Aan elk verhaal komt een einde, ook aan een Erasmusjaar, en dus ook aan deze blog. Ik heb het niet altijd even puntueel opgevolgd, maar heb jullie toch een algemeen beeld proberen te geven van mijn belevenissen alhier. Hopelijk hebben jullie er wat plezier aan beleefd. Tom zit al even in België. Ik volg binnenkort.

Het is mooi geweest, misschien te mooi. Mooier dan verwacht. De citroen kan niet harder uitgeperst. El Español, los viajes, la escuela... Alle hebben ze me iets breed denkender gemaakt. Ik hoop er snel een vervolg aan te mogen breien. Te beginnen in Leuven de draad weer op te pikken en er nog een jaar te genieten. Om het met Tom zijn woorden te zeggen:  "Terugkeren naar je roots met een andere visie is als opnieuw op reis gaan".

Vorige week stond Valencia op het programma. De laatste van de 4 Spaanse grootsteden waar we nog niet geraakt waren; na Madrid, Barcelona en Sevilla. Deze keer ontbrak er een lokale Erasmuscompagnon. Dus waren we aangewezen een jeugdherberg in te trekken. Reden van ons bezoek: de vierjaarlijkse America's Cup in combinatie met de overvloed aan cultuur die Valencia te bieden heeft. We kruisten ook de plaatselijke Gay Parade en een hittegolf van 40 graden op onze voet- en fietstocht. Laat de foto's voor zich spreken!

Na een doortocht in Chiclana de La Frontera begin februari bij Manuel was midden juni Jonni aan de beurt. Hij woont in La Línea de la Concepción, zoals de naam enigszins doet vermoeden de grensstad van Spanje met Gibraltar, de Britse enclave bekend om zijn enorm uitpuilende rots bezaaid met monkeys. Zijn zeer amabele tante stelde ons haar buitenhuisje aan het strand ter beschikking goed gevuld met de nodige student-voedingswaren. Jonni weidde me in in het nachtleven aldaar en het was aangenaam vast te stellen dat de communicatie met zijn vrienden zeer vlot verliep. Zondag gingen we even de grens over. Maar meer dan de typische Engelse bouw- en eetcultuur viel er niet te bespeuren. Kort samengevat, plezant zijn habitat ook eens opgesnoven te hebben. Dat mijn examen de maandag er op positief is afgerond, maakte het des te meer de moeite waard!  

Foto's op www.scoutstervuren.be/Corrida

Last friday, 18th of May, we gave another roof terrace party. This time a Goodbye annex Birthdayparty. Marco, our Roman compañero, only had a half semester Erasmus and had to leave the day after. Mi birthday was coming up so I joined him of course. We started a barbacoa and after a while we were having a nice bunch of people on our terrace. Like usual, we got some problems with our neighbours and left to the centre to finish the evening.

Marco also said too much goodbye to the well famous copas overhere. He had his flight at 10 on Saturday and at almost 9 he stood besides mi bed with a Tokio head. He would miss his flight of course. Thanks to Jonny and his tremendous racing skills Marco could check in as ultimate passenger. Typical Erasmus story, isn't it?

Now we're having a new compañero in his room: Yannis aka Juan aka El Griego, a Greek from Thessaloniki. Until now, it isn't very clear what he is doing here in Sevilla. He is leading like a pelgrim life. But he is friendly and always up for a coffee. And we can get cheap pizzas from his interim job.

3th of May: Semifinal Sevilla-Osasuna in the Sanchez-Pizjuan Stadium. Two days before I biked in a semi storm to the stadium for some tickets, but is was worth it. After the 1-0 of the first match, Sevilla Fútbol Club had to attack to go to the final. Tom and I sat behind the South Goal the free sharp around our neck, trying to sing along with our compagnons. In the beginning the Osasuna-fans were leading the choirs. But once the stadium filled, the Sevillanos started singing: Todas a una, Puta Osasuna, and we didn't hear them anymore. At the end Sevilla FC won 2-0 and the stadium was getting mad. Some fans started running on the field and in a few seconds is was so crowded of people that the security couldn't do anything. Tom convinced me to join him and there we were. We lost each other in the crazy fool and had a tremendous evening!

Two weeks after that match, Sevilla FC met Espanyol in the UEFA final in Glasgow. We followed the match in a fanatic bar next to the Giralda. The atmosphere was amazing! You should see some movies to get it. I don't know if you know the story of the match, but I can tell you there was suspense until the bitter end. After the penalties, we won, a never seen party started in the city centre. Singing, dancing, drinking: all together for Sevilla Fútbol Club! Fantastic!

A few weeks ago we took a bus to Madrid and his first inhabitant Hañs, our last Erasmus compagnon who we hadn't visited until then. He lives near to the centre, next to Plaza España. Tom still had a telephone number of a Madrilean girl we met at the Smoking Party in the beginning, remember. He phoned her of course and we dated her and her friends in a bar called Cats. Unfortunately, there was a "wanna be Sum 41" Spanish equivalent playing. But after a while a really good saxofonist took it over. It was nice to start our weekend trip over there.

Saturday Hañs guided us througt the most important attractions of Madrid. In the afternoon we tripped to Toledo, a little town on a hill in the South of Madrid. Although it is very touristic, we tried to visit it our own way and discover it differently from the mass-bustourists. Back in Madrid, we had a Madrid Tapa Dinner in a typical bar en watched "L'auberge espagnol" together. Some parts of the film match with our adventures over here.

Before regressing to where we belong, we made a final walk around Madrid and stopped for a while in the Reina Sofia Modern Art Museum. Besides The Guernica of Picasso you can visit there loads of other famous paintings. Venga, hasta lueego!

Om het Aprilkwartet af te ronden, de Feria, last but absolutely not least! Samen met de Semana Santa de twee jaarlijkse hoogtepunten in Sevilla. Het concept. In vervlogen tijden vond er op een groot plein buiten de stad een jaarlijkse grote veehandelmarkt plaats. Alle mannen verhandelden daar de stevigere beesten and in the mean time onderhielden de vrouwen zich met het uitwisselen en uittesten van de nieuwste tapa's en het dansen van "Sevillanas", de plaatselijke variant van de Flamenco, in sierlijke "trajes" of jurken. Met de tijd evolueerde de "fair" naar het feestelijke aspect en vindt heden ten dage jaarlijks een hele week Feria plaats. Elke betere familie of organisatie bezit een al dan niet private caseta, een luxueus ingeklede tent met bar en dansvloer. Tom en ik maakten er het hele jaar al ons doel van telefoonnummers te verzamelen om in de betere casetas binnen te raken. En we hebben er van genoten! Zeker in het gezelschap van ons bezoek. Tom was in verwachting van drie vrienden annex verrassing. Niemand van ons twee had gedacht dat dat Jochen Theelen zou kunnen zijn! Maar zo geschiede en het was een spetterende vierdaagse met hen! Samen met twee Duitsers palmden ze mee mijn casa in, wat garant stond voor een kleine week bourgondisch leven in de betere companie. Met als kers op de taart elke avond naar de Feria! We raakten elke avond wel ergens binnen en de dag erop was er steeds genoeg stof om over na te praten. Genieten! Wel stilaan tijd om naar de hogere studeerversnelling over te schakelen! Bij deze, Vamonos!

Woensdag 18 april had ik het geluk me een kleine week op Praagse bodem te mogen begeven. Niet enkel om de stad te checken. Eveneens had ik beloofd mijn jamboreebuddy van destijds Laurence in haar Erasmusstad een bezoekje te brengen. Bij deze. Praga is een wervelende stad die cultureel ongelooflijk veel te bieden, misschien te veel, want toeristenbussen rijden er af en aan. En dat werkt blijkbaar op het humeur van de gemiddelde Tsjech. Het is heel moeilijk je als niet-Tsjech te integreren bij de locals. Ik dacht daar even verandering in te brengen, maar mijn frisbeeparticipatie in een park bracht geen beterschap. Uiteraard heeft het ook zijn minder bekende kantjes en die liet Laurence me zien. We trokken samen naar het theater, de betere bars-clubs en, jawel, zelfs een balletvoorstelling stond op the menu. Het Swan Lake van Tsjaikovsky kon me wonderbaarlijk bekoren. Vrijdagavond bracht ons onverwacht op een Tsjechisch verjaardagsfeestje in een kunstatelier, net naast het hoofdplein Starometská. Het interieur was grandioos. Er stond een heel buffet annex cocktailbar klaar. Een dj stond wat verder in een vertrek te pinchen. In het begin stonden we daar wat onwenning, want blijkbaar kende niemand iemand van de aanwezige Tsjechen. Ik stapte op een Praagse schoonheid af en voerde volgende korte conversatie:


En het feestje was een voltreffer. Zaterdagavond bracht ons naar een heel alternatieve club buiten Praag. De vetste klanken weerklonken de hele avond door en de vrouwelijke Mc zorgde dat de toon meteen gezet was. Uiteraard bezochten we ook de stad. Laat de foto's voor zich spreken. De tweede-handsbuurt vind ik ook het vermelden waard. De opeenvolging van gezellige bars en vintageshops vaut le détour!

Esteban, aka Steven Probst, kwam de tweede week van de paasvakantie de Sevillaanse oorden opsnuiven. De eerste avond werd hij meteen onthaald op de Cena española, de derde in de rij na de Italiaanse en Belgische. Na de nodige tortilla's, gaspacho's en copa's kwam het Spaans er al mondjesmaat uit. Marco zorgde uiteraard voor de meezingers en la casa stond als vanouds te wervelen. Elke dag stond er een monument op het programma aangevuld met de typischere activiteiten-cervecerias-keten. In de Flamencobar die we aandeden is nog steeds de grootste vamp van Sevilla gelocaliseerd. We ontdekten samen ook enkele nieuwe kantjes van Sevilla. Je raakt er niet op uitgekeken. Vraag hem er gerust naar en geniet van de foto's!