***

De reïncarnatie van varkens-vrijgestelden

***

Ter zake :

Vakbonden ontduiken belastingen

woensdag 30 januari 2013 om 06u25 TRENDS

***

Het ACV en het ABVV profiteerden mee van een constructie die is opgezet door een internationale stichting om de belastingen te ontduiken. De fiscus liep zo een miljoen euro mis. Dat meldt klokkenluider en N-VA-kamerlid Theo Francken. Hij wil de vakbonden laten vervolgen.

Via een fiscale constructie streken vakbonden een miljoen euro op aan niet betaalde roerende voorheffing. Het ACV en het ABVV profiteren mee. Dat schrijft De Standaard.

Begin jaren negentig leende een twintigtal vakbonden zowat 25 miljoen euro aan een bvba die aan de Koning Albert II-laan in Brussel het Maison Syndicale Internationale moest bouwen. De initiatiefnemer, International Trade Union Confederation (ITUC), liet uitdrukkelijk notuleren dat alles "administratief en financieel zo voordelig mogelijk moest verlopen".

Stichting

De bvba Maison Syndicale Internationale bracht daarom de aandelen onder bij de Nederlandse besloten vennootschap ITUBI. Via een gelijknamige stichting vermeed ze de betaling van roerende voorheffing op het uitstaande kapitaal. In Nederland worden stichtingen met bepaalde doelstellingen hiervan vrijgesteld.

Volgens een klokkenluider en N-VA-kamerlid Theo Francken gaat het evenwel niet om ontwijking maar om ontduiking. De Nederlandse stichting blijkt immers niet meer te zijn dan een postbusadres. Al het werk, inclusief de betalingen, gebeurt vanuit België.

Winst

In totaal liep de Belgische fiscus over al die jaren zowat een miljoen euro mis. Zowel het ABVV als het ACV profiteerden mee van de constructie, met een winst van tienduizenden euro tot gevolg, luidt het.

Francken overlegt met fiscale specialisten om de syndicaten zo snel mogelijk te kunnen vervolgen. "Ethisch en moreel vind ik hun houding hoogst ongepast", zegt Francken. (Belga/EE)

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

30-01-2013 om 17:22 geschreven door digitalia  

***

Woensdag 30 januari

Zon 8u21-17u31

H Aldegonda

’n Vlaming komt op doorreis voorbij ergens in de Provincie Luxemburg en wil ’n kleine inlichting van ’n viertal mannen die daar zitten te kaarten. “Sprechen Sie Deutsch?“ – Geen antwoord. “Do you speak English?” - Geen antwoord. “Parlo Italiano?” – Geen atwoord – De man probeert nog Lietzebourgs en Espagnolo en geeft het tenslotten op. Waarop de Waaltjes tegen elkaar zeggen : waarom zouden wij vreemde talen moeten leren? Die man spreekt er minstens 6 en nog verstaan wij hem niet.

***

Sneeuwpret

***

Ter zake :

Koning ontpopt zich tot spreekbuis van PS

Toespraak gestelde lichamen: Albert II recidiveert

29 januari 2013 • 17.14u

***

“De federale overheid heeft in korte tijd reusachtig werk verricht. (..) De Federale overheden hebben, met de steun van acht partijen die meer dan 2/3 van de leden van het Parlement vertegenwoordigen, al een eerste belangrijk pakket van de Staatshervorming laten goedkeuren. Het omvat de oplossing van het BHV vraagstuk dat jarenlang ons politiek leven en de betrekkingen tussen onze Gemeenschappen heeft vergald.”

“Ik onderstreep al die verwezenlijkingen omdat ik het belangrijk vind dat de burgers zich rekenschap moeten geven van de markante vorderingen die ons land heeft gemaakt, en ook dat het zijn internationale geloofwaardigheid heeft herwonnen. De dagelijkse berichtgeving die de aandacht vestigt op de problemen van het ogenblik geeft hun daar niet altijd voldoende gelegenheid toe. Daarom precies is het belangrijk objectieve beoordelingen te vernemen betreffende de tot stand gekomen veranderingen, en dit voldoende openbaar te maken.”

Het Vlaams Belang heeft kennis genomen van de toespraak die het staatshoofd vandaag heeft gehouden voor de zogeheten “gestelde lichamen”. Het doet ons plezier dat wij nooit tot deze lichamen hebben behoord.

We stellen vast dat de Vorst na de omstreden Kerstboodschap recidiveert in de overtreffende trap. Nooit eerder was de toespraak van Koning Albert II zo uitgesproken partijdig en zo lyrisch over het werk van de regering als vandaag. In een overigens schabouwelijk Nederlands zingt het staatshoofd zodanig de lof van de regering dat het in hoge mate gênant wordt.

Door expliciet te verwijzen naar de twee derde meerderheid in het parlement, keert het staatshoofd het resterende derde (en daarmee de helft van de Vlamingen) uitdrukkelijk de rug toe. Zelden werd een duidelijker bewijs afgeleverd dat deze Vorst uitblinkt in partijdigheid en verzaakt aan zijn plicht tot politieke neutraliteit.

Na het horen van deze toespraak zouden we haast jaloers worden op de Nederlanders, omdat die een Vorstenhuis kunnen koersteren dat wél dicht bij het volk staat en dat omwille van zijn oprechte dienstbaarheid door de Nederlanders op handen gedragen wordt.

Bart Laeremans, Senator

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

30-01-2013 om 13:39 geschreven door digitalia  

***

Hare Koninklijke Doorluchtigheid (met appel)

Sombrero con Pomo Doré, all&!

***

Ter zake :

Brussels parlementsvoorzitster Dupuis (PS) schoffeert Nederlandstaligen in haar nieuwjaarstoespraak

Vlaams Belang eist excuses

PERSMEDEDELING – 28 januari 2013

***

De parlementsvoorzitster van het Brussels Hoofdstedelijk Parlement, mevr. Françoise Dupuis (PS) ligt al langer dan van vandaag niet meer in de bovenste schuif bij het personeel van het parlement. Haar vaak ondoordacht en autoritair optreden maakt dat heel wat personeelsleden zich geïntimideerd voelen door haar. Voornamelijk Nederlandstalige personeelsleden worden door mevr. Dupuis al wel eens zeer minachtend behandeld.

Op de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie voor het personeel van het parlement is dit nogmaals overduidelijk tot uiting gekomen. Zoals de traditie het vereist, voerde de parlementsvoorzitster ook dit jaar het woord op die receptie. Maar tegen iedere traditie, regel en hoffelijkheid in, deed ze dat dit jaar uitsluitend in het Frans, om haar toespraak letterlijk te beëindigen met de neerbuigende woorden: “Et pour les flamands la même chose!”.

Het hoeft dan ook weinig betoog dat heel wat personeelsleden – en zeker niet enkel de Nederlandstaligen – zwaar geschoffeerd waren door de arrogante anti-Vlaamse houding van parlementsvoorzitster Dupuis.

Vlaams Belang vindt de houding van mevr. Dupuis totaal onaanvaardbaar. Ze getuigt van een gebrek aan respect voor de Nederlandstalige personeelsleden, en bij uitbreiding voor alle Brusselse Vlamingen. De Vlaams-nationale partij eist dan ook dat mevrouw Dupuis onomwonden haar excuses zou aanbieden aan het personeel van het parlement, en aan de Brusselse Vlamingen. In het Nederlands, uiteraard.

Dominiek Lootens Fractievoorzitter Vlaams Belang Brussels Hoofdstedelijk Parlement

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

29-01-2013 om 17:28 geschreven door digitalia  

***

Zelfs als kind lieten wij ons niet doen….

De ene al wat minder dan de andere

***

Ter zake :

Basiskennis voor vakmensen en verantwoordelijke burgers van morgen

Ik beleefde als puber een grote vreugde toen ik in mijn labo thuis voor het eerst waterstof produceerde. Wist ik veel dat dit een 'vaardigheid' was die ik aan een 'attitude' te danken had Vooreerst iets over de test van onderzoekers Jan Swerts en Kurt Monten (DM 24/1). Paul Yperman, raadgever van onderwijsminister Pascal Smet (DM 25/1) zegt hierover: "Het waren echte weetjesvragen opgemaakt als een quiz. Die vragen evalueren niet of de leerlingen van vandaag al dan niet de eindtermen halen."

Totaal onjuist. Ik heb de 92 vragen op de site van Knack (correct) beantwoord. Er was wat aandacht nodig in verband met de Schengen- en de eurolanden en ook de foto van Mario Monti. Ik neem aan dat er voor jongeren nog een paar moeilijke waren, maar elke student had toch minstens tachtig van die vragen feilloos moeten oplossen. Wie dat niet kon heeft de 'eindtermen' zeker niet behaald; zoniet is er met die eindtermen iets grondig mis. Het op de kaart kunnen aanduiden van de Belgische provincies en hun hoofdsteden, van de oceanen en de grote landen, is mijns inziens leerstof van het basisonderwijs (ik herinner me een vraag uit het vijfde leerjaar: 'In welk land ligt Alaska?'). De vragen over historische feiten gingen niet over 'weetjes'. Om die betreffende de 'beeldenstorm' op te lossen moest je dat in de 16de eeuw kunnen situeren: de alternatieven vielen dan weg. En dat gold voor al die historische gegevens. Wel had ik wat meer vragen inzake wetenschap en techniek gewenst: Copernicus, Galilei, Kepler, Newton, Einstein, Watt, Faraday, Edison, enz. Dat de Hervorming (ook de eerste excessen ervan) in de 16de eeuw plaats vond, is geen 'weetje', maar kennis die iedereen na het secundair onderwijs moet beheersen. Als het kabinet het belang van deze vragenlijst onderschat, hebben ze van het probleem helemaal niets begrepen.

Hier komt immers niet alleen een gebrek aan interesse voor de actualiteit naar voren, maar ook een totale onwetendheid betreffende elementaire kennis van geschiedenis en aardrijkskunde. Hoe wil je dat iemand belangstelling krijgt voor wat zich nu in ons land, in Europa en in de wereld voordoet, als alles wat buiten onze grenzen gebeurt, of voor 1960 gebeurd is, achter een ondoorzichtig gordijn verborgen ligt? Als ik een dergelijk fiasco vergelijk met de uiteenzettingen bij de 'eindtermen' van het secundair onderwijs, dan is het evident dat die ofwel te hoog gegrepen zijn, ofwel in de praktijk geen adequate toepassing kennen (ofwel allebei). In mijn optiek (en die van veel anderen) heeft dat te maken met visies op het onderwijs die sinds een veertigtal jaar door sommige pedagogen worden verspreid en die langzamerhand gemeengoed zijn geworden. Een belangrijk aspect hiervan is het onderscheid tussen 'kennis' enerzijds en 'vaardigheden' en 'attitudes' anderzijds, waarbij het belang van echt parate kennis in de verdrukking raakte.

Aan de basis lag een immens misverstand. Bij de studie van wiskunde, natuurkunde en scheikunde is het altijd evident geweest dat het theoretisch formuleren van stellingen of wetten gevolgd werd door oefeningen, omdat men alleen hierdoor die kennis volledig beheerst. Niemand zag vroeger de noodzaak het ontbinden in ondeelbare factoren of het oplossen van vergelijkingen als 'vaardigheden' te zien. En ook het toepassen van wetten in elementaire metingen en experimenten, behoorde tot het echt 'kennen' van de natuur- en scheikunde. Ik beleefde als puber een grote vreugde toen ik in mijn labo thuis voor het eerst waterstof produceerde. Wist ik veel dat dit een 'vaardigheid' was die ik aan een 'attitude' te danken had. Ik schreef het eerder toe aan mijn liefde voor kennis en aan de onmisbare steun van Jongens en Wetenschap.

Naast de meer 'nomothetische' (wettenstellende) wetenschappen, waar het toepassen van de wetten essentieel is, zijn er ook de meer 'idiografische', waar de beschrijving van particuliere feiten en processen de hoofdbrok vormt. De notie 'oefening' komt hier veel minder aan bod: het wezenlijke is dat men erin slaagt particuliere gegevens een plaats te geven in meer overkoepelende kaders. Een bepaald plaatselijk incident - de verwoesting van een klooster - vormt dan een aspect van een algemeen gebeuren 'beeldenstorm' en dat wordt dan weer gesitueerd, enerzijds in de verspreiding van de Hervorming en anderzijds in de interactie met de Spaanse koning en zijn landvoogden. Dit is allemaal kennis van feiten, al worden die natuurlijk met elkaar verbonden tot een hoger geheel. Het 'van buiten kennen' van enkele stapstenen daarin, maakt het inzicht in de samenhang tot een blijvende verworvenheid. Ook hier is de enige zinvolle 'attitude' de hunker om feiten en hun samenhangen te kennen: de 'vaardigheid' om die met andere, eventueel hedendaagse, te vergelijken, vloeit daar vanzelf uit voort. Hoe meer men bepaalde gegevens, bijvoorbeeld datums zoals 313, 843, 1517, 1648... paraat heeft (in hun kader geplaatst), hoe gemakkelijker, zinvoller en vooral beklijvender het allemaal wordt. Maar ook bij andere beschrijvende wetenschappen is dat het geval. Eenmaal in mijn leven heb ik de moeite gedaan om de geologische tijdperken van buiten te leren (Cambrium, Ordovicium, Silur, Devon, Carbon, Perm, Trias, Jura, Krijt...). Ik hoef daarvoor dus nooit meer Google te raadplegen. En wat een onvoorstelbare basis voor inzicht in de totale werkelijkheid heeft iemand die de essentie van het boek Powers of Ten paraat heeft (Morrison, zie Google). Welk een zaligheid is het ook gedichten en andere teksten uit het hoofd te kennen en dankzij de herhaalde confrontatie met schilderijen te weten: dit is een Caravaggio, een Rubens, een Rembrandt een Schiele of een Kandinsky. Zijn daar vaardigheden en attitudes mee gemoeid? Ik heb er nooit bij stilgestaan. Wat ik op dat vlak van leraars zoals E.H. Nollet heb meegekregen was 'kennis'. Die kennis was dan weer gebaseerd op zijn brede culturele bagage; een 'lerarenopleiding' had hij nooit gehad.

Wat zijn de besluiten? De school moet het doen. Mijn ouders hadden alleen lagere school gevolgd, mijn vader tot 11 jaar; alleen de school kon mij op eenzelfde niveau als mijn bourgeoisvriendjes brengen. Ouders moeten hun kinderen opvoeden tot fatsoenlijke mensen. De rest is onderwijs en dat is in de eerste plaats kennisoverdracht: het overige komt vanzelf. Wel is er leergierigheid nodig en bereidheid om te studeren, ook als er harde noten te kraken vallen. De school zelf moet jaar na jaar (telkens de eerste veertien dagen) nagaan of de basiskennis van de vorige jaren aanwezig blijft. Wat van die kennis essentieel is, moeten we opnieuw duidelijk vastleggen, maar dan concreter dan die holle 'eindtermen'. Het doel is dubbel: bedreven en gedreven vakmensen vormen en tevens burgers opleiden met inzicht in het maatschappelijk leven en dus met verantwoordelijkheidszin.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

29-01-2013 om 14:28 geschreven door digitalia  

***

Dinsdag 29 januari 2013

Vorstmaand

Zon 8u23-17u29

H Poppo van Deinze

Rood van achtergrond

Maar tenminste intellectueel eerlijk

***

Ter zake

Geplaatst door Leon de Winter op 28 januari, 2013 - 10:14

 Wat er mis is met de Nederlandse politiek werd afgelopen woensdagavond akelig zichtbaar in de persoon van Halbe Zijlstra, de fractieleider van de VVD. Bij Pauw & Witteman weigerde hij de roep om een referendum te steunen aangezien we een vertegenwoordigende democratie hebben – dus kunnen politici na de volkse gang naar de stembus vrijuit hun gang gaan, aldus Zijlstra.

Ik heb het hier al vaker geschreven: de vertegenwoordigende democratie is een achterhaald negentiendeeeuws systeem. Het is afkomstig uit de tijd van de stoomtrein, gasverlichting en armen die geen tijd hadden om zich te verdiepen in actuele politieke zaken aangezien ze dag en nacht moesten werken om het hoofd boven water te houden. Zij hadden vertegenwoordigers nodig. De gebrekkige burger volgde gedwee de goedgebekte en alwetende vertegenwoordiger.

Maar in een tijd van welvaart, brede educatie en internet is het bespottelijk om één keer in de vier jaar – er gebeurt nu in een jaar meer dan vroeger in tien jaar – een stem uit te brengen op figuren die zich na die stem door geen electoraat laten tegenhouden.

De religieuze, ideologische en sociale bevolkingsgroepen die zich door politieke organisaties lieten leiden, bestaan niet meer.

Uitgebuite arbeiders zijn nog moeilijk te vinden. Slaafse volgelingen van meneer pastoor beleven hun geloof tegenwoordig op een geheel andere manier. De ongeletterde keuterboer is een hoogopgeleide agrariër geworden. En allemaal zijn we verbonden met The Cloud, waarin het wereldgeheugen zich momenteel aan het opladen is.

Halbe Zijlstra is geen echte volksvertegenwoordiger in de moderne zin van dat begrip. Hij houdt ons gegijzeld met zijn ’mandaat’. Wij, burgers, stemmen bij de verkiezingen noodgedwongen op een pakket. Daarin is de Europese kwestie meestal van ondergeschikt belang. We moeten de pakketten van de politieke partijen slikken omdat het systeem ons geen keuze laat.

Ik vind mijn belangen en voorkeuren niet in één partijprogramma terug. Ik moet programmapunten wegstrepen en op deze manier, via een negatieve selectie, mijn partij vinden. Wanneer we referenda zouden hebben, zou de burger veel meer greep krijgen op kwesties die hem aangaan, namelijk: per vraagstuk. Maar het referendum zou een probleem voor de politieke elites bieden: hun belang en het belang van hun netwerk nemen daardoor af.

Kaste

Politieke elites vormen in het model van de vertegenwoordigende democratie een eigen kaste. Zij beschouwen zich als leiders en gidsen, als opiniemakers en beslissers. Zonder twijfel hebben deze elites bijgedragen aan de explosief toegenomen welvaart (ja, zelfs ten tijde van een crisis zijn we onvergelijkbaar rijker dan tien jaar geleden) en aan de enorme kansen die bijna iedereen in onze samenleving krijgt aangeboden. En daarmee hebben deze elites zichzelf succesvol bewezen, en dus overbodig gemaakt. Dat is de paradox waaraan zij moeten wennen, maar die zij wensen te ontlopen.

Met het referendum kan de nieuwe hoogopgeleide burgerij zichzelf uitdrukken. Via een stem die slechts één keer per vier jaar wordt uitgebracht, lukt dat niet. In onze tijd volgen we niet meer de politieke partijen en hun leiders. We beschouwen hen niet als richtinggevend: we wijzen zelf de richting aan. We hebben de mogelijkheid om op basis van zelf bijeengebrachte feiten onze eigen belangen te formuleren. Een partijprogramma is daarvan niet meer dan een beperkte afspiegeling.

De frustratie die veel moderne burgers kennen ten aanzien van het politieke proces, wordt door politici als Zijlstra aangewakkerd. De overdracht van autonomie naar een ongrijpbare bureaucratie in Brussel maakt veel burgers ongerust. Politici maken van de oppositie tegen de euro en de Europese besluitvorming altijd een karikatuur; dan waarschuwen ze ervoor dat we van Europa afhankelijk zijn en als we aan hun ambities rammelen straks straatarm in de kou zitten. Het is een leugen dat we elkaar met bommen gaan bestoken als we geen Europese president meer hebben. Dat is allemaal vuig bedrog, lege retoriek, vals gemanipuleer.

Federatie

De EU wil van de lidstaten federale staten maken. Laat hier geen misverstand over bestaan: de politieke elites zijn op weg naar een federatie die in een Europese context niet anders dan een verlichte tirannieke technocratie zal zijn. Europa is geen etnische, culturele, historische eenheid. Deze eenheid zal van bovenaf worden opgelegd en beheerst. En het zal gebeuren zolang de elites het referendum bij ons weghouden.

Het is nu van belang dat we de EU uitkleden tot vooral een economisch samenwerkingsverband. Natuurlijk passen grensoverschrijdende fenomenen als bestrijding van criminaliteit en terrorisme in dat verband, maar de federatieve tendensen moeten worden gestopt. Door ons, de mondige burger.

Ook al lijkt me meneer Zijlstra een aardige man, ik moest me inhouden om het tv-toestel waarop hij verscheen niet door het raam in de sneeuw te sodemieteren. Daar zat weer een volksvertegenwoordiger met een grijns te beweren dat wij ons lot in zijn handen hebben gelegd en dus niks hebben in te brengen aangezien hij dank zij een negentiendeeeuws middel vier jaar lang mag doen wat zijn partij en zijn kaste goedachten.

Onze betrekkingen met de Brusselse bureaucraten dienen te worden aangepast en gemodelleerd naar onze wensen, niet naar die van beroepspolitici. Wordt het niet tijd voor een brede beweging die aan de gedachte dat de burger een hulpbehoevend, zielig en onwetend wezen is een einde maakt?

De vertegenwoordigende democratie is het probleem, niet het referendum.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

29-01-2013 om 12:04 geschreven door digitalia  

***

Dat soort klopt-d’er-op : terug van weg geweest?

***

(*) Guvaal : voor de felste supporters van BDW staat daar vandaag een prachtig artikel over Bartje in Baskenland. Als amateur linguïst heb ik genoten van volgende zin (Baskisch)

‘Asieran jaungoikoak ortzea ta lua, belarkiak, zentzundunak eta gizona ezer ezetik atera”.

Dat betekent in het Nederlands : ‘In het begin schiep God hemel en aarde, de planten, de dieren en de mens’.

***

Ter zake :

Gerolf Annemans (Vlaams Belang): 'Schrijf maar op, ik verontschuldig mij'

maandag 28 januari 2013, 06u00

***

Ik wil de voorzitter zijn die de bladzijde omdraait', zegt Gerolf Annemans. 'Vlaams Belang strijdt tegen andere partijen, niet tegen mensen.' Het eerste interview in onze reeks over ideologie.

'Het is de klassieke verantwoording van linkse intellectuelen om ons uit te sluiten, dat wij mensen discrimineren, tegen mekaar opzetten en ontmenselijken', zegt VB-voorzitter Gerolf Annemans in de eerste aflevering van onze interviewreeks over ideologie. 'Ik vraag mij af waar dat op slaat. Ik ben het er wel mee eens dat wij onze migratie-standpunten niet moeten richten tegen mensen, maar tegen andere partijen. Wij voeren een politieke strijd, geen strijd tegen mensen. Dat is mijn aanbeveling.'

Daarmee impliceert u dat het vroeger anders was.

'Ik heb daar persoonlijk altijd op gelet, en in de mate dat de partij ooit aanleiding heeft gegeven om te denken dat wij het op mensen gemunt hadden, moet ik mij daarvoor verontschuldigen. Het is een tijd van verontschuldigingen, dus ik wil dat gerust doen, on the record, schrijf dat maar op. Ik wil de voorzitter zijn die de bladzijde omdraait en tegen alle leden van mijn partij zegt dat wij tegen andere partijen strijden, niet tegen mensen, niet tegen vreemdelingen.'

Dat hebt u wel gedaan.

'Men moet stilaan toch eens inzien dat het 70-puntenplan, dat men destijds als racistisch bestempelde, ondertussen afgeschaft is. Op een zeker ogenblik heeft het Vlaams Blok dat plan gelanceerd bij wijze van provocatie, om het taboe op het immigratiethema los te wrikken. Maar dat plan hebben wij allang afgezworen. Ik wil beoordeeld worden op mijn programma van vandaag. Men moet mij niet voortdurend zaken uit het verleden blijven aanwrijven. En het mag niet de reden zijn waarom wij in Denderleeuw geen bestuursakkoord mogen steunen.'

U hebt een kans gemist om uw pleidooi aanvaardbaar te maken. U moet dat toch altijd geweten hebben.

'Op dat vlak waren wij als het ware mismaakt. Als groupies van Karel Dillen. De schematiek van Dillen was eenvoudig: de Volksunie heeft ons verraden, wij zullen onze principes nooit overboord gooien. Dillen had een hele fijne neus voor elke vorm van verraad aan de principes. Uit die partij komen wij, een vechtpartij tegen Hugo Schiltz.'

Maar u verdedigde het onverdedigbare.

'Als wij ons ergens vergist hadden of te ver waren geweest, moesten wij dat toch allemaal blijven verdedigen. My country, right or wrong. U moet dat ook zien in de context van het cordon sanitaire, dat is één tegen allen. Wij moesten wel solidair zijn, zelfs over standpunten waarvan we toen al wisten dat we ze vroeg of laat zouden moeten verlaten.'

Denkt u dat het cordon ooit nog kan sneuvelen?

'Ik vind dat wij de kans moeten krijgen om te evolueren. Iedereen mag dat, maar wij blijkbaar niet. Ik vind dat niet meer eerlijk. Ik moet toch van een wit blad mogen beginnen. Geef mij eens een jaar om te tonen wie ik ben.'

Het uitgebreide interview met Gerolf Annemans leest u vandaag in de krant.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

29-01-2013 om 09:37 geschreven door digitalia  

***

Ut ’t Manneke van de Mane

Noël de zeune van de brouwerie Bavik, is zijn peze gebroken.  Den deze van Achiel!  Ie wilde ne vullen bak Bavik op zinen buro zetten en zijn sprong in twee’n!  “Ah”, zegt Kamiel van nevens de deure, “als ge wilt, ik kan hem goedkoop aan een nieuwe peze helpen.  Mijn schoonvader heeft nen appareil om dat te maken!  Ja ie!  Hij heeft twee weken geleden in de klinieke gelegen in Maria’s Voorzienigheid in Kortrijk en ie is were gekeerd met … nen pezemaker!”

***

Alles ‘plat leggen’ en ‘de fik erin steken’

Terwijl men in Davos op de knieën valt voor ‘werk’

***

Ter zake :

PS-senatoren doen aan goedkope politieke recuperatie

zaterdag 26 januari 2013 om 10u51

Johan Van Overtveldt is hoofdredacteur van Trends.

***

Premier Elio Di Rupo heeft groot gelijk zich, zij het eerder subtiel, te distantiëren van het voorstel van de PS-sentoren rond bedrijfssluitingen.

Het valt op, zo stelde onlangs een eminent deelnemer aan het sociaal overleg in België, dat als je met Waalse vakbondsmensen praat, woorden als, bijvoorbeeld, “klassenstrijd”, “uitbuiting” en “kapitalistisch profitariaat” voortdurend vallen. Ook de senatoren van regeringspartij PS zitten blijkbaar heel dicht bij deze marxistische visie op maatschappij en economie.

De PS-senatoren willen dat er een wet komt die aan een rechter toelaat om in te grijpen bij de sluiting van een grote onderneming en om zelfs eventueel op te leggen aan het sluitend bedrijf om te verkopen aan een eventuele overname-kandidaat.

Los van beschouwingen omtrent eigendomsrecht en eventueel andere juridische problemen die in het kader van zo een wet zouden kunnen opduiken, kan alvast gesteld worden dat de sociaal-economische gevolgen van wat de PS-senatoren willen desastreus zouden zijn.

De frustratie en angst van de mensen direct en indirect getroffen door de ontslagen bij Arcelor Mittal in Luik vallen licht te begrijpen. Het is immers de zoveelste klap voor het sociaal reeds zwaar getroffen Wallonië. Waar veel minder begrip kan voor op gebracht worden, is de reactie van de politieke elite in Wallonië.

De verontwaardiging die ze uitgebreid ten toon spreiden, mist geloofwaardigheid. Het was al (veel) langer bekend dat als gevolg van de economische crisis, de gehavende concurrentiepositie van ons land en de structurele verschuivingen in de vraag naar staal de toekomst van de AM-vestiging in Luik in het gedrang was. Nu doen alsof het allemaal out of the blue op de Waalse hoofden neerkomt, ruikt sterk naar goedkope politieke recuperatie van een stuk menselijke ellende.

Wat de PS-senatoren nu willen, komt op geen enkele manier tegemoet aan de sociaal-economische noden van Wallonië en België. Hoeveel internationale investeerders gaan zich nog gemotiveerd voelen om hier miljoenen euro’s te komen investeren als de wet voorziet dat op een bepaald moment een rechter zal beslissen hoe het nu met die investering verder moet? Bitter weinig, daar kan gif op ingenomen worden. Er zit een fundamentele contradictie tussen de vraag van de PS-senatoren en het verlangen om, bijvoorbeeld naar Limburg toe, aantrekkelijke nieuwe investeerders aan te trekken.

De gevolgen van het voorstel van de PS-senatoren doen sterk denken aan de gevolgen van onze hoge ontslagvergoedingen. Die bieden een zekere bescherming aan diegenen die een job hebben hoewel de ontslagen er uiteindelijk toch komen als de rendabiliteit van de gedane investeringen onherstelbaar aangetast blijkt te zijn. Hoge ontslagvergoedingen belemmeren in belangrijke mate de creatie van nieuwe jobs. Investeerders en ondernemers beseffen immers dat die hoge ontslagvergoedingen het hen moeilijk maken om snel en adequaat te reageren als het economische klimaat keert. De hoge ontslagvergoedingen in België zetten investeerders in ons land er toe aan te kiezen voor meer kapitaalsintensieve productiemethodes.

Als het voorstel van de PS realiteit zou worden, dan zouden we het ondernemingen die vandaag in België (of Wallonië) gevestigd zijn inderdaad een stuk moeilijker kunnen maken om te sluiten of sterk af te slanken. Hierdoor zouden we dan echter heel ons economisch weefsel vastpinnen op de producties van gisteren en eergisteren. Bovendien zou een dergelijke wet investeerders in nieuwe sectoren en activiteiten sowieso naar de buurlanden jagen. Het voorstel van de PS-senatoren zou met andere woorden een algemene verarming organiseren.

Zeker in Wallonië zou men nu toch stilaan moeten gaan beseffen dat de visie die schuil achter het verlangen van de PS-senatoren onze maatschappij, en zeker de werklozen in Wallonië, geen stap verder helpt. Integendeel, de put waar men al inzit, wordt alzo enkel dieper.

Er dient ernstig gewerkt te worden aan het investeringsklimaat en aan het concurrentievermogen. Het is fout zich te wentelen in uitspraken als die van Waals minister-president Rudy Demotte dat “Wallonië vanaf 2008 sterker groeide dan de andere regio’s”. Vergelijk Wallonië met Vlaanderen vertrekkend vanaf 2009, 2007, 2006, 2005, … en de vergelijking valt telkens in het nadeel van Wallonië uit.

Eerste minister Elio Di Rupo heeft overschot van gelijk zich te distantiëren van het voorstel van de senatoren van zijn partij. Het valt trouwens toch ook wel op dat in Vlaanderen niemand van de regeringspartijen met zulk een voorstel kwam aandraven na de sluiting van Ford in Genk. Eens te meer moeten we te midden deze onaangename sociaal-economische realiteit vaststellen dat de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië steeds verder uitdiept.

Johan Van Overtveldt

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

28-01-2013 om 17:35 geschreven door digitalia  

 

***

1176 - HOE BELGIE ALS LIJK WIL VOORT LEVEN

Taal Actie Komitee

 

Weet waar de klepel hangt

***

 

’t Palliieterke gaf deze week als hoofartikel een overzicht van de PS-staat en de nakende ontbinding daarvan. Enfin, zò sterk drukken ze zich wel niet uit en bij deze neem ik daarover mijn wensen wel een beetje voor werkelijkheid. Ik heb namelijk in mijn lang leven geleerd, als men maar hard genoeg iets wenst, het dan ook – zij het binnen bepaalde limieten - werkelijkheid wordt. Het wordt U gegeven, precies om van het gezaag af te zijn….

Het kan evenwel niet geloochend worden dat de peilingen ‘als die er nog komen!) nadelig zijn voor de PS, die meer en meer de Waalse arbeider in de kou laat staan, om alle aandacht op ‘Bruksèl’ te richten. De wanhoop rond  het laatste Luikse drama zijn daarvan het zuiverste bewijs. Zij doen dat niet uit liefde voor de Brusselaars, maar uit liefde voor hun carrière. Anders gezegd : zij hebben Wallonië achter zich gelaten en richten zich op het Europese veiligheidsnet, in de overtuiging als ze uit de Vlaamse schoot vallen, zij wel aan de boezem van de Eurocraten zullen gedrukt worden. Want daar is veel meer manna dan bij de sale Flamins!

Hieronder het besluit van ’t Pallieterke.

 

***

Ter zake :

Intussen daagt Vlaams Belang met een nieuw manifest over Brussel de Vlaamse partijen uit om betreffende de hoofdstad stelling te nemen. Laten we eerlijk zijn, op dat punt heerst aan ‘onze’ zijde vooral verwarring.

Voor Onkelinx is het zonneklaar: ‘Voor alles moet Brussel een gewest zijn dat samenwerkt met Wallonië.’ De ambitie om de francofonie daar te versterken, is groter dan die om een echt Belgische hoofdstad te zijn. Het is goed dat Laurette dat nog eens even verduidelijkt. Haar acolieten laten zich graag kennen als overtuigde Belgen, maar de liefde voor de noordelingen is wel heel erg voorwaardelijk.

Onrust

Dat geldt ook voor Paul Magnette. Hij is zo goed als perfect tweetalig, een man waarmee moeders hun dochters maar al te graag zouden zien thuiskomen, een politicus die ‘kleeft’ op het scherm, zoals dat heet. Communicatief is de keuze voor hem als voorzitter alvast een voltreffer. Maar hoe sympathiek hij ook oogt, zijn liefde voor Vlaanderen is van het dubieuze soort. In De Standaard van 8 januari schreef hij: ‘De twee in meerderheid Franstalige gewesten, Wallonië en Brussel, zouden automatisch een residuaal België vormen, dat zich zelfs de luxe zou kunnen veroorloven om te beletten dat Vlaanderen, wanneer het na een uiterst lang diplomatiek parcours als staat erkend zou zijn, lid zou worden van de Europese Unie. Ik denk niet dat het romantische nationalisme in de eenentwintigste eeuw nog sterk genoeg is om dergelijke avonturen te dragen.’

Met andere woorden: wil Vlaanderen onafhankelijk worden, mag het erop rekenen dat Brussel en Wallonië alle mogelijke hinderpalen zullen opwerpen. Magnette draait de hand niet om voor wat chantage meer of minder.

We zijn aan ons besluit toe. Voor alles, ziet het ernaar uit dat de onrust voor 2014 bij de PS zo groot is dat Di Rupo de regie dreigt te verliezen. Labille (*) is een Waalse regionalist, het soort PS’er waarmee Di Rupo niet hoog oploopt; Di Rupo’s bondgenoot Giet bleek te slap om de strijd aan te gaan; Magnette is een sterke persoonlijkheid die Di Rupo’s invloed op de partijleden zal verzwakken. Om die gaten gevuld te krijgen, moet Di Rupo ruim buiten de vertrouwde kring gaan rekruteren.

Dat hij daartoe bereid is, toont aan hoeveel angst het verkiezingsjaar 2014 in het zuiden oproept.

***

(*) Mr Labille is houder van maar liefst 48 mandaten in Overheidsdienst en is daarenboven praktiserend bedrijfs-revisor, net als wijlen de zuipschuit Michel Daerden. Voor de camera’s verklaarde hij bij zijn aanstelling als minister, dat het maar voor even was, want dat hij wel andere katjes te geselen had.

***

Aansluitend met de nuchtere vaststellingen van ’t Pallieterke, is nu het ogenblik gekomen om Marc Grammens van begin december 2012 weer te geven, als besluit van een pertinente analyse over BDW als kersverse burgemeester van de Koekestad. 

Voor Bart de Wever komt het er nu op aan de funktie die hij heeft nagestreefd en verworven, uit te bouwen tot een goede uitvalsbasis voor zijn nationale kiescampagne van 2014, als het Belgisch en het Vlaams parlement her­nieuwd moeten worden. Want zo toch hebben we begre­pen dat hij de toekomst ziet, al is veel van wat daar moge­lijk op volgt, nog in vaagheid gehuld. Enerzijds heeft De Wever nu zo dikwijls gezegd dat hij burgemeester is voor tenminste zes jaar, en dat hij er daarna nog graag zes jaar bij doet (De Morgen. 11.12.12), dat hij niet meer van mening of houding kan veranderen zonder fors aan geloof­waardigheid in te boeten, maar anderzijds natuurlijk zo dat politici wel steeds een excuus vinden om een belof­te te verbreken als ze dit echt noodzakelijk vinden voor hun carrièreplanning en/of voor het naderbij brengen van hun politieke doelstelling. De Wever heeft bewezen dat ook hij zich niet verplicht voelt om in alle omstandighe­den woord te houden, zoals Jean-Marie Dedecker ooit mocht ondervinden. Patrick Janssens heeft wel ooit gezegd dat Antwerpen belangrijker is dan de nationale politiek (in Le Soir, 29.9.12: Anvers est plus important que la politique nationale), maar Janssens heeft nooit op het nationale beleid kunnen wegen, integendeel: men verweet hem juist niet te wegen op de nationale politiek. Stel dat De Wever in 2014 de kans krijgt om dat wel te doen, zal hij dan het burgemeesterschap nog belangrijker vinden?

De N-VA en De Wever persoonlijk hebben niet de plicht om in hun kaarten te laten kijken, en men begrijpt dat De Wever in de periode toen het hem duidelijk begon te worden dat het Hof, Di Rupo, het ACW, en jazeker, ook de CD&V van voorzitter Beke, van vice-premier Van- ackere en achter de schermen van de schijnbaar terugge­trokken rancuneuze mw Thyssen, alleen maar zijn onder­gang nastreefden, en niets anders, - in of rond september 2011 dus, denk ik, - dat De Wever toen op zoek is gegaan naar een nieuwe strategie om de blokkering opgelegd door zijn tegenstanders, te doorbreken, en dat is dan ge­makshalve Antwerpen geworden. Recentelijk zei hij (in Gazet van Antwerpen, 15.12.12): “in Antwerpen wil ik bewijzen dat de verandering mogelijk is”. De verande­ring, niet slechts in Antwerpen, maar nationaal, onder­meer en om te beginnen door formules te vinden waar­door de Vlaamse socialisten worden geneutraliseerd, want dat zijn toch maar de aanhangers van hun Waalse vrien­den. Dat heeft De Wever zonder twijfel helder ingezien. Met socialisten, zowel die van boven als van onder de taalgrens, is geen verandering mogelijk, noch inzake sociaal-ekonomische politiek noch inzake staatshervorming. Nu moet hij eerst nog winnen in 2014 en dan de bakens uitzetten voor de nationale omwenteling.

***

 

Aandacht AUB.

Marc Grammens stopt (wegens leeftijd) na dit voorjaar met zijn in eigen beheer uitgegeven JOURNAAL. Misschien als we met z’n allen moesten aandringen, dat dit nog kan uitgesteld worden? Ik van mijn part zal zien wat er kan gedaan worden. In ieder geval heeft U nog zijn artikel tegoed over ‘De na-oorlogse Repressie heeft België vernietigd’.

Ik wou dat ik 1/10^de bezat van zijn kennis/ervaring, al zijn we precies even jong. Ook kan mijn vader niet tippen aan die van hem : de legendatische Flor Grammens, die met verf en kwast Vlaanderen rondreisde om de taalwetgeving te doen respecteren op de wegwijzers….Mijn vader is gestorven in het 3^de oorlogsjaar, slachtoffer van de opeisingen door de bezetter. Hij werkte wel voor een VNV-oorlogs burgemeester en wat er toen precies is gebeurd, staat ook op de vele witte zerkjes op de oorlogs-graven in het Ieperse :’”Known only by God”..

 

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

 

28-01-2013 om 16:26 geschreven door digitalia  

***

Maandag 28 januari

Zon 8u24-17u28

H Thomas van Aquino (*), patroon van de theologen

***

(*) Thomas van Aquino : de man was ‘kerkleraar’ en had ’n hele reputatie opgebouwd als ketter-vervolger. Voor wie ogen in z’n kop heeft en er de gelegenheid toe heeft die te gebruiken, is Italië één groot open lucht-museum. Toen wij eens op wandel in Viterbo, de oude Pausenstad, nieuwsgierig naderden naar een rare constructie op manshoogte tegen de hoek van weer eens een kerkje, konden we op ’n muur-opschrift lezen, dat dit de preekstoel was van…  Thomas van Aquino. Hoe die bereikt kon worden, is een echt raadsel, tenzij de man voor dat doel altijd een laddertje meedroeg. De juiste plaats? Onder de muren van het Pauselijk paleis van toen; nu museum, en uitkijkend op het pleintje waar onze auto stond. In de troosteloze omgeving van een batterij vuil-cnicotainers, vlak onder het opschrift : ‘Päuselijk Galgenveld’ tot einde XIIIe Eeuw…

Weer diezelfde wonderbaarlijke eeuw waarover ik gisteren berichtte….

Reflectie: wat zou men het Berlusconi dan kwalijk nemen, dat hij Mussolini citeert in gedeeltelijk positieve bewoordingen?  Weet U : m&&r dan in England, geldt in Italië “right or wrong, my country’.

***

De afbraak gaat zelfs zover

Dat ’n gewone pint straks voorbehouden wordt  aan de juiste partij-kaart. Gerantsoeneerd en op de bon!

***

Ter zake :

'Geen nieuwe ronde in de staatshervorming in 2014'

zondag 27 januari 2013 om 08u22

***

"Wat we zelf doen, moet steeds beter, wat we samen doen, doen we anders". Zo hertaalde CD&V-voorzitter Wouter Beke de slogan van de eerste Vlaamse regeringsleider, wijlen André Geens, op de nieuwjaarsreceptie van zijn partij in de Brabanthal in Haasrode, als een eerbetoon aan de splitsing van BHV waardoor Vlaams-Brabant voortaan één kieskring is.

Het is niet met een vuist, maar met een open hand dat we opnieuw een greep op de dingen gekregen hebben, zo blikte Beke terug op het voorbije jaar. De begroting zit na een ingreep van 18 miljard euro Europees opnieuw op schema, bij de lokale verkiezingen daalde het aantal stemmen op Franstalige lijsten in de Vlaamse rand met 10 procent in vergelijking met zes jaar geleden, de toestroom van asielzoekers is gestopt en ondanks de budgettaire krapte zijn er 10.000 extra plaatsen in de Vlaamse kinderopvang gecreëerd.

"Maar wat we zelf doen, moet steeds beter", stelde Beke de ambities voor de rest van de legislatuur scherp: "2014 wordt niet het jaar waarin we nog een nieuwe ronde in de staatshervorming gaan draaien, maar het jaar waarin we de nieuwe middelen en bevoegdheden inzetten voor een nog beter beleid in Vlaanderen".

CD&V’er moet estafetteloper

Met de overheveling van de kinderbijslag wil CD&V de gezinnen versterken, de overheveling van het ouderenbeleid moet de ouderen meer zekerheid geven en met de nieuwe sociaaleconomische hefbomen wil Beke ondernemers betere impulsen geven en nieuwe kansen geven aan mensen die hun baan (dreigen te) verliezen. Hij verwees ook naar de hervormingen in de pensioenen, op justitie, bij het spoor en in de energiesector.

De ambitie van een christendemocraat is om een estafetteloper te zijn, ging de CD&V-voorzitter verder. "Onze ambitie is alles wat we van onze voorgangers kregen, nog beter door te geven aan onze opvolgers: betere wegen - en Hilde (Crevits, Vlaams minister van Openbare Werken, nvdr) begrijpt perfect wat ik bedoel, een sterker Vlaanderen, een krachtigere economie, een grotere zekerheid op solidariteit als het moeilijk gaat".

Niet polariseren, maar bruggen bouwen

Wouter Beke wil dat realiseren met de operatie Innesto, waarbij alle talenten in en rond de partijen gemobiliseerd worden om frisse ideeën aan te brengen. De operatie werd half december opgestart met een groepje van 30 "enthousiastelingen", die tijdens zijn toespraak achter hem opgesteld stonden. Die groep is intussen aangegroeid tot 300 en dat moeten er volgens de voorzitter over een half jaar 30.000 zijn.

"Dit traject leggen we samen af, van nu tot aan het congres van november. Met de kracht van onze handen gaan we bergen verzetten", luidde het. De CD&V doet aan politiek, niet door aan de zijlijn te staan, maar de handen uit de mouwen te steken en de hand te reiken, niet door problemen te maken, maar door ze op te lossen, niet door te polariseren, maar door bruggen te bouwen, besloot Wouter Beke. (Belga/TE)

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

28-01-2013 om 11:50 geschreven door digitalia  

***

***

Ter zake :

Vlaams Belang kiest nieuw en verjongd partijbestuur

 De partijraad van het Vlaams Belang heeft zaterdag met 77 procent van de stemmen ingestemd met het nieuwe partijbestuur waarmee voorzitter Gerolf Annemans de vernieuwings- en verjongingsoperatie wil doorvoeren. Het verkozen bestuur bestaat uit 24 leden, waarvan er elf nieuw zijn. Oud-voorzitter Bruno Valkeniers is het enige bestuurslid dat zijn mandaat niet verlengt. Het bestuur telt drie twintigers en vijf dertigers. Zoals aangekondigd zijn Barbara Pas en Chris Janssens ondervoorzitter.

Het partijbestuur bestaat naast voorzitter en ondervoorzitters uit de fractievoorzitters Anke Van dermeersch (Senaat), Joris Van Hauthem (Vlaams parlement) en Dominiek Lootens (VGC), de diensthoofden Filip Dewinter (organisatie), Bart Laeremans (kenniscentrum), Philip Claeys (uitgeverij Egmont), Patsy Vallet (financiële dienst, penningmeester), Marijke Dillen (seniorenforum), nationaal secretaris Guy D'Haeseleer, personeelsdirecteur Yves Buysse, partijraadsvoorzitter Filip De Man en VBJ-voorzitter Tom Van Grieken.

De jongerenafdeling VBJ telt daarnaast nog drie bestuursleden in het bestuur: Reccino Van Lommel, Dirk Verhaert en Bob de Brabandere. Het bestuur wordt vervolledigd met de kamerleden Annick Ponthier en Hagen Goyvaerts, en de Vlaams parlementsleden Stefaan Sintobin en Wim Wienen. Ook Kristof Slagmulders, de lijsttrekker in Denderleeuw die even in de schijnwerpers stond omdat de Denderleeuwse schepenen met Vlaams Belang-steun werden verkozen, en Steven Vollebergh, die instaat voor de organisatie van nationale partijevenementen maken deel uit van het nieuwe partijbestuur.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

27-01-2013 om 13:49 geschreven door digitalia  

.

Fictie of realiteit?

Ach! Die mooie ziel van het kind de leerkracht! Maar wat, moest de schoolstrijd nu eens verloren ipv gewonnen geweest zijn?

***

27-01-2013 om 12:29 geschreven door digitalia  

***

***

Ter zake :

De echte lessen van Ford en Arcelor Mittal

vrijdag 25 januari 2013 om 06u46 TRENDS

---------

“Structurele oplossingen” vergen een gans nieuwe aanpak van het sociaal-economisch beleid.

***

Iedereen toonde zich erg kwaad op de leiding van multinational Ford toen de beslissing tot sluiting van de fabriek in Genk viel. Nu hakken we met z’n allen in op de leiding van een andere multinational, Arcelor Mittal, naar aanleiding van de schrapping van 1300 jobs in het reeds zo zwaar geteisterde Wallonië.

 Er zit zeker een grond van waarheid in bepaalde van die verwijten en beschuldigen maar het zou ons allemaal veel meer helpen de echte realiteit rond deze debâcles inzake economische bedrijvigheid en tewerkstelling onder ogen te zien. De grote verontwaardiging die sommige politieke beleidsverantwoordelijken nogal ostentatief ten toon spreiden, stelt trouwens niet veel meer voor dan een goed doordachte poging om de aandacht van de eigen verantwoordelijkheden in dezen af te leiden.

Terwijl, onder meer, onze geografische ligging en de kwaliteit van ons arbeidspotentieel ons land aanzienlijke perspectieven blijven bieden op het vlak van economische en industriële bedrijvigheid, komt steeds meer aan de orde dat ondernemers en ondernemingen met toenemende hinderpalen dienen af te rekenen.

Onze hoge fiscale druk en de complexiteit en vaak ineffectiviteit van de reglementering zijn belangrijke handicaps. Hetzelfde geldt ook inzake onze relatieve loonkosten die onze ondernemingen opzadelen met een concurrentiële handicap van minstens 10%. En dan is er zeker ook nog de ronduit vijandige houding die sommige politici en vakbondsleiders aannemen tegenover ondernemers en ondernemingen. Gaat de economie in haar geheel in recessie, dan beginnen deze negatieve factoren extra zwaar door te wegen op de bereidheid van ondernemers om hier risico’s te nemen, jobs te creëren en te investeren.

Minister van Werk Monica De Coninck liet onmiddellijk weten dat zowel regionaal als federaal, en liefst samen, moet gezocht worden naar “structurele oplossingen”. Twee mogelijke ingrepen horen daar zeker niet bij. Ten eerste, brugpensioenen en andere vormen van definitieve vervroegde uittreding zijn volkomen uit den boze. De simpele realiteit is dat we als gemeenschap gewoon niet meer de middelen hebben om dergelijke ingrepen te financieren. Bovendien komt de periode van systemische krapte op de arbeidsmarkt stilaan maar zeker dichterbij. Er dient dus te worden ingezet op herscholing en bij-training, liefst ondersteund door significante financiële prikkels voor alle betrokkenen.

Ten tweede, één of andere vorm van verdere subsidiëring van of publieke investering in de installaties die Arcelor Mittal (AM) als niet meer rendabel beschouwt, is ook uit den boze. AM, en ook Ford, zijn bedrijven die winst willen maken en overeenkomstig dat principe handelen. Het is echt te gek er van uit te gaan dat zij rendabele entiteiten zomaar zouden sluiten.

In het verleden dachten onze overheden wel eens meer dat ze het ook inzake industriële projecten beter wisten dan de private ondernemingen en investeerders. Dat liep nagenoeg steeds verkeerd af. Maatschappelijk bleek de kostprijs op termijn telkens veel groter dan het soelaas dat op kortere termijn werd verworven.

Laat Ford en Arcelor Mittal een wake-up call zijn. De regering Di Rupo mag ons nog tot in den treure vergasten op allerhande variaties op haar goed nieuws show. De naakte realiteit is echter dat het concurrentievermogen van de Belgische bedrijven zwaar aangetast is, dat de tewerkstelling verder zal afkalven, dat de structurele gezondmaking van de publieke financiën hooguit voor 1/3de gerealiseerd is en dat wij niet echt meer aantrekkelijk zijn als investeringsgebied.

België heeft nog altijd veel troeven, ook voor de Ford’s en AM’s van deze wereld maar dan wel op voorwaarde dat er nu werk gemaakt wordt van echte herstelmaatregelen die, helaas, een grondige hertekening vergen van het sociaal-economisch model waar bepaalde groepen binnen de maatschappij zich krampachtig aan vastklampen. Wat er dient te gebeuren, is, ondanks alle retoriek daaromtrent, bekend: doe iets substantieel aan de loonkosten, saneer de publieke financiën op een geloofwaardige manier, verlicht de fiscale druk op een verstandige wijze en plaats ondernemerschap niet in een verdomhoekje.

***

***

Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

27-01-2013 om 12:11 geschreven door digitalia  

***

Zondag 27 januari

Zon 8u25-17u26

H Angela Merici, patrones van de onderwijzeressen

***

***

Ter zake :

FYRA, NIET ECHT IETS OM FIER OVER TE ZIJN

***

Nieuw rollend materieel op het spoorwegnet introduceren is altijd een beetje avontuur. Ook in het verleden vertoonden nieuwe locomotieven en motorstellen meer dan gewone kinderziekten. De reden hiervoor: spoorwegmaterieel is geen serieproduct en kan dus niet, zoals auto’s of zelfs vrachtwagens, in grote industriële reeksen gebouwd worden. Steeds is het maatwerk.

Om die handicap te beheersen onderhielden de spoorwegen traditioneel nauwe industriële en technische banden met bevoorrechte constructeurs. Een voorkeursbehandeling en oncontroleerbare prijsafspraken loerden daarbij natuurlijk om de hoek. Goedkoop was het systeem niet, maar spoorwegen en constructeurs wisten wat ze aan mekaar hadden.

 Europese aanbestedingen zijn, in theorie, rechtvaardiger en economisch voordeliger, maar er hangt, zoals nu blijkt met de Fyra-treinen een groot risico aan vast. Een constructeur die, op papier, voldoet aan alle voorwaarden van het lastenboek, kan, rekening houdend met de EU regelgeving, niet geweerd worden. Als hij dan de goedkoopste offerte indient moet men, ook al heeft men er geen vertrouwen in, met hem scheep gaan.

 Wij houden ons hart vast als straks Oost-Europese constructeurs ook daadwerkelijk zullen willen meedingen. Theoretisch wordt het goedkoper... maar in de praktijk? De kosten van de Fyra-miskleun lopen minstens in de tientallen miljoen euro.

 De EU zou er daarom o.i. goed aan doen haar regelgeving op dit gebied te nuanceren en pragmatischer te werk gaan.

 Dit gezegd zijnde, vinden we de houding van de Belgische en Nederlandse spoorwegbazen ronduit hypocriet. Nu doortastende maatregelen aankondigen met luid tromgeroffel komt ruim te laat. De stellen worden te laat geleverd en zijn technisch niet in orde. Ansalmo Breda betwist dit uiteraard en schrijft de problemen toe aan de gure winterse perikelen waar ook andere transportmiddelen last van hebben en maakt zich sterk dat deze problemen technisch gemakkelijk op te lossen zijn.

 Maar technisch niet in orde? Dat horen we nu. Maar wat heeft de NMBS en de NS tijdens het productieproces, dat 5...10 jaar aangesleept heeft, gedaan? Op hun twee oren geslapen? En dat terwijl ze nu komen zeggen dat ze nooit vertrouwen hadden in de constructeur.

 Is het niet de gewoonte dat technici van de klant het constructieproces ter plaatse opvolgen en de aangewende materialen en de constructietechnieken goedkeuren? Wat hebben zij gerapporteerd? Waarom werd er nooit gewaarschuwd voor komende problemen? Hebben ze die niet gezien of gingen ze op sightseeing naar de Vesuvius?

 Nu hard staan schreeuwen, wanneer de trein, kant-en-klaar afgeleverd wordt, is een beetje goedkoop. Tenslotte vinden we het bijzonder jammer dat heel dit misbaksel de treinverbindingen tussen Vlaanderen en Nederland grondig verstoort.

 De treinverbindingen tussen deze twee landen, die meer dan buurlanden zijn, werden, o.i. met opzet, altijd stiefmoederlijk behandeld. Naast de Beneluxtreinen en enkele verbindingen in de marge met Maastricht, kregen alle andere mogelijke verbindingen zoals Neerpelt-Weert of Hasselt Maastricht, nooit een kans. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat, althans de Belgische overheid, nog altijd anti Nederlandse gevoelens koestert en de samenwerking tussen Noord en Zuid nog altijd met een scheef oog bekijkt.

 Misschien zit er aan deze crisis toch een positief aspect vast. Nu zal men komen aandraven met een noodoplossing. Uiteraard, maar wat daarnaast ook nodig is, is een grondige studie van alle mogelijke treinverbindingen met Nederland, niet alleen met Rotterdam/Amsterdam, maar ook met Breda, Maastricht, Utrecht en Zeeuws-Vlaanderen

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

27-01-2013 om 11:53 geschreven door digitalia  

***

Werk aan de winkel voor de deurwaarder!

Met het vonnis voor kindermishandeling…

***

Ter zake :

Slordig onderwijs is sociaal onrecht

24-01-2013 - Mia Doornaert - de standaard

Overgenomen bij ISKANDER,

de Persgroep rond Prof.Mathuas Storme

***

Overschot van gelijk hebben ze, Kurt Monten en Jan Swerts. Het onderwijs heeft geen zin als het niet dient om kennis over te dragen. Het is lichtzinnig om uit het hoofd leren af te doen als een saaie en nutteloze bezigheid. Het onderwijs moet integendeel dat vermogen van jonge kinderen zoveel mogelijk benutten. Kennis-elementen zijn als zovele bouwstenen waarop je latere ontdekkingen en inzichten en redeneringen kan vestigen. Als die bouwstenen er niet zijn, zal het veelgeroemde internet wel een vloed van (echte en valse) weetjes, maar geen kennis en inzicht verschaffen. Als jonge mensen in een lerarenopleiding niet in staat zijn de Atlantische Oceaan op een wereldkaart aan te duiden, dan zegt dat alarmerend veel over het niveau van ons lager en middelbaar onderwijs – uitzonderingen niet te na gesproken.

‘Ik zien a gèren'

Een belangrijke factor daarin is de heilloze onderschatting van taalonderwijs. Je mag van de kinderen niet meer vragen dat ze nog spraakkunst beheersen, en dat ze nog correct schrijven en spreken. Belangrijker is dat ze leren ‘communiceren'. De vorm heeft niet zoveel belang ‘als de boodschap maar overkomt'. Wel ja, waarom dan maar niet meteen alle liefdespoëzie afschaffen, en de boodschap beperken tot ‘ik zien a gèren'?

Breder gezien is het gewoon onzin de vorm en inhoud te willen scheiden. Men kan niet denken zonder woorden, en niet genuanceerd denken zonder een genuanceerde taal. ‘Taal is een handschoen die strak om de huid van de inhoud zit', zei Godfried Bomans terecht, die woordkunstenaar die meesterlijk het hele palet van de taal bespeelde, van lichtvoetige ironie tot filosofische ernst. Dat geldt niet alleen voor de zogenaamde menswetenschappen. Ook voor wetenschapslui geldt dat ze maar echt begrijpen waarmee ze bezig zijn als ze hun werk in een klare taal kunnen toelichten, en zich niet verschuilen achter een duister jargon.

Het is dan ook een schande dat onze scholen nog zo weinig aandacht besteden aan taal. Leraars mogen wel punten aftrekken als in een test Nederlands taalfouten staan. Maar als testen over geschiedenis of aardrijkskunde of welk vak ook wemelen van de taalkemels, dan mag daar niet het rode potlood door. Boodschap: Nederlands hoef je alleen in de taalles min of meer correct te gebruiken, daarbuiten heeft de taal geen enkel belang.

Die verwaarlozing heeft naast een opvoedkundig ook een verstrekkend maatschappelijk belang. De school levert daardoor burgers af zonder weerwerk tegen de al of niet valse profeten ‘die het goed kunnen zeggen'.

Ten slotte, en vooral, is verloedering van het onderwijs een sociaal onrecht. Kinderen uit een gecultiveerd milieu zullen thuis wel krijgen wat de school niet meer geeft: een mooie taal, kennis, belangstelling voor boeken, kunst, voor de boeiende ontdekkingsreis die het verwerven van kennis en inzicht is – of hoort te zijn.

Er zijn echter veel gezinnen – zowel autochtone als allochtone – waar de ouders zelf niet in staat zijn goed Nederlands te spreken, waar geen boek of krant in huis komt, waar niet naar documentaires, reportages of debatten op tv gekeken wordt. Als die kinderen op school niet geprikkeld worden, niet de nieuwsgierigheid en de passie voor kennis en voor leren krijgen, dan versterkt de school de verschillen van geboorte en klasse in de plaats van ze te corrigeren. En dat laatste is toch de grondslag van het veralgemeend en verplicht onderwijs? De lat laag leggen in het onderwijs is dan ook een grof sociaal onrecht, in de eerste plaats ten aanzien van begaafde kinderen uit bescheiden milieus.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

26-01-2013 om 13:42 geschreven door digitalia  

***

Hallo Ford Genk! Is Zweedse kwaliteit

dan zoveel beter dan Vlaamse? Of ligt het eerder aan de betere handvaten?

***

***

Ter zake :

Vanaf de zomer opnieuw productie Saab in Zweden

25/01/13, 08u48  − Bron: belga.be

***

De Saabfabriek in het Zweedse Trollhättan wordt in augustus weer opgestart. Dan wordt begonnen met de productie van het model 9-3. Dat meldt het financiële persagentschap Bloomberg, dat een brief van Saab aan een onderdelenleverancier in handen kreeg. 

Saab, destijds eigendom van investeerder Victor Muller, ging in 2011 failliet. De autofabrikant was er op eigen kracht niet in geslaagd om de productie op gang te brengen en investeringen door Chinese partners werden gedwarsboomd door voormalig eigenaar en aandeelhouder General Motors. Na het faillissement werd het bedrijf doorverkocht aan een internationaal consortium van Chinese, Zweedse en Japanse investeerders.

 Het consortium NEVS (National Electric Vehicle Sweden), dat vorig jaar de belangrijkste activa van Saab Automobile en dochters Saab Automobile Powertrain en Saab Automobile Tools kocht, is van plan zich te profileren als maker van elektrische auto's, bestemd voor de Chinese markt.

 De productie zou opgestart worden in de hoofdfabriek van Saab in Trollhättan. In de Zweedse stad werkten vroeger 3.400 mensen voor Saab - dat kwam overeen met 7 procent van de lokale bevolking. Inmiddels is bijna 40 procent van de jongeren er werkloos.

Het doel is om tegen 2016 per jaar 120.000 wagens te produceren.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

26-01-2013 om 12:54 geschreven door digitalia  

%.

Uit de wereld der junkies en ander tuig van de straat

Ze werden daarop ontvangen door Milquette die beloofde bijkomende kredieten uit te trekken. Uit de zakken der Vlamingen….

***

26-01-2013 om 11:12 geschreven door digitalia  

***

Zaterdag 26 januari

Zon 8u27-17u24

H Margaretha van Hongarije

***

***

Ter zake :

OPROEP TOT KWAADWILLIGHEID

Standpunt van het Priester Daensfonds - 20 januari 2013

Publicatie: 23 januari 2013

Johan Velghe

***

Even schrikken. Kwaadwilligheid is niet meteen een woord dat thuishoort in het daensistisch jargon, laat staab de combinatie met "oproep tot". Voor alle duidelijkheid, persoonlijk voel ik me pas in m'n sas bij mensen van goede wil. Nog duidelijker, met de vijf hefbomen (solidariteit, democratie, onderwijs, méér Vlaanderen en actief pluralisme) waarrond en waarmee gewerkt wordt, meet het Priester Daensfonds zich geen Outlaws- of Hell's Angels-allures aan. Toch wordt haar kwade trouw aangewreven door de voormalige Belgische eerste minister Wilfried Martens.

Afschuw of geloof. De polarisatie wordt vandaag ten top gedreven. Voor of tegen en liefst zonder argumenten, maar wel met veel verwijten en uit hun context gerukte en vooral ongenuanceerde spookbeelden à la "de jaren dertig". Het voordeel van de twijfel wordt niet gegund. Nieuw is de sterke polarisatie niet. Koningskwestie, schoolstrijd... Hét beeld van die schoolstrijd werd op mijn netvlies als zesjarig jongetje gebrand: bovenop een boerenkar werd als climax van een zoveelste betoging een fors varken met "Collard" in rode verf op beide spekrijke flanken gekeeld. Dit alles ter verdediging van "de ziel van het kind".

Hoe beter we ons verleden kennen, hoe beter we de hinderlagen herkennen op de weg naar de toekomst. Honderd en meer jaar geleden wees het establishment zijn vijanden aan: socialisme, daensisme, de groeiende Vlaamse beweging. Met Edouard Anseele paste de Belgische Werkliedenpartij zich in de machtsstructuren in. Na de eerste wereldoorlog restte de Vlaamse beweging, met de aan het IJzerfront gegroeide eis voor zelfbestuur, als staatsgevaarlijk.

Bijna honderd jaar later, lees ik op dit eigenste ogenblik van het schrijven van deze bijdrage een Belga-tekst in De Zondag met het mantra van establishment-woordvoerder Elio Di Rupo: "N-VA is een zeer gevaarlijke partij". Als communicatiefout wordt deze zin wellicht een schoolvoorbeeld, maar ze schept anderzijds duidelijkheid. De aloude breuklijn tussen Vlaanderen en België is nooit weggeweest.

De N-VA is groot genoeg om zichzelf te verdedigen. Het wordt uitkijken hoe deze partij het op de "werkvloer" van tal steden en gemeenten, waar ze tot de bestuurscoalitie behoort, zal doen. Als pluralistische en politiek onafhankelijke vereniging voelt het Daensfonds zich niet geroepen een partijkeuze te maken, maar het Priester Daensfonds is een geëngageerde Vlaamse vereniging die een sociaal rechtvaardige samenleving betracht en dat ziet méér Vlaanderen, in een sociaal Europa. Méér Vlaanderen, het zelfbeschikkingsrecht van volkeren, de aloude eis voor zelfbestuur, is volgens Di Rupo zeer gevaarlijk. In zijn kersttoespraak wees Albert II méér Vlaanderen aan als populisme. Wilfried Martens had het over "de kwade trouw van sommige Vlamingen" en die andere ex-premier Guy Verhofstadt over "een slag onder de gordel" en "kinderachtige reactie". Van polarisatie gesproken, om het niet te hebben over populisme. Hun woorden dragen bij tot het ondergraven van de Belgische context waarop zij zich net zo graag beroepen.

Het establishment is geen fictie, maar levendiger dan ooit. Gevestigde politieke partijen bestempelen sowieso nieuwkomers als populistisch. Populisten zeggen in naam van het volk te spreken.

Peter Mertens (PVDA+) stelt: "Als populisme wil zeggen dat je problemen op een begrijpbare manier wilt duiden, zonder in simplismen te vervallen, dan wil ik graag een populist zijn.'' Een rake definitie.

Ben ik zo naïef te hopen dat alle partijen op een begrijpbare manier de stem van het volk laten horen, of dien ik CD&V-senator Rik Torfs te geloven wanneer hij stelt dat hij de traditionele partijen als gesloten machtsbastions ervaart, met aan de top een paar figuren die bepalen wat er gebeurt?

Essentie

Het is de essentie van de democratie dat Vlaanderen zelf zijn toekomst moet bepalen. Daar heeft het restant van de feodaliteit dat de monarchie vormt, geen uitstaans mee. De Vlaamse beweging is evenmin gediend met een populistische onafhankelijkheidskreet zonder invulling van wat onder een onafhankelijk Vlaanderen verstaan wordt. Enkel een eenzijdig verhaal voorhouden over wat afgewezen wordt (zoals de PS-staat, de eeuwige transfers) is té gemakkelijk. Visie én concrete plannen, daar moet het om gaan. Wat is de invulling inzake huisvesting, onderwijs, ruimtelijke ordening, duurzame energievoorziening, gezondheidsbeleid, mobiliteit, werkverschaffing, fiscale rechtvaardigheid, solidaire samenleving, hoe te reageren op de nefaste spiraal van de globalisatie...?

Denkend aan de aanpak van Uplace, Oosterweel... om het bij Vlaamse dossiers te houden, zien we nog geen spoor van een toekomstgerichte invulling van méér Vlaanderen, niet door partijen, niet door de Vlaamse beweging. Méér in de betekenis van soevereiniteit, verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid, efficiëntie, zonder identiteit te vergeten. Kortom, méér moet beter zijn voor iedereen. Een solidaire Vlaamse samenleving, verbonden in een gemeenschapsdenken met andere volkeren.

Wanneer dit als "de kwade trouw van sommige Vlamingen" aangewezen wordt door Wilfried Martens, dan roep ik met al mijn waakzaamheid voor de gespleten tong-taal van het establishment, op tot meer kwaadwilligheid.

En ja, om het in Obama-taal te zeggen, we kunnen het. 2012 leverde het bewijs dat verzet loont. Electrabel plooide onder druk van de massale uittreding van boze klanten en de positieve reflex van de energie-groepsaankopen. Zo'n krachtenbundeling is jammer genoeg nog veel te sporadisch. Om in dezelfde sector te blijven moet nu gekozen worden voor een zelfvoorzienende toekomst. Waar blijft de druk van de Vlaamse beweging om ook hier de keuze voor onafhankelijkheid te maken? De Vlaamse federale regeringspartijen moeten de energie die ze stoppen in zelfvernietigingsstrategieën en polariserende betogen, ombuigen naar een toekomstgerichte energiekeuze. Zij zitten aan de beslissingshendels om het Vlaams Instituut voor Technologisch Onderzoek (VITO) en het Federaal Planbureau te volgen in het voorstel om tegen 2050 energie-zelfvoorzienend te zijn. Kostprijs 13 miljard euro per jaar, gedurende veertig jaar. Veel geld, maar daar staat de gestage afbouw van de invoer van fossiele brandstof tegenover, zo ook de creatie van tienduizenden jobs in de duurzame economie, het verminderen van de CO2-uitstoot, de verbetering (minder fijn stof) van de volksgezondheid en meer onafhankelijkheid tegenover. Ook dat is een keuze voor méér Vlaanderen.

Schop met vaste kwaadwilligheid alle partijen in 2014 een geweten opdat de federaal vastgestelde leeflonen (801,00 euro/maand voor een alleenstaande) eindelijk opgetrokken worden tot minimaal het Europese armoedeniveau (1.000,00 euro/maand). En daar zijn regeringspartijen bij die het nog altijd niet eens zijn over de invoering van een beperking van de salarissen voor managers van Belgische (semi-)overheidsbedrijven tot maximum 290.000,00 euro bruto per jaar. Méér kwaadwillig Vlaanderen opdat de veelomvattende strijd tegen armoede efficiënt en in hoog tempo kan aangepakt worden.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

26-01-2013 om 11:00 geschreven door digitalia  

***

Anderlecht, Waar Vlamingen thuis zijn

Maar Vlaams Belangers aan de deur vliegen  

***

Ter zake :

Vlaams-nationalisten worden uit Anderlechtse Broederschap Sint-Guido gezet.

***

Vlaams Belang interpelleert in VGC over weerzinwekkende en discriminatoire houding van Anderlechts

Reeds sedert de middeleeuwen is Anderlecht een bedevaartsoord, waar pelgrims het graf en de relikwieën van Sint-Guido komen bezoeken. In 1631 richtte de Anderlechtse geestelijkheid het Koninklijk Broederschap op ter ere van Sint-Guido om net die pelgrims en de vereerders van de heilige te groeperen. Vandaag de dag bestaat het Broederschap nog steeds; en wordt het ook financieel ondersteund door onder meer de Vlaamse Gemeenschapscommissie, het hoofdstedelijk gewest en de gemeente Anderlecht. Het broederschap bestaat uit een 80-tal actieve leden die met veel waardigheid optreden in de traditionele klederdracht.

De interne reglementen van het Broederschap bepalen wie lid kan worden, en wie uit het lidmaatschap kan ontzet worden, en om welke redenen. Daarbij moet het Broederschap uiteraard rekening houden met de wettelijke bepalingen zoals de wet van 10 mei 2007, die uitdrukkelijk stelt dat uitsluiting en dus discriminatie op basis van een politieke overtuiging verboden is. Nochtans ziet het er naar uit dat het Koninklijk Broederschap van Sint-Guido – of beter gezegd haar Proost die tevens een Anderlechts CD&V-politicus is - zich net daaraan schuldig maakt. Leden met een bepaalde politieke overtuiging werd namelijk te kennen gegeven dat ze niet langer meer welkom zijn bij de vereniging.

Zo kregen onlangs de heer Louis Bogemans en zijn echtgenote, trouwe leden van het Broederschap, vanwege het Anderlechts parlementslid een schrijven, waarin duidelijk stond dat ze uit de vereniging worden gezet omdat de heer Bogemans in Anderlecht gemeenteraadslid is geworden voor Vlaams Belang. Om te beginnen is een uitsluiting op basis van politieke overtuiging dus onwettig, maar ook de manier waarop – namelijk zonder overleg binnen het Broederschap, maar louter het dictaat van één persoon – is strijdig met de reglementen van het Broederschap zelf. Vlaams Belang stelt vast dat de CD&V’er het Koninklijk Broederschap van Sint-Guido misbruikt om politieke tegenstanders te intimideren en uit te sluiten, en dat hij hierbij de anti-discriminatiewetgeving flagrant met de voeten treedt. Het is trouwens niet de eerste keer dat deze politicus overheidsmiddelen aanwendt voor eigen gebruik en misbruik!

Omdat de Vlaamse Gemeenschapscommissie het Broederschap subsidieert, zal Vlaams Belang fractievoorzitter Dominiek Lootens morgen (vrijdag 25 januari) tijdens de plenaire vergadering van de VGC hierover Collegevoorzitter Vanhengel pittig interpelleren. Het kan namelijk niet dat de VGC als partner fungeert van verenigingen die de anti-discriminatiewetgeving overtreden, en die door politici schaamteloos worden misbruikt voor platte partij-politieke spelletjes. Tenslotte vindt de Vlaams-nationale partij het een regelrechte schande dat desbetreffend CD&V’er via zijn onverdraagzame en dictatoriale houding het bloeiende Vlaamse verenigingsleven in Anderlecht tracht kapot te maken.

De heer en mevrouw Bogemans zelf zullen tegen de Anderlechtse CD&V’er en Proost van het Broederschap een strafklacht indienen.

***

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

26-01-2013 om 08:26 geschreven door digitalia  

***

De man van de liggende accoladen, “iedereen inbegrepen” vooral de Muzelmannen, de Muzelvrouwen en de Muzelkiendjes…..

Luc Martens, de Tsjeef van dienst in de Rodenbachstede

***

***

(*) Tsjolen : dat kunnen alleen West Vlamingen doen, als ze sleuren en wroeten om tegen beter weten in iets te bereiken. Voorbeeld? Dat is precies wat Albert Coburg doet om zijn kroon te bewaren : met onmenselijke inspanningen en tegen beter weten in, vechten tegen het onvermijdelijke. Kijk ne keer hoe gecondenseerd het West Vlaams is!

***

Ter zake :

Roeselare, 8 oktober 2012

Aan de leden van de Moslimgemeenschap in Roeselare

Beste Famiüe,

Misschien ben je verbaasd dat ik jullie aanschrijf. Of misschien toch ook niet. Want ik heb ook wel wat mat jullie gemeen. Ik heb persoonlijk een sterke levensovertuiging en daarom ook respect voor de sterke overtuiging van jullie gemeenschap. Jullie willen een goed leven in de stad voor jullie zelf en de ganse familie. Daarin wii ik jullie ook kunnen helpen. Als burgemeester - en misschien nog meer als burgervader — wil ik dat jullie alle kansen krijgen op een goede huisvesting, een vlotte toegang tot goed onderwijs of tot de arbeidsmarkt. Ik wil dat jullie voluit aan het maatschappe¬lijk leven kunnen deelnemen en tegelijk gerespecteerd worden voor de rijke traditie en de sterke overtuiging waar jullie voor staan.

Met andere woorden, ik ben voorstander van een open stad, waarin jullie zich welkom en veilig weten.

Ik heb me in het verleden alvast bij jullie steeds welkom gevoeld in de moskee in de Spinnersstraat. En de mensen die bij jullie voorgaan waren ook bij mij altijd welkom. Ze weten dat ik hen graag steun bij hun werk. niet het minst waar het gaat om het beleven van jullie religieuze overtuiging en het vieren van grote islamitische feesten als l'Aïd al Adha en l'Ard al Fitr.

Samen met hen wil ik ook zoeken naar een betere locatie voor jullie gebedsruimte.

Op 14 oktober gaan er verkiezingen door voor een nieuwe gemeenteraad. Met jullie steun kan ik mijn werk verder zetten en een open samen-leven in onze stad met respect voor diverse culturen en overtuigingen bevorderen. Maar daarom heb ik natuurlijk jullie stem en steun nodig.

in het vertrouwen ook op jullie te kunnen rekenen, groet ik jullie.

Luc Martens (°1946)

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

25-01-2013 om 16:46 geschreven door digitalia  

***

Vrijdag 25 januari

Zon 8u28-17u22

Z Adelvina van Deinze

Sint-Paulus’ bekering

Op Sint-Paulus’ Bekering stijgt de winter te paard,
of hij breekt zijn nek met een reuzenvaart

***

De XIIIe Eeuw – De ja ren 1200

zijn terecht aangemerkt als “wonderbaar”, en zelfs 1302 hoort daarbij.

***

Ter zake :

EEN VOETREIS NAAR ROME

Pieter Moerman

Dick de Boer was student aan de universiteit van Leiden bij Huub Jansen, hoogleraar mid¬deleeuwse geschiedenis. Deze Jansen was reeds gebeten door de Friese abt Emo. Na zijn vroegtijdig overlijden hebben studenten deze zoektocht voortgezet. Dit boek is daar de vrucht van.

Emo is geboren tussen 1170 en 1175, en stamt uit een geslacht van hoofdelingen, dit is de lagere adel, uit de Ommelanden. Op zijn twintigste ging hij met zijn broer in Oxford studeren aan het Commune Studium. Zij kopieerden vele boeken van Romeinse schrijvers en deden er heel wat kennis op. Het was de tijd dat kloosters en orden als paddenstoelen uit de grond rezen en veel invloed uitoefenden op mens en maatschappij. Er waren reeds zoveel kloosters dat het een monnik mogelijk was geheel West-Europa te voet door te reizen en telkens in een klooster te overnachten, dikwijls zelfs toebehorend aan de eigen orde.

Door de Friese gebieden liep een belangrijke scheidslijn. De stad Groningen en de gebieden ten westen van de stad behoorden tot het bisdom Utrecht. Deze gebieden waren nog gekerstend door Bonifatius. Maar de gebieden ten noorden en ten oosten, gekerstend door Liudger, die nadien bisschop van Münster werd, behoorden ook tot dit bisdom.

Emo was abt van het klooster van Wierum in Friesland, wegens de witte monnikspijen nadien Wittewierum genoemd. Het klooster was nieuw en had nog geen naam, vandaar de aanduiding als Novum Claustrum of Nijeklooster en was nog niet formeel bij een orde aangesloten. Later zou het zich aansluiten bij de orde van de Premonstratenzers. Aan de monniken was een kerk geschonken als nieuwe vestigingsplaats. Tot verbijstering van de abt had de bisschop van Münster, op verzoek van een edelman, die schenking ongedaan gemaakt. Vermits in het aartsbisdom Keulen, waar hij die beslissing kon aanvechten, twee bisschoppen elkaar de waardigheid betwistten, zat ervoor Emo niets anders op dan de aangelegenheid aan de paus voor te leggen.

Op het einde van de 12de eeuw werd in Europa heel wat gereisd: handelaars, diplomaten, studenten, pelgrims en abten maakten gebruik van hetzelfde wegenstelstel, maar hadden hun voorkeuren. Zo ontwikkelden kloosters hun eigen netwerken voor bezoeken aan een dochterkloos¬ter en door de gewoonte dat de abten geregeld moesten vergaderen in een hoofdkwartier van hun orde. Elke reiziger had evenwel een ander ‘teyken’ nodig, een (vrij)ge- leidebrief of een passe-partout, waarmee hij in vreemde steden werd toegelaten en tollen kon voorbijgaan.

De wijdverbreide mythe bestaat dat volgens het wereldbeeld van de middeleeuwer de aarde plat was. Historici weten allang beter. De toen gekende wereld bestond uit drie werelddelen, Europa, Afrika en Azië, en was omgeven door water. De zeevaartkennis van de Vikingen, nl. dat ten zuidwesten van Groenland groene kusten lagen, bleef altijd bewaard. De overtuiging bestond dat wie ter hoogte van Noordwest-Afrika naar het westen      bleef varen, uiteindelijk in India uitkwam.

De   betwisting over de vorm van de aarde was zelfs al zo’n 2.000 jaar eerder beslecht. In de Griekse wereld had de school van de Pythagoreeërs gezegevierd, die de aarde voorstelde als een bol die zich bevond in een heelal dat uit sferen was opgebouwd. Ptolemaios berekende zelfs de omtrek van de aarde op 29.000 km. Door die kleinere omvang miste niemand Amerika. Een tijdgenoot van Emo, John Halifax, vestigde zich in 1220 als docent arithmetica (wiskunde) in Parijs. Hij schreef een tractaat over de bolvorm van de aarde, dat in de volgende eeuwen voortdurend gekopieerd en bewerkt werd. Ook toen was al bekend dat als het hier dag was, het aan de       kant       van de     aarde nacht was. Hoewel de aarde nog als     het       middelpunt van het heelal werd aanzien, schreef Daniël van Morley (+ 1210) dat de banen van Venus en Mercurius alleen te verklaren waren als die om de zon draaiden. Reeds in 810 legde de Ierse geleerde, Dungal van Bangor, in een brief aan Karei de Grote uit hoe er in dat jaar twee zonsverduisteringen konden plaatsvinden, wat alleen kon als men aannam dat de aarde rond de zon draaide. Zij waren Copernicus zelfs eeuwen voor.

Aan de hand van de geschriften van Emo, kaarten en gelijklopende reisverhalen, heeft de auteur getracht dezelfde reis te herdoen.

Europa was voortdurend in oorlog verwikkeld. Op 27 juli 1212 vond de belangrijke slag bij Bovingen (Bouvines) plaats, die de macht in het voordeel van Frankrijk deed verschuiven. In het Duitse rijk verliep de strijd tussen de Welfen en de Staufen in het voordeel van de Staufen. Hierbij kwam dat de jonge paus Innocentius III het leiderschap van de paus over de geestelijkheid doordreef. Einde 1215 zat deze paus nog het groots opgevatte vierde Lateraans Concilie voor. Een half jaar nadien overleed hij. De Franse kruistochtenprediker Jacques de Vitry ging de volgende ochtend binnen om het lijk van de paus te begroeten. Tot zijn verbijstering stelde hij vast dat dieven die nacht alle kostbare gewaden hadden gestolen en het lijk van de kerkvorst vrijwel naakt hadden achtergelaten.(*)

De auteur weidt ook uit over de ontspoorde vierde kruistocht. Op aanstoken van de Venetianen verovert en plundert het Kruisvaardersleger in 1203 Constantinopel, de hoofdstad van het toenmalige Byzantijnse (Oost- Romeinse) rijk. Het zal je maar overkomen als bondgenoot.

Samen met zijn trouwe gezel Hendrik verlaat Emo Wittewierum op 9 november 1211, om in Rome aan te komen op 19 januari 1212. In het begin is de reisweg gemakkelijk te volgen.

Verrassend is dat dat stukje Nederland in de late middeleeuwen reeds kon bogen op een boeiende geschiedenis. Ook daar waren vele kloosters in aanbouw of werden houten kerken vervangen door stenen. Waar de middeleeuwen bijzonder rijk aan zijn, zijn de heiligen- en mirakelverhalen, waarvan de auteur ons laat meegenieten. Aangaande de rechtspreek vernemen we dat in Anloo één keer per jaar, op de feestdag van Sint-Magnus (19 augustus), de Etstoel vergaderde, het hoogste rechtscollege van Drenthe. Uit elk van de zes dingspelen (rechts-distric ten) kwamen dan oordeelsvinders om onder het voorzitterschap van een drost recht te spreken. In Zweeloo lag schuin tegenover de kerk een voorchristelijke begraafplaats, waar de prinses van Zweeloo lag. Deze lag gehuld in bijzonder fijn weefsel, getooid met kostbare sieraden, om haar góden fier tegemoet te kunnen treden. De kerken werden aan een heilige gewijd. De kerk in Rolde, eerst gewijd aan de Syrische tweelingbroers Cosmas en Damianus, is thans gewijd aan Sint-Jacob. Keizer Otto I had in 944 de bisschop van Utrecht begiftigd met het jachtrecht van Drenthe. De bisschop moest voor het bestuur van dit onherbergzame gebied een beroep doen op tussenpersonen. Dit ging goed totdat dezen zich als eigenaars begonnen te gedragen, wat leidde tot oorlogen. Dat bisschoppen niet altijd de verhoopte vredebrengers waren, blijkt uit het verhaal van een kroniekschrijver. Otto van Lippe werd in 1215 tot bisschop gewijd, als opvolger van de vroeg gestorven Otto van Gelre. Zijn bewind begon in welvaart en vrede, maar smoorde in het bloed. De Drenthen versloegen in 1227 het bisschoppelijk leger met vele edelen. Dezen werden afgemaakt, dit tegen de erecode in ze vrij te laten tegen een losgeld. Een voora¬spiegeling van wat zich later zou afspelen in de Slag der Gulden Sporen.

Emo deed ook Duisburg aan, waar een premonstratenzer-klooster was gevestigd. Dit kwam er op verzoek van de aartsbisschop van Keulen, die de uitvoering van dit plan overliet aan het klooster van Steinfeld in de Eifel. Niet geweten is dat later Gerard Mercator (of Gerard Cremer), die in 2012 ook bij ons werd herdacht (° 1512 te Rupelmonde) er de beroemdste burger werd. Deze geleerde is begraven in de Sint-Dionysiuskerk in het nabu¬rige Mündelheim.

Langs Maastricht en Tongeren, Villers-La-Ville en andere steden komt Emo in het hoofdgebouw van zijn orde.

Norbert van Xanten (de Nibelungenstad) was voorheen een adellijke jongeling die aanvankelijk een lustig leven leidde. Zoals Paulus hoorde ook hij een stem en hij bekeerde zich. Hij stichtte de orde van de Premonstratenzers, naar de plaatsnaam van het eerste klooster, Prémontré, de aangewezen weide, een vruchtbaar dal in de bossen van Saint-Gobain. Zij volgden hoofdzakelijk de regel van Sint-Augustinus. Het waren gemeenschappen van monniken die baden en werkten, sober leefden en hulpvaardig waren voor hun medebroeders en andere naasten. De toenmalige abt van het klooster, Gervasius, genoot een groot gezag in de kerk. Deze gaf aan abt Emo een aanbe¬velingsbrief mee voor de paus, en dat kon tellen.

In Chatillon sur Seine, waar de ons bekende Jacques de Chatillon vandaan komt, was een kapittelkerk genaamd Sint-Vorles, waar omstreeks het jaar 1100 kasteelheer Tesclin Ie Roux zijn zoon lessen liet volgen, die nadien bekendheid zou verwen/en als Bernard van Clairvaux. Zij waren Cisterciënzer monniken, die naast noeste handen¬arbeid het gebed onderhielden en geestelijke arbeid verrichten. Robert zelf was een charismatische prediker.

In de middeleeuwen waren relieken ongemeen belangrijk: een doorn van de doornenkroon van Christus, een splinter van het kruis, beenderen van heiligen, de vingers van Sint-Jan de Doper. Zij brachten een stroom van bedevaarders op de been en geld in de lade.

De auteur vermeldt Arnault Amalric, abt in CTteaux. Hij was een vurige bestrijder van de Albigenzen. Bij de verovering van Béziers, waar zowel christenen als Albigenzen woonden, zei hij tegen zijn volgelingen: ‘sabel iedereen neer. De Heer weet wie de zijnen zijn’. De hele stad werd uitgeroeid.

Emo deed ook Pavia aan, de stad met de honderd torens, waar de ijzeren kroon werd bewaard van de Longobardenkoning. Het Romaanse voorportaal behoort tot de mooiste van Lombardije en toont een eindeloze stoet van pelgrims.

In Rome verbleven de reisgezellen vijftig dagen, zoveel tijd was er nodig om de gegeerde pauselijke beslissing te bekomen. Het verzoek moest vooreerst in de juiste vorm worden ingediend. Daarna doorliep het een hele administratieve weg, waar steekpenningen de beslissing konden beïnvloeden. Niet dat abt Emo hieraan meedeed, maar het waren toenmalige geplogenheden. Abt Emo volgde zoveel mogelijk de statiemissen die de paus elke dag in een andere kerk opdroeg, in de hoop zijn zaak eens voor de paus zelf te kunnen bepleiten. Tevergeefs, belangrijke re zaken van wereldlijke of geestelijke aard gingen steeds voor. Uiteindelijk ontving hij een gunstige beslising. De in- houd van die brief wordt helaas niet weergegeven.

Dan vatten abt Emo en zijn reisgezel Hendrik de terugweg aan. Berooid als ze zijn, verpanden ze hun brief voor een som geld aan handelaars. Ze spreken af in Bologna. Abt Emo hoopte daar in een klooster voldoende geld te kunnen lenen om zijn schulden af te betalen en terug in het bezit te komen van de pauselijke beslissing. Eenmaal in Bologna zijn de handelaars de brief echter verloren. Spoorslags gaat metgezel Hendrik terug naar Rome, waar hij gelukkig snel een nieuwe bul bekomt.

In de burcht Trifels, ten westen van Speyer, werden de rijkskleinodiën bewaard, waarmee vooral de rijkskroon, de scepter, de rijksappel, de mantel en de heilige lans werden bedoeld. Een Rooms-koning werd maar rechtma¬tig vorst als hij met de juiste eretekens op de juiste plaats (Aken) was gekroond. Nadien kon hij door de paus tot keizer worden gekroond. Dit laatste werd overbodig in 1338. Toen besloten de keurvorsten op een vergadering in Rhens dat degene die tot Rooms-koning was gekozen, vanzelf keizer zou worden.

De terugreis verliep na de Alpen door het toenmalige Roomse Rijk van Duitse Natie, dat toen nog niet was op¬gedeeld in onafhankelijke staten als Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, en omvatte bv. ook de Elzas en een deel van het huidige Noord-ltalië. Op de terugweg volgde Emo vooral de Rijn per boot. Zo deed hij Straatsburg aan, waar kort tevoren, in 1210, Gottfried van Straatsburg het meesterwerk Tristan und Isolde had geschreven. Een weinig eerder, in 1200, was een ander meesterwerk, het beroemde epos bekend als het Nibelungenlied, geschre¬ven door een geestelijke, mogelijk aan het hof van de bis- schop van Passau. Hier vinden wij de feodale verhoudin¬gen terug zoals die bestonden aan het hof van de Duitse keizer Frederik Barbarossa. In het boek is ook een korte lofzang van de Duitse dichter Walthervon der Vogelweide aan de Duitse keizer opgenomen. Hoe fris en mooi klinkt die oude Hoogduitse taal, die nog dicht bij het Nederduits aanleunt. In Münster aangekomen overhandigde Emo de pauselijke bul aan de bisschop, die de beslissing van zijn ‘primus inter pares’ aanvaardde. Na acht maanden komt hij eindelijk terug in Wierum.

Na een uitgebreide en verzorgde inleiding begint het reis¬verslag. Hiervoor is de bladschikking gewijzigd: de lezer moet het boek dwars leggen en een tekst van een dag¬reis loopt telkens over twee bladzijden of meer. Verder is een blad ingedeeld in drie stroken: links het reisverhaal, in het midden het schema van de gevolgde reisweg en rechts een anekdotisch verhaal, dit alles verlucht met vele prachtige foto's.

De auteur heeft de meeste foto’s zelf gemaakt. Hij heeft de reis nagedaan, vele kerken en musea bezocht, archie¬ven en kaarten bestudeerd, met de bedoeling een verslag van de reis te brengen zoals de abt die zelf had beleefd. Als leidraad gebruikte hij de door abt Emo geschreven Kroniek van Bloemhof, waarin ook de reis naar Rome be-knopt staat opgetekend. Het is zowaar geen gemakkelij¬ke opgave dit tijdsbeeld getrouw weer te geven, gelet op de zeer vele veranderingen die zich in dit lange tijdsver¬loop hebben voorgedaan. De auteur is zeer uitvoerig in zijn verslag, en geeft tal van wetenswaardigheden weer. Het is boeiend geschreven maar leest niet als een roman. Daarvoor zijn de gegevens te overvloedig. Het boek heeft daarom iets van een naslagwerk, wat uitnodigt tot herle¬zen. Het sluit af met een uitgebreide bibliografie en een reisschema.

***

Dick de Boer, Emo’s Reis, Noordboek & Davidsfonds, 2011,

 496 biz, ISBN 978 90330 07880 - 29,95 €

***

(*) Innocentius III is (op doorreis) gestorven in Perugia, en Perugia is in onze streek opeens weer een naam lijk een klok. Niet alleen omdat het, in de jaren van Sint Franciscus bedelaar-monnik en voorloper van Pater Daiaan uit Tremelo, de eeuwigdurende artsvijand van Assisi was, maar omdat daar onlangs een brave Marokkaan werd aangehouden, werkzaam rond de bagage op het nabije kleine internationale vliegveldje, waar Ryanair ons sedert kort oplaadt of afzet. Stil en ongezien had hij weken na-een op zijn eentje alles in gereedheid gebracht om op een bepaalde dag een berg springstoffen aan boord te smokkelen. Men was hem via teleoon-tap op het spoor gekomen n bleef hem observeren. Toen hij opgepakt werd, was dat een bom in zijn omgeving : niemand kon geloven dat…. Zo ne brave jongen! Hij zou zelfs geen appel stelen van iemand! De man bekende, dat hij zelf een proef-bom aan boord had gesmokkeld, die nergens opgemerkt werd. Hij wachtte alleen het juiste moment af, om de echte bom aan boord te smokkelen. O ja, die jonge Marokkaan handelde alleen en uit overtuiging. ’t Is maar dat ge het weet dat er nog zo’n kastaars bezig zijn, ook op Lilliput-vliegvendjes. We mogen dat echter niet veralgemenen, want dan maken we een wij-zij maatschappij die niet bevorderlijk is voor de integratie.

Maar ik wilde het hebben over die Paus. Wel : die lag opgebaard in alle praal en pracht, bedolven en omringd door edelstenen, goud en juwelen. ’s Nachts werd die kerk dan afgesloten. Tegen de morgen vond de koster het naakte lijk achteraan in de kerk : beroofd tot op de huid.

Als U ooit in dit door God gezegend land reist, vergeet dan niet het ‘Centgro Storico’ van Perugia te bezoeken. Een halve dag volstaat!

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

25-01-2013 om 16:34 geschreven door digitalia  

***

Over de secreten van de Place Pigalle

Mais si, Min Cher! Zoveel al je wilt!

***

(*) Sixtus : is eigenlijk het Abdij-bier Sint Sixtus uit Westvleteren 5° – 8° 12° : al jaren na elkaar het beste bier ter wereld. Heert Goste maakte daar ooit een West Vlaamse woordspeling op, over seks thuis.

***

Ter zake :

Yves Leterme weet niet goed wat in de OESO gebeurt

woensdag 23 januari 2013 om 14u45

***

OESO: Zonder maatregelen moet pensioen in België naar 73 jaar

Oud-premier Yves Leterme, een van de vier adjunct-secretarissen-generaal van de OESO, is blijkbaar niet goed op de hoogte van wat zijn instelling doet. Dat blijkt uit zijn bericht op Twitter over het exclusieve verslag dat woensdagmiddag op de websites van Trends en Knack verscheen over het recentste OESO-jaarrapport.

Op de websites van Trends en Knack staat sinds woensdagmiddag het exclusieve verslag over het rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) over de Belgische economie. De komende dagen wordt dat rapport doorgesproken met de Belgische beleidsverantwoordelijken. Het resultaat van die deliberaties is dan het finale OESO-rapport.

Op Twitter reageerde Yves Leterme, een van de vier adjunct-secretarissen-generaal van de OESO, met de boodschap dat we ons een beetje over het paard tilden. Onze rapportering sloeg volgens Leterme op studiewerk dat vorige week op de website van de OESO verscheen en waar de media vorige week over berichtten.

Grondig nazicht van de mediaberichten van de voorbije dagen en de website van de OESO leert dat Leterme blijkbaar niet goed weet wat er in en rond de instelling die hij mee leidt allemaal gebeurt. Leterme verwijst naar de studie ‘Enhancing the inclusiveness of the labor market in Belgium’ (OECD working paper nr. 1009). Daarin staat onder meer dat de minimumlonen in België te hoog zijn. Daar berichtten de Belgische media inderdaad over.

Onze meest recente berichtgeving is echter gebaseerd op het interne OESO-document ‘Belgium Survey/Tentative Outline’. Uiteraard komt een stukje van bovenvermelde studie over de Belgische arbeidsmarkt ook in de ‘Belgium Survey’ terug, maar tegelijk gaat het in die ‘Belgium Survey’ over veel meer dan alleen de arbeidsmarkt, wat wij ook schreven. Om u toe te laten de conclusies zelf te verifiëren, zetten we ook de tekst van het interne OESO-rapport op deze website.

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

24-01-2013 om 14:58 geschreven door digitalia  

***

Donderdag 24 januari

Zon 8u29-17u21

H Franciscus van Sales, patroon van journalisten en schrijvers

***

Hebt U de dagklapper hierboven wel degelijk goed gezien? In vroeger tijden was het vandaag feest- en rustdag voor al wie schrijft. Daar zal vandaag in de media wel niet veel aandacht meer aan geschonken worden. Echt niet slim, moet ik zeggen, want zo speelt men die dag kwijt als betaald verlof. Tja, voor de vooruitgang moet men ook iets over hebben, hé!

***

Als belasting-betaler op wandel

 Terwijl het ACW uw zakken leegt

***

Ter zake :

ACW zorgt voor Griekse toestanden

woensdag 23 januari 2013 om 10u28

***

Passeert het ACW de komende maanden twee keer langs het loket van de Belgische belastingbetaler?

Net op het moment dat Belfius aankondigt dat het omwille van “de evolutie van de economische toestand en van de financiële markten” haar besparingsinspanning dient opvoeren van 210 naar 240 miljoen euro, lekt uit dat Belfius het ACW gaat bedenken met een laat kerstcadeau met grote strik rond. De constructie opgezet om via terugkoop van de winstbewijzen het ACW een jaarlijks inkomen van meerdere miljoenen euros te bezorgen, kan inderdaad onmogelijk anders geïnterpreteerd worden als een enorm cadeau aan de christelijke werknemerszuil. Voor het vooral door het Dexia-debâcle financieel zwaar gehavende ACW is dit een geschenk uit … de (politieke) hemel.

Vermits de Belgische belastingbetalers eigenaars zijn van Belfius is het cadeau aan het ACW een cadeau vanwege de Belgische belastingbetaler. Waarom is de constructie rond de winstbewijzen een cadeau? Omdat er, ten gronde, iets in de plaats van niets komt. De winstbewijzen verworven door het ACW slaan op prestaties die het ACW zou geleverd hebben om vroeger vooral Bacop cliënten te bezorgen. Bacop ging vervolgens op in Dexia en Dexia ging frontaal de muur in. Vertegenwoordigers van het ACW (via Arco) zetelden mee in de raad van bestuur van Dexia en zijn dus mede verantwoordelijkheid voor de teloorgang van Dexia. Deze ACW-bestuurders keken er dus ook zeer onzorgvuldig op toe dat de winstbewijzen welke het ACW in Dexia bezat hun waarde zouden behouden. Het quasi-faillissement van Dexia haalde meteen de bestaansgrond onder de winstbewijzen uit. Het gebeurde onder de ogen van de ACW-mensen. Ze stonden erbij, keken ernaar, streken hoge dividenden op zolang de speculatiemachine van Dexia winsten uitbraakte en eisten prompt staatshulp eens het dak onder hun eigen gewicht op hun kop viel.

De reanimatie van deze winstbewijzen komt er nu via een truc waar de Belgische belastingbetaler via Belfius voor op draait. De winstbewijzen zouden 100 à 200 miljoen euro waard zijn. Zou men het aandurven om de formeel taxatie van de waarde van deze winstbewijzen in de schuif te houden? Elke Belgische belastingbetaler heeft recht op inzage in deze taxatie. Uiteraard zal er juridisch wel een parcours kunnen uitgestippeld worden dat leidt tot de conclusie dat die winstbewijzen valabel zijn. Economisch en ethisch gaat het echter om boerenbedrog. Vermits het de bedoeling zou zijn om de 100 à 200 miljoen onder vorm van eeuwigdurende lening terug aan Belfius over te maken, gaat deze laatste daar een jaarlijkse vergoeding op betalen. 8% is een cijfer dat daaromtrent thans rond gaat. Dat zou onvoorstelbaar zijn want een staatsgegarandeerde eeuwigdurende lening levert op dit moment rond de 3% op.

Kent men aan de winstbewijzen een waarde van 200 miljoen toe en zou de rente effectief 8% zijn dan betekent dit dat men eigenlijk de waarde van de winstbewijzen inschat op 500 miljoen euro. Dat zou echt van de pot gerukt zijn. Waar men met de rente op de eeuwigdurende lening ook uitkomt, op basis van pie in the sky kan het ACW dus een eeuwigdurende inkomstenstroom van x miljoen euro's per jaar tegemoet zien. Dat allemaal terwijl het voor Belfius zwaar knokken blijft, zowel qua rendabiliteit (cfr. het opgevoerde besparingsplan) als qua liquiditeit. Een belaagd Belfius is een belaagde Belgische belastingbetaler.

Ondertussen blijft er natuurlijk ook nog de hele discussie rond de staatswaarborg voor de 800 000 Arco-coöperanten. Het gaat daarbij om een bedrag van alles bij elkaar 1,5 miljard euro. De Vlaamse Federatie van Beleggingsclubs en Beleggers (VFB) vocht de door de regering Leterme in allerijl bij elkaar getimmerde staatswaarborg aan bij de Raad van State. De VFB argumenteerde in essentie dat de Arco-coöperanten aandeelhouders zijn en dus niet onder de depositogarantie van de overheid kunnen vallen. De auditeur van de Raad van State volgde de FVB nagenoeg over de hele lijn. Zoals de kaarten nu liggen zal er door de betrokken advocaten gepleit worden binnen ongeveer drie maanden waarna de Raad van State zelf klassiek nog eens een maand neemt om tot de finale beslissing te komen. Kortom, voor een definitieve uitspraak inzake de staatsgarantie voor de Arco-coöperanten is het dus wachten tot ergens eind mei, begin juni. Nu de winstbewijzen-hocus-pocus er door jagen, maakt dat het geheugen van de gemeenschap al terug wat “ontlast” is tegen dat de finale beslissing rond de status van de Arco-coöperanten valt.

Is het denkbaar dat het ACW zowel de staatsgarantie voor de Arco-coöperanten kan binnenhalen als zichzelf ook nog eens via de winstbewijzen-constructie voorzien van een behoorlijk jaarinkomen gebaseerd op wind? Ja, inderdaad. Dit herschrijven van wetten, krom interpreteren van diverse omstandigheden en beleidsvoering à la tête du client roept onvermijdelijk vergelijkingen op met Griekse mistoestanden. Heel Europa vraagt aan Athene komaf te maken met flagrante mistoestanden en misbruiken in het staatsbeheer. Wij zien hier in Brussel onder onze eigen ogen heel vergelijkbare dingen gebeuren. Het ACW krijgt dezer dagen harde noten te kraken. Het voortbestaan van de organisatie is in het geding. De oorzaak daarvan ligt evenwel vooral bij het ontbreken van eigen verantwoordelijkheidszin in het Dexia-dossier. Alles wordt nu in het werk gesteld om de gemeenschap twee keer te laten opdraaien voor het eigen falen.

Johan Van Overtveldt

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

24-01-2013 om 12:45 geschreven door digitalia  

***

Woensdag 23 januari

Zon 8u30-17u19

H Barnard

***

Monsieur Wallonie, Oud & Nieuw

Di Jeanetto met  de Voerense fruitboer

***

Ter zake :

José Happart: 'We moeten nú met De Wever onderhandelen'

woensdag 23 januari 2013 om 05u47

***

José Happart (PS), oudstrijder van de communautaire oorlogen uit de jaren 1980, pleit ervoor om onmiddellijk gesprekken met de N-VA over een confederale staatshervorming op te starten.

‘Doen we dat niet, dan wordt het in 2014 een bazar… niemand die dan nog weet hoe we eruit raken.’

Hoe ziet u dat, zo’n confederaal België?

Happart: In het huidige samenwerkingsfederalisme heft de federale staat de belastingen. Daarna worden die inkomsten volgens een vaak arbitraire sleutel over de gewesten en de gemeenschappen verdeeld. Het confederalisme houdt in dat alles naar de gewesten wordt overgeheveld, ook zaken zoals de personenbelasting en de vennootschapsbelasting. De gemeenschappen schaffen we af. Vervolgens beslissen de gewesten wat ze nog federaal willen houden.

Wat zou er bijvoorbeeld nog federaal kunnen blijven?

Happart: Denk aan het leger, de diplomatie, een stuk van de federale politie …

Maar de sociale zekerheid en justitie bijvoorbeeld, dat gaat allemaal naar de gewesten?

Happart: Precies. Over de financiën zal natuurlijk zwaar worden gebikkeld: geld is de zenuw van de oorlog. Er zal altijd nog een vorm van solidariteit tussen de gewesten blijven bestaan. Maar in een confederaal systeem zijn het de gewesten zelf die daarover beslissen. We zouden heel goed kunnen zeggen dat de drie regio’s volgens financiële draagkracht bijdragen tot een federaal fonds waarmee de staatsschuld en compensaties in de sociale zekerheid kunnen worden betaald. Na een periode van tien jaar kunnen die financiële afspraken worden herbekeken en zo nodig bijgestuurd.

U zou dus als Waalse regionalist bereid zijn om met Bart De Wever gesprekken over confederalisme aan te gaan?

Happart: Praten met Bart De Wever is onvermijdelijk geworden. We moeten nu onmiddellijk discrete gesprekken aanvatten. En de Franstalige politici zullen de Vlamingen ervan moeten zien te overtuigen dat het menen ditmaal, dat ze te goeder trouw zijn en echt heldere afspraken willen of de Vlamingen zullen gewoonweg weigeren te onderhandelen. (HR

***

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

23-01-2013 om 15:44 geschreven door digitalia  

***

Hun begroting is op het droge

1 Francofoon die de spelregels  bepaalt

***

Ter zake :

Patstelling rond benoeming Briers blijft

22/01/13, 17u29  − Bron: belga.be

***

De patstelling rond de benoeming van een nieuwe gouverneur voor Oost-Vlaanderen blijft voorlopig aanhouden. De Vlaamse regering wil op voordracht van de N-VA Jan Briers benoemen, maar Open Vld dringt aan op een kandidaat die zowel door de Vlaamse als federale regering gedragen wordt. Dat bleek vandaag in het Vlaams Parlement.

Open Vld, die geen deel uitmaakt van de Vlaamse regering maar wel van de federale regering, vindt de voordracht niet kunnen. "Een gouverneur is commissaris van de Vlaamse en federale regering. De vertrouwensband met de twee regeringen is van cruciaal belang", zei Marino Keulen. "Iedereen praat over samenwerking-sfederalisme. Kan men nu niet in een modus komen om daarover te praten? De gevechtsmodus van N-VA kan ik begrijpen, maar van CD&V en sp.a niet".

 De liberalen claimen de post "niet op voorhand", zei Keulen, maar vragen dat er een nieuwe "open procedure" komt. LDD, Groen en Vlaams Belang zijn vragende partij voor duidelijke criteria en procedures voor de benoeming van nieuwe gouverneurs.

Minister-president Kris Peeters (CD&V) merkte op dat geen enkele partij over die criteria repte toen de huidige regels rond de provincies werden goedgekeurd. Persoonlijk is hij bereid om die criteria voor de toekomst te wijzigen. Peeters deed twee suggesties: een legislatuurgouverneur voorgedragen door een meerderheid in de provincieraad of een gouverneur die voorgedragen wordt door de Vlaamse regering en, zoals eurocommissarissen, verplicht gehoord wordt in het parlement.

 Daarmee is de benoeming van Jan Briers nog niet rond. De federale regering moet nog een eensluidend advies geven. "Maar ik denk niet dat dat advies er komt als de Vlaamse regering geen inspanningen doet om het draagvlak bij de federale regering te vergroten", zei Keulen.

***

 (Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

23-01-2013 om 13:02 geschreven door digitalia  

.

.

De Flik h ad niet gezien dat het….

Om ’n bijna-Coburger ging

***

23-01-2013 om 12:30 geschreven door digitalia  

.

De NMBS zoekt voor uitbreiding van de volle maand stakingen per jaar

 1 dozijn in totaal Dir-Generaals. Is vereist Lidkaart SP-a/PS. Diploma bewaarschool volstaat.
Moet deftig kunnen zitten op achterbank van auto-met-chauffeur.

***

23-01-2013 om 00:00 geschreven door digitalia  

Dinsdag 22 januari 2013

Vorstmaand

Zon 8u32-17u17

Z Walter van Bierbeek

H Vincent van Valencia

Vincentius met zonneschijn, geeft veel koren en veel wijn

***

Michel Angelo schilderde de Schepping in de Sixtijnse Kapel

Hoe zou die geschilderd hebben wat nu gebeurt.

***

***

Ter zake :

Omstreden internet-ondernemer lanceert Dropbox-concurrent

De online opslagdienst Dropbox heeft er een nieuwe concurrent bij: Mega. Het is een initiatief van Kim 'Dotcom' Schmitz, de oprichter van de filesharingwebsite MegaUpload die vorig jaar door de FBI aangehouden werd wegens het schenden van auteursrechten. 

Mega komt er precies een jaar nadat MegaUpload uit de lucht gehaald werd, omdat deze site de muziek- en filmindustrie van ruim 500 miljoen dollar beroofd had door het illegaal verspreiden van bestanden, aldus het Amerikaans gerecht. Stichter Kim Dotcom werd ook gearresteerd. Momenteel is hij vrij op borgtocht, en loopt er nog een gerechtelijke procedure tegen hem.

Dropbox

Dotcom gooit het nu over een andere boeg, en volgt met zijn nieuwe dienst het voorbeeld van Dropbox. Mega is een webdienst waarbij je bestanden kan opslaan in de cloud – je bezit deze bestanden dus niet echt, maar bewaart ze op het internet en wisselt ze uit met je verschillende (mobiele) apparaten. Mega biedt 50 GB gratis opslagruimte. Voor 10 euro per maand krijg je 500 GB, voor 20 euro 2 TB en voor 30 euro 4 TB. Mega zou enkele uren na de lancering al meer dan 250.000 gebruikers tellen.

“Mega” is volgens Kim Dotcom een waterdichte dienst: door jou opgeslagen bestanden zijn versleuteld, zodat ze noch door Mega-medewerkers, noch door overheden bekeken kunnen worden. Wie tussen de lijntjes kan lezen, weet dus dat Dotcom op deze manier de verantwoordelijkheid voor het illegaal verspreiden van hun bestanden bij de gebruikers legt.

Megabox

Tijdens de lancering van Mega sprak Dotcom ook al over een toekomstige dienst genaamd Megabox, waaraan nog minstens zes maand gewerkt wordt. Dit wordt een dienst waar artiesten hun muziek kunnen uploaden. Telkens wanneer hun songs afgespeeld worden op de site, krijgen ze royalties.

***

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

22-01-2013 om 13:30 geschreven door digitalia  

Maandag 21 januari

Zon 8u33-17u16

H Agnes

***

Verboden voor beesten – Defendu pour les animaux

_{Verboden voor omo”s. – schapen toegelaten}

***

***

Ter zake :

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

Brussel, Vlaamse hoofdstad?

   De opmerkelijkste uitspraak van het voorbije weekeinde kwam van Gerolf Annemans. Die verklaarde op de nieuwjaarsreceptie van het Vlaams Belang dat Brussel de hoofdstad van Vlaanderen moet blijven. Voor sommige Vlaamsnationalisten lijkt dat eerder vloeken in de kerk; wie Annemans al langer kent, weet beter. Vergeten we niet dat hij het was die, samen met Steven Utsi, het boek ‘De ordentelijke opdeling van België’ schreef, het enige tot nu toe door Vlamingen uitgewerkte plan B.

   Brussel is niet alleen de hoofdstad van België, Vlaanderen en Europa, maar tevens de aantrekkingspool voor de internationale zakenwereld. De stad ligt nu eenmaal in Vlaanderen en we zullen er hoe dan ook mee moeten blijven samenwerken. Brussel moet een twee- of meertalig hoofdstedelijk gewest blijven, waarin het Nederlands op gelijke voet met de andere talen behandeld wordt, terwijl Vlaanderen een uitsluitend Nederlandstalig gewest moet blijven. Zoals de situatie nu evolueert, zal Frans misschien nog wel een tijdje de lingua franca blijven van Brussel, maar is de kans groot dat het straks Engels wordt. Dat is nu al het geval binnen de muren van de E.U. en de NAVO, zal het steeds meer worden binnen de grotere maatschappijen en langzaam maar zeker ook in de rest van de zakenwereld en het openbare dagelijks leven.

      In het Weekblad van De Standaard van hetzelfde weekeinde vertelde Francis Van de Woestijne, een verfranste afstammeling van een Vlaamse familie, nu journalist bij de Libre Belgique, dat – als België zou gesplitst worden – wij, Vlamingen, Brussel kwijt zouden zijn. Dit is een vaak gehoorde verklaring van Franstalige kant, die nergens op slaat. Brussel kan niet verder zonder een continue financiering die officieel via het huidige België loopt, maar in werkelijkheid door Vlaanderen wordt betaald (iets wat ook Annemans bevestigde in zijn nieuwjaarsboodschap). Wallonië is niet in staat zichzelf te onderhouden – de hoofdreden waarom de Walen persé België willen behouden – laat staan daarbij ook nog eens Brussel.

   Er was dit weekeinde ook een bijeenkomst van de SP.a, waarin Tobback Jr zegde niet te snappen wat confederalisme betekent. Hij kan er natuurlijk ook niet aan doen dat hij niet slimmer is en waarschijnlijk alleen maar omhoog is gevallen dank zij zijn familienaam, maar misschien kan iemand die ‘zoon van’ eens vertellen, dat hij eens de Belgische Grondwet zou raadplegen. Dan zou hij bij artikel 35, de eerste twee paragrafen, het volgende kunnen lezen:

   “De federale overheid is slechts bevoegd voor de aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen.

   De gemeenschappen of de gewesten zijn, ieder wat hem betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden onder de voorwaarden en op de wijze bepaald door de wet. Deze wet moet worden aangenomen met de meerderheid bepaald in artikel 4, laatste lid."

   Voor het geval hij het dan nog niet zou snappen: of men het nu confederalisme noemt of iets anders: de eigen Belgische grondwet geeft de mogelijkheid dat gemeenschappen en gewesten onder elkaar kunnen uitmaken wat ze nog al dan niet samen willen doen. Dit is niet het confederalisme uit de woordenboeken, wel een variant die bruikbaar kan zijn om dit land eindelijk eens te hervormen en efficiënt bestuurbaar te maken.

   In het licht daarvan zou ook een akkoord over en met Brussel kunnen gemaakt worden, waar zowel Vlaanderen als Brussel beter van kunnen worden. Wat er dan verder met Wallonië moet gebeuren zal dan in de eerste plaats niet meer een Vlaams, maar een Waals probleem zijn. We zullen ook dan met Wallonië blijven samenwerken, maar als buren, niet langer als geldschieters

***

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

21-01-2013 om 12:18 geschreven door digitalia  

***

Dit is ‘n Armstrong

Maar zeker niet de zwarte Louis Armstrong;!

***

Ter zake :

'If you want to make it, you got to take it'

Hou op met dat gedoe over hoe nu plots de beerput openbarst in al zijn stinkende vuiligheid, maak ons niet wijs dat er alleen nog viooltjes geuren in het peloton

Ik weet echt niet hoe hij het heeft klaargespeeld om iedereen jarenlang te bedotten", zei een verbijsterde Eddy Merckx in de pers. En de uitspraak van Armstrong dat het onmogelijk is om een Tour te winnen zonder doping, vindt hij al helemaal schandalig.

Er blijven mensen die wellicht eeuwig in een staat van absolute ontkenning zullen leven.

Terwijl we het allemaal hadden kunnen weten, en we het eigenlijk ook wel wisten. Bij halve sportanalfabeten zoals ondergetekende puur intuïtief: je weet gewoon dat het menselijk lichaam niet gebouwd is om krachtinspanningen zoals die wekenlang in de Ronde gevraagd worden, op te brengen. Bij getrainde wielertoeristen, die zich toch moeten hebben afgevraagd hoe het komt dat het topgroepje uit de Tour twintig kilometer per uur sneller op een col vlamt. Bij die inmiddels gepensioneerde wielerjournalist die in de tijd dat journalisten nog in de slaapkamers van de renners mochten, daar de ene pillenstrip na de andere ontdekte, en me vertelde: "Maar ja, wij waren geen apothekers, hoe konden wij absoluut zeker zijn?"

Laten we de hypocrisie nu eens eindelijk achterwege laten. De Belg Kurt Van de Wouwer, elfde in de Tour van 1999, is vandaag eigenlijk winnaar, want de tien voor hem zijn inmiddels allemaal op doping betrapt. En dan nemen we gemakshalve aan dat Van de Wouwer wel op water en brood reed.

Het was niet alleen Armstrong, het was niet alleen wielrennen. Eerder deze week zond Canvas nog eens The Race uit, over de legendarische 100-meterfinale op de Spelen in Seoel, waar vier atleten onder de tien seconden doken, en er nog meer aan de anabole steroïden en de groeihormonen zaten. Ook zij vertelden over de mantra in hun wereldje: "If you want to make it, you got to take it." Dat weten we nu, dat wisten we toen eigenlijk ook al wel.

Dus hou op met dat gedoe over hoe nu plots de beerput van een vorige generatie openbarst in al zijn stinkende vuiligheid, maak ons niet wijs dat het inmiddels allemaal achter de rug is en dat er alleen nog viooltjes geuren in een peloton dat volledig naturel zou zijn gaan rijden. Want de grote boze Armstrong is nu afgeslacht, heeft zijn publieke biecht gedaan, zijn overwinningen afgegeven, en dus is er plots geen probleem meer.

Nee dus. Wie het toen wou weten, wist dat er tien jaar geleden doping was. En wie het vandaag wil weten, weet dat die er vandaag ook is.

Omdat topsport nu eenmaal een onnatuurlijk aftasten van uitersten en grenzen is. Waar de beloningen in reputatie, eer, geld, vrouwen zo groot en verleidelijk zijn, dat er altijd ploegen en sporters zullen proberen om de boel te belazeren. Waar er bij zullen zijn, zoals Armstrong, die het beter en professioneler doen dan anderen, en er dus langer mee weg zullen geraken. Hem treft niet eens de ergste schuld. Want dit verhaal vertelt, meer dan over Armstrong, iets over de samenleving waarin deze mensen uitgroeien tot helden.

Het is niet eens nieuw. In de eerste eeuw van onze tijdrekening tekende schrijver Petronius het al op: 'Mundus vult decipi, ergo decipiatur'. De wereld wil bedrogen worden, dus laten we haar bedriegen.

Yves Desmet

Hoofdredacteur

***

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.

20-01-2013 om 18:11 geschreven door digitalia  

***

Met wat EPO moet het lukken

***

***

Ter zake :

Charles Michel: "Als N-VA en PS zo voortdoen, blokkeert alles"

19/01/13, 10u34  − Bron: belga.be

***

De PS en de N-VA zijn elkaars beste vijanden. Ze delen klappen uit, maar kunnen elkaar geen pijn doen want ze staan allebei in hun eigen ring te boksen. Charles Michel waarschuwt evenwel dat die "strategie van de beste vijanden" het risico op een totale blokkering inhoudt. .

"Het zijn elkaars beste vijanden", zegt Michel over PS en N-VA. "Enkele jaren geleden gold dat nog voor de PS en de CVP, maar nu gaat het om de N-VA en de PS. Ze pakken elkaar zogezegd aan en laten zien dat ze de beste Franstalige of de beste Vlaming zijn".

Dat is voor de liberale voorzitter echter niet de juiste strategie. "Het is niet de institutionele radicalisering die ons zal helpen. Daarmee wordt het volledig onmogelijk om sociaal-economische hervormingen te doen. Het zou een totaal immobilisme, een totale crisis met zich meebrengen. Als de twee sterke partijen, de N-VA en de PS zo verder doen, blokkeert alles", zegt de MR-voorzitter in een interview met de krant De Standaard.

Op de vraag of de PS een gevaarlijke partij is, antwoordt Michel dat het "conservatisme van de PS" dat in elk geval wel is. "En daarom ben ik ook een liberaal en geen socialist. De radicalisering, de strategie van de beste vijanden, houdt een risico in op totale blokkering. Men heeft in dit land nood aan partijen die echt de leiding kunnen nemen en besturen. Di Rupo doet zijn best als premier, daar ben ik van overtuigd, maar hij is en blijft natuurlijk een socialist".

***

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie””.

20-01-2013 om 17:37 geschreven door digitalia  

***

U wordt vriendelijk verzocht dat soort republieken…

Niet te vergelijken met het land B, wegens het gevaar voor een diplomatiek incident met die brave zwartjes

***

Ter zake :

Commedia dell'arte in de Belgische politiek

***

 Er zal voor 2014 nog heel wat afgelachen worden. Guillaume Van der Stighelen is columnist en auteur van Echt en Maak van je merk een held. .

 Op dit ogenblik is er een bondgenootschap tussen Di Rupo en De Wever. Opgelet, dat is niet hetzelfde als een vriendschap

 De 16de-eeuwse theatervorm commedia dell'arte wordt gekenmerkt door altijd veranderende allianties tussen personages. Net als de Belgische politiek dus.

 Het is al twee dagen rustig in de Wetstraat. Stilte voor het volgende stormpje.

Dat schept de gelegenheid om eens te kijken naar wat ons nog te wachten kan staan in een land waar leiders de ene helft van de bevolking moeten behagen en de andere helft moeten plagen om straks weer verkozen te worden. Buzzword sinds deze bewogen kerstmis is 'populisme', een moeilijk woord voor volksmennerij. De bekendste vorm van populistisch theater is de commedia dell'arte.

Het is een volkse vorm van improvisatie-theater uit de zestiende eeuw, ontstaan in de schaduw van het academische en elitaire theater in Italië. Op straat. Grote maatschappelijke thema's werden zelden aangesneden.

Typische kenmerken zijn dat er geen geschreven tekst was en er altijd werd gewerkt met dezelfde vaste personages. De bekendste daarvan is Harlekijn, of Arlechinno. De brave trouwe knecht die met de beste bedoelingen zijn baas steeds in nieuwe problemen brengt. Zoals Manue from Barcelona in Fawlty Towers. Hij is het tegenovergestelde van Brighella, de plantrekker die graag de domheid van anderen gebruikt om zijn eigen doel te verwezenlijken. Dan heb je nog Pedrollino, die wij kennen als Paljas. Hij is de domme tegenhanger van Arlechinno en dient om de grootste klappen op te vangen. Baldrick uit Blackadder. In Pulcinella herkennen we de wrede, domme en lompe burger. Wij kennen hem in Vlaanderen als Poesjenel. En dan is er nog Columbine, vaak de enige met gezond verstand. De dienstbode die ervoor zorgt dat het blijspel goed afloopt. Dat waren de meest gebruikte personages en ze werden altijd uitgebeeld met dezelfde maskers. Zodat het publiek hen zou herkennen en hun gedrag kunnen voorspellen.

Plotwendingen

Omdat er geen uitgeschreven teksten waren, werkten de acteurs met een soort draaiboek dat ze scenario noemden. Er werd voor elk bedrijf afgesproken waar het verhaal naartoe moest en de rest was improvisatie. Met als enige bedoeling puur volks vermaak. Geen opvoedende pretenties en geen wereldverbeterende boodschap. Giovanni con il Cappello moest ermee kunnen lachen. Meer niet.

Een van de gebruikte technieken om de spanning erin te houden was het wisselen van bondgenootschappen. Personages A en B spannen samen tegen C die de pineut is. Plots gaan A en C samenspannen en is B de pineut. En net op het moment dat A victorie kraait gaan B en C samenspannen tegen hem. Deze plotwendingen zorgen voor hilarische toestanden. Wat ons dan weer bij de Belgische politiek brengt.

***

Op dit ogenblik is er een bondgenootschap tussen Di Rupo en De Wever. Opgelet, een bondgenootschap is niet hetzelfde als een vriendschap. Een bondgenootschap kan ontstaan tussen heel tegengestelde partijen, zolang er maar een vorm van gezamenlijke winst is. De Amerikanen en de Russen tegen de nazi's bijvoorbeeld.

Di Rupo en De Wever zijn nu bondgenoten. In die zin dat zij stemmen kunnen ronselen door elkaar aan te vallen in de pers. Hoe harder Di Rupo uithaalt naar De Wever, hoe populairder hij wordt in het gedeelte van het land waar hij verkozen moet worden. En door het Belgische kiessysteem maakt hij in één keer ook De Wever populair bij de Vlamingen. De Wever kan dan Di Rupo nog populairder maken door zeer verontwaardigd te reageren. En vice versa. Het is misschien een vreemd soort bondgenootschap maar het is er een. Over de rest van de spelers wordt amper gesproken.

Improvisatietalent

Nu de plotwending - anders verliest het publiek zijn belangstelling.

In tegenstelling tot De Wever heeft Di Rupo een sterke tegenstander in zijn kiesgebied: Charles Michel. De MR maakt een kans om de alleenheerschappij van Di Rupo te breken, en dat is iets dat De Wever ook niet slecht zou uitkomen.

Daar ontstaat dus een ander soort bondgenootschap met één doel: de PS afzwakken. Di Rupo is dan de pineut. Om dat te doen hoeven De Wever en Michel enkel af te spreken van nog alleen elkaar aan te vallen.

Grote merken doen dat ook wel eens. Pepsi en Coca-Cola voerden in de jaren negentig een gigantische mediaoorlog waarin ze alleen elkaar aanvielen. Met als resultaat dat er nog alleen Pepsi en Coke werd gedronken. Over ander limonades werd niet meer gesproken. Wat geen aandacht krijgt, wordt niet gekozen.

Gewoon oorlogje dus in de media tussen N-VA en MR, waarbij ze Di Rupo buitenspel laten. Niet op reageren als Elio er probeert tussen te komen. En nooit meer schampen op zijn beleid. Het vraagt misschien wat improvisatietalent, maar dat hebben ze wel, daar in de Wetstraat. Reynders hoeft maar een flamingante ambassadeur in ngo te laten speechen en het is al rel aan weerskanten.

De Wever kan, door heel hard te reageren op aanvallen van de MR, de liberale partij groot maken in Wallonië. Franstalige journalisten zullen Michel in bescherming nemen tegen het Vlaamse Gevaar en het publiek zal volgen. Exit Di Rupo of wie hem ook vervangt. Met als resultaat aan weerskanten van de taalgrens een overwinnaar met sterk gelijkende socio-economische programma's. Bingo. Regeringsvorming in drie dagen en een internationale pluim voor het Belgische staatsmodel. Waarna Di Rupo en Michel bondgenoten kunnen worden omdat ze het land hebben gered.

Grote redder

In principe zou het een mooi scenario zijn voor De Wever. Want in Humo meldt hij ons dat zijn wens niet meer is dan aan zijn kinderen een goed bestuurbaar land achter te laten. Dat lukt dan perfect. Of, zoals Reynders al eerder zei: "Een regering zonder PS is op zich al een staatshervorming."

Het brengt hem niet echt dichter bij het onafhankelijk Vlaanderen waar zijn partij in haar statuten naar streeft, maar goed, die moeten dan nog maar wat geduld hebben. Er is toch nog geen draagvlak, zo hebben ze zelf gemeld. In 2031 zal de grap over de omgekeerde datum ook nog wel werken.

Voor wie niet helemaal heeft kunnen volgen, onthou dit: Brighella en Arlechinno hebben het publiek op hun hand zolang ze elkaar zware klappen uitdelen. Wanneer Arlechinno erop wordt gewezen dat klappen uitdelen niet past voor een heer van zijn stand, laat hij zich vervangen door Pedrollino. Maar dat is buiten Pulcinella gerekend, die plots klappen geeft aan Brighella die meteen terugslaat, waardoor Pulcinella razend populair wordt en Pedrollino samen met Arlechinno uit de aandacht verdwijnt. Maar die kan Brighella nu een loer draaien door het stuk, waarvan Brighella zei dat het gedoemd was te mislukken, toch te doen lukken, samen met Brighella. Tot grote glorie van Arlechinno, want die heeft zich bij het publiek opgeworpen als de grote redder van het stuk. Nil volentibus arduum!

Intussen kan iedereen nog verrast worden door die oude Columbine en haar neefje, als die op de meest onverwachte momenten toch weer voor eenheid zorgen met hun dotaties.

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie””.

20-01-2013 om 14:05 geschreven door digitalia  

***

Zondag 20 januari

Zon 8u34-17u14

H Sebastiaan, patroon van de boogschutters

***

Dolf-met-de-Snor wenste zich een Waaltje als zoon….

Alberto Duo koos voor ’n Italiaans vriendje die hij als ’n gesneden kater kon toelaten in zijn  koninklijke harem..

***

***

Ter zake :

Gerolf Annemans

Nieuwjaarstoespraak.

***

Dames en Heren, Goede Vrienden,  

Op deze plek, symbolisch zo dicht mogelijk bij en met zicht op de Lakense tuin van de familie Coburg, stellen wij vast dat de laatste dagen de Parti Socialiste duidelijk op oorlogspad is. De PS heeft een aloude strategie. Vlaanderen provoceren en diaboliseren aan de hand van het Vlaams Blok, nadien het Vlaams Belang en nu (loos alarm volgens mij maar soit) nu zèlfs de N-VA... zodat de PS zelf in Franstalig België zich kan opwerpen als de grote dam tegen als die Vlaamse boosaardigheid. Dat de traditionele partijen langs Vlaamse kant, paradoxaal genoeg de regeringspartners van de PS, van die polarisering met Vlaanderen het eerste slachtoffer zijn, zal de PS blijkbaar worst wezen. Eigen volk en eigen partij eerst, is immers al decennia lang gemeengoed voor de PS.

De eerste provocatie was de fameuze kerstboodschap van de PS, voorgelezen door de heer Albert van Saksen Coburg. Die kerstboodschap was een open oorlogsverklaring aan radicaal Vlaanderen en aan de Vlaams nationalisten. Elio Di Rupo heeft die kerstboodschap niet alleen geschreven en nadien goedgekeurd, maar hij heeft ze ook verdedigd in het Parlement. Nadien werd de ene na de andere PS-er gesignaleerd in de vaderlandse pers, die breeduit die door de kerstboodschap ingezette strategie verder zette.

In ieder van die interviews werd telkens 1 mantra, 1 weerkerend refrein neergezet en dat is dat van de Wallo-Brux, het concept dat Brussel en Wallonië een zogezegd Franstalige eenheid vormen, een concept dat steeds uitdrukkelijker het antwoord zal worden op de Vlaamse pogingen om in 2014 al dan niet in naam van het confederalisme nog eens te proberen het bestaan van België te redden door een grote staatshervorming.

In die rubriek van - al naargelang hoe u het bekijkt - de agressieve of de ludieke Franstalige spierballen die de afgelopen dagen zijn gerold, ga ik voorlopig voorbij aan de klassieke soms lichtjes hysterische scenes van Laurette Onkelinx die gisteren al zogezegd namens Brussel een politieke oorlog tegen Vlaanderen aankondigde bij haar aantreden als PS-voorzitter van Brussel.

Ik ga aan haar voorbij en ik focus op twee personen uit Franstalig België. Enerzijds Paul Magnette en anderzijds de CDH-voorzitter Benoit Lutgen.

Vorige week werd Paul Magnette (toen nog geen Voorzitter van de PS) in Le Soir aan het woord gelaten en hij ging een stap verder dan gewoonlijk door niet meer van de communauté Wallonie-Bruxelles te spreken maar van de Waals-Brusselse natie, la nation Wallo-Bruxelloise. Een totaal nieuw en wat ons betreft gevaarlijk begrip, want het wordt nu duidelijk dat aan de overkant niet meer in termen van gewesten en gemeenschappen wordt gedacht en dus in termen van Belgische staatshervormingen tussen gewesten wordt gedacht maar in termen van een staatsvormend concept, van de Waals Brusselse natie.

 Benoit Lutgen ging in zijn nieuwjaarstoespraak nog een stap verder : zelfs de nazi's waren in hun berekeningen voorzichtig toen ze niet meer dan een duizendjarig rijk voor zichzelf zagen weggelegd want volgens Lutgen zijn de banden tussen Brussel en Wallonië niet duizendjarig maar ik citeer "eeuwigdurend".

Langs Vlaamse kant staat er tegenover dit alles niets.

Terwijl dus de politieke partijen in Vlaanderen, als een stelletje spierloze en tandenloze amateurs, het voorlopig niet verder geschopt hebben dan wat wederzijds gemekker over de precieze inhoud van het begrip confederalisme, zijn de Franstaligen tot de tanden gewapend en hanteren ze begrippen die duidelijk laten zien dat ze klaar zijn voor de confrontatie en zowel strategisch als tactisch mijlen ver voorop zijn- op de Vlaamse zwakkelingen. Zij hanteren begrippen die duidelijk laten zien dat de staathervorming die langs Vlaamse kant gevraagd wordt (en in wezen doet het er weinig toe of die er een mini of een maxi confederalisme wordt gevraagd) dat die staatshervorming enkel en alleen op Franstalige voorwaarden zal kunnen plaatsvinden. De Franstaligen laten immers zien dat ze een alternatief hebben als de staatshervorming hen niet aanstaat.

Wij van het Vlaams Belang vragen vandaag dat ook Vlaamse partijen zouden laten zien dat er voor een Belgische staatshervorming die Vlaanderen niet aanstaat het alternatief van een definitieve boedelscheiding klaar kan staan. De Franstaligen boezemen de lamme Vlaamse partijen aan alle onderhandelingstafels al jaren angst in met de scheiding van België en halen zo telkens hun slag binnen. Wij vragen dat de rollen zouden omgekeerd worden.

Kortom : het alternatief van een Ordelijke Opdeling van België mag niet langer een doembeeld zijn maar moet een politiek project worden. Vrijheid in plaats van de gevangenis. Vrijheid in plaats van staatshervormingen. Vrijheid in plaats van confederalisme. Vrijheid in een onafhankelijk Vlaanderen.

En dus vrienden, het is in die politieke context dat ik hier vandaag, aan het begin van het jaar waarin wij meer dan ooit de onafhankelijkheidpartij van Vlaanderen willen en zullen worden ons project voor Brussel wil lanceren. Vandaag stellen wij aan Vlaanderen en aan Brussel ons hoofdstad-manifest voor. Want nog al te lang en al te veel horen wij dat de optie "Vlaamse Onafhankelijkheid" zogenaamd onmogelijk is omwille van Brussel. Welnu : volgens ons is de reden voor die redenering simpel. Er is geen strategie en er is geen denkschema aan Vlaamse kant in verband met Brussel. Er is geen visie op hoe of wat en Brussel zal verder wegzinken in de immigratiegrage politieke handen van Onkelinx en consoorten als Vlaanderen niet tijdig wakker wordt en Brussel inpast in een Vlaams aanbodmodel.

Onze Brusselstrategie is er een van stapsgewijs evolueren naar een in de economische realiteit ingepaste natuurlijke hoofdstad van het omringende Vlaanderen. Wij bepleiten een flexibele strategie die de Vlaamse onafhankelijkheid los ziet van een onmiddellijke of voorafgaande oplossing van de Brusselkwestie maar die wel uitgaat van het feit dat Vlaanderen hier zijn hoofdstad heeft en zal behouden. De rest is visie : Brussel moet een aanbod krijgen dat de Brusselse identiteit respecteert maar Brussel integreert. Geen Brusselse stadstaat onder een of andere PS- of FDF-commandante, maar een hoofdstedelijk stadsgewest dat toekomst ziet in een genormaliseerde verhouding met wie de rekeningen betaalt : namelijk Vlaanderen en de onafhankelijke Vlaamse republiek.

Brussel heeft Vlaanderen nodig, maar Vlaanderen heeft ook Brussel nodig. Kan Vlaanderen zonder Brussel , Waarschijnlijk wel maar het zou een onvergeeflijke fout zijn. Ja Brussel, maar niet tot iedere prijs.

Samengevat : wij zijn geen voorstanders van confederalisme voor Belgie, maar wel voor Vlaanderen en Europa, wel voor Vlaanderen en Nederland en wel voor Vlaanderen en Brussel. Wij staan voor een Vlaamse strategie die gericht is op een goede verstandhouding en op goede afspraken met de Brusselse Franstaligen.

Goede vrienden,

Vanaf nu vindt u de basisfilosofie en onze visie op de verhouding tussen Brussel en het Onafhankelijk Vlaanderen in het Hoofdstad-manifest dat wij vandaag voorstellen.

Toen wij begonnen samen met onze Brusselse vertegenwoordigers van het Vlaams Belang dit hoofdstad-manifest op te stellen, hadden wij de ambitie om Brussel weg te halen uit de afkeer die in Vlaanderen bestaat voor deze stad. Niet alleen de stad van de bureaucratie en van de Franstalige dominantie en arrogantie, maar ook de stad van de hopeloze immigratie, de uit de hand gelopen verloedering en de stad misschien wel de Europese hoofdstad van het islamextremisme. De stad ook van agressie, onveiligheid en onleefbaarheid en de stad van bouwkundige wansmaak en van ecologische verstikking. Dat Brussel lag voor ons op tafel, als een groot probleem waar Vlaanderen best en liefst zo snel mogelijk zich van af zou willen maken.

Maar ! Het is niet omdat wij jarenlang geminoriseerd zijn door sociale druk en massale inwijking, dat we mogen worden weggeveegd. Want al is Brussel nog nauwelijks van ons, het is òòk van ons.

Ik ben dan ook blij te mogen zeggen dat we met dit hoofdstad-manifest niet een in dagjespolitiek vastgeroest stappenplan maar een strategisch toekomstbeeld hebben kunnen schetsen dat optimisme, daadkracht en een visie op papier zet. Wie dit document rustig doorleest weet en voelt dat er vanaf vandaag langs Vlaamse kant voor Brussel een uitweg is. Een uitweg uit de impasse. Een uitweg uit het Belgische labyrint. Die uitweg kijkt niet meer naar het zuiden, naar Luik, en Namen en Parijs maar die uitweg kijkt naar waar welvaart en welzijn vandaan komen namelijk naar Vlaanderen. Vanaf vandaag is er langs Vlaamse kant een antwoord.

Vrienden,

Amerika is begonnen met een Declaration ofIindependance : een kort maar duidelijk document dat de basis legde voor al de latere oplossingen. Dat is wat wij als eerste partij in Vlaanderen aan het begin van dit communautaire jaar willen doen. Hoop geven voor Brussel. Een toekomst geven voor Brussel. En van daaruit, àls onafhankelijkheidspartij van Vlaanderen, niet beangstigd maar geïnspireerd en aangevuurd door al het Franstalig verbaal geweld hier om ons heen, de eindsprint inzetten die ons in 2014 datgene oplevert waar het de stichters van onze partij destijds allemaal om te doen was : de onafhankelijke staat Vlaanderen !

Tot zover vrienden, deze toespraak, waarin ik niets over het cordon sanitaire en ook niet over een heel ander en veel interessanter onderwerp "Denderleeuw" gezegd heb. Voor Denderleeuw verwijs ik - in ons Vlaams Belang zijn, in tegenstelling tot in alle andere partijhoofdkwartieren die daar betrokken zijn, in ons Vlaams Belang zijn begrippen zoals "lokale autonomie" of zoals "respect en vertrouwen" geen loze begrippen. Voor Denderleeuw verwijs ik dus enkel naar de kalmte, de rechtlijnigheid en de vaste wil om te slagen van onze lijsttrekker daar ter plaatse Kristof Slagmulder. Geef hem en zijn ploeg een warm applaus.

Ik wens u voor de rest allemaal een gelukkig en actief 2013 en een goede gezondheid. Hou Zee !

Column

Wilt u op de hoogte blijven van mijn initiatieven en de column die ik regelmatig verspreid, abonneer u dan door een bericht te sturen naar info@gerolfannemans.org met de vermelding van het e-adres waarmee u zich wil inschrijven. Uitschrijven kan via hetzelfde adres.

***

***

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie””.

20-01-2013 om 13:38 geschreven door digitalia  

***

4

***

Ter zake :

Door Iskander, de Persdienst van Dr.Mathias Storme

***

Wanneer ondraaglijk lijden een sociale constructie wordt

15-01-2013 - Filip Buekens - de morgen

***

Euthanasie zit op een hellend vlak. Dat is geen conservatief-katholieke fictie, maar een reëel gevaar, waarschuwt Filip Buekens, filosoof aan de Universiteiten van Tilburg en Leuven.

***

Het euthanasiedebat is weer volop op gang. Begin december maakten de Franstalige socialisten bekend dat ze de wet willen uitgebreid zien tot degeneratieve mentale aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer. Even later werd bekend dat een vrouw euthanasie kreeg wegens ondraaglijk psychisch lijden, zonder dat haar zoon daarover ingelicht werd (DM 5/1). De wet schrijft immers niet voor dat volwassen kinderen daarbij moeten geraadpleegd worden, wat uiteraard past in het mensbeeld achter de wet: elk individu moet in alle vrijheid, en zelfs vooraf, kunnen beslissen of en wanneer, onder welke omstandigheden, hij of zij voor euthanasie in aanmerking komt.

Derde feit: twee eeneiïge tweelingbroers hebben vorige maand samen euthanasie gevraagd en gekregen. Ze waren allebei doof en ze gingen ook blind worden (DM 14/1). Het idee dat ze dan niet meer met elkaar zouden kunnen communiceren, vonden ze ondraaglijk, waarop ze samen uit het leven stapten. Hun situatie werd door henzelf en door de dokters van het UZ Brussel als voldoende uitzichtloos beschouwd om op hun wens in te gaan. Op 14 december werd de dubbele euthanasie in het ziekenhuis uitgevoerd. Zonder een zweem van ironie schreef een krant zelfs dat het hier om een wereldprimeur zou gaan, zoals er wel meer 'medische primeurs' in onze ziekenhuizen plaatsvinden.

De impact van deze beslissing mag echter niet onderschat worden: een wet die bedoeld was om ondraaglijk lijden in de terminale levensfase te verhinderen, wordt gezien als een eerste stap in de richting van totale zelfbeschikking, en het is telkens de eigen keuze die de doorslag moet geven. Bestaat hier niet het gevaar dat euthanasie wordt opgetrokken tot een optie voor jongeren die, verwikkeld in psychische problemen, suïcidale neigingen ontwikkelen? Tot een optie voor, bijvoorbeeld, autisten die geen perspectief op zichzelf en de ander kunnen ontwikkelen? De voorstellen werden al geopperd.

Elke sociaal psycholoog herkent meteen wat hier aan de hand is: wanneer diegenen die de wet verruimd willen zien, doelbewust de grenzen aftasten, worden nieuwe behoeften gecreëerd, waardoor euthanasie van een precaire beslissing tot banaal instrument wordt om onze sentimentele afkeer van lijden, in feite een zeer recent cultureel fenomeen, kracht bij te zetten.

Veel psychiaters en psychologen hebben er terecht op gewezen dat mensen vaak denken en gaan handelen naar de identiteit die hen vanuit een sterke autoriteitspositie wordt toegeschreven en toegekend: wanneer medische autoriteiten personen in zeer precaire situaties systematisch als ondraaglijke lijders gaan benoemen, en daardoor de categorie van de ondraaglijke lijder gaan creëren, zullen velen zich onvermijdelijk ook gedragen naar die toegeschreven identiteit.

Ondraaglijk lijden is geen beschrijving meer. Het wordt een sociale constructie. Het fenomeen is bekend vanuit de psychologie: wanneer artsen ADHD (of vroeger: hysterie) 'ontdekken', gaan mensen zich steeds meer naar de criteria gedragen en zo wordt een nieuwe 'ziekte' gecreëerd, waarvoor 'oplossingen' gevonden moeten worden. De minst kwetsbaren - de artsen, beleidsmakers en talloze opiniemakers die het debat bewust in de 'correcte' richting willen sturen - achten zich ongetwijfeld boven dat effect verheven, maar ze zien vanuit die vermeende autonomie niet, of veel te weinig, die reële sociale consequenties.

Dit kringloopeffect, waarop ook door de filosoof Michel Foucault gewezen wordt in de context van stigmatiseringsprocessen in de psychiatrie, kan op zijn beurt tot nog meer en nog verdere oprekking van euthanasie leiden, en daarvan zijn de gevolgen niet te overzien. Een wet die dus bedoeld was om een praktijk te legaliseren die al eeuwenoud is en met de nodige taboes en hypocrisie omgeven werd om dit soort sociale fenomenen te vermijden, doet wat voorspeld werd: er wordt een nieuwe identiteit gecreëerd en aan die identiteit wordt, zoals te verwachten en te voorzien was, immense rechten ontleend. Het is verbazend dat psychologen die zo intens hameren op het gecreëerde karakter van onze identiteit, aan dit aspect van het euthanasiedebat voorbijgaan.

Het hellend vlak is geen fictie uitgevonden door katholieke conservatieven (ik bespaar u de scheldwoorden, u vindt ze ongetwijfeld op de internetfora). Het is een reëel gevaar. Een nieuwe identiteit - die van de ondraaglijke lijder, zonder andere opties - wordt, eens toegekend en geaccepteerd, tot stigma waarmee, letterlijk, niet meer te leven valt. "In deze persoon hoeft niet meer geïnvesteerd te worden." Diegenen die zichzelf onder invloed van de immense mediadruk als ondraaglijk lijdenden gaan identificeren, zijn vaak juist de meest kwetsbaren in onze samenleving die zich aan dit proces niet kunnen of durven onttrekken.

***

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie””.

19-01-2013 om 15:53 geschreven door digitalia  

.

.

Populisme rijmt best met socialisme

Maar dat waren de samenzweerders voor ’t gemak even vergeten

***

19-01-2013 om 13:25 geschreven door digitalia  

***

Als het abnormale normaal geworden is,

Dan is – logischerwijze – het normaal ook abnormaal.

***

***

Ter zake :

Geachte geadresseerden,