Er zijn steeds meerdere opties te nemen wanneer je ergens naartoe wil. Zo kan je kiezen tussen de verharde weg die een ommetje maakt of de onverharde weg die de stappende pelgrims maken. De eerste 70 km kies ik voor de onverharde variant. Het gaat omhoog en omlaag. Soms gaat het zelfs zo sterk omhoog dat ik mijn fiets moet duwen, of ligt de weg zo slecht dat ik ervoor kies om een stukje naast de fiets te lopen. Zo gaat het natuurlijk niet snel vooruit. Na 50 km heb ik voor meer zekerheid gekozen en ben ik terug op mijn GPS-route gaan fietsen. Wanneer ik in Burgos het terras met zicht op de kathedraal verlaat, is het 16h00 en moet ik kiezen tussen stoppen en verder rijden. Dat is een moeilijke keuze aangezien er niet zo super veel slaapplaatsen op de fietsroute liggen. En dus fietste ik nog 47 km verder. Er stond nauwelijks wind en de temperatuur was super om in te fietsen. Daar kon ik op deze plaats maar beter van profiteren. Ik heb het hier ooit iets anders meegemaakt en hoop dat ik daar nu eens van gespaard blijf. 

Mijn slaapplaats ligt ongeveer 5 km ten oosten  van Belorado.

Deze morgen zag ik alle pelgrims lopen met een dikke jas aan.  Het zonnetje scheen dan wel volop, maar er stond een ijskoude noord-westenwind die door merg en been ging. In Logroño was het op het terras in de zon en uit de wind echter goed vertoeven. Na Logroño loopt de route over een fiets- en wandelpad naar een meertje. Door de zonnige zondag was het er erg druk. Van op de publieke picknickplaatsen kwam een geur van vers gebakken vis.

Na het meertje werd het terug wat rustiger en besloot ik om vandaag de pelgrimsroute een stuk te blijven volgen in plaats van mijn uitgestippelde route op de gps. Het is wel bijna allemaal onverharde weg. Dat gaat een pak trager en is veel vermoeiende, maar op dit stuk van de route is het voor mij zeker wel de moeite om te doen. Het is hier zo mooi.

Wanneer ik omstreeks 18h00 in Santa Domingo de la Calsada aankom, lopen er in dat stadje zo veel net gewassen pelgrims rond dat ik  besluit om een rustiger plaatsje op te zoeken. En dat heb ik hier zeker gevonden.

Pamplona was maar 5 km fietsen en ik had thuis een route uitgetekend langsheen de plaatsen die ik nog niet had bezocht en plaatsen die ik graag terug wou zien. Eigenlijk gold dit voor de ganse route die ik vandaag heb gereden. In Pamplona ben ik voor de eerste keer langs de kathedraal gepasseerd en ben ik voor het eerst door het fort gereden. De stad binnenrijden langs de poort waar de camino langs loopt was ook een aanpassing aan de route alsook het beeld van de stierenloop, de gezellige straatjes in het oude centrum en de arrena. Daarna fietste ik naar alto del Pedrón en heb ik gemerkt dat er onwaarschijnlijk veel pelgrims op pad zijn op dit moment. Dan een ommetje langs Eunate, waar ik voor het eerst binnen kon kijken. Veel is er niet te zien, maar het blijft een speciale sfeer uitstralen.

Daarna kwam het gezellige centrum van Puente la Reine en de pelgrimsbrug. Op het stadsplein ik het midden van Estella ben ik een ijsje gaan eten. Het is onwaarschijnlijk hoe rustig het er in de namiddag is als je weet hoe het 's avonds bruist van het leven. Daarna een bezoekje langs het klooster van Irache waar ik alweer gekozen heb voor het water en een terrasje met pelgrims in Los Arcos kwam 8 km voor mijn aankomst, waar ik een kamer boekte in de hostel waar ik ook in 2015 sliep.

En zo loopt een  dag vol nostalgie alweer op zijn einde.

Deze morgen regende het pijpenstelen. Om 10h00 leek het te minderen en ben ik vertrokken. De buien bleven gans de dag komen. Maar gelukkig bleef de felle wind een beetje weg. Iets na 13h00 kwam ik in Saint-Jean-Pied-de-Port. Het pelgrimsbureau was nog gesloten. Maar er stonden al tientallen mensen aan te schuiven. Na het eten ben ik terug gaan kijken, maar nog steeds stond er een lange rij. Zo begon ik aan mijn beklimming zonder stempel. 

Ik kon mij niet herinneren dat deze pas zo zwaar was om te fietsen, maar het was bijna 18h00 wanneer ik boven op de pas stond. 2 km verder ging ik in Roncevalles vragen of ik er in de hostel kon slapen. Ik kreeg een korte no als antwoord en de man zijn raampje ging weer toe. Even verder staan drie Brazilianan met hun mountenbike. Ze hebben gezocht naar een slaapplaats en vonden niets tot Pamplona. Dat wordt niet gemakkelijk. Het is dan wel hoofdzakelijk bergaf, maar daar zitten nog 2 pashoogtes tussen waar het telkens terug een stukje klimmen is. Met zijn 4 fietsen we door richting Pamplona. Enkele kilometers voor de meet komen we terug in de iets meer bewoonde wereld terecht. Om 20h30 zoek ik er een hotelletje. Ik had helemaal geen zin in Pamplona op een vrijdagavond. Daar doe je geen oog toe. En daar heb ik nu toch wel behoefte aan.

Wanneer ik deze morgen mijn schoenen aantrok had ik meteen natte voeten. Die waren sneller terug uit dan ik ze kon aantrekken. Ook al de andere bescherming tegen de regen bleek nog kletsnat te zijn. Na wat extra droogwerk vertrok ik, een uurtje later dan gepland, op pad. De eerste 10 km was er nog geen vuiltje aan de lucht. Even stoppen bij de bakker en de supermarkt, Grandignan uitfietsen en Les Landes in fietsen.

Na 10 km komt er een stevige wind opzetten uit het zuiden. En daar wil ik nu toch wel graag naartoe. Verder dan mijn berversnellingen kom ik van gans de dan niet en bij sommige stukken kom ik op de kleinste en tweede kleinste versnelling nog amper vooruit.

Wanneer ik bijna 80 km heb gereden, zet ik me even aan de kant om ergens een slaapplaats te reserveren. De beste keuze is nog 16 km fietsen en ligt meer dan 10 km buiten de route. Morgen ga ik dus een stukje van de route moeten aanpassen.

Het avondeten hier was wel onwaarschijnlijk lekker.

Even een beknopte samenvatting geven van de dag. Wind op kop, regen, opdrogen in het zonnetje dat tussen de wolken komt piepen, wat rondfietsen in Blaye tot de overzetboot me aan de andere kant van de Gironde afzet, nog een uurtje  droog, onweer met hevige regenval en veel wind op kop, net droog aankomen in Bordeaux en 1 km voor de meet terug een fel onweer met veel wind en regen.

Gisteren had de vrouw van de B&B me verteld dat het deze week  of paasvakantie is in Frankrijk. Dat verklaart waarschijnlijk dat het in Bordeaux zo extreem druk was. Ik ben er dan ook gewoon door gefietst en ben een slaapplaats gaan zoeken aan de rand van Bordeaux. Morgen gaat het al snel overgaan naar Les Landes. Hopelijk wordt het dan wat beter weer.

Ik dacht vandaag een rustige dag te fietsen. En dus neem ik mijn tijd om eens een kathedraaltje of een oud ziekenhuis, met een kleine tentoonstelling over ziekenverpleging in de middeleeuwen, te bezoeken. Deze middag maakte ik een praatje met de derde wandelende pelgrim die ik in de voorbije drie dagen tegen kwam. En zo vloog de tijd voorbij. De sterke tegenwind en een kleine misrekening in de af te leggen kilometers, zorgden er echter voor dat ik pas tegen 19h00 in mijn gereserveerde B&B aankwam. En even voor de verassing was er ook vanavond nergens eten te vinden. Maar zonder ook maar iets te vragen, kreeg ik ook vandaag spontaan een overvol bord spaghetti aangeboden.

Morgen probeer ik naar Bordeaux te fietsen. Het zou echter kunnen dat het weer de spelbreker wordt. De verwachting is veel wind op kop en na de middag bakken regen. Op de koop toe vaart er geen overzetbootje tussen 11hoo en 15h00, waadoor ik ten vroegste om 15hoo in Blaye over de Gironde kan.

Dat wordt vast alweer een spannende dag.

Gisteren was de dag iets te lang. Ik viel bijna in slaap bij het typen van mijn blog en wassen is er al helemaal niet van gekomen. Toch stapte ik deze morgen vol goede moed mijn fiets op. De temperatuur was gevoelig frisser dan gisteren en er hingen veel wolken in de lucht, maar het bleef toch de ganse dag droog.

En over de route heb ik al helemaal geen klagen. Die volgt bijna overal rustige landwegen. Enige minpuntjes zijn, dat de wind soms pal op kop staat en er in het Paasweekeinde niets open is.

In de namiddag heb ik een B&B geboekt en die eigenaars hebben speciaal voor mij gekookt omdat er hier in de wijde omgeving vandaag geen eten te vinden is. En ook morgen ziet het ernaar uit dat er niet veel winkels zullen open zijn. Afwachten maar...

Foto1

Foto2

Foto3

Gisteren was de dag iets te lang. Ik viel bijna in slaap bij het typen van mijn blog en wassen is er al helemaal niet van gekomen. Toch stapte ik deze morgen vol goede moed mijn fiets op. De temperatuur was gevoelig frisser dan gisteren en er hingen veel wolken in de lucht, maar het bleef toch de ganse dag droog.

En over de route heb ik al helemaal geen klagen. Die volgt bijna overal rustige landwegen. Enige minpuntjes zijn, dat de wind soms pal op kop staat en er in het Paasweekeinde niets open is.

In de namiddag heb ik een B&B geboekt en die eigenaars hebben speciaal voor mij gekookt omdat er hier in de wijde omgeving vandaag geen eten te vinden is. En ook morgen ziet het ernaar uit dat er niet veel winkels zullen open zijn. Afwachten maar...

Het was niet mijn bedoeling om te starten met 137 km

 Maar in het paasweekeinde is er nergens onderdak te vinden. Dat is wel frustrerend wanneer het donker wordt en begint te onweren. In sommige hotels doen de receptionisten dan nog hun best om eens rond te bellen, maar ook dat bracht niet veel zoden aan de dijk. Anderen zeggen gewoon "desolé" en doen verder alsof je dan al verdwenen bent.

Buiten dit euvel was het vandaag een prachtige dag. Ik ben gestart met fietsen om 9h00 en heb uiteîndelijk een kamer gevonden om 20h45.

Ik kijk al uit aar mijn welverdiende nachtrust.

In september vorig jaar heb ik mijn prioriteiten verlegd, waardoor de verderzetting van mijn camino op de achtergrond is gekomen. De tijd heeft ook nieuwe inzichten voortgebracht. Ik ga de rest van deze camino niet te voet afleggen. Binnen twee weken vertrek ik op paaszaterdag met mijn fiets in Tours. Dan gaat het via Saintes en Bordeaux naar Saint-Jean-pied-de-Port. Daar ga ik de Roelandpas over en zet mijn route in Spanje verder via een combinatie van Sweermans fietsroute met enkele zelf uitgestippelde varianten. Wanneer ik in Santiago de Compostela nog tijd over heb vooraleer ik terugvlieg, fiets ik even heen en terug naar Finisterre. Het avontuur staat alweer voor de deur. Tijd om alles in te pakken. Eind deze week of begin volgende week komen ze mijn fiets en bagage ophalen.

Het was de vraag waard. Kan ik mijn ticket omruilen en 2 dagen vroeger terugreizen? En ja, het gaat. Natuurlijk heeft ook dat zijn prijs, maar die is lager dan 2 dagen op hotel blijven. En zo zit ik nu op de Thalys naar Brussel. Het lijkt me een goed moment om de voorbije weken even te evalueren. 

Alweer heb ik een tentje meegenomen en amper gebruikt. Het is zonde om zoveel extra bagage mee te nemen wanneer dat niet nodig is. Toch zou ik er geen goed gevoel bij hebben om die spullen in de grote vakantie thuis te laten. Buiten de vakantieperiodes neem ik mijn tentje toch niet meer mee. Ik denk er zelfs an om in september al mijn slaapplaatsen vooraf te reserveren.

De periode heb ik ook niet als succesvol ervaren. In augustus is het centraal in Frankrijk net iets te warm. 

Wat de route betreft, vond ik alles tot Parijs ongelofelijk leuk. Voorbij Parijs loopt het voor mij net iets te vaak over asfalt. De plaatsen naast de Loire zijn wel erg toeristisch en vrij duur, maar het is wel leuk om er langs te komen.

Heeft het gebracht wat ik ervan verwacht had? Jazeker! Mijn doelstelling dit jaar was stappen naar Parijs. En kijk, ik ben zelfs verder gekomen en heb de doelstelling daadwerkelijk verlegd. Ik loop terug op de camino de Santiago.

Wat had ik verwacht. Een vos verliest wel zijn haren ...

Deze ochtend is het markt in Amboise. Ik zie er twee agenten lopen en stap op hen af om de gestolen auto die ik gisteren zien staan heb aan te geven. Ik laat hen de foto's zien en ze zeggen dat ze het zullen onderzoeken. Enigszins opgelucht ga ik verder. Tijdens de eerste 20 km volgt de route ongeveer de fietsroute van de Loire. En die is mooi geasfalteerd. In de voormiddag wordt het er erg warm. Er fietsen regelmatig mensen voorbij met pak en zak. Soms gezinnen met de kindjes. Ze rijden allemaal langzaam. Ook voor hen is het duidelijk veel warm. Na de middag lijkt iedereen verdwenen te zijn. En begrijpelijk. Het is bloedheet. Wanneer ik ergens in de schaduw kan zitten neem ik even pauze. 

Wanneer ik na 22 km in Vouvray aankom is het 17h00. Het dorpje lijkt wel uitgestorven. Ik neem er een lange pauze om even na te denken wat ik wil doen. Mijn lichaam zegt dat het genoeg is voor vandaag, maar mijn hoofd geeft niet toe. Het maakt niet uit hoe laat ik aankom. Als het maar vóór het donker is.

De temperatuur begint te zakken en de mensen komen overal terug buiten. Om 20h20 steek ik de Loire voor een laatste keer over. Ik verbaas me wanneer ik zie dat de kathedraal nog open is. Ik kan er zelfs nog een stempel krijgen. Daarna ga ik op zoek naar een slaapplaats en valt het doek over deze etappe naar Tours. Binnen een mand kom ik terug voor de volgende 10-daagse.

Bij het ontbijt ontmoet ik een Limburgs koppel die hier aan het fietsen zijn. Toch leuk om eens Vlaams te spreken zo ver van huis. Daarna stap ik langs bij de bakker en net voor 10 uur ben ik op pad. Het gaat direct stijl bergop.

Het zonnetje is er ook vroeg bij vandaag. En ze geeft zelfs in de voormiddag al flink wat warmte af. Wanneer ik aan een leuk tafeltje kom, neem ik even pauze. Het stuk dat volgt wacht uk echter veel te lang vooraleer ik middagpauze neem. Het mannetje met de hamer slaat meedogenloos toe. Ergens beneden aan een brug over een klein riviertjevind ik een plaats in de schaduw. Na dat ik ruim de tijd heb genomen om terug op adem te komen, begin ik aan de laatste 10 km voor vandaag. 

Alweer heb ik geen idee wat voor een plaatsje Amboise is. Ik had geprobeerd via booking een kamer te regelen, maar die waren allemaal onbetaalbaar. 

In het industriegebied buiten de stad loop ik voorbij een Ibis. 90 euro om 3 km buiten get centrum in het industriepark te slapen. Ik stap wel wat verder! Even later begin ik het te begrijpen. Een horde mensen staat te wachten voor de rondleiding in het kasteel waar Leonardo da Vinci zou hebben gewoond. En om het hoekje krijg ik een glimp te zien van een ander kasteel dat het centrum vormt van de stad. Ik loop het centrum in tussen de toeristen en ga op zoek naar de toeristische dienst. Daar vraag ik een stempel en een slaapplaats. De stempel is zo geregeld. De slaapplaats is echter een probleem. Alle hotels zijn uitverkocht. Ik krijg een papiertje met 2 telefoonnummers mee. Één nummer is van een dame die pelgrims opvangt. Het tweede is een chambre d hotes. De eerste heeft geen plaats vanavond. De tweede gelukkig wel. 

Wanneer ik later op de avond een plaats zoek om te eten wordt mijn verbazing nog groter. Overal zitten de terrassen tot op de laatste stoel vol en staan er mensen aan de schuiven om de vrijgekomen plaatsen in te nemen. Ik sta mee aan te schuiven bij de Italiaan die me was aanbevolen. Na 10 minuten loopt een ober de rij af. Oh, u hebt niet gereserveerd. We zitten vol! Al de mensen die daar stonden aan te schuiven hadden dus gereserveerd. Onwaarschijnlijk. Het is zowat overal even druk

 Bij een andere pizzeria heb ik geluk. Wanneer ik er 10 minuten heb gewacht komt er een tafel vrij en kan ik eindelijk iets eten.

Als ik op vakantie ga, heb ik altijd het gevoel dat de tijd vliegt en de vakantie voorbij is alvorens ik het goed en wel besef. Dat is altijd anders bij dit soort van vakantie. Iedere dag staat er zowat hetzelfde op de agenda. Stappen, eten, drinken en rusten. Na 2 weken heb ik geen besef meer hoe lang ik al onderweg ben of wanneer ik terug naar huis moet. Parijs lijkt al een eeuwigheid geleden en toch is dat maar een dikke week.

60 km moet ik nog tot Tours. Dan zit dit stukje erop.

Vandaag vond ik de eerste 14 km best saai. Bijna allemaal asfalt en vaak tussen de huiz3n. Tijdens de middagpauze heb ik overwogen om gewoon naar het water te stappen en naast de rivier te blijven lopen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan, want het volgende deel was veel beter. Vanavond slaap ik in een piepklein hotelletje naast de Loire. Heel basic, maar dat vind ik niet erg. Ik zit toch aan het water tot het tijd is om te slapen. En daar ben ik nu bijna aan toe.

Het ontbijt is echt heerlijk. Daarna betaal ik mijn rekening en ga ik terug op pad. Om 10 uur begint het al gevoelig warmer te worden. Na de middag wordt het verschroeiend heet. Alweer is er weinig schaduw te vinden vandaag, maar wanneer er een bankje onder een brug is geplaatst, leg ik me even rustig neer. Geen idee van tijd nog plaats en niet denkend aan de afstand die ik nog moet. 

Toch moet ik weer verder. Het is er tijdens mijn pauze niet beter op geworden. Ieder plekje schaduw op mijn route krijgt mijn bezoek. In de verte zie ik Blois liggen. Het is dan nog 8 km. De groene vlakken die ik op het kaartje gezien had blijk3n wijngard3n te zijn. Dat worden zoute druifjes dit jaar. Maar er zal toch nog wat regen moeten vallen om ze wat dikker te maken. 

En dan ... kom ik aan in Blois. Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit van gehoord. Maar blijkbaar ben ik zowat de enige. Ook op een bloedhete dag loopt het hier vol toeristen. Ik kon mij moeilijk een voorstelling maken van de toeristische aantrekkingskracht van de loire-streek. Voor mij was het gewoon een lijntje op de kaart dat ik zou volgen. Voor vele andere is het hun vakantie bestemming. Ik ben alleszins blij dat ik de loire eens een stukje gevolgd ben en niet zoals vorige keer eenvoudigweg ben overgestoken. Het is een imposante rivier.

 

Het idee deze ochtend had iets van "pluk de dag". Ik zou mij vandaag niet binden aan het idee om de 29 km die ik had uitgetekend, volledig te lopen. En het liep best lekker. Na 9 km kom ik in Beaugency. Het GR-pad gaat daar vlak voor her dorp de brug over. Maar ik ga eens rustig een kijkje nemen. 

Tot dan toe was het zwaar bewolkt geweest. Daarna trokken alle wolken weg en werd het al snel erg warm. Er volgde 10 km open velden. Een bankje in de schaduw tussen een vijver en een beekje trok me aan. Ik heb er een lange pauze van gemaakt om de slaapmogelijkheden eens grondig te bekijken. Een hotelletje na 2 km, een hotel na 13 km en 3 campings ertussen. 

Het eerste hotel heb ik niet gevonden. Daarna kreeg ik een leuk, schaduwrijke pad onder de voeten langs de oever van de loire. 

Bij de eerste camping was er nog veel plaats. Het zag er daar niet echt appetijtelijk uit. Bij de tweede camping wist ik wel zeker dat ik daar met veel plezier verder ging. De 3de camping lag in hetzelfde dorp als de tweede en heeft 4 of 5 sterren. Voor de prijs die je daar betaald in de zomer om je tent neer te kunnen zetten. Heb ik gisteren in een hotel geslapen. Zo eindig ik dus toch aan het 2de hotel. En ja, er is nog plaats. Wil menheer een kamer met zicht op de loire of niet? Ik vind het zicht de voortuin ook leuk. Wenst menheer hier te eten? Is er hier iets anders? Nee! Dan eet ik hier wel.

Decadent! Het terras met uitzicht op de Loire, zit vanavond vol. En terecht. Ok al is het er helemaal niet goedkoop, ze serveren hier wel heel erg lekker eten op een onwaarschijnlijke setting.

Het ontbijt start morgen pas vanaf 8 uur. Lekker uitslapen dus.