Parents hold their children's hands for a while and their hearts forever...
Zoeken in blog
Een blijvende herinnering aan Thibo
20-03-2011
de lente
Hei grote broer,
hoe gaat het daarboven?
Ondertussen is je broertje Wout op 5 maart 1 jaar geworden. Je was er ook bij hé, toen de ganse familie op bezoek kwam met cadeautjes voor je kleine broer. We misten je nog meer dan anders, jij moest een liedje zingen voor je broer... Het klinkt misschien wat stom, maar toen ze zongen: "lang zal hij leven, lang zal hij leven..." moest ik toch even slikken.
Ondertussen is ook 14 maart gepasseerd... 14 maart 2008, de laatste keer dat je geopereerd werd. Nu al 3 jaar geleden... Wat had je het lastig na die operatie, eerst leek alles goed te gaan, maar al snel bleek dat je het moeilijker had dan na de andere operaties. Ze moesten je langer in coma houden dan verwacht... Even werd gedacht dat je het niet zou halen. Maar dan kenden ze je nog niet, want ja hoor, plots was er een ommekeer en was je weer volledig bij ons. We kenden nog een paar leuke maanden, waarin we ook de kabouterfamilie mochten ontmoeten...
De weken na die operatie waren enorm zwaar, maar dankzij die operatie kon je toch nog wat langer bij ons blijven en daar zijn we dankbaar voor...
Onlangs hadden we een bijeenkomst van "ouders van overleden kinderen". Altijd wel aangenaam om een paar lotgenoten en verpleegsters van het UZ terug te zien. Die mensen begrijpen de dagelijkse bezorgdheid, het blijvende verdriet... Want collega's, vrienden en kennissen proberen het te begrijpen, maar het lukt niet en dat is toch vaak moeilijk. Hebben ze schrik om iets te vragen? En inderdaad, wat moeten ze vragen? 1 familie die ook aanwezig was tijdens die bijeenkomst heeft een interview gegeven voor BOTSING (boekje van gezinsbond voor ouders met tieners) en hun laatste zinnen zijn als volgt: 'Heel wat mensen durven niet beginnen over ..., ze zijn bang voor hun en onze emoties. Wij willen ... niet doodzwijgen, dan is het alsof we hem nog eens dood laten gaan. Ik heb op een manier nog liever een stomme uitspraak dan een stomme stilte.'
Ik begrijp heel goed dat mensen niet over jou durven spreken omdat ze denken dat ik zal beginnen wenen (en meestal is dat ook zo), maar bv gewoon eens vragen of Wout lijkt op Thibo, of Thibo ook zo flink was,... Dat soort dingen zijn algemene vragen en toch zijn ze een teken dat ze Thibo nog niet vergeten zijn.
Mama heeft makkelijk praten hé? Hoe was ik vroeger? Zou ik dat vroeger zo gedaan hebben? Ik weet niet meer hoe ik was, ik weet alleen hoe ik nu ben en dat moet maar voldoende zijn hé.
Ik wil hiermee maar gewoon zeggen, Bo'tje, dat ik je nog niet vergeten ben en dat ik wil dat ook anderen je niet vergeten. Wout begint nu echt de leeftijd te krijgen waarop jij ziek werd en dus begint de ongerustheid ook wat te groeien. Het is niet echt bewust, maar lichamelijk laat het toch al zijn sporen na...
Ondertussen begint de lente en daar hebben we net nood aan: een beetje zon, bloemetje die beginnen te bloeien... We hopen zo dat we een mooie zomer kunnen beleven met Wout en wat nieuwe energie opdoen.
Lieve Thibo, ik zou echt alles geven om je nog 1 dagje bij mij te mogen hebben. Mijn verstand weet dat het niet kan, maar mijn hart wil zo graag...
Ik zie je graag, voor altijd...
Je mama
Wout op 5 maart
Thibo toen hij ongeveer 1 jaar was
Reacties op bericht (3)
04-04-2011
oogjes
Amai, die oogjes zijn toch wel twee paar dezelfde!!! Hele mooie foto's! Ik hoop dat het je lukt om ook van Woutje te genieten, zelfs al is die bezorgdheid er. ( en dat zal er dan wel niet op beteren, nu die leeftijden beginnen overeen te komen) Vele lentegroetjes Leen
04-04-2011 om 20:49
geschreven door Leen
21-03-2011
reactie
hey Emmy,
moet niet makkelijk zijn voor je! ik kan het mij gewoon niet voorstellen te moeten mee maken waar jullie nu doormoeten. ik vind jullie erg moedig en lees met mijn haar recht je mooie woorden!
chapeau hoe goed jullie toch jullie best doen om de draad terug op te nemen. is niet altijd makkelijk voor ons om te vragen hoe is het? gaat het? lukt het? na het lezen van je tekstje ben ik er mij nog meer van bewust dat we het juist wel moeten doen! bij deze mijn goeie voornemen!!
lieve groet Caroline
ps die foto van Woutje aan zijn loopwagentje is de max, die blik is kweet-nie-oe schattig! maar ook erg kapoen! ps we spreken dan nog eens af he!
21-03-2011 om 17:41
geschreven door caroline
woutje 1 jaar
Woutje is inderdaad al een flinke kerel geworden, die heel wat lijkt op zijn broertje
Thibo's speelkameraadjes in de kabouterhemel: Rytse, Laura, Emily-Grace, Soetkin, Rune, Lotte, Seppe, Sebbe, Jason, Kyara, Jolien, Willem
Speciale dank-je-wel aan: - oma en opa voor de zorg voor Thibo en voor mama en papa - familie, vrienden en collega's voor de blijvende steun - dokters, verplegers en Koester van 3k6 van het UZ Gent voor de medische hulp - psychologe Nathalie voor de ondersteuning - spelbegeleidster Charlotte voor het entertainment - kinderarts Dr Demeerster voor de goede zorgen voor Thibo en voor de blijvende steun aan mama en papa - juf Ulrike voor de leuke knutselwerkjes - kinesisten Anja en Kimberly voor de leuke klimoefeningen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek