|
Lieve lieve Thibo,
al 8 jaar geleden is het dat je koos om ons te verlaten...
Het is raar dat de tijd toch vooruit gaat en dat jij daar niet meer in mee kan evolueren...
Ik kan het niet geloven dat het al zo lang is... kan me nog alles herinneren alsof het gisteren was...
Hoe je rustig lag te "slapen", hoe je eindelijk verlost was van de pijn die de dagen ervoor ondraaglijk geworden was...
Hoe je dan plots besliste dat het genoeg geweest was.
Een donkere dag en dan rond 20u een zonnestraaltje...
Een teken dat het zo goed was, dat je genoeg gestreden had...
Het was deze week een hele rare week voor je mama, er gebeurden veel emotionele zaken op mijn werk.
Dit samen met je sterretjesverjaardag zorgde er toch voor dat het een week was waar ik meer
nadacht over alles...
Ik hoop zo dat de mensen voor wie het deze week echt moeilijk was moed kunnen halen uit de liefde
die ze van veel mensen mochten ontvangen...
Binnenkort is het 1 september, dan zou jij naar het 6de leerjaar gaan... Opnieuw een belangrijk jaar:
einde van het leerjaar en de voorbereiding naar het middelbaar, je vormsel...
Ongelooflijk... ik kan me eigenlijk niet voorstellen hoe je zou zijn op die leeftijd.
Je blijft voor mij mijn klein kaboutertje...
We waren deze zomer een weekje aan zee. Wat zou jij het super gevonden hebben om samen met je broer en zus
zandkastelen te bouwen, schelpjes te zoeken, ijsjes te eten, met de gocart te rijden,...
We hebben dat eigenlijk veel te weinig met jou kunnen doen. Een paar keer hebben we wel de zee bezocht, maar
vaak was je gewoon te ziek of te vatbaar voor infectie. Toch zonde dat jij al die leuke dingen niet mocht meemaken.
Wout en Loth zijn het ondertussen ook al gewoon om hier en daar een terrasje te doen en een ijsje of wafel te eten.
Soms denk ik er dan bij na dat jij dat nooit gekregen hebt. Het risico op een infectie doordat je niet goed kon slikken was
gewoon te groot. Al die lekkere dingen moesten we je gewoon ontzeggen.
En jij, zo flink als je was, je onderging dat gewoon, je vroeg er niet naar of deed er nooit moeilijk over. Chapeau, zo trots
ben ik daarvoor nog altijd op jou !
Wout is al een echte kerel, hij start straks in het eerste leerjaar. Papa ziet er zo naar uit om hem te helpen lezen
en schrijven, huiswerk maken. Hij sprak daar al over toen jij geboren was, maar hij heeft jou jammergenoeg niet kunnen helpen.
Hij heeft lang moeten wachten, maar binnenkort kan hij jouw broer wel helpen.
En ja, je zusje Loth is ook een speciaal geval hoor. Een heel grappige, zorgeloze meid. Schattig om te zien hoe gelukkig ze is !
Jouw plekje werd weer opgefleurd door bloemetjes van oma en opa en tante en nonkel (dank-je-wel!).
We kregen ook kaartjes en sms-jes die voor jou bestemd waren.
Toch leuk hé, dat je ook door anderen nog niet vergeten wordt, dus bedankt aan iedereen.
Mijn kabouterke, ik stuur je 1000 knuffels naar de hemel en hoop zo dat je er ooit ééntje ervan kan ontvangen.
Ik mis je nog altijd zo erg, maar mijn hart zit gelukkig vol met herinneringen aan jou
en die zitten veilig en gaan er nooit uit.
Dikke dikke dikke kus
Je mama
|
