Daar gaat dan mijn droom om tot Pomplona te stappen. Ik zou vandaag 37 km doen. En dus begin ik deze morgen, na de mis in de abdij, aan een pittige dagtocht.  In Bazas is het markt. De marktkramers  beginnen op te ruimen want het is ondertussen al één uur. Ik koop nog even een brood en wat bananen en stap weer verder. Alle terrasjes zitten eivol. Drie km verder stop ik onder een boom in de weide voor een hapje. Maar eerst wil ik even bellen voor een slaapplaats. Waar ik naartoe wil is er alleen een hotelletje. Daar is het volzet. Verder gaan is geen optie, dus begin ik alle adressen tussen Bazas en het hotelletje op te bellen. Na enkele telefoontjes zegt een dame me dat in gans de streek alle B&B's afgehuurd zijn door een koppel dat vandaag trouwt. En ja, zelfs de pelgrimsopvangplaatsen blijken vol te zitten. Er rest mij maar één oplossing voor vandaag en dat is terugkeren naar Bazas. Met de moed in mijn schoenen keer ik dus terug. Wetend dat de impact van hiervan erg groot is. Deze 21 km extra had ik nodig om op 2 dagen door de Landes te kunnen stappen. En dan lag ik perfect op schema om op tijd aan te komen in Pamplona. Nu weet ik helemaal niet meer hoe ik dit ga oplossen. dagen van 40 km lijken mij echt gekkenwerk. Een week meer dan 30 km per dag is al zo slopend dat die 20 km inhalen haast onbegonnen werk lijkt. 

Om te beginnen ga ik er eens een nachtje over slapen en dan bekijk ik het nog eens met een frisse kop.