Parents hold their children's hands for a while and their hearts forever...
Zoeken in blog
Een blijvende herinnering aan Thibo
08-05-2016
Happy 11th birthday !
Dag lieve lieve Thibo,
een hele dikke kus voor je verjaardag !! Vandaag, op moederdag, zou je 11 jaar geworden zijn... Exact 11 jaar geleden werd je ook ook geboren op moederdag, dat vonden je papa en ikzelf echt speciaal. 3 weken te vroeg kwam je als een echt geschenk uit de hemel. Helaas ben je heel snel daarna terug vertrokken naar de hemel...
Je zusje Loth begint nu ook meer en meer je naam te zeggen en Wout spreekt heel veel over jou. Hij zegt 's avonds slaapwel bij je foto die in zijn kamer staat, heel schattig van hem. Ze waren allebei heel enthousiast toen we de ballonnen in de lucht loslieten. Een jaarlijkse traditie die we altijd zullen blijven doen. Wout koos de kleur blauw omdat hij weet dat dat jouw lievelingskleur was. Het was vandaag een stralende dag dus konden we de ballonnen heel ver zien vliegen. Zijn ze ondertussen aangekomen? Ik sta er trouwens van versteld hoeveel Wout wel weet over jou en hoe goed hij dat kan onthouden, hoewel hij jou nooit gekend heeft. Hij praat echt over jou als zijn broer, maar dan zonder dat hij daar verdrietig om wordt. En dat is ook net onze bedoeling geweest, dat onze kindjes weten wie je bent, en daar moeten kunnen over praten zonder schaamte en zonder triestig te worden.
Ongelooflijk ook hoe jullie alle 3 echt verschillen van elkaar. Jij was rustig, maar heel opgewerkt en sterk, je klaagde nooit, hoe ziek je ook was. Wout is heel gestructureerd en gevoelig en Loth is een "je m'en fous-tje"
Ondertussen heb je er ook een klein nichtje bijgedragen, Limme. Ga je ook op je eigen bijzondere kaboutermanier voor haar zorgen? 'k Ben er zeker van dat je dat super zal doen !
Het is al de 8ste keer dat we je verjaardag "vierden" zonder dat je erbij was. Het blijft deugd doen dat we van familie een bloemetje krijgen om bij je plekje te zetten en ook de sms-jes tonen ons dat de mensen nog 'ns aan je denken. Het is niet zo dat we je vandaag meer missen dan anderen dagen, maar door de berichtjes en zo is het toch een specialere dag. Dus bedankt aan iedereen hiervoor !
Mijn dikke keppe toch, zo graag zou ik je nog eens vastnemen (al zou je dat waarschijnlijk al niet meer zo graag hebben), zo graag had ik je versje voor moederdag gehoord, zo graag had ik je n geschenkje gekocht voor je verjaardag zo graag had ik n feestje georganiseerd om je 11 jaar te vieren zo graag zou ik nog vanalles met je doen maar vooral ben ik ook zo blij dat jij mijn zoon bent !
de titel van mijn briefje zegt het: er is alweer een jaartje voorbij. Al 7 jaar moeten we het zonder je lachend gezichtje, zonder je grappige woordjes,... doen. Ongelooflijk... Al zo lang en toch is het net alsof het gisteren was... Ik kan me je laatste dagen nog zo voorstellen, kan me nog herinneren wat er gezegd werd, wie er op bezoek kwam om je nog ns te zien... Zie nog perfect voor me hoe je definitief uit ons huis vertrok...
Ondertussen gaat de tijd verder en worden je broer en zus groter. Wout is 5 en Loth vierde haar 2de verjaardag eind juni. Nog eventjes en ze mag naar school ! Jij was wel ingeschreven in een school, maar het is helaas nooit gelukt om op te starten. We hebben onze handen vol aan onze kadeetjes en toch missen we je enorm.
Onze zomervakantie brachten we terug aan zee door. Wout wil alleen maar strand en zee en liefst niet te ver rijden. Dus, waar moeten we anders naartoe? Waarschijnlijk zou hij met een grotere broer aan zijn zij toch iets meer durven en zouden onze reisplannen er ook iets anders uitzien. Volgend jaar misschien toch een iets verdere bestemming.
Na veel oefenen kan Loth eindelijk haar naam zeggen, oef ! Jouw plekje kan ze aanwijzen en ze doet haar best om je naam te zeggen, maar soms klinkt het een beetje als "pipo". Maar kom, ze doet haar best en het belangrijkst is dat ze weet dat jij ook haar broer bent.
Thibo'tje toch (of moet ik nu gewoon Thibo zeggen?), zo graag zou ik je sprankelende oogjes nog ns zien, je ns horen glimlachen, je helpen met huiswerk, ... Je bent ondertussen 10 jaar maar je blijft voor altijd mijn klein kaboutertje die een heel groot plaatsje in mijn hart heeft !
Leuk dat we vandaag opnieuw veel sms-jes, kaartjes en bloemetjes kregen. Bedankt aan iedereen hiervoor.
ik wou je vandaag nog even een berichtje sturen... Gisteren was je kleine broer jarig, 5 jaar ondertussen. Wat is hij al een grote jongen ! Het is zo raar hé, jij bent zijn grote broer, maar je bent nooit zo oud geworden als hij nu is...
En vandaag schreef ik Loth in in school. Ook dat is raar, jij bent nooit naar school geweest.
Hierdoor beseffen we opnieuw dat de tijd niet stilstaat. Het is zo jammer dat jij nooit écht bewust dingen meemaakte, want geef toe, tot een leeftijd van ca 3 à 4 jaar beseffen kindjes nog niet echt veel. Sinterklaas, de eerste schooldag, je verjaardag,... Sommige dingen maakte je wel mee, maar besefte je niet echt. Niet op een manier zoals Wout dat nu al kan. En dat is zo hard, je moest nog zoveel leuke dingen meemaken, maar het werd je niet gegund... Heel vaak hebben we gedacht dat je je alles zou verslaan, maar het was gewoon te sterk. Je vocht als de beste, en daarvoor zijn we nog altijd zo trots op jou !
Gooi je ook eens even een kusje naar Wout voor zijn verjaardag? Deze morgen zei hij dat hij mij zo graag zag, van aan de grond tot boven de wolken, daar waar jij zit. Het doet me zo'n plezier dat hij daar zo gewoon kan over spreken. Hij lijkt het wel te snappen en ik vind het wel belangrijk dat Loth dat ook zal weten. Ze moeten weten dat ze een broer hebben, die een heel dappere jongen was !
Dag mijn kleine keppe, ik zie je graag, waar je ook bent xxxx Je mama
op deze vooravond van het nieuw jaar ben ik thuis en heb ik dus even tijd om een briefje naar jou te schrijven. Ik zou er eigenlijk meer eens de tijd voor moeten nemen, maar het is niet omdat me dat niet lukt dat we niet aan jou denken, integendeel.
Je zus Lothje was een tijdje geleden terug goed ziek en werd opgenomen met een longonsteking in het ziekenhuis. En weer kwam je vaak in onze gedachten, vooral omdat we eerst in een kamertje lagen met een ander kindje en dat heette Thibo. Ja, ik weet het, het lijkt ongelooflijk toeval, maar het is toch raar hé. Was het een teken van jou? Ik had heel veel medelijden met dat manneke, lag daar maar alleen in zijn bedje te wenen, kreeg bijna geen bezoek, kreeg alleen maar knuffels van de verpleegsters. Gelukkig kregen we dan al vrij snel ons eigen kamertje zodat je zusje ook wat beter kon herstellen. Na een paar dagen antibiotica was ze terug beter en konden we gelukkig naar huis. Daardoor misten we wel de Sinterklaasfeestjes in de familie, maar we konden het risico niet lopen dat ze terug ziek zou worden.
Een weekje later was Wout ook goed ziek, hoge koorts, mottig. En das raar voor hem, hij is eigenlijk bijna nooit ziek. Maar na een dag of 4 was ook hij terug beter.
En ondertussen waren ook mama en papa besmet met dat virus dat maar niet uit ons huis raakt. Daardoor zit je mama hier nu ook op oudejaarsavond alleen thuis, ziek. Doet me herinneren aan de oudejaarsavond dat jij in het ziekenhuis lag en ik ook ziek was en thuis moet blijven. Je papa moest dan alleen naar jou in het ziekenhuis, balletjes met tomatensaus eten op jou kamer terwijl jij al lag te slapen... Ook voor hem was dat niet plezant om daar op zo'n avond alleen te moeten zijn. Waar is de tijd, het lijkt allemaal al zo lang geleden...
Zo lang geleden al en toch kan ik me nog alles zo goed voor de geest halen van de tijd toen je ziek was... Ik herinner me nog meer van die periode dan van de periode voordat je ziek was. Hoe je was als baby en zo, dat ben ik eigenlijk bijna vergeten. Waarschijnlijk doordat je ziekteperiode zoveel intenser was dat alles meer tot me doordrong.
Het jaar 2015 start straks, het jaar waarin jij een tiener zou worden ! Hoe zou je het doen in school? Zou je al puberstreken vertonen? Hoe groot zou je zijn? Hoe zou je stem klinken? ... Vragen, vragen, vragen, maar geen antwoorden meer... Jaren gaan voorbij en ons leven gaat verder, maar jouw leventje stopte. In het ziekenhuis bij Loth vroeg een verpleegster me hoe oud jij nu zou zijn, en heel eventjes moest ik nadenken. Hoe kan het zijn dat ik moet nadenken over hoe oud jij zou zijn????? Het duurde maar een fractie van een seconde, maar toch... In onze herinnering blijf jij altijd 3 jaar, echt nog een kind, maar nu zou je al een echte stoere jongen zijn...
Wat vind je van al de knutselwerkjes die Wout voor je maakt? Hij plaatst ze allemaal bij jouw plekje. Meer en meer praat hij over jou. Laatst reden we in het donker en was hij naar de sterretjes aan het kijken. Hij zei dat hij jouw kamer zag, met een bedje met een plop-donsdeken. Soms vraag ik me af wat hij echt beseft, want het is best een pienter en gevoelig kereltje. We laten hem vertellen en praten mee en zien wel wanneer de echte moeilijke vragen komen.
Mijn dikke dikke vriend, wat zou ik je graag vastpakken en je een gelukkig nieuwjaar wensen. Wat zou ik graag naar je nieuwjaarsbrief luisteren (die jij waarschijnlijk al niet meer graag zou willen voorlezen), wat zou ik graag je pakjes zien openen en je oogjes zien schitteren... Lieve lieve schat, ik gooi heel veel knuffels naar je toe en hoop dat je ze kunt vangen.
We blijven je missen, nog elke dag evenveel Je mama xxxx
ik weet het, het is schandalig lang geleden dat ik nog n briefje naar jou schreef...
6 jaar geleden, toen ook een woensdag, was jouw laatste dag bij ons. Je was al een tijdje niet meer wakker, maar je lag nog altijd in het bedje in de living, toen zalig te slapen. Op de laatste foto die we van jou genomen hebben kon je absoluut niet zien dat je 's avonds zou beslissen dat het genoeg geweest was. Je lag zo vredig te slapen... De dagen daarvoor waren echt een gevecht, met heel wat medische problemen. Samen met de artsen werd beslist om je iets te geven waardoor je goed zou slapen, verlost worden van de pijnen en inderdaad, de rust keerde terug op je gezicht. Dat was voor je mama en papa zalig om te zien, veel te lang heb jij moeten vechten voordat iemand doorhad dat het niet meer ging voor jou. Op een bepaald moment hebben we echt op tafel moeten kloppen zodat ze ons zouden horen...
Het afscheid 's avonds verliep rustig, precies zoals we gewild hadden. We hadden je in onze armen en naast mama de kinderarts waar we zoveel steun aan hadden/hebben. Het weer was woelig, maar plots, om 20u klaarde de hemel open en dat was jouw moment...
Nu zijn we 6 jaar verder, dubbel zolang als de periode dat jij geleefd hebt. Onrealistisch eigenlijk hoe vlug de jaren voorbij gaan... De tijd stond ook bij ons niet stil, Wout en Loth werden geboren... Wout vertelt dat jij vandaag jaar geleden gestorven bent, dat we je niet meer kunnen zien omdat je in de hemel bent doordat je heel erg ziek was. Hij vertelt het alsof hij het begrijpt, maar niemand weet wat er echt in zijn hoofdje omgaat. Je zusje Loth is ook een felle madam hoor. We hebben het gevoel dat ze niet zo rap is als jij en Wout, maar dat hoeft ook niet, elk zijn eigen tempo.
We waren deze zomer een weekje aan zee. Wout miste echt wel een grote broer om mee in het zand te spelen en over de golven te springen. We probeerden zoveel mogelijk met hem mee te doen, maar het is toch niet hetzelfde hé. Wij vervangen geen broer die helpt om zandkastelen te bouwen en steeds weg en weer te lopen met emmertjes water...
Ons leven ziet er toch helemaal anders uit dan we ons hadden voorgesteld. Normaal zou jij 9 jaar zijn, bijna een puber. Veel van onze vrienden/collega's hebben kinderen rond die leeftijd. Nu zitten wij nog met een kleuter en baby en kunnen we niet meepraten over het pubergedrag van de kinderen. We zijn nog gebonden aan slaap- en eettijden van Loth en ook Wout heeft nood aan een strikte structuur. Soms wordt dat ook gezegd: "Jullie kunnen daar nog niet over meepraten, wacht maar af." Maar geloof ons, we zouden het ook liever anders zien en al eens op restaurant kunnen gaan met hen mee, niet meer op tijd naar huis moeten omdat er ééntje moe is,...
Vorige week kregen we van iemand die we via jou leerden kennen een geschenk... (nogmaals bedankt AD!) En zo kwam jij weer naar boven, zo wordt je nooit vergeten. Vriendschappen die ontstaan zijn in de 2 jaar dat je ziek was, blijven ons zeer kostbaar, dus bedankt kleine kabouter! Vanmorgen stroomden de sms-berichtjes terug binnen en dat doet ons nog altijd veel deugd. Bedankt ook aan oma en opa voor het mooie bloemstukje opnieuw. Wout koos ook 2 bloemetjes om bij jou plekje te zetten, ééntje van hem en ééntje van Loth.
Lieve lieve Thibo, heel vaak schrijf ik geen briefje, maar niettemin denk ik ELKE dag aan jou, nooit ga je uit mijn gedachten, vergeet dat nooit. Mijn hart is nog gevuld met zoveel liefde voor jou en dat zal nooit verdwijnen.
Zoals ik vroeger vaak tegen jou zijn: " ik gaaaaa jooooouuuuuu ZOENTJES geven! " En dan gierde je het uit van het lachen. Ik wou dat ik dat nog even kon horen...
Hiep hiep hoera !! Lieve lieve Thibo, vandaag ben je 9 jaar ! 9 jaar.... ik word er een beetje stil van als ik eraan denk... je zou bijna een tiener zijn... Nu zitten we nog volop in de pampers en kleuters, maar was jij niet ziek geweest, dan zaten we nu al met een puber in huis... We
denken ook nog altijd aan jou terug toen je 3 jaar was. In onze
gedachten blijf je nog een kleuter, maar je zou normaal waarschijnlijk
al pubergedrag vertonen... Raar eigenlijk...
Wout weet ook goed dat je verjaart vandaag, had het al op school
verteld. Hij vindt het nog allemaal gewoon hoor, stelt er zich nog niet
teveel vragen bij. Lothje had in de opvang een prachtig kunstwerkje
voor je gemaakt, met een prachtig gedichtje erbij. Superlief vind ik
dat, dus bij deze, bedankt C en L ! De foto is het knutselwerkje van Loth. Hieronder het gedichtje: ik heb een broer hij is heel speciaal ik heb een broer hij is mijn zonnestraal
ik heb een broer hij waakt over mij ik heb een broer, dat heeft hij verdient
ik heb een broer ook al is hij niet hier hij IS mijn broer
Een 2-tal maanden geleden vierden we Wout zijn 4de verjaardag. Voor hem een leuke dag, maar voor ons toch ook n beetje raar. Jij hebt de kans niet gekregen om je 4de verjaardag te vieren... Je
kleine zusje viert binnenkort al haar 1ste verjaardag. Ze is heel vaak
ziek, dus echt op ons gemak zijn we met haar nog niet geweest. Het is
een ongelooflijk plezierig zusje dat je hebt, zo vrolijk, zoveel lachen,
maar we zien ook al veel deugnieterij in haar... Dat zal wat worden !
De tijd vliegt echt, Wout is ondertussen 4, Loth bijna 1 en jij bent bijna 6 jaar geleden gestorven. Heb het moeilijker en moeilijker om me te herinneren hoe jij klonk. Als ik mijn ogen dicht doe, dan zie ik je nog perfect voor me, maar je geluiden voor de geest halen is moeilijker. Gelukkig hebben we enkele filmpjes waarop je te horen bent, zodat je stemmetje nu en dan eens in huis klinkt...
In
de paasvakantie planden we een uitstapje naar jouw favoriete land:
Plopsaland ! 't Was erg koud, maar daardoor ook wat minder volk zodat
we snel op alle attracties konden. Het bezoekje werd onderbroken door
een telefoontje dat Loth terug ziek was, dus dat zorgde voor een mindere
sfeer. Toch was je die dag ook mee naar Plopsaland. De Plop en
Lui-show vond Wout ook super, hoewel hij eigenlijk niet zo vaak naar
Plop kijkt. Het blijft toch indrukwekkend om die "grote kabouters" te
zien... Deed me enorm terugdenken aan je Make-A-Wish-dag: ontmoeting met de kabouters. Het
is en blijft een prachtige herinnering. Eén van de laatste, zorgeloze
dingen die we met jou mochten doen. Enkele dagen daarna wisten we dat
je hervallen was. En dat is ook net het doel van Make-A-Wish: ervoor
zorgen dat er een dag is dat je enorm kan genieten en waar je blijvend
positieve herinneringen aan hebt.
Op tv tonen ze een programma
'topdokters'. Echt interessant om naar te kijken, en zorgt opnieuw
voor veel herinneringen aan jou. Zo zie je maar, dikke vriend, hoe je het ook draait of keert, je wordt nooit vergeten. Elke dag is er wel iets waardoor ik aan je moet denken. Toen je pas overleden was spookte je constant in mijn gedachten rond. Nu denk ik inderdaad elke dag nog aan je, maar het is logisch dat het minder is dan voorheen. Pas op, het verdriet en de pijn dat je er niet meer bent blijft natuurlijk, maar het is op een andere manier geworden.
De berichtjes en kaartje die we ontvangen blijven leuk, het feit dat je enkele superfans hebt is mega !
Thibo, op dagen als vandaag zou ik je nog meer dan ooit willen vastpakken en zeggen hoe graag ik je zie ! Mijn hart blijft gevuld met enorm veel liefde voor jou en dat zal nooit, nooit veranderen !!
9 dikke knuffels stuur ik naar de kabouterhemel, ik hoop zo dat je ze ontvangt !
eindelijk wat rust in huis dus tijd voor een 'nieuwjaars'briefje naar jou.
Het jaar 2014 is bij ons niet zo goed gestart. Je zusje was al een tijdje aan het hoesten en ik was al met haar naar de dokter geweest voor de zekerheid, maar helaas, op 1 januari had ze koorts. Ze hoest, snottert, weent en is wel vrij lastig. Amaai, je broer is ook vaak ziek geweest toen hij klein was en jij hebt zo vaak koorts gehad, maar zij is echt helemaal anders. Zo wenen, zo weinig slapen... Morgen gaan we nog even met haar naar de dokter om zekerheid te krijgen wat ze heeft. Het vervelende is dat mama maandag terug moet gaan werken, na 6 maanden thuis en net nu is ze ziek... Gelukkig heeft ze een oma/opa en een tante waar ze naartoe mag, dus we vinden wel een oplossing.
Zo zat ik hier dus, op 1 januari, alleen thuis... Het deed me denken aan de 1ste januari dat ik eens ziek was terwijl jij in het ziekenhuis lag. Je papa moest dan helemaal alleen nieuwjaar vieren in het UZ. Hij zegt nog vaak dat dat écht niet leuk was.
De decembermaand is weeral voorbij, Sinterklaas, kerst, nieuwjaar... Het waren allemaal speciale dagen en daardoor dachten we opnieuw extra vaak aan jou. Oma en opa zorgen altijd voor een extra geschenkje voor op je plekje hier thuis, dus je wordt nooit vergeten !
Wout begint nu vaak te zeggen dat jij zijn broer bent en dat je gestorven bent doordat je ziek was. Ik denk niet dat hij al goed beseft wat hij juist zegt, maar het klinkt zeer volwassen taal. Hij zegt er dan ook bij dat hij niet vaak ziek is, dus dat hij niet zal sterven. Dan kan ik alleen maar zeggen: "dat hoop ik, jongen, en je moet al hééél héééél héééél erg ziek zijn voordat je sterft." Het is toch moeilijk om uit te leggen aan zo'n kleine gasten wat er juist gebeurd is. Hij is nog te klein om te snappen, maar toch komen er spontaan vragen naar boven.
Van een andere mama die ook een kindje heeft dat overleden is las ik het volgend gedichtje op facebook: De dood verandert alles maar de tijd verandert niets Ik mis je stem, je gekke woordjes, je gekke bekken ,je super lach ! en gewoon dat jij er bent Dus nee tijd verandert niets want ik mis je nog net zo erg als de dag dat je dood ging ik mis je !!
Ik vond het een mooi gedicht en denk niet dat ze het erg zal vinden dat ik deze woordjes even 'leen'.
Thibo'tje toch, als we zien hoe Wout en Loth elkaar graag zien door naar elkaar te lachen (Wout doet onnozel en Loth vindt dat super!), dan vind ik het zo spijtig dat we zo geen taferelen met jou hebben kunnen meemaken. Het plan was dat jij dan Wout aan het lachen zou brengen en dat jij voor hem zou helpen zorgen. Maar helaas worden plannen niet altijd realiteit en daar moeten we ons bij neerleggen. We zijn heel blij dat we het nu toch zien tussen Wout en Loth maar missen jouw aanwezigheid elke dag.
Ik gooi je heel veel lieve kusjes toe en hoop dat je in 2014 veel plezier mag hebben in de kabouterhemel en laat nu en dan eens iets van je horen !!
hier is je mama nog eens met een briefje naar jou. Eigenlijk al veel te lang geleden, ik geef het toe.
Gisteren was het 13 augustus. Die datum heeft al 5 jaar een speciale betekenis. 5 jaar geleden konden we je voor het laatst levend in onze armen houden. Door de pijnmedicatie was je helemaal in slaap en was er van communicatie tussen ons geen sprake meer, maar we konden je toch nog voelen, je nog horen ademen. En dan plots, om 20u, vond jij dat je genoeg gevochten had. En hoe erg we het ook vonden, en nog altijd vinden, wij deelden die mening. 2 jaar lang had je gevochten tegen het K-monster, een monster waar je eigenlijk niet tegenop kon. Hoewel je de dokters en verpleegsters vaak voor een raadsel zette (door toch terug te kunnen slikken, door telkens opnieuw uit de zware narcose te komen...) moest je uiteindelijk toegeven aan de verschrikkelijke krachten van dat monster. Pas als je zoiets meemaakt weet je hoe oneerlijk de wereld kan zijn... Waarom moeten kinderen sterven? Waarom krijgen ze zo'n ziekte terwijl ze nog helemaal onschuldig zijn? Op al die waarom-vragen komt er nooit geen antwoord. En eigenlijk heeft het ook geen zin om die vragen te stellen. Het is zo, het overkomt je en je moet ermee leren omgaan...
En, Thibo, dat proberen we ook. Samen met je broertje Wout en je zusje Loth maken we er elke dag opnieuw het beste van. En altijd met jou in ons hart en in onze gedachten.
Afgelopen zaterdag werd je zusje gedoopt. Het was een mooi feest en we hadden in de viering ook een herdenkingsmomentje voor jou geregeld. Er werden vergeet-me-nietjes geplant en iedereen mocht die plantjes water geven. Symbolisch stelde jij dat water voor, als teken dat je op je eigen manier ook voor Lothje zou zorgen. Wat daar blijven we van overtuigd: dat jij op je eigen kaboutermanier voor onze 2 andere kindjes zorgt.
Lieve lieve Thibo, er gaat geen dag voorbij zonder aan jou te denken. Wat zouden we je graag nog even knuffelen, kietelen, kusjes geven. Wout is superlief met zijn zusje en we vinden het zo jammer dat we niet kunnen zien hoe jij haar ook lieve kusjes zou geven. We beloven je dat Loth zeker zal weten dat ze 2 grote broers heeft, en dat er ééntje is die op een heel speciale manier voor haar zorgt...
Mijn keppetje, na 5 jaar mis ik je nog altijd evenveel en ik wou dat je me kon laten weten dat je dat voelt tot in de kabouterhemel... Als ik kon toveren...
wat 'n verandering terug de laatste dagen: je werd voor de 2de keer grote broer ! Je zusje Loth kwam op woensdag 26 juni om 12u20 ter wereld. Nu is ons gezinnetje compleet ! (voor de liefhebbers: het geboortekaartje kan je onderaan dit berichtje aanklikken)
Ik heb het al eens eerder gezegd en ik zeg het nog eens opnieuw. Het blijft een beetje raar, ik had nooit gedacht om 3 kindjes te krijgen en de laatste week heb ik ontelbare keren moeten vertellen dat Loth ons derde kindje is...
Het is echt een schatje, en ze lijkt helemaal op je mama toen zij geboren was... Jij en je broertje Wout lijken zo sterk op je papa en nu heeft Loth de looks van je mama.
Je papa en ik vinden dat jij het zo goed doet als grote broer van Wout en vragen dus ook om daar vanuit de kabouterhemel te helpen zorgen voor je kleine zusje.
Ook aan haar zullen wij veel vertellen over jou. Hoe sterk je wel was, hoe je kon vechten, hoe je bleef lachen ook al had je het vaak moeilijk... Wout weet ook dat hij een broer en een zus heeft, ook al blijft het voor hem wel moeilijk dat hij jou niet echt kan zien. "Thibo is in de hemel omdat hij gestorven is", zegt hij dan, maar hij snapt niet wat dit echt betekent. Hij is uiteraard ook nog te klein om al echt te weten wat er jou allemaal overkomen is.
Mijn dikste vriend, op dagen zoals vandaag mis ik je echt enorm. Wat zou jij kijken naar je kleine zusje... Ik zie hoe Wout reageert en probeer me voor te stellen hoe jij al zou helpen met de pampertjes, met het geven van een badje... Normaal zou je ook al het 2de leerjaar afgesloten hebben en zouden we nu samen met ons 5 een leuke vakantie tegemoet gaan...
Ik heb me er wel al bij neergelegd dat het niet zo is en we zijn wel terug gelukkig, maar toch ontbreekt er altijd iemand. Echt helemaal compleet kan ik me niet meer voelen...
Dus, hoewel je hier niet fysiek rondloopt, toch wacht er jou een zware taak: blijven zorgen voor Wout en nu ook waken over je kleine zus.
Mijn lieve keppe, ik blijf je graag zien, jij hebt voor altijd een groot plaatsje in mijn hart !!
8 jaar geleden werd jij 's nachts geboren, het mooiste moederdag-geschenk ooit !! Nu is 8 mei ook nog een feestelijke dag, maar toch met 'n heel ander gevoel. We kunnen ons niet meer voorstellen hoe je er zou uitzien. Toen je stierf was je nog maar 3 jaar. De stap naar 8 jaar is zo groot, als kind evolueer je zo snel dat het moeilijk is om ons voor te stellen wie je zou zijn...
Ondertussen is je broertje Wout ook 3 jaar geworden, heeft hij zijn eerste schoolfeest meegemaakt en zijn we echt aan het aftellen naar de geboorte van ons 3de wondertje. De tijd gaat vooruit, het leven gaat verder. Soms is dat pijnlijk, maar het is nu eenmaal zo. We doen wel ons best om de herinnering aan jou levendig te houden. Wout weet dat het vandaag de verjaardag is van zijn grote broer, maar ik blijf me afvragen of hij echt weet wie je bent. Hij zegt dat je in de hemel woont omdat je gestorven bent, maar dat zijn maar woorden hé. Ik denk niet dat hij echt beseft wat dat betekent. En misschien maar goed ook, hij is nog veel te klein om al zo'n moeilijke dingen te moeten beseffen... Hij vindt het wel belangrijk dat hij het kaarsje mag uitblazen als hij 's morgens vertrekt naar school.
Deze week realiseerde ik me opnieuw hoe sterk jij wel was. Wout was gevallen op zijn knie en o wee, was me dat een ramp. Hij kreeg een plakkertje erop, maar durfde zijn broek er niet meer overdoen. 's Avonds wou hij ook geen pyjamabroekje aandoen om te slapen, want hij had pijn... Jij doorstond zoveel onderzoeken, zoveel prikken, zoveel slechte dingen, maar je deed daar nooit moeilijk over. Je wist precies dat het moest en liet het allemaal toe. Dat maakt me terug zo trots op jou !!
Na bijna 5 jaar zijn de mensen je nog niet vergeten, keppeke, dat merken we aan de vele berichtjes die binnenkomen. Bedankt allemaal !
Lieve lieve Thibo, ik wou zo dat je bij ons was om 8 kaarsje uit te blazen. Dat we je stoel konden versieren en je veel cadeautjes mocht opendoen. Maar het is niet zo en we moeten verder. We blijven aan je denken en weet dat je de dapperste kabouter ooit bent !!!
Dikke dikke dikke dikke knuffel van je mama ! xxxxxx
Ondertussen zijn de kerst- en nieuwjaarsdagen achter de rug en eigenlijk maar best ook. Kerst vind ik altijd tof, maar Nieuwjaar is er toch wat teveel aan.
Het zijn gezellige familiedagen, maar toch mankeert er bij ons altijd iemand: jij ! Ook nu vond ik het verschrikkelijk dat jij er niet was om de kerstboom te helpen versieren, om nieuwsgierig te zijn naar de inhoud van de pakjes die eronder lagen Oma en opa hebben altijd een klein geschenkje mee voor op je plekje en mama vindt dat wel leuk.Een beetje extra kerstversiering, dat mag altijd !
Nu het nieuwe jaar goed begonnen is wordt het ook tijd om een fantastisch nieuwtje te vertellen: jij en Woutje worden grote broers !! We verwachten ons derde wonder tegen eind juni, net voor de grote vakantie ! Woutje beseft het allemaal nog niet zo goed, hij spreekt wel van een baby in mamas buik, maar weet eigenlijk niet zo goed wat een broer of zus is.
We vertellen wel dat mama en papa naast hem nog een kindje hebben en dat jij zijn grote broer bent, maar écht weten wat dat dan is, dat is voor hem onmogelijk. We zijn dan ook benieuwd hoe hij zal reageren als het babytje er eindelijk zal zijn.
Toen ik jonger was zei ik altijd dat ik 2 kindjes wou en dat ik zwanger wou zijn toen ik 25 jaar was. En ja hoor, toen ik 25 was, was ik zwanger van jou. Ondertussen hebben je papa en ik 2 kindjes op de wereld gezet, maar het is allemaal niet verlopen zoals we hadden gedroomd Jij bent ons eerste meesterwerkje, maar helaas loop je nu rond in de kabouterhemel in plaats van bij ons. Hoewel we 2 kindjes hebben, blijft Wout alleen om te spelen, heeft hij niet écht een broer. Daarom beslisten we om toch nog voor een broertje of zusje te gaan. Hoewel ik dus nooit gedacht had dat ik 3 keer zwanger zou zijn, zijn we superblij met de komst van dit kindje !
We hopen dus dat Woutje goed zal zorgen voor zijn kleine broertje of zusje, maar van jou weten we gewoon zeker dat je terug goed zal waken over het babytje. Je doet het fantastisch met Wout want eigenlijk is hij niet zoveel ziek en ook al heeft hij een extreem heftig karakter, hij is toch net zoals jij, een echt schatje !
Lieve Thibo, denk nu niet dat we je willen vervangen door ervoor te zorgen dat er nog een speelkameraadje komt voor Wout.Jij bent onvervangbaar ! Zoals ik daarnet zei: jij was ons eerste wondertje en dat blijf je voor altijd. We hebben samen zoveel tijd gespendeerd en dat heeft gezorgd voor ongelooflijk veel herinneringen die ik altijd met me meedraag.
Jij blijft dat speciale plekje in mijn hart behouden, voor altijd !!
Dikke knuffels voor mijn dikke dikke dikste vriend ! Je mama XXX
de hoogste tijd om jou nog eens een briefje te schrijven.
De laatste tijd zit je toch terug constant in onze gedachten hoor...
Woutje gaat sedert begin vorige week naar school ! Wat 'n grote stap in zijn jonge leven. De eerste dagen waren er wat traantjes bij het achterlaten, maar nu stapt hij al fier de klas binnen. Wat is hij al 'n grote jongen ! Natuurlijk moesten we veel aan jou denken, jij hebt die eerste stap nooit meegemaakt. Je was ooit wel ingeschreven in school, maar een eerste schooldag is er voor jou nooit aangebroken. Toen jij de leeftijd had van Wout dachten we dat het je nog ging lukken om het gewone onderwijs aan te kunnen. Nu ik Wout zie besef ik des te meer dat dat helemaal niet zou lukken. Wout babbelt non stop, jij kon met moeite enkele woordjes zeggen. Wout kan goed rondlopen en komt al huppelend uit de klas, jij moest nog altijd kiné volgen voor je evenwicht...
Binnenkort is het terug hét kinderfeest van het jaar: Sinterklaas. Wout is er toch ook al mee bezig: "Sinterklaas gaat dan straks komen met nieuwe speelgoedjes"... Jij bent je daar ook nooit echt bewust van geweest. Nieuwe speelgoedjes vond je wel leuk, maar het begrip Sinterklaas is niet tot je doorgedrongen... Jammer dat we jou tijdens die leuke periodes moeten missen. Je moest hier nog zijn om samen met Wout je schoentje te zetten en benieuwd te zijn wat de Sint zou brengen.
Enkele dagen geleden was het 1 november, "kerkhofdag" zoals ze dat bij ons noemen. Op zo'n dag gaan wij niet meer naar het kerkhof. De oma's en opa's, tante en nonkel kwamen op bezoek en dat is voor ons wel leuk. Ik mag er niet aan denken dat je op het kerkhof zou liggen. In de kou, in de regen,... Nu ben je tenminste onder ons, elke dag van het jaar, voor altijd... We branden kaarsjes zoveel we willen, zetten bloemetjes of knuffelbeertjes bij je plekje...
Onlangs keken we samen met Wout en papa naar enkele filmpjes van jou. Wat doet het dan deugd om je nog eens te zien bewegen, je fijne stemmetje nog eens te horen... De tijd staat niet stil en straks is het al 5 jaar dat je van ons weg bent en toch kan ik me nog perfect sommige zaken voor de geest halen. Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik je nog rondlopen... Wat zou ik je graag nog eens knuffelen, je mijn dikke dikke vriend noemen...
Bo'tje, nooit, maar dan ook nooit vergeten we je, je blijft onze eerste kapoen !
13 augustus blijft een zwarte dag in onze agenda. 4 jaar geleden besliste je dat het genoeg geweest was, je had genoeg gevochten... Hoe erg we het ook vonden, op dat moment zeiden we ook dat het "goed" was. Je had de dagen ervoor teveel afgezien en door de medicatie om het je wat comfortabel te maken hadden we geen contact meer met je. Je was verzonken in een diepe slaap... Al van 's morgens werd ons verteld dat het die dag waarschijnlijk je laatste dag zou worden. En gelijk hadden ze...
Wat we toen "goed" vonden, nu vinden we dat niet meer zo goed. Toen vonden we het goed dat je niet meer zou afzien. We konden ons niet voorstellen hoezeer we je zouden missen. Je was al enkele dagen niet meer echt bij ons, maar we konden je nog vastpakken, knuffelen, kusjes geven, toespreken... Plots was dat allemaal weg, wat overbleef was een grote leegte. Een leegte die blijft en die ook nooit zal verdwijnen. Het is fantastisch om Wout nu in ons gezinnetje te hebben en het is een schat (ons krullewietje), maar hij kan jouw plaats niet innemen.
Aan de vele sms-jes, kaartjes, bloemetjes en bezoekjes voelen we dat je nog door anderen gemist wordt.
Enkele weken geleden waren we op vakantie in Frankrijk. Het was een heel leuke vakantie, maar je werd toch ook gemist. Het kon zo leuk zijn: jij en Wout spelen op het strand, schelpjes zoeken, emmertjes vullen met water... Wat zou Wout opkijken naar zijn grote broer !
Vandaag zei Wout dat jij in de hemel was, maar hij begrijpt nog niet echt wat dat betekent. Heb hem verteld dat de hemel hoog boven de wolkjes is. Hij weet al dat hij vliegtuigen en de maan en zo niet kan pakken omdat dat hoog is de lucht is... Heb hem dus ook verteld dat we jou niet konden zien omdat je helemaal boven de wolkjes bent. Echt begrijpen doet hij het natuurlijk nog niet. Maar we zullen ervoor zorgen dat hij supertrots op jou wordt. We zullen hem vertellen dat je een echte vechter was. Als Wout nu eens valt of hij heeft ergens pijn, dan kan hij echt overdrijven. Dan is het echt van: "ik heb piiiijjjjjjnnnnn !!!!" Heel vaak moet ik dan aan jou denken. De pijn die Wout soms heeft is niets in vergelijking met hetgeen jij moest doormaken. Zoveel operaties, zoveel prikjes, zoveel onderzoeken, de chemo, de bestralingen... Gelukkig weet Wout niet wat het is om zoveel te moeten doormaken en laat het ons vooral zo houden !!
Om mijn briefje naar jou te eindigen wil ik nog een spreuk neerschrijven die ik onlangs tegenkwam: "In elke traan van verdriet, schuilt een glimlach van herinnering..." Bedankt Thibo dat er zoveel mooie herinneringen zijn, bedankt voor je mooie glimlach die je ons gegeven hebt, bedankt gewoon om wie je was !!
Woutje kijkt naar een film en ik had plots de nood om nog eens een briefje naar jou te schrijven. Zo zie je maar, er moet niet altijd een speciale gelegenheid zijn, ook op andere momenten denken wij aan jou. Dagelijks en zelfs meermaals per dag nog ben jij in mijn gedachten.
Onlangs was het vaderdag. Ik heb samen met je broertje geprobeerd om enkele leuke dingen te maken voor je papa en hoop dat we daarin geslaagd zijn. Ook al zegt jouw papa het niet, ik weet dat hij jou op zo'n dagen extra hard mist. Welk geschenkje zou jij gemaakt hebben in de klas? Zou je een mooi versje voordragen? Ik probeer samen met Wout mijn best te doen, maar wij kunnen jou niet vervangen hé.
Onlangs beleefden we een leuk weekendje, ééntje waar de herinneringen aan jou voor het rapen lagen. Misschien lijkt dat raar, maar ik vind het wel leuk om nog eens plaatsen te bezoeken waar we met jou naartoe geweest zijn. Op die manier maken we dit nog eens opnieuw mee en dat zorgt er dan weer voor dat je toch weer iets dichter bij ons bent...
Wout is ondertussen ingeschreven in school. In november mag hij starten. Een grote stap... een beetje loslaten... Jij was ooit ook ingeschreven in een school, maar het noodlot zorgde ervoor dat je nooit 1 dag kon gaan. Nog even en het vergelijken zal echt stoppen. We kunnen niet zeggen: "zo was Thibo's eerste schooldag".
Ik heb het al een paar keer gezegd, maar ik kan nog altijd niet geloven dat Wout nu nog jonger is dan jij was. Hij kan al zoveel, zegt al zoveel zinnetjes (soms teveel) en heeft vaak al echte "pubermanieren". Nu besef ik des te meer hoe moeilijk het voor jou was dat je je niet goed kon uitdrukken. Hoe frustrerend het moet geweest zijn dat we je niet snapten. We deden allemaal ons best, maar het was vaak echt moeilijk. Vooral op het laatste toen je bijna niets meer kon zeggen was het echt raden naar hoe je je voelde. Met een ballon onder je trui kon je papa je nog opfleuren ! Misschien is het daardoor dat Wout enorm graag de film "UP" ziet, waar een meneer rondvliegt in zijn huisje aan wel miljoenen ballonnen...
Als ik aan Wout vraag waar jij bent, dan zegt hij soms "in de hemel". Hij begrijpt wel nog niet wat dat juist betekent, maar stilletjesaan moeten we ons voorbereiden op het feit dat hij dat wel zal begrijpen. Ik hoop maar dat we dan op een goede manier kunnen uitleggen wat er juist gebeurd is. Tijd brengt raad.
Ondertussen heeft Woutje zijn fruit opgegeten (voor de televisie - foei!) en zullen we samen een nieuw kaarsje aansteken bij jouw plekje !
dinsdag was het zover. 8 mei 2012, je 7de verjaardag...
7 jaar zou je al zijn... Ik kan me niet voorstellen hoe je er zou uitzien. Je blijft toch voor altijd ons klein kaboutertje...
Tijdens de nacht van maandag op dinsdag gebeurde er iets raars... Rond 4u45 werd Wout plots wakker. Hij had nood aan een knuffel en moest even bij ons in bed liggen. Na enkele minuutjes ging hij gewoon terug in zijn bedje verder slapen. Op zich lijkt dit nu niet zo raar, maar hij wordt nooit wakker 's nachts. Hij is een flinke slaper, hij wordt wel wat vroeg wakker 's morgens, maar hij slaapt altijd goed door. Die nacht dus niet... raar... Toen ik 's morgens vroeg aan je papa of hij nog wist welk uur jij precies geboren werd. Voor de zekerheid namen we ons trouwboekje er even bij en daar stond het zwart op wit: jij kwam ter wereld om 4u50 !! Daar zag ik de bevestiging van mijn vermoeden: dit was geen toeval vannacht ! Je gaf ons een teken via Wout !! Volgens papa is dat allemaal toeval en misschien is dat ook zo, maar toch kreeg ik er koude rillingen van... De volgende nacht sliep Wout terug perfect door...
We zijn niet de meest gelovige mensen, maar als je je kind verliest, dan vraag je je toch meer dan andere mensen af of er iets zou zijn na ons leven hier. Van dat soort dingen zijn er voor- en tegenstanders en we hebben ook nog niet vaak iets ondervonden, maar voor mij was dit nu toch een duidelijk teken. Iemand anders mag dit gerust lachwekkend of overdreven vinden, maar ik ben blij dat je iets van je hebt laten horen.
En zo begon de 8ste mei met een raar voorval...
Ik had terug een dagje verlof genomen, Wout was naar de crèche, dus ik had veel tijd om een mooie ballon te gaan kiezen voor bij je plekje. In de brievenbus vonden we terug heel wat kaartjes van je hevigste fans. Van oma en opa kregen we terug een passend bloemstukje en ook je tante D. bracht een leuk bloempje. Van een vriendin stond er iets moois aan de deur en vorige week had de kinderarts al voor een leuke verrassing gezorgd. Je plekje is door deze attenties weer helemaal opgefleurd ! Bedankt aan iedereen om te laten weten dat jullie nog aan Thibo denken. Het bloempje, kaartje, mailtje of sms-je, het is ons allemaal evenveel waard !
Toen ik aan Wout vertelde dat het je verjaardag was, gaf hij een zoentje op je foto. Hij zei dat je aan het slapen was. Het is de eerste keer dat hij zoiets zegt en eigenlijk wil ik dat niet. Straks krijgt hij schrik om zelf te gaan slapen. Ik heb hem dan verteld dat je een beetje ziek was en nu in de hemel bent, maar dat bleek wat ingewikkeld te zijn (tjah, hij is ook nog maar 2 hé!). Later hebben we dan samen met papa en Wout opnieuw ballonnetjes naar je toegestuurd. Er was helemaal niet veel wind, ze vlogen recht omhoog, dus ik ben zeker dat ze ondertussen toegekomen zijn ! Is er nog plaats voor al die ballonnen, want de laatste tijd heb je er toch heel wat ontvangen hé?
Je ziet Thibo, ook nu is weer gebleken dat je in de gedachten van velen blijft... Het blijft pijnlijk om je niet bij ons te hebben, maar blijf vooral verder van die tekens geven (maar dan liever niet meer 's nachts ) en dan voelen we je aanwezigheid terug.
Soms sta ik versteld hoeveel ik je nog mis. Het is draaglijker, dat wel, maar het is een leegte die niet niet meer gevuld wordt...
7 dikke knuffels 7 dikke zoenen 7 aaitjes door je haar 7 keer kriebelen in je buik (en nog zoveel meer)...
zondag was het zover, Rune, je neefje, deed zijn eerste communie. Met zijn mooiste kleertjes aan was hij helemaal klaar voor zijn grote dag. Wat zag hij er goed uit, een knappe kerel !
Jij zou normaal ook je eerst communie doen, dus het was een dag met gemengde gevoelens. Blij voor Rune, maar triestig omdat dit weer een feest was waar je niet bij kon zijn en vooral ook triestig omdat jij nooit je eerste communie zal doen.
En toch was het ook een mooie dag... Want ook vandaag werd jij niet vergeten. Van oma en opa kreeg jij een communie-kaars voor bij je plekje. Je zal dit extra lichtje wel zien hé, vanuit de kabouterhemel. Tijdens het feest nam je nonkel P. het woord en sprak hij over jou. Over hoe je Rune zijn beste vriend was, over hoe je erbij moest zijn, over hoe we nog vaak aan je denken... Voor alle kindjes was een witte ballon voorzien waar we een kaartje konden aanhangen met je foto erop. We konden op dit kaartje een boodschap schrijven voor jou. Toen we met z'n allen naar buiten gingen om de ballonnen naar jou te sturen, kwam plots de zon piepen ! Dit was jouw geschenk voor Rune !! De laatste dagen regende het constant en ook die dag alleen maar regen, tot op dat moment... Misschien was het niet voor iedereen zo duidelijk, maar je papa en ik hebben je teken goed ontvangen. En Rune was heel blij met dit zonnetje, zo konden alle kindjes fijn buiten spelen. Dus, lieve Thibo, van alle geschenkjes die Rune kreeg, ik weet zeker dat hij die van jou de leukste vond !
Ik was heel ontroerd door de mooie woorden en het gebaar van de witte ballonnen. Ik vond het fijn dat er eens publiekelijk over jou gesproken werd. Dat je naam genoemd werd, dat iedereen mag weten dat je in ons hart blijft verder groeien en dus nu al bijna 7 jaar bent. Toen ik ook nog 2 kaartjes kreeg, was het voor mij helemaal duidelijk: jij wordt nooit vergeten !!
Bedankt aan iedereen die meevoelt met ons, bedankt dat jullie Thibo ook missen, bedankt dat jullie begrijpen dat ons verdriet blijft, bedankt dat jullie zijn naam blijven noemen, bedankt !
Voilà Thibo, nog eventjes en het is jouw verjaardag. Eerst is je opa aan de beurt (hij wordt al 60!) en een paar daagjes later is het jouw dag ! Ook al ben je niet meer bij ons, toch willen we elk jaar met plezier denken aan die mooie dag toen jij in ons leven kwam.
Dus, binnenkort terug een briefje naar jou, keppeke Tot dan Oneindig veel knuffeltjes
Thibo's speelkameraadjes in de kabouterhemel: Rytse, Laura, Emily-Grace, Soetkin, Rune, Lotte, Seppe, Sebbe, Jason, Kyara, Jolien, Willem
Speciale dank-je-wel aan: - oma en opa voor de zorg voor Thibo en voor mama en papa - familie, vrienden en collega's voor de blijvende steun - dokters, verplegers en Koester van 3k6 van het UZ Gent voor de medische hulp - psychologe Nathalie voor de ondersteuning - spelbegeleidster Charlotte voor het entertainment - kinderarts Dr Demeerster voor de goede zorgen voor Thibo en voor de blijvende steun aan mama en papa - juf Ulrike voor de leuke knutselwerkjes - kinesisten Anja en Kimberly voor de leuke klimoefeningen
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Daarna heeft hij wel een mooi liedje gezonden hé.
Hiep hiep hoera !!
Dag lieve Thibo,
Mijn allerdikste vriend,
) en dan voelen we je aanwezigheid terug.
Hei Bo'tje,
