Waarschijnlijk kent u het spelletje: “Ik ga naar een onbewoond eiland en neem mee … “ En dan vult een van radio en tv bekende landgenote in welke vijf voorwerpen of attributen zij zou meenemen. Ik geloof daar geen snars van. Het zijn veelal sociaal wenselijke antwoorden. Het zijn antwoorden die wij met z’n allen graag willen horen. Neen, van dergelijke lijstjes geloof ik geen sikkepit.

Maar er zijn toch ook verzamellijstjes, werpt u tegen, die een getrouw en tegelijk objectief beeld geven van de situatie hier en nu? Neem nu de klassieke cijferlijsten die wij nog kennen uit onze schooltijd welke de vorderingen van leerlingen op een aantal fronten weergeven. Wat is daar mis mee? (U merkt dat ik van de weeromstuit plechtig begin te schrijven.)

U had mij niet harder kunnen treffen. Nota bene cijferlijstjes! De meest perfide verzameling leugens! Uw opmerking verwondt mij tot op het bot en vraagt derhalve om een adequate reactie mijnerzijds. Daarom laat ik u hieronder zo’n cijferlijstje zien. Om alle schijn van partijdigheid te vermijden is het er een van mezelf, uit de vierde klas van de Mulo. MULO staat voor Meer Uitgebreid Lager Onderwijs. Het meer uitgebreide sloeg ook op het aantal vakken dat je kreeg. Bijna te veel om op te noemen.

Op het eerste rapport van de vierde klas Mulo-A staat links een aantal vakken met daarnaast een cijfer dat een beoordeling pretendeert van mijn vorderingen op dat vak in het tijdvak van begin september tot kerstmis. Onderaan heeft mijn vader met zijn fraaie handtekening het oordeel bekrachtigd. Enkele roestige nietjes zorgen ervoor dat de jaarcijfers geen eigen wegen gaan bewandelen. De docent Nederlands schatte mijn kennis en vaardigheden in de Nederlandse taal (inclusief letterkunde waarschijnlijk) op een zes. Een zes!! (Nota bene voor iemand die honderd jaar later blogjes zou gaan schrijven!!) En het allerergste is het cijfer voor het vak tekenen. U ziet het goed: een 5. Een vijf in rood! Want, zei de directeur voor de volledigheid: “Een onvoldoende wordt met rode inkt in je rapport geschreven! Onthoud dat!”

Waarom dit rode, naar bloed verwijzende, van schande sprekende accent? Om mij nog maar eens goed onder de neus te wrijven dat dit echt een onvoldoende is. Eerlijk waar: het is de enige onvoldoende die ik ooit op een middelbare school in Nederland en daarbuiten heb gekregen. En nog wel voor tekenen, een vak waar ik later achten en zelfs negens voor haalde!

Het komt door een tragisch misverstand. De tekenleraar, meneer H. zaliger, achtte het bewezen dat ik bij het tekenen van een cirkel gebruik had gemaakt van een passer, wat ten strengste verboden was. Ik ontken het tot op de dag van vandaag. (k had het namelijk met twee s[pijkers en een touwtje gedaan.) was. s voor haalde! ederland en daarbuiten heb gekregen. tendeertIk had het namelijk met twee spijkers en een touwtje gedaan.) De betreffende tekenleraar schonk mij daarop de eerste en enige onvoldoende ooit. Sinds die dag haat ik cijferlijstjes als de pest. En in hun voetspoor de lijstjes met naar onbekende eilanden en oorden mee te nemen voorwerpen.

19-05-2010, 18:13 Geschreven door terra38  
Reageren (0)