Donderdag 3 juni begint onder een zwaarbewolkte hemel. Vandaag gaan we de hele dag de zon niet zien. De eerste paar lesuren heb ik vrij en besluit wat te gaan rondneuzen om te zien wat de andere schooldepartementen verstaan onder projectwerk. ‘k Ben benieuwd of ze het net als het English Departement ook en masse aanpakken. M’n eerste halte maak ik bij Social Studies, waar vandaag en morgen Mathayom 6 aan de beurt is. Ze zitten allemaal samen in een grote zaal en krijgen uitleg over wat er op het programma staat. Ondertussen is Mr. Winai buiten een erehaag van een tiental leerlingen aan het opstellen en hij roept me erbij. ‘k Heb geen idee wat de bedoeling is. Even later komt er een auto aangereden waaruit twee mannen stappen waarvan één in maatpak en allebei met zonnebril. Het zijn “the president” en zijn “bodyguard”, zegt Mr. Winai. In de lijfwacht herken ik al snel Mr. Tree. De president is een andere leraar, die ik niet ken. Hij begroet me met een vriendelijk “Good afternoon!”. ’t Is negen uur ’s morgens ;-) De eregenodigden – waar ik nu plots ook toe behoor – krijgen koffie met een koekje aangeboden. Ondertussen begint de president aan een lange toespraak, waarbij de leerlingen regelmatig in lachen uitbarsten. Een paar keer hoor ik mijn naam vallen, en ook de woorden “good afternoon” en “good morning”. ’t Gaat waarschijnlijk over zijn begroeting van daarnet J. Ik weet niet hoe dit alles precies past in het programma van “projectwerk” maar ’t is in ieder geval een leuke bedoening. En Mr. Winai zegt dat ze deze namiddag de leerlingen gaan opsplitsen in kleinere groepjes, wat ik heel graag hoor.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In het Thai Language Departement hebben ze niet lang gewacht om het wat kleinschaliger aan te pakken. Mrs. Yak en Mr. Chuay leren een tiental leerlingen van Mathayom 1 het Thaise alfabet schrijven met behulp van een computerprogramma.

Mijn laatste halte is de grote hall van de school, die vandaag wordt gebruikt door het departement Wiskunde. Ook hier weer veel uitleg ex catedra door de leerkracht vooraan, maar ondertussen zijn de andere wiskundeleerkrachten toch bezig met de voorbereiding van het groepswerk. Er worden pakketjes gemaakt met materiaal dat de projectteams zullen gebruiken, onder andere geometrische figuren waarvan ze oppervlaktes en volumes gaan moeten berekenen.

’s Middags eten we weer in de leraarskamer van het English Department, hetzelfde menu als maandag. ‘k Zou liever iets anders gaan eten in de cantine maar ik wil niet onbeleefd zijn. De hemel ziet intussen donkergrijs, het lijkt wel of het avond is. En ja hoor, even later begint het keihard te gieten.

De hele namiddag geef ik les aan Mathayom 4/1 – met assistentie van Mr. Suwan – en ik wil hen zoveel mogelijk Engels laten spreken: ze moeten vragen stellen aan mij. Normaal lukt dit niet – ze hebben nooit vragen – maar deze keer heb ik hen in vijf teams ingedeeld en krijgen ze een punt voor iedere vraag die ze stellen. Het resultaat is verbluffend: meer dan een uur aan een stuk vuren ze de ene vraag na de andere af. Thaise leerlingen zijn verzot op spelletjes en competitie. (Ik vermoed dat dit niet alleen voor Thaise leerlingen geldt.) Wanneer je een opdracht voorstelt als een wedstrijdje tussen teams ontpoppen ze zich tot ware competitiebeesten. Nochtans zijn er deze keer geen prijzen aan verbonden, ’t is louter voor de eer van het winnen. Ze zijn ook tamelijk creatief met de keuze van de namen voor hun teams: the First team, the Kingdom team, the Red Kiss team (hier zit een ladyboy bij en ik denk dat hij de naam heeft gekozen), the Thai Girls team (er zitten wel twee jongens bij maar zij hebben niks in de pap te brokken) en the Ice Candy team. Vragen die ik me herinner zijn “Do you like Thai women?” en “Why are you handsome?”. Op die laatste moet ik het antwoord schuldig blijven maar ze krijgen er wel twee punten voor ;-)

Na schooltijd is het nog altijd bewolkt maar onze portie regen hebben we wel gehad voor vandaag. Ik profiteer ervan om nog eens uitgebreid te gaan joggen en fitnessen. De mensen zijn enorm vriendelijk, iedereen lacht naar mij wanneer ik voorbij kom: winkeliers, herders en herderinnen, oude mannen zonder tanden, politieagenten, rijstboeren die terugkomen van hun land, noem maar op. Kinderen die me zien aankomen roepen “farang” naar hun kameraadjes en komen voorzichtig kijken. Sommigen zeggen “hello” en er zijn er ook bij die me op hun fietsjes een tijdje blijven volgen. Later, tijdens het fitnessen, komen Mem en Boom al giechelend voorbijgelopen. ’t Zijn twee meisjes van Mathayom 6, één ervan is de dochter van Mrs. Kae. “Tjsokking!” roept Mem me toe, voor het geval ik niet door zou hebben dat ze aan ’t joggen zijn J.

Er is niet veel volk meer op school. De meeste van mijn vrouwelijke buren zijn met de scooter naar Sangkha om kleren te gaan kopen op de donderdagmarkt en ook de mannen zijn niet te bespeuren. Mrs. Anyarin is er wel nog en ik ga met haar een hapje eten in Buached. De keuze is heel beperkt, de helft van de menukaart hebben ze niet. Uiteindelijk moeten we weer tom-yam plaa nemen. De stukjes vis (plaa) zijn heel klein en zitten vol met vel en graten, bijna wat we bij ons visafval zouden noemen. Als je kip of varken kiest is het vlees ook niet te vergelijken met wat je bij ons krijgt – de kippen hier zijn graatmager, er hangt nauwelijks vlees aan – maar daar zitten tenminste geen graten in. Wel veel kleine botjes, dus je moet toch wel opletten bij het eten.

Normaal gaan de vrouwen nooit alleen met me eten, er is altijd minstens één vriendin bij. In Isaan is het onfatsoenlijk (“impolite”) om iets met z’n tweetjes te doen als je geen koppel bent. Anyarin is daar iets minder strikt in, misschien net omdat ze getrouwd is en daardoor minder snel “verdacht” zal worden. Maar wanneer ik na het avondeten – het is nog maar half negen – voorstel om nog een cola te drinken op het bankje aan de voorkant van mijn bungalow (dus in het zicht van iedereen) moet ze toch weigeren: “Not possible. Not polite for Thailand”.