Trouwe lezers weten dat ik stukjes uit dit blog eens per jaar verzamel om een boekje voor Saar te worden. Dat betekent dat ik geregeld stukjes moet zaaien, anders valt er niets te oogsten.
Updates: Saar is zindelijk Ik weet niet of dit volgens schema is maar ik zie met trots hoe ze zelf de weg naar de pot vindt en met opgetrokken majo zich weer komt melden. Een handje hulp bij het instoppen van haar hemd in de broek is nog wel welkom. Ook 's nachts is ze zindelijk, hoewel ze soms de dag erg vroeg wil laten beginnen, nadat ze geplast heeft. Nog te leren: gebruik maken van een toilet. Handig als je ergens op visite bent.
We spellen woorden met de letters van een alfabet-puzzel. Omdat er van elke letter maar 1 is, is de te maken woordenschat beperkt. Maar ze snapt het idee dat letters woorden maken en zag van de week zelf het verschil tussen de A van de puzzel en de a in Saar op haar stoeltje.Wat is er een boel te ontdekken en te snappen voor een jeugdig hoofd.
Steppen houdt ze steeds langere afstanden vol. Ze kreeg een lichtgewicht step voor haar verjaardag omdat haar ouders voorzagen dat zij die een deel van de tijd zouden moeten dragen maar dat is steeds minder aan de orde.
Groenten eet Saar het makkelijkst als die verwerkt zijn in maaltijdsoep of geblenderd tot saus. Fruit eet ze graag en veel.
Van de week vroeg ze :"Oma waarom heb jij vlekken in je gezicht?" Ik antwoordde: 'Omdat ik oud ben" "Jij bent nog jong" "Nee hoor oma, ik ben een meisje".
Saar maakt me altijd blij. Ze laat me lachen, schaterlachen en regelmatig genieten van spontaan aangeboden knuffels.
Ik wens ons een jaar met Licht, Liefde en Vrolijkheid.
We hebben allemaal onze lasten. Soms voelen ze zwaarder dan anders. Bij ziekte, verlies, verdriet, boosheid, onzekerheid voelen we ons zwaar, bezwaard.
Daarom wens ik u Licht lichte lasten een licht hart een lichtje om je hart ben een lichtje!
We zoeken allemaal Liefde. Heb lief. Heb jezelf lief. Als JIJ al niet van jou houdt waarom zou iemand anders dat dan wel doen? Verlicht je eigen donkere plekken. Vergeef jezelf waar nodig. Als je met jezelf OK bent ben je altijd in goed gezelschap.
Koester Vrolijkheid lachen, glimlachen, schaterlachen. De kortste weg naar gezondheid. De kortste weg bij stresshormonen vandaan. Neem een voorbeeld aan kinderen. Zij lachen voor de vreugde van het lachen. Zing, dans, wandel jezelf vrolijk, vredig, tevreden.
Dit was weer een gezond jaar. Elke dag realiseer ik me dat dat reden is om dankbaar te zijn. Elke dag slik ik minstens 5 gram C omdat ik denk dat dat helpt.
Dit was het jaar van Joy, mijn 2e kleindochter. Ik leefde mee met mijn zwangere dochter en zag Saar wennen aan haar rol van zus. Van delen wordt liefde meer.
Dit was het jaar van talloze mislukte stop-met-roken-pogingen. Ondanks pillen en naalden blijf ik terugvallen.
Dit was het jaar waarin ik wekelijks mijn huis schoon poets met een poetsengel. Soms komt er een engel op je pad. Koester die.
Dit was een jaar met genoeg gewaardeerd werk. Ik leef nog makkelijker met genoeg is genoeg en hoef van mezelf nauwelijks nog 's avonds te werken.
Dit was het jaar waarin ik voor het eerst gebruik maakte van seniorenkortingen. Ritjes met de trein zijn nog leuker op vrij-reizen dagen.
Dit was het jaar van vele uren fascinatie middels de series Star Trek. Denken over ruimte en tijd. Parallelle universums. Grote culturele verschillen.
Dit was het eerste jaar zonder hondje Woezel. Zonder verplichtte ommetjes zoek ik naar voldoende beweging. Met vallen en opstaan.
Dit was het laatste jaar zonder AOW. Vanaf 10-10-2020, bij leven en welzijn, word ik gezegend met een zeker inkomen. Ik hoef er alleen maar oud voor te worden.
Je krijgt het leven met 24 uur per dag ... slaap genoeg ... eet niet te veel ... drink meer water ... adem bewust ... heb lief ... (ver)geef ... deel ... (glim)lach ... beweeg.
Maak er een mooie dag van. Gun jezelf tijd voor af en toe ontspanning. Misschien wel bij mij op de massagetafel.
Met kleinkind Joy, slapend groeiend in de kinderwagen, maakte mijn dochter en ik een wandeling. Na verloop van tijd meldde een app dat we al 9 kilometer gekeuveld hadden. Mijn uithoudingsvermogen viel me mee. Sinds ik hondloos ben wandel ik minder. Mijn dochter overtuigde me van het feit dat Saar nog te jong is om van 2,5 uur Kerstcircus in Carré te kunnen genieten. In plaats daarvan gaan we binnenkort naar Mickey Mouse en vriendjes die optreden in Holiday on Ice. Ik weet dat Saar houdt van reizen met de trein, van muziek en wie weet binnenkort ook van het idee te leren schaatsen. Dat ze dol is op dansen weten we al. Binnenkort gaan de dagen al weer lengen. De bolletjes buiten hebben de kopjes al boven de grond. Vroeger waren de winters échter wij gaan voor ijspret naar de Jaarbeurs.
Vanmorgen werd ik wakker met een mailtje van mijn zus: " Ik mis je kun je een reisje naar India plannen binnenkort?" In mijn hoofd stond een trip haar kant op pas gepland voor Kerst 2020. Dus even schakelen.
En daar ga ik weer. Prijsalarmen maken op Skyscanner. Het zou zo maar kunnen. Er zijn zeer betaalbare tickets als ik een langere reistijd voor lief neem. Een onderbreking van de Hollandse winter is een prettig vooruitzicht. Verblijven bij mijn zus in de schone, goed georganiseerde ashram eveneens. Een maand India scheelt zomaar de paar kilo die ik best wil missen. Geeft prachtige zon op- en ondergangen aan de oceaan.
Het betekent wél een tandje bij met werken. Voor een goed doel doe ik dat met liefde en plezier.
Aan kleinkind Saar zie ik hoe de tijd verstrijkt In ruim 3,5 jaar tijd groeide zij van hulpeloos naar relatieve zelfstandigheid via rollen, kruipen, leren staan en wankele stapjes kan ze nu hollen, steppen, traplopen en ze leert ballet. Elke dag vraagt ze of het alweer balletlesdag is voor haar duurt een week langer dan voor ons. Haar geluid ontwikkelde zich van urrrre naar een royale woordenschat en goed gebruik van grammatica.
In de bus probeerde ik haar gisteren iets uit te leggen over het gebruik van straatnamen, huisnummers en plaatsnamen. Mijn dochter merkte op: "Ik denk dat Saar denkt dat ons huis Haarlem heet".
Joy groeit zoals een baby hoort te doen en is inmiddels al 2 kledingmaatjes verder Omdat ik per ongeluk een paar maanden geleden een tas te wassen kleertjes in die maat heb weggegeven deden we wat winkels aan om nieuw te scoren. Joy heeft liever rompers die niet over haar hoofd aan moeten en we vonden er, met moeite, nog een paar naar haar zin maar standaard is die uitvoering niet meer voor baby's van 2 maanden. Raar, want veel baby's vinden met je hoofd door een nauw gat onplezierig.
Wandelend, zingend, kopend, pannenkoeken etend vulden we de morgen en eindigden in de balletschool alwaar een heuse kerstboom de zaal versiert en Saar vrijmoedig ronddanst alsof ze nooit anders gedaan heeft. Vandaag heb ik napret en koester glimlachend de herinnering.
Een paar weken geleden liet ik mij verlokken een aantal wandkleden te bestellen via internet. Het duurde wel dat poosje tot er een afhaalbericht lag van Post.nl. De btw moest op het postkantoor worden voldaan. In de afgelopen jaren ben ik me niet minder gaan 'ergeren' aan een wand die destijds tijdens de verbouwing niet meer aan vervanging toe kwam. Nu is de hele wand een prachtig herfstbos Over een paar maanden kan ik er een lentebos voor in de plaats hangen. Of de oceaan de sky is the limit! Ik ben een houtje-touwtje-bouwer. Een doos punaises doet wonderen. Omdat ik accessoires altijd in dezelfde kleurstelling heb gekocht lukt het steeds om er een samenhangend geheel van te maken. Ook geurt er al een échte kerstboom met een heleboel lampjes die anders in de slaapkamer hun zachte licht verspreiden. Ik ben er zoet mee laat mij maar decorbouwen.
Mijn dochter is een fantastische planner het was niet voor niets jarenlang een beroep waarin ze gewaardeerd werd. Vandaag werden zorgvuldig een tas en 2 kinderen ingepakt voor een halve dag buitenshuis. Met de bus naar de stad, alwaar ik geld stortte om iedereen die vertrouwen in mij heeft en zorgt voor gas, licht, water en een goed dak boven mijn hoofd tevreden te stellen. Daarna naar De Barista, een zeer kindvriendelijke koffie met lekkers gelegenheid. Mijn dochter en ik kwamen zelfs aan grote-mensen-onderwerpen toe. Ik luister met belangstelling en trots hoe ze haar eigen bedrijf Inner Mama aan het vormgeven is.
Het weer was goed genoeg om een uurtje te wandelen en ruim op tijd kwamen we aan bij de balletschool waar Saar vanmiddag haar 2e les kreeg. Het eerste kwartier mogen (groot)ouders in de zaal blijven kijken. Ik genoot van Saars genieten. Waar ze vorige week nog de kat uit de boom wilde kijken, het liefst vanuit haar moeders broekzak, was ze nu al direct ontdooid en deed vol overgave een heel uur haar best. De juf is duidelijk goed met kinderen én goed met ballet en combineerde het doorgeven van pakjes met echte ballerinabewegingen. Na het omkleden mocht Saar nog even naar de volgende les kijken en ik zag duidelijk verschil tussen deze kinderen, die een jaartje ouder zijn en de beginnersgroep. De hele tijd was Joy het toonbeeld van tevreden baby af en toe slapend, af en toe wakend met een glimlach en af en toe tevreden met het meegenomen flesje. Een goede planning is het halve werk. Mijn oma hart is weer gevuld met familievitamientjes.
Met ouder worden wordt het leven ook meer van hetzelfde en daar is niets mis mee Rituelen maken het leven soms mooier. Gisteren kwam Saar onverwacht langs en zag in mijn vensterbank Sinterklaascadeautjes staan en zei: "Mag jij óók je schoen zetten, oma?" Ja... oma heeft haar eigen onovertroffen Sinterklaas die ook dit jaar met slingers en dichtsels bewees dat méér van hetzelfde geweldig kan zijn. Saar vertrok met aan ieder hand een handpop een van Sint en een bleke Piet. Onbedoeld heb ik haar kindergeloof vast versterkt als zelfs Oma een vensterbank vol pakjes heeft zelfs nog voor 5 december.
Gisteren maakte ik gebruik van wat vroeger een vrij-reizen-kaartje heette Als je oud genoeg bent kom je als OV-kaart-houder daarvoor in aanmerking. Alleen het laatste stukje tussen Amsterdam en Haarlem was de trein supervol. En zelfs dan kan 90% of de aanwezigen nog steeds de handen vrijmaken om op de mobiel ik weet niet wat te doen. In Zwolle had ik een prima paar uur in de stad waar ik jaren woonde en deed een rondje memory-lane langs de huizen waar ik woonde langs de winkels waar ik shopte en at met smaak een befaamd Orsolino taartje op een terras en een lunchhapje op een volgend terras alles in gezelschap van en dierbare, al lang meeoplopende vriendin. In Haarlem regende het toen ik wegging en toen ik terugkwam in Zwolle was het terrassenweer.
30 jaar geleden liep ik wat gegeneerd met mijn dochter met haar St Maarten lampion. Destijds woonden we in een overdekte galerijflat met een boel deuren en aardige buren. Wind en waterdicht. St Maarten vieren was niet een traditie in het gezin waarin ik groot werd. Mijn dochter heeft volgens mij de gene nog steeds, maar zij heeft gelukkig een dappere echtgenoot. Gewapend met paraplus en lampion kwamen hij en Saar aangelopen. Luid en duidelijk zingend voor mijn deur iets verlegen bij de deur van de buurvrouw. Bij het afhaalrestaurant om de hoek had ik een mandarijn geparkeerd en ook die werd zingend opgehaald. Daarna vonden ze het wel weer tijd om gezellig terug naar huis te gaan. Ik deed eer aan een oude traditie .. Mijn partner Maarten hechtte meer waarde aan het vieren van zijn naamdag dan aan zijn verjaren. Ooit kreeg hij bloembollen een kofferbak vol. Hij is al jaren dood. Vandaag kreeg mijn schoonzoon, zijn naamgenoot, bollen voor bloemen en mezen. Hij is ook de tuinier van zijn gezin. Ik ben blij met deze schoonzoon, die helpt tradities in ere te houden en Saar helpt avonturen te beleven,
Het aantal meesjes dat komt eten uit de pindanetjes groeit. Op dit moment dansen er al 4 voor het raam. Op welke manier vertellen ze elkaar dat er een nieuwe voerplek gekomen is? Ik begin de kraaien leuker te vinden. Soms zitten ze gewoon een beetje te zitten en het blijkt dat ze de fragiele netjes toch niet kunnen slopen althans tot nu toe niet. In de zomer zijn er in Haarlem veel meeuwen en als er ergens naast een vuilcontainer een vuilniszak ligt dan schreeuwen ze naar elkaar en hebben een buffet waarvan alleen verpakkingen en schillen overblijven. Ik verbeeld me dat de kraaien elkaar ook informeren ik hoor hun KaKa en soms zie ik er wel 10 voor het raam. Alle vogels vliegen weg als er voetgangers langslopen. Op zondagmorgen zijn er minder mensen, dus meer vogeltjes.
Over een paar uur heb ik lunchgasten aan tafel ik ben benieuwd wat de aanwezigheid van ons dichtbij aan de andere kant van het raam voor invloed op de vogeltjes gaat hebben.
Gisteren liep mijn dochter met haar 2 dochters langs, op de terugweg van boodschappen doen. Een afgezegde afspraak maakte dat ik royaal tijd te delen had en Saar en ik vermaakten ons met het wonder van aquarelpotloden die verf maken als je er met water over het getekende penseelt. Dat je van blauw en geel samen groen kunt maken ...
Saars fijne motoriek is prima. Stickers worden probleemloos binnen het aangegeven kadertje geplakt. Tellen gaat goed terugtellen bleek nog moeilijk Het viel Saar op dat in mijn huis geen klok is. Ik kijk naar buiten om te weten hoe laat het ongeveer is en laat mij waarschuwen door de telefoon om tijdig voorbereid te zijn als ik een afspraak heb. Joy groeit nog sneller dan Saar al deed maar is in mijn ogen nog steeds een heel klein humpiedumpie met een krachtig geluid als ze ongenoegen laat blijken. We verplaatsten ons samen zijn naar het huis op de hoek, omdat Joy van top tot teen verschoond moest worden. Kleine lijfjes kunnen hoeveelheden produceren die een garderobe-change noodzakelijk maken. Na nog wat spelen, een lekkere boterham en een verhaaltje voor het middagslaapje was mijn Oma hart opgeladen blij en ging ik huiswaarts om een rondje te mogen werken.
Ik koop graag en makkelijk via internet, maar altijd pas nadat ik in de winkelstraat dichtbij niet geslaagd ben. Ook daarom volg ik met belangstelling de voortgang van Hoody, een bezorgservice die een groeiend aantal winkeliers uit de buurt via internet bereikbaar maakt voor wie zelf de stad niet in wil.
Vandaag zou ik een dierbare vriendin voor een verjaardags-etentje aan tafel krijgen. Ik weet dat ik haar een plezier doe met zalm en de nieuwe visboer hier om de hoek is inmiddels weer gesloten.
Ik sloeg 2 vliegen in 1 klap door dinsdag alvast ingrediënten voor de maaltijd via Hoody te bestellen. Mijn schoonzoon, betrokken bij dit initiatief, had een actiefolder voor gratis bezorging in mijn brievenbus gestopt. Van je familie moet je het hebben en de zalm wilde ik graag hebben.
Hoody brengt, bij aangesloten winkeliers, on line bestelde spullen per vriendelijke fietskoerier bij je thuis, wanneer je maar wilt. Voor mij was 2 dagen later beter dan binnen het uur.
Tijdens het bestelproces kreeg ik direct via de chat bekwaam hulp.
Vandaag kreeg ik op de afgesproken tijd mijn eerste bestelling. De zalm gekoeld de visboer, uit de stad, had zelfs een stempelkaart en een extra blikje olijven bijgevoegd. De Vitaminebron leverde aardappels per kilo verpakt Ik kocht een voorraadje denkend: "daar hoef ik zelf niet mee te sjouwen".
Trots voeg ik een link naar hun promotiefilmpje en hun site toe. Op dit moment hebben alleen Haarlemmers nog het gemak van Hoody In de toekomst wordt dat vast anders. Ik zie mijn oude dag met nog meer vertrouwen tegemoet.
Nadat ik gisteren 1 koolmeesje zag op mijn rozenboog hing ik de pindanetjes op die ik al eerder had gekocht. En nu komt hij/zij geregeld proberen een nootje te scoren.
Behalve kraaien en meeuwen had ik in de buurt eigenlijk nooit vogeltjes gespot. In het park wonen wel parkieten ik hoorde af en toe een merel maar zo voor het raam een klein vogeltje niet eerder viel het me op. Ik merk dat ik blij word van zijn bezoekje. Elke keer weer een glimlach. Ik heb het hier al vaak geschreven de kortste weg naar een blijer gevoel, inclusief het gaan stromen van rustbrengende hormonen maak je zelf door een glimlach Het maakt je hersens, voor het verlaten van de stressmodus, zelfs niet uit of die gemeend is. Vogeltjes voor het raam, kleinkinderen in het echt of op de foto, een Whatsappje van mijn zus, een tevreden cliënt de dagen hebben meer dan eens de glimlach gevende momenten. Ik ben er blij mee.
In een grijs verleden bewoonde ik een boerderij met een grote tuin. Ik kwam van een flat waar ik de geranium op het balkon met moeite in leven hield. Bij een tuinpostorderbedrijf kochten we voor 300 guldens plantjes en bollen en waren in het voorjaar teleurgesteld dat er weinig bloemenzee was. Een bosje hier en een plukje daar valt in een grote tuin niet echt op. Het najaar daarna plantte ik 10.000 bollen en waande me de volgende lente in de Keukenhof.
Vandaag kost ik voor 10 euri verzamelboxen met allemaal geel wordende bloemen van krokussen tot narcissen. Ik vul kleine potjes en hoop op een kleine Keukenhof. Tenslotte heb ik nu maar een bescheiden stoeptuintje, hoewel voorbijgangers soms denken dat hier een bloemenwinkel is.
Gistermorgen keek ik naar 'The making of WAD" waardoor ik 's avonds met meer achtergrondinformatie keek naar de documentaire. Beide programma's zijn aanraders. Ieder nadeel heeft een voordeel De eendenkuikentjes, die aansluiting misten met hun ouders in de relatief lange tocht van nest naar zee, misten de bescherming tegen jagende zeemeeuwen, maar kwamen wél ongeschonden bij zee aan. Een paar van hun nestgenoten werd ondanks fel ouderlijk verzet wél prooi. De een zijn dood
De Lepelaar die laat terugkeerde uit Afrika en daardoor met een mindere broedplek genoegen moest nemen zag haar jongere jongen wél de onweersbui overleven, terwijl de eerder geborenen, grotere jongen niet meer moederlijk warm gehouden konden worden en dus niet overleefden.
Door stijgend water gingen de eieren van een Sterling verloren Ben je helemaal uit Afrika gevlogen, heb je een partner gevonden, een nest gemaakt, 30 dagen zitten broeden zichtbare treurnis. "Het gaat meer over de overleving van de soort dan die van het individu", hoorde ik. En met veel vlogen ze, in indrukwekkende formaties.
Ik zag parende zeehonden, om de harem vechtende zeehonden, de geboorte van zeehonden en het knuffelend weerzien van een zeehonden paar. Ontroerend mooi.
In een andere docu reisde de Belgische verslaggever Waes door Bangladesh. De hoofdstad zucht onder overbevolking, het verkeer beweegt uiterst traag, in de vervuilde rivier heeft geen vis iets te zoeken, maar wassen en plassen de mensen. Het meest bijgebleven beeld is van de markt bij het spoor. Elke keer als er een lange trein voorbij komt moeten de kraampjes verplaatst worden en na een paar minuten weer terug om de handel te hervatten. Minstens 1 maal per 10 minuten en soms vaker.
Op een andere plek zorgt de door meer smeltend gletsjerwater uitdijende rivier, door de opwarmende aarde, voor erosie van de oever, waardoor de daar gevestigde winkeltjes in het water belanden. Geld voor dijken lijkt er niet te zijn en waarom het winkeltje niet verplaatst wordt werd mij niet duidelijk. Op andere plekken in Bangladesh waar de natuur ongerepter lijkt en er minder mensen wonen leeft de Bengaalse tijger met naar schatting tussen 100 en 400 overgebleven dieren een bedreigde soort in een krimpend leefgebied.
Vanuit mijn droge, warme huis reisde ik met dank aan programmamakers die met liefde en veel tijd de wereld bij mij thuis brachten.
Dit jaar kreeg mijn huurhuis een nieuwe cv-ketel hij kan nog mee tot Haarlem van het gas af moet. Volgens de leverancier zou de ketel zuiniger zijn dan zijn broertje. Gisteren kreeg ik de jaarafrekening van mijn energie leverancier. Ik krijg geld terug Ruim 300 euro! En dat terwijl de meetperiode grotendeels in de niet-wintermaanden viel. Stiekem denk ik dan toch weer over een reisje naar mijn zus voor een paar weken. Wat me tegenhoudt zijn de spontane uitnodigingen van mijn dochter om even te komen kijken naar de gestage groei van kleindochter Joy en een rondje te puzzelen met Saar. Joy is inmiddels gewend aan haar blote blootje voor en na het badje en laat zich genietend insmeren met huidverzorgers uit wel 4 verschillende tubes en flesjes. Saar is de grote assistent tot ze liever met haar Lego gaat spelen. Mijn dochter heeft heel handig een buidelmand aangeschaft om alle benodigdheden, en dat zij er veel, in een keer van boven naar benden en weer terug te kunnen transporteren. Want de natuur voorziet ons jammer genoeg niet tijdelijk van een paar extra armen. Van de week kreeg zij het bericht dat haar eerste keuze voor de basisschool van Saar gehonoreerd is. Zelfs de buitenschoolse opvang is al geregeld. We leven in een land met goede voorzieningen, zeker als je je huiswerk maakt als ouders. Ik koester mij in liefdevolle aandacht, voldoende gewaardeerd werk, en de papieren zaterdagkrant die weer voor urenlang leesplezier gaat zorgen.
Gisteren bezocht ik Amma in de Expo in Houten. De reis was minder voorspoedig dan de routeplanner had voorzien. Doordat de trein te laat vertrok ging de aansluitende bus net voor mijn neus weg en mocht ik een half uurtje mensen kijken op het busstation. Eigenlijk een mooie film buschauffeurs in mooie uniformen die elkaar hartelijk begroetten. Een komen en gaan van prachtige bussen naar de wijde omgeving van Utrecht. In de Expo was het al vol en druk en de tickets voor de beroemde Amma-knuffel voor het ochtendprogram waren al vergeven. Maar een plek vlak voor haar, in haar gezichtsveld was er wél en daar heb ik een uur mij gekoesterd in haar aanwezigheid en regelmatige blik mijn hart in. Eigenlijk 'beter' dan de fysieke knuffel. Ook genoot ik van een uitstekende voetmassage en gesprekjes met bekenden.
De terugreis verliep voorspoedig en bij thuiskomst bleek ik ook nog een uurtje te mogen werken aan een genietende terugkomer. Soms gaan de dingen zelfs beter dan ik ze zelf had gepland.
Hoe ouder je wordt des te sneller gaan de dagen ten opzichte van je gegroeide verleden stelt 1 dag steeds minder voor. Ik herinner me de zomervakanties in mijn jeugd, die gingen nooit voorbij. Inmiddels bereikte ik de mijlpijl "NOG 1 jaar en dan betalen AOW en pensioen de vaste lasten" Ik doe mijn werk met liefde en plezier maar kijk toch uit naar de dag dat een uurtje werken alleen nog mogen zal zijn en niet meer moeten omdat anders het licht niet blijft branden. Voor het zover is zal Joy leren zitten en kruipen, leren rollen en toonladders huilen en zal Saar naar de basisschool gaan.
Vandaag bereikte Joy de mijlpaal al 70 gram boven haar geboortegewicht te zijn een toename van 100 gram op een dag Gelukkig zet dat niet levenslang door, zelfs niet het hele eerste jaar. Net als de rest van haar familie houdt ze van eten, van slapen en van menselijke warmte.
