Vanaf de sombere dagen van
Allerheiligen en Allerzielen beginnen de dagen echt te korten. s Morgens moet
de lamp weer aan en hoe vroeg gaan niet onze kippen op stok! En als het dan
grijs bewolkt is, het een beetje miezert, en de mens al somberder wordt dan hij
dat van nature al is, komt Sint Maarten als geroepen. Eindelijk weer licht in
de duisternis en kinderen aan de deur die hun traditionele liederen zingen van
Sinte Maartens vöggelken en al die andere.
Vandaag 11 november is het
weer zover. Sinte Maarten en Sint Maartens optochten. Net als de start van het
carnaval, hoewel het nog drie maanden duurt voor de drie dolle dagen aanbreken.
Al deze feestelijkheden gaan
evenwel aan onze deur voorbij. Dat komt, zeggen wij, niet dat we niet graag
zouden meedoen, maar we zijn er niet mee opgegroeid en groot geworden. En om er
nu op rijpere leeftijd nog aan te beginnen is te veel gevraagd, te meer omdat
de buren hier op het platteland ook niet meedoen.
Onze kinderen komen overigens
niets tekort. Weliswaar lopen ze op de elfde van de elfde niet de huizen af om
goede gaven op te halen, gewapend met een lampionnetje. Dat doen ze op de
eerste januari van het nieuwe jaar. Ze wensen iedereen dan een welgelukzalig
Nieuwjaar en nemen dankbaar een zak met snoep in ontvangst.
Kinderen in andere delen van
het land hebben het maar getroffen. Zij kunnen op 6 januari een nieuwe tocht
langs de huizen maken, ditmaal in de gedaante van drie koningen. En ook nu weer
zingen zij hun liedjes en halen goede gaven op.
Weet u wat de oorsprong van
dat ophalen van geld en snoep is? Het was voor de armen en minder gestelden een
hels karwei om de winter door te komen. Geen werk, geen geld en dus ook geen
eten. Dan kwam een voetreis langs de welvarende huizen in de buurt van pas.
Geen snoep of geld werd vroeger opgehaald, maar meel om brood te bakken en
graan om te dorsen. Of een zak met bonen. Zo kwam men de winter door.
Ten slotte twee plaatjes uit
de Sint Maartenstijd: dagen met prachtige herfstkleuren en dagen vol mist.
