van bloggen! Allé niet van bloogen zelf natuurlijk maar wel van het platform dat mijn blog ondersteunde. Ik ben verhuisd. Ik heb er een paar avondjes werk aan gehad, al zal u daar niet veel van merken want ik heb het heel simpel gehouden.
één van mijn voornemens was om deze blog te verhuizen naar een wat gebruiksvriendelijker platform met wat meer mogelijkheden. Awel het komt, het komt.... binnenkort ben ik te bewonderen op wordpress! Maar momenteel ben ik dus druk bezig met alle opties, mogelijkheden etc te ontdekken ginder. Want ik wil ineens tevoorschijn komen met een vernieuwde blog waar alles juust op zijn plaatske staat zoals ik het wil. Tot het zover is moet u mijn charmant gezelschap dus eventjes missen....
- Sinterklaas is geweest en de kindjes zijn heel enthousiast over al dat nieuwe speelgoed. Bij broer hebben vooral de smurfen en de racebaan succes, bij zus het huisje van little people. Ze weet al heel goed op welke knopjes ze moet duwen om reactie (geluid) te krijgen!
- Tiemen is voor de tweede keer dit schooljaar echt ziek. In oktober een oorontsteking, nu een hele zware verkoudheid. De doc vreesde eerst voor RSV maar dat bleek het gelukkig niet te zijn. Een paar onrustige nachten, koorts en veel gehoest hebben we gehad, morgen nog een dagje thuis en hopelijk kan hij dan donderdag naar school. We zullen zien, oma en opa staan in de startblokken voor opvang als het nodig zou zijn. Mama had gisteren en vandaag sociaal verlof gekregen. Hij was er zondagnacht zo erg aan toe dat ik het echt niet vertrouwde en dan blijf ik echt wel graag thuis om een ziek kindje eens in de watten te leggen. Gelukkig heb ik zeer begripvolle collega's want 't was niet echt de moment om thuis te blijven. Nog eens sorry guys!
- Maren had een sinterklaasfeestje in de crèche en omdat peter Jeroen zo lief was om bij de zieke te blijven kon ik toch meegaan. Tja, ik had het kunnen weten hé. Mijn o zo sociale dochter heeft daar ferm haar best gedaan. ah ja, ze moest die rare mannen toch een goed van dichtbij gaan bekijken niewaar.. ik weet niet hoeveel keer ik ze gaan wegplukken ben bij de Sint . En toen mocht ze eindelijk zélf naar voor voor haar 'moment de gloire'. madammeke ging rustig op schoot zitten, poseerde mooi voor de olbigate Sintmetkindfoto en vleide zich eens goed tegen de dikke buik van de Sint aan. En toen plukte mama-spelbreker haar daar vlug weer weg. En toen brak ze gewoon verder de versiering af.
- ik heb al de voornaamste kadootjes binnen voor mijn secret santa slachtoffer. Nu nog mijn 'zelfmaak' deel en dan nog wat afwerking en alles mooi inpakken. Ben heel benieuwd of ik de juiste spulletjes gekozen heb!
- vantweekend toch een paar uurtjes zoet geweest met een half jaartje foto's selecteren en doorsturen, kerstkaartjes maken en bestellen... er kruipt toch veel tijd in zo dinges hé, ik lig met jàren foto's in een schuif die nog moeten ingeplakt worden. En af en toe denk ik, zo'n fotoboek dat zou eigenlijk wel handig zijn maar kweenie, ik vind het zo leuk eigenlijk om foto per foto door m'n handen te laten gaan...
- de zoon en ik hebben vandaag dan maar van de nood een deugd gemaakt en Sinterklaas vriendelijk maar kordaat terug richting Spanje gestuurd en de kerstboom bovengehaald en versierd. ik vind dat zo een gezellige periode met de kerstboom in huis! Ik heb ook al de meeste kerstkadootjes in huis. Nog eens nadenken over de menu wel en over we hoe we het gaan aanpakken met de immobiele oma. Na nieuwjaar hopelijk vlug beterschap op dat vlak met een hele belangrijke operatie, lastige revalidatie en daarna hopelijk licht aan het einde van de tunnel!
ooooohhhh spannend! Nog 2 nachtjes slapen en dan... ik gok op een uitzinnige zoon en een iets rustiger dochter. Alhoewel het ook omgekeerd zou kunnen zijn . Ik ben superbenieuwd om de reacties te zien en dan vooral van Tiemen... Maren zal waarschijnlijk vooral kijken of ze ermee kan gooien en dan is't goed.
Tiemen krijgt de trein van Duplo, de laptop van Cars, een racebaan en een aanvulling van zijn smurfendorp. Maren krijgt het woonhuis en de garage van little people, een magisch tekenbord en de activiteitentafel van Bumba. (met dank aan oma en opa en peter jeroen voor de bijdrage )
En de mama heeft zichzelf ook getrakteerd op een Sintkado , de biografie van Marie-Rose Morel (en ik moet zeggen, de eerste 70 bladzijden kunnen mij niet echt beroeren... veel knip en plakwerk van wat al in ' de boekskes' stond en uit haar dagboeken... maar 't is mijn eigen schuld waarschijnlijk, ik had maar moeten wachten tot 6 december om te beginnen lezen )
De vorderingen van de dochter trouwens, 't is niet te doen hoe da kind verandert en hoe ze meer dan ooit samen met haar broer een samenwerkende vennootschap vormt! Deze ochtend bijvoorbeeld zet ik zoals elke ochtend nà het kleertjes aandoen Maren terug op de grond (want anders valt of springt ze uit de zetel). Ik ga naar de keuken, kom terug binnen met haar fles en madammeken zit rustigjes IN de zetel naar TV te kijken. Ik dacht, hè was ik die nu vergeten op de grond zetten? Dus ik zet ze terug op de grond om een slabbetje te gaan halen in de keuken, gelijk ik terugkom in de living zie ik door de glazen deur dat Maren haar armpjes omhoog steekt naar Tiemen, Tiemen pakt Maren vast bij haar kleren en sleurt haar de zetel in. Waarop Maren een kreet slaakt van verrukking en prompt de zetel weer uitduikelt. Waarop een bleitconcert volgt. Zucht. Dringend starten met de eerste les 'hoe kruipen we deftig en zonder ongelukken uit de zetel'.
Dus u herinnert zich van vorige schrijfsels wellicht dat ik een beetje in de knoop lag met de schoolkeuze voor maren. Mijn allereerste gedacht, met steun van de thuisbegeleiding, het COS, de downpoli... was inclusief onderwijs. (ik negeer het lager onderwijs efkens in mijn redenering, het gaat dus puur over kleuter) Maar toen begon ik te twijfelen.... want nu kunnen wij het therapiespook nog eventjes voor ons uit duwen maar dat zal niet zo blijven, eens Maren naar school gaat zal ze wat extra ondersteuning hier en daar goed kunnen gebruiken, nièt om mee te kunnen benen met de rest van de klas, want dat is dus niet de bedoeling dat ze gewoon meedoet met de andere kindjes, maar om haar eigen vaardigheden verder te kunnen blijven ontwikkelen op hààr tempo. Oe en waarom dan wel gewoon onderwijs als ze toch niet moet meedoen met de rest van de klas? Awel, omdat een downkind heel veel leert door imitatie, zeker naar gedrag toe. maren zal in haar eentje bv nooit in haar tv zeteltje gaan zitten maar als ze ziet dat grote broer in zijn zeteltje zit gaat ze dus ook in het hare zitten. Het is de bedoeling dat Maren op school vooral leert meedoen met de ander kindjes, braaf in de kring blijven zitten, op een stoel aan een tafeltje blijven zitten, werkhouding, attitudes dààr gaat het 'm vooral om. maren zal niet de kleuren moeten kennen op het einde vh instapklasje of kunnen tellen tot 3 of puzzels leggen met 6 stukjes... Maar ik dwaal af, dus ik twijfelde plots omdat mij begon te dagen dat én ganse dagen naar school gaan én dan erna nog therapie volgen wel eens heel belastend voor haar en bij uitbreiding voor ons ganse gezin zou kunnen worden... ik zie het niet zitten dat wij onze avonden moeten slijten in wachtzalen van kiné of logo. Dus leek bijzonder onderwijs mij plots aantrekkelijker want daar is de therapie gewoon onderdeel van het schoolleven, terwijl de kindjes in de klas zitten worden ze of in de klas bijgewerkt of uit de klas gehaald om therapie te krijgen. Veel minder vermoeiend dacht ik zo. Voor iedereen. Toen had ik een goed gesprek met de thuisbegeleidster hierover én met de verantwoordelijke van de crèche.. ze vonden het beiden jammer dat ik de piste van inclusie onderwijs naast me zou neerleggen en de thuisbegeleidster gaf me toch wat extra info over mogelijkheden naar het inpassen van therapie tijdens de schooluren. En ik polste eens bij de andere downmama's naar hun ervaringen. Ik ging bij de directeur op Tiemen zijn school langs, eens polsen hoe zij ertegenover stonden. En ik werd zeer aangenaam verrast. op voorhand dacht ik eigenlijk vrij direct het deksel op m'n neus te krijgen maar tijdens dat gesprek kreeg ik onmiddellijk een heel positief gevoel. De directeur wou graag meer info verzamelen voor hij een beslissing nam en natuurlijk ook op school eens polsen bij het betrokken personeel wat hun gevoel was. De thuisbegeleidster maakte direct een afpsraak met de directeur en ook zij had na het gesprek een positief gevoel. Toen verklapte de directeur al dat de kleuterjuffen er positief tegenover stonden... En mijn positief gevoel vergrootte... Ondertussen was er ook al een afspraak bij een BO school in Gent. ik ging ernaartoe met een open mind. Mijn eerste indruk was eigenlijk vrij positief... hele kleine klasjes met maximale begeleiding (6 kindjes - 2 juffen - luxe!), een 'thuis'gevoel door de kleinschaligheid, zeer grote betrokkenheid van het personeel, veel leuke activiteiten voor de kindjes, extra therapie ondersteuning in de klas... Er waren ook minpunten: heel erg verouderde gebouwen maar met een nieuwbouw op de planning voor binnen 2 jaar verwaarloosbaar én voor mij toch een veel moeilijker punt: bijna geen ouderbetrokkenheid op school.... je geeft je kind af aan de deur of aan de coordinator, je komt zelf nooit in de klas... allen interactie met de juf mogelijk op officiele momenten als teamvergadering of oudercontact...je mag als ouder zelfs gewoon de school niet binnen. Raar. Het gaf een beetje het gevoel van 'moei u niet!'. Een andere downmama die de school ook bezocht had, had net hetzelfde gevoel. Hm. enfin, ik onthoud de school om verschillende redenen maar als het ooit nodig is zal ik er toch nog teruggaan voor een deftig gesprek hierover want dat is voor mij toch wel een breekpunt. Bij tiemen op school is er maximale ouderbetrokkenheid, er zijn àltijd ouders aanwezig op school om te helpen met vanalles en nog wat..
In het voorjaar ga ik de andere BO scholen in het gentse bezoeken, eens kijken of die geslotenheid een algemeenheid is in het Bo of niet en eens kijken bij welke school we ons dan het beste voelen, alles in acht genomen.
En dan, dan kreeg ik eindelijk het verlossende antwoord van tiemen zijn school... Maren is er heel erg welkom. De reactie van de interimdirecteur en het secretariaat is hartverwarmend en ik ben dan ook deze ochtend mijn kleine poppemie gaan inschrijven.... september 2013 is de schoolstart voor Maren voorzien, als inclusiekindje op een gewone school. En de mama is supertrots op haar kleine meid en heel erg blij met de kans die we krijgen....
Dus wij gingen een midweekje weg met onze favoriete vakantiegezelschap, Tiemen zijn alltime favourite girl - en pas op de liefde duurt nu toch al meer dan 2 jaar! - Janne. (en de mama natuurlijk, dat spreekt). Ze hebben zich rot geamuseerd die 2, samen zwemmen, samen fietsen, samen steppen, samen knutselen, samen in bad, samen eten, àlles samen .
Het was een hele leuke, ontspannende vakantie maar het àller àllerleukste moment was er al meteen de eerste avond. De mama van janne legt een kindercd op en hoppa ons kinders pakken mekaar stevig beet en placeren een slowke.....de éérste slooooowww, van ons kinders.... sàmen! Wat 2 ontroerde mama's opleverde waarvan gelukkig ééntje bij de pinken genoeg om er een stukje van te filmen. (merci K!)
Wiehow mensen, wij hebben daar beeldmateriaal van. En jullie hebben er geen idee van hoe ik al zitten fantaseren heb hoe ik die 2 later met dat filmke ga plagen... ooooh dat gaat bovengehaald worden op de meest genante momenten eerst. HA!
(maar stillekes hoopt de mama op nog vele herhalingen van de slow.... met als apotheose eentje met de gepaste kleding, op een ander liedje best, in een schoon zaal met heel veel mensen... en 2 ontroerde mama's).
Dream on hoor ik u denken... tja wie weet maar toch... ge weet nooit hé!
21 maand that is! Haha! Mijn prutsken wordt groot plots. 't is een felle madam, altijd al geweest, maar nu ze ouder wordt, wordt dat dus duidelijker en duidelijker. Nja nja. Tof zenne, daar nie van. Maar soms ook een beetje lastig. Ik illustreer efkens met een paar voorbeelden....
Favoriet eten: àlles maar wel NU, niet 10 seconden nadat ze veilig ingegespt zit in de stoel maar binnen de 1 seconde aub of ik roep! favoriet speelgoed: àlles maar dan ook àlles, ook en eigenlijk zéker dat van broer. favoriet tijdverdrijf: knopkes duwen.... elk bakske, machien, elektrotoestand moet er aan geloven met bleitconcerten tot gevolg als plots babytv plaats maakt voor Kanaal Z. favoriet kledingstuk: euh alles behalve dinges voor aan de voeten... schoenen, pantoffels, sokken, whatever, wij doen daar NIET aan mee mama! favoriet drinken: oe, is er méér dan één drinken dan? Er is toch alleen maar fles of wa? Hm.... (bekers water dienen toch wel degelijk om om te gooien of indien er per vergissing een slokje van genomen is om uit te spuwen niewaar) favoriet tijdverdrijf nr 2: mama's dvdkast en boekenkast legen... (en telkens opnieuw moet ik mama uitleggen dat boekjes en/dvd's van Bumba het enige legitieme is wat in die kast mag.. tsssss)
Ik kan nog efkens doorgaan. in elk geval mijn leven ziet er wel interessant en gevarieerd uit elke dag zo tussen het opruimen, wassen & strijken door word ik dus gratis en voor nikske geentertained door de dochter.
Maar 't blijft een schatje natuurlijk hihi. Ze weet verdomde goed hoe ze iemand rond haar kleine pink moet winden, efkens 'adjes djaaie' mompelen en de volledige natie is in vervoering, keer kiekeboe spelen met de mensen en er wordt een nieuwe nobelprijs uitgevonden... vooral in de crèche worden er constant nieuwe superlatieven aangevoerd om de kleine ster te beboffen. woesies!
op gezondheidsvlak niks bijzonders te melden behalve....dat wij precies gelijk een beetje gezonder zijn dan vorig jaar.. op de occasionele neusverkoudheid na valt dat dus zeer goed mee voorlopig. hout vastgehouden: check!
Op motorisch vlak, tja we staan recht en we zouden al eens rond de salontafel een paar stapkes zetten, we beginnen vooral goed ons evenwicht te vinden nu, gaan rechtstaan lukt nu toch al met 1 handje als steun en we blijven ook merkelijk langer staan. 't gaat vooruit dus. En we kunnen perfect de ballen in de ballenmachien terugsteken, de ringen rond de kegel doen, blokjes op mekaar zetten... volgende uitdaging: de blokkenstoof!
Op schooltoekomstvlak... hm, Ik heb dus na lang wikken en wegen toch maar gevraagd aan Tiemens school of Maren daar als inclusiekindje terecht zou kunnen. En ze zijn er over aan het nadenken... voor half november zouden we het verdict moeten weten, 't wordt dus een spannende week (al een chance dat ik in een subtropisch zwembad zit en niet veel tijd ga hebben om na te denken ). En op 16 november heb ik sowieso een afspraak in een Bo school hier in Gent om eens de sfeer te gaan opsnuiven...
Voilà dat was het zo'n beetje...; er staan een paar nieuwe foto's op de fotosite van mijn 2 schatten. En nu moet u mij excuseren want ik moet dringend mijn badpak gaan passen (midweekje bungalowpark... yippeeeeeeeeee!)
Is dat nu nog maar 3 november... aan de lading sintboekjes en de uitzinnige kleuter die hier elke dag door de living raast te merken dacht ik toch dat het al 5 december was!
De keuze is al gemaakt. Allé hij verandert elke dag nog, maar mama heeft de keuze al gemaakt, HA! En de Sint die heeft zijn kadootjes al keurig netjes verstopt in mama's kleerkast, HA!
De uitzinnige kleuter wil - en ik maak nu een opsomming in willekeurige volgorde - smurfen, véél smurfen. En clickx. En een racebaan. En de trein van Duplo. En terwijl we bezig zijn ook de manege van Duplo. En een schoolbord. En een gitaar. En o ja de grote tractor van Duplo. En een Barbiehuis en een Barbiebus en véééééééél Barbies! En de laptop van Cars. En Mickey Mouse Clubhouse. En een grote kraan. En een vrachtwagen. En een trein (hadden we da al nie?), En een pop. En een winkelwagentje. En een kassa. En. En. En.
En hij kiest ook voor zusje. Ik denk dat zusje pleemobiel wil mama! DIT! (het ridderkasteel that is). En zusje wil ook de draaimolen van de paardjes mama. En een pop! En het Barbiekasteel!
En ook mama valt in de prijzen. 'Niks om te werken hé mama'.( ok mijn opvoeding wèrkt!) Oooh kijk, ik weet wat jij wilt: een werkbank van Cars! (Oh Joy! Ik heb chance zeg!) Of dit mama: een voetbaltafel (jaja...)
En dan zullen we vantweekend eens de brief voor sinterklaas maken .... mama zal 'helpen'. Mooeehaaaaa!
Jajajaja.... nadat ik enkele weken geleden de uitnodiging van Tess kreeg in mijn mailbox heb ik er toch efkens over nagedacht. Want vorig jaar kreeg ik een superdesuperleuk kadootje van deze blogster maar kwam ik zelf hopeloos in de problemen met de deadline door een zieke dochter en niet op tijd begonnen etc etc en leverde ik mijn kadootje schaamteloos een week te laat af.
Maar ondertussen begon ik toch mijn moodboard al wat samen te stellen en nu ik de laatste week op zoveel blogs het welbekende logo weer zie verschijnen kriebelt het hier ook weer te hard.
Mijnen zoon zag het hélemaal zitten! Halloweenfeest op school! We gaan samen inschrijven op het secretariaat van de school en de juf legt duidelijk uit wat er allemaal te doen staat: een spookkasteel, voeldozen, heksen, spinnensoep en andere griezelige drankjes, een griezeldj, .... Ik vraag aan de stoere man: "én, zie je het zitten?". Twee blinkende ogen en een hevig knikkende zoon. Dus moeder schrijft in en betaalt.
Oma en opa opgetrommeld om zus een uurtje of 2 te entertainen terwijl wij gaan griezelen. Het internet afgeschuimd op zoek naar een passend schminkgezicht voor bij zijn skeletpakje. Eindelijk is het vrijdag, als ik Tiemen ga afhalen in de opvang zijn ze al volop bezig met de voorbereidingen van het feest en om de magie niet te bederven sluip ik met Tiemen weg langs de lange schoolgang ipv over de speelplaats.
Een uurtje later staan we er terug, verkleed en geschminkt en werkelijk, hij ziet er écht griezelig uit. Het begint al te schemeren. Ideale setting! En dan.... 'Mama ik ben een beetje bang'. Ah daar is de eerste heks. Een juf die ik onmiddellijk herken maar Tiemen dus niet. En daar zijn de eerste traantjes al. De juf doet haar hoed en pruik af en probeert Tiemen te troosten 'hei kleine jongen, ik ben het, juf X'. Nietske Juf x, een heks ja! De kleine jongen is met niks te overtuigen. Of toch, hij is bereid om het schoolterrein op te gaan en eens rond te kijken naar wat er allemaal te beleven valt. We kopen bij een paar zeer overtuigende heksen een lampionneke, we staan te kijken terwijl een heuse toverdrank bereid wordt, Tiemen mag 2 kadootjes kiezen bij een andere heks, we drinken een bekertje pompoensoep. En tussen al die dingen in fluistert hij telkens opnieuw 'ik wil naar huis mama'. Arme kleine jongen, zo uitgekeken naar dat feest, een ganse week lang en dan zo'n teleurstelling....
En ik had zijn gezichtje dus echt niet wit moeten schminken... want onder de schmink zie je zo zijn eigen witte, angstige gezichtje....
For the record: we vertrokken thuis om 17.30 uur en waren om 18.05 uur terug thuis . Oma en opa hebben nog nooit zo ne korten babysit gehad
mama van Piet Piraatje (2007) en zonnemeisje (2010) BAM Administratieve duizendpoot Boekengek Chocoholic Netwerkbeest Kwisser Blogger en nog veel meer....
. En toen mocht ze eindelijk zélf naar voor voor haar 'moment de gloire'. madammeke ging rustig op schoot zitten, poseerde mooi voor de olbigate Sintmetkindfoto en vleide zich eens goed tegen de dikke buik van de Sint aan. En toen plukte mama-spelbreker haar daar vlug weer weg. En toen brak ze gewoon verder de versiering af. 
. Ik ben superbenieuwd om de reacties te zien en dan vooral van Tiemen... Maren zal waarschijnlijk vooral kijken of ze ermee kan gooien en dan is't goed. 
)
