OP DE IJTKIJK
*
Opgepast!
Tot U spreekt hieronder de âopiniërendeâ Paus van de Slinxe âKerkâ. Hij
spreekt met een tuitmond met samengeperste lippen deze samengeperste
volzinnen, die namens de Syndicaten als uit één mond schruwelen NO
PASSERAN! Ge moet mijne maot zijn, of we sloan up joen tote!
Gaat
dat nu over de NMBS of eerder oer Het Verdriet van België, wat net
hetzelde is? Want het is een geschiedenis nog ouder dan de straat!
Ik
herinner me nog als de dag van gisteren, dat er eer âns staking was,
omdat, sedert de elektrische treintjes reden, er geen stokers voor de
stoom locomotieven meer nodog zouden zijn. De syndicaten vochten toen
als leeuwen voor het behoud van die vele honderden âjobsâ op al die
rijdende âwerkvloerenâ.
Van
hetzelfde voor de âkaartjesknippersâ als er al lang geen âkaartjesâ
meer waren, maar âticketsâ uit de computer. Ziet U ze ook nog staan, aan
de UITGANG van ieder station, om die âkaartjesâ in te zamelen: strenge
oudere man met Hoge Spoorweg Pet waarop dat gevleugeld wielâ¦
*
Onder de toekomst van de NMBS tikt een tijdbom
En
zo wordt deze landerige, laatste volle vakantieweek de week waarin de
tegenstelling tussen links en rechts zich weer in volle glorie aandient.
Ditmaal botsen de gedachten niet over straatnaam-bordjes of boerkiniâs,
maar over kwesties die er, vooruit maar, toe doen.
Dit
was immers de week die begon met een PS-voorzitter die de belegering
van zijn positie poogde te doorbreken met een selectie onbeschaamd
linkse ideeën. En dit is de week die eindigt met een N-VA-minister die
de even onbeschaamd rechtse wens uit om de nationale
spoorwegmaatschappij te privatiseren. Boeiend!
NMBS-ballonnetje
Natuurlijk
komt die privatisering er niet meer in deze regeerperiode. In die zin
is het nog voorzichtig geformuleerde NMBS-ballonnetje van minister
Vanovertveldt even realistisch als de invoering van pakweg de vierdaagse
werkweek.
Dat
neemt niet weg dat het verlangen om de markt op te gaan wel degelijk
leeft in regeringskring. Dat is, in al zijn eenvoud, nieuw. Dat
intrigeert. Want wat niet is, kan nog komen.
Onder
de toekomst van de NMBS tikt een tijdbom. Tegen 2023 gaat de Europese
spoormarkt open. Lidstaten kunnen de liberalisering wel nog afhouden als
ze aantonen dat hun publieke spoorbedrijf performant â
klantvriendelijk, stipt, comfortabel â genoeg is.
Dat
betekent, althans in België, dat de kat de beheerder van de melkfabriek
wordt. Immers, als een regering privéspelers op haar spoor wil, kan ze
de noodzaak daartoe in de hand werken door te desinvesteren in haar
eigen overheidsbedrijf. Het klinkt ietwat cynisch, maar het is wel wat
we in dit land zien gebeuren.
Dat
is niet het gehele plaatje. De NMBS heeft geen rechts mobiliteitsbeleid
nodig gehad om een reputatie op te bouwen van geldverslinding,
onbetrouwbaarheid en klantonvriendelijkheid. Het spoor zou het hart
moeten vormen van het hedendaags, duurzaam vervoersbeleid waar dit
verstikte land zo naar smacht. In werkelijkheid is het er helaas de
achillespees van.
Dure affaire
Hopelijk
krijgt de nieuwe CEO, Sophie Dutordoir, meer vooruitgang in het
bedrijf. Maar, na de bekentenis van minister Van Overtveldt, is het maar
de vraag hoeveel ruimte ze nog zal krijgen.
Het
Britse voorbeeld toont aan dat een volledige privatisering een dure,
voor de klant onaantrekkelijke affaire is. Maar er zijn ook andere
opties: een privéconcurrent, een minderheidsaandeelhouder...
Wie
die toch wil vermijden, zal sterke argumenten moeten aandragen. En kan
het emotionele effect van de huidige reputatie van de NMBS bij het
publiek maar beter niet onderschatten. Deze coalitie zal, als ze
doorgaat na 2019, niet nalaten om die reputatie in te zetten als haar
hoofdargument. Een gewaarschuwd NMBS-liefhebber is er twee waard.
BRON https://www.demorgen.be/dmselect/onder-de-toekomst-van-de-nmbs-tikt-een-tijdbom-b5cefde8/?utm_campaign=newsletter&utm_medium=email&utm_userid=a763f6b0-8f23-4f0a-bde4-b9f07051b763&utm_content=middag&ctm_ctid=&utm_source=demorgen
*
NADER BEKEKEN
Eigenlijk
is dat goed gezien van den Arbiter: het gaat inderdaad om de
Staatsschuld. Zoals naar gewoonte gaat het dus om de poen.
Bijzaak
voor Slinx, hoofdzaak voor een gezonde portemonnee. Het Spoor is er
niet voor de Cheminots, maar de Cheminots voor het spoor!
Als
de Syndicaten dus in het Algemeen Belang onteigend worden van het
Spoor, verliezen die na de Post en de RTT, inderdaad het overgrote deel
van hun âledenâ. Wat meebrengt dat de treinen dan tenminste op tijd
zouden rijden.
Als
die dingen inderdaad rijden zoals ze daarvoor gemaakt zijn, nl om
treinreizigers te vervoeren, dan wordt de put niet meer dieper.
Integendeel: met elke Eurocent van de ticjetverkoop daalt de
Staatsschuld van astronomisch hoog tot normae hoogte. Het maximum
waartoe deze generatie Polilici in staat zijn.
Wat meer is: als de treinen (en bussen) rijden zoals het hoort, zal de omzet stijgen. Gevolg: honderden âjobsâ er bij.
âCheminotsâ content, iedereen content. âTuutâ zei de trein, en de statie reed voort!
*
(Digitalia
|