hoe zwaar het is om het klimaat van zuidelijk China te verdragen, waar de thermometer s nachts geen graad daalt en waar de vochtige hitte zo drukkend is... Tijdens zijn verlof, dat hij in Tildonk doorbrengt, wordt hij op zijn post vervangen door de consul van Oostenrijk. Hij bericht zijn baas, de minister van Buitenlandse Zaken, van zijn aankomst in België. Het briefpapier dat hij gebruikt draagt de opdruk Thildonck par Wespelaer. Op 25/1/1899 bekomt hij van Leopold II zijn benoeming als consul van Macao, havenstad en kolonie van Portugal. De Portugese autoriteiten dienen te zorgen voor de nodige officiële erkenningsdocumenten.
c. Consul van België te Bangkok (Siam) (1899-1901)
Op 27/9/1899 wordt Léon Vincart in functie gesteld als consul in Bangkok. In een interne nota van het ministerie schrijft iemand : Mijnheer Vincart zal einde augustus ontschepen. Gelieve zijn kosten zonder verwijl te voldoen!
d. Consul-generaal te Seoel (Korea) (1901-1909)
Uit een brief die hij tot de minister richt vernemen we dat Léon Vincart op 17/10/1901 zijn nieuwe post in Seoel ingenomen heeft. Hij is inmiddels bevorderd tot consul-generaal. Nog geen maand later overkomt hem een auto-ongeluk. Hij was uitgenodigd bij de Japanse delegatie op een feest ter ere van de keizer van Japan. Op de terugweg kantelde zijn auto echter tijdens een afdaling en werd hij vrij ernstig gewond, zijn arm was op twee plaatsen gebroken. De vice-consul deelt dit mee aan baron Tavereau, de minister van Buitenlandse Zaken, en schrijft erbij dat de consul-generaal aandringt om dit voorval niet te vermelden aan mevrouw Vincart...
5 maart 1902 is een hoogdag in het leven van de consul-generaal want die dag wordt hij op audiëntie ontvangen door de keizer van Korea, inclusief een diner ter zijner ere. Daardoor dient hij een geplande vakantie naar zijn thuisland België uit te stellen; hij zal de mailboot van 11 april in Nagasaki immers niet halen en niet op 24 april maar op 9 mei aankomen in België. Hij vraagt aan het ministerie van Buitenlandse Zaken om dat te laten weten in Tildonk.
In dit wereldje van plechtigheden, diners en recepties werden uiteraard ook de nodige relatiegeschenken rondgedeeld. Zo bezat hij enkele bibliofiele curiosa, met name miniatuurboekjes, enkele millimeters groot en alleen met een sterke loep te lezen.(12) In oktober van datzelfde jaar 1902 heerst er een grote cholera-epidemie in Korea. Eenzelfde epidemie woedt er opnieuw in september 1908. Zijn dochter trouwt in Korea met de Duitse zakenman Paul Frederick Baumann en Léon Vincart komt op de proppen met een wel heel speciaal bruidsgeschenk, nl. een gloednieuwe woning die hij laat bouwen in Chemulpo, de Villa Wespelaer! Het moet zijn dat de Vincarts vooraleer ze zich in Tildonk vestigden een tijdje in Wespelaar verbleven, we hebben dat niet kunnen uitvissen. Hun dochter Elisabeth is in Wespelaar geboren in 1881. In elk geval waren hun herinneringen nog zo sterk dat ze het huis in Korea naar Wespelaar noemden.
Uit de Koreaanse periode stamt ook de groepsfoto waarop de ganse familie voorkomt, inclusief de inheemse nanny, tijdens hun bezoek aan België. Het echtpaar Baumann-Vincart heeft 6 kinderen die in Chemulpo (het huidige Inchon) geboren worden, uitgezonderd de jongste die in Seoel het levenslicht ziet. De familie verblijft later in Manilla (Filippijnen). Enkelen zwermen uit naar de Verenigde Staten, zoals onze zegsvrouw, de jongste dochter, Wilhelmine Beverly Davis (geboren Baumann). De oudste dochter, Irmgard, wordt missiezuster in China, Japan en Korea. De jongste zoon, Eitel, is na de 2de wereldoorlog gelauwerd met de hoogste onderscheidingen door o.m. de paus en de Amerikaanse regering omdat hij talrijke priesters hielp ontsnappen voor de niets ontziende Japanners...
e. Consul-generaal te Caracas (Venezuela), Colombië en Brits Guyana (1909-1914)
Op 15/5/1909 wordt Léon Vincart tot consul-generaal benoemd van de Verenigde Staten van Venezuela alsook van de republiek Colombië en op 31/5/1911 te Brits Guyana. Tijdens het verblijf van Léon Vincart in Caracas overlijdt zijn stiefzoon Emile Lehon (19/9/1911). Er stelde zich een probleem, want Emile Lehon was gevolmachtigde (fondé de pouvoir) in het beheer van de zaken van zijn schoonvader. Léon Vincart laat aan het ministerie weten dat Madame Vincart zijn nieuwe gevolmachtigde wordt, doch men vindt haar adres niet: N est ce pas Thildonck (par Wespelaer), localité où M. Vincart reside chaque fois qu il vient en Belgique? vraagt iemand zich af...
Op 26/2/1911 wordt hij uiteindelijk Consul-Général Ministre-Résidant in verblijf te Caracas (13). Hij bereikt daarmee de top van zijn carrière en mag zich vanaf dan 'Minister van België' noemen.
(vervolgt)
NASCHRIFT Op de website van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken
troffen we recent een aantal prachtige foto's aan waarop Léon Vincart voorkomt. Zij dateren uit de beginjaren van de 20ste eeuw toen hij consul-generaal was te Seoel en bieden ons een uitstekende blik op het milieu waarin hij vertoefde. Zo was de trouwpartij van zijn dochter Elise met de Duitse zakenman Paul Frederick Baumann hèt society-evenement van 1905 aldaar. De foto's komen uit het archief van Victor Collin de Plancy, 'ministre de France en Séoul'.
(12) Een paar van deze juweeltjes werden doorgeschonken aan de bevriende Tildonkse notaris Albert Maes en zijn nu in bezit van diens kleinzoon Paul-Victor Maes: Galileo Galilei, Madame Christina de Lorena, 211 p., 10x15 mm, gedrukt in Korea; Alighieri Dante, La Divina Commedia, 455 p., 45x60 mm, Firenze, 1898, luxueus ingebonden in leder. (13) Uit: Annuaire diplomatique et consulaire. Neuvième et dixième années 1913-1914, Brussel, 1914, 209-210. Liste des membres du Corps Consulaire en activité de service. Met dank aan de heer Norbert Moermans, Ministerie van Buitenlandse Zaken, Brussel.
Foto: Tunis einde 19de eeuw, de Tramway op de Avenue Jules Ferry (zie voetnoot 14: B. Bouret).
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)
3. De burgerlijke carrière van Léon Vincart
Blijkbaar heeft Léon Vincart na zijn ontslag uit het leger een snelle carrière in de privé uitgebouwd. Van de tijdsspanne tussen 1880 en 1888 ontbreekt elk spoor, maar in dat laatste jaar duikt hij ineens op in Tunesië als directeur van de Tramways. Hij weet zich blijkbaar snel in te burgeren want in 1894 is hij tevens ondervoorzitter van de paardenrenbaan van Tunis. Ter gelegenheid van de opening van de nieuwe renbaan van Kassar-Saïd neemt hij in die functie de honneurs waar en verwelkomt naast de Franse minister-resident ook de prinsen Mustapha-Bey en Taïeb-Bey. Mevrouw Vincart is eveneens op de plechtigheid aanwezig. Een verslag van deze manifestatie verscheen in « Le Sport algérien - Organe des intérets hippiques (14/04/1894):
"Tunis, 08/04/1894 - Le nouveau champ de course de Kassar-Saïd a été inauguré Tout Tunis était aux courses Notre Ministre Résident général est arrivé à 2 heures 1/2 sur le champ de courses, accompagné de toute sa maison militaire. M. Vincart, le sympathique Vice-Président de la Société des courses, a reçu le Ministre de France au pied de la tribune d' honneur M. Le Résident donnant le bras à Mme. Vincart a pris place dans la tribune ou étaient aussi les princes Mustapha-Bey et Taïeb-Bey A la cloche, les chevaux quittent le paddock et défilent devant les tribunes. On remarque beaucoup Duc (9) à M. Vincart, que le jeune et bien sympathique gentlemen-rider, M. Le Hon, est chargé de piloter "
In 1894 dient Léon Vincart echter, onder druk, ontslag te nemen als directeur van de Tramways te Tunis. Hij is dan reeds een zestal jaren eveneens in functie als vice-consul, doch beide beroepsbezigheden blijken onverenigbaar te zijn.
4. De consulaire carrière van Léon Vincart
Op de dienst Archieven van het Ministerie van Buitenlandse Zaken worden de persoonlijke dossiers bijgehouden van onder meer het consulaire personeel. Hier hebben we het ganse carrièreverloop van Léon Vincart minutieus kunnen volgen.(10)
a. Vice-consul van België te Tunis (1888-1896)
Alles start met een (aanbevelings-) brief van M. Le Hon gericht aan koning Leopold II, waarin gesteld wordt dat de toenemende Belgische belangen in Tunesië naast het bestaande consulaat een vice-consulaat vereisen. De geschikte man, aldus Le Hon, is Léon Vincart, directeur van de Tramways in Tunis. We hebben niet kunnen achterhalen wie deze Le Hon was, doch gezien dezelfde familienaam gevoerd wordt als die van de eerste echtgenoot van Vincarts vrouw zal het wel iemand van die familie geweest zijn. De toenmalige consul in functie te Tunis, Gustave Max, was helemaal niet opgezet met de creatie van de post van vice-consul. Hij vond bovendien dat het niet kon dat iemand met een functie van directeur van de trammaatschappij eveneens consulaire agent kon zijn. Tevergeefs, want op 1/10/1888 werd Léon Vincart door de koning benoemd tot vice-consul in Tunis. De cumulatie van beide jobs bleef echter onhoudbaar en in 1894 bood Vincart zijn ontslag aan bij de Tramways. Het zou nooit goed komen tussen Gustave Max en Léon Vincart, de eerste verwijt de tweede o.m. dat hij zich te onafhankelijk van hem opstelt. En opnieuw bedient Vincart zich van zijn relaties om zijn carrière een nieuwe wending te geven. Op 14/9/1895 schrijft zijn broer Charles Vincart een aanbeveling aan de minister van Buitenlandse Zaken om Léon tot consul de carrière te benoemen. Op 24/12/1895 schrijft baron Liedts (11) een soortgelijke brief. Hij stipt aan dat Vincart bereid is om het even waar een nieuwe post aan te nemen...
(vervolgt)
(9) Het paard 'Duc' was eigendom van Léon Vincart. De gentleman-ruiter slaat duidelijk terug op zijn stiefzoon Emile Le Hon. (10) AMBZB, dossier nr. PERS 1206, map Litt B/E: nr. 86 (Vice-Consulat de Belgique à Tunis), nr. 3362 (Consulat de Belgique à Hong-Kong); map Litt B: nr. 3343 (Consulat de Belgique à Bangkok - Siam), nr. 3722 (Consulat Général de Belgique à Séoul - Corée), nr. E367-4 (Consulat Général, chargé d' affaires de Belgique à Caracas - Vénézuela). (11) We vernemen in de brief dat Vincart een neef is van de schoonmoeder (madame Godin) van baron Liedts.
Foto: Een stoffig werkje, het uitslijpen van de buitengevel van de kapel... Er is nog veel werk aan de winkel! Op zaterdag 27 oktober zouden de restauratiewerkzaamheden moeten beëindigd zijn, want dan wordt de kapel immers plechtig geopend.
IGO-W Leuven is op 21 mei begonnen met de voegwerken: uitslijpen, kuisen van arduin, herstellen metselwerk, ...en terug opvoegen. Tegen 1 juni zullen deze werken voltooid worden en zal de kapel er al helemaal anders uitzien.Bij het afbreken van een hoek kwam een ijzeranker bloot. Dit ijzer loopt wellicht over de ganse breedte van de achtermuur. Het opvoegen zal uitgevoerd worden in geelachtige kalkmortel.
Foto: De villa van Mademoiselle Vincart (Marie Le Hon) was gelegen op de hoek van de Elisabeth Willemslaan en de huidige De Costerstraat te Wespelaar (verz. G. Beckers).
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)
Emile LE HON
In de volgende hoofdstukken zullen we de ganse loopbaan van Léon Vincart overlopen en vaststellen dat hij zeer carrièrebewust was. Vanuit deze ingesteldheid heeft hij ook zijn stiefzoon vooruit geholpen. Zo bevindt er zich in het persoonlijk dossier van Emile Le Hon op het Ministerie van Buitenlandse Zaken een brief uit 1901 van de hand van Léon Vincart, op dat ogenblik Belgisch consul in Seoul (Korea).(5) Hij beveelt zijn stiefzoon, directeur van een verzekeringsmaatschappij, aan voor de post van consul-generaal van Korea in België. De functie wordt deze ook toegewezen. Later vernemen we dat diens missie als 'Consul général de Corée en Belgique' op 15/12/1905 ten einde loopt en dat de archieven van het consulaat aan het gezantschap van Japan worden overgedragen. Exit van de korte consulaire periode van Emile Le Hon. Hij overlijdt op 42-jarige leeftijd te Tildonk op 19/9/1911. Zijn grafzerk vermeldt zijn titels en eretekens : Adminstrateur, Directeur Général de l Epargne Belge, Consul-général honoraire de l Impire de Corée,(5a) Commandeur de Pal-Kouai, Officier du buste du Libérateur de Venezuela. Die laatste titel lijkt ons duidelijk een relatiegeschenk te zijn, afkomstig van zijn stiefvader die er consul-generaal is.
Marie LE HON
Marie is twaalf als ze met haar moeder en stiefvader in Tildonk toekomt (16/2/1887). Twee weken nadat de rest van het huisgezin inscheept voor Tunis (4/11/1891) verhuist ze naar Doornik, waar de Le Hons wonen. Twintig jaar Iater (1911) belandt ze evenwel terug in Tildonk. Nadien betrekt ze een villa in Wespelaar op de hoek van de Elisabeth Willemslaan en de huidige Decosterstraat. Marie Le Hon is nooit getrouwd geweest en in de omgeving kent men haar als mademoiselle Vincart. Zo staat ze ook vermeld op een postkaart (zie foto). Ze overlijdt te Wespelaar op 27/10/1935.
2. De militaire carrière van Léon Vincart (6)
Op 17 jarige leeftijd neemt Léon Vincart dienst in het leger en dit voor een periode van acht jaar. Hij start zijn militaire loopbaan in het 4de Linieregiment op 25 december 1865 en wordt achtereenvolgens: korporaal (caporal-fourrier) in 1866, sergeant (sergent) in 1867, 1ste sergeant (sergeant-fourrier) in 1869, sergeant-majoor (sergent-major) in 1870 en adjudant- onderofficier in 1873. Hij maakt de campagne van 1870-1871 mee tijdens de Duits-Franse oorlog onder bevel van de kolonel Théodore Sterckx (°1829 +1895) die het later tot luitenant-generaal zal schoppen.(7) Voor zijn deelname aan deze campagne wordt Léon Vincart nadien trouwens gedecoreerd.(8) Op 1 januari 1874 tekent hij bij voor een periode van twee jaar en enkele maanden nadien wordt hij bevorderd tot onder-luitenant bij het 3de regiment Jagers te voet (K.B. 3 april 1874). Het jaar daarop vinden we hem terug in het regiment der Karabiniers, dit voor een tijdsspanne van vijf jaar. Op 26 maart 1880 ten slotte maakt hij deel uit van het 2de regiment Jagers te voet, doch enkele weken later neemt hij ontslag (12 april 1880).
(vervolgt)
(5) Archieven van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Brussel (AMBZB). Dossier nr PERS 1477 (Corée, Consulat Général à Bruxelles). (5a) Consul honoraire, ereconsul. Ereconsuls bezitten meestal niet de nationaliteit van het land dat ze vertegenwoordigen. Het is in hoofdzaak een eretitel, waarvoor vaak steekpenningen betaald werden. Een aantal van deze ereconsuls hebben zelfs nooit 'hun' land bezocht... (6) Legermuseum Brussel (LMB), Persoonlijkse dossiers Officieren, nr 9174. Met dank aan Roger Casteels die ons de militaire fiche van Léon Vincart bezorgde. (7) Uit: Kroniek van de Belgische Regimenten Karabiniers 1830-1992, Evere, 1998. Bij de aanvang van de Duits-Franse oorlog (19 juli 1870) werd het Belgisch leger gemobiliseerd. De eerste gevechten tussen de Fransen en de Pruisen hadden plaats begin augustus nabij Saarbrücken. De dreiging dat België in het conflict betrokken geraakte was op een bepaald ogenblik zeer groot en onze soldaten hadden de handen vol met vluchtelingen van verdwaalde detachementen en met verkenners uit beide legers, doch echt is er toen niet gevochten door onze troepen. (8) Hij ontving 'la Croix civique 1re classe de la Compagnie de 1870-71', zoals we op zijn doodsbrief vernemen.
Foto: Staatsieportretten van Léon Vincart en madame Vincart, geboren Marie Huysegems (Seoel, 1906). Verzameling W.B. Davis.
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)
1. Wie waren deze voorname inwijkelingen?
De bevolkingsregisters van 1890-1920 helpen ons vooruit. (3) Eduard Antoine Léon VINCART en Isabella Maria HUYSEGEMS, alsook hun dochter Elisabeth Laura Maria Paulina VINCART (°Wespelaar, 8/8/1881) en hun (stief-) dochter Maria Leonia Catharina LE HON (°Brussel, 8/10/1875) kwamen in de Dorpstraat nr. 165a in Tildonk toe op 16 februari 1887. Waarschijnlijk betrokken ze er hun pasgebouwde villa die naast de villa van de Tildonkse burgemeester en dokter Auguste de Behault du Carmois gelegen was. Het gezin was afkomstig van Vorst (Brussel). Tevens vertoefden een resem meiden in de villa (we noteerden er een tiental in een tijdsbestek van dertig jaar). Die bleven meestal slechts voor een korte periode en waren allen afkomstig van buiten de gemeente. De hovenier, Petrus LEMMENS (Pië Lemmes), was wel een Tildonkenaar, hij woonde op de Sussenhoek in een lemen huisje met strooien dak. (4) Ook andere familieleden kwamen aangewaaid: Joseph Jean Baptist LE HON (°Tournai, 14/03/1838), rentenier, kwam aan vanuit Doornik op 14/09/1901. Melanie HUYSEGEMS (°Herselt, 7/7/1840), zuster van Marie en weduwe van Emile Gustave DESIER (+Vorst, 5/5/1910), kwam in Tildonk aan op 30/6/1910, haar vorige verblijfplaats was Vorst. Op 4 november 1891 werd Léon Vincart met vrouw en kind uitgeschreven uit de bevolkingsboeken van Tildonk met bestemming Tunesië alwaar hij enkele jaren voordien directeur van de Tramways was geworden (zie 3). Het huis is dan een periode (vanaf 19/12/1892) bewoond geweest door de weduwe Catharina PIERAERTS-CAPPELLEN met haar zes kinderen. Marie Huysegems heeft het echter niet lang uitgehouden in het buitenland want zeker vanaf 1901 verbleef ze permanent in de villa te Tildonk.
We weten dat Léon Vincart afkomstig was van Hoei. In één van de vele aanbevelingsbrieven die tijdens het begin van zijn carrière opduiken heette het: 'il appartient à une excellente famille à Huy'. De families die op zijn doodsbrief voorkomen zijn gekend in die regio: Gillard, d' Autrebande, Sépulchre en Godin. Zijn broer Charles Vincart is 'Président de l' Association Constitionelle et Conservative de l' Arrondissement de Huy' (1895). Zijn neef, Antoine Vincart, is bisschop. Marie Huysegems was de dochter van Joannes Franciscus Huysegems en van Maria Theresia Strackx uit Herselt. Ze was weduwe van Gilles Ghislain (Jules) LE HON waarvan ze, voor zover we konden nagaan, twee kinderen behield, nl. Emile (°Turnhout, 9/2/1869) en Marie Léonie Catherine (°Brussel, 8/10/1875).
(vervolgt)
(3) Algemeen Rijksarchief Brussel (ARAB), leeszaal documenten, microfilms nrs. 4379/81: Bevolkingsregisters van Tildonk van 1846 t.m. 1910; Archief Gemeente Haacht (AGH): Bevolkingsregisters van Tildonk van 1911 en later (de registers van de periode 1910-1920 zijn verloren gegaan). (4) Interview Palmyre Gordts (1998). Petrus Lemmens (°1841, +1929), gehuwd met Rosa Vandenhoudt (°1838, +1905), was één van mijn overgrootvaders; hij was de vader van Maria Antonia (Nette) Lemmens, mijn grootmoeder langs vaderskant.
De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914) (1)
Enkele jaren geleden kwam een dame op leeftijd het graf opzoeken van haar grootouders op het kerkhof van Tildonk. De dame in kwestie was Wilhelmine Beverly DAVIS, Amerikaanse van nationaliteit, woonachtig in Californië. Bij de zoektocht naar haar 'roots' belandde ze tevens op de dienst burgerlijke stand op het gemeentehuis van Haacht alsook bij zuster Ann Cuppens aan wie ze toen enkele kopies van familiefoto's overmaakte. Deze fotos en het aantreffen van enkele speciale graven op het oude kerkhof van Tildonk vormden de aanleiding tot het schrijven van dit artikel. (2)
Tildonk is nog een van de zeldzame dorpen in de streek waar de kerk omgeven is door een ommuurd kerkhof. Kerk en kerkhof zijn trouwens recent wettelijk beschermd als monument.
Als je het kerkhof betreedt via de toegangspoort rechtover de pastorie dan stuit je meteen op enkele belangrijke graven zoals deze van de pastoors Van Nerum en Lambertz. Deze laatste was de stichter van het klooster van Tildonk en van vele andere kloosters. Tevens tref je er de graftomben aan van twee notabele Tildonkse families, Simonart en de Behault du Carmois. Daartussen bevinden zich drie zerken op rij die de aandacht trekken, vooral omwille van de opschriften:
- Emile Le Hon (°Turnhout, 9/2/1869, +Thildonck, 19/9/1911), administrateur, directeur-général de l' Epargne Belge, consul-général honoraire de l' Impire de Corée, ...
- Joseph Le Hon (°Tournai, 14/3/1838, +Thildonck, 24/9/1922)
- Léon Vincart (°Huy, avril 1848, +Thildonck, 6/7/1914), ministre de Belgique au Vénézuela, ancien officier de l' armée belge, ... et Marie Huysegems (°Herselt, 27/12/1847, +Thildonck, 6/1/1927), veuve de M. Jules Le Hon et de M. Léon Vincart,
(vervolgt)
(1) Zie: Gordts J., 'De bewogen carrière van Léon VINCART, gevolmachtigd minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848, +Tildonk, 6 juli 1914)', HOGT 17 (2001) 115-128. (2) We hebben met mevrouw Davis nadien gecorrespondeerd en we ontvingen alzo merkwaardige foto's en aanvullende gegevens over haar familie (met dank aan Zr. Ann voor de vertaalhulp).
Ben je benieuwd of je familienaam voorkomt in de blog? Of zoek je info over bvb. het klooster, 'varkens en beren', de vaart, ... Breng je zoekterm hierboven in en je krijgt onmiddellijk ALLE artikels waarin deze term voorkomt!
ZEKER EENS PROBEREN!
DE FOTO'S IN DE BLOG
Gebeurlijke miniatuurfoto's in het middengedeelte kan je doorgaans vergroten door erop te klikken.
De foto's in de linker- en rechterkolom echter niet, ze zijn dan ook veeleer bedoeld als opsmuk. Het gros kwam je wel al eerder tegen in een artikel in het middengedeelte.
.
WARM AANBEVOLEN
Voor slechts 34 € word je lid van HAGOK, de Haachtse Geschied- en Oudheidkundige Kring.
Als lid kan je de meeste activiteiten van HAGOK gratis meemaken. Ontvang je HOGT, een glossy magazine met tientallen kleuren- en andere foto's; elk jaar goed voor meer dan 300 blz. streekgeschiedenis, heemkunde, genealogie, archeologie, alsook wetenschappelijke bijdragen over de dorpen van de driehoek Aarschot-Leuven-Mechelen.
Als lid kan je de artikels over Tildonk, naast alle andere reeds verschenen artikels, en dat zijn er ondertussen meer dan 1000 (!), ten allen tijde gratis online raadplegen. Over Tildonk zelf verschenen doorheen de tijd heel wat uitgebreide bijdragen:
Jan Gordts, Jacobus Evers (°1828), een 'filius septimus' of zevende zoon
Arnold Bonne, Jan Gordts & Freddy Vens, De grauwzusters van Roeselare en andere vluchtelingen tijdens de Eerste Wereldoorlog in Tildonk
Jan Gordts, 1848, de jonge Tildonkenaar Gaspar Gielielmus Engelborgs overlijdt in den vreemde
Kristien Suenens, Een man, duizend vrouwen. De ursulinen van Tildonk
Jan Gordts, 'Ge moet niet alles geloven wat in de gazetten staat...'
Jan Gordts, Vondelingen te Tildonk op het einde van de 18de eeuw
Jan Gordts, De memoires van Tildonks brugdraaier Jozef Mommaers, alias 'Jef van de brug' (1873-1968)
Jan Gordts, Lucienne De Keuster (1923-2015) dochter van de sassenier van Tildonk. Een vergeten partizane
Jan Gordts, Lokalisatie van enkele 18de-eeuwse gronden te Tildonk. Een oefening
Peter Dejaegher, Het gevecht aan de Lips (1266)
Jan Gordts e.a., Begin september 1944: de bevrijding van Haacht en omgeving
Jan Gordts, Betwisting rond een in 1820 te Tildonk gevonden geldpot
Ward Caes, Een zilvermunt van keizerin Maria Theresia of een pot bier in 1750?
Jan Gordts,
'Life in a Belgian Convent: A Sydney Girl Abroad'. Een relaas uit 1913 door
Maie Mason, Australische oud-leerlinge van de Tildonkse ursulinenkostschool
Jan Gordts,
Liedeken op de groote moordery geschied tot Tildonck in den nagt op Gulde Mis
(1837)
Jan Gordts,
Marie Antoinette Caroline van der Gracht de Fretin en het kasteel ter Elst te
Tildonk
Jan Gordts,
Voorjaar 1814. Het veldleger van "de Zwarte Hertog" Frederik Willem
van Brunswijk strijkt neer in onze dorpen
Roger Casteels, Uittreksels uit het frontblad
'Het Kanton Haacht onder de wapens' - (Thildonck)
Jan Gordts, Wat
mispeuterden de Tildonkenaren zoal een goede honderd jaar geleden? Een verhaal
van onder meer ‘varkens’ en ‘beren’
François van der Jeught, Een nieuwe Van den
Gheinklok voor de kerk van Tildonk in 1601
Jan Gordts, Het Tildonkse ursulinenklooster,
litho op postkaart 1903-04
Jan Gordts en Guido Abts, De preekstoel met de
verkeerde parochieheilige
Germaine Verheyt, 'Maurice Neefs, een
oorlogsslachtoffer uit Tildonk
Jan Gordts, Openbare boedelverkoop in 1771 van
de Tildonkse hoeve van 'de Tafel van de Grote Heilige Geest van Leuven' (Hof
Ter Leeps)
Jan Gordts, Leerlingenwerving voor de internationale
kostschool van de Tildonkse ursulinen in de 19de en 20ste eeuw
Jan Gordts, Bijna vier eeuwen Tildonkse
pastoors (1626-1999)
Willy Van Langendonck, De waternaam Lips
Hubert Simonart, Tildonk-Banneux 1933-2008.
Een uitzonderlijke band
Jan Gordts, Het testament van kanunnik
Philippus Van ’t Sestich (+ Tildonk 15 oktober 1764)
Jan Gordts, De Tildonkse processie van weleer
Willy Van Langendonck, Het toponiem Tildonk
Jan Gordts, Een Tildonks politiereglement uit
1837
Jozef Hamels, Renners uit onze regio: Maurice
Croon
Jan Gordts, De Tildonkse galg
Roger Casteels, Dagboek van de ursulinen van
Caen over hun belevenissen te Wespelaar en Tildonk tijdens de Eerste
wereldoorlog
Jan Gordts, Tildonk ten tijde van de
Oostenrijkse Successieoorlog (1741-1748)
Louis Swiggers, Over Tildonkse dorpsfiguren:
Jakke Vanden Acker, alias Sinterklaas; de smed; Jef van Woil; Lewie Van
Krieken; Plien Borreman
Jan Gordts, De geschiedenisles van
schoolmeester Paulus Goossens over Tildonk (1856)
Roger Casteels, Het Tildonkse ursulinenklooster
en de Eerste Wereldoorlog
Jan Gordts,Tildonk beschreven rond 1830 in de
'dossiers d'expertise' van het kadaster
Jozef Hamels, Renners uit onze regio: met
Tildonkse connectie
Henri Vannoppen, De familie de Behault du Carmois tegen de achtergrond van de samenleving van Tildonk
Jan Gordts, De Tildonkse notarissen in de periode 1758-1920
Jan Gordts, De bewogen carrière van Leon Vincart, gevolmachtigde minister van België in Venezuela (°Huy, 22 april 1848 - +Tildonk, 6 juli 1914)
Maurice Vandenheuvel, In 1945 was het klooster van Tildonk een Brits legerhospitaal
Jan Gordts, Knechten op de vuist in het 18de eeuwse Tildonk
Jan Gordts, De Tildonkse reuzen Jan en Babs in de kijker
Jan Gordts, Over oude Tildonkse pachthoven. Het hof ter Elst, van pachthof van de abdij van Affligem tot kasteelhoeve van de families Van 't Sestich en Snoy
Jan Gordts, Over oude Tildonkse pachthoven. Het hof te Bettenrode, win- of pachthof van vele heren
Jan Gordts, Gaf Sus Artoos zijn naam aan de Tildonkse wijk Sussenhoek?
Maurice Vandenheuvel, Het Janssenskapelletje (1852) en de familie Janssens te Tildonk
Jan Gordts, Het Tildonks Sticht in de periode 1818-1832, voorloper van het latere ursulinenklooster
Jan Gordts, De Tildonkse handbooggilde van St.-Sebastiaan in het begin van de 18de eeuw
Jan Gordts, Tildonkse notarissen in de periode 1758-1920
Henri Vannoppen, Schilderijen en kunstwerken rond de notarisfamilie Verzyl te Tildonk
Jan Gordts, De grote kloosterbrand te Tildonk in 1928
Henri Vannoppen, De familie de Behault du Carmois tegen de achtergrond van de samenleving in Tildonk
Jan Gordts, Indische bedevaarders op bezoek te Tildonk in 1935
Maurice Vandenheuvel, Met Tildonkenaars op de vlucht in mei 1940
Jan Gordts, Het ploeg-handmerk van Louis Van Bolle, schepen van Tildonk (1664)
Marleen Rosier, Het Ursulinenklooster te Tildonk. De Art Nouveauzaal
Roger Casteels, Op 26 mei 1940 verloor Tildonk 2/3 van zijn onderwijzerskorps
Marleen Rosier, Het Ursulinenklooster te Tildonk:een bouwhistorisch en iconografisch overzicht
Jan Gordts, 12/8/1942: een Engels gevechtsvliegtuig stort te pletter in Tildonk
Jo Vandesande, Een 18de-eeuwse kaart van Tildonk en Wespelaar
Jos Cools, Tildonk
Jan Gordts, Een drievoudige moord te Tildonk in 1837
Henri Vannoppen, Een beeld van de gemeenten Haacht, Tildonk en Wespelaar rond 1830
Jo Vandesande, Motten en heerlijkheden te Tildonk. Deel II: De heerlijkheid Lauwendries
Jo Vandesande, Motten en heerlijkheden te Tildonk. Deel I: De heerlijkheden Tildonk, Ter Borcht (Nieuwenborg) en Oudenborg, vanaf hun ontstaan tot omstreeks 1650
Bart Minnen, Getuigenissen uit 1390 over de verdeling van de tienden te Tildonk
