VENSTER OP DE WERELD
"Meisjes met een hoofddoek zijn echt aan het doorbreken"
In onze grootsteden is slam poetry hip. Het is een unieke manier waarop jongeren met taal omgaan en valt het best te omschrijven als een kruising tussen poëzie en rap.
Het doel: innerlijke conflicten of maatschappelijke taboes ontkrachten.
"Om mij sterker uit te drukken en het karakter van slam poetry te
behouden, treed ik op in het Engels", zegt Samira. "Daardoor beperk ik
mijn carrière niet tot Vlaanderen."
En dat doet ze allerminst. Samira treedt op met Amerikaanse slam poets
in de Brusselse Bozar, wint slamwedstrijden allerlei en heeft ons land
vertegenwoordigd op Next Generation Speaks, een toonaangevend
slamproject in San Francisco. "Samen met internationale slam-artiesten
heb ik daar verder mijn stem ontwikkeld. Geschift."
Samira
staat nu wel (zeer bescheiden) te schitteren op podia in binnen- en
buitenland, twee jaar terug was ze nog een nobele onbekende in het
circuit. "Nooit had ik gedacht dat ik zelf aan het slammen ging gaan.
Maar op mijn eenentwintigste had ik een tekst neergeschreven die zodanig
vloeiend klonk dat ik me afvroeg of er zoiets als een Belgische
slam-scene bestond. Ik googelde wat en ben uiteindelijk bij de Mama's
Open Mic in Antwerpen terechtgekomen. Vijf dagen na mijn online
speurtocht bleek er een open mic (een evenement waarbij jongeren een
microfoon in de hand gestopt krijgen om hun woorden met het publiek te
delen, fvd) plaats te vinden. En toen stond ik daar, voor de eerste keer
op een podium. Man, wat was ik nerveus. Met trillende handen heb ik de
tekst voorgelezen. De respons was lovend. Nadien is de bal aan het
rollen gegaan. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe dankbaar ik organisator Miss Eli ben."
De
teksten van de Mechelse (Koekoek?) gaan vooral over wurgende
schoonheidsidealen en zijn zonder meer feministisch. "Mensen verwachten
niet van een moslima dat ze het zal hebben over de onzekerheden als
vrouw. Maar ook ik heb tijdens mijn tienerjaren een perfectie-drang
gevoeld.
Ik
voelde me niet zeker genoeg om bepaalde kleren te dragen, ervoer de
nood om me een fitness-abonnement aan te schaffen en op dieet te gaan.
In deze samenleving hoor je er op een bepaalde manier uit te zien. Door
ouder te worden ben ik dat gaan relativeren."
"Na
afloop komen er vaak vrouwen zeggen dat ze zich herkennen in de
teksten", zegt Samira enthousiast. "Dat ik op die manier een connectie
kan maken met onbekenden vind ik mooi. Ik probeer de woorden te vinden,
de vergelijkingen, de alliteraties om bepaalde gevoelens los te weken
bij mensen. Ik wil laten zien dat wij, vrouwen van kleur, er (mogen) zijn. Dat we bestaan. Dat onze emoties, ervaringen, ons verleden
waardig zijn."
Samira
treedt op met haar hoofddoek. "In het dagelijkse leven zie ik mensen
soms denken dat ik een onderdrukte vrouw ben, maar als ik mijn stukken
op een podium breng, verandert dat beeld van mij opeens volledig. Mijn
hoofddoek heeft mij nooit belemmerd, is altijd een meerwaarde geweest
voor mij. Zoveel moslimas gaan door het leven en denken: 'What the fuck
is peoples problem? We dont get it'. Meisjes met een hoofddoek zijn
echt aan het doorbreken hoor. We staan hier, we zijn hier en we mogen
hier zijn."
Westerse
feministen menen soms dat religie bijdraagt tot patriarchale normen,
dat vrouwen met boerka of hoofddoek in strijd zijn met de feministische
ideologie. Samira spreekt hen tegen: "Het is simpel: feminisme is ten
eerste gelijke rechten voor man en vrouw, ten tweede dat de vrouw de
baas is over haar eigen lichaam. Van zodra de beslissing ligt bij de
vrouw, ben je er. Als de beslissing ligt bij iemand anders, gaat het
mis. Nu zijn het al te vaak mannelijke politici die beslissen wat er met
de vrouwen gebeurt, maar is dat het feminisme waar het Westen zo trots
op is? We praten altijd over verre, exotische landen waar vrouwen worden
verplicht om meer te dragen, maar hier doen we hetzelfde door hen te
vragen om minder te dragen. Hypocriet vind ik dat."
Samira
heeft altijd de ambitie gehad om meer te doen dan wat mensen van haar
denken. "Als tiener werd ik door de maatschappij, leerkrachten, vage
kennissen gezien als iemand die niet veel te bieden heeft. Lang heb ik
dat geloofd, maar stilaan is het vertrouwen gekomen om daartegenin te
gaan. Rol-modellen spelen daar een grote rol in. In het middelbaar had
ik er geen. Nu paradeert de Amerikaans-Somalische moslima Halima Aden
met hijab op de runway bij Kanye Wests Yeezy-modeshow, hoe geweldig is
dat? In eigen land heb je Sarah Dimani, die recent met een hijab op de
cover van Flair stond, Adil El Arbi die een film mocht maken, Aya Sabi
die een boeken-deal te pakken heeft en zo kan ik wel even doorgaan. Als
ik dat op mijn dertiende had gehoord, was ik waarschijnlijk in tranen
uitgebarsten. Ik had nooit gedacht dat ik zo groot kon dromen. Ik kan
echt niet langer omgaan met mensen die te klein dromen."
*
Ex-Digitaliaanse Bedenkingen
Tot zo ver deze vrouw van kleur die waardig is van hun verleden. Ze bedoelt toch nooit werkzaam in een harem?
DM,
de gazet van de Bart Eeckhout de wereldberoemde Initiërende
Hoofdredacteur, draait er wel geen doekjes om, om de goegemeente te
helpen slammen. U hoeft daar verder onder al
die sjaals, die kopvodden en die maskerades niets speciaals onder te
zoeken, tenzij de vaststelling van de feiten: DM kiest de partij van de
zichtbare medewerkers-onderwerping en wil ons daarbij helpen om
hetzelfde te doen. Want IS heeft het ons wereldwijd bewezen: Islam = Vrede Wrede.
De
nicab is dan ook een kledingstuk als een ander. En het zou veel
simpeler zijn, moest iedere vrouw, man of gender-tussensoort op die
manier gekleed op straat komen. Omdat niemand nog weet welk vlees hij na
enig aandringen evl. in de bed-kuip krijgt.
En
ja, voor ik het vergeet: het mens hierboven is een onderdane van de
huidige Beste Burgemeester ter Wereld, die van de Maneblussers-stad,
waar het dus s jaars rond hevig Somert. Vandaar die bescheidenheid in
haar publiek optreden. En niks eigen lof, zoals U hebt kunnen
vaststellen.
Er
is dus blijkbaar haast bij om alsnog de Burger na Mobama in extremis te
overtuigen, dat de onderwerping zo goed als verworven is. Immers
vrezen ze met grote vreze dat de anderen straks deze progressieve
voortuitgang voor altijd, zoals na Het Beleg van Wenen (1783),zullen
terugdraaien. Zodat de Kerken misschien weer vol zullen lopen, als
eenmaal de Gebedshuizen waar de Koran wordt onderwezen, zullen
verdwenen zijn. Daar wordt niet allen aan (streng gescheiden)
kontheffen gedaan, maar worden, met verwaarlozing van de
Taalwetgeving, in het Arabisch de plannen bijgesteld voor het uur U.
De
Staatsveiligheid, zegt U? Maar mens toch, die hebben de handen en de
voeten toch zo al vol met het bespioneren van de staatsgevaarlijke
Rechtse populisten! Want het zijn vooral zij die de door Allah
gezonden Sharia met inzet van al hun krachten zullen blijven bevechten.
(Digitalia)
++++
|