1579 ORVIETO OP KLAARLICHTE DAG

Ik geef toe : mijn titel ‘Orviëto op klaarlichte Dag’ is niet bijster origineel, maar geïnspireerd op de beroemde film ‘Paris by Night’. Iets schrijven over Orvieto bij Night is als prostitutie exploiteren in de kerk. Het staat niet. De ‘Viscovo’ (Bisschop) zou U op staande voet in de Ban van Onze Moeder de Heilige Kerk slaan. En geraak daar maar eens uit zonder hulp van buiten uit.

Het zit zo. Met vrienden dus op exploratie naar de schatten van de Italiaanse kerkenbouw, waarbij de Duomo van Orvieto  wel een specialleke is. Het bladgoud van de gevel werd een paar jaar geleden gerestaureerd, en volgens de stoef op de werfafsluiting, gebeurde dat onder de auspiciën en met de centjes van de VRT, toendertijd onder het gezag van de voorganger van Troela Lieten. Mooie loge-manieren dus. Maar allez, U begrijpt : wie het breed heeft, moet het breed laten hangen. Als – en passant – de vriendjes er maar wel bij varen. En wie niet weet, niet deert!

*

Ach zo! Een koud en regenachtig voorjaar in Vlaanderen, zegt U? Is al niet veel beter hier aan de overkant der Alpen. Met dàt verschil, dat als het hier om 7 uur ’s morgens mollejongen regent het om 11 uur opgedroogd is, en dat de blauwe lucht en de stralende zon er U aan herinneren, dat U in Italië bent, het uitverkoren zoete land dat druk doende is een neus te zetten naar de Euro-kwistenbiebels uit Brussel. Net als bij ons in Vlaanderen : wat ze zelf doen, doen ze beter.

Om 10 uur, op de Piazza del Duomo (gebouwd 1250) tussen de gevels van de statige pallazo’s, nijdige wervelwinden en klamme overslaande regenschermen. Om 10 uur kwart (of daar zo omtrent zoals Ernest Claes zou gezegd hebben) begint de voorgevel van de Dom opeens te schitteren, zonder dat er ergens van een of andere precieze kant zonlicht doorkomt. Meteen stralen de vele kleuren af op de gezichten der kijkers. Bedenking : die ‘Middeleeuwers’ en kathedralen-bouwers moeten goed gedocumenteerd geweest zijn over onbekende metrologische finesses, om dar precies op die plaats, met de rug tegen de afgrond, hun bouwsel op te trekken. Honkvaste trots van een trots volk, dat noch prinsen noch hertogen duldde, en later allen het hoofd boog voor de Paus van Rome.

Om 11 uur zijn in de ‘corso’ (de plaatselijke Nieuwstraat die bij definitie voorkomt in elke stad en in elk dorpje van Italië) de meeste terrasjes bezet, nadat vlug alle tafeltjes en stoelen droog gemaakt werden. De parade van de slenterende mensjes, in groep of stuk per stuk, kan beginnen, want de onderling kwetterende dienstertjes hebben elkaar ‘present’ gegeven. Een troepje pensionaatmeisjes heeft halt gehouden voor het stalletje met blinkende namaak-ridderlijke uitrustingen. Ze zijn koket en modieus gekleed, de pullover geknoopt op de heupen. Ze dragen spannende jeans. Met losse bloesjes waaruit de jonge vogeltjes op het uitvliegen staan. Oude statige gevels en overmoedige jeugd : het perfecte recept voor de toekomst. Ik geloof zelfs dat het Chineesjes waren…..

De naar onze zin veel te fel gekleurde fruitschalen en andere onnutte gebruiksvoorwerpen worden bijna tegen elke gevel te koop aangeboden, maar de geldzieke toeristen weten dat ze aan de andere kant van de wereld voor de rest van hun leven zullen kunnen aankijken tegen de zon en het licht van Orvieto. Want dit is geen geglazuurd aardewerk, maar porcelano di Orvieto. Het staat er op, aan de achterkant, in een heuse zegelring, net zoals het porselein van Limoges op dure eetserviezen in speciaalzaken…. Duur : dat is het gezamenlijke kenmerk…

*

Net als in de Ark van Noach, loopt hier een staal van de wereldbevolking. Jonge mensen. Oude mensen. De eersten vlot als over roze wolkjes, de anderen met slepende tred, voorzichtig, want ze lopen over straatstenen als gestolde kinder-ruggtjes die al vele  eeuwen de slepende tred van die zovele generaties toeristen hebben moeten verwerken. De regenschermen zijn als bij toverslag verdwenen, of dienen nu als wandelstok, want de tocht is lang en de winkelramen zijn veel. Stromen mensjes opperwaarts, en droppen menjes neerwaarts. In alle maten en gewichten, in een Bijbelse kakafonie van vreemde talen. Nergens wordt gebedeld of aan shantas-trekken en zakkenrollen gedaan : er zijn geen camera’s, maar wel overal in de straten, tientallen vlotte jongens in het zwarte uniform van Carabinieri. Ze zijn, in uniform, bijna niet te onderscheiden van de toeristen, want ze gedragen zich als nieuwsgierige toeristen.

Dan plots zinder de lucht van eeuwenoud bronzen klokgelui dat in de straten tussen de hoge muren  blijft natrillen. Doorheen de zware basstemmen krinkelt naijverig hier en daar een zilveren stemmetje voor het Angelus-gebed. Twaalf uur. De menigte zwelt aan, maar de tijd staat stil.

Uit een statige notariswoning stapt een jongeman met aktentas, gekleed als in de etalage van de meest perfecte herenzaak. Hij verdwijnt in de menigte en gelijktijdig gaan de brede deuren dicht van  het ‘Casa del Popolo’, voor de gelegenheid ingericht als expositie over het Rijk der Etrusken; de verre voorouders van al wat hier geboren wordt.

*

Het geroezemoes houdt aan, maar net als thuis, hangt de lucht ineens vol met etensgeuren. Vooral de soep komt bekend voor. Tomatensoep met balletjes, à la Mama Italiana? Op de trappen van de Dom zitten een paar bus-ladingen luidruchtige schoolkinderen met hun picknick. De corso stroomt leeg, de kleine zwarte 112 Fiat Punto’s van de Carabinieri rijden de zijstraatjes in. Om één uur, ook lunch (pranzo) voor hen. Het plein is op een vreemde manier plots leeg, met uitzondering van de roetekoërende kladden duiven, die zich tegoed komen doen ‘aan wat de mensen zoal wegdoen’’.

Blijven over : de flappende bandiëri aan de gevels, de wolken aan de blauwe hemel, de felle zon en de lege overschaduwde terrasjes. Voor mens en dier, buiten een verdwaalde toerist, is het nu etenstijd  anex ‘rustensrecht’ en daarvan wordt uitgebreid gebruik gemaakt tot de winkels weer open gaan. Zo rond de klok van vijf.

*

In de ‘corso’ en de aangrenzende pleintjes echter zijn er altijd toeristen die blijven hangen, want onbekend met de Italiaanse zeden en gewoonten in verband met de Heilige Siësta. Het geld immers, dat moet rollen, en de prullariaverkopers zouden geen Italiaan zijn, moest hij of zij die kans laten voorbij gaan. Daar is, zeker in deze barre tijden, nog altijd het sprookje van de krekel en de mier…..

Enne, o ja, eigenlijk is Orvieto, bisschopsstad, een bedevaartsoord. De meeste mensen zijn de Duomo wel even binnen en weer buiten geweest. Zij hebben  (in een zijbeuk) de kapel  en het kristallen schrijn (met veel goud) voor de relieken van het Mirakel van de Bloedende Hostie vereerd met een (kort) bezoekje. Hun nieuwsgierigheid is voldaan. Zonder daarbij stil te staan, dat bedoeld ‘mirakel’ in feite een gebeurtenis is eigen aan het nabije Bolsena, onze bloedeigen ‘pilootgemeente’. De ‘Bloedende Hostie’ is iets dat eeuwen geleden, tot spijt van de Bisschop van Orvieto,  zich voordeed in dit stadje, en niet bij hem. De toenmalige Paus moet toen een soort van Salomons Oordeel hebben geveld, in die zin, dat Bolsena bekend mocht blijven voor de feiten zelf, maar dat de ‘stoffelijke overschotten’ zouden toebehoren aan de Bisschop van Orvieto, zodat de opbrengsten van de ‘aflaten’ en de moneten van de bedevaarders gelijkmatig zouden verdeeld worden. Over de relieken in Orvieto kan ik kort zijn : het zijn enkele tegels van het betrokken altaar (bruine roestvlekken?) waar ooit, bij de Consecratie, bloed op lekte uit de opgeheven hostie. Si non è vero, è ben trovato, zeggen de Italianen in dergelijke gevallen. Rome zelf heeft zich altijd op de vlakte gehouden, al werd er even altijd begrip getoond voor deze volksdevotie. Corpus Cristi is de naam van deze feesten, en ieder jaar wordt de gebeurtenis herdacht door een volksfeest in de straten van beide steden, waar het straatbeeld dan herschapen wordt in één langgerekt bloementapijt….. Allemaal vrijwilligerswerk, waarmee de hemel verdiend wordt.

JaJa! Heb het altijd gezegd : mirakels zijn goed voor de commerce!

*

Ik denk dat Ons Heer van daarboven op dat regenwolkje monkelend zit neer te kijken op zijn Godsvolk, om zo de zon, de maan en de sterren wat vriendelijker te doen schijnen, zodat zij hun zorgen vergeten bij het genieten van menig glaasje Classico di Orvieto….. koel geserveerd, naar het beeld van de liggende Etruskenparen op de sarcofagen, aan de zijde van de Geliefde. Alles tot meerder eer en glorie van God.

AMDG…..

1378 - OVER UITKERINGS-TOERISME EN HEILIGEN BIJ DE VLEET

De oude moordzaak op 800 onschuldige burgers. In Italië. Christenen natuurlijk, wat had U gedacht. Waar? In de Hiel van de Laars : Apulië, een eerder onbekend stukje van de Italiaanse Laars, helemaal in het uiterste puntje van De Hiel, voor 4/5 omringd door de Mare Nostrum van de Oude Romeinen. Zon, zee, rotsen, schapen. Wanneer? We schrijven 1 Mei 1482. De Muzelmannen hebben er voet aan wal gezet, als voorpost van het bezettingsleger der bloeddorstige Turken.. Zoals gebruikelijk in die dagen : te vuur en te zwaard, want Mohammed kende ook toen geen andere methodes.

In het stadje Otranto werden de overlevenden die zich niet staande voet wilden ‘bekeren’ tot de Islam, even op dezelfde staande voet en met gebogen hoofd rechtstaande, over de kling gejaagd, zoals dat in de kronieken vermeld staat.. Er werden bodes naar het Turkse thuisland gestuurd, dat de instructies van de Koran tot op de letter werden opgevolgd, dezelfde Koran die de Moslims op onze dagen nog altijd vereren als hun Heilig Boek.

Op het gerucht van dat bloedbad, kwam de Christelijke bevolking van Italië samengestroomd, om de Moslims de verdere toegang tot het vasteland te beletten, en om de snode moorden te wreken. Zij belegerden het ingesloten stadje, dat toen hun Muzelmanse bevelhebber onverwacht overleed, zich na een symbolisch verzet overgaf. Niet nadat hen, het woord van de Bijbel indachtig, vrije aftocht werd verzekerd. Hoofdschuddend om zoveel dwaasheid over ‘vergevingsgezindheid’, dropen zij af, onderwijl plannen smedend om elders en beter een nieuwe kans te wagen.

Nu heeft Paus Franciscus op 1 Mei 2013 deze 800 martelaren heilig verklaard. Gewoon. Kwestie van na zoveel eeuwen eindelijk degelijke klaar omlijnde standpunten in te nemen. Iets over gelezen in de Pers? Iets gezien op TV? Nee toch, want dat zou die tere zieltjes van de huidige armoezaaiers kunnen kwetsen.  Hen misschien op de gedachte brengen, dat zoiets moet ‘gewroken’ worden.

Een soort ere-wraak dus, bevochten met buskruit en Kalasjnikovs gekocht en betaald met hun uitkeringsgelden, die volgens Europa dringend moeten verdubbeld worden.

Hallo?! Als U daar nog bent, lees dan eerst onderstaande bijdrage van Xander, over het on-onderhandelbare recht van iedere Islammer om op onze kosten in uiterste weelde te komen leven.

*

Er is een tijd geweest, tijdens de zogezegde ‘Kruistochten’ dat de Pausen zich eerst met het zwaard omgorden, en pas dan baden. Na eeuwen en eeuwen slaptitude, is er eindelijk een Paus die de afgeslachte Christen van Otranto tenminste in ere wil herstellen, en prompt komt de collaboratie op gang, om hun moordenaars als Prinsen te ontvangen in de Europese steden en dorpen.

Met vrienden zijn we de laatste dagen zo wat op ronde geweest om het Italië van de Etrusken te ontdekken. U vindt heden ten dage ietwat van die kruimels in het Gallo-Romeins Museum in Tongeren. Hier valt men er over of gaat men er achteloos aan voorbij. Men kan bijvoorbeeld een stuk woeste grond kopen, waar tussen het struikgewas een ongekend voor-historisch mausoleum blijkt te zijn. Sedertdien is het natuurlijk leeggeplunderd door de toeristen van al wat niet te heet of te zwaar was. Blijft over  : de nis met aansluitende koepel in baksteen, die best in elke architecten-opleiding als uniek prototype zou kunnen gebruikt worden. Nu is dat een schapenstal…..

Zo kwamen wij ook op de Monte Subasio, de bergflank waar Assisi ligt tegenaan gevleid. Als naar gewoonte zwart van het volk. Uitbundige schooljeugd,  monter en fris en al zingend door de smalle straatjes. Met oudere koppels, zich meelijwekkend sleepvoetend begevend van A naar B, en bomen van jonge venten, Paters Franciscanen in bruine pij, die als blije kinderen al gekkend en lachend naar hun kloosters terugkeren.

Ach ja, Sint Franciscus, de jonge hippie, die de armoede verkoos boven de rijkdom, en tussen de armen was gaan leven, die predikte voor de vogeltjes en de konijntjes, als er die dag geen melaatsen kwamen om te luisteren naar zijn Zonnelied, waar hij in lyrische ontboezemingen de lof zong van Zuster Maan, of klaagde over de pijnen in zijn afgejakkerd lichaam die hij Broeder Ezel noemde….

Sint Franciscus mirakelen gedaan? Ja hoor! En vele, ja zelfs ontelbare en dat sedert meer dan 800 jaar. En nog; Iedere dag opnieuw, waarschijnlijk tot in alle eeuwen der eeuwen Amen.

Hoe we dat onderling uitlegden? Ach, nee, niet de Heilige van de bidprentjes, maar de Heilige die dagelijks alle mensen, uren in ’t rond aan welstand heeft geholpen. Bedevaarders van over de ganse wereld verhaasten zich om hier in een straal van 100 Km geld te komen uitgeven voor logies, voor prullaria, voor eten en drinken, om kaarsjes te komen branden.

Geen enkele kapitalist en al zeker geen enkel syndicaat heeft dat ooit gekund. De ‘omzet’ van Assisi is veel keer groter dan die van Verre Lourdes. Omdat men in Verre Lourdes moet geloven aan het bovennatuurlijke, en in Assisi aan het betere ‘ik’ die besloten ligt in de eenvoud des harten.

*

Franciscanen vindt U bij ons alleen in de bescheidenheid van hun kloosters. Door omstandigheden ben ik hier en daar wat bevriend geraakt met sommigen van hen. Gelukkiger mensen heb ik nergens anders ooit ontmoet. Maar om hen ten volle te begrijpen, moet U er een paar op bijna blote voeten over het zonovergoten marktplein van Assisi zien fladderen. In hun ruwharen blote pijen zijn het net levend geworden heiligenbeelden die uit de kerk zijn gaan lopen. Waarbij zij de mufheid aan hun voetzolen hebben gelapt.

Italië is mooi, Umbrië is mooier, maar de Monte Subasio is het mooist. Al heeft Broeder Ezel het daar soms wat lastig.

1377 – OVER FAKIR EL ALZOZIE DE LINKXE HEILSPROFEET

De media heeft dezer dagen de mond vol van pluralisle, en nog meer over ‘actief pluralisme’, net of het nog niet genoeg regent. Want pluvoir is nog altijd het Frans voor regendroppen die tegen je venster kloppen als je triestig bent. Toen echter de Duitse legers in de jaren ’40-’45 aan actief pluralislme deden, was dat niet goed. Ze deden dat zelfs super actief, ja meer zelfs : ze deden dat kamerbreed van de Atlantische kust tot de Oeral. Waarom zou dat deze keer beter zijn?

De tijd vliegt snel. Tot een stuk in de jaren ‘60 van vorige eeuw leefden we hier in onze landen vervolgens heel wat minder pluralist, maar we leefden in vrede. Er was plaats te over in de weinige gevangenissen die er toen waren. Oom Agent wandelde zelfs in de straten, met de handen op de rug : het enige verschil met de briefdrager, was omdat die sleurde die zware leren zak mee aan zijn nek. Nu zijn, behoudens het schuim, de straten leeg en die ene BPost-man die nors en  gehaast door de afval ploetert.

Waarom toch heeft men ons niet verder in vrede kunnen laten leven? O Juist, ja! Om gelukkig te zijn, dienden wij ineens te leren samenleven met andere culturen, met de meest barbaarse eerst.

Voilà, nu zijn we daar, en ’t is weer niet goed.

Ter ‘bescherming’ van hun ‘ethishe verworvenheden’ mag niemand deze rare vogels als dusdanig herkennen. Iemand die ooit op een wettelijke manier zelfmoord wil plegen, moet anoniem kunnen blijven, geen mens begrijpt waarom. Tenzij hj of zij ervoor beschaamd is. Wie een vruchtafdrijving achter de rug heeft en dezelfde ziekenhuis-afdeling verlaat als een gelukkige moeder met haar baby op de arm, mag op straat niet als dusdanig herkend worden. Maar wie homo is, of aidslijder en daar op straat ronduit voor uitkomt door het dragen van een gekruist roze lintje, die moet in zijn rechten beschermd worden. Dat is actief pluralisme.  Wie een kruisje draagt, die beledigt elke Moslim, maar een Mouzelvrouw in spionnage-dracht, daarvoor moeten wij opzij gaan. In hun thuislanden lopen die Muzelvrouwen Westers gekleed, maar bij ons moeten ze als veroveraarsters, uitdagen. Er ons aan herinneren, dat de dag komt, dat ons land het hunne zal zijn, en wij hun onderdanige lijfeigenen.  

*

Met het ‘vrijdenken’ is het zoals met de ‘free speech’. Het wordt altijd gepredikt, hetzij opgelegd door hen die hun mening willen opleggen.  Abortus moeten wij even normaal beginnen beschouwen aks het kind ter wereld brengen, en dat dit tegen de menselijke natuur indruist, is even van gen belang. Evenzo de euthanasie. Volgens Rome is zoiets ‘De Beschaving van de Dood’. Maar volgens mij is dat veeleer de beschaving van he egoïsme.

Het wordt dus kiezen of delen.  Leren in vrede leven met onze moordenaars, of ‘sterven met wapens in d’hand’…..

1376 - DE ECONOMIE UIT DE VROEGE MIDDELEEUWEN IS DE TOEKOMST

Dit stukje gaat over de oplossing van de wereldwijde recessie. Die ou , daar waar men ‘over-gesociliseerd’ is, kunnen terugvallen op de voorspoed van de Middeleeuwse Gilden zoals we die in onze Geschiedenisboekjes lazen, ten tijde van ‘De Steden en Gemeenten’ tijdens het ‘Leenroerig Stelsel’… M.a.w. de hoogtechnologische wereld is te slim geworden en ziet door het bos de bomen niet meer.

Van het familiaal front is al een tijdeke geen nieuws meer. Sedert het bekend werd dat BDW vloeiend Baskisch spreekt en schrijft is stil gebleven. Weer die BDW dacht ik. Waar allemaal is die vent toch mee bezig geweest, in zijn jonge jaren! Om dan te eindigen als burgemeestertje van een stadje aan de stroom, die dan nog van iedereen is., en nog meest van het straat-crapuul. Die Basken, dat is toch het voortrekkers-ideaal van de Harde kern van Vlamingen, die dank zij hun ETA-bommen los van Madrid wilden? Baskenland, dat is weerskanten de Pyreneeën, zowel een stuk van Spanje als van Frankrijk. Allemaal reuze-interessant, maar ook om na te volgen? Ach, denk ik dan, hebben we wel ergens van lessen te aanvaarden? Voor de opkomst van de mechanisatie hadden wij de Gilden : laten we daar eens gaan kijken. Of beter : waarom zetten we daar niet eens een paar goede historici op, die dat verleden uitpluizen. Misschien ontdekken ze wat wijlen Gaston Geens beweerde, dat wat we zelf doen, we beter doen!

Tot er vandaag ineens uit het bronsgroen eikenloof van de Limburgse bossen bericht komt, dat de Sossen, die bijna niet meer weten van welk hout pijlen maken, de gedachte hebben opgepikt. Zeventig jaar nadat een Baskisch Pastoor de Mondragon-baby ter wereld bracht. In 1943.

Multinationals zijn zoals U weet, het gevaarlijk speelgoed van de Overheid. Het financieel hart van die dingen klopt in verre hoofdsteden, waar zij de lusten plukken, waarvan wij de lasten draen. Honderden werknemers ineens zijn een logge groep meelopers die vooral in statistieken te vatten zijn. Overzichtelijke kleine groepjes zijn zelfstadiger, minder manipuleerbaar, en vooral veel flexibeler, dus werkzekerder. Vakbonden zijn daar niet gewenst. Noch door de ondernemers, noch door de medewerkers. Want daar zijn geen ‘jobs’, maar heerst er arbeids-ethiek van Hoge Goesting.

Ik ben er zeker van, dat Vandelala een andere uitleg zal klaar hebben, om nog maar te zwijgen van de WZD (Winstgevede Vereniging Zonder Doel) van de Tobbacken. Of van de Groene Waterzuiveraars die liever ijveren voor het goed van kikkers dan voor het goed van de mensen.

Persoonlijk zou ik de zaak van Mondragon vertalen als ‘Iedereen Ondernemer’ die 2 handen aan zijn lijf heeft en een klare kop. Liefst met zicht op de 1^ste  regel van het handel -drijven.

1948. 6^de Handel. Leerboek ‘Handel’. Wat is handel drijven? Handeldrijven is kopen en verkopen, met het doel winst te verwezenlijken.

Ik zal het nooit vergeten, want het was mijn eerste straf in het Groot College. Van een leraar notabene met wie ik altijd op voet van oorlog heb geleefd, maar die mij, 40 jaar later, bij een toevallige ontmoeting, nog perfect wist te herinneren, met naam en toenaam, en met dat boek over ‘Handel Drijven’. Was het voor mij mijn eerste straf, dat was ze ook voor hem geweest, wist hij zich te herinneren als pas afgestudeerd seminaristje.

JaJa! De wereld is nog geen zier veranderd en de goede oude principes zijn nog altijd de beste. Arbeid adelt. Wel wel, wie had dat ooit gedacht!

Als ik zo wat het Internet overloop, dan vind ik het daar krioelen van ‘tijd-passeerders. De ene schrijft wat rimram voor de kleinkinderen, de andere wil op latere leeftijd nog kunst-fotograaf worden. Een derde schrift gedichten die niemand leest. Een vierde verzamelt uurwerken of zeldzame postkaarten. Er zijn er zelfs die blogs bijhouden, precies alsof ze voor het nageslacht zouden bestemd zijn. Geldgewin is er niet meer bij.

*

Daarbij komt dan de bedenking, erg ens of voor iemabnd nuttig te zijn geweest.  Kennis delen (Mondragon) is lijk de glilmlach delen van een onbekende op straat. Wan t de ‘sociaaldemocraten’ hebben als zoveelste doekje tegen het bloeden, de coöperatieve gedachte her-uitgevonden

De mens is van nature een sociaal beest en om dat in de praktijk te brengen moet er gewoon een partituur geschreven worden

Ik zou die ‘hervormers’ eens willen verwijzen naar de oude geschriften, waarin de reglementen van de Gilden staan opgetekend. Neem die van de wevers, die van de voldes,  die van de smeden, die van…enz en maak daarvan de synthese, aangepast aan de moderne tijd. We zouden op die manier een Wetboek van de Arbeid kunnen hebben die als voorbeeld voor geheel de wereld kan dienen….. Over de ‘Nieuwe Tijden’ wat in het Latijn luidt als Rerum Novarum, de Pauselijke Nieuwsbrief uit 1913, nu precies 100 jaar geleden.  

Helaas, dat zal wel nooit gebeuren. Want op die manier wordt geen enkele politieker ooit nog rijk.

1376 - DE ECONOMIE UIT DE VROEGE MIDDELEEUWEN IS DE TOEKOMST

Dit stukje gaat over de oplossing van de wereldwijde recessie. Die ou , daar waar men ‘over-gesociliseerd’ is, kunnen terugvallen op de voorspoed van de Middeleeuwse Gilden zoals we die in onze Geschiedenisboekjes lazen, ten tijde van ‘De Steden en Gemeenten’ tijdens het ‘Leenroerig Stelsel’… M.a.w. de hoogtechnologische wereld is te slim geworden en ziet door het bos de bomen niet meer.

Van het familiaal front is al een tijdeke geen nieuws meer. Sedert het bekend werd dat BDW vloeiend Baskisch spreekt en schrijft is stil gebleven. Weer die BDW dacht ik. Waar allemaal is die vent toch mee bezig geweest, in zijn jonge jaren! Om dan te eindigen als burgemeestertje van een stadje aan de stroom, die dan nog van iedereen is., en nog meest van het straat-crapuul. Die Basken, dat is toch het voortrekkers-ideaal van de Harde kern van Vlamingen, die dank zij hun ETA-bommen los van Madrid wilden? Baskenland, dat is weerskanten de Pyreneeën, zowel een stuk van Spanje als van Frankrijk. Allemaal reuze-interessant, maar ook om na te volgen? Ach, denk ik dan, hebben we wel ergens van lessen te aanvaarden? Voor de opkomst van de mechanisatie hadden wij de Gilden : laten we daar eens gaan kijken. Of beter : waarom zetten we daar niet eens een paar goede historici op, die dat verleden uitpluizen. Misschien ontdekken ze wat wijlen Gaston Geens beweerde, dat wat we zelf doen, we beter doen!

Tot er vandaag ineens uit het bronsgroen eikenloof van de Limburgse bossen bericht komt, dat de Sossen, die bijna niet meer weten van welk hout pijlen maken, de gedachte hebben opgepikt. Zeventig jaar nadat een Baskisch Pastoor de Mondragon-baby ter wereld bracht. In 1943.

Multinationals zijn zoals U weet, het gevaarlijk speelgoed van de Overheid. Het financieel hart van die dingen klopt in verre hoofdsteden, waar zij de lusten plukken, waarvan wij de lasten draen. Honderden werknemers ineens zijn een logge groep meelopers die vooral in statistieken te vatten zijn. Overzichtelijke kleine groepjes zijn zelfstadiger, minder manipuleerbaar, en vooral veel flexibeler, dus werkzekerder. Vakbonden zijn daar niet gewenst. Noch door de ondernemers, noch door de medewerkers. Want daar zijn geen ‘jobs’, maar heerst er arbeids-ethiek van Hoge Goesting.

Ik ben er zeker van, dat Vandelala een andere uitleg zal klaar hebben, om nog maar te zwijgen van de WZD (Winstgevede Vereniging Zonder Doel) van de Tobbacken. Of van de Groene Waterzuiveraars die liever ijveren voor het goed van kikkers dan voor het goed van de mensen.

Persoonlijk zou ik de zaak van Mondragon vertalen als ‘Iedereen Ondernemer’ die 2 handen aan zijn lijf heeft en een klare kop. Liefst met zicht op de 1^ste  regel van het handel -drijven.

1948. 6^de Handel. Leerboek ‘Handel’. Wat is handel drijven? Handeldrijven is kopen en verkopen, met het doel winst te verwezenlijken.

Ik zal het nooit vergeten, want het was mijn eerste straf in het Groot College. Van een leraar notabene met wie ik altijd op voet van oorlog heb geleefd, maar die mij, 40 jaar later, bij een toevallige ontmoeting, nog perfect wist te herinneren, met naam en toenaam, en met dat boek over ‘Handel Drijven’. Was het voor mij mijn eerste straf, dat was ze ook voor hem geweest, wist hij zich te herinneren als pas afgestudeerd seminaristje.

JaJa! De wereld is nog geen zier veranderd en de goede oude principes zijn nog altijd de beste. Arbeid adelt. Wel wel, wie had dat ooit gedacht!

Als ik zo wat het Internet overloop, dan vind ik het daar krioelen van ‘tijd-passeerders. De ene schrijft wat rimram voor de kleinkinderen, de andere wil op latere leeftijd nog kunst-fotograaf worden. Een derde schrift gedichten die niemand leest. Een vierde verzamelt uurwerken of zeldzame postkaarten. Er zijn er zelfs die blogs bijhouden, precies alsof ze voor het nageslacht zouden bestemd zijn. Geldgewin is er niet meer bij.

*

Daarbij komt dan de bedenking, erg ens of voor iemabnd nuttig te zijn geweest.  Kennis delen (Mondragon) is lijk de glilmlach delen van een onbekende op straat. Wan t de ‘sociaaldemocraten’ hebben als zoveelste doekje tegen het bloeden, de coöperatieve gedachte her-uitgevonden

De mens is van nature een sociaal beest en om dat in de praktijk te brengen moet er gewoon een partituur geschreven worden

Ik zou die ‘hervormers’ eens willen verwijzen naar de oude geschriften, waarin de reglementen van de Gilden staan opgetekend. Neem die van de wevers, die van de voldes,  die van de smeden, die van…enz en maak daarvan de synthese, aangepast aan de moderne tijd. We zouden op die manier een Wetboek van de Arbeid kunnen hebben die als voorbeeld voor geheel de wereld kan dienen….. Over de ‘Nieuwe Tijden’ wat in het Latijn luidt als Rerum Novarum, de Pauselijke Nieuwsbrief uit 1913, nu precies 100 jaar geleden.  

Helaas, dat zal wel nooit gebeuren. Want op die manier wordt geen enkele politieker ooit nog rijk.

1375 - MARC GRAMMENS LOOPT VOORGOED DE HAVEN BINNEN

Ja, U leest het goed. Marc Grammens legt er de blok op. Wie er nog het meest onder lijdt, is de man zelf. Hier op diet blogje geen grote woorden, maar een gemeend ‘Tot ziens’.

Wie weet? Misschien meren we ooit ons bootje eens aan juist naast U. Misschien duurt dat nog jaren, maar het zal precies zijn of we elkaar daags voordien nog hadden gesproken.

Wat ik (ongevraagd) nog voor Uw vrienden achter de schermen kan doen? Uw Uitgever, Drukkerij Groeninge in Kortrijk, wordt warm aanbevolen voor echte Nederlandse lectuur, Nederlands in  de zin van vòòr Alva de Spaanse Bloedhond.

Beste Meneer Grammens. onder veel woorden, kunnen twee Vlaamse vrienden ook levenslang elkaar blijven begrijpen. Ik zou ze niet graag eten geven, al Uw Vlaamse vrienden!

Arrivederci, Heer Grammens! En rust nu wat. Anderen zullen de vlag wel overnemen….

*

Het ‘opstelletje’ over Liberalis onderaan wordt U geserveerd gewoon als toemaatje.

1374 _LEVENSBESCHOUWELIJKHEDEN ZO BEKAKT MOGELIJK (MOEILIJK)

Passief pluralisme > actief pluralisme > diversiteit.

Vrij vertaald : ik >ik+ >ik³

Mijn mening > enig juiste mening > opgelegde mening

*

Ik leg uit, de stelling van Abicht & C° voor Dummies. Waarin het vermeende ‘vertrekpunt’ (premisse : passief pluralisme) beknabbeld wordt tot gezegd vertrekpunt als bewijs aangevoerd wordt, dat de premisse bewezen is (meer diversiteit, want dat is goed voor de mensen)

1^ste positie : passief pluralisme : wij, die van onszelf zeggen dat wij pluralisten zijn (waarbij we slimweg  verzwijgen wat en wie die anderen dan wel mogen zijn, achterlijke dwazen waarschijnlijk), hebben ons klakkeloos laten verdringen. We zijn niet voor onszelf opgekomen (ge moet maar durven) en nu gaan we een tandje bijsteken sè!  Eerst moest de scheiding van Kerk en Staat een feit zijn, nu gaan we door tot ze (de anderen o.a. de Kerk) volledig onderworpen of vernietigd zijn.

2^de positie : actief pluralisme : nadat wij dus bewezen hebben dat we niet assertief genoeg zijn geweest, gaan wij met het oog op de aanzwellende golven ‘diversiteit-aanbrengers’, de anderen (de achterlijke non-pluralisten) meer en beter te lijf gaan.

Roept bij ons, die WOI II gekend hebben, een gevoel van ‘déjà vu’ op. Op cursus geweest bij de Abwejr, Abichtt?

*

Enfin, dat was mijn mening na amper een paar lijnen lezen van onderstaand artikel. Maar wie ben ik, om dat voor te zeggen….

Juist. Bij de pers primeren winst-cijfers op relevantie. Ze doen aan bankiers-casino. Maar dat is niet het geval bij de TV.  Daar zorgt het Staats-manna voor alles, als er maar niet teveel r wordt gereleveerd.. Door andere meningen aan het woord te laten, bijvoorbeeld. Maar dat van de pers zou wel eens Aaai! de nagel op de kop kunnen zijn. Al is het dan niet helemaal in de zin zoals bedoeld hierboven. De media zijn lijk lemmingen die als in afspraak, allemaal naar dezelfde afgrond hollen. Inderdaad : het wachten is lijk wachten op Godot : we wachten op een relevante minstens objectieve pers, met, als top of the bill, hier en daar een rechtse uitschieter….

*

Over vermomming ‘in de publieke sector’. Het is nochtans zo simpel en klaar als een klontje pompwater. Muzelmanse kledij roept de associatie op van  geweld en verdrukking, en daar houden wij niet van. Iemand met een hoofddoek achter de balie heeft de bedoeling ons daaraan te doen denken, en dat willen we niet. Iemand met een keppeltje (tiens, zijn er dat zoveel?) of met een kruisje roept dat soort associaties niet op. Spijtig, hé?!

Dat heeft niets te zien met ‘godsdienst’ of zo. Een Swastika is, om dezelfde redenen, voor altijd totaal ongewenst, ja zelfs met recht en reden verboden : het is in feite een onschuldig Noors afgoden-teken, maar (door associatie) is het verworden tot een symbool van angst en verdrukking. Net zoals de Islamitische hoofddoek, in wezen een onschuldig kledingstuk dat ook one grootmoeders droegen….. Zie zelfs de regen-kaapjes van on ze meest preutse dametjes…. Die roepen alleen de associatie op van de gelukkig uitgespaarde coiffeuze-kosten!

Tja, en wat een homo kan drijven om fier te zijn op zijn afwijking, moeten die heren mij toch eens een tekeningetje bij maken, in het licht van hun egoïsme tegenover de natuurwet van ‘gaat en vermenigvuldig U’. Een beetje nadenken, mag het?

Over Oom Agent verkleed als Sihk kunnen  we bij ons voorlopig nog niet veel meespreken. ’n Boom van een vent als Bobby met een speciale ingewikkelde kopvod en geen helm zal wel niemand schrik aanjagen, eerder ver- en bewondering. Maar stel U eens voor, dezelfde uit de kluiten gewassen vent met aan Swastika-armband, en met op dat hoofd een zwarte kepie met doodskop… ie de jonge SS-man op de afbeelding hierboven….

Wij zeggen in ons taalgebied terecht, dat de klederen de man maken. Of is dat gezegde niet levensbeschouwelijk genoeg meer, en dient het te worden verboden?

Ach jongens en meisjes van de Linkxe kant, volgt toch eens jullie buik-gevoel. En doe als ik, ga op tijd naar de badkamer! Scheidt uit die bol op jullie maag en spreek vrij-uit. Jullie kunnen aan de rand van de maatschappij wat prutsen, maar om de fundamenten te veranderen, moeten er mannen met ballen komen.

Morgen, 10 Mei, is het precies 73 jaar geleden dat hier mannen met ballen rondliepen om dood en vernieling te zaaien.Laat dat volstaan. Probeer liever iets te bedenken, om de gestage stroom vluchtelingen ui zowel Donker Afrika als uit de pietrol-landen op andere gedachten te brengen. Laat die hun diversiteit bij hebn thuis ontwikkelen. Breng ze vooral de verzuchtingen van de Verlichting. Dat zal hen helpen om uit hun achterlijke ideologie te ontsnappen  en om mens te worden.

Kunnen wij zelf ook over meepraten, of niet soms?

Ik zie jullie ideale wereld als volgt. Jullie staan voor emigratie en lotsverbetering via volksverhuizing? Wel, wat houdt jullie tegen om zelf persoonlijk de beweging in gang te zetten? Beginnen in de pietrol-landen, om de scheiding van Kerk en Staat in te voeren, gevolgd door het invoeren van democratische spelregels. En, niet te vergeten, door jullie hemse zoete en zaligmakende Verlichting. Breng daar het onderwijs op ons niveau. Geef de mensen daar geen vissen, maar leer ze te vissen. Toon hen dat het bij ons iedere dag regent, dat er geen bergen zijn om naar te verwateren, dat we zelf zo arm als luizen zijn geworden.

Doe dat, maar doe het AUB dringend. Zodat de gammele bootjes met op elkaar geplakte vluchtelingen uit blijven. Dat we hier geen zielige hoopjes ellende meer zien aanspoelen, ver weg van hun eigen paradijselijke stranden.

Ik zou bijna zeggen (maar dat is natuurlijk zeer on-pluralistisch) Lievenheerken, bliksem de vrienden van onze Besierders weg van hun tronen en hun vele vrouwen. Trommel het overschot van Uw Paterkes en Nonnekes bijeen, om nog eens, zoals vroeger, gratis en voor niks, ja, zelfs tegen beter weten in, de Zwartjes te gaan bekeren. Het was toen, lijk in Suid Afrika voor de negers onder de Apartheid, geen hemel op aarde, maar het was in ieder geval niet de hel die Donker Afrika zowel als het land van My Sarie Mareis, thans doormaken.

En voor wat betreft die pietrol-landen, daar moet eerst en vooral een gezonde  Hebreïsche zandstorm gewoed hebben. Oog om oog, en tand om tand, of zoiets. Als Christenmens kan ik dat niet zo goed onder woorden brengen….Maar eenmaal de olie-sjeiks daar verdwenen zouden zijn, zullen er wel voldoende lente-winden komen om de mensen daar te doen ontwaken na een duizendjarige slaap…. Ik zou het moeten nakijken, maar daar was men, vòòr Mohammed en diens bloedstroom, toch in hoofdzaak Oosters Orthodox? Staat er niet geschreven, dat de Oost Romeinse Kerk onder leiding van Byzantium veel groter en sterker was dan de West Romeinse, onder leiding van Rome?  JaJa, de Ideologie van de Wrede heeft goed geboerd, hé! En nu zijn wij, als we niet oppassen, aan de beurt.