Wanneer ik deze morgen mijn schoenen aantrok had ik meteen natte voeten. Die waren sneller terug uit dan ik ze kon aantrekken. Ook al de andere bescherming tegen de regen bleek nog kletsnat te zijn. Na wat extra droogwerk vertrok ik, een uurtje later dan gepland, op pad. De eerste 10 km was er nog geen vuiltje aan de lucht. Even stoppen bij de bakker en de supermarkt, Grandignan uitfietsen en Les Landes in fietsen.

Na 10 km komt er een stevige wind opzetten uit het zuiden. En daar wil ik nu toch wel graag naartoe. Verder dan mijn berversnellingen kom ik van gans de dan niet en bij sommige stukken kom ik op de kleinste en tweede kleinste versnelling nog amper vooruit.

Wanneer ik bijna 80 km heb gereden, zet ik me even aan de kant om ergens een slaapplaats te reserveren. De beste keuze is nog 16 km fietsen en ligt meer dan 10 km buiten de route. Morgen ga ik dus een stukje van de route moeten aanpassen.

Het avondeten hier was wel onwaarschijnlijk lekker.

Even een beknopte samenvatting geven van de dag. Wind op kop, regen, opdrogen in het zonnetje dat tussen de wolken komt piepen, wat rondfietsen in Blaye tot de overzetboot me aan de andere kant van de Gironde afzet, nog een uurtje  droog, onweer met hevige regenval en veel wind op kop, net droog aankomen in Bordeaux en 1 km voor de meet terug een fel onweer met veel wind en regen.

Gisteren had de vrouw van de B&B me verteld dat het deze week  of paasvakantie is in Frankrijk. Dat verklaart waarschijnlijk dat het in Bordeaux zo extreem druk was. Ik ben er dan ook gewoon door gefietst en ben een slaapplaats gaan zoeken aan de rand van Bordeaux. Morgen gaat het al snel overgaan naar Les Landes. Hopelijk wordt het dan wat beter weer.

Ik dacht vandaag een rustige dag te fietsen. En dus neem ik mijn tijd om eens een kathedraaltje of een oud ziekenhuis, met een kleine tentoonstelling over ziekenverpleging in de middeleeuwen, te bezoeken. Deze middag maakte ik een praatje met de derde wandelende pelgrim die ik in de voorbije drie dagen tegen kwam. En zo vloog de tijd voorbij. De sterke tegenwind en een kleine misrekening in de af te leggen kilometers, zorgden er echter voor dat ik pas tegen 19h00 in mijn gereserveerde B&B aankwam. En even voor de verassing was er ook vanavond nergens eten te vinden. Maar zonder ook maar iets te vragen, kreeg ik ook vandaag spontaan een overvol bord spaghetti aangeboden.

Morgen probeer ik naar Bordeaux te fietsen. Het zou echter kunnen dat het weer de spelbreker wordt. De verwachting is veel wind op kop en na de middag bakken regen. Op de koop toe vaart er geen overzetbootje tussen 11hoo en 15h00, waadoor ik ten vroegste om 15hoo in Blaye over de Gironde kan.

Dat wordt vast alweer een spannende dag.

Gisteren was de dag iets te lang. Ik viel bijna in slaap bij het typen van mijn blog en wassen is er al helemaal niet van gekomen. Toch stapte ik deze morgen vol goede moed mijn fiets op. De temperatuur was gevoelig frisser dan gisteren en er hingen veel wolken in de lucht, maar het bleef toch de ganse dag droog.

En over de route heb ik al helemaal geen klagen. Die volgt bijna overal rustige landwegen. Enige minpuntjes zijn, dat de wind soms pal op kop staat en er in het Paasweekeinde niets open is.

In de namiddag heb ik een B&B geboekt en die eigenaars hebben speciaal voor mij gekookt omdat er hier in de wijde omgeving vandaag geen eten te vinden is. En ook morgen ziet het ernaar uit dat er niet veel winkels zullen open zijn. Afwachten maar...

Foto1

Foto2

Foto3

Gisteren was de dag iets te lang. Ik viel bijna in slaap bij het typen van mijn blog en wassen is er al helemaal niet van gekomen. Toch stapte ik deze morgen vol goede moed mijn fiets op. De temperatuur was gevoelig frisser dan gisteren en er hingen veel wolken in de lucht, maar het bleef toch de ganse dag droog.

En over de route heb ik al helemaal geen klagen. Die volgt bijna overal rustige landwegen. Enige minpuntjes zijn, dat de wind soms pal op kop staat en er in het Paasweekeinde niets open is.

In de namiddag heb ik een B&B geboekt en die eigenaars hebben speciaal voor mij gekookt omdat er hier in de wijde omgeving vandaag geen eten te vinden is. En ook morgen ziet het ernaar uit dat er niet veel winkels zullen open zijn. Afwachten maar...

Het was niet mijn bedoeling om te starten met 137 km

 Maar in het paasweekeinde is er nergens onderdak te vinden. Dat is wel frustrerend wanneer het donker wordt en begint te onweren. In sommige hotels doen de receptionisten dan nog hun best om eens rond te bellen, maar ook dat bracht niet veel zoden aan de dijk. Anderen zeggen gewoon "desolé" en doen verder alsof je dan al verdwenen bent.

Buiten dit euvel was het vandaag een prachtige dag. Ik ben gestart met fietsen om 9h00 en heb uiteîndelijk een kamer gevonden om 20h45.

Ik kijk al uit aar mijn welverdiende nachtrust.

In september vorig jaar heb ik mijn prioriteiten verlegd, waardoor de verderzetting van mijn camino op de achtergrond is gekomen. De tijd heeft ook nieuwe inzichten voortgebracht. Ik ga de rest van deze camino niet te voet afleggen. Binnen twee weken vertrek ik op paaszaterdag met mijn fiets in Tours. Dan gaat het via Saintes en Bordeaux naar Saint-Jean-pied-de-Port. Daar ga ik de Roelandpas over en zet mijn route in Spanje verder via een combinatie van Sweermans fietsroute met enkele zelf uitgestippelde varianten. Wanneer ik in Santiago de Compostela nog tijd over heb vooraleer ik terugvlieg, fiets ik even heen en terug naar Finisterre. Het avontuur staat alweer voor de deur. Tijd om alles in te pakken. Eind deze week of begin volgende week komen ze mijn fiets en bagage ophalen.

Het was de vraag waard. Kan ik mijn ticket omruilen en 2 dagen vroeger terugreizen? En ja, het gaat. Natuurlijk heeft ook dat zijn prijs, maar die is lager dan 2 dagen op hotel blijven. En zo zit ik nu op de Thalys naar Brussel. Het lijkt me een goed moment om de voorbije weken even te evalueren. 

Alweer heb ik een tentje meegenomen en amper gebruikt. Het is zonde om zoveel extra bagage mee te nemen wanneer dat niet nodig is. Toch zou ik er geen goed gevoel bij hebben om die spullen in de grote vakantie thuis te laten. Buiten de vakantieperiodes neem ik mijn tentje toch niet meer mee. Ik denk er zelfs an om in september al mijn slaapplaatsen vooraf te reserveren.

De periode heb ik ook niet als succesvol ervaren. In augustus is het centraal in Frankrijk net iets te warm. 

Wat de route betreft, vond ik alles tot Parijs ongelofelijk leuk. Voorbij Parijs loopt het voor mij net iets te vaak over asfalt. De plaatsen naast de Loire zijn wel erg toeristisch en vrij duur, maar het is wel leuk om er langs te komen.

Heeft het gebracht wat ik ervan verwacht had? Jazeker! Mijn doelstelling dit jaar was stappen naar Parijs. En kijk, ik ben zelfs verder gekomen en heb de doelstelling daadwerkelijk verlegd. Ik loop terug op de camino de Santiago.

Wat had ik verwacht. Een vos verliest wel zijn haren ...

Deze ochtend is het markt in Amboise. Ik zie er twee agenten lopen en stap op hen af om de gestolen auto die ik gisteren zien staan heb aan te geven. Ik laat hen de foto's zien en ze zeggen dat ze het zullen onderzoeken. Enigszins opgelucht ga ik verder. Tijdens de eerste 20 km volgt de route ongeveer de fietsroute van de Loire. En die is mooi geasfalteerd. In de voormiddag wordt het er erg warm. Er fietsen regelmatig mensen voorbij met pak en zak. Soms gezinnen met de kindjes. Ze rijden allemaal langzaam. Ook voor hen is het duidelijk veel warm. Na de middag lijkt iedereen verdwenen te zijn. En begrijpelijk. Het is bloedheet. Wanneer ik ergens in de schaduw kan zitten neem ik even pauze. 

Wanneer ik na 22 km in Vouvray aankom is het 17h00. Het dorpje lijkt wel uitgestorven. Ik neem er een lange pauze om even na te denken wat ik wil doen. Mijn lichaam zegt dat het genoeg is voor vandaag, maar mijn hoofd geeft niet toe. Het maakt niet uit hoe laat ik aankom. Als het maar vóór het donker is.

De temperatuur begint te zakken en de mensen komen overal terug buiten. Om 20h20 steek ik de Loire voor een laatste keer over. Ik verbaas me wanneer ik zie dat de kathedraal nog open is. Ik kan er zelfs nog een stempel krijgen. Daarna ga ik op zoek naar een slaapplaats en valt het doek over deze etappe naar Tours. Binnen een mand kom ik terug voor de volgende 10-daagse.

Bij het ontbijt ontmoet ik een Limburgs koppel die hier aan het fietsen zijn. Toch leuk om eens Vlaams te spreken zo ver van huis. Daarna stap ik langs bij de bakker en net voor 10 uur ben ik op pad. Het gaat direct stijl bergop.

Het zonnetje is er ook vroeg bij vandaag. En ze geeft zelfs in de voormiddag al flink wat warmte af. Wanneer ik aan een leuk tafeltje kom, neem ik even pauze. Het stuk dat volgt wacht uk echter veel te lang vooraleer ik middagpauze neem. Het mannetje met de hamer slaat meedogenloos toe. Ergens beneden aan een brug over een klein riviertjevind ik een plaats in de schaduw. Na dat ik ruim de tijd heb genomen om terug op adem te komen, begin ik aan de laatste 10 km voor vandaag. 

Alweer heb ik geen idee wat voor een plaatsje Amboise is. Ik had geprobeerd via booking een kamer te regelen, maar die waren allemaal onbetaalbaar. 

In het industriegebied buiten de stad loop ik voorbij een Ibis. 90 euro om 3 km buiten get centrum in het industriepark te slapen. Ik stap wel wat verder! Even later begin ik het te begrijpen. Een horde mensen staat te wachten voor de rondleiding in het kasteel waar Leonardo da Vinci zou hebben gewoond. En om het hoekje krijg ik een glimp te zien van een ander kasteel dat het centrum vormt van de stad. Ik loop het centrum in tussen de toeristen en ga op zoek naar de toeristische dienst. Daar vraag ik een stempel en een slaapplaats. De stempel is zo geregeld. De slaapplaats is echter een probleem. Alle hotels zijn uitverkocht. Ik krijg een papiertje met 2 telefoonnummers mee. Één nummer is van een dame die pelgrims opvangt. Het tweede is een chambre d hotes. De eerste heeft geen plaats vanavond. De tweede gelukkig wel. 

Wanneer ik later op de avond een plaats zoek om te eten wordt mijn verbazing nog groter. Overal zitten de terrassen tot op de laatste stoel vol en staan er mensen aan de schuiven om de vrijgekomen plaatsen in te nemen. Ik sta mee aan te schuiven bij de Italiaan die me was aanbevolen. Na 10 minuten loopt een ober de rij af. Oh, u hebt niet gereserveerd. We zitten vol! Al de mensen die daar stonden aan te schuiven hadden dus gereserveerd. Onwaarschijnlijk. Het is zowat overal even druk

 Bij een andere pizzeria heb ik geluk. Wanneer ik er 10 minuten heb gewacht komt er een tafel vrij en kan ik eindelijk iets eten.

Als ik op vakantie ga, heb ik altijd het gevoel dat de tijd vliegt en de vakantie voorbij is alvorens ik het goed en wel besef. Dat is altijd anders bij dit soort van vakantie. Iedere dag staat er zowat hetzelfde op de agenda. Stappen, eten, drinken en rusten. Na 2 weken heb ik geen besef meer hoe lang ik al onderweg ben of wanneer ik terug naar huis moet. Parijs lijkt al een eeuwigheid geleden en toch is dat maar een dikke week.

60 km moet ik nog tot Tours. Dan zit dit stukje erop.

Vandaag vond ik de eerste 14 km best saai. Bijna allemaal asfalt en vaak tussen de huiz3n. Tijdens de middagpauze heb ik overwogen om gewoon naar het water te stappen en naast de rivier te blijven lopen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan, want het volgende deel was veel beter. Vanavond slaap ik in een piepklein hotelletje naast de Loire. Heel basic, maar dat vind ik niet erg. Ik zit toch aan het water tot het tijd is om te slapen. En daar ben ik nu bijna aan toe.

Het ontbijt is echt heerlijk. Daarna betaal ik mijn rekening en ga ik terug op pad. Om 10 uur begint het al gevoelig warmer te worden. Na de middag wordt het verschroeiend heet. Alweer is er weinig schaduw te vinden vandaag, maar wanneer er een bankje onder een brug is geplaatst, leg ik me even rustig neer. Geen idee van tijd nog plaats en niet denkend aan de afstand die ik nog moet. 

Toch moet ik weer verder. Het is er tijdens mijn pauze niet beter op geworden. Ieder plekje schaduw op mijn route krijgt mijn bezoek. In de verte zie ik Blois liggen. Het is dan nog 8 km. De groene vlakken die ik op het kaartje gezien had blijk3n wijngard3n te zijn. Dat worden zoute druifjes dit jaar. Maar er zal toch nog wat regen moeten vallen om ze wat dikker te maken. 

En dan ... kom ik aan in Blois. Eerlijk gezegd, ik had er nog nooit van gehoord. Maar blijkbaar ben ik zowat de enige. Ook op een bloedhete dag loopt het hier vol toeristen. Ik kon mij moeilijk een voorstelling maken van de toeristische aantrekkingskracht van de loire-streek. Voor mij was het gewoon een lijntje op de kaart dat ik zou volgen. Voor vele andere is het hun vakantie bestemming. Ik ben alleszins blij dat ik de loire eens een stukje gevolgd ben en niet zoals vorige keer eenvoudigweg ben overgestoken. Het is een imposante rivier.

 

Het idee deze ochtend had iets van "pluk de dag". Ik zou mij vandaag niet binden aan het idee om de 29 km die ik had uitgetekend, volledig te lopen. En het liep best lekker. Na 9 km kom ik in Beaugency. Het GR-pad gaat daar vlak voor her dorp de brug over. Maar ik ga eens rustig een kijkje nemen. 

Tot dan toe was het zwaar bewolkt geweest. Daarna trokken alle wolken weg en werd het al snel erg warm. Er volgde 10 km open velden. Een bankje in de schaduw tussen een vijver en een beekje trok me aan. Ik heb er een lange pauze van gemaakt om de slaapmogelijkheden eens grondig te bekijken. Een hotelletje na 2 km, een hotel na 13 km en 3 campings ertussen. 

Het eerste hotel heb ik niet gevonden. Daarna kreeg ik een leuk, schaduwrijke pad onder de voeten langs de oever van de loire. 

Bij de eerste camping was er nog veel plaats. Het zag er daar niet echt appetijtelijk uit. Bij de tweede camping wist ik wel zeker dat ik daar met veel plezier verder ging. De 3de camping lag in hetzelfde dorp als de tweede en heeft 4 of 5 sterren. Voor de prijs die je daar betaald in de zomer om je tent neer te kunnen zetten. Heb ik gisteren in een hotel geslapen. Zo eindig ik dus toch aan het 2de hotel. En ja, er is nog plaats. Wil menheer een kamer met zicht op de loire of niet? Ik vind het zicht de voortuin ook leuk. Wenst menheer hier te eten? Is er hier iets anders? Nee! Dan eet ik hier wel.

Decadent! Het terras met uitzicht op de Loire, zit vanavond vol. En terecht. Ok al is het er helemaal niet goedkoop, ze serveren hier wel heel erg lekker eten op een onwaarschijnlijke setting.

Het ontbijt start morgen pas vanaf 8 uur. Lekker uitslapen dus.

Dag 30 op de camino. Één derde van de afstand ligt achter mij. Ik blijf toch veel respect hebben voor de mensen die dit in één keer uitlopen. 

Vandaag had ik mezelf de keuze gegeven om te stoppen na 20 km. Het was toen 15h00 en ik had nog wel zin om verder te gaan en dus heb ik me aan mijn oorspronkelijke planning gehouden. Het kaatste deel ging echter hoofdzakelijk over een geasfalteerde fietsroute. Er is daar een blarenrij ontstaan op mijn linker hiel. Gisteren werd het daar al wat warm, vandaag zit er ook vocht in. Straks dus nog even mijn voet verzorgen en dan kan ik morgen wel weer verder.

Wanneer ik vanavond aan het hotelletje aankwam zat er een erg onvriendelijke dame achter de receptie. De dames vóór mij kwamen vragen of ze vanavond in het restaurant konden reserveren. Dat ging pas vanaf 20h30. Daarvoor was alles volzet. Ik ben dus maar even het dorp ingelopen. Aan de creperie ben ik gestopt. En nu zit ik hier op een bankje aan het water, waar het stilaan donker wordt.

 Op de terugkomdag van het Vlaams Compostellagenootschap vorig jaar, koop ik een boekje van de via tournedos. Dat is ongeveer de route die de GR655 volgt. Omdat er op het GR-pad tussen Étampes en Orléans weinig slaapplaatsen te vinden zijn, of de afstanden ertussen erg groot zijn, besluit ik om het stukje uit het boekje van het genootschap dat tussen die twee plaatsen ligt ook als gps-track mee te nemen. 

Gisteren rook ik al wat onraad wanneer ik op een bepaald moment geen enkel teken meer aantrof. Daarvoor had ik er zoveel gezien. En ook vandaag zie ik er niet één. 

Ik loop bijna gans de dag over asfalt en beton. In de voormiddag staat er dan ook nog een harde wind en valt er koude regen. Na de middag blijft het, op enkele druppels na, droog, maar loop ik gans de tijd naast een druk bereden weg zonder voetpad. Ik steek het op de 13de terwijl het eigenlijk gewoon een domme fout was om dit niet beter te controleren. Wanneer ik in de late namiddag door de cathedraal wandel, hangen daar unfoborden over de camino. Bij die info staat ook het verloop van de route tussen Étampes en Blois. Dat zag er al veel beter uit dan wat ik gedaan had. Maar terug ga ik er toch niet voor lopen. 

Bij mijn aankomst hier zat ik er even door. Na het bezoekje aan de cathedraal ging het al terug iets beter. Van hier tot Tours loopt de route een ganse week in de buurt van de loire. En volg ik terug de GR655.

Het kan niet iedere dag allemaal mee zitten. Vandaag bedacht ik onderweg dat je pas pelgrim wordt wanneer de vermoeidheid begint te wegen en je geestelijk vermogen het even niet meer weet. In dat geval kreeg ik vandaag de vuurdoop. De thermometer kruipt vandaag naar 32 graden en er is best weinig schaduw te vinden. In de laatste 10 km zelfs helemaal geen. Maar dan begint het plots erg hard te waaien. Ik kom haast niet meer vooruit en de velden lijken eindeloos. 

Eindelijk kom ik in het dorpje waar ik wil slapen. Het hotel waar ik op gehoopt had, heeft zijn jaarlijks verlof. Het alternatief is een camping 8 km terug. Maar daar gaat direct een kruis over en dus ga ik naar het station.

De trein vertrekt binnen een uur. Optie 1 is Ibis in Orleans aan het station. Maar zij zijn vanavond volgeboekt. Optie 2 is het dorp waar ik morgen heen ga. Ik bel het hotel en zij hebben plaats voor 2 nachten. Ik koop een ticket (waarschijnlijk wel het verkeerde) en stap op de trein. Aan de tweede halte stap ik af en ga kijken welk uur ik morgen terug kan. De keuze in de voormiddag gaat tussen 7 en 8 uur! Haha, die 35 km door de velden laat ik dan toch lekker voor wat ze zijn. Morgen ga ik naar Orléans. Dat wordt al meer dan gek genoeg. 

De wekker loopt af. Ik zet hem af en doe terug mijn ogen toe. Dat doe ik maar beter niet te vaak. Maar het deed toch deugd om eens lang te slapen. 

Om 11h00 stap ik op de trein die me twee dorpjes terug brengt. Tijdens de rit zet ik een berichtje in het Messenger groepje van de groep waar ik training aan gegeven heb. 

De eerste 10 km ben ik een beetje van de kaart. Maar wanneer ik na een lange pauze weer op pad ga, zie ik terug de schoonheid van deze route. Door bossen en velden, omhoog en omlaag. Ik vind het aardig leuk. 

Wat de komende 3 dagen zullen brengen weet ik niet zo goed. Ik heb tot Orleans gekozen om langs de Jacodsroute te lopen. Die is een pak korter en biedt meer kansen om ergens te overnachten of met de trein in Orleans ergens een stekje te zoeken. Ik heb de route echter alleen op GPS en de eerste 2 dagen zijn net iets meer dan 30 km. Vandaag dus maar eens proberen om op tijd de slaap te vatten ... En morgen mijn ogen open houden als de wekker afloopt.

 

Hoe veel je nu een route in, als er geen slaapplaatsen te vinden zijn. Optie twee is nog niet wildkamperen. Er is ook nog een trein.  En die stopt ongeveer in het midden van twee etappes. Die heb ik dus genomen. En morgen neem ik hem terug en stap ik  aar hier. Zo kan ik ook met een lichtere rugzak stappen. Misschien ga ik die strategie de volgende week nog wel eens kunnen gebruiken. Zo zou de wat moeilijkere situatie van de komende 4 dagen wel wat eenvoudiger kunnen worden. En eens een dag rustig aan met een lichtere rugzak kan zeker ook geen kwaad na de lange dag van gisteren.