Het is het verleden dat zacht mijn stille denken
bestrijkt als lauwe wind. Het was zo stil,
en was het niet wel? Daar dringt de onwillige wil
dien droom weer op. En witte handen wenken.
Maak los de boot. Van land. De riemen blinken,
het koele water lokt ter schone vaart,
wij zullen de oude wijn der vreugde drinken
in het bloeiend loverhuis van den ouden gaard.
Van land. De riem gerept, de wijdten over,
terug naar het zonnig land van jeugd en lied,
wel wenkt verledens hand door het nieuwe lover,
de dromen keren, de dagen niet.
Sittard 1882- Rome 1971
Felix Rutten zorgde voor de katholieke literaire heropleving in Nederland.
Hij schreef gedichten, mysteriespelen, Bijbelse toneelstukken, reisverhalen en sagen.
Enkele werken: Avondrood (1913), Goede Vrijdag (1914), Limburgse sagen (1916), Beatrijs (1918),
Sonnetten (1921), Brugge (1925), Polen een herboren land (1931).
Hij was gehuwd met de schrijfster Marie Koenen.
06-06-2016, 09:16
Geschreven door André 
|
