|
Na een half uurtje te hebben geknipt in zijden spullen die Amma heeft gedragen en die in stukjes geknipt gaan verdwijnen in kussentjes voelde mijn duim dat dat niet een klusje is voor uren en dagen. Ik excuseerde me en meldde me bij de Sevadesk met de mededeling: " Als je een plekje vrij hebt wil ik graag in de middagafwas", Ik kwam als geroepen en had vandaag al mijn 2e dag. De arbeidsomstandigheden zijn heel veel beter dan een paar jaar geleden en ook hier geldt dat vele handen het werk licht maken. Omdat Amma nog niet hier is valt het met de drukte nog mee en is dus ook de hoeveelheid schoon te maken potten, pannen en kopjes heel overzichtelijk. Bezoekers wassen en drogen hun eigen bord en bestek. Vanmorgen poetsten we in de tempel ... ook van die richeltjes waar niemand kan kijken maar die uiteindelijk wel erg stoffig waren geworden. De andere uren van de dag vliegen voorbij ... met wat lezen, studeren, de was doen, eten, eten, kijken naar de zonsondergang ... elke dag een feest voor de ogen ... een wandelingetje en ontmoetingen met oude en nieuwe bekenden en lekker lang slapen. Het lijkt behoorlijk op het leven waar ik in Afrika ook altijd blij van word. Gisteren bezocht ik de arts die mij een paar jaar geleden geheel gezond verklaarde. Dik in de tachtig is hij nog altijd aan het werk, wel is waar met behulp van een gehoorapparaat en schuifelend met een stok. Opnieuw was zijn diagnose ... prima ... niets aan doen. Ook dit keer heb ik niet de neiging een second opinion te gaan zoeken. Het voelt allemaal gezond, werkend en ok ... dus maar niet op zoek naar slapende honden.
Ik wens jullie allemaal een goed weekend en meld me weer ergens volgende week. Mijnj vervangende collega is alleen per telefoon te bereiken.
|
