Ken het gevoel als je die schittering op het water ziet wanneer de zon ondergaat en zijn laatst licht met de wereld deelt? Ken je het gevoel van hoop als je een brandende fakkel hebt in een oneindige donkere tunnel? Ken je het gevoel van opluchting als je alleen in een donker bos bent en licht ziet in de verte? Die gevoelens bundelen samen mijn gevoelens voor Alex. Voor mij is Alex een opluchting, de enige hoop die mij nog rest, het gelukkige gevoel dat je krijgt van bepaalde dingen. Alex is mijn zuurstof. Mijn leven is echt kl*te. Ik zoek werk, maar vind er geen. Ik zoek geluk, maar het lijkt maar niet op mijn pad te komen. Ik ben niet perfect. Ik heb dus geen lang glanzend haar, geen ellenlange benen, geen perfect gebruinde huid, geen perfect slank lichaam. Ik ben niet de ideale huisvrouw. En toch koos Alex meer als 2 jaar geleden voor mij. En hij kiest nog altijd voor mij. Waarom? Dat weet ik niet. Ik kan nog zovaak zeggen dat ik van hem hou en ik weet dat hij ook van mij houdt, maar dat die gevoelens waar ik het over had bij hem hetzelfde zijn, weet ik niet. Van het moment dat ik dat zou weten, zou ik opgelucht adem kunnen halen. Ik kan absoluut niet leven zonder hem en dat maakt me blij en bang tegelijk. Blij dat ik iemand heb, waar ik me zo gelukkig bij voel. Bang dat ik hem ooit zal verliezen, bang voor wat er dan zal gebeuren. Ik zal niet doödgaan, zeker niet. Althans, dat hoop ik. Toen ik Alex voor het eerst zag, was het alsof er binnenin mij een aardbeving plaatsvond. Een verandering binnenin mij voor de rest van mijn leven. Ik wist niet hoe of waarom, maar ik wist dat mijn leven zou veranderen en dat hij ermee te maken had. Hij is mijn zuurstof, mijn licht in een donkere tunnel, mijn licht aan het eind van een donker bos, hij is... mijn alles. Zonder hem zou mijn leven nog miserabeler zijn dan het nu is. Hij is de enige hoop die me nog rest in deze krankzinnige wereld. Ik hou meer van hem dan van wat dan ook in de hele wereld en ik hoop echt dat ik hem nooit kwijt geraak. Hij is dus niet alleen mijn partner, maar ook mijn zielsverwant, levensgezel en nog zoveel meer dan dat. Er bestaat geen grotere angst dan de mijne om hem te verliezen en dat... maakt me nu juist zo bang.
