Hoe zullen de geheimen onthuld worden ?

Vader Pétar: “Ik zal het eerst vertellen aan mijn nabije vriendenkring. Zij zullen klaar zijn om te bidden. En daarna uiteraard via internet, televisie, satelliet en radio. Ik denk dat dit de gemakkelijkste opdracht zal zijn. Voor mij is het belangrijkste dat de mensen er klaar voor zijn. Dit is de wens van Onze Lieve Vrouw en Haar goddelijke Zoon. Reeds tweeduizend jaren horen we nu Zijn woorden weerklinken: "Ik kom spoedig terug," maar vraag niet wanneer dit zal zijn, de vraag is: "Ben ik er klaar voor?" Dat is wat telt. Als Hij zal komen, zal Hij ons dan waardig genoeg vinden en klaar? Dan zullen we gezegenden worden genoemd. Als we nu niet klaar zijn, zal er maar heel weinig tijd meer over blijven. We mogen niet toelaten dat wij plots worden verrast en dan zullen we op een gegeven moment niet weten wat we moeten doen. Persoonlijk denk ik dat Onze Lieve Vrouw om deze reden al deze tijd bij ons blijft, opdat we wakker zouden zijn, zodat iedereen van ons zou geloven en zou bekeerd zijn. En dat is een grote genade voor ons.”

Wat is het doel van Onze Lieve Vrouw om ons te laten weten dat er geheimen zijn, jaren voordat de inhoud ervan wordt vrijgegeven?

De geheimen zullen worden onthuld wanneer de tijd er klaar voor is. En wat belangrijk is, is dat Zij verschijnt en ons boodschappen geeft. Uiteraard zijn dit boodschappen voor de hele mensheid en voor de redding van de mensen. Het belangrijkste is dat deze tijd van genade aan ons is gegeven om ons te bekeren en om de boodschappen te aanvaarden die ons helpen te bekeren.

Wordt vervolgd …

Moeten wij bang zijn voor de tijd van de geheimen ?

Vader Pétar : “Ik heb er geen verlangen naar om iemand bevreesd te maken met deze boodschappen. De enige die mag bevreesd zijn is hij die niet gelooft of zich niet heeft bekeerd en in deze zin kunt u de betekenis van de geheimen aanvaarden.”

Zijn de verschijningen in Medjugorje echt ?

Vr. Pétar: “Tot op heden heb ik geen enkele twijfel gehad over de echtheid van de verschijningen. Ik geloof dat ze plaatsvinden, ook al heb ik enkele goede redenen om soms te twijfelen, maar dat heb ik nooit gedaan. Ik geloof zelf zeer sterk dat de zieners zeggen wat de boodschappen zijn, echte boodschappen zijn. Ik was heel dikwijls met hen samen en vooral bij hun gesprekken met Onze Lieve Vrouw. Ik breng enkel de boodschappen van Onze Lieve Vrouw en voor mij rest er niets anders over dan dit te geloven. Wie wil kan er ook in geloven, wie niet wil, hoeft er niet in te geloven.”

Einde

En het is liefde dat je nodig hebt

Je zoekt de gezelligheid.

Je zoekt vreugdevol en gelukkig samenzijn.

Je wilt ontspannen leven in een blije sfeer.

En je begint te kopen, te kopen, omdat je soms

meer in je beurs hebt dan in je hoofd en je hart.

En je koopt antieke meubelen, en stijlmeubelen.

En je koopt draperieën en donzige vaste vloerbedekking.

Je wilt zacht licht, schemerlicht, een hoekje om te zitten,

een hoekje om te lezen, een hoekje om te eten.

Met een druk op de knop heb je alles wat je wensen kunt.

Je hebt een eigen ‘bar’ en je zet je huis vol muziek.

ARM WELVAARTSKIND

Waarom zie je er niet gelukkig uit ?

Waarom lach je zo weinig

en ben je zo vlug over je zenuwen ?

Waarom laten alle weeldeartikelen

je tenslotte zo leeg en onvoldaan ?

Omdat het dode dingen zijn.

Erg praktisch misschien en erg fijn.

Dingen, die je kan gebruiken

maar waarmee je nooit één gram liefde kunt uitwisselen.

En het is liefde dat je nodig hebt.

Maar liefde kun je nooit kopen.

Als je voor liefde betaalt is het geen liefde meer.

Bron : Menslief ik hou van je (Phil Bosmans)

Echte liefde wacht …

Bron : Gezin en leven, informatieblad van Pro Vita, jan. 2010

Pro Vita – Gezin en Leven, A. Geudensstraat 19, B - 2800 Mechelen

www.provita.be

Op zaterdag 14 november was het de 30^ste bijeenkomst van Echte Liefde Wacht. Een 35-tal jongeren vol goede wil en geloof in de echte liefde kwamen naar Sint-Katelijne-Waver, waar we altijd gastvrij ontvangen worden door E.H. Van Ermen.

Priester Joost van der Mee uit Schoonhoven (Nederland) kwam op zijn heel eigen manier de jongeren overtuigen hoe belangrijk het is om het leven en het huwelijk te bouwen op het fundament van het geloof. In een tijd waar de gezinnen nauwelijks nog tot stand komen en steeds vaker uit elkaar vallen, worden wij uitgedaagd om het verschil te maken. Het verschil tussen een leven waar de liefde en de barmhartigheid van God duidelijk aanwezig mag zijn en een leven waar God geen of bijna geen ruimte krijgt. Van de eerste christenen werd met verwondering gezegd : Ziet hoe ze elkaar beminnen ! Het licht en de liefde van God straalde in hen en maakte grote indruk op de mensen van hun tijd, die net zoals de mensen van vandaag, in de duisternis gevangen zitten.

In de namiddag kwam mevrouw Sylvia Brunet haar licht werpen op een heilige die tijdens haar leven en tot op de dag van vandaag talloze mensen blijft inspireren : de Heilige Hildegard von Bingen. Hildegard von Bingen was een begaafd mystica en schreef onder andere werken over natuurgeneeskunde en over de verhouding tussen lichaam en ziel. Ze publiceerde diepzinnige visioenen maar ook poëzie en muziek. Mevrouw Brunet kwam ons uitleggen dat de wijsheid van Hildegard eeuwige wijsheid is en dat de moderne mens nog veel te leren heeft van haar inzichten, ook over de liefde tussen man en vrouw.

Tijdens de Heilige Mis legden drie fijne jongeren de belofte af om te wachten met seksualiteit tot het huwelijk. Zij deden dat als uiterlijk teken van hun innerlijke overtuiging om met de hulp van God de zuiverheid op seksueel gebied na te streven. Seksuele zuiverheid is niet enkel buiten het huwelijk gevraagd, maar ook binnen het huwelijk. Het is het vaste voornemen om de seksuele verlangens en vermogens in juiste banen te leiden. Proficiat aan deze drie jonge mensen. Zij hebben begrepen dat het leven als een wonderlijk geschenk uit Gods hand moet worden aanvaard, dat men zijn dagen niet mag doorbrengen met het ‘gebruiken’ van anderen, maar elkaar mag beminnen met de liefde die God en God alleen in ons kan leggen.

Uit onze hulpverlening

Bron : Gezin en leven, informatieblad van Pro Vita, jan. 2010

Pro Vita – Gezin en Leven, A. Geudensstraat 19, B - 2800 Mechelen

www.provita.be

Ik ben Marleen. Binnenkort is het twee jaar geleden dat ik een abortus liet uitvoeren op Geoffrey. Dat is de naam die ik aan mijn ongeboren kind heb gegeven. Mijn toenmalige vriend en zijn ouders maakten de keuze voor mij. Volgens hen was abortus dé oplossing. Ik was toen nog geen 17. Dus nam ik de telefoon en maakte een afspraak. De abortus ging een week later  door. Ik herinner me alles nog haarscherp. Ik wou het niet laten doorgaan, maar liet alles gebeuren alsof ik op automatische piloot was overgeschakeld. Ik ging op de tafel liggen met mijn bene gespreid. Ik voel nog steeds dat vreemde gevoel toen ze mijn kind eruit zogen. Twee maanden later maakte mijn vriend het uit. Hij gaf mij de schuld dat ik het kind niet had willen houden. Mijn leven stortte in. Ik was mijn vriend en mijn kind kwijt, dat ik tenslotte zelf had vermoord. Op een dag werd het te erg en heb ik 20 pillen geslikt. Ik stond aan het raam om te springen toen net een vriend aanbelde. Die heeft me dus eigenlijk gered. Binnenkort is het de tweede verjaardag van mijn abortus. 8 mei en 27 december zijn de moeilijkste dagen van het jaar. 8 mei is de dag van de abortus. 27 december is de dag waarop Geoffrey geboren had moeten worden. De tranen komen vanzelf. Ik wou mijn verhaal aan jullie kwijt en andere meisjes waarschuwen. Het is niet waar dat je problemen weg zijn omdat je kind weg is. Integendeel !

Anderen moeten erop zitten kijken

Vergeet niet dat je gezicht

eigenlijk voor anderen bestemd is.

Dat anderen ernaar moeten kijken

en dat niets zo ellendig en deprimerend werkt

als uren- en dagenlang

een onvriendelijk lelijk gezicht te moeten zien.

Je gezicht is meer dan een mooie façade,

meer dan een uithangbord,

meer dan een visitekaartje.

Verzorg je gezicht niet alleen voor jezelf,

om jezelf voor de spiegel mooi te vinden,

maar vooral voor de anderen.

Je beste verzorging is niet het uitsmeren

van allerlei schoonheidscrèmes

over voorhoofd, neus en wangen,

of het epileren van je wenkbrauwen,

het aanplakken van wimpers

en het aanbrengen van oogschaduwen.

Verzorg je gezicht vooral van binnen uit.

Leg ‘licht’ en ‘vrolijkheid’ in je ogen.

Ontspan je mond tot een glimlach.

Maak je gezicht tot een vriendelijk gezicht.

Dat kan je,

als je wat dieper in je eigen hart

schoonmaak houdt.

Haal daar weg al dat getob en gepieker

en gekritiseer over dingen

die met je geluk niets te maken hebben.

Weg ook met dat triestig herkauwen

van je dagelijkse ergernissen.

Toon je beste, je vriendelijkste,

je mooiste gezicht

en ’t zal niet moeilijk zijn

om van je te houden.

Bron : Menslief ik hou van je (Phil Bosmans)

Eenzaamheid

Je kunt alleen zijn, zonder eenzaam te zijn. Je kunt ongehuwd zijn en je heel geborgen en gelukkig voelen. En je kunt gehuwd zijn en met duizenden mensen samen en je toch verschrikkelijk eenzaam weten.

Eenzaamheid is een morele kwaal, die niet te genezen is met de mensen zomaar op elkaar te plakken. Meer dan ooit zitten de mensen dicht opeen in flatgebouwen, in winkelstraten, supermarkten, cinemazalen, dansgelegenheden en vakantieoorden. En juist daar wordt de eenzaamheid drukkender en veel scherper aangevoeld.

De eenzaamheid, die zoveel mensen vandaag teistert, groeit uit een diepe geestelijke leegheid, uit onzekerheid, uit een niet geborgen zijn. Ook de meeste psychiaters staan hier machteloos en vele mensen hebben geen geld voor een psychiatrische behandeling.

Er wordt wat verlichting geboden, maar zelden genezing. De therapeut heeft over de grondoorzaken van de moderne eenzaamheid geen macht. Deze zijn van zuiver geestelijke aard en hier moet de mens op de eerste plaats zichzelf genezen.

Het gaat om geest en hart, om geestelijke geborgenheid, die alleen maar mogelijk is in een sfeer van echte liefde. Maar in de mate dat men zijn hart verkocht heeft aan een hoop materiële luxeprullen, schijnt men onbekwaam te zijn tot dit soort liefde. Men is bang geworden voor stilte, voor overgave aan God, voor gebed. Men zoekt in de duisternis, in de verdoving. Men is nergens meer thuis. Men staat overal buiten, in de kou. En men kan niemand meer geborgenheid bieden, niemand meer herbergen !

Een terugkeer naar God als naar een vader, die je naam in zijn handpalm heeft geschreven, kan hier wonderen doen.

Bron : Menslief ik hou van je (Phil Bosmans)

Lijden en ziekte

Bron: www.bloggen.be/medjugorje

Wat de zieners in Medjugorje vertellen is heel belangrijk voor ons, voor ons leven en voor deze wereld.

Janice Connell had met elk van de zieners uit Medjugorje een interview. Daarbij hadden zij het over heel wat onderwerpen.  In deze samenvatting van gesprekken met Vicka Ivankovic, Ivanka Ivankovic en Marija Pavlovic wil ik het hebben over wat zij ons vertellen over lijden en ziekte.

Marija’s mening over mensen met ernstige ziekten is de volgende: We moeten altijd bidden om Gods wil te kennen. Het is normaal dat we wensen dat onze vrienden en aanverwanten worden genezen, maar als het niet de wil is van God, is het niet de wil van God en kunnen gebeden niet helpen.

Waarom worden sommigen die naar Medjugorje komen genezen en anderen niet? Waarom genezen sommigen die thuis bidden en anderen niet?

Ziekten zijn als een soort mysterie. Wij weten niet waarom wij ziek zijn, maar als er geen ziekte zou bestaan, zou er ook geen dood bestaan. En als er geen dood bestaat, kan de redding ook niet bestaan. En als er geen redding bestaat, bestaat er ook geen hemel. Ik ben gelukkig dat ik weet dat er een hemel bestaat en ik weet waar ik heenga, wanneer ik kom te sterven. Het belangrijkste is te weten dat God bestaat en wij geloven in God. En wij weten dat de eeuwige dood voor ons niet bestaat. Dat is de reden waarom wij Hem de hele tijd moeten bedanken.

Wordt vervolgd …

Het lijden is toegelaten door God. Als God ziekte of een andere vorm van lijden toelaat, is het zeer belangrijk om dat met liefde te aanvaarden. Het komt van Zijn grote liefde dat God dit specifiek lijden toelaat. Als je in God gelooft, dan weet je dat Hij weet waarom Hij het lijden van ieders persoon toelaat. Als je dat met liefde aanvaardt, lijd je niet.

Hoe zouden mensen met lijden moeten omgaan? Als God iemand toelaat om te lijden, zouden ze zich niet moeten afvragen: "Waarom ik?". God weet waarom. Hij verwacht liefde, geduld, van ons. Essentieel is dat we Hem in moeilijke tijden tonen dat we Hem echt graag zien, dat we trouw en gelovig blijven. We zouden het lijden moeten aanvaarden als een geschenk, en uit liefde aan God vragen of er iets méér is dat we kunnen verdragen voor Hem.

“God laat voor iedereen van ons persoonlijke kruisen toe. Hoe we dit persoonlijk kruis aanvaarden, onze houding daar tegenover, is ongeveer het enige waarover we kunnen beslissen. We kunnen niet veranderen wie onze ouders zijn, waar we worden geboren, hoe groot we zijn ... zulke dingen. God maakte deze beslissingen. Hij weet waarom Hij al deze dingen voor ons gekozen heeft. Wij weten dat Hij van ons houdt. Als we Zijn liefde beantwoorden, zelfs dat wat lijkt op een groot lijden voor een ongelovige, is een vreugde voor een gelovige. De Gezegende Moeder heeft mij dat getoond,” zegt Vicka.

Wordt vervolgd …

Als God ziekten en blindheid of andere ongelukkigheden toestaat, dan is onze houding het enige dat telt. God weet waarom Hij ze toestaat. Hij weet wanneer Hij ze gaat wegnemen. We moeten God danken voor alles, het slechte en het goede. We weten niet waarom Hij deze dingen doet omdat we zwak zijn. Hij weet wanneer we lijden. Ons lijden is voor de meesten noodzakelijk, voor mensen die dat echt het meest nodig hebben.

De Gezegende Moeder belooft niet om iedereen te genezen die daarom vraagt. Zij doet enkel Gods wil. We moeten allemaal Gods wil doen. Het is niet de Gezegende Moeder die de mensen geneest. Het is God die mensen geneest.

Over het bidden voor een genezing zegt Maria dat het noodzakelijk is om een standvastig vertrouwen en geloof te hebben in God, evenals gebed, vasten en goede werken doen. Maar het belangrijkste van alles is om te geloven, om standvastig te geloven en te vertrouwen. Ook vraagt Ze aan de familieleden van de zieke om te bidden en te vasten. Het is echt belangrijk voor de familie om een stevig geloof te hebben en om allemaal meer te bidden. De Gezegende Moeder herinnert ons altijd aan de kracht van het gebed in familie.

Wordt vervolgd …

Over AIDS vertelt Marija: “De Heilige Moeder heeft nooit iets vermeld over AIDS. Zij heeft mij nooit gezegd dat AIDS een straf van God is. Maar de boodschap dat God hierover kan geven is de volgende: zuiverheid voor het huwelijk, in het huwelijk, na het huwelijk, in onze relaties, en vrij zijn van verslaafdheid.”

De levenswijze die Marija ons kan aanbevelen, en die zowel God als onszelf hier op aarde behaagt is: Volg enkel de tien geboden die God aan ons heeft gegeven en volg een Christelijke levensstijl.

Marija heeft veel van haar tijd doorgebracht met jongeren die in grote moeilijkheden waren. Sommigen gebruikten drugs, anderen hadden AIDS. Zij vertelt: “Deze groep kwam en bleef bij ons in Italië. Een gedeelte van deze groep heeft beantwoord aan de boodschappen van de Heilige Moeder. Zij leiden nu een leven in gebed, vasten, gezonde voeding en geest, het werken op het veld. Zij werkten hard met de handen op het veld en aten enkel natuurlijke en gezonde voeding en zij sliepen heel goed tijdens de nacht. Zij stonden onder toezicht van een Zuster die heel vastberaden was over een streng leven in gehoorzaamheid in alle lichamelijke gewoonten en alle gebedsgewoonten. Na verscheidene maanden van zo’n levenswijze was er, na onderzoek, geen enkel spoor meer terug te vinden van AIDS. Bij hen die echter niet baden en vastten, zoals de Heilige Moeder vraagt, en streng over hun lichaam waakten, was de ziekte niet weggegaan. Ik was met deze jonge mensen die AIDS hadden en de dokters kunnen geen mening geven, maar de jonge mensen wijdden hun leven aan het gebed en hoe dieper ze hierbij betrokken raakten, hoe minder de neveneffecten van AIDS werden.”

Wordt vervolgd …

Wat is de betekenis van haar ervaring met deze AIDS-slachtoffers? Zij die niet volhielden zijn gestorven. Ons lichaam is in voortdurende strijd met het leven. Als u dingen doet met uw lichaam, zoals het nemen van drugs en zo, die uw gezondheid vernietigen, dan zult u sterven, omdat uw lichaam, uw organen niet meer kunnen functioneren. Dat is ziekte. AIDS is werkelijk een boodschap die God ons wenst te geven over hoe Hij wil dat wij leven.

Marija’s bron voor deze uitspraak is het gebedsleven dat zij heeft geleefd in Italië met de mensen die AIDS hadden. Zij die beantwoordden aan de boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, bleven leven en zijn nu weer gezond. Zij die dit niet deden, stierven.

Zij vervolgt haar verhaal: “Soms, toen ik naar TV keek, zag ik de reclamespots rond de bescherming tegen AIDS. Mijn mening is dat deze reclamespots meer zijn geïnteresseerd in het verkopen van hun dingen dan in de bescherming tegen AIDS. Zij halen gewoon voordeel uit de ziekte. Het is God die werkelijk onze meester is en het is aan Hem dat wij ons moeten overleveren. Wij zouden ons aan Hem moeten geven met alles wat wij hebben, en dan zal Hij ons hiervoor belonen. Vele keren trachten deze reclamespots ons angst in te boezemen en ons meer en meer aan te zetten tot de aankoop van materiële dingen die geld kosten. God is onze Meester en wij moeten ons overleveren aan Hem. Hij is de Meester van alle omstandigheden.”

“Wij mogen nooit mensen met AIDS veroordelen en hen nooit afkeuren en zeker de zieken niet. Wij mogen hen nooit afzonderen of weigeren om hen hulp te verlenen. Het is niet dat wat Gods wil is,” zegt Marija.

“Betekent dit dat we geen medische voorzorgen mogen nemen tegen deze ziekte?” vraagt Janice haar.

“We mogen nooit uitersten opzoeken. Als ik bijvoorbeeld naar de tiende verdieping van een gebouw zou gaan om mij van het balkon te werpen om te zeggen dat er mij niets zal overkomen, dat God mij zal beschermen en voor mij zal zorg dragen, dan is dit een zonde. God verwacht dat wij altijd ons gezond vertand gebruiken, in alle dingen die we doen. Denk aan een plaats als Lourdes, waar de zieken van over de hele wereld komen om ginds te worden ondergedompeld in het water, omdat Lourdes een genezende plaats is. We mogen geen vrees hebben, want wij zijn Gods kinderen.”

Wordt vervolgd …

Is het goed dat de medische wereld voorzorgen neemt als het over gevaarlijke ziekten gaat? Daarover zegt Marija: “Ik ben geen wetenschapper. Al wat ik kan zeggen is dat ik in God geloof. Ik geloof in Gods liefde voor mij en ik geloof dat God voor mij zorg draagt. Maar ik weet ook dat God wil dat ik Hem gehoorzaam en Hij spreekt door vele mensen, zelfs dokters.”

Marija’s voorstel over wat de mensen moeten doen is: antwoorden met ons hart en onze ziel, op een manier waarvan wij weten dat ze de juiste is. We moeten bidden. Hoe meer we bidden, hoe meer we zullen weten wat God van ons verlangt.

Wat voor soort Christenen zijn wij, als we mensen zien sterven van AIDS en deze achterlaten en zeggen: "Hij is ziek, hij sterft aan AIDS en ik wil mijzelf beschermen. Hij kan mij niets schelen, laat hem maar sterven." Dat is geen Christelijke houding en deze gedachte is niet Jezus’ wil. Jezus stierf ook voor hen en wij weten dat het leven op aarde niet alles is, want de dood is niet het einde van ons leven. Het is pas het begin. De dood is het begin van ons leven in de Hemel. We moeten altijd op aardse dingen antwoorden naar Jezus’ onderricht.

Einde

Beschaving ?

Wij noemen ons

mensen met beschaving,

met cultuur,

echte humanisten.

En wij noemen ons christenen,

terwijl we druk bezig zijn

dat vervelende lastige kruis

uit dat christendom weg te doen.

We voelen niets meer

voor een inspanning,

een offer.

We kiezen voor een christendom

in een zachte stoel,

met aangepaste intimiteit,

een warm bed,

een overvloedige tafel

en naar buiten toe

een mooi klinkend woord

om ons fijn ontwikkeld egoïsme

te camoufleren.

Ik ontmoette onlangs

in een van de voorsteden van Parijs

een arme Vlaamse priester tussen de armen.

“We hebben in de geschiedenis,” zei hij,

“de tijd van de heldhaftigheid

en de wilskracht gehad.

Daarna de periode van de romantiek.

In de 19^de eeuw de tijd

van de verlichting, het verstand.

Vandaag beleven we

de cultuur van de instincten,

ja, van de instincten :

geld, seks, geweld en consumptie.”

Bron : Menslief ik hou van je (Phil Bosmans)

De rozenkrans

De rozenkrans of Paternoster is een gebedssnoer, dat gebruikt wordt in de Katholieke Kerk.

De rozenkrans bestaat uit 5 grote en 50 kleine kralen en wordt gebruikt voor het rozenkransgebed. Dit gebed bestaat uit het bidden van het Onze Vader (15 maal) en het Wees Gegroet (150 maal) door de rozenkrans drie maal te doorlopen.

In de liturgische getijden van kloostergemeenschappen werden alle 150 psalmen gebeden. voor de ongeletterden werden de psalmverzen vervangen door 150 Onze Vaders. In de 12de eeuw kwam hiervoor het Wees Gegroet in de plaats. De verdeling in tientjes, waartussen telkens een Onze Vader wordt gebeden, ontstond in de 15de eeuw. Ook ontstond in deze eeuw de aanroepingen bij elk tientje van de rozenkrans, de zogeheten 'geheimen'.

De rozenkrans dankt haar naam aan een openbaring van Maria zelf : iedere keer dat een Wees Gegroet wordt gebeden, schenkt men Haar een mooie roos. Een complete rozenkrans is voor Haar een kroon van rozen.

Tijdens dit gebed wordt het leven en lijden van Jezus overwogen, en ook de verrijzenis. Daarbij staan we stil bij elk van de vijf onderdelen van de blijde, de droevige en de glorievolle geloofsgeheimen. Er zijn dus 15 geloofsgeheimen. In 2002 heeft Johannes Paulus II, bij het begin van het Jaar van de Rozenkrans, daar de vijf geheimen van het Licht aan toegevoegd.

In zijn Apostolische Brief hierover zegt de Paus dat de rozenkrans, als deze met devotie en niet mechanisch wordt gebeden, een ware meditatie is over de geheimen van het leven van Christus. "Door de aanroepingen van het Weesgegroet te herhalen, kunnen wij diepgaand reflecteren op de essentiële gebeurtenissen van de missie van Gods Zoon op aarde, die aan ons zijn doorgegeven door het Evangelie en de Traditie", aldus de Paus.

Bij elkaar geven de geheimen een soort samenvatting van het evangelie. Hierdoor kan het bidden van de rozenkrans iemand duidelijker bewust maken van de boodschap van de bijbel.

Deze geheimen zijn de volgende :

Blijde geheimen :

1 De engel Gabriël brengt de blijde boodschap aan Maria

2 Maria bezoekt Haar nicht Elisabeth

3 Jezus wordt geboren in een stal te Betlehem

4 Jezus wordt in de tempel opgedragen

5 Jezus wordt in de tempel teruggevonden

Geheimen van het licht :

1 De doop van Jezus in de Jordaan

2 De openbaring van Jezus op de bruiloft te Kana

3 Jezus’ aankondiging van het Rijk Gods

4 De gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor

5 Jezus stelt de eucharistie in

Droevige geheimen :

1 Jezus bidt in doodsangst tot Zijn hemelse Vader

2 Jezus wordt gegeseld

3 Jezus wordt met doornen gekroond

4 Jezus draagt het kruis naar de berg van Calvarië

5 Jezus sterft aan het kruis

Glorievolle geheimen :

1 Jezus verrijst uit de doden

2 Jezus stijgt op ten hemel

3 De Heilige Geest daalt neer over de apostelen

4 Maria wordt in de hemel opgenomen

5 Maria wordt in de hemel gekroond

Wordt vervolgd …

De evangelies besteden veel aandacht aan de droevige mysteries van Christus. God is mens geworden en heeft geleden op aarde, ze hebben Hem gekruisigd omdat Hij goed was. Adam en Eva zeiden nee aan de goddelijke wil, aan zijn liefde, Jezus zegt hier Ja: “Laat niet mijn wil maar uw wil geschieden.” (Lc.22, 42) Hoe moeilijk is het voor ons om iemand anders’ wil te volbrengen en niet de onze! Daarom is het goed deze mysteries vaak te overwegen.

Na de lijdensweg is er de Verrijzenis: Christus is verrezen, alleluia! Kijk nu ook naar Jezus: Hij is de verrezene. Door Jezus leven, lijden, sterven, dood en verrijzenis is de toegang tot de hemel weer open voor alle mensen van goede wil. De glorievolle geheimen zijn onze hoop op het eeuwig leven.

Door met Maria naar Jezus te kijken willen we dieper doordringen in het mysterie van het geloof. Paulus schreef het zo: “zodat Christus door het geloof woont in uw hart, en u in de liefde geworteld en gegrondvest blijft. Dat u in staat … bent de liefde van Christus te kennen, die alle kennis te boven gaat; dat u geheel vervuld wordt van de volheid van God.”

Naast het gedenken van de geheimen, is er ook plaats voor gebedsintenties, zodat er ook een persoonlijk aspect aan dit gebed is verbonden.

Na het noemen van een geheim en de intentie(s) wordt er een Onze Vader en 10 Wees Gegroeten gebeden. Dit tientje wordt afgesloten met een Eer aan de Vader.

Wordt vervolgd …

Hoe bidt men nu de rozenkrans ?

Aan de rozenkrans is een gedeelte met een kruis en vijf bolletjes. Daarmee begint men de rozenkrans : Aan het kruis bidt men de geloofsbelijdenis. Bij het eerste bolletje bidt men eenn Onze Vader. Bij de drie dicht bij elkaar gelegen bolletjes bidt men telkens een Wees Gegroet. Daarbij zegt men telkens eerst :

Wij groeten U, Maria, dochter van God de Vader

Wij groeten U, Maria, Moeder van God de Zoon

Wij groeten U, Maria, Bruid van God de Heilige Geest

Bij het laatste van de vijf bolletjes zegt men een eer aan de Vader.

Daarna komt per tientje telkens eerst het geheim en de intentie, waarna men eerst een Onze Vader bidt, en daarna 10 Wees Gegroeten.

Wordt vervolgd …

Oktober is traditioneel de rozenkransmaand. Hoe komt men ertoe om deze maand aan de rozenkrans toe te wijden ? Aan christelijke zijde werd de overwinning bij de Slag bij Lepanto (7 oktober 1571) toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans, door zowel het niet-strijdende volk als de krijgsmacht. Na de slag stelde Paus Pius V officieel op 7 oktober een feestdag in als gedachtenis van de overwinning op de Ottomanen. Hierdoor gold vanaf dan de maand oktober als rozenkransmaand binnen de Rooms-Katholieke Kerk.

Het Rozenkransgebed is een rustig voortkabbelend overdenken van de geheimen van het christelijk geloof.  Met Maria willen we ons het leven van Jezus herinneren omdat de Bijbel en Jezus’ leven niet louter geschiedenis zijn. Ook vandaag wil Jezus aan alle mensen verlossing en vergeving van zonden schenken, zodat de wereld vredelievender wordt. Vergeven is niet gemakkelijk, maar het is nog moeilijker als wij niet meer naar Jezus kijken en niet meer willen leven zoals Hij geleefd heeft. De Rozenkrans houdt ons met Maria dicht bij het leven van Jezus.

Dankzij het bidden van de Rozenkrans proberen we te groeien in het diepe mysterie van ons geloof: Jezus wordt mens, om ons tot God te brengen.

Wordt vervolgd …

Kinderen stellen soms de vraag: Is dat niet saai zo iedere keer hetzelfde zeggen: “Wees gegroet, Maria…” wel vijftig keer…

Wel, als je iets doet uit liefde is het niet saai. Is het saai om meermaals per dag tegen uw geliefde te zeggen: ik hou van u?

Doordat we de rozenkrans bidden willen we ons in het mysterie plaatsen van het christelijk geloof en vragen we aan Maria of zij ons daarbij wil helpen. Vandaar de eenvoud van de Rozenkrans. Liefde heeft niet veel woorden nodig.

Een schat van gebed

Het rozenkransgebed is een rijke schat voor de Kerk die we graag aan u willen doorgeven. Een heel eenvoudig gebed dat iemand rijk kan maken in het leven. Laten wij het gebed weer ontdekken, en laten wij ons prikkelen door het leven van Jezus en Maria.

Paus Johannes Paulus II vroeg in 2002 aan de jongeren:

“Pak vol vertrouwen de rozenkrans weer op. 

Herontdek het rozenkransgebed in het licht van de heilige Schrift, 

in overeenstemming met de liturgie en in de context van het leven van alledag. 

Moge mijn oproep niet voor niets zijn!” 

Johannes Paulus II, 16 oktober 2002.

Geloofsbelijdenis

Bronnen :

www.nl.wikipedia.org

Gids bij de geloofsbelijdenis (Licap)

De apostolische geloofsbelijdenis wordt ook wel aangeduid met “12 artikelen van het geloof”. Dit is de eenvoudigste van de geloofsbelijdenissen van het christendom. Ze is langzaam ontstaan, o.a. uit verzen uit de bijbel. Rond 170 is de eerste bekende versie op schrift gesteld.

Ondanks de naam, is deze geloofsbelijdenis niet afkomstig van de apostelen. De juiste datering is onzeker. Waarschijnlijk vindt ze haar oorsprong in de 1^ste of de 2^de eeuw na Christus.

De geloofsbelijdenis heeft de officiële Rooms-Katholieke naam : De twaalf artikelen van het geloof. De tekst luidt als volgt (versie in Nederland):

Ik geloof in God, de almachtige Vader,

Schepper van hemel en aarde,

en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer,

die ontvangen is van de Heilige Geest,

geboren uit de Maagd Maria,

die geleden heeft onder Pontius Pilatus,

is gekruisigd, gestorven en begraven,

die nedergedaald is ter helle,

de derde dag verrezen uit de doden,

die opgestegen is ten hemel

en zit aan de rechterhad van God

de almachtige Vader.

Van daar zal Hij komen oordelen,

de levenden en de doden.

Ik geloof in de Heilige Geest,

de heilige katholieke Kerk,

de gemeenschap van de heiligen,

de vergeving van de zonden,

de verrijzenis van het lichaam,

het eeuwig leven, amen.

Wordt vervolgd …

In Vlaanderen bidt men de geloofsbelijdenis als volgt :

Ik geloof in God, de almachtige Vader,

Schepper van hemel en aarde,

en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer,

die ontvangen is van de Heilige Geest,

en geboren uit de Maagd Maria,

die geleden heeft onder Pontius Pilatus,

gekruisigd is, gestorven en begraven,

die nedergedaald is ter helle,

de derde dag verrezen uit de doden,

die opgevaren is ten hemel

en zit aan de rechterhad van God

Zijn almachtige Vader.

Van daar zal Hij komen oordelen,

de levenden en de doden.

Ik geloof in de Heilige Geest,

de heilige katholieke Kerk,

de gemeenschap van de heiligen,

de vergiffenis van de zonden,

de verrijzenis van het lichaam,

het eeuwig leven, amen.

Geloofsbelijdenissen tref je al in de bijbel aan. Vooral in het Nieuwe Testament duiken belijdenissen op die willen uitdrukken wat precies het eigene is van het christen zijn. Zowat van bij het begin spraken christenen een soort geloofsbelijdenis uit bij hun doopsel, dat ze toen meestal op volwassen leeftijd kregen.

De ‘Apostolische Geloofsbelijdenis’ of de ‘Twaalf artikelen van het geloof’ is de oudste geloofsbelijdenis. In twaalf stappen belijden we ons christelijk geloof. Vanaf de 2^de eeuw wilden christenen hierin het echte geloof ‘van de apostelen’ uitspreken. Het geloof van de twaalf apostelen is grond en maatstaf voor ons geloof, omdat zij als eerste gemeenschap rond de verrezen Heer op Pinksteren de Heilige Geest ontvingen. De apostelen gaven ook als eersten het geloof door aan mensen die Jezus niet hadden ontmoet.

Het Credo van Nicea-Constantinopel is de vrucht van de concilies van Nicea (325) en Constantinopel (381). Deze geloofsbelijdenis werkt verschillende artikelen uit het credo van de apostelen verder uit, op basis van uitspraken van deze beide concilies.

Wordt vervolgd …