- 19 april 2009: Run Oostende - 43min10s - 10 mei 2009: Dwars door Brugge - 1u04min13s - 31 mei 2009: 20km van Brussel - 1u38m42 - 20 september 2009: Marathon van Berlijn
Zoeken in blog
Moondog loopt de marathon van Berlijn
23-09-2009
Berlijn - korte update
We zijn ondertussen al drie dagen na de marathon, de spierpijn is bijna verdwenen, maar ik heb helaas nog geen tijd gevonden voor een uitgebreid verslag.
Daarom toch al even melden dat ik er zondag in de straten van een (te) zonovergoten Berlijn 4u09 over heb gedaan.
Zondag 20 september nadert met rasse schreden, en ik begin hoe langer hoe meer het gevoel te krijgen dat ik er klaar voor ben!
Na mijn bezoek aan de kine bleek dat er niets ernstig aan de hand is met mijn achillespees. Een lichte zwelling, die ondertussen verdwenen is dankzij de ijszak. Ook het feit dat ik er geen last van had tijdens het lopen was een goed teken.
Mijn training van maandag (fartlek van 8 km) had ik voor de zekerheid wel overgeslagen.
Woensdag heb ik na het werk 20 km (extensieve duurloop) gelopen in het Adeps, en het gevoel in de benen was fantastisch. Kwam het door de paar dagen extra rust als gevolg van het overslaan van een training? Feit is dat ik een zeer mooi tempo kon lopen zonder vermoeidheid te voelen, en tijdens de stukken bergop (250 hoogtemeters) voelde ik dat er jus in de benen zat.
Zalig gewoon. Halverwege besefte ik dat ik hetzelfde tempo aan het lopen was van de 20 km van Brussel afgelopen mei terwijl ik eigenlijk bijlange niet diep aan het gaan was.
Uiteindelijk heb ik 20,5 km gelopen in 1u37m 40. Sneller dus dan de 20 km van Brussel, waar ik er 1u38m over deed en stikkapot over de meet kwam. Meer heeft een mens echt niet nodig om een mega boost van het zelfvertrouwen te krijgen.
Het is ook nog maar eens het bewijs dat ik op de 20km van Brussel onder mijn mogelijkheden gelopen heb als gevolg van de hitte.
Vanavond ga ik 12km lopen (intensieve duur). Ik kijk er al naar uit om eens goed door te trekken
Zondag staat dan de laatste zware training op het programma (34 km lange duurtempo). Ik zal voor de eerste keer de drie parcours van het Adeps tijdens één training lopen (groen (5km), blauw (10km) en rood (20km)) .
Moondog
ps: Afgelopen woensdag heb ik terug een ree gezien. Het begint een gewoonte te worden maar ik blijf er wel kippenvel van krijgen. Het zijn echt machtige beesten!
Afgelopen zaterdag heb ik mijn lange duurtraining langs de Scheldeboorden en -vallei afgewerkt. Mijn schoonvader reed mee op de fiets en het was lekker loopweer: de zon scheen, maar het was nog fris na een koele nacht.
Uiteindelijk heb ik 32 km gelopen in 2u58min.
Het verliep vrij vlot, maar het blijft toch afzien naar het einde toe. Naar het einde van de duurloop toe heb ik trouwens meestal pijnlijke heupen maar gelukkig gaat dat na een paar uur over.
Mijn achillespees wekt me eigenlijk meer zorgen. Sinds afgelopen donderdag heb ik het gevoel dat ze wat 'tegentrekt' en soms tintelt ze nogal. Zaterdag had ik er tijdens het lopen geen last van, maar het tegentrekken (dat weliswaar niet pijnlijk is) blijft wel voortduren.
Ik skip dus voor de zekerheid mijn training van vandaag (ik wil in dit stadium van de voorbereiding geen risico's meer nemen) en zal morgen eens bij mijn kinesiste binnenspringen.
Gisteren nog eens karakter getoond (al zeg ik het zelf )
Ik kon pas om 20u30 weg op kantoor en moest nadien in principe nog een extensieve duurloop doen van 17 km. Ik was van plan om die in het Zoniënwoud te doen.
Omdat het al zo laat was, twijfelde ik of ik nog zou vertrekken of niet. Het zou immers donker zijn tegen dat ik halverwege/klaar was en in het Zoniënwoud betekent dat ook echt pikkedonker!
Uiteindelijk raapte ik mijn moed samen en besloot ik het erop te wagen.
Ik parkeerde me op de parking aan de Waversesteenweg om zo, via het Rood Klooster naar het Adeps te lopen. Toen ik om 20u50 vertrok, begon het al te schemeren, maar ik had er goede hoop op dat ik het nog te doen was.
Toen ik echter aan het begin van het parcours aan het Adeps aankwam (na 2 km) zag ik echter dat het in het bos al echt zwart zag. Op de kasseibaan zag ik nauwelijks waar ik mijn voeten zette. Ik besloot dan maar om het na 1 km voor bekeken te houden.
Anderzijds was ik nu bezig aan het lopen, en had ik geen zin om echt te stoppen.
Dus besloot ik om wat toertjes te draaien in Oudergem centrum (Waverstesteenweg, parallel met Hermann-Debroux, Vorstlaan, Waversesteenweg ect.). Een super saai rondje en veel te kort.
Bovendien was het mentaal ook zwaar omdat ik (1) twijfelde of ik nu 17 km zou lopen of minder (en in dat geval, hoeveel minder?), (2) ik niet wist hoeveel van die saaie rondjes ik moest lopen.
Uiteindelijk heb ik besloten van 14 km te lopen en al met al ben ik blij dat ik doorgezet heb. De tempo was ook mooi (4m50/km) en de hartslag bleef mooi laag, ook al had ik de dag voordien een zeer intensieve duurloop van 10 km gelopen in 43 min.
Nu nog hopen dat dit soort doorzettingsvermogen op 20 september iets opbrengt!
Vandaag is het nog exact één maand tot de marathon van Berlijn!
Het begint dus zo langzaamaan te kriebelen.
De trainingen verlopen nog altijd vrij goed, maar het wordt tijd dat het terug wat koeler wordt. Afgelopen zaterdag heb ik 27 km gelopen (2u33min) in de brandende zon, en ik was echt gekookt. De laatste vier kilometers was al mijn drinken op en ben ik er eigenlijk een beetje doorgezakt. Mijn tempo zakte onmiddellijk van 5min30 naar 6min per kilometer.
Vanavond, op de warmste dag van het jaar, staat er een extensieve duurloop van 17 km op het programma. Ik hoop dat het in het Zoniënwoud toch iets frisser zal zijn, maar ik vrees het ergste.
Ik heb gisteren ook voor de eerste keer een training (moeten) overslaan. Ik had dinsdag een wrat laten wegvriezen op mijn voet, en de dag nadien deed het nog teveel pijn om er al op te lopen. De timing voor het vriezen is uiteraard niet ideaal, maar ik moest er wel iets aan doen, omdat ze anders te groot zou worden en tijdens het lopen pijnlijk zou duwen. Het was dus kiezen voor het minste van twee kwaden...
Daarnaast heb ik het gevoel dat ik de laatste weken veel meer honger heb. Zowel op dagen waarop ik loop als op rustdagen heb ik 's middags en 's avonds al een uur voor etenstijd een grollende maag. Ik probeer dus wat meer te eten en ook tussendoor een extra koek of stuk fruit te eten, maar ik moet natuurlijk ook opletten dat het "gezonde tussendoortjes" zijn. Dat is niet altijd even gemakkelijk.
Nu het intensieve gedeelte van mijn voorbereiding eraan komt, worden de te lopen afstanden langer en langer. Vooral mijn lange duurtraingen op zondag (afgelopen zondag 25 km, komende zondag 28 km) worden dermate lang dat genoeg drinken en eten (suikers) onderweg belangrijk is.
Tot voor dit jaar heb ik nooit drinken of eten meegenomen onderweg. Zelfs de ipod waarbij zovelen zweren, moest ik niet hebben. Allemaal onnodige balast
Maar nu heb ik dus geen keus. Bij afstanden tot 10 km lukt het me nog zonder water, maar erboven heb ik echt drinken nodig. Mijn zweetproductie is dermate, dat geen water drinken onverantwoord zou zijn.
Dit bracht me bij de zoektocht naar de perfecte drinkgordel. Er bestaan veel modellen op de markt, en na me wat geïnformeerd te hebben op fora en andere blogs, bleek dat veel van die gordels serieuse minpunten hadden (gordel spant te veel, gordel zakt af, te weinig flesjes, flesjes vallen uit de gordel etc.).
De beste reacties las ik over de Nathan speed gordel (met 2 of 4 flesjes van 30 cl). Een paar maand geleden heb ik deze dus online besteld, en nu ik hem de laatste tijd intensief gebruik, heb ik er alleen maar lovende woorden voor. Hij is echt goed: blijft mooi zitten, de flesjes blijven mooi op zijn plaats, je kunt ze gemakkelijk in en uit de holster halen, en er zijn twee zakjes waar je je sleutels en gels kunt instoppen.
Ik zou me al geen trainingen zonder mijn Nathan meer kunnen voorstellen. En die extra balast (met 4 volle flesjes en een paar gels weegt hij toch ongeveer 1,5kg), dat beschouw ik nu als een bijkomende moeilijkheidsgraad van mijn training
Het drinkgordel probleem is dus vrij vlug opgelost geraakt.
Bleef nog het probleem van de voeding over. Tijdens de marathon (en de voorbereiding erop) verbruik je dermate veel energie, dat je die echt onderweg moet aanvullen als je geen hongerklop wil oplopen. Daarom moet je per uur ongeveer een 70 gram koolhydraten eten.
Met gels had ik al ervaring doordat ik er ook regelmatig met de koersfiets op uittrek (behalve dit jaar dan ), maar de gels die zich richten op fietsers zijn meestal vrij groot qua verpakking zodat ze niet echt ideaal zijn voor een loper.
Je moet dus zoeken naar echt geconcentreerde gels. Het nadeel daarvan is dat die zodanig plakkerig en vast zijn, dat je maag er van kan opspelen... Het is dus een kwestie van trial en error.
De gels van Overstims vind ik bijvoorbeeld wel goed, maar het nadeel is dat de opening van de tube dermate klein is dat je de gel er bijna niet uit geknepen krijgt. Mijn voorkeur gaat momenteel dus uit naar de Squeezy gels. Een van de eerste merken ooit op de markt en nogal ene referentie.
Echt lekker zullen die gels wel nooit vinden, maar het is een noodzakelijk kwaad en je merkt dat je lichaam er echt wel deugd van heeft.
De voorbereiding loopt momenteel bijna perfect. Ik verteer de trainingen goed en bouw langzaam op.
Afgelopen zondag liep ik een nieuw afstandsrecord: 23 km aan lange duurtempo. Het ging verbazend goed. Het was ook de eerste maal dat ik het parcours van 20km op het Adeps liep, en de extra lus van 10 km is best fijn. Ik ben wel een tweetal keer foutgelopen doordat bordjes ontbraken, en de extra lus bevat jammergenoeg een tweetal km op asfalt, maar voor de rest is het een zeer mooi, golvend en afwisselend parcours.
Voor de rest dus geen problemen, buiten enkele kleine kwaaltjes. Zo heb ik last van schaafwondjes door de wrijving van mijn t-shirt (aan mijn tepels ) en van mijn hartslagmeterband (aan mijn borst). Ik gebruik nu wat vaseline en plakkers en dat lijkt te helpen.
Daarnaast heb ik op mijn onderrug ook een serieuse strook gehad die verbrand was door de wrijving van mijn drinkgordel (Nathan speed 4) op de elastiek van mijn short. Ik had er niets van gevoeld toen ik liep, maar na het lopen begon het daar enorm te pieken... Ook dat probleem lijkt echter opgelost (nieuwe short en wat vaseline).
Een ander vervelend akkefietje heeft met mijn buik te maken. Ik ben de laatste weken al een paar keer in de bosjes moeten kruipen... Ik vermoed dat het eten en drinken tijdens het lopen er voor iets tussenzitten. Gelukkig kan ik me in het Zoniënwoud altijd ongemerkt achter een boom wegsteken. In Berlijn zal dat met het vele publiek niet kunnen, dus ik hoop dat het 'probleem' opgelost raakt!
Tot slot heb ik gisteren een wespensteek gehad in de plooi aan de achterkan van mijn knie. Vermoedelijk ging ze geplet worden tussen kuit en hamstring, en heeft ze daarom geprikt. Echt leuk was het niet, maar ik kon gelukkig verderlopen zonder er al te veel last van te hebben.
Morgen staat er een intensieve duurloop op het programma van 10km en zondag een lange duurloop van 25km. Dit zou een totale weekafstand moeten geven van 58,5 km, wat ook een record zou zijn. Al is dat relatief natuurlijk: de volgende weken zal ik constant "records" breken.
In elk geval, de 'moral' is zeer goed en het lichaam pruttelt niet tegen. Alles verloopt dus naar wens. Hopelijk blijft het zo.
Gisteren stond er een lange duurtraining van 20km op het programma.
Aangezien ik bij mijn schoonouders logeerde, was het de bedoeling om van bij hen, langs de Schelde naar Oudenaarde te lopen en terug.
Na een zeer goed verlopen training van 18km vorige week, dacht ik dat het wel een makkie zou worden...
Niet dus! Het verliep echt moeilijk, de benen voelden niet goed aan, en ook mentaal zat het niet snor. Het bleef echt maar duren, en na 10km zakten de tussentijden dan ook van 5m30 naar 5m45à 6m/km.
Op de koop toe begon de voetpod van mijn polar te flippen, waardoor ik geen correcte afstanden meer kreeg doorgegeven. In principe zou ik heen en terug 20km moeten hebben afgelegd, maar volgens mijn polar waren het maar 18,7km, hetgeen onmogelijk is.
Enfin, uiteindelijk heb ik 1u53 gelopen aan duurtempo (gemiddelde hartslag 160/min), maar het voelde echt alsof ik een wedstrijd gelopen had waarin ik alles had gegeven (wat dus niet het geval was).
Zo begint het besef te dagen dat ik echt wel aan een zotte onderneming ben begonnen. Afstanden meer dan 15km zijn nooit een makkie, ook niet als je op het gemak loopt. Ik kan dus voor mijn volgende training aan lange duurtempo maar beter zorgen dat ik geen alcohol drink de avond voordien en op tijd ga slapen (hetgeen afgelopen zaterdag niet het geval was).
Met deze training heb ik trouwens ook het laatste stukje bekend terrein bereikt. Nooit liep ik in mijn leven verder dan 20km, en zelfs die afstand liep ik nog maar 5x. Volgende week zondag begint de stap in het ongewisse echt met een duurlop van 23km.
.
maar ik blijf er wel kippenvel van krijgen. Het zijn echt machtige beesten!
Ik had nog foto's beloofd van mijn aanvaring met een gevarendriehoek. Bij deze...
