Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Zeker doen!
Het leven zoals het is
20-03-2007
Hartelijk welkom op mijn hoogstpersoonlijke blog!
Je hoort jongeren vaak klagen over hoe zwaar ze het toch wel niet hebben, hoeveel werk ze wel niet hebben met hun studies en dat ze veel te weinig vrije tijd hebben. De volwassenen daarentegen hoor je regelmatig zeggen hoe goed dat jongeren het wel niet hebben. Wie heeft er nu eigenlijk gelijk?
Op mijn blog gaan alle misverstanden de wereld uit geholpen worden. Ik ga hier namelijk situaties neertypen waar ik als tiener mee te maken krijg. Denk aan: een studierichting kiezen, een hogeschool kiezen, op zoek naar een kot, slagen voor een eindwerk... Het leven van een tiener is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel dus er gaan zeker een aantal leuke momenten in komen te staan.
Ik wens jullie bij deze heel veel lees- en leerplezier!
Zaterdag 17 mei 2007... Die bewuste zaterdag was een heel speciale dag voor mij. Ik had die dag goed zichtbaar aangeduid op de kalender die bij mij thuis in de keuken hangt. Ik ging namelijk voor de allereerste keer in mijn nog korte leventje, een echte hogeschoolcampus bezoeken. Campus Groenplaats van de Karel de Grotehogeschool... De school waar ik volgend schooljaar hoogstwaarschijnlijk ga studeren!
De hele week had ik er al naar uitgekeken. Ik was er zeker van. Het studentenleven in Antwerpen zou geweldig worden en die dag zou dat alleen maar bevestigen. Het moment was eindelijk daar. Het eerste dat we zouden gaan doen was nog eens informeren naar de studierichting Event- en projectmanagement, de richting die ik graag zou willen doen. Verassend genoeg stonden de huidige Event- en projectstudenten op de vierde verdieping met hun project "de 24 uur van de Groenplaats". (Of zoiets). De leerlingen vielen mij heel goed mee. Ze waren heel open en enthousiast. Ze kwamen een beetje over zoals de studenten Onthaal en Public Relations (de richting die ik nu doe). Een hele geruststelling want beeld je eens in: Je bent een meisje van 17 (ik word pas 18 na mijn eerste twee weken op de hogeschool.), je bent kilometers van huis (ik woon ergens in het noord-oosten van Limburg), je kent niemand en je moet op kot in een stad die je amper kent.
Ik werd die dag vooral gerustgesteld. De docenten lieten me weten dat ik heus niet aan mijn lot zou worden overgelaten, er is een sociale dienst die je kan helpen met eventuele problemen (denk aan moeilijkheden met de kotbaas ofzo),... Ik kreeg er die dag ook erg veel zin in! Er werden mij voortdurend papieren in mijn handen gedrukt van studentenclubs. Jawel! Studentenclubs! Tot voor kort was dat iets waarover je wel eens iets hoorde op tv of van vrienden, maar nu werd het al een stukje realiteit. En dan het cafetaria... Een echt cafetaria waar je 's middags lekkere (warme) gerechten kan eten! Stel je voor: geen suffe, droge boterhammen meer, maar ook geen suffe eetzaal meer! Mijn huidige school is niet bepaald nieuw en valt haast uit elkaar (die school staat dan ook in een boerendorp ). Het is dus een groot contrast met de moderne hogeschool in Antwerpen. De eetzaal van mijn eigen school bevindt zich in de kelder, maar het cafetaria van de KDG (Karel de Grotehogeschool) ligt op de bovenste verdieping en heeft een prachtig uitzicht op de Groenplaats en de kathedraal. Toen ik daar samen met mijn ouders iets zat te eten wist ik het helemaal zeker: het studentenleven wordt geweldig!
Een hele geruststelling want beeld je eens in: Je bent een meisje van 17 (ik word pas 18 na mijn eerste twee weken op de hogeschool.), je bent kilometers van huis (ik woon ergens in het noord-oosten van Limburg), je kent niemand en je moet op kot in een stad die je amper kent. 
