|
DAKVENSTER OP DE WERELD
*
Eerste Brexit duurde 300.000 jaar
*
Vooraan
Calais, achterin Dover en rechts de Noordzee. Watervallen slijpen de
Straat van Dover uit. Foto: Imperial College London / Chase Stone
*
Dat
de Engelsen zich losscheuren van Europa, is klein nieuws. Ooit scheurde
hun eiland zelf zich los van het continent. Al lukte dat niet van de
eerste keer.
The White Cliffs of Dover
*
Ooit
was Brittannië door een krijtmassief vast verbonden met Europa. Nog
erger, met het huidige Frankrijk (My goodness, not the Frogs!) - Ah non
hein, pas les Rosbifs!)
De White Cliffs of Dover en, aan de overkant, de krijtrotsen van Cap Gris Nez zijn er de laatste getuigen van.
Smeltmeer
De
rest van het Kanaal bestond al, maar door de ijstijd zat zoveel water
vast in ijs dat de zeespiegel laag genoeg was om het Kanaal te
herscheppen in een droge toendra. Het laatste stuk hoge grond, tussen
Dover en Calais, is weggespoeld aan het eind van een ijstijd, toen een
smeltmeer aan de rand van de ijskap in de toenmalige Noordzee het begaf.
De daarbij ontstane zondvloed sleep de Straat van Dover uit of het
Nauw van Calais, als u tot het remain-kamp behoort. Toen het Kanaal weer
volliep, was Brittannië voor het eerst volledig gescheiden van
continentaal Europa. Dat was in elk geval wat de wetenschap tot nu
dacht, niet gesteund door al te veel harde gegevens.
*
Maar,
schrijft een reeks onderzoekers nu in Nature Communications, zo
gemakkelijk kom je niet los van Europa. Onder hen marien geoloog Marc De
Batist en David Garcia-Moreno van de UGent, en Kris Vanneste en Thierry
Camelbeeck van de seismologische dienst van het Koninklijk
Observatorium van Ukkel, eendrachtig samenwerkend met Franse en Britse
geologen.
Inderdaad,
schrijven ze, pakweg 450.000 jaar geleden stroomde een meer over, sneed
het water door de zachte kalk en kerfde het een kloof van zon 33
kilometer breed uit doorheen de oude landbrug. Maar, onder andere
afgaande op fossiele schelpdieren, gedetailleerde sonar en
hoge-resolutie seismologie, was dat niet genoeg voor een Brexit. Er was
nog een tweede catastrofale-vloed nodig om de Straat van Dover echt open
te breken en Brittannië volledig los te maken. Dat gebeurde pas bij een
volgende warme periode, waarschijnlijk zon 160.000 jaar geleden.
Zeven watervallen
De
onderzoekers die indertijd de route uitzetten voor de Chunnel, vonden
een hele reeks putten, een eind onder de bodem van het huidige Kanaal,
gevuld met zand en grind. Ze wisten niet goed wat het was, maar moesten
hun tunnel er wel voor verleggen.
Kaap Blanke Neuze
(Cap Blanc Nez)
*
Volgens
De Batist en collegas zijn het uitschuringsholten, diep uitgesleten
troggen aan de voet van een waterval. Stromend en vallend water moet een
hele tijd nodig hebben gehad om de poelen van enkele kilometers breed
en honderd meter diep uit harde rots te slijpen.
Kaap Grijze Neuze
(Cap Gris Nez)
*
Met
andere woorden: de doorsteek tussen Dover en Calais is lange tijd een
niet-volgestroomde vallei geweest waarin watervallen uitmondden, eer ook
de laatste dam het begaf, de Noordzee binnenstroomde en Engeland dan
toch zijn Brexit mocht vieren. De geologen vonden tussen Calais en Dover
zeven watervallen op een rij. Maar pas zon 300.000 jaar nadat die
watervallen hun werk waren begonnen, maakte een nieuwe megavloed dat de
laatste dam het begaf en de Noordzee de vallei kon binnenstromen.
Pieter Van Dooren
*
Ex-Digitaliaanse Bedenkingen
*
Hier
past een overbekend Italiaans spreekwoord bij. Si non è vero è ben
trovato. Al ben ik geneigd meer voort te gaan op de nagelaten sporen
dan op de kabouter-wijsheid uit vroeger tijden. Anders gezegd: de
Chunnel-boorders hadden twee keer prijs: eerstens deden ze die rare
onderzeese vaststellingen die hen veel geld hebben gekost, en tweedens
scheidden ze met een dubbelspoor wa t God had verbonden: het trotse
Albion kreeg er een nieuwe navelstreng door die het verbond met de
moederkoek
.
Kortom:
een situatie die zoals in de sterren geschreven stond, voor problemen
moest zorgen. En nu zit men, net als bij het Hitler-Regime, met de
gebakken peren.
Kom,
mensen, laat die Britten toch in hun geliefde Splendid Isolation en
doe zaken met hen als echte ondernemers onder elkaar. Onder het devies
Leven en laten leven. Zonder persé allemaal door hetzelfde gat te
willen
schieten.
Wat
echter nog in geen 300.000 jaar te herstellen is, is de schade die
Engeland opgelopen heeft door de open grenzen-politiek van hun Brusselse
siefmoeders.
*
Laat
het experiment van Willem de Veroveraar (1066) van de toenmalige
doorsnee Engelsen een mix maakte met zijn meegebrachte vrijheidslievende
Fransen, de laatste zijn geweest met positieve gevolgen. Wat daar nu de
laatste decennia is aangespoeld is miljarden keren erger dan de hier
besproken ijsmassas uit de Oertijd.
Van uit héél Afrika,, onderweg naar Calais
.
*
PS
Onder verzwegen duikt hier weer het verhaal op van het klassieke Frans imperialisme, ofte de officiële gebiedsroof.
Oorspronkelijk
was de naam Kales, en niet Calais. Want Vlaanderen kwam tot helemaal
aan de Somme (de Zoom) meet die riviier als grensscheiding
(Digitalia)
|
