t Brantyser... zo noemde het restaurant waar ik donderdag met Papa en co ben gaan eten. Echt een aanrader om eens te doen. Je kan er ook een romantisch tafeltje helemaal boven in het restaurant bestellen.Daar zit je lekker rustig met kaarslicht en romantische muziek. De kaart is qua prijs ook zeer aangenaam. Dit is nog een betaalbaar en goed restaurantje. Voor de visliefhebbers, neem zeker het kabeljauwhaasje met garnalensaus! Overheerlijk!!
Genieten jullie ook zo van dit zonnig weertje? Echt zalig toch!! Wie kan hier nu niet van genieten? Ik zit nu op men klein terrasje aan deze blog te schrijven. Ik heb men rond tafeltje ingeruild voor een klein rechthoekig tafeltje. Veel beter! Nu kan ik tenminste van de ene kant van het terras naar de andere kant in 1 keer door wandelen. Niet dat het terras zo groot is. Binnen een uurtje ofzo, ga ik mij terug verdiepen in een boek. Uiteraard volgt er dan binnen enkele dagen/weken een omschrijving van het boek op mijn blog. Ik ga beginnen lezen in een boek van Kate Cann: Vol gas. Het 3de deel van een triologie.
Maar wat heeft er nu de afgelopen dagen nog in mijn leventje afgespeeld?
Woensdag heb ik het rustig gehouden. Mama is even op bezoek geweest, en ik heb men terrasje eens grondig onder handen genomen. Nog niet grondig genoeg naar mijn mening. Maar dat is dan maar voor een volgende keer. En verder gewoon genoten van men vakantie, boekje gelezen, laptopke bezig geweest, tv gezien...men was gedaan niet te vergeten en savonds nog een beetje gestreken
Donderdag: babysitdag vandaag! Voor het eerst gaan babysitten op Tristan en Veerle. 2 kindjes van een oude kennis. Wonen hier vlak achter de hoek, dus heel gemakkelijk. Waarschijnlijk mag ik nog meerdere keren komen babysitten. Nog beter uiteraard. Veerle is bijna 6, echt een schattig lief meisje. Zeer mondig, maar ooh zo lief! Tristan, is wat heviger, maar ook een schattig bazeke. Het was een leuke eerste keer babysitten op die 2. Veerle wilde zelfs met mij mee naar huis.
Voor het babysitten nog telefoon gekregen van papa. Zat onverwacht met men stiefmoeder, haar moeder en broer in Antwerpen... Of ik niet mee iets wilde gaan eten. Mmmh paste niet bepaald in men planning. Maar met een beetje geschuif, toch maar beslist om mee iets te gaan eten. Zo kwamen we elkaar tegemoet om 19u op de grote markt om dan zo naar het Hendrick Concienceplein te vertrekken en daar iets te gaan eten. Het was er zeer lekker! Ik nam kabeljauwhaasje met garnalensaus en frietjes. Overheerlijk! Het was duidelijk, hier kom ik nog eens eten! Zeer vriendelijke bediening ook en gewoon gezellig om te zitten met zicht op de stadsbibliotheek en het pleintje. Daarna nog een milkshake gaan drinken op de grote markt. Een afsluiter van een toffe dag!
Vrijdag (gisteren): Bezoekje gebracht aan Yoni in Hoevenen. Leuk gepraat, gaan wandelen, aan cadeautje voor Sara gewerkt en bezien. En... beetje vroeg, maar men verjaardag besproken! :D Als alles goed verloopt, zit ik met men verjaardag en dus ook met nieuwjaar, met nog 5 andere in Egypte... Maar niet te vroeg vicotorie kraaien... even wachten uiteraard hoe het allemaal loopt.
Na yoni, bezoekje aan bomma en daar blijven eten. Ook gezellig gepraat, lange wandeling gaan maken met de hond en nog wat tv gezien. Om 21u vertrokken richting cinema, waar ik Birgit, Jeffrey en Tiffany opwachtte. Samen naar de film Hallpass gaan zien. Toffe, aangename grappige film. Weer een perfecte afsluiter van een leuke dag!
Vandaag heb ik om 18u dan weer met Yoni afgesproken en haar vriend Bart om samen een frietje te gaan eten. Daarna is het vertrekken richting Brasschaat om men ex schoolgenootje en ook goede vriendin Sabrina haar huisje eens te bewonderen en dan zo met haar richting Metropolis vertrekken om terug een cinématje te doen en misschien achteraf nog iets gaan drinken
De leeskriebels zijn weer toegeslagen. Een tijdje geleden gaf men buurvrouw Ann dit boek om eens te lezen. Na eerst men vorig boek uitgelezen te hebben,ben ik er nu aan begonnen. En ik moet zeggen, het is een echte aanrader om eens te lezen. Zeer pakkend! Je staat er absoluut niet bij stil, dat Kanker je op jonge leeftijd ook kan overkomen, tot je dit boek leest. Ik raad het aan, aan al degene die ook zeer graag lezen. Of misschien ook wel aan de mensen die niet graag lezen en eens een poging willen wagen. Het boek is geschreven door Valerie. Valerie is de persoon die als kind kanker heeft gehad. ZE was toen 7 en ondertussen is ze 27. Hieronder nog een kleine omschrijving van het boek.
Valerie is zeven jaar oud als wordt ontdekt dat ze nierkanker (een Wilms tumor) heeft. Met spoed wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. Eén van haar nieren wordt weggehaald en ze wordt bestraald. Tien maanden lang krijgt ze chemotherapie.
In Een kikker in mijn buik lezen we wat Valerie meemaakt als kind met kanker. Door de ogen van het kind zien we de ondraaglijke taak van haar moeder om de haren van haar toch al kalende hoofd te knippen. De onmacht van haar vader. De ontelbare, pijnlijke prikken in haar hand. Hoe Valerie vecht tegen de chemoprikken, omdat ze niet begrijpt dat die haar juist beter maken ze wordt er immers alleen maar ziek van. De misselijkheid. De afgedragen petjes. Het pesten op het schoolplein. Maar het boek gaat ook over de jaren daarna, over de angst voor terugkeer van kanker, de mogelijke nawerkingen van de chemo en bestraling, over de psychische weerslag waar Valerie in haar puberteit tegenaan loopt. Een kikker in mijn buik is het aangrijpende, verrassend geestige en altijd hoopvolle relaas van een kind met kanker.
Vervolg Dag 3: Vandaag kwamen Yoni's broertje Yann en bompa toe. Yoni is die samen met haar mama en stiefpapa van het station gaan halen en zo nog enkele boodschappen gaan doen. Ik ben thuisgebleven met Sara en de bomma. Samen met Sara heb ik een spelletje trivial Pursuit gespeeld. Toen iedereen terug thuis was ben ik met Yoni, Carina, Cois, Yann en Wixi (de hond) een grote wandeling gaan doen van meer dan 2uur. We waren echt bekaf toen we terug thuis kwamen. Yoni is op haar bed gaan liggen, want die voelde zich helemaal niet meer goed. Heeft al sinds vrijdag last van lopende neus, maar het word steeds erger en erger. Waarschijnlijk allergie. Die avond aten we lekker stoofvlees en heb ik samen met Sara en Yann nog een spelletje Yahtzee gespeeld. Vroeg in ons bedje gaan liggen want Yoni was echt niet goed. Zo kon ik het niet langer aanzien. Dus stelde ik voor dat ze maar moest kiezen om wat vroeger naar huis te gaan, desnoods morgen al. Ze zou er over nadenken. Na nog wat heen en weer getokkel op de laptop deden we ons oogjes rond half elf toe.
Dag 4: Yoni voelt zich nog steeds niet lekker. Na even wikken en wegen, beslisten we samen om vandaag al naar huis te vertrekken. Ik zou dan met haar naar mijn huisarts gaan, vermits de hare in verlof is. We hebben eerst nog ontbeten en heel de bende mee gaan afzetten in Barvaux waar ze zouden gaan kajakken. Nog afscheid genomen van iedereen. En dan terug richting het huisje gereden om zo onze koffers en spullen in te pakken. Rond 13u zijn we dan richting huiswaarts vertrokken.
Iemand zien lijden, dat kan niemand niet. Vandaar een verstandige beslissing om vroeger naar huis te vertrekken. Ik heb men rust gehad en ik heb genoten. Ook goed kunnen nadenken over bepaalde zaken. Dus het tripje was zeker voor mij al voldaan. Om nog even te laten weten hoe het bij de dokter was... Ze bevestigde, dat we er goed aan hadden gehad om naar huis te komen. Yoni heeft medicatie gekregen en ondertussen een dagje later is het al een stuk beter met haar. Nog niet genezen, maar de medicatie slaagt goed aan.
De komende dagen geniet ik hier in Borsbeek en waarschijnlijk nog op andere plaatsen van men verlof. Komende dagen wordt het hier poetsen, wassen en strijken. En ook de auto krijgt een fikse poetsbeurt.
Het is nu paasvakantie. De 2de week van de paasvakantie heb ik vakantie genomen en die breng ik niet thuis door. Maar namelijk in de Ardennen in het dorpje Erezée. 14 à 16 km van Durbuy. Ik ben hier van 16 april tot 21 April. Ik ben hier dus nu mijn 3de dagje. En het bevalt me hier enorm! Super rustig, mooie natuur, je komt hier gewoon tot rust en ook eens de tijd om rustig na te denken over alles! Ik ben hier samen met 1 vn men beste vriendinnen Yoni, haar mama Carina, stiefpapa Bart, Bomma Angelina. Vandaag komen ook haar bompa en broertje Yann nog aan. Zaterdag is haar vriend Bart hier ook blijven logeren en gisteren zijn de schoonouders op bezoek geweest. Het zijn al toffe dagen geweest.
DAG 1: Aankomst in ons huisje. Een oude school dat heropgebouwd is tot vakantiehuis. Beneden de living, eetruimte, keuken, wasplaats en toilet. Boven: 3 slaapkamers, 1 badkamer met bad en douche. Plaats voor 8 mensen om te slapen. Durbuy gaan verkennen en heerlijk terrasje gedaan. 's Avonds in Barvaux gaan eten voor de stiefpapa zijn verjaardag. Ik nam gegrilde scampi's met frietjes. Me niet zo goed bekomen, maar het was een gezellige avond
DAG 2: wandeling gemaakt met Yoni en Bart in Erezée en daarbij leuke foto's genomen. na de wandeling iets gedronken en wat gerust en gelezen in de living en daarna in de slaapkamer. plots rare toestanden hier aan de overkant. Kind verkleed als heks en heel raar deed. Daarna niet meer verkleed als heks, maar liep dan rond met een speelgoedjachtgeweer en richtte naar ons. Toen we waaide ging ze haar buurjongen halen en staarde ons heel de tijd aan. Mmmh rare mensen hier in de Ardennen. Geen leven? In de late namiddag kwamen de schoonouders toe, daarme samen Durbuy nog eens gaan verkennen. Winkeltje in en uit en als afsluiter een terrasje gaan doen. 's Avonds in het huisje lekkere pitta gegeten met verse koude groentjes. Nog wat nagepraat en gelachen en dan om half elf de oogjes toe!
DAG 3: Een anderhalfuurtje wakker nu. Dadelijk douchen en aankleden en dan lekker ontbijten. Dagverloop...nog geen idee.
Dit waren tot hier toe al de belevenissen in de ardennen. Zoals jullie zien, beleef ik hier een zalig tijd Verdere belevinissen komen later!
Zoals jullie zien, is het wel ettelijke maanden geleden dat ik hier nog iets op men blogje heb geschreven. Waarom? geen idee... beetje uit het oog verloren denk ik. Maar hier zijn we dan weer helemaal terug. voor ik weer nieuwe berichten post van belevenissen, even uitleggen wat er de komende maanden nog in men leventje is gebeurd.
Uiteraard woon ik nog steeds alleen in Borsbeek. Ook nog steeds Single. Maar niet meer zo blij om Single te zijn.. Ik geniet off course nog wel van men leventje, maar er mag wel stilletjes aan een man in men leven komen. Maar... geduld wordt beloond he :D Dus misschien nog eventjes wachten. Er zijn wel jongens geweest die ik beter leerde kennen...maar dat draaide toch op niets uit(voor hun dan toch , want ik was steeds enthousiast)
Eigenlijk woon ik niet meer zo helemaal alleen...ik heb namelijk een nieuwe huisgenoot. Genoemd... Jules! Een britse korthaar. Echt een schatje! hij woont sinds vrijdag 8 april bij mij. Het was een dure aankoop, maar heb er nog geen moment spijt van.
Op werkvlak gaat ook alles goed. Ik ben ondertussen van leefgroep veranderd. Nu sta ik in het leefgroepje met de leeftijd van 12 tot 18 maanden. Ook super leuk! Maar men peuters mis ik nog wel enorm.
Zo dat is wel zo het belangrijkste dat jullie hoeven te weten
Voor we onze oogjes sluiten om naar dromenland te vertrekken, nog even hier een nieuwe blog komen plaatsen.
Om 10 na 6 deze morgen verdwaasd wakker geworden.... 10 minuten te laat wakker geworden... en men wekker gewoon niet gehoord. Of misschien wel afgezet in men slaap...zou ook kunnen natuurlijk. Maar goed, ik was meteen klaar wakker natuurlijk. Ik had trouwens de nacht terug bij men mama doorgebracht. De sneeuw was nog steeds niet van plan om weg te gaan en vermits ik al om 7u15 moest beginnen werken, leek me dat een beter idee.
Brrr... om 6u30 stond ik daar dan in de kou te wachten op de bus. 10 tal minuutjes later kwam ze aan en ik was heel blij toen ik eindelijk gearriveerd was op het werk. Weg van die koud, tijd voor warmte!
Vandaag hadden de kiddies het een beetje drukker. Sommige waren hun oortjes nog in hun bedje vergeten veronderstel ik. Maar ach ja, hoe waren we misschien zelf toen we nog zo klein waren? Toch nog een tof dagje gehad. Samen met de kids nog geknutseld voor kerstmis. Een mooie kerstboom geschilderd en dan bekleeft met allerlei rondje in verschillende kleurtjes (de kerstballetjes dus)
Ik sta soms versteld hoe sommige kiddies al zo goed kunnen werken.
Vandaag ook kennis gemaakt met een nieuw kindje dat vanaf maandag bij ons in het groepje zal starten. schattig bazeke, dat al meteen lachtte. Maar altijd nog even afwachten hoe dat gaat lopen. Heeft nog niet bij ons in het kinderdagverblijf gezeten, dus het zal zijn eerste ervaringen zijn in het kribbeke.
Vermits ik van plan was om een nieuwe laptop te kopen en ik eigenlijk met de tram toch langs de meir zou passeren, besliste ik maar om vandaag men nieuwe laptop te gaan kopen. Men eerste gedacht was om hem bij de Saturn te kopen. Maar toen ik op de meir aankwam, beslistte ik toch om eerst eens bij Van den Borre te gaan zien. En daar viel mijn oog meteen op de Sony Vaio . Hij viel dan ook wel op door zen witte kleur. De prijs was ietske boven hetgene ik eigenlijk wilde uitgeven, maar ik wilde natuurlijk ook wel meteen terug een goeie laptop waar ik enkele jaren mee kon doen en veel mee kon doen... Toch nog een beetje twijfelachtig... dus trok ik richting Saturn om te zien of ze daar nog wat keus hadden. Daar stonden ook verschillende Sony Vaio's, maar allemaal een stukje duurder. De andere laptops spraken me niet meteen zo aan. Ik wilde deze keer ook eens een laptop dat een ander uitzicht had dan enkel zwart. Dus de keus was ineens snel gemaakt, het zou de Witte Sony Vaio vanuit Van den Borre zijn.
Terug bij Van den Borre aangekomen zag ik ook nog een hp staan. Die leek me ook wel goed. Dus vroegen we maar raad aan de verkoper. Die raadde me uiteindelijk de Sony Vaio aan en dat is het dus geworden!
Ik schrijf dus deze blog nu op men nieuw laptoptje. Wat ben ik zo fier met men nieuwe aanwinst!
Mmh maar dan nog met die nieuwe aanwinst naar huis met het openbaar vervoer.Dat was ook niet zo simpel. Het woog niet superzwaar, maar had nog een rugzak bij en men fototas. Ik kan me best voorstellen dat ik op een muilezel leek.
Toch heelhuids thuisgeraak en ook nog even dat koude weer moeten trotseren
En nu ben ik dus al heel de avond men nieuwe laptop aan het uittesten. En ik moet zeggen... voor al degene die ooit nog eens een nieuwe laptop willen kopen, dit is absoluut een aanrader. Zeer leuk om mee te werken, anders dan andere laptops.
Door het te kort slapen en het vroege opstaan... beginnen men oogjes zwaar te worden.
Dit is het boek dat ik net heb uitgelezen. Het is 7de deel van de reeks Mijn dagboek Sara. Een echte aanrader om hem te lezen. Wel is aan te raden om de andere delen ook te lezen. Zo kan ja zeker volgen over wat het eigenlijk gaat. Het is een zeer ontspannend boek waar je niet bij moet nadenken en dat je zo op een avond kan uitlezen. Het leest zeer vlot.
Even een korte omschrijving:
Sara zint op wraak!
Wat niemand voor mogelijk hield, is gebeurd: het sprookjeshuwelijk tussen Sara en Simon is afgelopen. Een andere visie omtrent het opvangen van hun zieke zoontje Sen leidde tot de breuk. Wat nu?
Simon heeft ogenschijnlijk zijn oude liederlijke leven terug opgenomen en ook de vervaarlijk mooie Brenda is opnieuw in zijn leven opgedoken. Aan de ander kant krijgt Sara dan weer heel veel aandacht van haar goede vriend Jacob. Hij verschijnt zelfs in Parijs wanneer zij daar op zakenreis is en maakt haar het hof. Genoeg elementen dus om niet direct een toenadering tussen beide jonggehuwden te verwachten, zelfs niet wanneer Sara hoort dat Simon stiekem hun zoontje opzoekt. Integendeel, het gaat van kwaad naar erger wanneer een jaloerse Simon op de vuist gaat met Jacob. En bovendien begint ook Britt zich te moeien. Maar diep in haar hart houdt Sara nog altijd van haar Simon.
Na een goed slapend nachtje om half 8 uit men bedje gekropen. Brr... toen ik al de witte sneeuw buiten zag liggen, kreeg ik het al koud. Ik besliste dan ook maar om met de tram te gaan werken ipv met de auto. Dat leek me net iets veiliger. Ik heb namelijk nog nooit in de sneeuw gereden, en zolang ik op een andere manier op men werk kan geraken, ga ik die sneeuw ook wel vermijden. Met men slaapoogjes men sandwiches maar beginnen smeren. De rugzak helemaal inladen met de spulletjes om vanavond bij ons mama te kunnen blijven slapen en dan om 8u vertrokken richting koude. Ik was onderweg zeer verwonderd, dat het qua temperatuur nog beter mee viel dan ik had gedacht. Maar had me dan ook zeer warm ingeduffeld en men warmste winterschoenen aangetrokken om zo niet op de gladde sneeuw uit te glijden.
Toen ik bijna aan de tram aankwam, zag ik er net 1tje voorbij men neus wegrijden. Damn... de tram die ik moest hebben gemist. En met dit weer, is het verkeer al trager, dus een tram later ging zeer krap worden om op tijd te komen op men werk. Maar blijkbaar was ik gewoon veel te vroeg aangekomen aan de tramhalte en moest de tram die ik eigenlijk zou nemen nog aankomen. Oef... even een geruststelling.
Eenmaal ik op de tram zat, haalde ik men boek van Sara boven om zo de laatste bladzijde nog te lezen. Deel 7: De wraak, is alweer een schitterend boek dat ik heb gelezen. Op naar het volgend boek dat ik nog kan lezen. Alhoewel de tram een serieuze vertraging had onderweg, ben ik toch nog goed op tijd op men werk aangekomen. Ik ben een zeer rustig dagje tegemoet gegaan. Alle kindjes op tijd weg en om 18 u kon ik dan vertrekken richting bushalte om zo de bus naar Hemiksem te nemen richting mama's place. Maar, ooh nee... wat zag ik daar in de verte. Men bus kwam eraan. Ok dat was even beslissen... ofwel gewoon voorbij laten rijden en nog een 20 tal minuten in de koude wachten op de volgende bus, ofwel toch maar een spurtje inzetten en het risico nemen om uit te glijden in de sneeuw. Ik koos voor optie 2. (een mens moet eens een risico nemen in zen leven hé ) En zo zat ik dus lekker warm op de bus. Thuis bij mama aangekomen, kon ik al bijna men voetjes onder tafel steken om dan zo een lekkere wortelpuree met hamburger te eten. Nu wordt het verder nog een gezellig avondje voor tv om dan straks hier op de zetel men oogjes te sluiten. Door het slechte weer blijf ik maar hier slapen, vermits ik morgen om 8u moet beginnen. En omdat ik toch niet van plan ben om met de auto dit weer te trotseren, ben ik hier dichter bij het werk om met het openbaar vervoer te gaan. Handig toch?
Voor ik hier mijn berichten begin te posten, zal ik mezelf even kort voorstellen:
Ik ben dus Tiffany, 22 jaar, single en sinds augustus alleenwonend. Sinds 15 augustus heb ik het ouderlijke nest in Hemiksem verlaten om dan alleen te gaan wonen in Borsbeek. Dit bevalt me momenteel zeer goed! Maar breng ook zeker nog wekelijks een bezoekje @ mama's place.
Na eerst afgestudeerd te zijn in Kantoor, een halfjaartje kleuteronderwijs gevolgd te hebben, zette ik de stap om nog een extra 7de jaar te volgen in de richting Kinderzorg. Hiervan haalde ik ook mijn diploma in Juni 2008. In april 2008, toen ik nog op de schoolbanken zat, nam ik deel aan examens van de Stad Antwerpren om voor hun als Kinderverzorgster te werken.
Mijn schriftelijke proef had ik goed doorstaan en later mijn mondelinge proef ook. Ik werd op de wachtlijst gezet en stond op plaats 57. Het kon dus nog even duren voor ze mij aannamen. Om toch maar niet te blijven stilzitten, deed ik ondertussen vakantiewerk en ben ik in oktober 2008 in een rusthuis beginnen werken. Na dag 2 zag ik dit totaal niet meer zitten. Ik kon die mensen niet zijn lijden, mijn hart was daar te klein voor. Men mama raadde me toch aan om nog even door te zetten, tot men contract van 3 maanden ten einde was. En dan plots een week later, kreeg ik telefoon van de Stad Antwerpen. Plaats 57 (ik dus) op de wachtlijst was bereikt. Ik kon vanaf 1 december starten als voltijds kinderverzorgster met een contract van onbepaalde duur. Ik sprong een gat in de lucht. Want niet alleen moest ik de job die ik niet graag deed niet meer verder zetten, maar kon ik ook nog eens starten met de job die ik zo graag wilde doen. Na overleg met de directeur van het Rusthuis, heb ik even terug moeten bellen naar Stad Antwerpen om te melden dat ik pas vanaf 15 september mijn ander werk kon stopzetten. Dit was geen enkel probleem voor hen en zo ben ik sinds 16 december 2008 kinderverzorgster.
Een job die ik vandaag de dag, na bijna 2 jaar, nog met veel plezier doe. Mijn vast groepje is nu bij de peuters. De kindjes van 1,5 jaar tot 2,5 jaar. Maar ook is het zeker tof om enkele keren eens te mogen inspringen in een ander groepje wanneer daar bv. personeel te kort is.
Dan nog even over mijn vrije tijd. In mijn vrije tijd breng ik zeer veel tijd door met vrienden en familie. Maar ik hou er ook zeker van om gewoon eens rustig alleen thuis te zitten. Wat doe ik dan nog in mijn vrije tijd? Dat is zeer uitlopend... Shoppen, naar cinema gaan, pretparken bezoeken, gaan uiteten, enz... Ik hou ook enorm veel van boeken lezen. Ik ga dan ook elk jaar naar de boekenbeurs, om een nieuwe lading boeken in te slaan. Mijn te lezen boeken staat nu op 11.
Sinds augustus 2010, heb ik mij ook ingeschreven in de fitnesclub een 5 tal minuutjes van bij mij thuis. Minstens 1x per week ga ik fitnessen en indien mogelijk ook meer.
Zo, dit is wat hetgene dat ik over mij kan vertellen. verder wens ik jullie allemaal veel plezier met het lezen van men blog. En aarzel zeker niet om een reactie te plaatsen.
Binnen een uurtje ofzo, ga ik mij terug verdiepen in een boek. Uiteraard volgt er dan binnen enkele dagen/weken een omschrijving van het boek op mijn blog. Ik ga beginnen lezen in een boek van Kate Cann: Vol gas. Het 3de deel van een triologie. 
Dit is het boek dat ik net heb uitgelezen. Het is 7de deel van de reeks Mijn dagboek Sara. Een echte aanrader om hem te lezen. Wel is aan te raden om de andere delen ook te lezen. Zo kan ja zeker volgen over wat het eigenlijk gaat. Het is een zeer ontspannend boek waar je niet bij moet nadenken en dat je zo op een avond kan uitlezen. Het leest zeer vlot.
) En zo zat ik dus lekker warm op de bus. 
