‘Sarah, er staat eten in de koelkast. Warm dat 5 minuten op en dan het je straks iets om van te smullen’ roept papa door heel de living, alsof ik een slecht gehoor heb. ‘ja pap ik weet het.’ ‘en als er iets is, je kan me bereiken op mijn gsm of je belt naar opa.’ ‘Ja pap, ga nu maar voor dat je te laat komt.’ Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd, fluistert nog iets in het oor van zijn jongste dochter en verdwijnt uit de deur. ‘Joepie, nu zijn wij 2 nog alleen, komt Bart vandaag?’ Roept mijn klein zusje Carola. ‘Nee’ zeg ik en ik schud mijn hoofd. ‘zou het dan niet is tijd worden dat je hem belt?’ Zegt ze alsof zei ouder is als mij. Ik kijk haar vragend aan. Ik wist wel dat ze mijn vriend ok vond, maar dat ze zo onder de indruk van hem is. ‘je bent toch niet verliefd op mijn vriend’ vraag ik lachend en trek mijn ene wenkbrauw op. Mijn klein zusje kijkt me nu met een vies gezicht aan. ‘Nee, dank je, ik vind hem gewoon leuk, toe bel hem nu.’ Carola weet dat ze mij alles mag vragen en dat ik toch ja zeg. Eigenlijk ben ik veel te goed voor deze wereld. Ik pak mijn gsm uit mijn broekzak en druk Bart zijn nummer in. Wanneer dat gebeurt is hou ik mijn gsm aandachtig tegen mijn oor. De lijn gaat over. ‘hallo, met bart’ ‘bart, het is Sarah hier, heb je geen zin om af te komen. Ik zit alleen met mijn zusje.’ ‘Nu ja, dat zal moeilijk gaan vrees ik, ik zit ergens heel belangrijk, en ik kan hier moeilijk weg.’ Ik hoor een vrouwenstem lachen en Bart ssst zeggen. ‘bart, met wie zit je eigelijk. ‘met een vriend van mij.’ Bart had dus duidelijk niet door dat ik zijn vriendin naast hem heb gehoord. ‘ok dan’ zeg ik snel ‘dan moet je wel tegen die vriend zeggen dat hij kan lachen als een meisje.’ En ik leg grof de telefoon neer. Carola kijkt op en weet al wat er gebeurt is. ‘hij komt niet, He’ zegt ze hoorbaar teleurgesteld. Ik knik en gooi de telefoon in de andere hoek van de kamer.

Wanneer ik me juist in de zetel wil laten vallen, hoor ik de deurbel. Wie kan dat nu nog zijn?

Carola pakt Bart zijn hand vast en wil hem mee naar binnen sleuren wanneer ik haar tegenhoud. ‘Sorry, Caro, maar Bart vertelde me juist dat hij juist ging vertrekken.’ ‘nee, dat wilde ik niet’ protesteerde de jongeman die ik elke seconde dat hij hier stond meer en meer begon te haten, ik begreep zelf niet meer hoe ik bij zo iemand het 2 jaar heb volgehouden.
ik trek Bart naar buiten en ga zelf ook mee. ‘ok’ zeg ik met een diepe zucht en haal adem. ‘ik wil je nooit meer zien’ komt er dan veel harder uit dan het eigelijk bedoeld was. ‘Bart zijn ogen spoten vuur en ik kon zien dat hij me weer ging slaan. Hij nam met een hand mijn armen vast en met de andere hand sloeg hij kei hard op mijn wang. Dat deed hij altijd als hij dronken was of als iemand hem kwaad maakte. Jaren heb ik daarmee proberen te leven, hopend dat er een dag ging zijn dat hij ermee stopte, dat hij inzag dat hij me pijn deed. Maar in plaats van dat in te zien liep hij weg en ging een ander neuken. Is het dan niet normaal dat ik daar genoeg van had. Zonder hem nog een blik te gunnen liep ik terug naar binnen en deed de deur voor zijn ogen dicht. Ik wil me in mijn zetel laten vallen wanneer plots mijn gsm hysterische geluiden begint te produceren. Ik heb echt geen zin om op te nemen. Tot mijn grote verbazing zie ik Carola in mijn plaats de telefoon opnemen. ‘ah hallo… ja natuurlijk is ze hier, je hebt haar juist toch nog gezien…ok ik geef haar door…’ Carola kijkt naar mij en doet teken dat ik de telefoon uit haar handen moet nemen. Ik gehoorzaam maar in plaats van die naar mijn oor te brengen laat ik die kei hard op de grond vallen. Voor alle zekerheid ga ik er nog is opstaan. Carola kijkt me nu met grote ogen aan. ‘bwa, hij was toch niet zo duur, en zo veel vrienden heb ik nu ook weer niet.’ Nu kan het arme meisje helemaal niet meer volgen natuurlijk. Ze wist nog niet dat het voorbij was tussen mij en haar ideale schoonbroer maar ze wist nu wel dat ik niet van plan was om nog bij hem te praten. Over and out…

katrien krijgt sterren in haar ogen op het moment dat ik haar vertel over mijn meet and greet. ‘mag ik mee, mag ik mee’ zit ze me nu te smeken. ‘eum… wel… ja natuurlijk’ zeg ik vlug. Katrien kijkt me dankbaar aan en ziet dan in mijn ogen dat er iets mis is. Normaal ben ik dan ook veel gelukkiger met dit soort nieuws, maar nu. Ja ik mag er niet aan denken ik weet het. ‘Bart?’ zegt ze stil. Zij was namelijk degene die me zo had gewaarschuwd met Bart. Haar nicht, die nu ook 18 is had er even mee verkeerd en was vaak bedrogen geweest. Om maar niet te zeggen elke dag. Ik knik rustig met mijn hoofd. ‘het is uit’ zeg ik met duidelijk een krop in mijn keel. Ze staart me aan en knuffelt me dan. ‘wie heeft het uitgemaakt?’ vraagt ze bezorgd. ‘ik, ik was het beu, sorry, je had gelijk, over alles.’ Zo knuffelt met nog eens en houd mijn hoofd dan met haar beide handen vast. ‘Zelfs de beste liefde gaat na een tijd dood.’ Zegt ze zacht. Zij kan het dan ook weten want zij was met een jongen 4 jaar samen. Op het laatste was er geen liefde meer, ook geen haat of jalousie, de liefde die daarvoor zo had geflakkerd was gewoon gedoofd. In die tijd was ik er voor haar, en het doet goed nu te weten dat zij er nu ook voor mij is. ‘gaan we naar onder’ vraag ik alsof het onderwerp van juist nooit was gevallen. Katien knikt en loopt de kamer uit. Ik kijk nog eens haar kamer rond en laat mijn ogen vallen op haar XXl poster van Bill. ‘wat ben je toch mooi’ zeg ik zachtjes tegen de poster en geef hem nog snel een kus.

wanneer ik onder aankom kijkt Katrien me aan ‘ik dacht al dat je in mijn kamer bleef wonen’ ik lach een beetje scheef en loop dan door naar de living waar pap met een pintje biet dat nog halfvol is voor hem zit. Wanneer hij me ziet stopt hij met praten en zegt ‘we moeten ook maar is naar huis gaan.’ ‘eindelijk’ zegt zijn kleinste dochter die naast hem zat. Carola vond het dus geen interessante conversatie. Ik kijk naar Katrien, ‘ik kom je overmorgen dan om 17.00 h halen, goed?’ katrien knikt en pap kijkt me verbaast aan, ‘oh, kan jij dan al autorijden?’ ik kijk hem blond aan en zeg dan vlug ‘nee, jij gaat ons daar heen brengen.’ Pap kijkt me met grote ogen aan ‘Katrien, ik heb dan een sollicitatiegesprek, dat wist je toch?’ Ik kijk hem boos aan en Carola kijkt ook op ‘en ik dan? Waar moet ik blijven?’ ‘dan moet jij met een vriendin blijven slapen van jouw’ zegt pap en drinkt zijn pintje nu helemaal uit. ‘ik zal ze anders wel opbrengen’ zegt dirik, de vader van Katrien. Katrien lacht en zegt dan ‘ja, dat ik wel het minste wat ik voor je kan doen, nu ik mee mag.’ ‘Ok’ zeg ik snel met een opgelucht gevoel in mijn maag en ga dan richting voordeur. Pap en Carola komen ook af en we nemen nog afscheid van katrien en haar vader.

Ik lig in mijn bed, de hele tijd kijk ik naar mijn poster die ik op mijn plafond heb gehangen. Het is natuurlijk weer Bill. ‘overmorgen ge ik jou ontmoeten’ zeg ik vrolijk. Ik heb er eigenlijk nog niet over nagedacht of ik hem enkele vragen moet stellen. Ik weet niet eens hoe een meet and greet in elkaar zit. Ik schud die gedachte snel uit mijn hoofd en kruip onder mijn dekens. Die zijn koud. Op mijn kamer is het altijd koud. Dit komt omdat er geen verwarming staat. Gelukkig is het nu nog zomer. Ik kijk op mijn klok die op mijn nachtkastje staat dat op zijn beurt weer langs mijn bed staat. ‘half 11’ mama moet direct thuiskomen. Juist wanneer die gedachte door me heengaat, hoor ik de voordeur opengaan. Op mijn kamer hoor je alles wat zich beneden afspeelt. Vroeger hoorde ik constant het geruzie van mijn ouders. Ze waren van plan om zelfs te scheiden van elkaar maar gelukkig waren Carola en ik de reden waarom ze toch van die beslissing afgestapt zijn. Al die ruzie is ook de reden dat mama langere dagen ging werken. Het werd zelfs zo erg dat ze ermee dreigde om 7 op 7 te gaan werken. Ik kijk op van mijn gedachten wanneer ik de deur van mijn kamer stilletjes hoor opengaan. Mama staakt haar hoofd de kamer in en wanneer ze ziet dat ik nog niet slaap, komt ze binnen. ‘ik heb je gemist’ zegt ze stil en komt op mijn bed zitten. Ik knuffel haar en zeg in haar oor ‘ik jou ook.’ Mam kijkt me met een tevreden gezicht aan en staat dan weer op. ‘ik ga je laten slapen, je zult wel moe zijn.’ Ik kijk haar vragend aan. ‘mia heeft gebeld om me het nieuws te zeggen.’ Zegt ze nu nog stiller. Ik kijk op, Mia is de mama van Bart. Mia en mama zijn goede vriendinnen. Natuurlijk dat mam dat dan al weet. Ik aarzel een beetje en vraag dan ‘weet pap het ook al’ ‘ik heb het hem verteld’ zegt mam. Papa was nooit zo voor mijn relatie voor Bart, hij zal nu weer gezegd hebben dat hij weer gelijk heeft gekregen. Ik doe mijn deken over me heen als teken dat ik wil gaan slapen en mam verlaat de kamer. ‘eindelijk rust’ mompel ik nog in mezelf.

ik open mijn ogen met veel moeite. De daglicht kruipt door mijn ogen en die beginnen nu te pikken. Ik wil het deken terug over mij slaan waneer dat plots van mij af word getrokken. Met een boos gezicht kijk ik de schuldige aan. Het is paps. Ik zou nu het liefst van al hem een kussen tegen zijn hoofd smijten, maar dat ga ik toch maar laten. Met kleine ogen wankel in richting badkamer. Het eerste wat ik doe is de kraan van de douche openzetten. Daarna neem ik mijn kleren die ik voor vandaag heb klaargelegd en poets mijn tanden. Moeizaam stap ik de douche in. Na bijna te vallen en veel te koud water voor ’s morgens heb ik nog een slechter humeur als daarvoor. Ik kijk in de spiegel en zeg tegen mezelf ‘wat bekijk je me zo raar’ ik weet heus wel dat het raar is om tegen mijn spiegelbeeld te spreken maar dat maakt de stille badkamer een beetje vrolijker. Trouwens, ik luister altijd. Ik wandel de badkamer uit en besef dat het morgen meet and greet is. De kranten staan al vol met artikels over hun concert van morgen. Ik neem de krant die binnen handbereik ligt, vul me een tas koffie, neem eem koffiekoek en ga terug aan tafel zitten. Ik lees het artikel van Tokio hotel grondig en krijg dan een lag op mijn gezicht. Pap kijkt op van zijn krant en vraagt dan ‘waarom zit jij zo te lachen?’ ik begin nu nog meer te lachten en dan vallen mijn ogen op de zin: ‘we zijn benieuwd of Bill na zijn operatie nog steeds dezelfde is als voordien’ ik schud mijn hoofd en zeg ‘natuurlijk is hij dat, Ich liebe dich’ Ik kijk op en besef nu pas dat ik dat juist luidop heb gezegd. Pap kijkt me nu met verwarde ogen aan. Hij kan veel te goed duits om de woorden ‘ich liebe dich’ niet te verstaan. Ik kan mezelf toch tegen mijn kop kloppen nu. Ik vlucht snel van tafel zonder pap nog een blik te geven. Wanneer de krant nog open licht en ik al weg ben kijkt pap de krant in, op de pagina dat ik aan het lezen was en hoor ik het nog zeggen ‘ Ze valt toch wel altijd op rare types.’ Ik geef geen aandacht een die zin en roep snel naar papa: ‘ik ga snel een nieuwe gsm kopen’ geen reactie, ok dan. En ik ren de deur uit.