Over lichaamstaal gesproken ..Deze Mevrouw is precies beschaamd over haar woorden!
Ze is Karine Laleux (eigenaardige voornaam voor een Bruxeloise!) en is een kort gekruld Brussels PS kip-ketje uit de toom kiekens van de Rode Opperhaan. Zij denkt dat de veren op diens waaierende pluimstaart beschadigd worden door die paar onverlaten die de volgens haar walgelijke waarheid over deze Kukuleku durven onder woorden brengen. Zij brengen volgens mij eerlijke geluiden over walgelijke zaken, waarbij wij, met ons slecht karakter, meteen denken geen rook zonder vuur ..Wij weten immers allemaal, dat belgenland gelijk staat met doofpot-land . Dat er zo gauw men in de beerpunt roert, nog andere kwalijke geuren opstijgen : daarvoor dient toch het begrip seponeren
Maar troost U : een Groot Kaliber-Kukuleku op de hoogste trede van de kiekentrap, die ziet zon kort gepluimd scharrelkippetje nog niet eens staan. Ze stoot hem, de vriend des Konings, zelfs ferm tegen de fiere mannelijke borst! Scharrelen mag ze, achteruit, om beurt met elke poot, lijk de kiekens doen, om op den hof de fijnste brokjes voor hem klaart te leggen.
Amaai, Karintje, wat gade gij vertellen, de dag dat deze geruchten open en bloot door s Lands riolen stromen? Want geloof me : macht corrumpeert absoluut, en absolute macht corrumpeert absoluut! De kruik gaat zo lang te water tot ze ergens tegen een integer iemand van de zedenpolitie aanloopt. En als die dan daarenboven de verkeerde partijkaart bezit, dan vallen misschien wel meerdere kruiken ineens in stukken uiteen. Na de X1 dossiers in het zog van de affaire Dutroux, de nooit teruggevonden videoos waarvoor de Bende van Nijvel zon 28 mensen heeft vermoord, zou het misschien wel eens derde keer goede keer kunnen zijn . Meteen, als t een beetje meezit, Mijne Heren, ook de kwalijke praktijken in de hoogste kerkelijke kringen opkuisen?
De mensen zullen U eeuwig dankbaar zijn!
-----------------
Lalieux klaagt walgelijke tweets over Elio Di Rupo aan
PS-Kamerlid Karine Lalieux heeft vandaag de "walgelijke geruchten" aangeklaagd die het extreemrechtse Kamerlid Laurent Louis (MLD) eerder op de dag via Twitter heeft verspreid over het privéleven van premier Elio Di Rupo (PS).
Op de microblogsite Twitter schreef hij over het privéleven van Di Rupo dat "iedereen de smaak van onze premier kent" en "een minderjarige vriend heeft dat onlangs nog ervaren in een Brusselse nachtclub". "Onder de 18 jaar spreekt men niet meer van homoseksualiteit", voegde hij er nog aan toe.
Terwijl het kabinet van de eerste minister niet wenste te reageren op de beschuldigingen, diende zijn partijgenote Karine Lalieux eveneens op Twitter Louis scherp van antwoord. "Trouw aan zichzelf brengt hij met zijn misselijkmakende geruchten de politieke wereld andermaal in diskrediet". Geen bewijzen Laurent Louis kan zijn beschuldigingen niet hard maken. Hij verwees naar een 17-jarige kennis die in een nachtclub door de premier benaderd was geweest. Di Rupo zou de club verlaten hebben nadat hij afgewezen was. Er werd geen klacht ingediend. Het Kamerlid zei wel dat er in het verleden processen-verbaal zonder gevolg geklasseerd werden, zonder evenwel details te kunnen geven. Eerdere beschuldigingen Elio Di Rupo was in 1996 slachtoffer van een lastercampagne door een homoseksuele fantast die de PS-politicus ervan beschuldigde hem te hebben misbruikt toen hij minderjarig was. Di Rupo werd door het gerecht volledige witgewassen. (belga/ep
Bron Het Laatste Nieuws
-------------------
Diagonaal herlezen
O ja, die Lynxe verheerlijking van de macht : alles kan, alles mag, zolang het maar niet uitkomt .Remember Domique Strauss Kahn : de man is vergrijsd in de ergste soort seksuele perversies, maar men dient zogezegd te zwijgen over zijn privé-leven. Zonder die kleine tegenslag in NY met die chocolatten dienstbode was de man, favoriet van Universele Rode Broederschap, heel zeker de nieuwe President van Frankrijk geworden.
O ja, Mevrouw Laleux is gestoord, dat de politiek in als geheel weer wordt geschoffeerd. Jamaar, wat is het nu! Onwaardig gedrag mag want dat is privé, er over in t openbaar spreken, dat mag niet! Staat gelijk met het ontbloten van de kroon ..
Ontbloten van de kroon! Curieus dat het spreekwoord het niet heeft over het ontbloten van de hoed, of van de klak .
Precies of niemand weet, dat de grens tussen homofilie en pedofilie flinterdun is. Voor zover het ene al niet het gevolg is van het andere, of in het geval van de Grote Kukulukus, synoniem van elkaar. Is deze liefhebberij trouwens in de antieke Griekse denkwereld niet bekend als knapenliefde? Dat worden dan schandknapen in een Turkse of een Arabische achtergrond. Pastoorsvriendjes daarentegen hebben niet eens een naam. Wegens eerder hun zeldzaamheid?
Of wenst Mevrouw Laleux misschien een tekeningetje?
De Internationale Pers moet dezer dagen meesmuilend toekijken. Terwijl de tam-tams naar de ratingbureaus druk doende zullen zijn .
En dat, Mijne Dierbaren, is meteen het lot van Vlaanderen : meegezogen worden richting de wenkende afgrond der Franscouillonerie, waar Herenliefde in de tijd van de Zonnekoning heel normaal was aan het Koninklijk Hof .JaJa, als t in Parijs regent, druppelt het in Brussel .
PS en MR niet enthousiast over voorstel tweetaligheid
11/01/12, 14u55 De Morgen
Meerderheidspartijen PS en MR zijn niet enthousiast over het voorstel van staatssecretaris voor Ambtenarenzaken Hendrik Bogaert (CD&V) over de kennis van de tweede landstaal door de federale topfunctionarissen. Dat bleek tijdens de bespreking van de beleidsnota in de bevoegde Kamercommissie.
Bogaert zal het voorstel nu op tafel leggen bij het College van Voorzitters van de administraties om daar de verdere behandeling te bekijken.
Dat topambtenaren de tweede landstaal moeten kennen, zit eigenlijk vervat in een wet uit 2002, maar werd sindsdien nooit uitgevoerd. N-VA staat honderd procent achter het voornemen van de staatssecretaris, dat niet in het regeerakkoord vervat zit. Ben Weyts noemde die kennis van de tweede taal "verschrikkelijk evident". "Wij steunen u volledig in het rechtzetten van die schande".
Bondgenoten Ook Ecolo-Groen is niet tegen het voorstel gekant. "Wij zijn bondgenoten als u daar op een slimme en constructieve manier wil op inzetten", zei Kristof Calvo. Hij had het over een kwestie van goede dienstverlening en empathie.
Aan Franstalige meerderheidszijde werd maar lauw gereageerd. Laurent Devin (PS) zei dat de staatssecretaris de steun heeft van zijn partij voor alles wat in het regeerakkoord staat. Zijn MR-collega Jacqueline Galant zit op dezelfde golflengte en voegde eraan toe verklaringen te betreuren over zaken die niet in het regeerakkoord staan.
"De openingszin van Devin was klaar en duidelijk", reageerde Siegfried Bracke (N-VA). "U kan het op uw buik schrijven". Hij raadde Bogaert aan eens te gaan praten met voormalig minister van Ambtenarenzaken Luc Van den Bossche (sp.a), die indertijd met zijn Copernicus-hervorming het openbaar ambt trachtte te hervormen. Vergaderen in tweetalige omgeving De staatssecretaris benadrukte in zijn repliek dat zijn voorstel geen bevolkingsgroep viseert. "Ik ben zelf niet perfect tweetalig", gaf Bogaert toe. Wel gaat het voor hem om een efficiëntiekwestie. Hij haalde daarbij het voorbeeld aan van een vergadering in een tweetalige omgeving.
De CD&V'er heeft begrip voor alle reacties en zal met zijn voorstel naar het College van Voorzitters trekken om "in de context van een vergadering te kijken hoe we dit verder kunnen behandelen". Hij merkte ook op dat de wet uit 2002 misschien aan de harde kant is en opperde dat misschien in een tweede kans moet worden voorzien indien iemand niet slaagt in de proef.
"Het College moet niet beslissen. U kan vragen aan de kalkoenen wat ze van Kerstmis vinden", reageerde Weyts. "U moet niet langer besluiten uitvaardigen die de uitvoering van de wet uit 2002 beletten. U moet die wet, die is gestemd door Franstaligen en Nederlandstaligen, gewoon uitvoeren". (belga/adha)
-------------------
Diagonaal herlezen
Mijn vrouw is een volbloed raspaardrealist, en toen we gisteren samen het Journaal bij de V°RT zaten te ondergaan, merkte ze op met een schuine blik op haar eigen husband, dat de Vlamingen, toch maar Jantje labbekaks waren. Dat was haar zienswijze op die tien jaar oude Wet, voor een vast deel der Belgen dode letter gebleven. Prima zei, ze : voortazan met zn allen geen 120 Km per uur meer, geen parkeermeters meer, geen dit meer en geen dat : we doen voortaan, Wet of geen Wet, alleen nog wat we zelf willen. Een mooie manier toch om te tonen dat we vierkant ons voeten vegen aan zon land? Daar zit wat in, dacht ik, maar vermits we in Italië wonen, zal dat de carabinieri maar matig interesseren!
Toen ik, een beetje uit nostalgie denk ik, daarbij partij trok voor die dappere Hendrik, die als Flamingant toch niet erg op zn plaats zit bij de Tjeven, herinnerde ze zich opeens ook die camerabeelden waarin we Eyskens als een opgetuigde driemaster naar de camera toe zagen zeilen, toen deze weg zwaaide naar de opduikende Hendrik Bogaert, die uitgebreid aan het woord werd gelaten, terwijl den Cleynen Eyskens nagelbijtend erbij van het ene been op het andere stond te wippen. Hij had, namens alle oude CVP-krokodillen een daverende speech voorbereid om Bart DeWever tot op het bot af te branden, en daar kwam die baardeloze jongeman toch mooi in beeld, om Bart zo goed als helemaal gelijk te geven . Ik dacht voorwaar op dat moment, dat de Forza Flandria op het punt stond een feit te worden .Dat was in het najaar 2010, toen BDW nog 100 kilo minder lichaamsgewicht had, maar 100 kilo meer verstand.
En nu is die Bogaert minster kunnen worden! En zie, het eerste wat hij doet is weer een vranke teut opzetten over taalperikelen waar geen kat meer van wakker ligt, en die niet eens in de Vlinderakkoorden staan opgenomen. Want die Vlinderakkoorden : dat is de max!
Moraal van het verhaal? Hendrik zal door het Establishment, na een stille wenk door La Cour/Het Hof, waarschijnlijk vroegtijdig worden aan kant geschoven, na voordien volledig gemuilkorfd te zijn geweest. Zijn ster zal nooit meer schitteren aan de Tjevenhemel, tenzij mochten straks in oktober de bazuinen van de Apocalyps weerklinken.
De Nieuwe VU is lijk de Beaujolais : il est arrivé! De bokken en de schaapjes, verkleed als Zwarte Leeuwen, zullen, tot de stembureas die dag gesloten worden, weer hun koppeke uitsteken uit de plooien van de gouden mistgordijnen. Om tegen de morgen tot nog ns - weer af te reizen naar het Land van Belofte .
Wie die dag de hamer hanteert, zal het verschil maken! Want het ijzer wordt gesmeed als het heet is. En dat, die simpele waarheid, wist BDW niet eens! Zeg nu zelf : verdient die man eigenlijk een tweede kans? Een tweede kans : om wat te doen?
De communicatieploeg van premier Di Rupo wachten lange dagen, lange nachten. 'Ze moeten namelijk op een bijna paranoïde manier alert zijn', vindt RTBF-mediawatcher Alain Gerlache. Van 1999 tot 2003 was hij woordvoerder van Guy Verhofstadt. Hij schrijft regelmatig bijdragen voor De Morgen.
De politieke wereld en de Franstalige media zijn er nog steeds niet goed van: het mediaoffensief van de N-VA was een schot in de roos! In nauwelijks twee dagen tijd en met drie welgemikte slagen heeft de grootste oppositiepartij de federale regering knock-out gemept. Ze heeft daarbij wel flink wat - onvrijwillige - hulp gekregen van de Europese Commissie, die donderdag al vraagtekens had geplaatst bij de betrouwbaarheid en de grondigheid van het begrotingswerk van de nieuwe regeringsploeg.
De uitval van N-VA-Kamerlid Theo Francken vorige vrijdag over de koninklijke dotatie heeft in regeringskringen voor chaos en verwarring gezorgd. En daarvan heeft N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts zondagmorgen handig gebruik gemaakt in Het Nieuwsblad op Zondag. Met zijn 'onthullingen' over de verzwegen salarisverhoging voor de ministers deelde hij een uppercut uit die pijn deed. Terwijl de regering in alle talen zweeg, ontstonden verhitte discussies op de sociale netwerken.
En ondanks de aarzelende ontkenningen in de televisiedebatten van de vertegenwoordigers van de meerderheid kon Bart De Wever, die in De zevende dag meer dan ooit meester was over het politieke spel, de buit binnenhalen. Hij kon zich zelfs een paar ironische opmerkingen veroorloven over de beschuldigingen van onverantwoordelijkheid en amateurisme die gewoonlijk zijn partij ten deel vallen. Een uitnodiging om ook op de RTBF zijn zegje te komen doen wees hij af. Waarom zou hij ook? De media hadden zijn verhaal afdoend bij de Vlaamse bevolking gebracht. En politiek gesproken zullen de nauwelijks verhulde spanningen tussen Vande Lanotte, Chastel, Van Ackere en Di Rupo het vertrouwen en de cohesie tussen de regeringspartners vast niet versterken. Twee vliegen in een klap.
Voor Elio Di Rupo is het een serieuze waarschuwing. Ook de Franstalige media hebben eruit geconcludeerd dat hij van de N-VA beslist geen cadeautjes zal krijgen. Natuurlijk is dat geen nieuws, maar hij zal eraan moeten wennen: aan Vlaamse kant is er een echte oppositie en daarvan is aan Franstalige kant geen sprake. De drie parlementsleden van het FDF staan geïsoleerd en hebben de grootste moeite om geloofwaardig over te komen als het niet om hun communautaire corebusiness gaat. En Ecolo is begonnen aan een interne campagne voor de voorzittersverkiezing en de uitkomst van die strijd ligt zoals bekend bij de groenen nooit vooraf vast. Bovendien hebben de ecologisten hun handen vuil gemaakt door hun medewerking aan de staatshervorming en hun aanwezigheid op alle andere bestuursniveaus samen met PS en cdH. Ook de Franstalige meerderheidspartijen aarzelen. MR-voorzitter Charles Michel zei vorige zondag dat de aangewezen houding tegenover de N-VA er een van onverschilligheid is. Dat is misschien zo in het zuiden van het land, maar voor de federale regering is dat zelfmoord...
Te midden van deze tegenstellingen tussen Noord en Zuid, die groter zijn dan ooit, is Elio Di Rupo nog bezig zijn weg te zoeken. Hij is zich bewust van zijn wankele imago in Vlaanderen en in een poging om zijn taalhandicap te compenseren heeft hij de voorkeur gegeven aan niet-politieke optredens in de media, zoals zijn bezoek aan de Music For Life-studio. Geen verrassend initiatief voor iemand die altijd ook gevoelig is gebleken voor niet-politieke communicatie, getuige de oprichting van het Festival du Film d'Amour in zijn eigen Bergen.
Elio Di Rupo is geneigd om enkel te communiceren als hij daar baat bij heeft. Maar vandaag is hij eerste minister en wordt hij langs twee kanten belaagd. De politieke oppositie is Vlaams. De andere oppositie, die vanuit de vakbond, behoort tot zijn eigen kamp en is nadrukkelijk aanwezig in Wallonië. Een complexe situatie die maakt dat je in de media slechts kunt standhouden als je op een bijna paranoïde manier alert bent, ieder ogenblik, dag en nacht, ook op zondagochtend... De tijd van de goed uitgekiende en handig aan de media gepresenteerde communicatieplannen is voorbij. Vandaag moet je altijd en overal op je hoede zijn om de aanvallen te zien aankomen. Je moet - al is het soms manu militari - aarzelende ministers naar het front sturen en als dat nodig is zelf tot de aanval overgaan, op het gevaar af enkele klappen te incasseren.
Ook dat is de taak van een eerste minister. In deze tijd van onlinemedia en sociale netwerken die dag en nacht en zeven dagen op zeven actief zijn, is die taak zwaarder dan ooit tevoren.
-------------------
Diagonaal herlezen
Mag ik als klein zelfstandig aannemerke in de grote wijngaard van de internetfora en flora, in heel die zaak het hoernalistieke zoeklicht lichtjes in een andere richting draaien? Of zou er, naast een zak-studieboekje over Nederlands voor Dumys, ook een dergelijk huis-tuin- en keukenboekje bestaan over Smoelen trekken voor Gevorderde Sossen ?
De duidelijkste les uit heel die affaire is dat de ploeg als geheel, geheel onbekwaam is. En dat ook etaleert in alle richtingen. Dat komt omdat die ploeg geleid wordt door een onbekwame maar listige roverhoofdman met wapperende zwarte haardos, die meer met zijn eigen haantjesgedrag bezig is dan met het proberen de zaak in goede banen te leiden. Hij doet mij denken aan die haan, die parmantig stappend over het erf van de buren, meent van de kant van buurmans kippetjes recht te hebben op de dikste graankorrels, maar ondertussen gretig rondspeurt naar hanige jonge kiekens om mee te robbedoezen .Naarmate de Opperhaan zich wentelt in de glorie, en steeds internationaler gaat, verhoogt het niveau van die speelkameraadjes aanzienlijk. Een jonge god, een narcissus gelijk! En ja, het hof besturen, zaaien en planten, dat doen anderen wel . Als Meneer maar zijn Brusselse nachtrust Nightclubs heeft.
Ook op gelet dat de Dauphin (Paul Magnette) zich meer en meer begint te roeren als een opgeblazen kikker? Hij wil, om ook gezien te worden, gewoon naast Cruella Onkelinx staan, die van zich afbijt dat de Eu-commissarissen er niets van kennen, zij wel. Popolleke is dus druk doende zijn marktwaarde aan te scherpen De Europese Richtlijnen zijn maar suggesties ). Voor geval dat de chef zou struikelen . Nu de weg voor Franscouillonse Premiers weer open ligt, wenkt het Geslacht Magnette misschien wel een schitterende toekomst. Misschien wordt hij op een mooie dag wel de Eerste 100% pure President van het Waalse Kiekenkot!
De voorlopige lijst met bewijzen van onbekwaamheid even in een paar woorden bewaren voor het nageslacht : zaken die met zijn allen gedurende 550 dagen lang in hun sacrosante regeringsonderhandelingen werden overeenkomen, zonder te weten dat die in strijd zijn met de grondwet (de centjes van de Royalen), jongleren met de nobele rekenkunde (minsterwedden als een jojo, budgetrekeningen die uren ver in de wind stinken), de invoering van een nooit toegepaste taalwet van 2002 beknibbelen, voet bij stuk houden om vervalste cijfers in een wet te gieten (Toertebaum in de Brusselse Justitie), en dat is nog maar het topje van de ijsberg dat de kraaien hebben uitgebracht in een enkel weekeindje .
Het kan natuurlijk niet, al zou het een wereldprimeur zijn : den Cleynen Eyskens die Gaston Eyskens-den-Ouden opdelft lijk Oldenbarneveldt, om deze lijk de hedendaagse Achmet-I-Kill-You zijn onderkruiperswerk van 1970 te doen opbiechten, toen hij met zijn gekuip de Vlaamse meerderheid verkwanselde voor een bord linzensoep, opgesmukt met een tricolore lintje.
Sorry mensen : mijn vergelijking Eyskens/Oldenbarneveldt is totaal naast de kwestie. De laatste immers deed alleen goed voor zijn volk en zijn land en werd doorvoor onthoofd, de eerste deed slecht voor zijn volk en zijn land, en werd daarvoor, bijna in een geur van heiligheid, in de adelstand verheven. Allez, Bredero, zeg gij ook eens wat
Maar optimistisch van karakter zijnde, hou ik het liever bij Johan Cruyff, ook een Hollander, toen die zei dat elk nadeel se voordeel heb. Immers, door dat verraad kon het zaad ontkiemen dat Vlaanderen weer groot zal maken Als wij maar hard genoeg aan de boeien blijven sleuren, zullen die op zekere dag wel begeven.
Wij bestrijden immers het laatste full-time all-round socialistisch Europees land, dat wij daarvoor terecht in een stukje als dit, als titel een karretje zonder wielen hebben genoemd
598 DI RUPETTO ICARUS ACHTERNAâ¦DE VAL VAN DE EU-SS
dinsdag 10 januari 2012
598 DI RUPETTO ICARUS ACHTERNA DE VAL VAN DE EU-SSR
Als de wereld te zwaar weegt
-------------
Blogje met een koortsig randje ..
Niemand mag verarmen : met deze slogan lukte het Elio Di Rupetto,de baas van de Parti Scandale, de sleutels van de macht in handen te krijgen. Wallonië is al decennia lang qua armoede en desolaatheid, het evenbeeld (zo niet erger) van Griekenland, maar dan zonder de antieke schoonheid ervan. Enfin : ik wik mijn woorden, en laat U eerst genieten van twee voor ons, Republikeinen, positief ingestelde geluiden. De ontnuchtering komt helemaal onderaan.
Er zijn zo van die dagen dat zwijgen zelfs nog beter is dan goud. Vooral als ge daarbij een tekst van iemand vindt, die beter weergeeft wat ge zelf denkt en voelt, dan dat ge dat zelf kunt. Ik zal meer zeggen : Guvaal schoot de Knip- en Plakploeg van Di Rupetto gewoon als een kleiduif uit de lucht, en Lucky9 doet gewoon hetzelfde in de overtreffende trap met zowel Klein Brussel (België dus) als met Gross Belgien (de E-USSR)
Ik kan mezelf alleen maar in een klein hoekje terugtrekken, om te genieten en te bedenken : moest ik nu eens een paar écht Europese talen spreken en schrijven : hoe graag zou ik deze twee stukjes proza wereldkundig maken! En ja, begot : most het Esperanto er door komen, dan verstaat de hele wereld mekaar!
---------------------------
10-01-2012
De knip en plakploeg
Ik heb hier al enkele malen gesuggereerd, dat het wel eens zou kunnen dat deze regering Di Rupo geen lang leven beschoren zal zijn. Wel bijna was het al gebeurd. Ze bleek nl nu al in de onmogelijkheid te zijn bepaalde afspraken na te komen, ware het niet dat ze gered werd door het toeval. Een deus ex machina, maar dan aan het begin van het verhaal, niet aan het einde. Nóg straffer dus dan de Griekse tragedies! Het parlement mag nl alleen maar artikels van de grondwet wijzigen, als die door het vorige parlement voor herziening vatbaar zijn verklaard én het huidige parlement het daarmee eens is. Dat wordt geregeld door artikel 195. Enkele van die zgz hervormingen uit het nieuwe regeerakkoord blijken nu niet voor herziening vatbaar te zijn verklaard en kunnen dan, normaal gesproken, ook niet worden doorgevoerd (bv die van de hervorming van de senaat). Door puur toeval - ge moet maar 'chance' hebben! - blijkt dat het fameuze artikel 195 zelf echter voor herziening vatbaar was verklaard. M.a.w. kan in feite alles gewijzigd worden, als men eerst maar dat artikel 195 zelf wijzigt. En daar houdt het niet mee op. De wijziging die nu eerst dient te worden doorgevoerd - eigenlijk een grondwetswijziging om te grondwet te wijzigen! - zal alleen maar gelden voor deze regeerperiode. Na Di Rupo blijft alles weer bij het oude. Van knip en plakwerk gesproken... 'De grondwet is geen vodje papier', heeft Leo Tindemans ooit gezegd, toen hij het ontslag van zijn regering aan de koning ging aanbieden. Dat blijkt tegenwoordig wél zo te zijn. De totalitaire democratie is niet ver meer af.
Waarom mag men de waarheid niet schrijven? Waarom mag de bevolking de waarheid niet weten?
Waarom mag niemand weten dat de islam een extreem gewelddadige ideologie is?
Waarom worden pers en media door censuur aan banden gelegd en gedwongen om te indoctrineren?
Waarom mag niemand verslag uitbrengen over de verschrikkelijke en racistische feiten die dagelijks gepleegd worden, geheel in overeenstemming met de islamitische doctrine?
Waarom wordt de vrije meningsuiting gemuilkorfd?
Het antwoord op de vraag waarom is eenvoudig: uit angst. Schrik omdat de waarheid voor de meerderheid van de bevolking aan het licht zou kunnen komen. Laat me dit even uitleggen.
Indien aan het licht zou komen dat de islam een gewelddadige ideologie is, sneuvelt definitief het sprookje dat de invoering van een multiculturele maatschappij een goed iets kan geweest zijn.
Op het ogenblik dat het tegendeel overduidelijk blijkt, sneuvelt tegelijkertijd ook het sprookje dat we in een democratische maatschappij zouden geleefd hebben, want de meerderheid was geen vragende partij voor ingrijpende sprookjes.
En op dat zelfde ogenblik zou de meerderheid van de bevolking beseffen dat we in de aanloop tot een fascistische dictatuur leven.
Een dictatuur die in feite reeds ingesteld werd zonder verkiezingen, zonder legitimering, zonder volmacht, zonder mandaat en zonder toelating. Het Europees parlement is een instelling zonder de minste macht. De verkozenen spreken en lopen er rond voor spek en bonen met champagne en kaviaar.
De EU-nomenclatuur daarentegen greep in stealth-mode en dus in het geniep, heimelijk en op fascistoïde manier de macht. Zelfs het feit dat ze daarmee de idealen van de stichters van de Europese gedachte op afschuwelijke manier verkrachtten, weerhield hen niet.
Fascistisch is elke ideologie die streeft naar de instelling van een politieke dictatuur en de volledige controle over het maatschappelijk leven via de media en de eigen organisaties. Langer kan een waarheidsgetrouwe definitie niet zijn.
Het meest moorddadige voorbeeld hiervan is en blijft de islam, op de voet gevolgd door wat met de marxistisch-leninistische doctrine zou kunnen noemen die uitmondde in het stalinisme en zijn derivaten. Het meest actuele in het oog springende voorbeeld hiervan is wat velen terecht reeds Eussr, of Europese Unie van Socialistische Sovjet republiek noemen.
Een fascist is aanhanger van zulke ideologie, ook al pleegt hij in de beginfase nog geen geweld.
Fascistoïde is elk gedrag dat de agenda van fascisten steunt, goedpraat of helpt te bewerkstelligen met logistieke, politieke of financiële steun of valsheid in uitlatingen en geschriften.
Het gedrag van de massamedia is dus fascistoïde en iedereen die islamkritische partijen (zoals de PVV in Nederland en het VB in België) fascistisch noemt is niet alleen een leugenaar, maar vermoedelijk zelf een fascist, en niet diegenen die door hen worden belasterd.
Iemand die zijn land, natie en Europa wil beschermen tegen de meest abjecte vorm van fascisme die ooit bestaan heeft, de islam, is het tegendeel van een fascist. Hij bestrijd het fascisme. Daarom zijn de fascisten bang en zaaien verwarring door de anderen te betitelen voor wat ze zelf zijn teneinde kritiek op hun eigen ondemocratische malversaties te anticiperen en te relativeren.
Het spreekt voor zich dat het bewijs voor het racistisch karakter van het islamitisch fascisme door miljoenen doden in de loop der tijden definitief bewezen is.
De fascisten passen net zoals de islamieten steeds valse inversies toe om het eigen morele gelijk te bewijzen en hun opponenten te demoniseren. Zijn zijn gespecialiseerd in valse verklaringen.
De islam is de enige nu nog bestaande oervorm van puur fascisme. Het zal niemand ooit lukken deze historische waarheid te verdoezelen, ook al willen sommigen de formulering ervan gevaarlijk maken voor eigen doeleinden. De geschiedenis van de islam levert immers een patroon op van agressie, bloedvergieten, racisme, slavernij, seksisme en onderdrukking.
De islam is een totalitair systeem, dat zichzelf als onveranderlijk definieert en nog steeds het lef heeft zijn heilig boek de koran te bestempelen als gedicteerd door god zelf.
Uitspraken dat er een gematigde islam bestaat en dat die vredelievend zou zijn, is een brutale leugen. Er bestaan geen gematigde moslims. Er bestaan slechts gegijzelde moslims en een gijzelende islam.
De onverdraagzame reactie op kritiek is het doorslaggevend bewijs dat de islam fascistisch van aard is en hoe dan ook gedoemd om te verdwijnen.
De onverdraagzame reactie op kritiek is het doorslaggevend bewijs dat de actuele EU-nomenclatuur en een deel van het legertje eurofiele apparatsjiks fascistisch van aard is en hoe dan ook gedoemd om te verdwijnen.
Het probleem is evenwel dat fascisten niet de neiging hebben om spontaan te verdwijnen of op te stappen. Dat is niet met de islam gebeurd, niet met het nazi-regime gebeurd, niet met het communisme gebeurd, en zal allicht ook niet met de Eussr-nomenclatuur gebeuren.
Zo lang wij ons spreek- en schrijfverbod laten opleggen over fascistische islam en de islamofiele racisten die het ruggensteun geven zoals de Zweede commissaris voor zogenaamd binnenlandse zaken Cecilia Malmström , zal het fascistisch monster aan kracht winnen en blijven slachtoffers maken.
De nakende financiële rampspoed, gefabriceerd en daargesteld door dezelfde islamofiele fascisten die een ongebreidelde import van islamieten in Europa tot stand bracht, past perfect in hun plannen om een fascistische dictatuur zonder voorgaande te vestigen in een zo groot mogelijk deel van West-Europa.
Wees dus niet beschaamd, beledigd of geïntimideerd als men U uitscheldt voor fascist of racist, want diegene die U poogt te beïnvloeden is dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zelf.
Lucky9
Overgenomen bij http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
GRIEKSE OUDERS DUMPEN HUN KINDEREN STEEDS VAKER
In Griekenland wordt volgens de Britse zender BBC steeds meer melding gemaakt van ouders die hun kinderen achterlaten. Dat schrijft de Nederlandse Volkskrant. Familiebanden gelden nochtans als erg sterk in het Zuid-Europese land. Niet zorgen voor je kinderen wordt dan ook gezien als sociaal onacceptabel.
Een kleuterleidster in Athene vond een paar weken geleden voor Kerstmis een briefje bij een van haar kleuters. "Ik kom Anna vandaag niet ophalen, want ik heb geen geld om voor haar te zorgen."
Antonios is een jonge orthodoxe priester die in de Griekse hoofdstad een jeugdcentrum leidt. Hij vond de laatste twee maanden al vier kinderen voor zijn deur, waaronder ook een baby van slechts een paar dagen oud.
Ondervoede baby's Een ondervoede vrouw benaderde een liefdadigheidsorganisatie omdat ze haar tweeling geen borstvoeding kon geven. Haar baby's lagen zelf ondervoed in het ziekenhuis.
Dergelijke voorvallen choqueren Griekenland, vooral omdat aan de zorg van kinderen zoveel waarde wordt gehecht. Het tegendeel komt in de werkelijkheid echter steeds meer voor. De orthodoxe priester in Athene liet weten dat hij het afgelopen jaar honderden ouders over de vloer kreeg die hun kind(eren) bij hem wilden achterlaten omdat ze de zorg niet meer aankonden. Geen geld, onderdak of voedsel
De ouders hadden meestal geen geld, onderdak of voedsel voor hun kroost. "Voor de crisis uitbrak in Griekenland gebeurden dergelijke oproepen ook, maar nu worden de kinderen veel vlugger aan hun lot overgelaten", aldus Antonius. (adha) HLN
-------------------
Diagonaal herlezen
Ondergetekende heeft, zoals U waarschijnlijk heeft gemerkt, een paar dagen op ralenti gedraaid. Ben zelfs een paar dagen een beetje bleekskes geweest. Maar heb ik de vreugden van het vaderlandsche wereldnieuws moeten missen, de verzorging door mijn Wederhelft was des te aangenamer.
Bij nader toezien moet ik toegeven hier gaarne te bevestigen wat mij het liefst is geweest .
Pleidooi om het begrip cultuurnatie op te frissen
Voor wie er nog aan moest twijfelen: minister-president Kris Peeters is niét voor Vlaamse onafhankelijkheid. Die vaststelling lijkt op het intrappen van een open deur, maar de laatste weken was daar enige verwarring over ontstaan, o.m. door een hoogstvreemde oproep aan Kris Peetersvanwege een zekere Jan Rogiers, broer van de overleden CD&V-topmedewerker Kris Rogiers, om over te stappen naar de partij met de zuiverste, onbezoedelde en humane Vlaamse lijn, zijnde de N-VA, die statutair nog altijd een oprichting van de Vlaamse republiek beoogt.
Uiteraard kwam daar geen antwoord op, maar als proefballon kan het tellen. En zou een grootscheepse inbraak van de CD&V in de N-VA geen gedroomde tactiek van het Trojaanse paard zijn, onder het motto If you cant beat them, joint hem? De natuurlijke aanleg van Bart De Wever om met centrumrechts te flirten zou een en ander vergemakkelijken, en de belegen droom van een Vlaamsnationaal-Christelijk réveil nieuw leven inblazen, als het ware onder een opgefriste AVV/VVK-vlag.
Maar op maandag 2 januari zette Kris Peeters in De Standaardde puntjes op de i: neen, de CD&V kiest niet voor een onafhankelijkheidsverhaal, maar wel voor de deelstaatlogica binnen de Belgische federale context. Het is goed dat hier duidelijkheid over geschapen wordt: de positie van de CD&V is en blijft belgo-reformistisch, waarbij excuusflaminganten en onderkoningen zoals Kris Peeters, voorafgegaan door o.m. Gaston Geens en Luc Van den Brande, een mistgordijn moeten optrekken. Hun taak is om de republikeinse tendens, de onvermijdelijke politieke vertaling van de beruchte Vlaamse onderstroom, af te buigen naar een utilitair-pragmatisch compromismodel dat vooral gericht blijft op de verbouwing van het Belgische huishouden.
De Vlaamse christendemocraten hebben daarin een indrukwekkende staat van dienst. Het redden van de Belgische meubelen was onder Gaston Eyskens al de missie van de eerste staatshervorming in 1970, waar de Vlaamse meerderheid definitief werd geneutraliseerd via de beruchte grendelgrondwet. Als compensatie kregen we een jaar later een Cultuurraad, die zichzelf daarna tot Vlaams parlement zou bombarderen, zonder ooit de bevoegdheid te hebben van een echt parlement. Men denke ook aan de Byzantijnse discussies over een Vlaamse grondwet, die zo niet mocht heten, omdat die anders in tegenspraak zou komen met de Belgische grondwet. Al deze mislukte eieren zijn uitgebroed onder CVP- en CD&V-kloekhennen, in dienst van een neo-Belgicistische agenda.
Vandaag klinkt het Peeters-pragmatisme vooral door in de talloze actieplannen en promotiecampagnes, gaande van de fameuze cuberdons (neuzekens, zie afbeelding), rondgestrooid tijdens het Belgische EU-voorzitterschap, tot ronkende maar weinig substantiële innovatieprojecten zoals Vlaanderen in Actie: marketingballonnen die de Vlaamse regering tot op vandaag lanceert om het politieke onafhankelijkheidsthema te overstemmen.
Vlaanderen onder Di Rupo: een schrik-bewind?
En met succes. 541 dagen federale regeringscrisis hebben de Vlamingen, mede dankzij de ratingbureaus en het Di Rupo-theater, mentaal op de knieën gekregen. Ze hebben zich verzoend met een eeuwigdurend regime van lopende zaken. Er is nooit een separatistische meerderheid geweest, maar nu durft zelfs de N-VA het woord splitsing niet meer hanteren, zich bewust van het feit dat de tijdsgeest zich niet meer leent tot politieke avonturen, laat staan een revolutie. Volgens het conservatief adagium van De Wever heet het nu dat vooral de middenklasse moet worden beschermd,- een hypothetische categorie van welstellenden die zwalpt zoals het Medusa-vlot: iedereen probeert in het veilige midden te blijven, en wie van de rand afglijdt heeft pech gehad.
De schrik zit er dus in, Lamme Goedzak is helemaal terug. Terwijl, contradictorisch genoeg, de Waalse socialistische vakbond tegen haar eigen premier actie voert, bibbert de Vlaamse kleinburger en dankt hij de Heer dat we een federale regering hebben. De N-VA kan, met haar heterogene achterban, dit jaar nog wel een lokale verkiezing winnen, maar neem van mij aan dat het woord onafhankelijkheid niet zal voorkomen in de electorale slogans. Het idee leeft sterker dan ooit dat België om den brode moet geregeerd worden, en dat Vlaanderen zich moet tevreden stellen met het afknabbelen van bevoegdheden, om vooral zijn middenklasse te vrijwaren. Het fameuze centenflamingantisme dus. Onafhankelijkheid wordt daarbij als een irrealistische en zelfs catastrofale optie voorgesteld (K. Peeters: Ik durf zelfs denken dat een volledig onafhankelijk Vlaanderen ons veel pijn zou doen, en ons jaren achteruit zou slaan, DS, 2/1/12).
Deze collectieve Vlaamse depressie is eigenlijk veel erger dan het feit Di Rupo-I op zich, met zijn kwakkele representativiteit. Het idee dat wij met een propere lei kunnen beginnen vanuit een historisch herstelpunt, en dat Vlaanderen zich als autonome natie kan profileren die op alle gebieden het verschil kan maken (sociale zekerheid, milieu, tewerkstelling, asiel en migratie, ) , is gedegradeerd tot een doemdenkbeeld. Dat is ook de reden waarom de francofonie, veel slimmer en listiger dan de Vlaamse meerderheid (zie ook verder), op een zeker ogenblik met een Plan B op de proppen kwam, zijnde een splitsingsscenario. Dat was nooit een ernstige optie, maar daarmee kon de Vlaamse weerbaarheid uitgetest worden, en die bleek nul komma nul.
Vanaf dan kon het chantagespel beginnen en kreeg het Vlinderakkoord vaste vorm, met als protagonisten de zielige hansworsten Beke en Decroo die met hun rug tegen de muur stonden, terwijl de Vlaamse linkerzijde, onder leiding van Caroline Gennez, hen mee het pistool tegen het hoofd hield. De schrik voor de hete adem van de N-VA, maar ook de angst voor een desintegratie van de Belgische staat, dreef de traditionele partijen tot het even traditionele compromis (met Guy Verhofstadt als deus-ex-machina), waarin BHV werd gesplitst, maar waarin bijvoorbeeld gans Vlaams Brabant geruisloos in een Brusselse invloedssfeer werd opgezogen,- de zgn. metropolitane gemeenschap. Dat laatste is dan weer een essentiële hoeksteen in een verfransingsstrategie die de Vlaamse meerderheid moet breken.
Het verdriet van België
Dat brengt ons op de valstrik van het meerderheidsdenken binnen de Belgische constructie. Onlangs las ik het tractaat De Kwantumsprong De wet breken om recht te halen van Brecht Arnaert. Volgens zijn stelling volstaan vijf minuten Vlaamse politieke moed om, met de boekjes van de obscure filosofe/romanschrijfster Ayn Rand in de hand, de grondwet eenzijdig aan te passen, de grendels te verwerpen en onze meerderheid voluit te laten spelen. De wet breken om recht te halen, klinkt het stoer. België hoeft dan niet afgeschaft te worden, de Vlaamse onafhankelijkheid is een zwaktebod. In Laken knikt Albert II zonder twijfel goedmoedig bij het lezen van dit epistel: dit is een variant op de participationistische these die al 60 jaar meegaat, en die enkel méér Belgische ellende heeft opgeleverd. In wezen maakt B. Arnaert dezelfde denkfout als David van Reybrouck, die met zijn G-1000 een door-en-door vermolmde constructie wil renoveren.
Ik ga hier niet verder in op de tamelijk lachwekkende premis van het objectivisime, dat een politieke waarheid logisch te bewijzen zou zijn,- dat is een vrome illusie die ik sinds Aristoteles dood waande. We leven in een gespleten universum en politiek gaat over keuzes en strijd tussen waarheden. Het is niet alleen aan de politicus, maar vooral ook aan de burger om partij te kiezen: ook in de Twittermaatschappij zullen wij (opnieuw) moeten leren kleur bekennen, meningen staven, het conflict aangaan, en inzien dat dit allemaal ook existentiële gevolgen heeft, m.n. onze materiële en sociale conditie bepaalt.
Wat wel een uitgebreide repliek verdient, is de idee dat de Vlaamse meerderheid binnen het Belgische staatsverband de puntjes op de i zou kunnen zetten. Ten eerste is dat in demografisch en sociologisch opzicht een tweesnijdend zwaard. De Vlaamse meerderheid is namelijk niet zo solide en duurzaam als sommige wijsgeren uit het Heuvelland aannemen. Op microniveau is er het fenomeen van de rand rond Brussel, de inwijking en de verfransingsdruk, waarbij Vlaamse gemeenten op volstrekt democratische wijze onder een Franstalig bestuur komen. Grendels hoeven hier niet, men speelt gewoon de wet van het getal.
Op makroniveau hanteert de Belgische francofonie een andere tactiek, namelijk deze van een asiel- en migratiepolitiek die duizenden nieuwe (hoofdzakelijk Franstalige) Belgen oplevert, aangevuld met Vlaamse allochtonen, door links gerecupereerd, die de PS-agenda gedwee zullen uitvoeren. De schattingen zijn, dat binnen 10 tot 20 jaar de Vlaamse meerderheid in België geabsorbeerd zal zijn door Frans- en anderstaligen. Vanaf dan, ik geef het u op een briefje, zullen de grendels opgegeven worden, uiteraard niet zonder nieuwe Vlaamse toegevingen op financiëel of territoriaal vlak.
Maar het finale argument gaat zelfs niet over getallen,- het gaat over een cultuurclash. België is gewoon gemaakt en ontstaan vanuit een Latijnse logica: het is een casino waar we uiteindelijk altijd verliezen, ook al rinkelt de jackpot eventjes om de sfeer erin te houden. Met de regelmaat van de klok mispakken de Vlamingen zich aan de Machiavellistische logica van de francofone onderhandelaars, en dat zal niet anders zijn bij een ontgrendelde Vlaamse meerderheid. De wet zal niet gebroken worden om recht te halen; ze zal, binnen het Belgisch compromismodel, aangepast worden via een tekst die steeds twee lezingen toelaat, maar waarbij de francofone lectuur het uiteindelijk haalt. We hebben dan gewoon niet goed gelezen. Want lezen is tussen-lezen (intel-legere voor de Latinisten): we zijn met andere woorden een slag dommer. Het verdriet van België is een verhaal van dubieuze vertalingen, uitgelokte misverstanden en Vlaamse dislexie.
Indianenverhalen
Bekijk hoe de aanslepende onderhandelingen, voorafgaand aan Di Rupo I, evolueerden: de onthullingen in De Standaard/Le Soir zijn bepaald ontluisterend voor o.m. de partijvoorzitters Wouter Beke en Alexander Decroo. Zie bv. De twee atoombommen die niet mochten lekken[8]van 18 december j.l.[9]
Als boertjes lieten ze zich om de tuin leiden door de francofone onderhandelaars, die in een (ongetwijfeld Franstalig geredigeerd tekstontwerp) allerlei valstrikken listig verstopt hadden.
Milquet confronteerde Beke met de kleine lettertjes van het getekend akkoord over de nieuwe staatshervorming (het ging over een tweetalige Kamer van de Raad van State, die alle geschillen aangaande de faciliteitengemeentes zou kunnen beslechten), waarna de CD&V-voorzitter begon te jammeren dat dit niet aan de geest van de tekst beantwoordden. De geest van de tekst! Men hoort het nauwelijks onderdrukte Homerisch gelach van de francofone onderhandelaars tot hier. Vlamingen die niet eens kunnen lezen, en zich dan op de geest van de tekst beroepen!
Ik koester een mengeling van morele verontwaardiging en intellectuele bewondering voor die francofone goocheltechniek van de dubbele bodem. Maar alleszins toont ze aan dat er in elke federale concertatie een soort ingebouwde, duurzame cultuurkloof sluimert. De Franstaligen goochelen, de Vlamingen kijken ernaar, tot ze merken dat hun zakhorloge weg is. In de Belgische slapstick worden de Vlamingen eigenlijk met de minuut dommer, omdat alle IQ-criteria tijdens de interlinguïstische (intercommunautaire/interculturele) confrontaties in het voordeel van de francofonie spreken. Zij bepalen de spelregels in een metataal die ik gerust Belgisch durf noemen. Ik heb het ooit vergeleken met de Indianen in Noord-Amerika, die hun land verkochten voor een paar kratten whiskey, omdat ze in hun taal niet eens een woord hadden voor landeigendom.
De verleiding om in te gaan op de francofone diplomatieke logica, waarachter een element van Cartesiaans rationalisme, Romeinse verglossing (de kleine lettertjes) én Machiavellistische sluwheid schuilgaat, plaatst ons bijvoorbaat in een ongelijke situatie. Dat ontbrekende inzicht in de cultuurkloof maakt dat de Vlamingen blijven verliezen, hoe hard ze ook werken en hoe soepel of onverzettelijk ze zich ook opstellen. Elke vertaling is een verraad (traditore, traduttore, om het in de taal van Elio Di Rupo te zeggen).
Van taalgemeenschap tot cultuurnatie
Wim Delvoye, de man die op zijn eentje de Vlamingen actuele kunst leerde haten
De bakkerin bij ons in Overijse lost het op haar eigen manier op. Zij neemt het zekere voor het onzekere en spreekt de klant in het Frans aan, volgens het principe van Pascal: betreft het een francofone inwoner, dan is die tevreden, en als het een Vlaming is, voelt die zich niet gekrenkt. Eventueel wordt de rest van de transactie tussen twee Vlamingen zelfs in het Frans afgesloten (al meegemaakt!), uit pure hoffelijkheid en behoefte om de talenkennis te etaleren.
Op die manier zou het probleem van de Vlaamse meerderheid nog veel sneller kunnen opgelost worden dan de grootste optimisten aan gene zijde van de taalgrens durven veronderstellen: België heeft ons zoveel hoffelijkheid en diplomatie bijgebracht, dat we alleen nog slecht Frans en bekakt Nederlands spreken. Dat is zelfs geen deelstaat meer waard. De mythe van de meertalige Vlaming heeft alleen maar het idee versterkt bij anderstaligen (ook bij EU-werknemers overigens) dat het Nederlands bij ons nauwelijks nog een voertaal is, waarom zouden ze dan de moeite doen om het aan te leren.
Dat brengt ons bij de these van het cultuurflamingantisme, die voor mij boven alle economische argumenten staat: zonder volwaardige cultuurruimte, die leeft via de taal en die politiek-staatkundig is afgebakend, blijven we negers met een stropdas in het koloniale Congo. We zijn dus gedoemd om het Nederlands te herontdekken, zoniet worden we opgeslokt door het zwarte gat van de indifferentie.
Een taal is namelijk veel méér dan een communicatiemedium, een gebruikstaal: onder het vocabularium zit een universum vol associaties, nuances, gevoelswaarden. De rijkdom van een taal situeert zich voorbij het register van de strikte betekenissen, in het onnoemelijk uitgebreid reservoir dat men het collectief bewustzijn noemt,- alle rationele-, ethische- en gevoelswaarden die we min of meer delen, zonder dat er iets van op papier staat. Daaronder zit dan nog iets veel vager en alomvattender, namelijk het collectief onderbewuste, ook wel de onderbuik genoemd,- een vettige stroom van driften en energieën, angsten en verlangens, die met onze historische conditie verbonden zijn.
Het is aan de schrijvers, kunstenaars en intellectuelen om dit reservoir steeds weer om te woelen en te herkneden tot actuele cultuurobjecten die de gemeenschap in haar totaliteit aanspreken. We spreken dan over een cultuurnatie. Ze is pluriform en homogeen tegelijk. Frankrijk en Duitsland hebben zich, ondanks alle multiculturele en Angelsaksische druk, als dusdanig weten te handhaven, net omdat ze fundamenteel ééntalig zijn. Er loopt een lijn van Luther over Goethe tot Brecht, en een andere van Molière over Proust tot Houellebecq, die deze cultuurgenen doorgeeft en horizontaal distribueert. Zeker had elk van deze literatoren een eigen persoonlijkheid en stijl, en beslist waren ze allemaal op hun manier wereldburgers. Toch maak ik me sterk dat ook een winkelbediende in de Duitse Aldi een stukje Goethe spreekt en denkt. Ik weet het zeker, ik heb ooit een verpleegster van het Rode Kruis Wagner horen zingen op de parking van de Bayreuther Festspiele, hoewel ze daar alleen maar stond om gasten op te vangen die appelflauwtes kregen van de warmte. En zelfs al heeft die Aldi-cassière geen letter van Goethe gelezen, het zit in haar accent, haar intonatie, zinsbouw, woordkeuze, het ritselt in haar ondergoed. Zelfs Nederland cultiveert dat taalkundig-verbindend merkteken, en kijkt meewarig-vertederend naar de polyglotte, hoffelijke Vlaming die in vijftien talen stottert.
Het is dan ook een enorme handicap dat onze cultuurmakers zich van hun emanciperende missie niét bewust zijn. De Vlaamse schrijvers spreken en schrijven onze taal niet, ze frazelen maar wat in het luchtledige, ook en vooral net wanneer ze volks proberen te doen en in pissijntaal vervallen, genre Dimitri Verhulst. Het Belgicisme van de Vlaamse culturele elite heeft haar zodanig van de onderstroom geïsoleerd dat de Vlaming zich bepaald kulturfeindlich gaat gedragen,- een fatale neerwaartse spiraal. De hilariteit omtrent de kakmachine van Wim Delvoye, de Baas Gansendonck van de Vlaams-Belgische kunstwereld, is prototypisch.
Zolang deze Vlaamse kloof zich doorzet tussen elite en basis, zal ook de Belgische dubbelzinnigheid blijven overleven. Een verpletterende verantwoordelijkheid die onze boekenbeurscoryfeeën dragen. En de media die hen ten tonele voeren.
Res Publica
Ach, dat objectivisme. Objectief is er geen enkele reden om het Nederlands als cultuurtaal te handhaven. We kunnen ons snel laten verfransen, in afwachting dat het Engels de wereldtaal wordt. We kunnen dan de grenzeloze wereldcultuur assimileren, niets is makkelijker en voordeliger. Objectief is er ook geen reden om voor Vlaamse onafhankelijkheid te ijveren. De geldstromen van de sociale zekerheid kunnen zich omdraaien, en België geniet internationaal en Europees nog altijd meer krediet dan Vlaanderen.
De clou ligt elders. Het gaat om intersubjectiviteit en het niveau van de communicatie, die uiteindelijk het niveau van de democratie bepaalt. Sociale cohesie, niet als kleinburgerlijke gezelligheid maar als hoogburgerlijk bewustzijn van een gedeelde cultuur. De taalverloedering die zich in de audiovisuele media afspeelt, de VRT voorop, mikt, ik vrees zelfs met voorbedachte rade, op het indammen van die bewustzijnsverruiming. Men heeft schrik van het volk en zijn revolutionaire potentie, daarom moet het ondergedompeld worden in lullig amusement en sentiment, de leutigheid van de talkshow en de BV-ersatzcultuur waar, godbetert, ook Bart De Wever zich heeft ingegooid.
Terwijl wij naar een politiek-bewuste cultuur en een cultureel-bewuste politiek moeten toegroeien, ver boven en buiten de trivialiteit van het mediacircus. Ik heb vroeger al herhaaldelijk gewezen op de literaire dimensie van een collectief grondwetsontwerp. Het kan hier niet zomaar gaan om een quasi-onbegrijpelijk document, in elkaar geknutseld door juridische techneuten. Integendeel, moet dit constitutioneel charter haast een gedicht zijn dat door een kind van zes gekend, begrepen en doorvoeld is. De stenen tafelen van een volksgemeenschap dus. Een Bill of Rights, een oer-konde die vijfhonderd jaar moet meegaan. Ik weet het, het klinkt als waanzin in deze apokalyptische tijd. Toch is die nieuwe grondwet het enige dat ons kan redden van de totale nivellering en atomisering.
We moeten niet inbreken in een versleten grondwet, we moeten er een nieuwe opstellen, voor een nieuw land in een nieuwe tijd. Aan dat ontwerp moet een intens debat voorafgaan. De democratie speelt zich primair niet af in het parlement noch in het stemhokje, en ook niet in Thurn & Taxis, maar op straat, in de huiskamers, de cafés, de internetfora. Over alle ideologische grenzen heen, en zonder cordons, zullen de Vlamingen opnieuw moeten leren hun mond open doen en een pen leren hanteren, de kunst van de onenigheid ontdekken. De Vlaamse debatkring Res Publica is uitdrukkelijk met het oog daarop van start gegaan: als een intersubjectief platform dat uiteindelijk Vlaanderen cultureel, intellectueel én politiek (weer) op de kaart moet zetten. Het einddoel is een volwaardige eigen natie en niets minder, niet omdat we zon verstokte nationalisten zijn, maar vooral omdat we in een soort collectieve beschaving blijven geloven.
België kan in dat verhaal geen rol spelen, tenzij deze van distopie, negatieve plek, verzameling van ondeugden en voorbeelden hoe-het-niet-moet. De republikeinse uitdaging is anderzijds project en utopie tegelijk. Ik blijf erin geloven, meer dan ooit, ondanks de hatelijkheden van links en het reactionair geroezemoes van rechts. Voorbij het klassieke Vlaams-nationalisme moet hij ons bevrijden van alle oude kwalen en frustraties. Een kwestie van durven en springen. Herinneren, maar vooral ook vergeten, achter ons laten. Er leeft, dat weet ik zeker, ook en vooral bij de doorsnee-Vlaming, een verlangen naar zon oerkonde die een tijdperk afsluit en er een ander opent. Een tekstuele caesuur dus, een dwarssnede in de geschiedenislijn.
Ik zal eindigen met een zeer politieke uitspraak van Sören Kierkegaard, een universeel denker die leefde en schreef in een taalgebied dat nog kleiner is dan het onze:
Het is beslist waar, zoals de filosofen zeggen, dat het leven naar achteren moet worden begrepen. Maar ze vergeten de andere kwestie, dat het leven naar voren moet worden geleefd.
Waarop wachten we.
-------------------
Diagonaal herlezen
Niets aan toe te voegen, buiten de opmerking dit artikel minstens 10 x te herlezen.
Spijtig dat onze Francofone medeburgers, vooeral zij die leven tussen ons, boven de taalgrens, intellectueel niet in staat zijn om dergelijkeNederlandse teksten te bevatten. Spijtig langs de ene kant, omdat ze iets fundamenteels moeten blijven missen, maar anderzijds weer niet, omdat die anders nog na-ijveriger zouden worden ..
Ik kan weer niet nalaten te wijzen op de historische zware fout van DeWever, om daags na de verkiezingsoverwinning van juni 2010, niet met opgeheven hoofd naar de Koning te zijn gestapt, om deze mede te delen dat hij de regering zou vormen lijk die door Vlaanderen gewenst was. Zo buige het niet, zo barstte het!
Nu weet ik tenminste wie precies ik hieronder tegen de schenen zal stampen
--------------------
Vande Lanotte tikt Chastel op de vingers
Vicepremier en minister van Consumentenzaken Johan Vande Lanotte (sp.a) vindt dat minister van Begroting Olivier Chastel (MR) gisteren de communicatie over de lonen van de federale regering in handen had moeten nemen. Dat heeft Vande Lanotte laten verstaan in Peeters & Pichal op Radio 1.
"Een vlugge uitleg zou veel zaken in een ander kader hebben geplaatst, maar het is niet gebeurd."
Tijdens het radio-interview zei Vande Lanotte, zonder Chastel evenwel bij naam te noemen, dat de minister van Begroting had moeten reageren op de commotie over de lonen. "Maar bon, die mensen zijn zich allemaal aan het installeren in een nieuw kabinet, maar in de toekomst moet dat beter."
"Een vlugge uitleg zou veel zaken in een ander kader hebben geplaatst," zei Vande Lanotte, "maar het is niet gebeurd. Ik denk dat we al de collega's moeten duidelijk maken dat als de Nederlandstalige of de Franstalige pers met iets komt je moet klaarstaan om te communiceren, ook als dat op een zondag is.
(...) In deze had men bij het kabinet-Begroting de regels moeten uitleggen, want er zijn een aantal zaken niet gezegd - eenvoudige dingen die medewerkers van Begroting zouden moeten kunnen uitleggen."
"Niet voor elk probleem moet de minister zelf komen", geeft Vande Lanotte toe. "Er zijn perswoordvoerders die goede inlichtingen moeten krijgen en die moeten kunnen doorgeven aan journalisten. Ik denk dat we die organisatie in de regering nog op punt moeten stellen." (belga/mvdb)
-------------------
Diagonaal herlezen
Notte (Vandela), als gewezen Minister van Begroting (Ministre du Budget : volgens mij wringt die vertaling een beetje nee, het is erger : ze rammelt aan alle kanten, net zoals de begroting zelf) weet alles over mank lopende begrotingen waarover best gezwegen wordt, en hij maakt dan ook het eerste scheurtje in de reputatie van de operette-regering van Di Rupetto I. Een echt team spreekt normaal als uit één mond, niet zo dus de rancuneuze playboy met de platte facie uit Oostende.
Er wacht die man een schitterende tweede carrière, nu de plastische chirurgie zover gevorderd is, dat er complete gezicht-transplantaties mogelijk zijn. Minister Cruella Onkelinx zal dat wel terugbetalen, ze betaalt trouwens zelfs déplantaties terug van mislukte inplantaties ..
Weet U, na lezing van het CV van de Heer Ollivier Chastel, Waal en Liberaal uit Scharrelroi, gaat mijn sympathie meer uit naar deze man, dan naar mijn volksgenoot, de Rode Linxe scharrelaar en ruziestoker van aan het zèètje. Zeg nu zelf, een Niet-Sos, een Waalse Riberaal die van Vlaamse bouviers houdt, die moet toch van de Vlamingen zelf ook houden?
Wat ik ook niet wist, is dat het woord bouvier in verband staat met boeuf (rund) en dat die loebassen dus hun naam te denken hebben als goede waakhond voor een kudde koeien. Een beetje zoals een herdershond zijn naam te danken heeft als werkgezel van de schaapherder.
U snapt toch ook het plaatje? Franscouillonse meesters houden liefst bouviers, omdat zij op die manier voortdurend herinnerd worden aan hun meesterschap over de getemde Vlaamse Leeuw. De geweldige zwarte Bouvier des Flandres zie afbeelding hierboven - is inderdaad niet alleen de gedroomde allemansvriend, maar hij bezit een onuitputtelijke werkkracht
Misschien een ideetje voor Meneerke Peeters om de vlag van de Vlaamse Gemeenschap (deze met de rode tong en de rode klauwen) lichtjes aan te passen? Geen klauwende leeuw, maar een opzittende bouvier, die pootjes geeft
Dan kunnen wij de Dreigend Aanvallende Zwarte Leeuw voorbehouden voor de echte Vlamingen.
Vladimir Poetin werd onder Stalin in het geheim gedoopt
De Russische premier Vladimir Poetin heeft zaterdag in de kathedraal van Sint-Petersburg de middernachtmis ter ere van het orthodoxe kerstfeest bijgewoond. Ter gelegenheid daarvan maakte hij bekend dat hij tijdens het bewind van Stalin daar in het geheim gedoopt werd.
Na de dienst vertrouwde Poetin aan journalisten toe dat "deze kathedraal speciaal is voor mij, omdat ik er gedoopt werd". Vervolgens kwam de onthulling op zijn website terecht.
De moeder van de Russische eerste minister nam de kleine Vladimir indertijd samen met een buurman in het geheim mee om hem te laten dopen. De vrouw was immers bang van de reactie van Poetins vader, die lid was van de communistische partij en dus officieel atheïst was. Poetin werd geboren in 1952, een jaar voor de dood van Stalin. Poetin, die niet vaak over zijn privéleven en de familiegeschiedenis praat, liet ook weten dat de begrafenisplechtigheid voor zijn ouders eveneens in die kathedraal plaatsvond.
De Russische premier, een voormalig lid van de KGB, de geheime dienst tijdens het Sovjettijdperk, spreekt openlijk over zijn geloof sinds hij de politiek inging. Hij ontmoet vaak orthodoxe geestelijken.
President Dmitri Medvedev en zijn vrouw woonden de misviering voor het orthodoxe kerstfeest bij in de kathedraal in Moskou. De dienst werd geleid door de Russisch-orthodoxe patriarch Kirill. De geestelijke riep de regering zaterdag overigens op om meer begrip te hebben voor het massaprotest tegen de fraude bij de parlementsverkiezingen in december die gewonnen werden door Poetin. (belga Bron De Morgen)
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik heb het gevonden : de hedendaagse heersende perceptie over De Hogere Machten moet een erg vloeibare substantie zijn, want ze begint zo wat de spuigaten uit te lopen, vindt U niet? In Amerika is het de laatste tijd, met de verkiezingen in zicht, allemaal weer God bless America, zelfs de halve of hele Muzelman Houssein Moh-bama kan er niet over heen, en nu klinkt van uit het Mausoleum van Lenin dezelfde muziek met Kerstmis! Niet Coca Cola, maar OPIUM (godsdienst) IS GODD FOR YOU .
Van uit mijn overtuiging voel ik mij daar niet slecht bij.
Maar terzake : we zouden ons aan het begrip evidentie houden! En geloof is bij uitstek niet evident.
Waar er nog meer verschil is tussen de evidentie, de perceptie en de reflexie is wat opstijgt uit de labyrinten van de Wetstraat : op Sinterklaasdag 6 december URBI ET ORBI verkondigen dat men zal inleveren op de eigen minsterwedden, en op 12 december elkaar een opkikkertje geven van al rap 2000 meer per maand : knoeiwerk van het zuiverste gehalte! Naast de schijn-begroting 2012, de Koninklijke jo-jo van de dotaties, de vervalste tellingen voor de justitie in Wallo/Brux, de uit hun voegen barstende kabinetten, en al die enorme blinkende luxuswagens AUDI A8 die daar rondrijden, kan dat tellen! Is dat nu een regering van blunderende graaiers, of van graaiende blunderaars?
Daar in die maandenlange onderhandelingen op basis van cijfers aan de Franscouillons toegeven dat de taalverhoudingen in de Magistratuur in hun voordeel mogen aangepast worden, maar als dan blijkt dat deze cijfers schromelijk vervalst werden, niet durven reageren, maar de akkoorden in wetteksten gieten : dat is pàs een echte Vaderlandsche daad, die recht geeft op minstens de Titel van Barones. Klinkt niet mis : Barones Deep Purpelbaum!
Na precies dertig dagen,heeft de Vlinderregering dus een eerste dodelijke nederlaag behaald. In paniek worden de eigen stellingen nu hertekend met de woorden : de gemaakte rekenfouten/tikfouten zullen worden rechtgezet en we zullen het nooit meer doen. Wij hebben een goede ploeg en jullie mogen daar niet aan twijfelen
Maar goed dat er nog wakkere burgers zijn, die op aangeven van de verongelijkte N-VU, dapper in het verweer gingen! Was die alertheid er niet geweest, de maatregelen waren morgen een verworven recht geweest!
Nog evidenter in de algemene en in de persoonlijke verdwazing is de Europese Voorzitter van de EVP, de O Zo Christelijke Eenheids Volks Partij, die meent dringend te moeten tussenbeide komen in de nieuwe Grondwet van een ander land (Hongarije). Volgens de echte democraten staat de grondwet vol nationalistische symbolen en democratische beperkingen.Daar staan in die Nieuwe Grondwet, namens het Hongaarse Volk, dingen in die echt met de model-democratie een loopje nemen : geen homo-huwelijken, geen abortus, geen euthanasie, het Christelijk geloof is het fundament der Natie : waar gaan we naartoe? Als de Ouaarde Ouielfriede, vriend van Het Hof/La Cour, niet optreedt in hoogsteigen persoon, zullen de Hongaren straks nog hun grenzen sluiten voor de wereld-reddende Muzelmannerij!
Dat, om de man in kwestie te blinddoeken, één enkel slap spaghetti-lintje kan volstaan : de vondst is niet van mij, dat is evident, maar een treffender gelijkenis voor deze in voortdurende staat van orgasme verkerende ouderling, bestaat er niet. Alleen de asceet met de vissen-ogen kan beter!
Wil ik eens wat zeggen? Het Oude Avondland, geprangd tussen een katholiek Oosten (tot aan de Oeral) en een katholieke Nieuwe Wereld, moet van binnen-uit de Nieuwste Kruistocht prediken. Over de naam kan er onderhandeld worden : indien geen Tempelierskruis, dan minstens een Kruis van Lotharingen. Voor mijn part mag het zelfs de Oorlogsvlag der Twee Rozen worden, de naam doet er niet toe. Als het doel maar niet veronachtzaamd wordt.
Welk doel, vraagt U nu?
Wel : als er van uit de Wereld-Muazlmannerij tegen ons een Jihad, een niet te ontkennen Heilige Oorlog gevoerd wordt, moeten wij dan hun 5de Colonne persé vooruithelpen met subsidies en met onderdak? Als we die jaarlijkse 8 miljard, zijnde de kostprijs voor de immigratie, nu eens konden aanwenden voor de uitrusting van een aanvalsleger?
Want, militair gesproken, blijft de aanval nog altijd de beste verdediging!
Nee hoor, beste vijanden van de Staatsvuiligheid : ik predik geen oorlog. Het zou mij al voldoende zijn, moesten onze Grote Geesten die 8 miljoen per jaar willen beginnen afbouwen. Die Muzelmannen en Muzelvrouwen zijn niet dom : als goed verstaander zullen ze met een half woord genoeg hebben om terug op, onder of naast het Zuiderkruis te gaan hokken.
Pssst
In De 7de Dag legde Wathelet Sr mits enig rekenwerk, een beetje lacherig uit, dat die opslag eigenlijk een..inlevering is. Pure Franscouillonse rekenkunde! Best dat praatvaar Cruella dat niet moest uitleggen, ze zou zeker gepleit hebben lijk voor de Begroting 2012 voor de Eurocommissaris, dat de anderen fout waren. Om de eenvoudige reden dat de PS altijd gelijk heeft. Beide resultaten zijn echter wel eender : alles blijft zoals het was. Morgen staan de gazetten vol met iets anders.
Maar wacht eens???? 1° die Ben Weyts, de N-VU ontdekker van die fraude, dat is toch geen uil? En 2° wil Mr Di Rupetto zijn loonstrookje van december even checken? En 3° waar heb ik ergens het volgende gelezen?
De regering legde de nieuwe lonen vast op de ministerraad van 16 december. Volgens de kranten stijgen de lonen van de premier en de vice-premiers van 224.000 naar 248.000 euro bruto per jaar (+ 11%), die van de ministers van 220.000 naar 238.000 (+ 8%) en die van de staatssecretarissen van 210.000 naar 227.000 (+8%).
We hebben nog maar net vernomen dat onze keuning het moet stellen met slechts 3% opslag en nu blijkt dat de Geakte Regering zichzelf beloont met 8 tot 11% meer snoepgeld.
Hallo, Ministerraad van 16 december, wilt U zich even laten kopiëren? En wat is dat met kranten die daarover de echte cijfers neerschreven?
Ondergetekende heeft nog niet dikwijls geapplaudisseerd voor DeVadder, maar als die zegt dat dergelijke zaken gewoon dodelijk zijn, kan ik het hem alleen maar helpen wensen ..
Nu in het weekend de leeuwen meestal niethun kooien zitten, maar gelucht worden in familie-verband, even van de godsdienst een godsdienstkwestie maken . Jullie weten toch dat godsdienst is lijk slechte politiek : als U zich niet bemoeit met politiek, dan bemoeit de politiek zich wel met U.
Als amateur-filosoof, of would-be filosoof, als U wilt,vond ik in onderstaande woordenbrij alleen de geleerde weergave van wat ik gemeenzaam de sprookjeswereld pleeg te noemen. Wel wel, dacht ik, daar is die goeie ouwe Emmanuel weer! En waarachtig, in de dikke brij die Mr André Cloots hieronder opdient, kon ik inderdaad met het vergrootglas enkele pareltjes ontdekken.
Afgezien van de pretentie die doorklinkt in het begrip moderniteit in een 2000 jaar oude wereldgodsdienst, vind ik de paradignawissel het best gevonden. Met een beetje goede wil zie ik er het purper in van een van de 22 nieuw gewijde kardinalen. Wist niet dat er voor normen- en begrips-verdwazing zelfs een apart woord bestond. De verwijzingen naar Tertio vond ik effenaf storend : nog erger als politiekers die om zichzelf en hun plaats in de hiërarchie te bewijzen, ondoordacht refereren naar mekaar. Alsof Annemans moet verwijzen naar de Loodgieter!
Beste lezer : blijf AUB de beker drinken tot de droesem, en het artikel dus tot het einde toe lezen. De vertroosting vindt U helemaal onderaan, samen met iets om Uw mond te spoelen.
O ja, neen, Mr André Cloots twijfelt er niet eens aan, of de figuur van de timmermanszoon uit Nazareth ooit wel, degelijk bewezen, historisch bestaan heeft. Een heikel punt misschien? Men neemt aan van wel, om erger te voorkomen. Alhoewel er tot hiertoe nergens dergelijk objectief bewijs werd voorgedragen. Noch Joodse noch Romeinse Geschiedschrijvers gewagenover de Dood van de Koning der Joden . Wijze mannen hebben Hem, de mythische figuur, doorheen de eeuwen woorden in de mond gelegd, die ze zelf met heel wat minder gezag hadden kunnen uitspreken. En die wijze woorden : wel : het zijn maar woorden, maar ze zijn universeel, en dus zijnze waarachtig! Het Onze Vader telt al wat meer woorden dan De Tien Geboden van Mozes, en de Amerikaanse Constitutie, om veel minder te zeggen heeft er vele honderden meer nodig. Ziezo, met dat perspectief kunnen we even verder.
Fundamentele moderne inzichten, maar ook iets wezenlijks in de structuur van het christendom staan op het spel. De pluraliteit ligt ingebakken in de moderniteit net als in de incarnatie-idee. Die visie mist filosoof André Cloots in het debat over het manifest Gelovigen nemen het woord.
Een van de belangrijkste omwentelingen in de filosofie van de laatste eeuwen is ongetwijfeld de zogenaamde Copernicaanse Revolutie van Immanuel Kant. Het inzicht dat alle kennen ten diepste gestructureerd is door het bewustzijn. Dat geldt niet alleen voor ons kennen van de wereld of van de mens, maar ook van God.
Kants revolutie staat centraal in de discussie die het manifest Gelovigen nemen het woord op gang bracht. Kant leerde ons dat in onze kennis het centrum niet ligt bij het object maar bij het subject. Wanneer we dat toepassen op de godsdienst leidt dat ook daar tot een Copernicaanse Revolutie: al ons kennen van God is menselijke kennis. Zoals de Nederlandse theoloog Harry Kuitert het vulgariserend uitdrukte: alle woorden van boven zijn van beneden. Dat beïnvloedt ons verstaan van de Bijbel, van het statuut van de kerk en zoveel andere dingen eigenlijk alles. De Bijbel is, in tegenstelling tot de Koran, niet het letterlijke woord van God; door God gedicteerd van bovenaf. Het Woord van God is de Christus en de interpretatie van die Christus gebeurt door de vier evangelies, de theologie, de kerkvaders, de traditie, het kerkelijke leergezag en uiteindelijk het individuele hart van iedere gelovige. Interpretatie alom dus. Geen wonder dat vele belangrijke geloofswaarheden uit het Credo het resultaat zijn van lange en hevige discussies in de eerste eeuwen van het christendom, bijvoorbeeld rond de goddelijkheid en de menselijkheid van Jezus. Met veroordelingen allerhande en uiteindelijk de beslissing door een Concilie. De Franse filosoof, Marcel Gauchet, noemt daarom het christendom, in tegenstelling tot de islam, de godsdienst van de interpretatie, van de indirecte transmissie. Die interpretaties, dat leert ons de Copernicaanse Revolutie, zijn altijd mensenwerk al zal de gelovige daar ook de Geest Gods in aan het werk zien.
Die wending naar de mens is een van de basispijlers van de moderniteit. Een andere centrale pijler is de radicalisering van de gelijkheid: liberté, égalité, fraternité . Gelijkheid op de eerste plaats van alle mensen. Er zijn geen hogere en geen lagere mensen, zoals vroeger de adel, de koning, de priester of de monnik. Het gaat ook om gelijkheid van godsdiensten, plaatsen, tijden, planeten enzovoort. In een middeleeuwse wereld is alles hiërarchisch geordend. Moderniteit betekent dat niets en niemand uit zichzelf hoger is. Elke hiërarchie is een menselijk product.
Er zijn nog heel wat andere aspecten van die verschuiving naar voren te brengen, maar alleen deze elementen betekenen al een aardverschuiving voor de godsdienst. Het al of niet aanvaarden ervan leidt naar twee wereldvisies en meteen naar twee kerkvisies en twee visies op religie. En zoals Carl Schmitt of Eric Voegelin al een eeuw geleden betoogden, ook twee visies op de incarnatie, het hart van het christendom. De spanning tussen de nadruk op God en de nadruk op de mens zit in de incarnatie ingebakken. Ze houdt ook de spanning in tussen verticaliteit en horizontaliteit, tussen de priester als vertegenwoordiger van God en als voorganger van de gemeenschap. Elke interpretatie van de incarnatie is een wankel evenwicht. Het is nooit of/of, maar altijd én/én. Dat maakt trouwens de idee van incarnatie zo uniek. Maar de interpretatie ervan is niet zomaar gegeven. Elke accentverschuiving naar de ene of de andere kant maakt een wereld van verschil in ons denken over liturgie, over de plaats van de priester en de criteria van de wijding waarnaar bisschop Johan Bonny verwijst in Tertio nr. 617 en in zo veel andere dingen.
Tussen die verschillende strekkingen is het water soms heel diep. Dan wordt het bijna wat de wetenschapsfilosofie een paradigmawissel noemt: een wissel in de basisvooronderstellingen waarop al ons spreken berust. Als die veranderen, gebruiken we nog wel dezelfde woorden, maar ze betekenen iets anders. We zitten in een andere wereld. En dat kan je niet zomaar theologisch oplossen, omdat je paradigma ook de theologie bepaalt die je naar voren schuift. Met andere woorden: het is altijd een menselijke constructie wat er ook over wordt gezegd. Dat geldt ook voor het standpunt dat Marcel Gielis en Frans Van Looveren verdedigen in Naar sterke centrumkerken met minder priesters in Tertio nr. 617, zelfs wanneer ze, al dan niet terecht, naar Rome menen te kunnen verwijzen. Het eigenlijke probleem is in de eerste plaats in welke mate we, Rome inbegrepen, de moderniteit al dan niet aanvaarden. Dat is niet alleen een probleem voor de islam, zoals we vaak zelfgenoegzaam suggereren. Het is evenzeer een probleem voor het christendom. Zowel in zijn protestantse versie denken we maar aan de fundamentalistische christenen in de VS als in zijn katholieke gedaante.
De jongste decennia blijkt uit het onderzoek naar de moderniteit steeds sterker hoezeer die door het christendom zelf mogelijk is gemaakt, met haar nadruk op de mens, op de wereld hier en nu, op de autonomie van het denken, of met de scheiding tussen kerk en staat. Maar het is ook heel duidelijk hoezeer het christendom het blijvend lastig heeft met dat (klein-)kind. Net zoals het last heeft met een verscheidenheid aan interpretaties. In de protestantse tradities heb je juist daardoor de vele denominaties. Die verscheidenheid is inherent aan de idee zelf van incarnatie. En aan de moderniteit.
De neiging bestaat die verscheidenheid proberen te overwinnen door een hernieuwde uniformisering en zo de spreidstand op te heffen, zoals Emmanuel Van Lierde suggereert in Tertio nr. 617. Dat lijkt me gewoon niet mogelijk, maar vooral ook niet wenselijk. Die spreidstand is niet hypocriet, maar behoort integendeel tot het hart van het christendom zelf, als godsdienst van de incarnatie en van de interpretatie. Dat een bepaalde interpretatie van het christendom daar last mee heeft, meer dan andere, heeft meer te maken met de moderniteit dan met wat nu precies de enig juiste interpretatie en beleving van het christendom is. In de moderniteit net als in de incarnatie-idee ligt alleszins de pluraliteit ingebakken. Ook in die zin is de moderniteit het niet altijd erkende kind van het christendom.
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik hoop, voor zij die tot hier geraakt zijn, dat zij een beetje inzicht gekregen hebben in de vijandelijke stellingen, die ze o zo graag maar dan zonder kennis van zaken, beschieten om te doden. Waarom paradgimeren(?!) die geleerde bollen dan Het Laatste Evangelie van Johannes, geschreven rond 70 na X, waar de aanvangsverzen als evenveel klaroenstoten door de hersenen gaan? Waarom lezen zij niet wat daar staat? Even het volume dimmen dan van het Oratorium van de Johannes Passion van J.S Bach, om deze tijdgenoot van de Zachtmoedige aan het woord te laten.
1. In het begin was het Woord; En het Woord was bij God, 2. En het Woord was God; 3. Alles is door Hem ontstaan; En zonder Hem is niets ontstaan. 4. In wat bestond, was Hij het leven, en het Leven was het licht der mensen; 5. Het Licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis nam het niet aan. 6. Er kwam een mens, van God gezonden; Johannes was zijn naam. 7. Hij kwam tot getuigenis, om van het Licht te getuigen, opdat allen door hem zouden geloven. 8. Hijzelf was niet het Licht, maar hij moest getuigen van het Licht. 9. Het waarachtige Licht, dat alle mensen verlicht, kwam in de wereld. 10. Hij was in de wereld, en ofschoon de wereld door Hem was ontstaan, erkende de wereld hem niet. 11. Hij kwam in zijn eigen bezit; Ook de zijnen ontvingen Hem niet. 12. Maar aan allen, die Hem ontvingen, gaf Hij de macht, Gods kinderen te worden : aan allen, die in zijn Naam geloven. 13. Die niet uit bloed, noch uit de wil van vlees of man, maar die uit God zijn geboren. 14. Het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond! En wij hebben zijn glorie aanschouwd: een glorie als van de Eengeborene uit de Vader, vol van genade en waarheid.
Voornamelijk de eerste twee verzen zijn belangrijk : In het begin was het Woord; en het Woord was bij God, en het Woord was God;
Daar staat volgens mij, dat het woord, de veruitwendiging van de menselijke geest, leidt tot een hogere onbekende en niet-zintuigelijke wereld waar we dan maar, uit onvermogen, allerlei interpretaties aan geven. Waarbij interpretaties altijd maar tijdgebonden interpretaties blijven. Het Woord is Vlees geworden : de mens (het vlees) is zich bewust geworden van het Woord en van de verborgen wereld daar achter. Het klinkt bijna als een godslastering, maar vers 14 hierboven bevestigt het uitdrukkelijk : de waarheid ligt in elke mens, in welke eeuw die ook geboren wordt. Het Hogere, de sterfelijke mens, de geest (product van het menselijk verstand) : zou dat geen mogelijke interpretatie zijn van de Goddelijke Drie Eenheid van de Vader, de Zoon en de H. Geest?
Allo Linxe pers! Onder Jozef Stalin werd in 1952 het kleine Poetinneke gedoopt in St Petersburg. Datzelfde Poetinneke werd later de Chef van de gevreesde KGB, en eenmaal het communisme helemaal dood en begraven, werd hij de opvolger al Staatshoofd van Het Monster. Nog later verklaarde hij in de kathedraal waar hij werd gedoopt, voor het oog van de cameras, dat zijn beide ouders daar begraven werden, al was Papa Poetin een gedichte Rode Vaander. Bij het branden vaan Kerstkaarsje, sloeg dezelfde Poetin dan een reuzengroot kruisteken.
Tja : als onderschrift bij dat kruisteken van Poetin zouden Vers 1 en 2 van Het Laatste Evangelie van Johannes niet hebben misstaan ..
?
Misschien een beetje zwaar op de hand, deze 14 verzen uit dat Laatste Evangelie van Johannes? Och, wat wil je : de mens is uiteraard in deze donkere periode van het jaar, altijd een beetje geneigd tot zwaarmoedigheid. En weemoed, als de avond valt, die niemand kan verklaren
Ja en dan dat misverstand dat ook hier bij André Cloots in stand wordt gehouden, dat de Muzelmannerij zo maar een andere godsdienst is. Dat moet zo nodig om politiek correct te zijn in elke tekst staan van die belgicisten die in Tertio en in Kerk en Leven schrijven . Uit schrik voor de Bazen, durven zij niet schrijven wat zij echt denken. De Islam is niet alleen een slechte kopij van het kinderlijk eenvoudig origineel, de Profeet-Pedofiel misbruikt er de goede begrippen uit om er een wrede en onverdraagzame woestijn-hiërarchie mee op te bouwen. Juist, Meneer Cloots : een honingbij en een wesp hebben inderdaad ook veel gelijkenissen. Tot U ze met zachte dwang een beetje verder uit Uw omgeving wil houden .
En dan spreek ik nog niet van hun voortbrengselen of hun nut voor de mensen.
