Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's.
Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
28-09-2013
Winternacht. Julius De Boer
Mij scheen de zon in nevelen vergaan, zo was de dag met sneeuw en damp bevracht, nu strooit de nacht op aarde- en hemelbaan, veel lichten, maar geen vreugde lacht.
In het wazige schemerlicht blijf ik eenzaam staan, in weemoed diep, maar zonder woord van klacht, ik zie het nachtmysterie peinzend aan, als in een droom, geboeid door tovermacht.
Het koele zilverlicht van de volle maan, en sterren wijd verstrooid doorschijnend zacht, het stil en groots heelal, waar roerloos staan, de fijngehakte kruinen sneeuwbelaan.
O zie die stille, koude schitterpracht van de witte bomen, in de winternacht.
28-09-2013, 08:46
Geschreven door André
27-09-2013
Oktoberonweer. Julius De Boer
Een donderslag davert in doffe zwaarte, langs sombere velden, bossen, heuvelklingen, zie hoe in angstige stilte, blauwlichte klaarte van een weerlicht, vlamt door verre avondkringen.
Weer volgt de donder, die in groot gevaarte door het luchtruim dreunt in dieper schemeringen, dan daalt na even stilte, op het dicht geblaarte een regen neer, en wekt herinneringen.
Het onweer wijkt, verrommelt in de verte, en in het koel geruis van milde regen, in het duistergroen geboomte, hoor ik gezang, daal in mijn zielerust die ik zo verlang.
Kalm en weemoedig zweeft langs de avondwegen, muziek van droom en lied tot het hoog gesternte.
27-09-2013, 07:59
Geschreven door André
26-09-2013
Heldere nacht. Julius De Boer
De nacht is als een zee van licht, waar deint de zilveren maan, laag aan der aarde zoom, die stijgt omhoog aan nachtelijke doom, en zich in het vloeiend licht in glans verreint.
O lief, op de donkere aarde rijst een gloom, (1) een gouden nevel tot symbolen lijnt, het is altoos uw beeld dat als in een droom, in de glans van eeuwige sterren mij verschijnt.
Mij licht uit de heldere nacht, nog reiner glans dan van de hemelen straalt. Daar is ontloken mijn droom tot lichtend lied, en aan de trans zoek ik mijn rust, in rijk van droom en lied.
In gouden schaduw eenzaam weggedoken, tot de ochtend weer langs doffe sterren vliedt.
(1):gloom=schemerlicht 1901
26-09-2013, 00:00
Geschreven door André
25-09-2013
Vogelenzang. Julius De Boer
Wat blijde weelde van gezang, stijgt uit het zonnige zomerbos. O hoor het gestage dooreen, van duizend tonen hoge en lage, hoe jubelend elke zanger viert zijn bruid.
De schuwe zwarte merel klaterend fluit, en scheert in vlugge boog schuin langs de hagen, strijkt neer en wipt, kijkt om..., maar durft het niet wagen, vlucht weg in het bos..., en schaterend sterft het geluid.
O hoor hoe daar de koekoek roept, verscholen heel diep in het hout, roept blijde keer op keer, totdat al suizelend de nacht daalt neer.
De nachtegaal uitjubelt als violen, zijn klanken parelend in het lichte meer, waar de zilveren maan en sterren wemelend dolen.
25-09-2013, 00:00
Geschreven door André
24-09-2013
Lente 2. Julius De Boer
Het schemerend ogenlicht en golvend haar, het gebogen hoofd en het maanlichtkleed in plooien, zacht zwevend in een schijnsel, op het gebaar van de avondstroom, en vluchtend langs de glooien, van het fluwelen woud, zij lacht en weet hoe mooi een lichtschijn is om haar, die met week gebaar en stem er zweeft: wel lijkt het als bloemenstrooien dat lichtend nacht begoot, of het maanlicht waar.
O het lichten van haar stem,...: besnaarde wind, boog om de kim, zeeg op de heuvelen neer... Was het bosgeruis van ver...? Zilverig getint van dropjes door het loof...? Van regen het teer gesuis op zee...? Wie haar in schemering vindt? Zij vlucht en duikt in het sterrenlichte meer.
24-09-2013, 00:00
Geschreven door André
23-09-2013
Lente 1. Julius De Boer
Er blinken repen gouden zonneschijn, door fluwelen schaduwen van het lentewoud, waar, als de wind er ruist, het zonnegoud verstuift in grillige vormen en gelijn.
Wat jubelend gezang klinkt door het hout, dat echoot parelend weer haar klanken rein, hoe murmelt blij de beek, en vliedt langs fijn bebloemde boorden, door het ruchtig woud.
O blonde lente, ik strek mijn armen naar u heen, hoe gouden is uw golvend haar, hoe licht en rein uw oog, hoe ruist het bloemig kleed, om uw blanke heupen, borst en armen heen.
Mijn lief, mijn al, ik zag uw beeld, o weet: ik spreek uw naam, ik zie uw klaar gezicht.
1899 1873-1966
23-09-2013, 07:56
Geschreven door André
22-09-2013
Antwerpen in oude prenten 3
Antwerpen zo schoon. Prenten uit grootmoeders tijd.
22-09-2013, 09:27
Geschreven door André
Het einde. Marie-Metz-Koning
Eens zal de wereld stil zijn en volstreden, en alles zal verzadigd zijn in weten, wijl niets om niet was, is er géén vergeten: de ziel behoudt wat zij in het verleden heeft geleden.
En op een hoge berg zal zijn een tempel, heel wit en stil, met wanden kalm en blankend, en een mensenpriester, eenzaam dankend, zal zwijgend uitzien op de lege drempel.
En in zijn geest zal alles zijn vergaderd, wat miljoenen jaren weten brachten, van godenrust zijn al zijn gedachten, wanneer hij tot het Allerheiligste nadert.
En met door eeuwen leed gewijde handen, legt hij de laatste wierook in de lampen, en ziet met zachte glimlach hoe de dampen, de tempel uitzweeft, langs verlaten landen.
En hoog zal de blinde godheid tronen, en het laatste offer van de laatste dagen, zullen zijn engelen aan zijn voeten dragen, maar door geen woord zal hij de priester lonen.
En in de tempel zal de priester buigen, en knielend op tot God zijn armen strekken, dan zal de dood zijn ziel tot leven wekken, en van Gods wijsheid in zichzelf getuigen.