De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
29-09-2017
Blogstop
Dag iedereen,
Gedurende 3 jaar heb ik hier de mooiste gedichten uit onze Nederlandse letterkunde geplaatst.
Een selectie gekozen uit mijn andere blog: thuishaven.
Na 6 jaar stop ik met mijn blog thuishaven. Zo komt er ook een einde aan thuishavengoud.
Ik bedank jullie allemaal voor het volgen van mijn blog.
Ik wens jullie het allerbeste toe en nogmaals bedankt.
André
29-09-2017, 00:00
Geschreven door André
Het kruis bij het meer 4. Constant Eeckels
Slechts zij, die dapper het ruige duin beklommen,
hoorden al wat beneden loog verstommen,
en strekten zich bij het palle kruis ter rust.
Een diepe slaap is over hen gezonken,
en als bedeesd de dag kwam doorgeblonken,
ontwaakten zij met nieuwe levenslust.
Zij hadden moed gegeten en gedronken,
door Jezus zelf geboden en geschonken,
en waren het lijdens-voorrecht toen bewust.
29-09-2017, 00:00
Geschreven door André
22-09-2017
Het kruis bij het meer 3. Constant Eeckels
Dat is het wat de bomen nu nog ruisen.
Dat is het wat de struiken nu nog stenen.
Dat is het wat de baren nu nog bruisen.
Dat is het wat de winden nu nog wenen.
Dit glinsteren op het strakke meer-gelaat
in het ogenlicht van allen, daar verdwenen,
maar die nog zien hoe boven het golven gaat.
Dit frazelen is het gonzen van de stemmen
der dompelaars, die hier laving voor hun monden
en frisheid zochten voor ontstoken wonden.
Doch slechts de dood in hun armen vonden,
die het zieke bloed in het brekend hart deed stremmen.
22-09-2017, 00:00
Geschreven door André
08-09-2017
Het kruis bij het meer 2. Constant Eeckels
Plots plofte een plons. De spiegel wemelde even,
als lachte hij om het verwachte gebeurde.
Soms dook nog boven het breed bekringde vlak
het bleke hoofd eens op; en het laatste leven
brak dan in schreeuwen uit, die de stilte scheurde.
De bomen schudden angstig top en tak,
de struiken neigden diep, met dor geknak,
en zelfs de nacht, de harteloze en boze,
stond dan ontsteld, wijl ras de maan verdook
achter een scherm van saamgeschoven smook.
Maar als een treurig, laatst vermanen rees,
ter kruin het kruis, die naar de hoogte wees.
08-09-2017, 00:00
Geschreven door André
01-09-2017
Het kruis bij het meer 1. Constant Eeckels
Nu slaapt het meer, maar toch is het of er bazelen
nog dwaze baren. Dan weer of er klotsen
nog trotse golven tegen logge rotsen;
vaak lijkt het of er geliefden teder frazelen.
Daarna of er vrouwen scherp bij een schipbreuk gillen,
en of de jonge kracht, gulzig geslokt
door een vratende kolk, terug naar boven schokt
bij geselslagen van het onsterfelijk willen.
Wanstaltige rijen bomen langs de oever,
bedekt met wier en slijk bij lage tijd,
het gestruik staat krom, alsof het om medelij
voor zijn kleinheid bad. Oneindig droever
rijst op het duinenkruin het vermolmde kruis,
voor hen die nooit meer keerden naar hun huis.
01-09-2017, 00:00
Geschreven door André
25-08-2017
Aan Guido Gezelle 4. Constant Eeckels
In het blij omvonkelend straalgespeel
zien we iedere vers als een echt juweel
van klank en zuivere zegging glimmen.
De lucht verhoogt, het land verwijdt,
nieuw leven wortelt en gedijt
bij het blaken van de ververde kimmen.
Wij gaan naar u als naar een vorst,
in onze stormig-jonge borst
deint zwaar de zee van uw gezangen.
En klotselt voort, en klotselt voort,
met statig ritme in ieder woord,
uit uw grote ziel ontvangen.
25-08-2017, 00:00
Geschreven door André
18-08-2017
Aan Guido Gezelle 3. Constant Eeckels
Het is onze ziel die uit u spreekt;
Het is ons hart dat in u breekt;
Het is ons lieven en ons lijden
dat in uw priesterboezem wringt,
en in uw zoete wijzen zingt,
en zingen zal door alle tijden.
Uit schijnbaar barre, harde grond,
waarin men schaars een druppel vond,
hebt gij een brede vloed gedolven.
Nu baart en bruist en zwoegt en zwelt
hij machtig over het Vlaamse veld,
met fier gekuif van felle golven.
18-08-2017, 00:00
Geschreven door André
11-08-2017
Aan Guido Gezelle 2. Constant Eeckels
En in dit licht, in dit gelach,
van nieuw-gerezen, eeuwige dag,
gaan wij, uw zonen, naar de verte.
De verte die ge op eigen aard,
in eigen taal hebt ontwaard,
en in uw al bevattend hart.
Want alles blijkt van u, van ons,
het is ons eigen stemgegons
dat we in uw lieve liederen horen.
Het is het gekraai van een spelend kind,
het luw gewaai van de lentewind,
en het reuzelend ruizelen van het koren.
11-08-2017, 00:00
Geschreven door André
04-08-2017
Aan Guido Gezelle 1. Constant Eeckels
Hoe schoon staat ge in de gouden glans
der jaren, die een blanken krans
rond uw vergrijsde haren stralen.
Hoe groot staat ge in het blijvend licht,
dat uit uw peinzend aangezicht
gedurig op uw volk zal dalen.
Gij zijt de zon die nimmer nijgt,
maar immer hoger, klaarder stijgt,
met altijd mooier kleurschakeren.
Gij zijt de dag die nimmer deinst,
maar immer voortschrijdt in het reinst
gegloei, dat alle nacht zal weren.
04-08-2017, 00:00
Geschreven door André
28-07-2017
Een avondlichtje voor de Lieve Vrouw. Constant Eeckels
Mijn hart hangt als een lampje voor uw beeld,
dat in een nis door de avond wordt omdonkerd,
zie, hoe verblijd het liefdevlammetje flonkert,
en hoe beschroomd het rode schijnsel speelt
op uw aanminnig beeld.
Het flonkt zo hel door het venstertje van eerbied,
ter hoogte van uw goud-geschoeide voet,
ik ben verrukt als gij voor kleinen goed,
op het gloeiend hart,
op het groeiend vlammetje ook neerziet.
Is het u zo wel? Bevalt u het simpel licht?
Mag het altijd zo voor uw voeten blinken?
En zult gij steeds, bij het rijzen of bij het zinken
