Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's.
Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
26-10-2013
Moderne poëzie 2. Fortunio
Ik schrei en schrei steeds voort mijn ogen moe, en de oorzaak van mijn bitter groot verdriet, weet ik, rampzalige, gelukkig niet, want wist ik het, ik schreide harder nog dan ik doe.
En sluit ik straks vermoeid mijn ogen toe, door mijn wimpers dan steeds bij stromen vliet, de tranenvloed die ik onbewust vergiet.
En die ik, arme lijder, niet weet hoe te stelpen. Zalig diepbedroefd te zijn. Zonder ophouden, altijd maar te schreien, terwijl ik zelf niet weet waarom ik lijd.
Zo mag ik in bittere weedom eens vergaan, en drijven als een zilverblanke zwaan, op mijn tranenstroom naar de eeuwigheid.
26-10-2013, 07:55
Geschreven door André
25-10-2013
Moderne poëzie 1. Fortunio
Ik ben zielsbedroefd, mijn vurigste hartenwens is thans vervuld. Want innige liefde is haat, en dolle pijn is liefde, en goedheid kwaad, en treurig zijn is blij zijn voor een mens.
Als ik, uit wie, als uit een bolle lens, waardoor een wonder helle lichtstraal gaat, die ze als een stralenbundel weer verlaat, licht en steeds meer licht uitvloeit zonder grens.
Tot zingen en lachen en schreien al door elkaar, dringt zich mijn ziel met mysterieuze drang, het was mij of ik rees en straks weer nederviel, tot ik de diepste duisternis ontwaar.
Nu is het uit met lach en klacht en zang, ik lig hier neder, een orgelloze ziel.
1887 (nieuwe proeven van moderne poëzie)
25-10-2013, 07:59
Geschreven door André
24-10-2013
Moderne gedichten 2. Fortunio
Schone schemerschijn, o zalig zielelonken, wanneer witte wolken langzaam, plechtig deizen, (1) en op de vleugelen der nacht, gepeizen (2) rondfladderen door het brein, als dromensdronken.
Wat droomt daar in de verte? Is het niet als wonken, terwijl zij rusteloos heen en weer reizen, mij geesten toe van hun wolkpaleizen, waaruit de zoetste tonen tinkelend klonken?
De bleke blonde zusterziel zal het zijn, wier geluw haar mij omruist met zachte zuchten, wier lieve stem zich mengelt met de mijn, zielwiegelend zingende in de reine luchten.
O zalige zielelonk, schone schemerschijn, laat mij tot u in het nevelig luchtruim vluchten.
Ik klom en klom langs het ruwe, steile pad, ginds naar de hoge berg van mijn gevoel, opeens daar werd de weg ongaanbaar glad, en ik stortte neer in een diepe, duistere poel.
En sombere schimmen zweefden om mij heen, een rosse gloed omzweefde mij het gelaat, verwarde stemmen klonken ruw dooreen, als de hoge zee die op de rotsen slaat.
En boven alles klonk een schelle kreet, gelijk een kind er soms in doodsangst slaakt, wanneer het, dromend dat een hond hem beet, van schrik uit zijn bedje opvliegt en ontwaakt.
En ik zag mijzelf en zag mijzelve niet, een ander en toch ik was het die daar sprak, het klonk als de wind die giert langs het rieten dak, terwijl de regen stroom bij stromen giet.
Of als een knaap die door een koker praat, die hij gemaakt heeft van zijn schoolcahier, of als één met een masker voor het gelaat, wanneer hij u aanspreekt op een bal masqué.
1886
23-10-2013, 08:06
Geschreven door André
22-10-2013
Moderne sonnetten 2. Fortunio
U heb ik lief als de eeuwige zwarte nacht, als de echo van een nooit gekend verleden, als de blauwe bloemen in het denkbeeldige Eden, waarop mijn droevig hart eeuwig wacht.
O mijn zoete zusterziel, zacht komt gij, een bleke schim, toegetreden, en lispelt stille ruisende gebeden, terwijl uw bleke mond droefgeestig lacht.
En ik zie door dorre en dwarrelende blaren, door het scherp en mistig maneglimmen, gelijk een brede, ontplooide witte vaan, uw vale geest al hoog en hoger klimmen.
Nog één droeve lach en het is gedaan, en gij smelt weg voor eeuwig aan de kimmen.
22-10-2013, 07:46
Geschreven door André
21-10-2013
Moderne sonnetten 1. Fortunio
Ik droomde dat ik dromen zou een droom, een droomreeks vol zoete herinneringen, waar aan mijn dromen louter tranen hingen, als regendruppels aan der wolken zoom.
Het mistig maanlicht gleed op aarde loom, en bleek en bleker werden alle dingen, ik hoorde sterren litanieën zingen, en luide riep een stem mij: welkom.
O engel mijner dromen: wees gegroet, gij hebt mijn ziel in uw ziel gevangen, in tranen komt uw beeld mij tegemoet.
Wat blonde bleekheid bloeit er op uw wangen, geen bitter lijden smaakte mij ooit zo zoet, als het uwe, dat ik vereeuwig in mijn zangen.
(modellen voor dichters of die het willen worden) 1885 Fortunio (Jacob Nicolaas Van Hall) Amsterdam 1840-1918
21-10-2013, 07:57
Geschreven door André
Gent in oude prenten
Afbeeldingen uit grootmoeders tijd.
21-10-2013, 07:53
Geschreven door André
20-10-2013
De vrouw spreekt. Marie Metz-Koning
Omhul mij met een wit gewaad, de peinzing van mijn stil gelaat, zij als een boek dat één maar leest, een bijbel die ontwijding vreest, ik droeg het kruis door eeuwen heen, ik ken de lach die ik eeuwig ween, ik weet alleen wat liefde heet, en het heilig woord dat niemand weet.
Omhul mij met een wit gewaad, besluier mijn gewijd gelaat, want in mijn ogen tranenmoe, daar doet een bloem zichzelve toe, een bloem die toch wil opengaan, van bladen die ten hemel slaan, en reiken, reiken naar het licht, gelijk de droom van mijn gezicht.
Mijn armen, armen strekken uit, mijn woorden, wonder van geluid, geluiden die ik zelf niet weet, waarin ik steeds mijzelf vergeet, omhul mij met een wit gewaad, besluier mijn betraand gelaat, leg om mij rond wat bloemen uit, bezing mij als een eeuwige bruid.
Ik ben zo bang, ik ben zo moe, toch viel het licht mijn leven toe, toch is mijn hoofd omhoog gericht, toch ken ik het wetend Godsgezicht, omhul mij met een wit gewaad, vergeet de bloem van mijn gelaat, vergeet mijn bleke weerloosheid, een broze bloem aan God gewijd.
