Onze laatste dag werd nog een zware, we hadden al heel wat kms in de benen. We raakten moeilijk op gang. De eerste 10 km voor de bevoorrading hadden we het al heel lastig. Daarna verbeterde het helaas niet, het was terug heel erg steil omhoog. We klommen die dag toch alweer 1700m in totaal (blijven gaan!), we passeerden heel mooie panoramas. De drei zinnen en de omringende bergen daar in de dolomieten zijn echt fantastisch! Soms waande je je in Grand Canyon. Dus; we hadden het zwaar, maar aangezien het de laatste dag was, staken we toch nog een tandje bij. We finishten! De voorafbepaalde time-limits haalden we niet, maar we mochten toch doorlopen aan de laatste bevoorradinspost. We waren goed uitgeput, maar twas fantastisch om over die streep te komen. Helaas geen koprol of rad maar wel een mooie foto! Er was heel wat applaus en camera-belangstelling voor alle tevreden, voldane finishers daar in Sexten.
's Avonds deden we ons tegoed aan 'schinken aan 't spit'. Nadien was er de prijsuitreiking en dankwoord enzo ... toch een paar lekkere pintjes gedronken dan. HMM, lekker!
Doordat we de tweede dag niet door de time-limits geraakten, stonden we niet de officiële finishers-list en hadden we geen recht op de ' I am a finisher - T shirt'. Misschien wel een goede reden om nog eens opnieuw mee te doen volgend jaar? (wie weet ...? HINT HINT NAAR PA). De sfeer was echt enorm en het is zeker een aanrader voor van ieder jullie, lustige lezertjes! Who cares about the T-shirt, we did it ... hell yeah! yiha!
Waaanzin!!!
dacht ik vandaag bij mezelf tijdens de zoveelste lange zware, eindeloze klim.
Waar zijn we hier eigenlijk mee bezig en waarom? Daar mag je natuurlijk niet te
lang aan denken Ik stapte iets sneller door dan gewoonlijk om geen koud te
krijgen, er was een lichte motregen. Hierdoor raakte pa wat achterop, ik
wachtte dan om de 500 m efkes Gelukkig had de race control deze ochtend 1
klim gecanceled omwille van de weatherforecast. Of was het om het grote aantal
gekwetsen te beperken? Er zijn nog slechts 150 teams die nog niet uitgevallen
zijn. Blij om daar toch nog bij te zijn. Onze eerstedoelstelling was de finish halen zonder al te
veel blessureleed. Tot nu toe zijn we daar goed naar op weg. Het is echt niet
te doen hoe sommige mensen hier rond strompelen, en dan toch nog telkens aan de
start staan. Op die manier aan sport doen is toch echt niet gezond, sommigen
lopen vast langdurige schade op. De meest voorkomende blessures:
1)blisters,
blaren op de tenen en de hielen. Zeer pijnlijk soms, bij ons valt het nog goed
mee
2)stress
fractuur op de voorste scheenbeenspier, daar had ik in het begin een klein
beetje pijn maar nu geen problemen meer.
3)Knieën,
door de zware belasting op de steile afdaling op hobbelige paden met stenen en
wortels. Wij doen telkens onze knie-steunverbanden aan om naar beneden te
lopen.
Als ik vandaag rond keek in de sporthal waarin
we slapen, waande ik me in een hospitaal aan het front van WO2 (zoals in band
of brothers). de helft van alle lopers K.O. aan het slapen op hun matje. De
lopers die rondliepen waren heel grapppig te aanschouwen, in alle mogelijke
houdingen en verkrampte bewegingen slenterden ze voort. Het zou leuk zijn om na
de race direct es een voetbalmatchke te spelen met hen.
Soit, dus vandaag slechts 35 ipv 42 km en een
zware klim minder. We finishten in 6u 18min. we zijn klaar voor de laatste
etappe morgen, 38 km tot Sexten! Wat zullen we content zijn om daar over de
finish te komen ze kennen ons hier al, als father en son.
De sfeer onder de lopers is de max, het is net
een grote familie.
We startten
terug iets sneller om tijd te winnen voor het zware klimwerk van de dag. Bij
elke checkpoint verloren we zo weinig mogelijk tijd, pa dronk en at snel iets
en stapte bijna onmiddellijk door. Ik vulde de drinkbussen en nam wat eten mee,
en versnelde dan tot ik pa terug bijgehaald had. Op die manier konden we echt
veel tijd winnen. Vele teams lieten we achter ons. We zagen ook veel andere
teams in onze omgeving dan de vorige dagen, het was immers de vierde dag. Met
ongeveer 150 km in de benen werd er soms al wat verzwakt Een heleboel teams
haalde de time-limit van de 2e checkpoint niet, die moesten met de
shuttle richting Prattau (Italië). Wij hadden een mooie voorsprong opgebouwd
tov de time-limit (1u aan de 2e check point). De klim die volgde was
heel zwaar, eerst plat en vals plat door een prachtige vallei tussen de koeien.
Het panorama was schitterend. De klim was heel erg steil en leek oneindig. We
steigden van 1000m tot 2600m, een mega-kuitenbijter van formaat dus. Boven was
het heel koud, windy en misty. De afdaling ging heel vlot, ik maakte coole
filmkes De 3e check point haalden we net binnen de tijd, met 1
min! We waren vree content, onze dag was weer geslaagd We moesten enkel nog
afdalen tot het camp, 7,5 km.
Ons ma was
al een stukje tegemoed gestapt entrok
ons tempo voor de laatste kms nog even op. We finishten om 15u30.
Dag 5:
We
vertrokken deze ochtend opnieuw om 7u, met 38 km voor de boeg begonnen we met
afdalen. Ondertussen wisten we al dat we hierin vrij sterk waren in
tegenstelling tot lang en zwaar klimmen. De eerste 9 km tot de eerste
checkpoint deden we in 1u, tot de tweede checkpoint 10 km verder bouwden heel
wat voorsprong op tov andere teams die normaal in onze omgeving vertoevden.
Verder volgde een zware klim, 1000m omhoog tot de hoogte van 2000m. Rustig aan,
stapje per stapje gingen we door. Een aantal teams haalde ons in, maar we
lieten er ook een heleboel achter ons, later hoorden we dat er 5 teams niet
meer aan de klim mochten beginnen. De derde en laatste checkpoint was boven op
de top, we haalden die ruim binnen de tijdslimiet. We hadden zelfs 1 uur over!
We besloten om niet te veel tijd meer te verliezen en met het afdalen wat teams
terug te pakken, dit met het oog op het klassement. We passeerden nog 14 teams
voor we over de finish kwamen, we waren heel content. We stretchten heel goed
en masseerden elkaar opnieuw.
Net goed
pasta gesmuld, we zijn nu in Italië. De sfeer is toch anders, meer stijlvolle
levensgenieters te spotten hier ipv duitse en oostenrijkse terrasvegers.
Jammer dat
ik hier maar geen deftige internet-verbinding te pakken krijg.
Nog 100 km
te gaan in drie dagen, morgen een kleine 25 km af te leggen. Daarna nog een
heel zware van 48 km en als laatste nog een kleine 30
Het was
maar 24 km vandaag; in vergelijking met de vorige dagen was dit dus een pak
minder zweten. Toch hebben we weer goed onze tenen mogen uitkuisen. We begonnen
bijna meteen te klimmen, voor de start hadden we daarom al goed opgewarmd en
gestretched.Het werd toch alweer heel
zwaar, het klimmen bleef maar duren. We passeerden opnieuw heel mooie
natuurtaferelen; een mooie waterval met keiharde waterstorm naar beneden, very
impressive! De kale, doodse vlakte viel op wanneer we de boomgrens
overschreden; ook de koegrens lieten we achter ons. De Italiaanse koeien zijn
duidelijk veel vriendelijker dan die Oostenrijkse- Duitse beesten. Het zijn
waarschijnlijk ook meer levensgenieters. Boven op de top van de berg (+/-2900m)
was het ijskoud, we kregen warme sportdrank aan de checkpoint, nog nooit zo
gedronken. Het beviel ons wel. Ondertussen komen de noten, rozijnen, bananen,
watermeloenen en energie-bars en gels al onze oren uit! En zwijg ons van
spaghetti, we zijn nu in Italy en doen ons tegoed aan vettige pizza ik ben al
veel vermagerd voel ik aan mijn heupen (twerk echt op mijn heupen). Morgen nog
een marathon voor de boeg en de dag erna nog een dertigtal kms als cooling
downJ Dan zit het er hier op.
Draadloos
nternet is hier niet zo courant, vandaar ook de late up-date van onze blogg.
Sorry
daarvoor lustige lezertjes, maar zoals je ziet schreef ik van elke dag, voor ik
uitgeput in slaap viel, een verslagje. Speciaal voor jullie!
Gelukkig,
want als ik er nu zo aan terug denk, sla ik alle beklimmingen en afdalingen
dooreen.
Er is hier
een zeer internationale sfeer met runners van all over the globe;
Zuid-Afrika
( een lange man die zijn hoofd stootte tegen een lage tunnel en serieus bloedde
maar per se wou doorlopen het kon veel erger geweest zijn); Groot-Brittanië
(beasts), Canada ( women-team), Ireland ( with the excint), denmark, Sweden, Holland
(helaas, je komt ze toch overal tegen he), Bermuda, Italy, Spain, Germany,
Switserland
(een nordic walker, die koeboer is van beroep al stappend finisht hij vaak
voor ons bij de etappes die veel klimwerk eisen.) USA,
Ik hoorde
hier en daar al straffe verhalen en kreeg wel zin in deelname aan 1 van
volgende races:
Ruhpolding
Sant am Pillerseen we deden 37 km in 6u 20 min. Na een eerste vlak stuk van
12 km, kwamen we meteen in een prachtig stuk parcours, vrij steil omhoog,
waarbij we onder een waterval doorliepen. Er waren 3 checkpoints waar we goed
konden eten en drinken. Naarmate het einde van de dag gingen de kms steeds
trager en trager voorbij, we probeerden om niet af te tellen per dag, maar
automatisch gebeurt dat wel.We hadden ons voorzien om de hele run te zien als 1
grote tocht van 298 km, nu op dit moment nog 260 te gaan dus. Vandaag hoorden
we dat de meeste afvallers sneuvelen na de 4e dag, wegens
knieproblemen oa door het afdalen op steile onregelmatige paden, zeer
belastend. We weten dus dat we ons daar zeker niet mogen laten aan vangen. We
zijn alvast goed opgewarmd voor de tocht van morgen, we lopen dan 48 km en
steigen het dubbele een zware dus.
Momenteel zit ik in de refter van de school
waar we slapen, het is 22u 45 en ik kon de slaap niet vatten, dus ben dan maar
weer opgestaan ...samen met heel wat
andere lopers liggen wehier verspreid
in de klasjes. Heel mooie accommodatie, alles is hier ook zeer goed onderhouden,
zowel de straten als de grasperkjes en de scholen. Ik dacht even nog dat ik in
Duitsland zat, maar we staken vandaag ook de grens over en bevinden ons wel
degelijk in Oostenrijk.
Morgenvroegom 7u is er reeds de start, we staan op om 5u
om te ontbijten en ons klaar te maken.
Stage 2:
Horizontale
kms40
Verticale m2500
Tijd9u
We begonnen
alweer met een lang plat stuk, alles ging goed daarna begon het klimmen. Het
eerste deel hiervan, geen probleem. Daarna, heel zwaar; het bleef maar stijgen.
Wij en ook andere teams twijfelden aan de correctheid van de kaart en
hoogtegrafiek. Kms die we naar boven gingen vlotten zeer langzaam. Pa kan niet
zo rap bergop stappen, lopen op vlak en bergaf is geen probleem.
Vanaf de
eerste check point bouwden we een half uur reserve op (time limit) door het
vele steigen konden we dit helaas niet behouden. Integendeel, we raakten in
over-time.
Aan de
laatste check point mochten we niet meer verder. We waren gestart om 7u s
ochtends en om 16u arriveerden we aan die laatste check point terwijl we daar
moesten zijn om 15u30.
Jammer,
maar helaas we moesten dus mee m de wagen om af te dalen tot Mitterseel.
De fuckers
lieten ons daar maar liefst 2,5 u wachten; in die tijd waren we al lang op
eigen kracht via het parcours aan de finish geweest, het was nog een kleine
klim en dan enkel nog dalen, daar zijn we goed in.
we staan nu
aan de start van de 3e dag. Vandaag is het 24 km, de helft van
gisteren.
Nog 6 keer
spaghetti
Tot
laerzzzz
Stage 3
Neukirchen
Horiz. Kms 28,5
Verticale m
1500
Hoogste punt 2200
Tijd 6u
en 30 min
Vandaag vol
goede moed vertrokken om deze keer wel de finish te halen, het eerst stuk
opwarming was terug plat. Eeen goede opwarming, we wilden wat tijd winnen door
hier iets sneller te lopen om dan zo niet tegengehouden te worden omwille van
de time-limit. Maar we hadden ondertussen wel al 80 km in de benen van dag 1 en
2 dus de opwarming ging toch niet zo vlot. We besloten om zo snel mogelijk
door te gaan aan de eerste bevoorrading/time-check. Pa ging bijna meteen door
en ik vulde dan mijn rugzak met drank en eten. Het wasmeteen stijl bergop. De klim was dubbel zo
lang als de eerste van gisteren; 1 stapje per keer en er niet tegen vechten.Zo probeerden we niet ontmoedigd te geraken.
Ook maar100 m vooruit zien.
In het
begin vol goede moed begonnen maar het ging echt niet vooruit. We moesten
stijgen tot 2200 m, wanneer we aan de 1600 m zaten, begon ik even te rekenen en
h bleek dat we er toch nog konden geraken binnen de tijdslimiet. Maar
natuurlijk hoe hoger we kwamen hoe lastiger het werd, ook werd het zeer koud
naarmate we dichterbij de top kwamen. We hadden ondertussen al aanvaard dat we
opnieuw niet binnen de maximale tijd gingen passeren aan de laatste
time-chek/food stop. Toch deden we rustig door en genoten van het prachtige
uitzicht. Toen we op de top stonden,bleek de laatste control vlakbij, ik nam de leiding en zocht een goede
route volgens het parcours. Pa volgde me op de voet. Op nog geen 10 minuten
waren we er een slurpten we sportdrank, smulden bananen, rozijnen, noten
We made it!
(for today) We zaten safe, vanaf dit punt moesten we slecht 8 km afleggen en
het was enkel afdalen.
We
finishten om 14u20.
Vroeg
snurken en om 5u uit de veren voor de zware van morgen, 40 km met mooie
klimmetjes. Een haalbare kaart, maar we gaan onze tenen mogen uitkuisen.
Mijn pa
zonder pet is als een roker zonder sigaret.
Zijn bril
staat hem echt goed, dat zie je toch aan die snoet
Geen stap
zonder pijn, guy verhofstadt is een konijn
Onze laatste 'training' zit er op. Samen rustig warm gelopen en dan heel goed gestretched en mekaars kuiten gesmeerd ... Goed genieten van de pijn die er nog niet is in de benen
Er is hier al een heel internationale sfeer met teams van all over the globe ...
Straks pasta -party en welkomstbriefing met film van vorig jaar,
erna laatste praktische voorbereiding en dan heel vroeg onder de wol.