Hoe lief is het jong gespelemei
des levens vroege morgen,
als het licht en dartel, fris en gei (1)
nog huppelen zonder zorgen.
Is het kind nog en het en weet alsdan
tenzij van blank en geuren,
het zingt van weelde en droomt ervan
en het leeft met klank en kleuren.
Het zingt van liefde en leed zo zacht,
zo teder en ontvankelijk
als bloemen van één enkele nacht,
en evenzo vergankelijk.
Het waant dat het een hart bezit,
dat kan iets meer dan minnen,
en het zucht zijn zwarte leed, al is het
zo blank als sneeuw van binnen.
Een glimlach beeft in elke traan
die het leed hem kan ontwringen,
het poogt te grollen, maar het en kan
zijn diepste grol wordt zingen.
Ja, fris is het leven gei genoeg,
als het zorgeloos u lacht tegen,
als het jong en dartel, 's morgens vroeg,
al huppelend gaat zijn wegen.
(1). gei=blij
08-02-2017, 00:00
Geschreven door André
|