|
OP DE IJTKIJK
*
Voor
wie het nog niet wist of her AL vergeten zou zijn, ondergetekende is
oud-student van het Bisschoppelijk College Sint Vincentius-Ieper, waar
hij in de vroege jaren 50 ondermeer kennis maakte met de Socialistische
Senator Dr. Aug. Vermeylen. Onze leraren toen waren allemaal jonge
Herders die ik hier gaarne de Eretitel van Kleine Onderpastoors van
te Lande meegeef. Nederige wroeters in De Wijngaard des Heren, met
blik op het ware Leven zoals het us. Zij waren inderdaad niet te beroerd
om alle omstandigheden de Vlaamse Kaart te trekken. Zij waren a.h.w.
De Stem van Het Volk
..
Helaas,
de belgicistiche Kerkelijke Overheid was:is onbekwaam gebleken om in
hun opvolging te voorzien. Zodat onze materialistische jeugd met de
gebakken peren (seks en drugs) is blijven zitten.
Wat
n ideale Opvoeders toch in onze tijd! In een Katholiek College het
goede in het vermaledijde Socialisme te onderwijzen
. Wijlen Hugo
Verriest, Oud-Principaal, moet zich ontgoocheld in zijn graf hebben
omgedraaid, toen jaren later een andere ooud-leerling, een zekere Yves
Leterme, het via alle soorten Tsjeven-trucs tot Premier van Coburgia
had weten te brengen. Vandaag echter is die helemaal van het toneel
verdwenen
Ach ja! Waar is der Oudren fierheid nu gevaren?!
Want
pas op! Dit Europa is niet de formule die Aug. Vermeylen ooit
voorstond, want een monster geschoeid op de leest (de geest?) van het
Nazisme. Die alle andere meningen verbiedt. Dat is namelijk wat ook
gebeurt tussen Madrid en Barcelona: er wordt niet geduld uit de pas te
lopen. De parade-pas van wijlen Benito Mussolini komt er weer aanç Vast
in gelid, klaar om opnieuw gegen Engeland zu fahren
.En de Burger. Hoofd buigen en zich de naad uit de broek werken om hùn denkwereld te kunnen realiseren.
*
BRIEF AAN AKEXABSDER dE CROO
Nogal laat geschokt Mijnheer de platbroek,
Ik meen mij te herinneren dat gij een libe
aal
zijt en dat gij derhalve het begrip vrijheid hoog in uw vaandel zoudt
moeten schrijven. Sta mij toe dat ik zo vrij ben daar enige
bedenkingen bij te maken naar aanleiding van het referendum van vorige
zondag in Catalonië.
In die regio van Spanje gist al lang het
democratische
verlangen van de bevolking om zich voor eens en voorgoed uit te spreken
over de mogelijke onafhankelijkheid van het moeder-/vaderland.
Catalaanse voor- en tegenstanders van zon referendum waren het erover
eens dat dat maar eens moest gebeuren, om te zien wat nu de echte
volkswil was. Aldus geschiedde en de autonome Catalaanse regering trof
alle mogelijke voorbereidingen om dat proces in gang te zetten. De
Spaanse regering die van ouds her een bijzonder slechte reputatie
heeft in de omgang met het autonomiestreven van haar regios schoot in
een kramp en beloofde alles te zullen doen om dat referendum niet
alleen ongeldig te verklaren, maar het ook manu militari te verhinderen.
En dat gebeurde ook. Dagen van tevoren
begon
de intimidatie. Door de regionale politie onder het bevel van de
Spaanse paramilitaire Guardia Civil te plaatsen, door de stemlokalen te
verzegelen, stemurnen en stembrieven in beslag te nemen, en door tal van
mensen die enige verantwoordelijkheid droegen, aan te houden. Op zondag
zagen we wat niemand in het moderne en democratische Europa nog ooit
voor mogelijk had gehouden: burgers van alle leeftijden die ondanks alle
intimidaties vreedzaam naar de nog beschikbare stemlokalen trokken,
werden ongenadig aangepakt met veel bloed, harde klappen en arrestaties,
en zelfs rubberkogels. Het leek wel een nieuwe Bloody Sunday,
onzaliger gedachtenis...
Tot zondag was het oorverdovend stil en
werd
heel de problematiek afgedaan als een interne Spaanse kwestie. Geen
enkele Europese regering trok haar mond open. Superdemocraten als de
onverkozen EU-clan rond Juncker en Tusk, die anders altijd met het
vingertje staan te kijven, waren in geen velden
te
bespeuren. Toen in de loop van de avond de ernst van de machtsgreep
onder leiding van de Spaanse premier Rajoy bleek, kon men niet anders
dan dat geweld te veroordelen. Uw vriend en premier was zowat de eerste
regeringsleider die dit deed. De aanwezigheid in zijn regering van een
Vlaams-nationale partij die meer dan geïnteresseerd is in de
gebeurtenissen in Catalonië, zal daar niet vreemd aan zijn. Daarop
volgden veroordelingen van het geweld door alle Vlaamse partijen, de ene
al wat schoorvoetender dan de andere. Degenen die anders vanaf minuut
één elke aanslag op de democratie, de mensenrechten en de wil van het
volk ergens ver in de wereld krachtig bekampen, moest men bij wijze van
spreken in de rug duwen om toch maar iets te zeggen...
En dan was het uw beurt om te spreken.
En
ja hoor, heel obligaat kwaamt gij het geweld veroordelen. Maar tegelijk
debiteerde gij dat dolgedraaid nationalisme langs beide kanten niets
oplost en enkel leidt tot de onmogelijkheid om rond te tafel te gaan
zitten, terwijl enkel daar stappen kunnen worden gezet.
Hallo,
mijnheer de platbroek?! Waarom komt gij daar pas mee af nadat er zich
erge feiten hebben voorgedaan? Met andere woorden: waarom hebt gij, toen
iedereen zag aankomen wat ging gebeuren, niet onmiddelijk aan de
noodrem getrokken en voor dialoog gepleit? En dolgedraaid nationalisme?
Dat
zou het zijn geweest moesten de Catalanen zich revolutionair hebben
gedragen en opgeroepen hebben tot geweld. Maar zoals gezegd, zijn er
Catalanen van diverse strekkingen die gewoon hun democratisch recht
wilden gebruiken om hun mening eens te zeggen. Dat is toch gebruik maken
van die vrijheid waarover gij en uw partijleden het altijd zo graag
hebben? Wat is dan het probleem? Gij schijnt niet te weten dat de
Catalanen al jaren proberen een dialoog te organiseren met Spanje,
precies omdat die roep om onafhankelijkheid steeds luider wordt en uit
het volk zelf komt, ook omdat dat volk
zijn geschiedenis kent en herhaling daar
van wil voorkomen, én in vrede wil samen
leven
met zijn nieuwe buren. Daar kan toch niets mis mee zijn?! Vrije,
democratische volkeren die hun eigen weg zoeken en leiders die de mening
van hun volk vragen, zo dolgedraaid lijkt mij dat niet. Dat is eerder
iets voor degenen die bij de wapenstok en bruut geweld zweren.
Overgenomen bij t Pallieteerke
*
NADER BEKEKEN
*
U
heeft in dit artikel waarschijnlijk de hand herkend van de Meester, de
Heer K Van Camp, opiniërend hoofdredacteur (!) van t Pallieterke. Die
is, naar mijn bescheiden mening, een der hoofdfiguren van dat Volk dat
ooit bestaan heeft en dat nu, naar het woord van Priester-Dichter
Cyriel Verschaeve, moet herleven.
De
tijden zijn er rijp voor. De oude politieke kaste van zogezegde
Christelijke of Sociaal Democratische strekking heeft afgedaan.
Wegens het Land naar de vaantjes geregeerd. Om voor altijd tot de
Geschiedenis te gaan behoren, die van volk(mis)sleiders tot graaiers
in de Staatskas zij verorden.
Wij
Vlamingen onderhouden inderdaad zowat 10 regeringen met allemaal hele
zwermen ministers en alle soorten hovaardigheidsbekleders die alleen
omwille van zichzelf bestaan. Liefst ZES officiële regeringen met
evenveel Parlementen die alleen maar vergaderen om toch ergens mee
bezig te zijn. Hub bedoeling is in wezen een Winstgevende Vereniging
Zonder Doel.
Tijd dat de beloofde Verandering er zit aan te komen!
(Hemelreiker)
|
