Gisteren bezocht ik Amma in de Expo in Houten. De reis was minder voorspoedig dan de routeplanner had voorzien. Doordat de trein te laat vertrok ging de aansluitende bus net voor mijn neus weg en mocht ik een half uurtje mensen kijken op het busstation. Eigenlijk een mooie film buschauffeurs in mooie uniformen die elkaar hartelijk begroetten. Een komen en gaan van prachtige bussen naar de wijde omgeving van Utrecht. In de Expo was het al vol en druk en de tickets voor de beroemde Amma-knuffel voor het ochtendprogram waren al vergeven. Maar een plek vlak voor haar, in haar gezichtsveld was er wél en daar heb ik een uur mij gekoesterd in haar aanwezigheid en regelmatige blik mijn hart in. Eigenlijk 'beter' dan de fysieke knuffel. Ook genoot ik van een uitstekende voetmassage en gesprekjes met bekenden.
De terugreis verliep voorspoedig en bij thuiskomst bleek ik ook nog een uurtje te mogen werken aan een genietende terugkomer. Soms gaan de dingen zelfs beter dan ik ze zelf had gepland.
Hoe ouder je wordt des te sneller gaan de dagen ten opzichte van je gegroeide verleden stelt 1 dag steeds minder voor. Ik herinner me de zomervakanties in mijn jeugd, die gingen nooit voorbij. Inmiddels bereikte ik de mijlpijl "NOG 1 jaar en dan betalen AOW en pensioen de vaste lasten" Ik doe mijn werk met liefde en plezier maar kijk toch uit naar de dag dat een uurtje werken alleen nog mogen zal zijn en niet meer moeten omdat anders het licht niet blijft branden. Voor het zover is zal Joy leren zitten en kruipen, leren rollen en toonladders huilen en zal Saar naar de basisschool gaan.
Vandaag bereikte Joy de mijlpaal al 70 gram boven haar geboortegewicht te zijn een toename van 100 gram op een dag Gelukkig zet dat niet levenslang door, zelfs niet het hele eerste jaar. Net als de rest van haar familie houdt ze van eten, van slapen en van menselijke warmte.
Vandaag was Oma Netty bij Saar, zoals vaak op woensdagen. Ik was uitgenodigd voor een heerlijke lunch. Uit mijn tas kwam een nieuw Electro boekje een prima spelletje om ook alleen te spelen. De bijgeleverde pen geeft een geluidje dat uitnodigt een dansje te maken als je een goed antwoord hebt aangestipt. En dansen deed Saar bij elk goed antwoord. Aan het eind van de maaltijd vroeg ze aan oma: "Mag ik nog even met Oma Noma spelen?" Het was de eerste keer dat ik het hoorde dat zij die toevoeging gebruikte om het onderscheid tussen ons te maken. Joy is 'de baby' en 'mijn zusje' maar nog niet Joy in het woordgebruik.
Joy groeit als een kooltje, en huilt over een hele dag een minuut of zes als ze protesteert tegen bloot blote benen bij een schone broek een bloot lijfje voor en na het badje. De beste vaste plek is op haar moeders lijf daar is de wereld nog het meest zoals hij 9 maanden was. Langzaam went ze aan andere armen, en ook haar eigen babynestje. Mijn dochter geniet, heel verstandig, van rustig aan De bovenverdieping van het huis met baby, bed, toilet en douche is alles wat ze dezer dagen nodig heeft.
De wereld is een zeer gewenst mensenkind rijker Mijn wereldje is nóg mooier dankzij krap 6 pond, gezond, wonder. Gistermiddag is zij thuis geboren volgens de wens van mijn fantastische dochter. Ik ben blij en opgelucht dat het hele geboren worden proces zonder complicaties is verlopen. We zijn in Nederland rijk met onze uitstekende verloskundige- en kraamzorg en met het feit dat de thuisbevalling nog steeds een veilige optie is voor wie daar voor kiest. Gisteren heb ik Joy al gezien. Saar had een dagje buitenshuis met haar andere oma en ontmoette Joy aan het eind van de middag, nadat ik al weer weg was. Dus hoe Saar het vindt, nu haar zus er écht is, heb ik alleen van horen zeggen. Ze is heel lief en een beetje hieperdepiep maar zelfs ik ben dat dus dat is niet verwonderlijk.
Al weer voor de 4e keer masseer ik vandaag tijdens het hardloop evenement De Halve van Haarlem. Net als andere jaren valt dit feest samen met een braderie in de Cronjéstraat. Jammer genoeg is het weer grauw en miezerig. De lichter wordende lucht geeft het idee dat het misschien nog beter wordt naar mate de dag vordert. In mijn tas heb ik, als altijd, natte wegwerp washandjes. Lekker om gezicht en handen én voeten te verfrissen. Mijn bijdrage is een ontspannende voet- en onderbeenmassage met Arnica-olie. Voetzônereflexmassage was 38 jaar geleden mijn eerste kennismaking met massage en bleef jarenlang mijn 'grote' liefde. Het blijft bijzonder hoe via massage van de voeten het hele lichaam wordt beïnvloed. Voordeel voor mij is dat ik zittend mijn werk kan doen.
Het evenement is altijd goed verzorgd. Met een T-shirt ter herinnering, muntjes om een drankje te halen en aan het eind van de middag saté met een biertje. Ik ga op pad, door de Cronjé naar de bus naar de stad. Zo krijg ik van beide feestjes wat mee.
Fijne zondag, doe iets aardigs voor iemand voor wie de zondag eenzamer is dan een door de weekse dag. Een telefoontje kan al een groot verschil maken.
Of je nu optimist, pessimist, apathisch of cynisch bent ik vind dat we allemaal het boek De meeste mensen deugen van Rutger Bregman moeten lezen. Te koop voor 25 euro, dus de kop kost het niet. Met ruim 500 pagina's is het boek dik te noemen maar het heeft een goede letter, genoeg wit om makkelijk te lezen. Na een ochtend ben ik al 180 pagina's ver. Ik lees gedreven, met rode konen en af en toe een pauze omdat er zoveel in staat waar ik nog niet over heb gelezen of gehoord. De ondertitel is Een nieuwe geschiedenis van de mens .. en zo voelt het ook.
Wat goed dat iemand 'feiten' niet voor waar aan neemt maar is gaan spitten en graven in archieven en bibliotheken en met andere conclusies komt dan conclusies die jarenlang klakkeloos herhaald en overgeschreven zijn. Ik ben een cynische optimist, maar durf na het lezen van dit boek een optimistischer optimist te zijn. En dan ben ik pas op 1/3 MAAK tijd en lees!
Ik keek naar Inside Bill's brain, natuurlijk op Netflix, en voel een boel bewondering voor hem en zijn vrouw Melinda Gates. Proberen om polio de wereld uit te helpen, toiletten laten ontwikkelen waar mensen in 3e wereld landen mee geholpen kunnen zijn én het ontwikkelen van een veilige kernenergie centrale. Bill's brain heeft een groot geheugen en een honger naar kennis . Als je wekelijks 15 boeken leest met een snelheid van 150 pagina's per uur dan weet je veel van veel. En hij heeft de fondsen en het netwerk om knappe koppen samen te brengen. Aanrader, als je een paar uurtjes over hebt.
Gisteren was ik uren uit mijn bubbel en genoot van het gezelschap van kind en kleinkind. Mijn schoonzoon reisde af naar het stadion om Ajax te zien winnen. Wij genoten een maal met gezonde, lekkere soep met vruchtensalade toe. Saar smeerde haar Turkse broodstukjes met overdadig roomboter en smulde het meest van de slagroom bij de vruchtjes. Nieuwe hobby is het samen kijken in het fotoboek, dat dankzij een maandabonnement, maandelijks aangevuld kan worden met papieren foto's.
Gieren van de lach, "Nog een keer, oma nog een keer, en nog een keer, en nóg een keer " bij mijn voordracht van IK WIL NIET MEER van Annie M.G. Schmidt. Het versje dat bijna ieder kind uit een 'net als of boze' bui trekt.
Een half uur spitterspatterspater in het bad besloot een vrolijke, genoeglijke dag. Hoewel: eerst nog het boek voorlezen van Harry die zijn huis kwijt was, daarna nog natte haren droogföhnen, en nog even kussen Mijn dochter en ik haalden herinneringen op en fantaseerden over de komende maanden met de nieuwe baby. En dat alles zonder bij mij de neiging om weg te willen omdat ik moest roken Weer een dag voorbij weer een dag dichterbij Geniet van de zondag. Doe iets aardigs voor iemand voor wie de zondag eenzamer is dan een weekdag.
Het goede nieuws is dat ik 'nog' steeds niet rook en om het daar niet zo moeilijk mee te hebben een beetje leef 'in een bubbel'. Mijn eigen wereldje met meer slaap, minder blog, minder werk, meer beweging, mooie boeken en muziek, een leerzame serie op You Tube met Brene Brown als spreekster over onderwerpen als schaamte, kwetsbaarheid en verbinding.
Ik zag haar in een voordracht op Netflix en keek daarna op YouTube naar de TEDx lezingen waarmee het voor haar 'allemaal' begon. Niets had haar voorbereid op 3,5 miljoen views en de schaamte die ze zelf zou voelen als gevolg van Twitter en FB commentaren.
De dame moet inmiddels een druk leven hebben, drie puber kinderen en een echtgenoot, universitair onderzoeker, coach bij bedrijven en veel gevraagd spreekster. Op veel plekken wordt het voorbehoud gemaakt dat ze NIET over schaamte en kwetsbaarheid mag spreken, want daar voelen veel deelnemers zich zo ongemakkelijk bij.
Zij maakt een onderscheid tussen schaamte en schuld. Jij kunt een 'fout' gemaakt hebben of een 'fout' zijn. Voor gemaakte fouten kun je sorry zeggen , ook niet altijd makkelijk maar schuldgevoel is volgens haar beter dan het schaamtegevoel dat JIJ de fout bent. Dan zoek je, kort door de bocht, eerder verdoving in drank, drugs of ijs.
Zij roept op tot het betreden van de Arena om moedig te zijn om te falen om te kwetsbaar te zijn en te groeien tot een hartelijk, met je eigen hart en mensen om je heen verbonden, mens.
En dat hoor, zie en overdenk ik in mijn bubbel. Ik glimlach terwijl ik dit opschrijf. Mensen om me heen komen wel weer, de bubbel duurt niet eeuwig en wie weet gaat een lezer hier op onderzoek naar haar hele verhaal en denkt u daarna uw eigen gedachten over schuld, schaamte en kwetsbaarheid.
Vandaag volgde ik een proefles Body Balance bij de sportschool. Een soort Yoga maar dan sneller op muziek met een lieve, jonge juf die alle oefeningen moeiteloos voordoet. Zo'n Yogajuf was ik 35 geleden óók. Zo'n lijfje heb ik allang niet meer, maar daar kwam gelukkig levenswijsheid voor in de plaats.
Mijn voortgeschreden inzicht maakt dat ik net zo makkelijk een pauze van een paar oefeningen inlas als het me genoeg is Yoga doe je voor jezelf. Is niet een competitie met een ander. Na de les babbelde ik wat na hardop praten maakt, net als schrijven, dat ik ontdek wat ik denk
Ik gun mezelf de komende week een aantal proeflessen bij verschillende docenten Volgende week kies ik dagen en uren waarop ik me voorneem lessen te gaan volgen. Binnen het abonnement dat ik heb zou ik elke dag een uurtje groepsles mogen volgen Goed voor het lijf, goed voor de lijn goed als ondersteuning bij wéér een stoppoging die nu al een kleine week succesvol is. Het nieuwe kleinkind op komst is deze keer de stimulans mezelf als rookvrije oma te willen presenteren. OOIT gaat het blijvend lukken Vandaag is al weer half voorbij.
Vandaag genoot ik van het vakmanschap van verkoopmedewerksters in winkels bij mij om de hoek. In geen tijden had ik nieuwe lingerie aangeschaft ooit had ik een maandabonnement via internet en daardoor een la vol mooie setjes alleen lekker zitten ho maar. Mijn omvang groeide een centimeter per 2 jaar naar een volgende maat. De aardige, zeer deskundige mevrouw verklaarde het model dat ik haar liet zien uiteindelijk 'overleden" de beugel slap, de rek er uit Geen wonder dat ik hem uit doe voor de dag om is. Geduldig droeg ze het ene na het volgende model aan onder een T-shirt is glad en zacht goed. "Voor de mooi' heb ik nu een nieuw setje met een kantje mooi maar nog steeds zeer comfortabel. In een andere winkel verlokte een prachtige jurk mij om winterwerkoutfit te mogen worden. Tenslotte adverteer ik met het feit dat ik goed gekleed mijn werk doe en belofte maakt schuld.
Niet alleen de vraag 'wat zou ik doen met de tijd als ik nog maar 1 jaar te leven zou hebben' is af en toe een goede om jezelf te stellen ook vragen als 'welke ervaringen komen nooit meer terug, wie doen er toe in mijn leven, welke rol wil ik spelen en voor wie?" hebben een antwoord.
Daarover nadenkend besloot ik deze winter toch liever 'de oma om de hoek' te blijven in plaats van de 'oma op bezoek in India'. Het is een vreugde om dichtbij te zijn als het gaat om ervaringen die nooit meer terug komen in de buurt te zijn bij familie die me na aan het hart ligt in de rol die alleen ik heb die van oma om de hoek.
Gisteren was mijn kleinkind weer eens een middagje in mijn huis we speelden samen met de schatten uit de speelgoedkist hier magneetletters en krijtjes, kleurpotloden en puzzels we maakten een picknick maaltijd en besloten met een ijsje uit de snackbar. Bijzonder mijn dochter die, zoals ze het zelf omschrijft, als een 5 sterrenhotel met waterbed zwaarder wordt naarmate de dochter op komst groter groeit Mijn kleindochter die geniet, zich verwondert, leert, schatert en knuffelt en die inmiddels zelf lastige schoenen weet aan te trekken en die even moest huilen omdat ik haar té abrupt weghaalde uit de speelhoek van de ijsjeswinkel. Gelukkig heeft ze dan een begripvolle moeder samen keuvelend liepen ze door naar hun huis om de hoek.
Op Netflix keek ik de afgelopen warme dagen naar Reign, waarin de Schotse Koningin Mary Stuart een hoofdrol heeft. Vroeger was niet alles beter niet als je arme pachtboer was maar ook niet als je vorstin was of bediende aan het hof of maitresse van de Koning. Het was niet beter met de Inquisitie met de pest met kou zonder stromend water. De beelden zijn meestal prachtig, het verhaal soms overdadig, soms beklemmend. Onderhoudend genoeg om de warme dagen aangenaam te verpozen vlak bij de ventilator. 200 jaar later liep het voor het Franse vorstenhuis helemaal af met afgehakte hoofden op een spies. Mensen zijn toch maar rare wezens de enige soort die verzint soortgenoten te martelen en vermoorden. In deze eeuw zijn er nog steeds mensen zonder stromend water opgesloten vanwege afwijkende mening levend van te veel om dood te gaan slechts overlevend. Vroeger was het niet beter nu op veel plaatsen ook nog niet. Ik tel mijn zegeningen warm water, licht en gas uit de muur en de ondergrondse vuilcontainer, die meestal dagelijks geleegd wordt.
Via YouTube en Netflix is de documentaire HEAL te bekijken. Op YouTube opgeknipt in 44 hoofdstukjes, dus makkelijker via Netflix als je daar een abonnement op hebt.
Alle 'kopstukken' uit het mind-body-connection-circuit doen een duit in het zakje. Zeer aanbevolen als je 1,5 uur over hebt en goed ge-informeerd wilt worden over hoe en waarom onze gedachten er toe doen als het gaat om ziek zijn en beter worden. Alle sprekers heb ik eerder gehoord de hele docu een hele poos geleden zelfs gezien en toch onthoud ik weer andere dingen. Kijk eens en doe er mee wat voor jou goed voelt.
In mijn hoofd rijpt het idee om deze winter, met Kerst, tóch 4 weken op bezoek te gaan bij mijn zus, die al jaren woont in de ashram van Amma. Trouwe lezers weten dat ik daar al 2 maal geweest ben. Meestal langer, meestal met heimwee na een week of wat. Dus 4 weken deze keer is mooi, heel mooi. Met speurwerk via Skyscanner zijn tickets te vinden voor rond de 600 euro. Wonen in de ashram is voordeliger dan verblijven thuis. Voor 5 euro per nacht heb ik een eenpersoons huisje en 2 Indiase maaltijden per dag. Met de komende 14 weken 'een tandje bij' en zuinig aan zou het moeten kunnen. Wintertijd in India betekent: gezelschap van mijn zus gedurende een paar uurtjes per dag, spirituele inspiratie, boeiende ontmoetingen, zon op mijn rug, zonsondergangen aan de oceaan, een paar kilo minder bij terugkomst, een paar weken niet werken, met de feestdagen onder andere pannen dan mijn eigen dak. Soms stel ik mezelf de vraag: "wat zou ik doen met mijn tijd als ik nog maar 1 jaar te leven zou hebben?" Dit keer antwoordde ik: "Bezoek aan India NIET uitstellen tot 2020 " Niemand weet wanneer het je laatste jaar is DOE dingen die je graag wilt soms is later zomaar voorbij.
40% van ondervraagden gaf aan te lijden aan slapeloosheid slecht inslapen niet doorslapen Er worden verbanden gezien met schermlicht en schermtijd. Ik zelf zet voor het slapen gaan alle apparaten op nul, helemaal uit. Ik ben gezegend met een goed-slaap-gen en gaf dat door aan mijn dochter en zij weer aan haar dochter Al jaren hoef ik voor verplichtingen geen wekker meer te zetten en word meestal rond de klok van zeven uit mezelf wakker. De laatste weken minder uitgerust en met meer last van mijn nek en meer stijfheid dan me lief is. De afgelopen dagen sliep ik als een prinses op een logeerbed. Vandaag stroopte ik mouwen op, schroefde een bed uit elkaar en ik haalde een ander bed uit de berging lekker matras, zelfs elektrisch verstelbaar aan hoofd- en voeteneind. Het enige nadeel was dat het slechts 0.70 cm breed is. Creatief bedacht ik de poten van de massagetafel, die ook ongebruikt in de berging stond, er af te halen en nu heb ik een 1.40 bed bijna bed maar breed genoeg om mij niet krampachtig te laten rusten op een te smal geheel. Ik verheug me nu al op vanavond vroeg, met een boek, naar bed.
Elke zondagavond kijk ik naar Zomergasten. Ik ben fan van de interviewster die net doet of de rest van Nederland niet kijkt. Gisteravond was Maxim Februari te gast, iemand van wie ik nog nooit bewust gehoord had. Hij bezorgde een fantastische avond, iets dat vanmorgen zelfs op MSN in een recensie bevestigd werd. Nog 9 dagen te bekijken via uitzending gemist. Een aanrader! Prachtige dansfragmenten, en een inkijk in zijn leven. Om over na te denken vind ik de beschrijving wat het overlijden van zijn levenspartner na een lang ziekbed met hem had gedaan als je met iemand mee oploopt naar het land van de doden moet je daarna de weg naar de levenden weer terug zien te vinden. Dat is méér dan rouw, dat is anders dan rouw. Ik doe de avond te kort met maar een paar zinnen die voor mij in de toekomst werken als toegang naar mijn geheugenbeelden. Kijk vorm uw eigen mening en verzamel geheugenbeelden voor een later moment.
Vanmorgen las ik kleindochter Saar een voor mij nieuw boek voor. Het was er 1 van 4 van Eric Carle, schrijver en tekenaar van Rupsje Nooitgenoeg. Opvallend vond ik dat ze dit hele verhaal aandachtig bleef volgen en ook écht gehoord had, zoals bleek toen ik een versnelde versie bij het naar bed gaan voor de middagslaap, nog eens met haar doornam. Het boekje leert tellen 1 haan gaat op wereldreis met 2 poezen, ze ontmoeten 3 kikkers, worden gevolgd door 4 schildpadden en ook nog 5 vissen. Van achter naar voor haken alle groepjes hongerig en moe af en uiteindelijk gaat de haan, weer alleen en thuis, op stok en droomt zichzelf een wereldreis.
Daarvoor hadden we superschaterende pret over een mol die gaat onderzoeken wie er een drol op zijn hoofd heeft gedaan. 3 Jaar schaterlach-lol om koeienvlaaien en knetterkeutels best moeilijke woorden om zelf te zeggen. Ik heb mijn lachvitamines voor vandaag weer ruimschoots genoten.
Vanmiddag genoot ik van een hond, op visite Heerlijk van die grote bruine ogen die je aankijken heerlijk het tevreden geknaag aan een meegebracht bot. Maar ook heerlijk dat het om visite ging. Soms mis ik mijn kleine hondenvriendje, natuurlijk, hij is lief en vrolijk en trouw. Maar het is ook rustig, ik hoef niet naar buiten als het plenst, ik mag breeduit in mijn bed én ik kan zorgeloos de straat op zonder dat de buurvrouw overlast heeft. Er is niets mis met af en toe een steekje melancholie. Verdriet heb je om dingen die je vreugde gaven. Missen kun je alleen iemand die er eerst was.
Er is veel in mijn leven waar ik dankbaar voor ben soms realiseer ik het me te weinig. Maar het is nooit ver weg. Gisteren was er iemand op de bank die vertelde over de rouw die hij voelt nu er geen verdere verbetering meer lijkt te komen na een hersenbloeding een paar jaar geleden. Hij had het overleefd en kan na intensief revalideren weer praten, lopen, schrijven maar helemaal 'zichzelf' zijn' dat gaat het niet meer worden Relativerend merkte hij op: "ach ooit had ik een zware depressie dan liever een CVA ": Op zo'n moment bid ik dankbaar voor mijn eigen gezondheid en realiseer me dat af en toe een dagje grauw eindeloos ver weg is van een depressie Een dagje zonder telefoon, een mooie film, scrollend door foto's, teruglezend in mijn eigen blogstukjes van 8 jaar geleden een wandeling een opgeruimde kast allemaal hulpjes om van grauw weer blauw te maken. Ben dankbaar voor wat er wél is gas,licht en water uit de muur, opgehaalde vuilnis, een glimlach van een onbekende, een relatief vredig land en als het nodig is goede gezondheidzorg en hulp.
