Waarom laat God dat allemaal toe ?

Een goede vriend sterft, een kind wordt overreden, aanslagen op burgers, gruwelijke oorlogen, jongeren vermoorden hun klasgenoten, gruwelijke kindermoorden, verkrachtingen, kindsoldaten, kinderporno, …

Dan vragen wij ons dikwijls af : “Hoe is dit kunnen gebeuren?”   “Hoe kan God zo’n gruwel toelaten?”

Laat ons samen een antwoord trachten te vinden.

God is om dit alles even diep bedroefd als wij, maar sinds vele jaren vragen wij Hem zich niet te moeien met alles wat we doen :

We vragen Hem onze scholen te verlaten, uit onze regeringen weg te gaan en te verdwijnen uit ons leven, we bidden niet meer in stilte, in onze gezinnen of in één of andere vorm van gebedssamenkomst, kruisbeelden of religieuze symbolen mogen niet meer in openbare gebouwen en we laten ze in eigen huis dan ook maar verdwijnen.

God en Kerk moeten zich maar aanpassen aan ons. De tijden zijn immers veranderd! Op zondagmorgen hebben we meer zin in andere dingen, die interessanter zijn. Ik heb toch ontspanning nodig na een harde werkweek, niet? Rustdag? Neen, werken om bij te verdienen! Ik mag toch wel een extraatje zeker!

Aangezien God onze vrije wil respecteert, heeft Hij Zich dus rustig teruggetrokken. En wij waren daarmee akkoord! Hoe kunnen wij dan nog hopen dat God ons Zijn zegen en bescherming zal geven, als wij blijven aandringen om ons met rust te laten? Ja, vrije wil, wat betekent dat?

Zonder vrije wil zouden wij gedreven worden zoals de dieren. Het enige wat God wil is ons goede raad geven, omdat Hij ons oneindig liefheeft. Hij weet dat het anders fout loopt met ons!

Wordt vervolgd …

Welke raad dan?

Door de Heilige Schrift, de tien geboden of door het voorbeeld van de heiligen. Wanneer wij armen (of “armen” zoals hier) iets geven en hen God onthouden, dan schieten wij schromelijk tekort! Zeiden onze ouders en voorouders al niet: “alles ter ere Gods”, dan komt het goed met de wereld! Daarom!

We laten toe dat ons geweten het zwijgen wordt opgelegd, zodat we de gruwelijke gevolgen niet merken. Wij erkennen de wijsheid van onze voorouders niet langer. En wij zeggen voortdurend: OK.

Iemand zei: “Ik heb het “RECHT” om voor mezelf op te komen. IK doe dus wat IK WIL!” En intussen vergaten we dat we ook PLICHTEN hebben, zeiden we “vanzelfsprekend!” Egoïsme, hebzucht, onverdraagzaamheid veroverden zo steeds meer de wereld.

Politiek stond steeds meer in het teken van  eigenbelang en partijbelang. Slecht beleid leidde tot oorlogen, uitbuiting, armoede en economische malaise, sociale onrechtvaardigheid, een nieuwe toren van Babel.

Wetenschappers werden hoogmoedig en namen de plaats in van God, veroorloofden zich te experimenteren op alle vlakken, hadden voor alles een wetenschappelijke verklaring en wilden dus alleen maar gerespecteerd en geroemd worden. Verschrikkelijke oorlogen, ziekten en milieurampen zijn het gevolg.

Wie het financieel wat meezat en nooit genoeg had, breidde zijn fortuin uit op een onrechtmatige wijze, ten koste van personen of groepen. Armoede en werkloosheid interesseren hen niet meer: “dat is HUN probleem.”

Er werd ons op zeker ogenblik voorgehouden dat we onze kinderen niet mogen slaan wanneer ze verkeerd of slecht handelen omdat anders hun kleine persoonlijkheid vervalst zou worden, en dat we ze in hun eigenwaarde zouden aantasten. Bovendien zouden leraars en schooldirecties onze kinderen beter niet straffen als ze zich slecht gedragen. En de schooldirecteur denkt dat dit slechte reclame en klachten van ouders veroorzaakt. Er is echter een hemelsbreed verschil tussen straffen, aanraken, slaan, een oorveeg geven, vernederen, … En wij zeiden: “OK” De zoon van Dr. Benjamin Spock, de “uitvinder” van dit alles, is spijtig genoeg omgekomen door zelfdoding. Men zegt ons dat een expert weet waarover hij spreekt, eender wat hij ons vertelt … Gevolg: meestal geen of weinig discipline en respect, overmatige luxe, jeugd die niet meer opgewassen is tegen tegenslagen en hun toevlucht zoekt in zelfmoord, moord, drugs, drank, …

Wordt vervolgd …

Iemand anders zei nog dat mannen en vrouwen elkaars gelijken zijn en dat seksuele taboes moeten opgeheven worden en elke relatie goed is. Waarom heeft God dan twee verschillende lichamen geschapen? Waartoe dient het huwelijk immers nog?

Hierbij aansluitend zei men dat hetgeen we privé doen van geen belang is zolang we onze taak maar naar behoren vervullen binnen onze werkkring: “zolang er maar werk is en de economie goed draait!”

Verder zei iemand: “Laat onze meisjes toch abortus plegen als ze dat wensen. Ze moeten zelfs hun ouders niet informeren. Het is toch hun recht “bij ongeval” te kiezen voor het kind of niet. Ze moeten bovendien ook nog kunnen “leven”. Bovendien moet een ongewenst kind, of een kind waarvan reeds in de moederschoot is vastgesteld dat het niet zal zijn als andere kinderen, geen last zijn voor ouders of geen onmenselijk lijden hebben.”

En dan zei een wijs lid van de schooldirectie: “Pubers doen het toch. Laten we condooms ter beschikking stellen. Als ze die op school krijgen, hoeven de ouders die niet te kopen en is er geen ruzie. En met condooms geen AIDS…”

Dan kwam iemand op het idee: “Laten we onze tijdschriften vullen met foto’s van naakte vrouwen, als een volledige waardering van de schoonheid van een vrouwenlichaam.”

Dan is iemand nog een stap verder gegaan in die waardering: foto’s van naakte kinderen. En dan nog een stap verder: publicatie op internet.

Dan kwam de amusementsindustrie die zei: “Laten we tv-shows en films en videospellen maken met geweld en ongeoorloofde seks. Dat doet de kijkcijfers stijgen. Laten we ophitsende muziek maken. Het is toch allemaal maar amusement!”

En telkens zeiden wij: “OK, Doe maar.”

Zo werd courante vrije seks geboren (voor huwelijkse betrekkingen, ongebonden seksuele relaties, overspel, homoseksualiteit, seksueel geweld). Gevolg: echtscheidingen met alle pijnlijke gevolgen voor de kinderen en partners zelf, AIDS en andere geslachtsziekten, … abortus, dodelijke jaloersheid of zware depressies die leiden tot meer moorden en zelfmoorden.

Dan vonden regeringen dat de sociale zekerheid in gevaar kwam door de dramatische kostenverhoging door de veroudering van de bevolking: “Je hoeft niet zomaar langdurig onmenselijk te lijden, vraag dus gerust euthanasie aan!” En ja, we waren haast meteen akkoord. “Waarom ook lijden? En waarom het lijden van anderen zo lang aanzien? Zolang mijn vader of moeder, man of vrouw, kind, zus of broer gaan bezoeken in het ziekenhuis terwijl ik zoveel anders te doen heb?! Dat is niet te doen (denken, maar zeggen we niet)!”

Wordt vervolgd …

Nu vragen we ons af waarom kinderen geen geweten hebben, waarom ze geen onderscheid kunnen maken, en waarom ze een vreemde, een ouder of zichzelf kunnen doden zonder emoties te vertonen. Raar, hoe gemakkelijk wij de kranten geloven, maar in vraag stellen wat onze voorouders honderden jaren geleden wisten. (Zo men doet, zo men ontmoet!) Waarschijnlijk zullen we tengevolge van diepe reflectie tot de conclusie komen dat alles te maken heeft met het principe: “Men oogst wat men zaait.” Raar, hoe mensen hun geweten uit hun leven bannen en zich dan afvragen waarom de wereld zo slecht is geworden!

Het is verwonderlijk vast te stellen hoe gemakkelijk de mensen God weggooien om zich daarna af te vragen waarom hun wereld een hel wordt of hoe gemakkelijk ze aannemen wat de krant of tv zegt, maar alles wat de bijbel zegt belachelijk vinden of in twijfel trekken.

Raar, hoe rauwe, vulgaire, smaakloze en, obsceen artikels vrij circuleren, terwijl een openlijke discussie over waarden en normen in scholen, werkplaatsen, op tv, … onderdrukt worden.

Het is raar vast te stellen dat we grappen per mail kunnen versturen die zich verspreiden als een strovuur, maar indien men berichten stuurt in verband met God, mensen tweemaal nadenken alvorens ze die met anderen delen.

Heb je nog zin om te lachen? Je kan ongetwijfeld nog verder aanvullen. Waarschijnlijk zal je deze brief niet aan elk lid van je familie, vrienden of kennissen overmaken, omdat je niet weet waarin ze geloven of … je vraagt je af wat ze wel van jou zullen denken … !

Het is eigenaardig dat we meer begaan zijn met wat MENSEN over ons zouden kunnen denken DAN WAT GOD OVER ONS ZOU KUNNEN DENKEN.

Deel dit bericht zeker met anderen indien je denkt dat het de moeite waard is. Kopieer het en verspreid het, zoniet, gooi het maar in de prullenbak (niet op de openbare weg), niemand zal het weten! Maar klaag dan niet over de slechte wereld waarin we leven!

Het zijn de MENSEN die elkaar het leed aandoen!

NIET God !

Heb jij nog een intense relatie met God?

Wees dan niet bang!

Gebedsgroep “Koningin van de Vrede” Genk

Einde

Laatste onafgewerkte preek van een wonderlijk priester

Bron : Spirit Daily, 18 mei 2009

Verschenen in : the Telegraph

Vorige week zakte Mgr William Kerr, een zeer geliefd priester, in elkaar terwijl hij preekte in Tallahassee, Florida. Hij werd door een beroerte getroffen en stierf later in het ziekenhuis. Het zou een zeer ontroerende preek zijn geweest, zelfs al was die niet afgebroken door omstandigheden.

Mgr Kerr sprak over zijn eerste werk in een ziekenhuis, predikend bij een jonge man die het  slachtoffer was van een brand. Hij was stervend. Later werd Mgr Kerr opgeroepen voor een nog gruwelijker opdracht. In 1978 werd hij naar het nonnenklooster van Tallahassee geroepen, waar  de jonge slachtoffers van de seriemoordenaar Ted Bundy dood lagen of stervend waren.

Hier volgt het verhaal : Kerr kreeg midden in de nacht een oproep van de politie om snel naar het klooster te komen. Toen hij daar aankwam, werd hem verteld dat alle meisjes, behalve één, dood waren, of toch bijna. Ze waren gedood door een seriemoordenaar, die later bekend zou worden als Ted Bundy. Na de laatste sacramenten te hebben gegeven aan een stervende studente, werd pastoor Kerr door de politie gevraagd om naar de plaats van het onheil te komen om met het meisje te praten dat was blijven leven, en dat ongedeerd was. Ze wilden weten hoe ze de brutale aanvallen had overleefd, want Bundy was gestopt bij de deur van haar kamer, liet zijn wapen vallen en ging weg zonder haar aan te raken. Maar het meisje wilde met niemand spreken, behalve met een priester.

Wordt vervolgd …

Toen pastoor Kerr het gespannen meisje naderde, vertelde ze hem dat, haar moeder haar, voor ze naar het college vertrok, had gevraagd om te beloven om elke avond voor het slapengaan de rozenkrans te bidden om bescherming te bekomen, zelfs als ze in slaap viel gedurende het bidden. Die avond was dat het geval geweest, zodat toen Bundy haar kamer binnenkwam met moorddadige gedachten, de parels nog in haar handen verstrengeld waren.

Later vertelde Bundy aan de priester dat, toen hij de kamer van het meisje binnenkwam, hij gewoon niet kón doorgaan, en hij zijn wapen liet vallen en weg vluchtte. Zo groot is de kracht van de beschermende mantel van onze Hemelse Moeder.

Mgr Kerr, die onlangs zijn werk als voorzitter van het La Roche College (buiten Pittsburgh) had stopgezet, was één van de priesters die in de mogelijkheid verkeren om moeilijke pastorale ervaringen te verwerken in inspirerende preken, zoals je kan afleiden uit volgende woorden : “Ik verontschuldig me indien ik u kletsnat heb gemaakt, en ik verontschuldig me indien ik u gemist heb.” Hierop volgde commentaar over wijwater.

Wordt vervolgd …

Vandaag wil ik een verjaardag die voor mij belangrijk is, met u delen. Ik spreek over de 40^ste verjaardag van mijn aanstelling als diaken en over mijn eerste opdracht. Op mijn weg om deze opdracht te ontvangen, stopte ik bij de kapel om mijn verbond met God weer te hernieuwen. Dit was in St Louis, en 10 parochies en een kliniek zouden toegewezen worden aan diakens. Ik vertelde aan God : “Ik zou het goed doen in een parochie. U weet dat ik niet goed ben in klinieken.” Nadien stapte ik naar het kantoor van de bisschop. Ik ontmoette hem en kreeg mijn opdracht : het was de kliniek.

Toen ik in het hospitaal aankwam, werd ik onmiddellijk naar de afdeling brandwonden gebracht. Dit hospitaal was bekend voor zijn afdeling brandwonden. Heel zwaar verbrande patiënten werden hier naartoe gebracht. Ik vernam dat de aalmoezenier weg was gedurende die dag en ik stond alleen voor deze taak, zonder instructies. De dokter en ik waren alleen. Hij adviseerde me om in de ogen van de patiënten te kijken en niet naar hun misvormende wonden.

Mijn eerste patiënt was een jongeman die verbrand werd door een explosie. Zijn toestand was kritiek. Deze jongeman, die een enorme invloed op mijn leven zou hebben, werkte in een fabriek. Zijn taak was lompen oprapen, en hij gebruikte containers. Hij ontdeed zich daarvan in een verbrandingsoven. Dit was een chemische fabriek en jammer genoeg bevatten de containers chemicaliën. Die ontploften, zodat hij zwaar verbrand werd.

Zijn naam was Michael, Michael Anderson, en hij zei : “Vader (hij noemde me vader), ik wilde altijd al priester worden. Nu zal ik dat niet meer kunnen, dus offer ik mijn lijden om u te sterken in uw opdracht.”

Verbaasd en bijna sprakeloos zei ik tegen hem : “Wel Michael, we zullen ons hier samen doorheen slaan.” Maar Michael, die wellicht zijn situatie beter aanvoelde dan ikzelf, antwoordde dat hij erop stond om zijn lijden op te offeren voor mij en mijn ambt.

Wordt vervolgd …

Naast Michael was een andere patiënt die goed gekend was in de streek. Hij hoorde Michaels gesprek met mij en vroeg hem een goed woord te doen voor hem in de hemel.

De dokter vertelde me dat het belangrijk was voor de patiënten om te roepen en te schreeuwen, om hen te helpen om hun verschrikkelijke pijn te doorstaan. Maar Michael schreeuwde nooit. Hij hield zijn lijden voor zichzelf, tot op het moment dat hij stierf.

Gedurende de volgende uren leerde ik Michael kennen. De buitengewone omstandigheden van onze ontmoeting leidden tot vriendschap en een speciale band tussen ons. En tijdens mijn leven heb ik meermaals die band en die vriendschap gevoeld. Meerdere keren heb ik gevraagd aan Michael om te bidden voor mij om me kracht te geven in mijn opdracht. Ik denk vaak aan de onbetaalbare genaden die ik ontving door de toewijzing van dat hospitaal aan mij en de ontmoeting met Michael. God kent ons en Hij weet waar wij moeten zijn, zelfs al weten wij dat zelf niet. We moeten bidden, we moeten bidden … Michael …”

Einde

De rozenkrans en de Toewijding aan Maria zijn in deze moeilijke tijden nog de enige middelen die ons resten als tegengewicht voor wat de maatschappij ons voorhoudt. Maria roept al sinds haar verschijningen in 1982 in Medjugorje op tot meer gebed. Zij geeft ons ook een vijftal middelen om te veranderen en dichter bij God te komen.

Daarom in de volgende bijdragen wat meer hierover.

De middelen die Maria ons aanreikt

Het gebed is vreugde en het opent ons hart voor God. "Bidden wil zeggen luisteren naar God." Het gebed voedt het hart. Maria vraagt ons de rozenkrans met het hart te bidden!

Het vasten is een wapen voor de vrede. Het is ook door de gemeenschap van de heiligen een middel van solidariteit met de armen. Laten we met Maria leren vasten met het hart!

De heilige Mis is de hoogste en machtigste vorm van gebed. Hier schenkt God zichzelf aan ons en wij offeren ons aan God. Met de engelen aanbidden wij onze Heer in de Eucharistie.

Biecht en verzoening. "De waarheid zal u vrijmaken" (Joh. 8,32). Biechten is erkennen dat men kind is: men werpt zich in de armen van Onze Vader. Laten wij deze genade van genezing, vreugde en volheid van leven aannemen. Laten wij met de heilige Bernadette groeien in nederigheid.

De Bijbel is het Levende Woord van God, zij is voedsel. Dit woord is waarheid en kan ons leven veranderen. Laat ons, in navolging van de kerkvaders, het Scheppend Woord overwegen.

Wordt vervolgd …

De rozenkrans

Een belangrijk gebed, dat dagelijks aan bod zou moeten komen in het gezin, is de rozenkrans. Een traditie die al jaren verwaterd is … Gelukkig zijn er steeds meer mensen die dit gebed opnieuw gevonden hebben. Zo zijn er tal van initiatieven die het bidden van de rozenkrans bevorderen, waaronder gebedgroepen die wekelijks samenkomen, Radio Maria, …

Enkele links in dit verband werden dan ook toegevoegd in de rechterkolom van dit blog.

www.rozenkrans.nl     www.radiomaria.nl

Een toewijding die je leven verandert

Het vernieuwde leven in Maria vindt zijn hoogste uitdrukking in de toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria en door haar aan de Allerheiligste Drievuldigheid.

Door de Mariatoewijding zal Maria ons naar het Hart van de Vader leiden.

De tekst van het gebed vindt u hieronder.

Toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria

O mijn Moeder, Moeder van goedheid, van liefde en van barmhartigheid,

ik bemin U oneindig en ik offer me op aan uw Onbevlekt Hart.

Door uw goedheid, door uw liefde en door uw genade, red mij.

Ik verlang ernaar U toe te behoren.

Ik bemin U oneindig veel en ik verlang dat ge mij bewaart.

Uit het diepst van mijn hart bid ik U,

Moeder van goedheid, me uw goedheid te geven,

om door haar het paradijs te bereiken.

Ik bid U, omwille van uw oneindige liefde,

me de genade te geven eenieder te kunnen beminnen

zoals gij Jezus Christus bemind hebt.

Ik bid U me de genade te geven, in uw bijzijn genadig te zijn.

Geef me de genade uw wil, die van de mijne kan verschillen, te beminnen.

Ik geef me geheel over aan U en verlang dat ge bij me zijt bij elk van mijn stappen,

omdat gij vol van genade zijt, en ik deze genade nooit wil vergeten.

En, zo ik ooit de genade mocht verliezen, bid ik U, ze me terug te geven. Amen.

Wordt vervolgd …

Maria vraagt ons om elke woensdag en vrijdag te vasten op water en brood. Dit is geen evidente vraag. Maar …

Vasten  kan op vele manieren.

Aan ons om mogelijkheden hiertoe te zien in ons eigen leven.

Staan wij even stil bij volgende zaken :

-      Ons computer-, internet- en gsm-gebruik en de tijd die we daar aan besteden.

-      Ons kijkgedrag wat tv betreft : kan het met minder of zelfs geen tv ?

-      Maken wij het soort programma’s dat we bekijken, bespreekbaar thuis ? Wat was goed of minder goed aan het programma? Welke waarden werden er al of niet doorgegeven? Welk beeld kregen wij mee over de maatschappij, het gezin, omgaan met seks en alcohol of de geaardheid van mensen, … ?

-      De reclameblokken tussen films kunnen wij ook bewust niet bekijken;

-      Is ons rijgedrag altijd en overal aangepast ?

-      Hoe gaan wij om met alcohol, roken, reclame, ja zelfs drugs, … ?

-      Zoeken wij nog de natuur en de stilte eens op en durven wij de confrontatie met onszelf nog aan ?

-      Zijn wij bereid om mee te werken aan een goede oplossing voor problemen en het bijleggen van ruzies ?

-      Welke soort muziek beluisteren wij en wat is de inhoud / het volume daarvan ?

-      Welke keuzes maken wij i.v.m. reizen, uitgaan, sport- en andere activiteiten, feesten, restaurant, … ?

-      Ontvluchten wij door al onze activiteiten niet de rust en problemen thuis ?

-      Willen / kunnen wij meer thuis blijven om tijd aan het gezin te besteden ?;

-      Welke kledij dragen wij ? Deftig, uitdagend, sexy, … ?? Want in hoeverre dagen wij hierdoor zelf uit tot (ongewenst) seksueel gedrag ?

-      Welke waarden zijn voor ons nog belangrijk ? Denken wij daar hoegenaamd nog over na en passen wij onze levensstijl daaraan aan ?

-      Doen wij mee aan roddel, bluf, grootspraak, kritiek, pesterijen, … ? Of zoeken we een oplossing voor dit alles ?

-      Hoe gaan wij om met de medemens rondom ons (gezin, familie, buren, vrienden, collega’s, …)

U ziet, het lijstje is lang, maar verre van volledig.

Vult u het zelf verder aan ? Of schrap wat op u niet van toepassing is …

De vraag is : waar kan het in ons leven beter, anders, met wat minder van het ene of wat meer van het andere.

Misschien denkt u nu : dat KAN ik niet veranderen …

Misschien is het eerder : KAN ik niet … of WIL ik niet veranderen … ?

Want waar een wil is, is een weg…

Bedenk ook dat een verandering in je manier van leven geleidelijk aan gebeurt, en niet van de ene dag op de andere. Gebed zal u hierbij helpen.

Misschien is ook niet alles van wat werd opgenoemd op uzelf van toepassing. U kan wellicht zelf de lijst aanvullen met dingen die in uw eigen leven van toepassing zijn en die kunnen veranderen.

Laat dit dan een tip zijn : kies één ding om mee te beginnen, tot het een gewoonte geworden is en u een volgende uitdaging en manier van vasten aankan. Geleidelijk aan zal u ondervinden dat uw leven en u zelf anders worden.

Wordt vervolgd …

De Heilige Mis bijwonen is één van de belangrijke pijlers van het Christendom, en dan vooral de zondagsmis.

Hoevelen zijn er niet die de zondagsplicht al lang niet meer vervullen ?

Velen komen hooguit nog eens een kerk binnen bij een huwelijk of begrafenis, of met Kerstmis en Pasen. Jammer genoeg weten vele kinderen en jongeren al niet eens meer wat er gevierd wordt met Kerstmis en Pasen, en kennen zij alleen de Kerstman, Halloween en carnaval.

En hoe gaan wij gekleed om een kerk binnen te gaan ? Is onze kledij aangepast om de eucharistie te vieren ?

De wekelijkse zondagsmis is voor een christen onontbeerlijk.

In een tijd waarin afstand geen probleem meer kan zijn om waar dan ook naartoe te gaan, kunnen wij dan ook niet eens tijd maken voor de H. Mis, zelfs ook tijdens de week ? We maken wel tijd voor de vele andere dingen die ons worden aangeboden : joggen, fitness, winkelen (zelfs op zondag !), computerspelletjes en allerlei andere activiteiten.

Er zijn vele mogelijkheden om in de eigen parochie of in naburige parochies op een tijdstip dat ons past (‘s morgens, in de voormiddag of ’s avonds) op zondag of tijdens de week naar de mis te gaan.

Wordt vervolgd …

Biecht en verzoening.

Zoals reeds eerder werd aangehaald, zegt Johannes in zijn evangelie : “De waarheid zal u vrijmaken.” Laten wij nog de waarheid in ons leven naar boven komen, ook de waarheid over onszelf en ons leven?

Gaan wij nog voldoende na bij onszelf waar we fouten maakten? Of schuiven we de fout altijd door op de ander ? Problemen ontstaan vaak door het ontkennen van de eigen fouten, waardoor we telkens van de ander eisen dat hij of zij verandert, in plaats van te kijken waar wij zelf kunnen veranderen.

Deze fouten durven onder ogen zien is een eerste stap.

Daaraan iets (willen) veranderen is de volgende stap.

En niet te vergeten …

Niet alleen fouten inzien en bijleggen tegenover elkaar is belangrijk.

Ook tegenover God hebben wij nog iets goed te maken. En net daarvoor dient de biecht.

God vergeeft aan iedereen die met een berouwvol hart zijn fouten opbiecht en zich voorneemt de gemaakte fouten niet meer te begaan.

Jawel, het vraagt een inspanning en (soms veel) tijd om te blijven werken aan jezelf. Maar u zal al gauw grote, positieve veranderingen in uw leven bemerken wanneer deze bereidheid er is.

Of om het met een spreuk van Bond zonder Naam te zeggen :

“Verbeter de wereld, begin bij jezelf.”

Wordt vervolgd …

De Bijbel is het Levende Woord van God, zij is voedsel.

Het is bekend dat de Bijbel het meest verkochte boek ter wereld is. Maria vraagt ons om dit boek op een duidelijke, zichtbare plaats in ons huis te zetten en er dagelijks een stukje uit te lezen.

Ook voor kinderen bestaan er al veel aangepaste bijbels. Lezen wij misschien een verhaaltje voor het slapen gaan uit de (kinder)bijbel. Daar kan dan wat uitleg over gegeven worden: hoe moeten wij deze Bijbeltekst begrijpen voor ons eigen leven ? Hoe kunnen wij leven naar wat de Bijbel ons voorhoudt ?

Misschien een laatste opmerking hierbij …

Hoe respectvol gaan wij tegenwoordig nog om met het woord Bijbel ??? Hoe vaak wordt het woord bijbel niet misbruikt in allerlei misplaatste samentrekkingen. Ik noem er één : de ‘kookbijbel’. Veel ergere varianten vernoem ik hier bewust niet …

Tip : op het blog www.bloggen.be/katholink vindt u veel interessante links naar katholieke websites, ook voor kinderen en jongeren. Een aanrader voor wie op zoek wil gaan naar hoe ‘geloven’ in te bouwen in het eigen leven. Vaak is er een webshop waar in u o.a. een bijbel, ook een kinderbijbel, kan aankopen.

Einde

De slang en de rozenkrans

Bron : Pietro Zerbino, De visioenen van Don Bosco, Elledici 1995

In februari 1848 bezocht markies Roberto d’Azeglio, een met Don Bosco bevriende senator, het Oratorium in Turijn. De heilige liet zijn adellijke gast het huis zien en de markies was overal laaiend enthousiast over. Wel kwam hij aan het eind van de bezichtiging bij de jeugdapostel met één voorbehoud : “Laat u dat bidden van de rozenkrans toch achterwege, dat is maar tijdverspilling! Stop toch met dat achter elkaar opdreunen van die vijftig Weesgegroeten, dat is niet meer van deze tijd!”

Daarop antwoordde Don Bosco : “Wel, ik hecht veel waarde aan deze praktijk. En – ik kan het niet anders zeggen – hier is mijn hele fundament op gebouwd. Veel andere, ook belangrijke zaken zou ik eventueel wel achterwege willen laten, maar dit niet.” En met de moed die zo kenmerkend voor hem was, voegde hij eraan toe : “Als het nodig is, ben ik zelfs bereid af te zien van de kostbare vriendschap met u, maar nooit zal ik afstand doen van het rozenkransgebed.”

Ook door zijn dromen – eigenlijk visioenen – werd Don Bosco aangemoedigd zijn jongens het trouw bidden van de rozenkrans bij te brengen. Eén van deze dromen had hij op de vigilie van het feest van Maria Tenhemelopneming in 1862.

Wordt vervolgd …

Ik droomde dat ik met al mijn jongens in mijn geboortedorp was, in het huis van mijn broer. Toen verscheen de gids die mij gewoonlijk in mijn dromen begeleidde, en hij vroeg me hem te volgen naar het weiland dat aan ons erf grensde.

Daar wees hij op een dikke, zeven of acht meter lange, reusachtige slang. Ik schrok en wilde de benen nemen. Maar de gids sprak me moed in en zei me niet bang te zijn, en te blijven. Vervolgens ging hij weg, kwam terug met een touw en zei tegen me : “Pak het touw bij het ene eind en houd het goed vast. Ik pak het bij het andere eind en dan spannen we het over de slang.”

“En dan ?”

“Dan slaan we hem daarmee op zijn rug.”

“Nee toch ! Alsjeblief ! Stel je voor ! De slang zou zich woest omdraaien en ons aan stukken scheuren,” stribbelde ik tegen.

Maar de gids bleef aandringen en verzekerde me dat de slang me geen kwaad zou doen. Hij bleef zo lang op me inpraten dat ik tenslotte toegaf en deed wat hij me had gezegd. En daar hief hij het touw al op en gaf het reptiel er een harde zweepslag mee op zijn rug. Ogenblikkelijk richtte de slang zich op en zwaaide zijn kop naar achteren om te bijten waar hij maar kon. Maar daarbij raakte hij steeds meer verward en verstrikt in het touw.

“Houd het touw strak en laat bet niet los !” riep de gids, en bond zijn uiteinde van het touw om een perenboom die daar in de buurt stond. Toen maakte hij het andere uiteinde, dat ik vasthield, aan een ijzeren spijl vast van een raam van het huis.

Intussen lag de slang woest te kronkelen. Daarbij sloeg hij kop en lichaam steeds zo hard tegen de grond, dat hele stukken vlees van zijn lichaam losraakten en ver in het rond vlogen, totdat er uiteindelijk alleen nog maar een skelet op de grond lag.

Toen de slang dood was, maakte de gids het touw los van de boom en de raamspijl, wikkelde het op en borg het op in een kist. Na enige tijd maakte hij die weer open, en tot mijn verwondering zag ik, samen met de jongens die om mij heen stonden, dat het touw zo lang dat het de woorden ‘Ave Maria’ vormde.

Wordt vervolgd …

Toen legde de gids uit : “De slang stelt de duivel voor en het touw het Ave Maria’, of liever gezegd : de rozenkrans. Daarmee kan je alle demonen van de hel bestrijden, overwinnen en vernietigen.”

Op hetzelfde ogenblik zag ik een droevig tafereel, waarin de jongens de stukken slangenvlees verzamelden,, begonnen op te eten en daardoor vergiftigd werden.

Ik raakte hevig verontrust, want ondanks mijn waarschuwingen gingen ze door met eten. Ik riep naar één van hen een waarschuwing, en daarna ook naar een ander. Een derde gaf ik een draai om zijn oren en weer een ander een vuistslag, dit alles om te voorkomen dat ze zouden eten. Maar tevergeefs ! Ik raakte helemaal buiten mezelf toen ik om me heen steeds meer jongens in erbarmelijke toestand op de grond zag liggen. Ik wendde me tot de gids om hulp.

“Maar is er dan geen geneesmiddel tegen zoveel kwaad ?”

“Maar natuurlijk is dat er.”

“Wat dan ?”

“Er is maar één middel : aambeeld en hamer.”

“Wat ? Moet ik ze soms op een aambeeldleggen en met een hamer slaan ?”

“Luister,” antwoordde de gids. “De hamer staat voor de heilige Biecht en het aambeeld voor de heilige Communie. Dat zijn de twee geneesmiddelen die men moet gebruiken.”

En zo is het inderdaad : zoals ijzer met de hamer steeds maar weer op het aambeeld wordt bewerkt om het vorm te geven, zo worden ook wij in het geestelijk leven gevormd en steeds opnieuw gesterkt door het herhaaldelijk ontvangen van de heilige Biecht en de heilige Communie.

Samen met de rozenkrans zijn dit onze meest doeltreffende middelen op de weg der heiliging.

Einde

Als spreken deugd doet

Bron : tijdschrift Overhoop, juni 2009

Auteur artikel : Marc De la Marche s.j.

Als iemand tijd heeft en luistert,

gewoon, stil,

naar wat er in mij leeft,

naar wat me bezighoudt,

naar wat me blij maakt, of angstig,

naar wat me pijn doet of eenzaam maakt,

als iemand luistert naar mijn verhaal,

niet uit nieuwsgierigheid,

of om te zeggen wat ik moet doen,

maar die gewoon aandachtig

en welwillend aanwezig is,

omdat ik er mag zijn voor hem of haar,

en omdat hij/zij er wil zijn voor mij,

als iemand zo luistert en tijd heeft,

wat kan spreken dan deugd doen!

Al meegemaakt ?

Dan komen dingen aan bod

die zelden of nooit uitgesproken werden,

maar die er zijn, weggeborgen,

omdat ze zo kwetsbaar zijn,

kwetsbaar mooi en teder,

of kwetsbaar donker en beschaamd,

dingen die nooit werden uitgesproken

omdat er nooit naar geluisterd werd,

een stil verdriet, een mooi geheim verlangen,

een vervlogen droom, een dankbare liefde,

een leven met zijn kleine en grote toevalligheden en keuzes,

met zijn vreugdes en ontgoochelingen …

wordt vervolgd …

“Misschien wil jij wel eens naar me luisteren,” zei een onbekende dame me na een conferentie over ‘spreken en luisteren’. We maakten een afspraak. Enkele weken later was ze er. Meer dan twee uur deed ze kalm en rustig het verhaal van haar leven, onverbloemd en heel kwetsbaar. Ik heb geluisterd. Ze had er duidelijk nood aan om woorden te geven aan wat er in haar leefde. Ook aan datgene wat eerder moeilijk lag. “Zo,” zei ze als ze klaar was met har verhaal, “dat was het. U bent echt bedankt voor het luisteren.” En weg was ze. Ik heb haar nooit terug gezien.

“Ik heb dat nog nooit aan iemand verteld.” Hoe dikwijls heb ik dat zinnetje gehoord uit de mond van mensen die er zelf verbaasd over stonden. En telkens zeiden ze het met een opgelucht en dankbaar gemoed. Niet omdat ze zulke ‘grote’ of ‘erge’ dingen vertelden. Helemaal niet. Maar wel iets heel persoonlijks, iets dat voor hen heel intiem en persoonlijk was.

Alles wat met geloven en bidden te maken heeft, behoort tot het meest intieme en kwetsbare van de mens. Met wie kan je daarover spreken ? Met wie durf je daarover spreken ?

Als we ziek zijn, of voor en na een operatie in de kliniek liggen, hebben we tijd. Dikwijls komen dan spontaan stukken uit ons leven naar boven in onze geest, of stellen we ons vragen bij de toekomst. Een goed gesprek met iemand die tijd heeft en tijd maakt, en die echt luistert, ja, dat kan dan echt deugd doen.

Einde

Wat zij u niet vertellen in het abortus-centrum

Bron : folder van Pro Vita vzw

Zij vertellen u niet …

Dat abortus niet veilig is.

Abortus is niet even gemakkelijk als het weghalen van een wrat. Het gaat om een zware ingreep die vele ernstige gevolgen kan hebben. Het personeel van de kliniek zal u laten geloven dat abortus zelden problemen geeft, maar dat is niet waar. Vele vrouwen worden door hun abortus voor het leven beschadigd.

De spier van uw baarmoederhals kan beschadigd worden omdat deze met kracht wordt opengerekt. Daardoor kan een toekomstige zwangerschap uitlopen op een miskraam of een te vroege bevalling. Beschadiging van de baarmoederwand is een ander risico. Een gat in de baarmoederwand, ontstekingen, bloedingen en bloedpropjes zijn maar een paar voorbeelden van de gevaren die u loopt. Als u wel een “succesvolle” abortus krijgt, kan er een litteken overblijven, met een kans op onvruchtbaarheid, een miskraam of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Sommige vrouwen kunnen maar eenmaal in hun leven zwanger worden. Dit zou het enige kind kunnen zijn, dat u ooit krijgt. Een abortus vergroot de kans dat u later in uw leven niet zwanger wordt op het moment dat u echt een kind wilt. Bent u bereid dat risico te nemen ?

Zij vertellen u niet …

Dat abortus emotionele wonden nalaat.

In het algemeen zal een vrouw binnen enkele dagen na de abortus de gevolgen van haar besluit voelen. Anders gebeurt dit in de loop van de tijd, als zij ouder wordt. Dan kunnen emotionele wonden ontstaan, bijvoorbeeld : onverklaarbare neerslachtigheid, een onvermogen om een hechte (gezins)band te vormen, een onderdrukt gevoelsleven, verharding van het gemoed, vernietiging van het moederinstinct (dit kan op den duur leiden tot kindermishandeling of het verwaarlozen van kinderen), sterke schuldgevoelens en zelfmoordgedachten.

Laat u niet misleiden – iedere abortus laat emotionele wonden na.

Wordt vervolgd …

Zij vertellen u niet …

Dat abortus een baby doodt.

Voor u weet dat u zwanger bent, begint het hart van uw baby al te kloppen. Met 6 weken kunnen hersengolven worden gemeten en kan uw baby bewegen en op een aanraking reageren. Met 8 weken is hij prachtig ontwikkeld, met vingers en tenen, en zijn eigen vingerafdrukken.

Met 10 weken kan hij al zijn ogen dichtknijpen, slikken en op zijn duim zuigen. Als je zijn neus zou kietelen, zou hij zijn hoofd wegdraaien. Met 11 – 12 weken zijn alle systemen van het lichaam aanwezig en in werking. Het enige dat hij dan nog nodig heeft om een gezonde baby te worden, is tijd en voeding. Na 12 weken komt er niets nieuws meer bij.

Hoe zou u hem noemen ? Stefaan ? Jan ?

Zij vertellen u niet …

Dat abortus een vorm van geweld is.

De meest toegepaste methode van abortus in het vroege stadium van zwangerschap is de zuigcurretage. De baarmoedermond wordt met kracht geopend. Een vacuümapparaat – 29 maal krachtiger dan een stofzuiger – wordt gebruikt om de inhoud van de baarmoeder uit te zuigen.

Methode Finks wordt na 16 weken toegepast. Net als bij de zuigmethode wordt uw baby uit elkaar getrokken. In dit geval echter gebruikt de aborteur een speciaal instrument om de armen en de benen van het lichaam af te trekken. De zachte plek van het hoofd wordt doorboord, de hersenen worden uitgezogen en de schedel wordt verbrijzeld. Daarna worden de overige lichaamsdelen verwijderd.

Een andere methode, die na 16 weken wordt toegepast, is de zoutmethode. Een sterke zoutoplossing wordt in de vruchtzak van uw baby gespoten. Hij wordt vergiftigd en de buitenste kant van zijn huidje wordt verbrand. Hij zal in het uur dat de oplossing er over doet om het dodelijk werk te verrichten, stuiptrekkingen van pijn vertonen. Vervolgens beginnen je weeën en wordt het dode kindje geboren.

Zij vertellen u niet …

Dat vrouwen door abortus worden uitgebuit.

De medewerkers van de abortuskliniek zullen in bedekte termen spreken over uw baby : “zwangerschapsproduct”, “inhoud van de baarmoeder” of “foetaal weefsel”. Zij zullen u hoogst zelden adviseren uw baby te blijven dragen, omdat zij werken om winst te maken en u dus niet als klant willen verliezen. Zij zijn de enigen die aan uw probleem verdienen.

Wordt vervolgd …

Verontrustende feiten

Bron : Emmerickblaadje juli – sept. 2007

Auteur : R.F.C.

Het weze mij toegestaan even uw aandacht te vragen voor enkele verontrustende feiten die zich heden ten dage in onze Vlaamse parochies afspelen.

Onlangs was er hier in Eeklo meimaandviering aan het rustoord Avondzegen. Deze viering werd met brio muzikaal opgeluisterd door het jongerenkoor De Edelweisjes. Zoals gebruikelijk werden daar tussendoor de 5 tientjes van een rozenhoedje gebeden. De jongeren waren daarover zeer verwonderd. Ze kennen nog wel het Wees Gegroet, maar van een rozenhoedje hebben ze blijkbaar nog nooit gehoord. Arme Vlaamse jeugd !

Heel wat jonge vrouwen kleden zich tegenwoordig zeer onzedig. Ze schamen zich niet om zelfs met een zeer gewaagde décolleté op de beeldbuis te komen, alsof ze uit een bordeel zijn weggelopen. De zalige zienster Jacinta van Fatima kreeg in dat verband volgende boodschap van Onze Lieve Vrouw :

De zonden waardoor de meeste zielen in de hel worden geworpen, zijn de zonden tegen de zuiverheid. Er zullen bepaalde modes komen die Onze Lieve Heer diep zullen beledigen. Mensen die God dienen, moeten die modes niet volgen.

Laat een parochie 20 jaar zonder priester en er worden beesten aanbeden !

Deze krasse bewering kwam uit de mond van de Heilige pastoor van Ars. Het komt mij voor, dat wij daar in het priesterarme Vlaanderen reeds aan toe zijn.

Eertijds werd ons geleerd om bij het begin van de voorlezing van het evangelie met onze duim drie kruisjes te tekenen : één op het voorhoofd, één op de lippen en één op het hart. Daarbij formuleren we de volgende bede : Heer, prent het evangelie in mijn verstand, dat ik het belijde met mijn mond en beware in mijn hart. Hoeveel jonge gelovigen zouden dat nog weten ?

Vroeger was er in elke parochiekerk een suisse of pijke actief. Nu blijkt dat niet meer nodig te zijn, met als resultaat dat de kerk niet langer een huis is van gebed, maar een café, waar men naar hartelust kan roddelen.

Er zijn in Vlaanderen parochiale feestzalen waar zelfs travestieten mogen optreden.

Beste lezer en lieve lezeres, laat ons een Wees Gegroet bidden, bij wijze van eerherstel voor al deze verontrustende feiten.

De overwinning zal komen door Maria !

Bron : Nieuwsbrief van Zuster Emmanuel, 15 april 2009

www.medjugorje.nl

Geweld, perversie, economische crisis, angst voor morgen, verspreiding van de cultuur van de dood… Gaat onze wereld haar ondergang tegemoet ? Zegt Maria zelf ons niet: “Jullie zijn verdwaald, mijn kinderen.” Wat gaan we hieraan doen ? “Heft uw hoofden op”, zegt Jezus tegen ons als het kwaad lijkt te overwinnen. “Weest niet bevreesd”. Voordat Kardinaal Hlond stierf, zei hij: “ De overwinning, als ze komt, zal komen door Maria”. Paus Johannes-Paulus II hield er van de volgende profetische woorden te herhalen: “In Polen, zo schrijft hij, was ik getuige van de vervulling van dit woord. Toen ik tot Paus was verkozen en werd geconfronteerd met de problemen van de Kerk, heb ik steeds de volgende overtuiging gehad: ook binnen deze universele dimensie zal de overwinning, als ze komt, komen door Maria. Christus zal overwinnen door Maria. Hij wil dat ze is verbonden met de overwinningen van de Kerk, in de wereld van vandaag, zoals ook met die van morgen.”

Heel mooi. Maar hoe gaan we dat in praktijk brengen ? We zullen ons aan haar vastklampen en alles doen wat ze ons zegt.

We hebben haar boodschappen nu al jaren herhaald. Het is niet en nooit te laat om te beginnen met ze te beleven. Haar raadgevingen zijn eenvoudig en ze bedriegen ons nooit. De heilige Maagd zal ons nooit in de steek laten, maar laten ook wij er voor zorgen dat we haar niet loslaten. Haar hand rust op ons en op allen die in alle oprechtheid proberen om het Evangelie te beleven en om God de eerste plaats te geven. Omdat de wereld God op de laatste plaats zet, is ze verdwaald en weet ze niet meer hoe de gevolgen op te vangen van deze Godsverloochening. Maria toont ons hoe we ons uit deze situatie kunnen redden en wel met ongelofelijke genaden !

Wordt vervolgd …

Zo gaat er hier in Medjugorje geen maand voorbij zonder dat we de tekens van de Voorzienigheid ervaren, zoals bijvoorbeeld vermenigvuldigingen. Toch lijden wij sowieso geen honger en kunnen we ons kleden en zijn we niet dakloos. Waarom dan deze zo waarneembare hemelse hulp ? Jezus bereidt ons voor. Hij leert ons om nog enkel op Hem te vertrouwen en op Zijn beloften. Als we op een dag niets meer te eten zouden hebben en niets meer om ons te verwarmen, en elke medische hulp zou ontbreken, dan zijn we toch niet verloren, want Jezus zal Zijn wonderen herhalen en herhaalt ze nu reeds. Wonderen van vermenigvuldigingen van brood en van vlees, van benzine en van alles wat we nodig hebben. Jezus verslapt niet na 2000 jaar. Hij blijft Dezelfde.

Als onze bedrieglijke zekerheden ons op een dag zullen komen te ontvallen, dan zal er niet de wanhoop zijn, maar de Handelingen van de Apostelen, die door de gelovigen worden beleefd. Want de Vader houdt van ons en weet wat we nodig hebben. Waarom dan niet vanaf vandaag oefenen om “eerst het Koninkrijk van God te zoeken en Zijn gerechtigheid, dan zal alles ons op de koop toe gegeven worden” (Mt. 6, 33) en zullen we niet tekort komen zoals de “dwaze maagden” (Mt. 25, 1-13).

Jezus zei tegen de heilige Catharina van Sienna: “Houd je met Mij bezig en Ik zal me met jou bezig houden.”

De heilige Maagd gaf in 1951 een krachtig gebed in Amsterdam.

Het zou goed zijn het vaak te bidden:

“Heer Jezus Christus, Zoon van de Vader,

zend nu uw Geest over de aarde.

Laat de heilige Geest wonen in de harten van alle volkeren,

opdat ze bewaard zouden blijven

voor verwording, rampen en oorlog.

Moge de Vrouwe van alle Volkeren,

de Heilige Maagd Maria,

onze voorspreekster zijn. Amen

(Met imprimatur van de Kerk).

De overwinning in ons leven van het Onbevlekt Hart van Maria en van het Hart van Jezus, dat is het wat ons boven alles moet bezig houden, voor het meerdere geluk van iedereen. Jezus beloofde ons geen gemak maar geluk.

Einde

Gouden raad van de Heilige Pastoor van Ars

Bron : Over God en ons, woorden van de Pastoor van Ars

Verschenen in het Emmerickblaadje, juli – september 2007

Om de zuiverheid te bewaren zijn 3 dingen vereist : de aanwezigheid van God, gebed en sacramenten. Een ander hulpmiddel is het lezen van godsdienstige boeken, wat de ziel voedsel geeft.

Ik ken 2 manieren om met zekerheid arm te worden : onnodig zwaar werk doen op zondag en andermans eigendom afpakken.

Gebed is niets anders dan de vereniging met God.

Door een intens gebed smelten problemen weg als sneeuw voor de zon.

De mens heeft 2 manieren van roepen in zich : het roepen van de engel is het gebed, het roepen van het dier is de zonde.

Laat een parochie 20 jaar zonder priester zitten : ze zullen dieren gaan aanbidden. Waar geen priester meer is, is geen offer meer en waar geen offer meer is, is geen godsdienst.

Als ik een priester en een engel zou tegenkomen, zou ik eerst de priester groeten en dan de engel. De engel is de vriend van God, maar de priester neemt Zijn plaats in.

Alle goede werken samen zijn nog niet zoveel waard als de Heilige Mis, want de Heilige Mis is het werk van God.

Een gebed waar God erg van houdt, is aan de Heilige Maagd vragen om aan Haar Eeuwige Vader Haar Goddelijke Zoon te offeren, badend in het bloed voor de bekering van de zondaars.

Wie te communie gaat, gaat op in God als een druppel water in de oceaan. Zij kunnen niet meer gescheiden worden.

Als we de waarde van de heilige communie konden begrijpen, zouden we de kleinste fouten vermijden om zodoende vaker te communie te kunnen gaan. We zouden onze zielen altijd zuiver houden in de ogen van God.

Toen het christendom afkoelde, namen ze gezegend brood in plaats van het Lichaam en Bloed van Onze Heer.

Wordt vervolgd …