De grote kamer van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) hervormde op vrijdag 18 maart het arrest in eerste aanleg en kwam tot het besluit dat Italië kruisbeelden in openbare scholen mag hangen zonder de conventie van de rechten van de mens te overtreden en de vrijheid van godsdienst te schenden. De beslissing al of niet kruisbeelden te hangen ligt binnen de appreciatiemarge van elke staat. De verplichte kruisbeelden op staatsscholen in Italië zijn niet in strijd met de rechten van niet-katholieken. Dat heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg vrijdag 18 maart '11 beslist. De zaak begon in 2001 toen Soile Lautsi haar twee kinderen naar een openbare school stuurde in Albano Terme, in het noorden van Italië. Zij merkte op dat in alle klaslokalen een kruisbeeld hing en vond dit indruisen tegen het principe van de scheiding van kerk en staat. Maar de vrouw kreeg geen gehoor bij de Italiaanse rechtbanken, waarop ze naar Straatsburg stapte. Daar kreeg ze vorig jaar ook gelijk. Zeven rechters, onder voorzitterschap van de Belgische Françoise Tulkens, kwamen unaniem tot de conclusie dat 'de aanwezigheid van het kruisbeeld door leerlingen makkelijk geïnterpreteerd kan worden als een religieus teken en dat ze bijgevolg het gevoel kunnen krijgen opgevoed te worden in een omgeving met een religieuze stempel'. Tegen dat vonnis ging de Italiaanse regering in beroep en zij krijgt nu gelijk. Volgens het hof mag Italië zelf bepalen al dan niet kruisbeelden in de klassen te verplichten. Het hof erkent dat het kruisbeeld vooral een religieus symbool is, maar stelt dat er geen bewijs is dat een dergelijk symbool in de klas invloed heeft op scholieren. Deze beslissing van het Europees hof is bindend. (Bron: De Standaard, 19.03.11)
Op zijn website[1] publiceert het EHRM op 18/03/2001 een kort bericht over de zaak:
"Dans laffaire Lautsi et autres c. Italie, qui concernait la présence de crucifix dans les salles de classe des écoles publiques en Italie, la Cour a conclu à la non-violation de la Convention. Elle a estimé en particulier que la question de la présence de symboles religieux dans les salles de classes relève en principe de la marge dappréciation de lEtat dautant plus en labsence de consensus européen sur cette question dans la mesure toutefois où les choix dans ce domaine ne conduisent pas à une forme dendoctrinement." Persbericht (Frans)[2] Het Lautsi arrest van de Grote Kamer (Frans)[3]
"In the case of Lautsi and Others v. Italy, which concerned the presence of crucifixes in Italian State-school classrooms, the Court found no violation of the Convention. It held in particular that the question of religious symbols in classrooms was, in principle, a matter falling within the margin of appreciation of the State - particularly as there was no European consensus as regards that question - provided that decisions in this area did not lead to a form of indoctrination." Persbericht (Engels)[4] Het Lautsi arrest van de Grote Kamer (Engels[5])
Van het persbericht is er ook een Italiaanse[6] en Duitse[7] versie beschikbaar
Eerder publiceerden we een artikel van advocaat Fernand Keuleneer (overgenomen uit het christelijk weekblad Tertio) met kritiek op het arrest in eerste aanleg: 'Niet alles is een mensenrecht' [10]
Op het Lautsi-arrest komt Nieuw Pierke zeker nog terug
-----------------------------
Pssst
1ste Versie : deze morgen week het duister en we konden weer de bomen zien in het bos.
2de Versie : toen de zon opkwam, werd het klaar.
De 1ste versie is de huisstijl van onze media : langdradig, naast de essentie, vooral als deze niet in hun kraam past, en daaruit volgend : tal van onbenullige details die de aandacht afleiden. De 2de versie vermeldt de feiten en laat de lezer/kijker toe om zelf zijn persoonlijke conclusies te trekken : hij kan zowel de bomen als het bos zien, en nog zoveel meer, ook dat wat hem/haar niet wordt voorgezegd.
Over mensenrechten met of zonder kruisbeelden, moet niet van bovenaf één denkrichting opgelegd worden. Dergelijke systemen bestonden in de Middeleeuwen, de USSR en de DDR en het is goed dat er nog ouderwetse Rechters zijn die boven de nieuwlichterij uitkomen.
Het staat dus 1 0 voor de kruisbeelden, een dode mus, in vergelijking met wat voorbereid wordt : het Muzelmannen-geloof beledigen zal straks volgens de mensenrechten activisten strafbaar racisme worden. Waardoor de match beëindigd wordt met 1 5.
Let op mijn woorden! Want men trapt niet ongestraft op de staart van een adder. Zie afbeelding hierboven.
Als ik de dames mag introduceren? Die van vroeger kennen we al : Saraatje Palin, niet op haar kersenmondje gevallen (the difference between a pig and a mother? The one with the lipstick on is the mother. Goed, hé!) , en de nieuwe schijnt nog een categorie erger (en beter) te zijn. Met zon voorkomen (en met zon naam) springt elke rechts geaarde man direct in de houding over heel zijn lichaam. Dat de Linxe Democraten in ons land, met Caroline Genez in het achterhoofd, daar niet happig op zijn, kan ik best begrijpen; maar dat is nog geen reden om zo balsturig te doen. Amerika is immers een heel stuk vliegen van Cuba vandaan, zodat Moeders Liefste (SS uit H.) wel bij zijn Cubaanse Schonen zal blijven. Daar zijn ze tuk op de blinkende smoelwerken en bultende slipjes van allekapitalistische socioloog-achtigen. En Steve weet het : alles, maar dan ook alles voor de Revolutie van het Profitariaat!
Hier komt ze dus, de Pizza Marguerite van de Bachmann-stam. Michele Bachmann : ze vist in dezelfde vijver als Sarah Palin: evangelische christenen en Tea Partysympathisanten. In De Morgen. Brrr!
--------------------------------
De Republikeinse Congresvrouw Michele Bachmann uit Minnesota doet zogoed als zeker een gooi naar het Amerikaanse presidentschap. Bachmann is een favoriete van de Tea Party en staat bekend om haar aangebrande, ultraconservatieve uitspraken. Als ze daadwerkelijk meedoet, is dat een streep door de rekening van een andere potentiële kandidate, Sarah Palin.
·
TOM VANDYCK VANUIT DE VS
Michele Bachmann vormt binnenkort een 'exploratory committee' voor een presidentskandidatuur. Dat zeiden haar medewerkers anoniem aan diverse Amerikaanse media, hoewel Bachmann het zelf nog niet bevestigde. Toch lijkt het zogoed als zeker dat ze meedoet in 2012.
Ondanks haar weigering om formeel te bevestigen dat ze kandidaat is, zette Bachmann wel het CNN-artikel waarin dat gesteld wordt op haar Facebookpagina. Bachmann zegt al maanden dat ze nadenkt over een kandidatuur en gedraagt zich ook zo. Ze duikt regelmatig op in Iowa en New Hampshire, de staten waar de eerste voorverkiezingen doorgaan.
"Ik ben erbij in 2012, in de zin dat ik deel wil zijn van de conversatie en ervoor zorgen dat president Obama maar één termijn zetelt en geen twee", zei ze aan de televisiezender ABC.
Pech voor Palin Michele Bachmann zetelt sinds 2007 in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden (de tegenhanger van onze Kamer van Volksvertegenwoordigers), waar ze een conservatief district in de voorstad van Minneapolis vertegenwoordigt. Ze heeft zich opgeworpen als een vooraanstaand lid van dat halfrond. Sinds de verkiezingen van eind vorig jaar is ze voorzitter van de 51-koppige Tea Partygroep binnen de Republikeinse fractie.
Dat Michele Bachmann de Republikeinse nominatie kan winnen, laat staan het Witte Huis, is op zijn zachtst gezegd twijfelachtig. Daar is ze wellicht te radicaal voor. Bachmann hoort bij de uiterst rechtse vleugel van de Republikeinse partij, die gelooft dat president Barack Obama deel uitmaakt van een haast communistische samenzwering om gewone Amerikanen hun rechten en hun vrijheid af te pakken.
Toch kan Bachmann een factor worden in de Republikeinse voorverkiezingscampagne, waar een aanzienlijk publiek bestaat voor een kandidate als zij. Dat is om te beginnen slecht nieuws voor Sarah Palin. De ex-gouverneur van Alaska en voormalige presidentiële running mate geeft al maanden aan dat ook zij een kandidatuur overweegt. Bachmann, een niet onaantrekkelijke brunette, lijkt niet alleen fysiek op Palin, ze vist ook in exact dezelfde vijver: evangelische christenen en Tea Partysympathisanten.
Voor die laatsten wordt het overigens steeds moeilijker kiezen. Ook senator Rand Paul, die afgelopen november met de steun van de Tea Party verkozen werd in Kentucky, stelde deze week dat hij een kandidatuur overweegt. Hij zou dat echter alleen doen als zijn vader, de bij de Tea Party al even populaire Congresman Ron Paul, deze keer niet meedoet.
Iowa De oprichting van een exploratory committee laat Bachmann wettelijk toe om geld in te zamelen voor een presidentscampagne. Dat comité zou ze nog voor de zomer oprichten, al kan de zaak in een stroomversnelling komen als ze meedoet aan het eerste Republikeinse presidentiële debat, begin mei in Californië.
De voorbije weken richtten ook de voormalige parlementaire top-Republikein Newt Gingrich en ex-gouverneur van Minnesota Tim Pawlenty zulke comités op. De eerste voorverkiezing gaat begin volgend jaar door in Iowa, een buurstaat van Minnesota. Daar heeft Bachmann nog een ander streepje voor: ze werd er in 1956 geboren.
---------------------------
Pssst
(heb me weer niet kunnen inhouden van te zondigen tegen de achterklap en het liegen. Van het eerste meest, Eerwaarde Biechtvader)
Zou het kunnen, dat de Zalige Houssein Barack Mohbama nu al van zijn voetstuk wordt afgehaald, door de Mietjes en de Pietjes van De Morgen? Dat ze Black is Beautifull nu al, zo lang voor de verkiezingen, inruilen voor het seksistische Ladies are Beautiful en dan nog God-betere-het, voor Ladies van de Evangelische Christenen en Tea Party-sympathisanten! : het is Godgeklaagd!
Zijn er dan geen gelovige socialisten meer?! Waarom bemoeit Rudy De Leeuw er zich niet mee? Waarom mag Madame Béatrice Saccoche niet mee op straat komen om te schelden op de Vlamingen?
Ge ziet van hier : de dag dat er een van die goed-gedraaide en goed van poten en oren voorziene Amerikaanse senatoren naast BDW of Bruno Valkkeniers opduikt : dat zou pas het einde van den Belziek betekenen en om dat te beletten heeft ons Beatrice meer dan één saccoche veil!
Waarschijnlijk omdat er niemand veel over schrijft, doet hij het dan maar zelf. Visionair, of valse nederigheid? Over wie ik het heb? Over Bart I van Vlaanderen, over wie anders? En geloof me : ik meen het!
Elders vertrouwde hij ons toe, door al die lof toch niet zo licht van de grond te gaan en ook dat vinden wij geweldig. Die kat in Downing Street 10 zullen we best laten waar ze is, want het zou alleen maar aanleiding kunnen geven tot bittere spot. Ze (de kat) is nochtans een schitterende vondst voor na-ijverigeNiveanen-haters .
Hier vindt U nix daarvan, buiten brandende nieuwsgierigheid. Daar huist nu geen Churchill meer in Downing Street 10, en de heroïsche tijden van 40-45 zijn al lang voltooid verleden tijd, maar toch! Daar zouden toch historische woorden moeten gesproken zijn als kapstokken voor wat staat te gebeuren met het Meesterwerk van 1830! Maar geslepen als hij is, laat BDW eens te meer zijn eigen achterste zien, doch niet het achterste van zijntong.
Maar wetende dat de tijd de steden verslindt, en dat geen tronen blijven staan, zou BDW binnenkort toch moeten voor de dag komen met de vangst van een paar vette vissen, net als de kat van Cameron Voorlopig geniet hij nog het voordeel van de twijfel, maar zijn kredietlijn loopt uit. Doet hij het, of doet hij het niet?! De mensen van Vlaams Belang staan klaar om een handje toe te steken om hem te pushen. Want zoals het nu gaat, geraakt hij toch stilaan ingebusseld, niet?
Whatever you do, please don't step on the cat, because there's no way I could politically survive that. Het is niet meteen een boodschap die je verwacht als je de Britse Prime Minister bezoekt in zijn ambtswoning. Maar Engelsen koppelen hun zin voor diepgewortelde tradities - het land kreeg nooit de Franse revolutionairen over de vloer - nu eenmaal aan hun heerlijk gevoel voor humor, tongue in cheek. Downing Street 10 is bij uitstek het symbool van Groot-Brittannië en dus was de recente verhuizing van kater Larry - alias the Chief Mouser to the Cabinet Office - van een Londens asiel naar het bekende adres opgemerkt nieuws. Larry werd aangetrokken nadat er een rat zou gesignaleerd zijn in de buurt van de woning. De kater werd officieel aan de talrijk opgekomen pers voorgesteld, waarbij het dier getuigde van mensenkennis door al te nieuwsgierige journalisten eens flink te krabben. Later werd het publiek nog ingelicht door de woordvoerder van de eerste minister dat Larry zijn eerste namiddag in de ambtswoning grotendeels slapend had doorgebracht. Het belang van het welzijn van de wispelturige Larry - that darn cat seems to be everywhere in the house vertrouwde een minister mij toe - is dus niet zomaar een grapje. Iedere bewoner van Downing Street 10 wordt nu eenmaal de symbolische mededrager van de Britse natie. Cherie Blair kwam dat te weten toen ze de halve natie over zich heen kreeg, omdat haar een slechte relatie met de toenmalige Chief Mouser Humphrey werd aangewreven. Sir Downing, wiens portret nog steeds in de inkomhal hangt, had zich dat nooit kunnen inbeelden toen hij eind 17de eeuw de residentie bouwde op de zompige gronden die hij er gekocht had. Churchill noemde het huis het resultaat van de samenwerking tussen een oplichter van een projectontwikkelaar en een charlatan van een aannemer. Slechte funderingen op een moerassige ondergrond veroorzaakten een oneindige ellende van barstende muren en gebroken trappen in langzaam wegzakkende huizen. Toen koning George II in 1732 het nummer 10 van de straat cadeau gaf aan het ambt van First Lord of the Treasury (nog altijd de officiële titel van de Prime Minister), was het dus zeker niet met het idee dat het huis ooit zou opklimmen tot de verzinnebeelding van de Britse natie. De meeste eerste ministers woonden rianter en zagen Downing Street 10 als een extralegaal voordeel avant la lettre. Vaak werd de woning door hen uitgeleend aan familie, vrienden of hoge ambtenaren.
Pas in de 20ste eeuw werd het een vaste gewoonte dat de Prime Minister er zelf ging resideren. Het huis kreeg daardoor als ambtswoning voor het eerst enig cachet. Een nationaal symbool werd het pas tijdens de Tweede Wereldoorlog. Veel meer dan het huis zelf, een complex van ongeveer 100 kamers waarvan slechts weinig mensen zich een concrete voorstelling kunnen maken, is de voordeur daarbij cruciaal geweest. De bewuste deur werd pas in 1775 bijgebouwd en was oorspronkelijk niet eens de hoofdingang. Maar tijdens de Duitse luchtaanvallen op Londen liet Churchill zich bij herhaling juist daar fotograferen, de foto waarop hij op die plaats het V-teken maakt, is een van de iconische beelden uit de wereldgeschiedenis. De relatief bescheiden deur wekte immers de indruk dat Churchill tijdens de Blitz in een gewoon rijhuis verbleef tussen de bevolking. Feitelijk was het één grote illusie, want de sluwe vos woonde helemaal niet in het huis dat bij ieder bombardement verder inzakte. Na de Tweede Wereldoorlog zou men de huizen in de straat stelselmatig afbreken en herbouwen. Geen Engelsman die het graag hoort, maar het huidige Downing Street 10 is maar een kopie van het oorspronkelijke gebouw.
Hoeveel historisch relativerende bedenkingen men er ook over kan maken en hoezeer men dit huis als een typische case van invention of tradition zou kunnen beschouwen, vandaag is geen adres ter wereld zo bekend. De voordeur is dermate een symbool geworden van de ziel en de kracht van Groot-Brittannië dat het IRA in 1991 probeerde om ze op te blazen met een mortieraanval vanuit een speciaal daartoe omgebouwd busje (maar de granaat viel in de achtertuin van het huis in plaats van aan de voordeur). Mahatma Ghandi wilde absoluut een foto aan de deur om aan de massa ongeletterden in India in één beeld te tonen dat hij officieel erkend was als de leider van zijn volk. De historische sensatie om die deur te zien openzwaaien als politicus uit een bescheiden gemeenschap, is dan ook ronduit onbeschrijfelijk. Symbolische mijlpalen worden niet door het heden maar door de toekomst opgetrokken. Ik ben benieuwd of dit er een zal worden voor de Vlaamse Beweging
----------------------
Dan volgt nu het Laatste Evangelie volgens Hugo Camps, die vers van de pers een emmer koevlaaien heeft neergek(w)akt inDe Morgen. De sukkelaar moet zich heel wat opgelucht voelen! Vooral als hij denkt aan zijn blog, dat die zouden gelezen worden door het Socialistisch foorwijf .
Einde
24/03/11, 08u29
Bart De Wever raakt maar niet uitgepraat over zijn nummertje Downing Street 10. In 'De laatste show' lag hij alweer halvelings in coma voor de enorme eer waarop David Cameron hem in Londen had getrakteerd. Zijn stem beefde nog van aandoening.
Voor de drieëntwintigste keer loofde hij het wonder van een leider - uiteraard conservatief - die in nauwelijks anderhalve week een regering op de been had gekregen. En natuurlijk wees hij daarbij, in abstracte jezuïetenkunst, fijntjes naar de lamlendige surplace in Brussel. Met een air van: mijn oord van verderf is het niet, hoor!
Downing Street 10. Ik kan geen dictator bedenken die er niet is gepasseerd. Daarnaast: Liz Taylor, Cliff Richard, dame Edna, dartsspelers en voetbaltrainers, een lading pin-ups à la Posh: het ging allemaal maar binnen en buiten. Margaret Thatcher ontving er drie dagen voor de Falklandoorlog zelfs Madame Soleil. Sherryzusters. Downing Street: ordinair straatje, voor Britten.
Toen De Wever hoorde dat Cameron zijn columns had gelezen wist hij even niet meer of hij van voren of van achteren leefde. Trots neep hem de keel dicht. Intellectuelen van elkaar - wie had dat gedacht? Een diep geluksgevoel leek aan duizend fonteinen te ontspringen. Ik ken dat, zou het ook hebben als ik hoorde dat Caroline Gennez mij las. Maar moet je zo'n emotie niet een beetje intiem houden? Laat 'De laatste show' maar even. Maak er een tweede nimf van voor de echtelijke sponde.
De behoefte van De Wever om zijn visite aan Londen eindeloos uit te melken heeft iets tragisch. Podiumhonger van een pokdalig jongetje dat de illustere theaterwereld wil veroveren. Shakespeare wacht.
Voor N-VA wacht de G-20. En een lawine aan wereldreizen: Bracke naar het Vaticaan, het heksje uit de Senaat naar Carla Bruni, Jambon naar vier windstreken tegelijk.
Marc Platel wijst in zijn blog op deredactie.be terecht op het uitzonderlijke van gedoodverfd separatist Bart De Wever's bezoek aan Downing Street 10. De Vlaamse media hebben juist daarom dat bezoek zoveel mogelijk doodgezwegen. Het komt immers neer op een soort erkenning voor de Vlaamse beweging als legitiem vertegenwoordiger van de Vlaamse natie, zoiets alsof onze premier Yves Leterme de leider van de Catalaanse separatisten zou ontvangen. Dit is dus een klinkend succes voor de bijna-slimste mens van Vlaanderen. Maar dat succes is niet uit de lucht komen vallen. Bart De Wever is hiervoor dank verschuldigd aan twee niet-NVA'ers.
Derk-Jan Eppink heeft zowel vóór als na zijn intrede in de politiek het failliet van België aangetoond en gedocumenteerd. Sedert hij voor de LDD ("Libertair, Direct en Democratisch") in het Europees Parlement fractie vormt met de Britse Conservatieven van premier David Cameron, heeft hij ook hen voor de Belgische situatie gevoelig gemaakt.
Op grotere schaal nog is De Wevers weg naar Downing Street 10 door Paul Beliën geëffend, topmedewerker van de Nederlandse Partij Voor de Vrijheid van Geert Wilders en echtgenoot van VB-parlementslid Alexandra Colen. Beliëns boek A Throne in Belgium, een vulgarisering van zijn doctoraatsverhandeling in Buckingham University, heeft in brede Britse en Amerikaanse kring sympathie gewekt voor het Vlaamse verzet tegen België. Met of zonder bronvermelding hebben leidinggevende bladen als de Wall Street Journal, The Daily Telegraph, The Economist en The Spectator er hun skeptische Belgiëcommentaren op gebaseerd. Die hebben het klimaat geschapen waarin Cameron's uitnodiging aan de koning van Vlaanderen mogelijk werd.
------------------------
Pssst
Kijk, het is niet omdat Koenraad Elst het ook zegt :de koning van Vlaanderen dat het nu allemaal koek en ei zal worden. Maar het ziet er goed uit : Leterminator, is een rancuneus ventje die vandaag uit zijn sloffen schiet lijk in de kakschool : al wat ge zegt van mij zijt ge zelf!
Maak dan een regering : de gecrispeerde uiting van een psychopaat die op het punt staat geweld te gebruiken. Mooi zo. Zo weten we meteen wat in de achterkamertjes van het Paleis verteld wordt : met BDW geraken wij er nooit meer.
Zou ik hier in alle nederigheid, op deze plaats en op dit uur, mogen voorstellen, om een nieuwe vereremerking te doen instellen? De AVV-VVK-er die het langer volhield dat de Franscouillons, zodat de Belgica in de kortste keren onder de sloophamer komt. Geen Tjeef deed het hem voor!
Neem het Vlaams Belang weg, en het streven van de Niveanen valt als een pudding in mekaar. Ze verworden, voor de haan ook maar één keer zal gekraaid hebben, weet tot het Geslacht der Tjeven, die ze in hun hart altijd geweest zijn.
Al hoop ik begot en uit de grond van mijn hart, verkeerd te zijn!
Het moet de eerste keer in de Belgische geschiedenis zijn dat een regering in lopende zaken ten oorlog trekt. Wat het begrip bijzonder relatief maakt, want als je ten oorlog kunt trekken, wat kun je dan eigenlijk niet? De Belgische F-16's waren overigens al in de lucht vooraleer de plenaire vergadering van het parlement het engagement goedkeurde. Maar dat is, toegegeven, een eerder vormelijke opmerking, want al eind vorige week was in de commissies gebleken dat er een zo goed als unaniem draagvlak voor het optreden bestond.
In tegenstelling tot de inval in Irak - toen België zich, overigens volkomen terecht, verzette tegen de drogredenen die Amerika en Groot-Brittannië inriepen om het land binnen te vallen - zie je bij Libië inderdaad niet meteen redenen om dat niet te doen. Alle tegenargumenten zijn immers niet echt overtuigend. Natuurlijk klopt de analyse dat men al veel eerder via diplomatieke en andere omwegen een halt had moeten toeroepen aan het schrikbewind van Kadhafi, maar je gaat een etterende wonde toch niet laten voortzweren met als argument dat je het vroeger met wat ontsmettingsmiddel had kunnen oplossen?
De klassieke vredesbeweging klaagt dat nu wel wordt opgetreden omdat er geostrategische en oliebelangen op het spel staan, terwijl dictators in landen waar die er niet zijn, verder hun gang kunnen gaan. Een observatie die klopt, maar dat is opnieuw geen rechtvaardiging om deze keer opnieuw niet op te treden. Het is eerder een pleidooi om dit optreden als precedent te zien in een meer opgedreven internationale inspanning om de democratie en mensenrechten te verdedigen.
Kadhafi gedraagt zich niet alleen als een waanzinnige in zijn nadagen, volgens alle getuigenissen is hij dat ook. Blijven toezien hoe de man zijn eigen bevolking uitmoordt, zou meer zijn dan schuldig verzuim. Moreel gezien zou het neerkomen op medeplichtigheid. Je kunt niet jarenlang aandringen op meer democratie in het Midden-Oosten, en dan plots afzijdig blijven eenmaal de bevolking opstaat om dat ook te realiseren.
In tegenstelling tot de inval in Irak is er ditmaal ook een ondubbelzinnig internationaal mandaat. Zolang men zich binnen de limieten van dat mandaat houdt - het instellen van no-flyzone en de bescherming van de burgerbevolking - zijn er weinig valabele redenen om het met deze missie oneens te zijn.
Yves Desmet
-----------------------------------
t Is precies alsof Smetje van t Gazetje hier op een avond is komen kaarten met mijnItaliaanse vrienden. Die spreken ook met een zekere herkenning en dus met afschuw in hun stem, over de guerra (spreek uit gwerra) in hun achtertuin. Ethiopië is hier nooit ver af.
Voor Desmet is het alleen de aanleiding om te kunnen spreken over een spook-regering die ten oorlog trekt. Als je dat, als spook-regering kunt (durft), wat kan je dan niet, vraagt hij zich af.
Wel, Smetje, als je A zegt, moet je niet doen als een socialist, en dan over iets anders beginnen. Je moet ook B durven zeggen. En B is in voorkomend geval, dat Crembo, Letererminator, Van Ackere en tutti quanti, geen haar beter zijn dan Khadafi! In Tripoli en in Brussel regeert een kaste die zich gewoon de macht heeft toegeëigend, zonder daartoe door het volk te zijn aangesteld. Ergo : in Brussel regeert men tegenin de wil van hetVolk!
De Navo zou dus, in preventieve bescherming van de burgers, ook hier mogen bombarderen!
In Berlusconi-land denkt men aan de gevolgen. Hier komen gas en olie grotendeels uit Libië, dat wel, maar de vluchtelingen uit dat land spoelen hier met duizenden aan op onze kusten. Volgens de Europese wetgeving moeten al die mensen verder geholpen worden, al heeft de bevolking meer goesting om ze te lynchen of terug de zee in te jagen, zelfs zonder hun gammele schuiten. Al weet men op den duur niet meer waar men daarmee moet blijven : zelfs in brand steken gaat niet want dan is het milieu voor vele jaren verpest.
Misschien dat Brussel die bootjes kan bergen? Als oorlogsbuit! O0m er een kunstwerk mee te maken, die aantoont voor hun nakomelingen, hoe hun voorouders hier ooit zijn aanbeland. De Vinkingen bewaren toch ook hun snekken, als herinnering aan vroeger tijden?!
--------------------------------------
Dat Khadafi een slecht staatshoofd zou zijn? Dat hij niet goed zou zorgen voor zijn onderdanen?! Waar haalt men dat uit! Hij is zelf een veel beter staatshoofd danal de Europese staatshoofden samen, die immers allemaal, van de eerste tot de laatste enorme staatsschulden bij elkaar geregeerd hebben. Hij niet! In de Libische Staatsbank (dus niet bij hem privé! zoals dat het geval zou zijn bij onze democratische regeeerders) liggen er tonnen en tonnen goud!
Khadafi zou, als goed huisvader (6 zon en, 1 dochter, X aantal madammen) beter gehuldigd dan vervolgd worden. Of in coda veninum hebben de Westerse Mogendheden met Amerika op kop, het niet eerder gemunt op die goudvoorraad?!
Want, niet te vergeten : naast het gewone gele goud, is er nog het Zwarte Goud, de olie, die onuitputtelijk is!
Als nu al die Libische bootvluchtelingen eens een kilootje goud, of een paar vaten aardolie konden meebrengen als welkomst-geschenk : wedden dat die van Lampedusa dan ineens veel vriendelijker zouden worden?!
Zie wat dS daarover schrijft :
De Libische leider Moammar Kadhafi kan het op zijn minst financieel nog een tijdje uitzingen want hij zit op een berg goud. In de kluizen van de Libische centrale bank ligt een goudreserve van 143,8 ton, meldt de financiële krant Financial Times. De krant baseert zich op recente cijfers van het Internationaal Monetair Fonds (IMF).
Daarmee zit de Libische goudvoorraad wereldwijd in de top 25. Tegen de huidige marktprijzen vertegenwoordigt ze een waarde van meer dan 6,5 miljard dollar (4,8 miljard euro). Dat is volgens de Britse krant voldoende om een klein leger huurlingen maandenlang, of zelfs jaren, te betalen.
Terwijl vele centrale banken hun goudreserves in internationale valuta in Londen, New York of Zwitserland aanhouden, ligt de Libische goudberg in het Noord-Afrikaanse land zelf. Om het goud te verhandelen moet kolonel Kadhafi het edele metaal dus het land uit krijgen. De grootste mogelijkheden ziet de Financial Times in Tsjaad of Niger.
Bankiers wijzen er op dat geen enkele internationale bank of handelshuis het Libische goud zal willen kopen, om niet gelinkt te raken met Libië. In Tsjaad of Niger kan het goud gebruikt worden in valuta-swaps in banken die eigendom zijn van de Libyan Foreign Bank, een dochter van de Libische centrale bank.
------------------------
Kortom, deze bloemlezing mag niet besloten worden,
zonder het overzicht bij het Vlaams Belang .
Oorlog en lopende zaken
22.03.2011 12.21u - Gerolf Annemans sloeg gisteren nagels met koppen in de Kamer. Zo wees hij er fijntjes op dat de Belgische gevechtsvliegtuigen al op weg waren naar Libië nog voor het parlement die beslissing had goedgekeurd. Ach, dat was maar een formaliteit, zeggen sommigen. Net zoals de Belgische grondwet intussen een formaliteit is geworden
Terwijl Paul Geudens (Gazet van Antwerpen) zijn vlammenwerper bovenhaalt om Gerolf Annemans te roosteren, uiten zijn collegas net zoals Gerolf Annemans trouwens wèl kritische bedenkingen bij de militaire interventie en de politieke beslissing. We hebben nu een regering van lopende zaken die ten oorlog trekt. Dat is één van de zwaarste beslissingen die een regering kan nemen: oorlog voeren in een ver land dat ons niet eens bedreigt, merkt Luc Van der Kelen terecht op (Het Laatste Nieuws, 22.03.11). Ook Liesbeth Van Impe noemt dat redelijk ongezien en dus moet het parlement niet alleen geïnformeerd worden, het heeft in deze de beslissingsmacht in handen. Niet iedereen in de regering lijkt dat te beseffen.
Van Impe schrijft dat deze regering van lopende zaken telkens een stapje verder gaat en haar bevoegdheden sluipenderwijs uitbreidt. Paul Geudens loopt er in een wijde bocht omheen, maar het baart collegas als Guy Tegenbos (De Standaard) wel zorgen: De oude regering die in het nieuwe parlement nog wel een meerderheid heeft maar in het noorden maar een derde van de kiezers vertegenwoordigt doet haast alles. ( ) Alsof de verkiezing van juni 2010 nooit heeft plaats gehad. Terwijl België F16s uitstuurt om de democratie in Libië te redden of te gaan vestigen, wordt er in eigen land een loopje genomen met de democratie.
Wat die democratie betreft, die is in Libië nog lang niet in zicht. Dat is niet alleen de visie van Gerolf Annemans, maar ook van andere waarnemers die thuis zijn in de Arabische en islamitische wereld. Er is nog geen dageraad voor miljoenen Libiërs. Ze leven nog steeds onder de duistere tirannie van stammen en stamhoofden, waarschuwt Afshin Elian voor voorbarig optimisme en euforie (Elsevier.nl). Waarom, politiek gesproken, bemoeien Europa en Amerika zich met de burgeroorlog in Libië? Wie garandeert ons dat de opvolgers van Khaddafi fijnere figuren zouden zijn dan de kolonel? Een prangende vraag die Annemans ook stelde, maar die onbeantwoord blijft.
Voor alle duidelijkheid: kolonel Khaddafi was en is een schurk. Maar zo lopen er wel meer rond op deze aardbol. Libië is een wespennest. Lijdzaam toezien was wellicht geen optie, maar wie de militaire aanval nu rechtvaardigt met een verwijzing naar het internationale recht en de rechten van de mens, moet niet de andere kant opkijken als in Congo, Zimbabwe, Noord-Korea, Myanmar, China het bezette Tibet de mensenrechten worden vertrappeld.
In zijn column Erfgenamen van Uilenspiegel (De Standaard van 22/2) legt Bart De Wever nog eens de vinger op de wonde, waar ik het ook al ettelijke keren deed: de Vlaamse cultuursector is niet in staat om het Vlaamse emancipatiedenken te omarmen, en verstart in een neo-Belgicistische kramp, gebaseerd op een uitermate cliché-achtige voorstelling van het provincialistische, xenofobe en intellectueel armtierige Vlaanderen. Terecht bespeurt De Wever hier navelstaarderij en intellectuele zelfbevrediging bij de culturos,- ik zou er nog aan toevoegen: een witwascomplex van lieden die zich schamen voor hun afkomst, vergelijkbaar met de evolués en parvenus, de tussenklasse van negers-met-stropdas in het koloniale Congo.
In dezelfde krant, van 25 februari j.l. , slaat de Vlaamse culturele elite bij monde van Geert Van Istendael terug, en hoe. Met het betogend proza van de heer Van Istendael heb ik het altijd moeilijk, gewoonweg omdat er van enige gedachtestructuur of argumentatie geen sprake is. En eigenlijk hoeft dat in zijn geval ook niet. Door zich onopvallend in het rijtje te plaatsen van Ovidius, Bach, Baudelaire en Lorca, tooit men zich met een enorme dosis legitimiteit. Dat zijn verdorie namen als klokken, Geert. Wie zou iemand in zon gezelschap durven tegenspreken? Toch lees ik in heel de repliek alleen maar een bevestiging van wat De Wever naar voor bracht: de Vlaamse cultuurdragers gedragen zich als een wereldvreemde superkaste, die peroreert zoals Kadafi in zijn recente toespraak: hooghartig, rancuneus, doordrongen van een militant superioriteitscomplex. Via een petitie in De Morgen (19/10/10) bevestigde deze kosmopolitisch-solidaire elite nog eens dat ze met dat zootje slijkflaminganten, stinkend naar egoïsme, hebzucht en onverdraagzaamheid niets wilde te maken hebben. Onrustig, weliswaar tussen negen en vijf, zoals de heer Van Istendael zelf aangeeft, is de Vlaamse kunstenaar met een grootse missie bezig, namelijk Vlaanderen redden uit de klauwen van de barbarij der racistische vendelzwaaiers. Dat de Vlaamse cultuursector hier achterna hinkt, irriteert me mateloos: zogezegde nonconformisten die zich aanschurken tegen de 19de eeuwse operettemonarchie, Brussel koesteren als een tricolore fata morgana uit de Belle Epoque,- en dat alles wellicht meer uit opportunisme dan uit ideologische overtuiging. De morele hoogdravendheid, die onder dit discours schuilgaat, is zonder meer farizeïsch, en wijst op een zelfoverschatting van een clubje dat nauwelijks nog meer dan zichzelf vertegenwoordigt. Wie ligt er wakker van de opinie van Will Ferdy, Kristien Hemmerechts, of Marijke Pinoy, of een van de 197 andere ondertekenaars? In wiens naam spreken zij? Onbewust maken deze dames en heren dezelfde fout als deze van het Franstalige cultuursuprematisme in het oude België, waar de francofonie zich, in de status van numerieke minderheid, kon opwerpen als een cultureel-dominante factor. Ook die ballon heeft het Vlaams-nationalisme doorprikt, en elke ware democraat zou dat een overwinning moeten vinden. Met die KVS-slogan Niet in onze naam is overigens iets niet pluis. Moeten, in een democratische samenleving, verkiezingsuitslagen niet gerespecteerd worden? Voorheen slaagde men erin, een cordon aan te leggen rond een partij die op haar hoogtepunt een kwart van de Vlaamse kiezers wist aan te spreken. Nu lijkt het weerom, alsof die massa N-VA-kiezers die De Wever brachten waar hij nu staat, op een of andere manier buiten de normale democratie vallen. Waardoor een minderheid zou kunnen uitroepen: Niet in onze naam! Neen, natuurlijk niet in uw naam, mijnheer Van Istendael. Links betekent in Vlaanderen vrijwel niets meer, en het zou goed zijn dat het zich daarover eens bezint. De grondstroom loopt anders, mensen pikken dit soort verwaandheid niet meer. In een minimum van tijd is de term KVS-Vlaming een scheldwoord geworden, en dan bedoel ik niet alleen in Pallieterke en rechts-nationalistische middens. Men bedoelt er de kosmopolitische salonrebel mee zoals Van Istendael zichzelf schwärmend portretteert, gehuld in een warme vacht van political correctness. De Belgofiele kunstenaar die schampert op het Vlaamse provincialisme, maar wel dankbaar de Vlaamse subsidies in ontvangst neemt. In essentie, en dat is het pijnlijke, gaat het om intellectuelen die de afspraak met de geschiedenis missen, en zich scharen achter een ancien régime. Ze vechten tegen een ingebeelde vijand, molenwiekend zoals Don Quichotte, en drijven steeds meer af naar een staatkundig en politiek karkas zonder vlees aan, met dank aan Ensor. Het is een ideologie van oude dronkaards zoals Arno Hintjens. Ze verheerlijken het Belgische surrealisme, de vrolijke gekte, waarachter zich een bestuurkundige knoeiboel verschanst. Ze rateren compleet het Catalaans moment waar Vlaanderen voor staat: het zich losweken uit de centrale 19de eeuwse bufferstaat, resultaat van een diplomatieke koehandel, om cultureel en politiek een eigen weg te gaan, als een volwaardige 21ste eeuwse democratie en cultuurnatie. Gelukkig bevat Vlaanderen denkers en opiniemakers die met dat proces wél bezig zijn, en die zich zelfs flamingant en nationalist noemen, zonder daarvoor een lidmaatschap van Blood and Honour aangesmeerd te krijgen. Ik vernoem er een paar en sla mezelf alvast over: Ludo Abicht, Peter De Graeve, J.P. Rondas, Filip van Laenen, Peter De Roover, Brecht Arnaert, Julien Borremans, Bart Maddens, Eric Defoort. Voor het merendeel gaat het hier zelfs om figuren die niet eens met rechts, laat staan met extreemrechts, willen geassocieerd worden. Dat geldt dan weer wel voor iemand als Matthias Storme, Frans Crols of Koenraad Elst. Wat ze evenwel allemaal gemeen hebben, is iets waar Geert Van Istendael een blinde vlek voor heeft: een vorm van republikeins idealisme dat onvermijdelijk de Belgische constructie overstijgt, en Vlaanderen als een laboratorium ziet voor een nieuw maatschappelijk project dat in de democratisch zwaar deficitaire Belgische monarchie geen kans op slagen zou maken. Met een gebrek aan solidariteit heeft dat niets te maken: in Europees verband mag de Waalse medemens bij mij altijd komen aankloppen als de nood hoog is. Grenzen zijn geen versperringen, of hoeven het niet te zijn. Ze bakenen gewoon een ruimte af waarin een gemeenschap haar zelfbeschikking opeist. Dat de Vlaamse cultuursector hier achterna hinkt, irriteert me mateloos: zogezegde nonconformisten die zich aanschurken tegen de 19de eeuwse operettemonarchie, de immer vrolijke bier- en frietnatie, Brussel koesteren als een tricolore fata morgana uit de Belle Epoque,- en dat alles wellicht meer uit opportunisme dan uit ideologische overtuiging. Tuymans en Fabre hebben zich ondertussen als hofschilder al waargemaakt, het heeft hen geen windeieren gelegd. Waarom hebben die anarchisten niet bedankt voor de eer? Neen, mijnheer Van Istendael, u maakt me niet kwaad, u doet me eerder glimlachen. U klinkt als een krassende plaat van Will Ferdy, vertederend, maar vooral ook muf en grijs. Graag een nieuwe lente en een nieuw geluid: moge een generatie van jonge Van Ostaijens, getalenteerde dichters die ook de smaak van de politieke radicaliteit ontdekt hebben, snel opstaan
----------
Pssst
Het zal natuurlijk allemaal veel gemakkelijker worden, als onze kerken verbouwd zullen zijn tot moskeeën. Dan moet niemand nog kunnen lezen, schrijven of rekenen : het zal hen in de Koranscholen allemaal worden voorgezknabbeld.
Dat van de Vlaamse jeugd, die loovren zwaaiend de berg Tabor opklimt was maar om te lachen. Er had beter Mekka kunnen staan .
En zeg nu zelf : als er geen pastoors meer zijn, moeten er dan geen andere hogepriesters in de plaats komen?
Gelukkig blijf ik er hiervan gespaard en moet ook nergens aan de bekoring weerstaan om dat land-en volkverraderlijk tijdschrift open te slaan. Men is daar bij de Nack echter zodanig bezeten van het red-België syndroom dat zij zijn gaan overdrijven, zodat de meeste lezers de opzet wel zullen door hebben. Naar ik kan besluiten uit de pers, zouden er verschillende weken nodig zijn, om alle grote steden aan te doen met hun onthullingen, waarbij men zich de vraag kan stellen, waarom zij zich beperken tot de Vlaamse steden. Dat zij gerust Brussel en de Waalse steden erbij nemen, met een speciaal (dik) nummer dat aan Le Palais/Het Paleis zou gewijd kunnen worden. De reden waarom zij dit niet doen, zou dat misschien zijn, dat zij vrezen niet rond te geraken voor het einde van België daar is?
Naar t schijnt bewijst dus de Nack van de Fransdolle familie De Nolf uit Roeselare, te beginnen van deze week, dat de Flaminganten afstammen van den Duits. Nee Nee! Niet van den Duits die in onze dagen weer de dans leidt van de Europese economie (wat een hemelsbreed verschil zou zijn : Knack zou dan niets verwijten, maar dapper meeprofiteren!), maar van den Duits uit de tijd dat Dolf, de Super-Socialist daar baas was en waar niet mag vergeten worden dat ook in die dagen Duitsland de meest gegeerde handelspartner was van geheel de wereld. De winnaars van WO II hebben echter met beeld en klank bewezen, alsof ze erbij stonden, dat deze Super-Scocialist een vuige moordenaar was en derhalve is het die Duits die beticht wordt de Stichter te zijn van de Vlaamse Beweging (hem, maar vooral zijn voorganger de Duitse Keizer) die de Vlaamse Beweging gesticht hebben lang voor ze geboren waren.
JaJa, die Duitsers zijn altijd straffe gasten geweest! Übermenschen! Zelfs in de Socialistische heilsleer. Ga maar even na bij SS uit H., momenteel op vriendenbezoek in Cuba. Incognito, dat spreekt vanzelf. De kraaien moeten dat wel uitbrengen zeker! De arme Steve is moeten terugkeren, omdat zijn broertje juist nu uit het leven is gestapt. Wij wisten niet eens dat hij er ooit was ingestapt!!!! De familie Stevaert blijken dus van jongs-af goede stappers te zijn geweest! Ze stappen zelf (rehtstaande?) het leven uit, daar waar de meeste mensen dat liggend doen, en met tegengoesting. Net nu God onderweg was om ook in Cuba het socialisme met het vriendelijk gelaat aan de man aan het brengen was, met hopen intwikkelingsgeld. Na Cuba, blijft nog over : N-Korea, China, Iran en de meeste Afrikaanse dictaturen, maar die zijn zorgen voor morgen. Die moeten namelijk in t zwart afgehandeld worden .
Nu is er een van die Duitse afstammelingen (Staf VD, zie hieronder : de man tekent alleen met zijn initialen, wat bewijst dat hij, net als ondergetekende, vreest dat de repressie-tijden terugkomen) die in zijn pen kruipt, om te bewijzen dat de Vlamingen niet allemaal even dom en achterlijk zijn! De Heer Staf VD schudt namelijk een paar cijfers uit zijn bovenkamer (rekenkamer?) die bewijzen dat er in BHV een klein 100.000 kleine Dolfjes leven, die lijk hun grote voorbeeld, hun eigen mening boven de (Grond)Wet plaatsen.
Let dus bij t lezen op de PS en FDF-stemmers (83.233 + 14.462), want het zijn zij die BHV en meteen het gehele land blokkeren. Moesten die bij naam gekend zijn, ze kregen van ons, Flaminganten, allemaal subito presto een mooi boeket witte kerkhofblommen.
--------------------------------------
Pallieterke,
Ik lees vandaag, zondag 13 maart, op internet in De Standaard dat PS zegt dat N-VA haar verantwoordelijkheid moet nemen en in de regering moet stappen. Maar het N-VA neemt haar verantwoordelijkheid op.
Ze antwoordt haar kiezers: We doen wat we u beloofden. Het is eigenlijk de PS die haar verantwoordelijkheid niet opneemt, ten aanzien van de Belgische staat, waar ze zo mee schermt. Deze Belgische staat (en die valt niet samen met PS en FDF) heeft, bij monde van het grondwettelijk
hof, beslist dat B-HV moet gesplitst worden, en praat niet over voorwaarden. Op http://www.gva.be/dekrant/experts/johndewit/
vijftien-vragen-over-bhv.aspx lees ik: Door de wet van 13 december 2002 veranderde paarsgroen de kieswet. Sinds dan heeft België 11 kieskringen: negen vallen samen met een provincie. Alleen in Vlaams-
Brabant is dat niet zo. Daar heb je de kieskring Leuven en de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Deze regeling strookt niet met de grondwettelijke opdeling in taalgebieden, omdat BHV in twee taalgebieden (een eentalig
Nederlands en een tweetalig Nederlands-Frans) ligt en alle andere kieskringen niet.
In B-HV wonen 1,63 miljoen mensen,van wie 584.000 in Halle-Vilvoorde. Bij de verkiezingen van 2007 werden 849.644 stemmen uitgebracht, waarvan 369.587 in Halle-Vilvoorde. De Franstaligen behaalden 83.233 van die stemmen in Halle-Vilvoorde en liefst 48 % daarvan ging naar de MR, die in de Rand uiteraard vooral uit FDFers bestaat. De tweede grootste Franstalige partij in Halle-Vilvoorde is de PS met 14.462
stemmen. Wie handelt hier op een onverantwoordelijke wijze ten aanzien van het geliefde Belgische Vaderland?
Staf VD Kruibeke
-----------------------------------
Ach beste vriend Staf uit Kruibeke!
Wees ervan overtuigd, dat de Belse Staatsvuiligheid al lang uitgezocht heeft welk vlees ze in de kuip heeft. Hier ook sluipen bij valavond donkere schimmen rond en toevallig of niet als ik in t dorp een terrasje doe bij dat vriendelijk snoetje, (de enige bar die Leffe verkoopt) verklapt ze mij direct dat er vrienden van ons haar zijn komen uitvragen over onze bezoekers. t Waren Belgen, wist ze zeker, want ze spraken gebroken Italiaans met zwaar Frans accent, en naast hun nummerplaat stond een klein Belgisch vlaggetje, dat ze herkende, omdat ook hier anonieme voertuigen van de Staat daaraan te herkennen zijn.
Straks moeten ook wij, net als Khadafi, ondergronds gaan. In ieder geval : ik hou het luchtruim flink in de gaten. Want, eerlijk gezegd, wij wonen absoluut niet raket-vrij. En een ongeluk zit dikwijs in een klein gaatje!
Een vis begint te stinken aan de kop, en daar stinkt hij ook het mest. Wat geldt voor Tripoli geldt ook voor Brussel.
In eerste instantie had ik niet verder nagedacht. Waarschijnlijk zoals de meeste mensen : een beetje boontje komt om zijn loontje, toen het tot mij doordrong dat de OCMW-protestkreet in Oostende uit de mond kwam van een SPA-drinker. Oostende, de ghhoede stad van de ghhrootste en de beste Ghhrondwetspecialist ter wereld. Ja, kijk, Delanoote is blijkbaar een beetje over-gecorrighheerd in het uitzuiveren van de West Vlaamse G en H-klanken, een operatie die wonderwel is ghheslaagd bij Heert Goste. Maar dat komt omdat hij Hggeert mag zeggen tegen Ghheert Burghher uit Izeghhem.
Komt me daar deze morgen onderstaand bericht binnen van het Secretariaat van het Vlaams Belang. Met puntjes op de i en het slot op de knip van de portemonnaie.
Correct geredeneerd, maar ghherend buiten de Ostendsche waard! Die zijn daar wel niet meer zo bekend met de parabel van de vermenigvuldiging van de vissen en de broden uit het Evangelie, maar hoe er van één gezinspensioen van 610 kan worden overgaan tot een dubbel eemanspensieon van 916 ofte 1832, het volstaat dat beide helften van die samenwonenden een afzonderlijk woon-adres hebben. Een beetje creatief denken, en het is zo gefikst!
Stel dat eenarme noodlijdende socialistische huiseigenaar een woning hier en een woning daar bezit : een bron van verdoken inkomsten voor nep-adressen!! Zowel voor de huiseigenaar, voor de werkloze asielzoeker man en vrouw, voor de controlerende Oom Agent, maar vooral voor de loket-bediende, die voor die gouden tip toch gerust een percentje mag vedienen ..
Ghhoddank zijn aan de Belgische Kust, naast de asielzoekers, ook nog de Waalse beroepsdoppers welkom. Waar denkte gij anders dat de Sossen hun kiezers zouden blijven halen?!
Maar Allez!, De Nack gaat nu een beetje helpen! De Flaminganten dat zijn eigenlijk de geesteskinderen van de Duitse socialisten, afdeling Gelaarsde Kat der wereldveroveraars. Een wel zeer eigenaardige hersenkronkel die het AFF probeert uit te leggen met alle middelen, correct of niet, en er wonderwel in slaagt omhet katholieke Vlaanderen het gevoeligst te maken voor de sirenenzang van de (Duitse) Nationaal Socialisten. Katholiek en socialist door dezelfde deur, dat is kunnen!
Ze horen het luiden, maar weten dus, net als de Nack de klepel niet hangen.
Ik zal het hier dus nogmaals herhalen : had het Belgisch vaderland het spel tegenover de Vlamingen eerlijker gespeeld, dan hadden deze niet bij de duivel moeten te biechte gaan. Om dat te durven zeggen, verkeer ik in goed (belgicistisch) gezelschap, want dat was/is precies de inhoud van het politiek testament van Leopold III.
Om op wat lager niveau te blijven, dat beter past bij de leefwereld van de Nack en hun achterlopers : als een man het thuis niet krijgt, moet zijn vrouw niet verwonderd zijn dat hij het elders is gaan zoeken.
Maar ergens hebben de Mietjes en de Pietjes van het AFF wel gelijk, al is het makkelijk praten, achteraf : was ze groot of klein, het doet er niet toe : de collaboratie is de grootste vergissing die de Vlamingen ooi gemaakt hebben. Wij beginnen pas nu, na 100 jaar, een beetje te staan waar we hadden moeten staan, toen Albert Premier ons, na de oorlog van 14-18, zei ie, zou zorgen dat we kregen waarop we recht hadden. Eerst goed vechten, mannekes, klonk het : Vlamingen gedenk de Slag der Gulden Sporen we gaan zienwat we kunnen doen voor zij die overblijven, maar zie : na 11 november 1918 was ie dat ineens glad vergeten! Dat de brave man ondertussen in t geniep maar toch dapper aan het onderhandelen was met de Duitse Keizer Wilhelm II, nog verre familie, om zonder medeweten van de Geallieerden eenzijdig de oorlog te beëindigen : dat was ook gedaan toen hij de Duitse krijgskansen als sneeuw voor de zon zag smelten.
Zijn de Flaminganten tegen België? Laat ons die vraag beatwoorden, de dag dat hier voor het eerst in 180 jaar echte democratie zou ingevoerd worden, en dat er (om maar iets te noemen) bij regeringsonderhandelingen Nederlands wordt gesproken, de taal van de meerderheid. Als dat dan niet door iedereen begrepen wordt, is dat hun eigen schuld! Zij hebben de tweetaligheid altijd geweigerd.
BDW is dus op de goede weg. Dat kan afgeleid worden uit de houding van zijn vijanden, maar vooral uit de houding van zijn vrienden. Wij als Vlaams Belangers moeten hem dus steunen, want hij en zijn Niveanen staan het dichtst bij de oplossing die ook wij willen.
---------------------------------
Asiel, leefloon en pensioen
24.03.2011 10.18u - Dat de massale toevloed van echte en vermeende vluchtelingen een ware aanslag is op onze broze welvaart en sociale zekerheid is een publiek geheim. OCMWs trekken met de regelmaat van een klok aan de alarmbel en roepen dat het water hen aan de lippen staat. Uit Oostende komt alweer een verbijsterend bericht. Welkom in Absurdistan.
Het OCMW van Oostende betaalt aan 42 niet-Belgische 65-plussers die naar hier kwamen in het kader van de gezinshereniging een leefloon uit. Dat kost Oostende nu 62.000 euro. En dat bedrag gaat nog voortdurend omhoog omdat elke leefloner zomaar zijn ouders kan laten overkomen via gezinshereniging, zucht OCMW-voorzitter Franky De Block (SP.a) in Het Laatste Nieuws (24.03.11). De federale regering duwt ons zo de kosten van haar falende asielbeleid door de strot.
De OCMW-kas in Oostende raakt stilaan leeg en dus hebben ze een creatieve oplossing moeten bedenken voor het nijpende probleem. De betrokken leefloners krijgen straks een job aangeboden in één van de stedelijke vzws, want ga er even bij zitten als we die mensen één dag laten werken, hebben ze wel recht op een minimumpensioen. De rekening is snel gemaakt. Het leefloon voor een samenwonende bedraagt vandaag 493 euro, terwijl het minimumpensioen op 610 euro ligt (of 117 euro extra dus). Voor alleenstaanden is dat verschil nog groter. Het leefloon ligt daar op 740 euro, het minimumpensioen op 916 euro (of 176 euro extra per maand).
Bij het leefloon moet het OCMW een deel van de kosten (38%) ophoesten
. Het minimumpensioen wordt integraal betaald door de federale overheid, met andere woorden de gepluimde belastingbetaler. Verbaast het u nog dat België het land van melk en honing is voor asiel- en goudzoekers uit alle windstreken? Dat iemand die nooit enige bijdrage heeft geleverd aan onze samenleving en onze sociale zekerheid zomaar een stevige aalmoes krijgt aangereikt, moeten we blijkbaar maar normaal vinden. Daar bestaan namen voor: zelfdestructie en langzame zelfmoord.
---------------------------
Nota Bene
Oostende is ook een zeehaven (tje) dat grenst aan de open Oceaan. Ik zou de havenpolitie willen verwittigen goed uit te kijken naar zwalpende bootvluchtelingen, die langs de kusten van Spanje en Frankrijk varend, op zekere dag zullen proberen aante meren aan de Visserskaai in Oostende. Het Vistraptje op en in een wip zijn ze in de Langestraat voor altijd tussen de mensen verdwenen. De weg naar het OCMW is van daar uit niet moeilijk te vinden!
Ik geef U te raden : (zie afbeelding bovenaan) trapt de politielaars deze sukkelaar terug naar beneden, of zal de man zich buigen om hem aan land te helpen? In Lampedusa weten ze het ondertussen al, maar voor Oostende is dat nieuw .
Wraakroepend is het, dat onze F16-straaljagers Libië aan het bombarderen zijn (bij nacht), en dat nog altijd niet geweten is welk deel van de bevolking ze moeten raken. Dat ze al in de lucht waren, voor het Parlement in Brussel dat besloten had, is gewoon een inschattingsfout van de journalist die nog in de overtuiging van vorige eeuw leefde, dat er eerst een oorlogsverklaring had moeten uitgestuurd worden.
Het zou een Belgenmop kunnen zijn : blindemannetjes bombardementsvluchten in het duister, terwijl beneden de vijand die geraakt wil worden, dat duidelijk te kennen moet geven met lichtspoor-munitie ..
Antwoord : dat kan als op aarde alle Vlamingen opgepeuzeld zijn .
--------------------------------
Madame Beatrice Saccoche haalt zwaar uit en zwaait met zwierige zwaai haar crocodillenlederen saccoche op BDW zijn harde kop. Die moest zich al lang gewonnen hebben gegoven, zodat de Belgique Une et Indivisibel al lang met ongeschonden gelaat in de spiegel kon kijken. U weet wel : lUnion fait la Farce, en wie het anders denkt is een incivique de premier rang. Vive le Roi et son Femme! Le Soir schreef binst de oorlog voor den Boche, dat was haar volle recht en het gaat niemand aan! Alleen het Germanofiel personeel kon blijven en de baas mocht gewoon thuis zijn geraniums doen : zijn riante maandwedde werd gewoon nagestuurd. Maar collaboreren, zij?! Nooit-van-ze-leven : ze hebben dat woord zelfs nooit gebruikt, heel de oorlog door!
En nu, in onze dagen, wordt het pas lachwekkend! Deparingdans om de Belgische restauratie te proberen op gang te trekken, tussen De Schandaard en de Le Soir wordt in een hogere versnelling gezet. Dat zij, en passant door te stellen dat zij geenszins BDW willen raken, zij de beledigingen nog maar eens herhalen, is mooi meegenomen. Zij bedrijven, volgens de Mechelse Catechismus, een zonde tegen de H. Geest, door intentioneel te liegen en blijven liegen tot ze het zelf geloven!
Lees: de Soir beledigt wel, maar doet dat niet express. De Schandaard w<eet niet eens meer wat beledigen is : ze ratelen maar door als een FN Mi.50 uit WO I ..
Madame Beatrice Saccoche is al-bij-al nu een rang opgeschoven in de Koninklijke lintjes-makerij! Of dar de ellendige dalende verkoopcijfers van beide gazetjes kan optrekken? Ik mag hopen van niet, want onze Franstalige mede-belgen geraken ook stilaan uitgekeken op al dat Vlaming-bushen. Diep in hun binnenste weten ze al lang dat het niet kon blijven duren,en dat eens de maskers zouden vallen. Kazakdraaien hebben ze al geleerd binst de oorlog!
Der ligt een staat te sterven. Ik zal op duitvaart zijn, zo dichtte René Declercq 100 jaar geleden. Zeg dus niet dat de Vlamingen ongeduldig zijn geweest!
------------------------------
In een eenmalig charmeoffensief richt Le Soir zich dinsdag op de Vlaamse publieke opinie. In vijf paginas Nederlands gaat de krant in tegen de haatcampagne van de N-VA.
Meer dan een editie om het beeld van Le Soir in Vlaanderen bij te stellen, blijkt de speciale uitgave een tegenaanval in de oorlog die de krant uitvecht met N-VA-voorzitter Bart De Wever. De druppel die de emmer deed overlopen bij hoofdredactrice Béatrice Delvaux, was De Wevers uitspraak in Het Laatste Nieuws, die luidde: Le Soir, dat is zelfs niet goed genoeg als toiletpapier.
We zijn ambitieus in onze berichtgeving over de communautaire problemen en de lopende onderhandelingen en nemen daarbij gedurfde redactionele standpunten in. Of die nu bevallen of niet; ze zijn er niet om te verleiden. Maar volgens ons verdienen ze meer dan de samenvatting die er onlangs van gemaakt werd, schrijft Delvaux op de voorpagina van Le Soir en Vlaanderen.
Wat volgt is een aanloop van twee paginas met een verzameling commentaarstukken van Delvaux en van chef politiek Véronique Lamquin onder de noemer Wat Le Soir over Vlaanderen zegt. Het begint met een stuk van de hoofdredactrice in november 2007 waarin ze erkent dat er een staatshervorming moet komen. Voorts staat er ook het commentaar van Delvaux (14 juni 2010) daags na de verkiezingen van vorig jaar, waarin ze Di Rupo en De Wever krediet geeft, gevolgd door haar opiniestuk over Vlamingen en Brussel (13 augustus 2010): 'Als de reële doelstelling van de Vlamingen de onafhankelijkheid is via de annexatie van Brussel, dan moeten ze dat duidelijk zeggen en rechtuit en direct onderhandelingen aanvatten over de splitsing van het land, is te herlezen. Ook een pleidooi van Delvaux voor tweetaligheid (23 september 2010) haalt het overzicht.
In een stuk op 17 februari 2011 somt Lamquin de taboes op die de Franstaligen moeten doorbreken, willen ze België behouden. Ze pleit er onder meer voor om Brussel te reorganiseren, af te zien van de uitbreiding van de hoofdstad en niet bang te zijn van meer verantwoordelijkheid en fiscale autonomie.
De zeven twistpunten met De Wever
De hoofdbrok van de Nederlandstalige bijlage zijn twee paginas waarin Le Soir uitleg geeft bij eerdere artikels waarin de N-VA en Bart De Wever op de korrel werden genomen. Volgens de krant gaat het om zeven twistpunten, telkens geïllustreerd door een uitspraak van De Wever:
De krant heeft al ooit opgeroepen om mij te verdrinken
Dat verdrinken verwijst naar een column van Pierre Bouillon, waarin wordt voorgesteld de N-VA naar de haven van Oostende te brengen, ze in een vrachtschip naar het midden van de Atlantische Oceaan te brengen en de boot er te laten zinken. 'Deze column was humoristisch bedoeld', is deels de uitleg van Le Soir. Als het opzet niet duidelijk was, dan spijt ons dat. Le Soir heeft boven het stuk van Bouillon de titel 'Een totaal onnozel plan om Leterme te redden' geplaatst.
Welke Vlaamse krant zou zoiets over Walen publiceren?
In een op 25 mei 2010 verschenen column vraagt Le Soir de Vlamingen om zich te vergelijken met de Lega Nord, de Albanezen in Kosovo en de Serviërs van gisteren. De aanleiding is de polemiek rond de Wooncode. 'Overal waar een heilig verbond bestaat omtrent het bodemrecht omdat de identiteit van die bodem bedreigd lijkt, volgt vroeg of laat en soms op oorlogszuchtige wijze de verwerping van de andere, de heksenjacht, de nood om alles te verpletteren wat niet tot die identiteit behoorde', geeft Le Soir meer uitleg.
Ikzelf en mijn partij worden gediaboliseerd
Le Soir illustreert deze uitspraak met fragementen van schrijver Stefan Brijs, die sleutelwoorden in de dagboeken van een jood tussen 1933 en 1936 in Dresden verving door actuele trefwoorden als N-VA en Bart De Wever. Het dagboek werd zowel in Le Soir als De Standaard gepubliceerd in het kader van een vrije tribune voor 100 jonge Belgen die hun land in een permanente staat van hervorming hebben gekend.
'De krant heeft mij al beschuldigd van negationisme'
Schrijver Pierre Mertens noemde De Wever in Le Soir een negationistische leider, naar aanleiding van de reactie van De Wever op de excuses van de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens aan de joodse gemeenschap voor de betrokkenheid van de gemeente bij de razzia's in 1942. De Wever had die excuses als 'gratuit' bestempeld. Le Soir benadrukt in deze editie dat De Wever nadien zelf gezegd heeft dat zijn uitspraken onhandig waren en op een heel ongepast moment kwamen', ook al sleepte hij Pierre Mertens voor de correctionele rechtbank.
Dat is een zeer haatdragende krant
De aanleiding was een foto van een massagraf bij een column van Jean-Paul Marthoz over de wooncode. De Wever interpreteerde het stuk als zijnde een vergelijking tussen de Vlamingen en massamoordenaars. Maar volgens Le Soir is daar niets van aan: Marthoz schreef dat we te allen prijze moeten vermijden om de Bijbelse wet oog om oog, tand om tand toe te passen. Als Franstaligen wraak willen nemen omwille van de wooncode, moeten ze dat vooral niet doen, vat Le Soir samen.
Een collaborerende krant
Dat schreef De Wever in een column in De Standaard, na een bezoek aan het Hergé-museum in Louvain-la-Neuve. Le Soir benadrukt dat de krant bezet werd door de Duitsers en volgeschreven werd door collaborerende journalisten, en dus een 'gestolen' krant was.
De krant heeft ooit opgeroepen om mij te interneren.
Le Soir verwees in een column eind vorig jaar naar een interview met een kinderpsychiater in La Derniere Heure, waarin stond dat De Wever de kenmerken vertoont van een kind-koning, het karakteriële kind dat verbaal heel hard uitbarst om te krijgen wat hij wil. Le Soir zegt nu dat het vertrekpunt van de polemiek dus niet bij hen lag maar bij een andere Franstalige krant, en dat er nergens sprake is om 'de N-VA-voorzitter te interneren'.
Weyts: 'Middel om meer kranten te verkopen'
Tot een verzoening leidt het verweer van Le Soir klaarblijkelijk niet. 'Ze schrijven dat ze onze kiezers en onze politici op een boot willen zetten en laten verdrinken en nog meer fraais, en dan zijn ze verbaasd dat we niet willen samenwerken', reageert Kamerondervoorzitter Ben Weyts. 'Dit is gewoon een manier om hun krant meer verkocht te krijgen door zich te profileren als dé vijand van de N-VA.'
Nederlandse straaljagers gaan vanaf vandaag donderdag 24 maart (zie Elsevier hieronder) ook op het oorlogspad, ook tegen een volk dat hen, net als ons, Vlamingen, niets heeft misdaan. Dat de Francofonen willen vechten, is enigszins begrijpelijk : misschien werd hun laatste zending FN-oorlogswappens nooit betaald. Khadafi heeft, zegt Rudy Demotte, in ieder geval contractbreuk gepleegd door die oorlogswapens, verkocht met humanitaire doeleinden, te gebruiken tegen de eigen bevolking. Hadden ze nooit verwacht van hem! We worden dus voorgehouden dat er hogere belangen op het spel staan. Dat Khadafi iets geniepigs mispeuterd heeft, zal wel zijn, anders zou men hem met open vizier durven aanvallen en op klaarlichte dag. Dat men alleen maar bij nacht durft uitrukken, onder dekking van de duisternis, is het zuiverste bewijs, dat de aanvallers ook geen zuiver geweten hebben .
De eeuwige slippendragers van Parijs (Brussel dus) waren zondag, 5 dagen geleden, al begonnen, het vuur in de broek, om oorlogsdaden te stellen tegen Libië. Het wilde toch wel lukken zeker, dat onze F16 al geruime tijd klaar stonden op de daartoe best geschikte vliegvelden. Maar Crembo moest en zou de Geschiedenis ingaan als de godvruchtige mishorende ijzervreter die de zondag, na de hoogmis van 10 uur,vecht voor hij geroepen wordt om te vechten. Enfin, hij was meteen bereid te vechten tegen een bepaalde helft van de Libische bevolking, om zodoende de burgers van de andere helft te beschermen. Een echte Kruisraketvaarder dus .Wij verstaandat niet zo goed : Crembo des te beter. Napoleon Sarkozy heeft niet eens de wenkbrauwen moeten fronsen : generaal Cremo stond al in de houding, de pink op de naad van de broek, net als de eerste de beste rekruut. Goethe achterna, naar das Land wo die Zitronen blühn, und wo im dunkjlen Laub die Goldorangen glühen
Het wordt allemaal een beetje te ingewikkeld voor de gewone mens. Ginds in Libië zijn de Regime-Getrouwen, de loyalisten dus, ineens de slechterikken, en bij ons zijn de loyalisten, de belgicisten dus, de goeien. Willen de loyalisten in Libië zich AUB dan in ieder geval ergens goed herkenbaar gaan opstellen, zodat onze gevechtspiloten duidelijk zien wie er moet gebombardeerd worden?! Onze kroonprins vliegt misschien mee, en die ziet niet heel goed in het duister, tenzij als het om katjes gaat die moeten geknepen worden. Ziet U, met ons Mattil in Harvard zullen de avonden lang en de nachten koud zijn.
De Nederlandse colatie-genoot dus. U moet het vaststellen met mij : die ging heel wat bedachtzamer tewerk, want die is geen marionet van Parijs. t Moet weer eens lukken, dat de PVV van Geert Wilders niet wilde meedoen. Kunnen ze nu eens inhakken op een bepaalde soort Islammers die niet van op de grond bij machte zijn terug te slaan, en t is weer niet goed!
Of zou het kunnen, dat men boven de Moerdijk een beetje een realistischer kijk heeft op al die dingen?
Wat er ook van zij : met het deel van de Libische bevoling dat de bovenhand zal halen, zijn wij in het Werstennog niet aan de nieuwe patatjes. We zijn er nog verder van weg, met dat deel dat Libië zal ontvluchten, en bij ons zal komen aankloppen aan de achterdeur.
Samengevat : wij hoeven niet eens straaljagers, en al helemaal geen raketten te sturen, toch zeker geen kruisraketten : de problemen komen zò wel op ons af!
-----------------------------------
Nederlandse F-16's vandaag al richting Libië
donderdag 24 maart 2011 10:35 Elsevier.
De zes Nederlandse F-16's gaan vanmiddag al naar Sardinië om het wapenembargo tegen Libië te controleren. De vliegtuigen vertrekken vanaf luchtbasis Leeuwarden.
'Doel van missie in Libië mag dan onduidelijk zijn, de Tweede Kamer heeft terecht ingestemd met het leveren van een - kleine - bijdrage. De opstelling van de PVV is onbegrijpelijk'
De tweehonderd militairen zijn donderdagmorgen ook vertrokken richting Sardinië. Zij reizen via vliegbasis Eindhoven.
De F-16s gaan naar Libië om daar het wapenembargo te controleren. Een woordvoerder van Defensie: 'De toestellen gaan bewakingsvluchten uitvoeren, inlichtingen vergaren en toezicht houden op het vliegverkeer richting Libië.'
Jachtvliegtuigen De Nederlandse vliegtuigen gaan geen aanvallen uitoefenen op Libische doelen. 'De jachtvliegtuigen worden niet ingezet voor het bestrijden van gronddoelen of doelen op zee.' De F-16's en de mijnenjager mogen zich wel verdedigen en waarschuwingsschoten lossen.
Dinsdag werd bekend dat Nederland deelneemt aan de NAVO-missie met de F-16s, een mijnenjager en een tankvliegtuig. De mijnenjager die wordt gestuurd, is de Hr. Ms. Haarlem. Het tankvliegtuig dat wordt ingezet, kan andere vliegtuigen in de lucht bijtanken.
Akkoord Een meerderheid in de Tweede Kamer ging woensdag akkoord met de plannen. Alleen de PVV, SP en Partij voor de Dieren stemden tegen de Libië-missie.
De F-16s en de mijnenjager kunnen drie maanden worden gebruikt in Libië. Het tankvliegtuig moet op 4 april terug, wegens andere operationele verplichtingen.
-----------------------------------
Pssst
Kan Geert Wilders via zijn vriend Paul Beliën, niet bekomen dat Bart I van Vlaanderen Cremo, Minister van Oorlog van het unitaire België, bij de Britse Cameron op het matje roept? Reden : de man is ontslagnemend en heeft niet de minste legitimiteit om waar dan ook oorlog te voeren. Een ½ peloton Nederlandse paras moet volstaan om de man in Aalter (na de hoogmis van 10 uur) te gaan ophalen, hem bij de lurven te pakken om hem binnen de week als oorlogsmisdadiger voor het Internationaal Hof in Den Haag te laten veroordelen. De dood met een houten hamer, zoals men vroeger de varkens verdoofde.
Slot.
Het zijn kwatongen die rondstrooien dat het oorlogje in Libië de voorbode is van de Heel-Nederlandse aanval op het Zuiden des Lands : Nederlanders en Vlamingen samen op het oorlogspad. Dat is iets wat nooit kan kloppen want daar onder de taalgrens kunnen de Goeien nooit apart gehouden worden van de Slechten. Om effect te sorteren, zou men ze allemaal moeten treffen. Die van Hierboven zou dan de selectie moeten maken .waar wij Vlamingen, weten, dat Die zekerlijk NIET aan onze kant staat. Anders had Hij ons al vele eeuwen geleden onafhankelijk laten worden.
'Het is wachten op instructies vanuit het commandocentrum in Ramstein', zegt eerste minister Yves Leterme in De Ochtend op Radio 1 over de deelname van België aan de internationale actie tegen het regime in Libië.
Vandaag worden vanaf 13 uur in de ministerraad de rules of engagement voor de Belgische F-16's vastgelegd, zo laat Leterme weten. Nadien volgt een plenaire zitting. 'Deze operatie heeft een ruimer draagvlak dan het ministerie van Defensie of de regering, we willen een ruime meerderheid', benadrukte Leterme. 'Het gaat hier om een ethische afweging die we niet lichtzinnig nemen.'
'Dit is een opdracht die ook niet zonder gevaar is. We moeten telkens goed beseffen dat landgenoten hun leven riskeren. Dit gezegd zijnde, hebben we de afgelopen dagen uit allerhande nota's geleerd dat de capaciteit van Kadhafi om te reageren met elke dag vermindert'.
'Het is duidelijk: we willen Kadhafi weg'
Voorlopig zijn er nog geen Belgische F-16's naar Libië vertrokken - ze staan gestationeerd in Griekenland - maar lang zal dat niet meer duren. 'Alles loopt volgens schema, in de loop van vandaag of morgen kunnen we worden ingeschakeld. Een zes à achttal F-16's staan paraat. Het is wachten op instructies vanuit Ramstein.'
De operatie in Libië is op poten gezet om het Libische volk te beschermen, zo gaf Leterme nog mee. Maar de premier stelt ook, in tegenstelling tot heel wat andere landen, dat Kadhafi vervangen moet worden. Onder meer in de VS wou men dat niet met zoveel woorden zeggen. 'Toch vind ik dat het al vaak duidelijk gezegd is. Belangrijke woordvoerders stellen dat Kadhafi weg moet. Er is wel een dunne lijn van een zekere discretie.'
'De internationale gemeenschap wil dat Kadhafi verdwijnt. En de mensen daar willen dat ook.'
De raketaanvallen op gebouwen van Kadhafi de voorbije 24 uur kaderen overigens in de maatregelen om een no-flyzone in te stellen, vermoedt Leterme, die zich wel nog grondig moet laten informeren over die specifieke actie. 'In een dergelijke wooncompound kan zich afweergeschut of communicatiemateriaal bevinden.'
-------------------------
Ondertussen schrijft dM
De Europese ministers van Buitenlandse Zaken zijn in Brussel in een gespannen sfeer bijeengekomen om de internationale militaire interventie in Libië te bespreken. Zowel de Duitse als de Italiaanse minister lieten bij aanvang kritische geluiden horen over de aanvallen van de door Frankrijk en Groot-Brittannië aangevoerde coalitie.
"Wij hebben sinds het begin zeer duidelijk gezegd dat we niet deelnemen. Als we dan horen wat de Arabische Liga gisteren heeft gezegd, dan stellen wij jammer genoeg vast dat we redenen hadden om ongerust te zijn", verklaarde de Duitse minister Guido Westerwelle.
Secretaris-generaal Amr Moussa van de Arabische Liga leverde gisteren nog kritiek op de bombardementen die de coalitie in Libië heeft uitgevoerd. Volgens hem waren de aanvallen niet in proportie tot de doelstelling om een no-fly zone boven Libië af te dwingen.
"Dit zou geen oorlog tegen Libië worden, maar de integrale toepassing van de VN-resolutie", zo tekende ook de Italiaanse minister Franco Frattini voorbehoud aan. Hij herinnerde eraan dat Italië "heeft aanvaard om deel te nemen aan de implementatie van de resolutie om een staakt-het-vuren af te dwingen en het geweld te doen ophouden".
België gaat actief deelnemen aan de internationale interventie in Libië. Volgens diplomatieke bronnen legde de Belgische minister Steven Vanackere (CD&V) bij zijn Europese collega's nadruk op het belang van de betrokkenheid van de Arabische Liga. Vanackere pleitte er naar verluidt ook voor om toenadering te zoeken tot de Afrikaanse Unie. (afp/adha)
---------------------------------
Pssst
Dat ware twee berichten uit de kwaliteitsbladen van gisteren. Waar we moeten uit onthouden, dat om 15 uur in het Parlement besloten werd tot de aanval (zonder voorafgaandelijke verwittiging!) op Libische doelen, maar dat op dat ogenblik in Griekenland, de klaarstaande bommenwerpers reeds waren opgestegen. Het circus in het Parlement was nog alleen maar voor de show!
Ondertussen horen wij hier op de Italiaanse TV heel andere geluiden. Over de eigengereidheid van Groot Brittannië, over de gehaastheid van Frankrijk en over de reacties van Libische burgers, die (in het Engels) uiting geven aan hun woede over de buitenlandse inmenging. Samen met Duitsland en Rusland zou Italië bijna de enige landen zijn die hun koelbloedigheid hebben bewaard.
Hoe zou dat nu komen, denkt U!.....
Voor mij is dat allemaal een reden om te beginnen twijfelen aan de verstandelijke vermogens van onze Grote Geesten. Tijdens de maand dat Khadafi bijna uitgeteld in de touwen hangt, deed niemand wat. Maar als, o wonder de toestand weer dreigt om te slaan, moet de dictator-allemans-vriend ineens manu miliari uitgerookt en voor het Strafhof in Den Haag gebracht worden.
Ik vrees dat die daar nooit levend zal aankomen, noch hij noch een van zijn Getrouwen. Er zouden teveel stinkende potjes kunnen open gaan!
Herinnert U zich niet dat geen der Verliezers in WO II levend de vrede bereikt hebben? Ze pleegden zelfmoord of werden daarbij een handje toegestoken (Mussolini,Himmler), en de ene aan wiens handen geen bloed kleefde, werd zot verklaard (Hess) en tot aan zijn dood in eenzame afzondering gehouden, met de hele lege gevangenis van Spandau rond hem.
Het is wel dezelfde wereld gebleven, toen en nu, en hij hangt met dezelfde leugens aan elkaar.
Ook gelezen dat Khadafi een zekere Houssein Barack Obama aanschrijft als voor altijd, zijn zoon .zelfs als er oorlog tussen hun landen moest uitbreken, wat Allah verhoede
Dat is van hetzelfde kaliber als er achteraf geschreven wordt dat Hitler een Anglofiel was .
De federale politie heeft een eerste order geplaatst voor 3.000 pistolen van het type 'M&P9' van de Amerikaanse fabrikant Smith & Wesson. Dat wapen komt er ter vervanging van de 'Browning GP35' die geproduceerd wordt bij FN in Herstal. Momenteel hebben nog negen op de tien agenten van de federale politie dat wapen van Belgische makelij, zo meldt de krant Le Soir.
Uiteindelijk zou het om totale order van 8.000 wapens gaan. De order werd geplaatst na een Europese aanbesteding. Onder de wapens van de zes bedrijven die meedongen, scoorde de M&P90 het best op de gevraagde veiligheidsnormen.
De vakbonden bij FN Herstal betreuren dat hun bedrijf naast de order gegrepen heeft. "De politiek steekt al stokken in de wielen als we wapens willen exporteren. Als we nu ook onze eigen politiediensten niet meer bevoorraden, aan wie gaan we dan nog wel wapens verkopen?", vraagt Guy François van FGTB Metal zich af. (belga/odbs)
----------------------------
Pssst
Ik geloof nooit dat er in Herstal lang zal getreurd worden voor de onnozele 8000 stuks oorlogswapens die nu door Amerika zullen geleverd worden, om te schieten op de Vlamingen, als de opstand vroeg of laat een feit wordt. Zo gezien is het zelfs een goede zaak, zodat men nooit in de geschiedenisboekjes zal kunnen schrijven, dat er met Waals wapengeweld geprobeerd werd de Vlamingen tegen te houden .Wel een kleine oorlog ontketenen tegen de Vlamingen, omdat de Federale Dinges de verkeerde beslissing genomen heeft : alles moet communautair scheef getrokken worden, zoals men weet. Had men Fluppe Moureaux laten beslissen, of José Happar, het zou wel even anders gelopen zijn! Moureaux zou een tweede institutionele atoombom geworpen hebben, en Happart zou er recht voor uit gekomen zijn, dat hij geen Engelstalige contracten kan ondertekenen, omdat hij allen Frans verstaat .Maar kijk wat er gebeurt! Een sjoemelende Koekelberg als Hoogste Politie-Ambtenaar? De man is alleen moeten aftredenomdat de Vlamingen onhebbelijk waren. De legertop is niet meer Franstalig genoeg?! Is dur et pur de schuld van die onhebbelijke Vlamingen, met al hun tweetaligheid, niet de schuld van de Franstalige officieren die niet wensen tweetalig te worden. Over de voetbal zal ik maar zwijgen, want daar ken ik nix van : zouden de gazetten dan liegen, als ze vertellen dat er amper nog 1 (één) Waalse ploeg in Eerste zal kunnen blijven?! Is de schuld van die onhebbelijke Vlamingen! Die moeten maar zo af en toe een Waalse ploeg laten winnen! Geef de Waalse ploegen wat meer federaal geld, en U zult zien dat daar straks alleen nog onoverwinnelijke zwarte exoten op het veld zullen staan die de Waalse kleuren met verve tot ver over de Europese buitengrenzen zullen verdedigen.
Voor die zwarte kleur van hun buitenlande spelers wordt nog een oplossing gezocht bij de Indianen. Die zijn vanaf hun geboorte voorzien van de goede kleur (rood), maar zijn spijtig genoeg niet bekend als goede dribbelaars. Wat de zwartjes wel zijn. Waarbij dan weer een ander gebrek aan het licht komt : in het duister vallen die niet te traceren, wat in strijd is met de Fiifa-reglementen die bepalen dat elke tegenspeler op het veld goed waarneembaar moet zijn.
Er wordt aan gewerkt.
Denkt U dat men het in Herstal al lang niet door heeft, dat er, als eenmaal hun vaste klant uit Libië zal verdreven zijn, er weer ferme mogelijkheden zullen komen? Ook in Marokko, in Tjaad, in Tunesië, in Egypte : overal waar de orde moet bewaard of hersteld worden, is Waals schiettuig nodig! De orderboeken zullen straks bulken van de bestellingen en uit de rangen van de Waalse syndicaten zal een waar Indianengehuil opstijgen : dank zij hun zelfverloochening zal de democratie wereldwijd worden uitgedragen!
Zou het kunnen, dat de jonge Wilfried Martens, toen hij riep geef ons wapens, bedoelde dat hij toen reeds, als ACW-getrouwe, ijverde voor de omzet van de Waalse Wapenfabrikanten? Hij zal toch nooit geen revolutie bedoeld hebben, zoals BDW die 50 jaar later, nog altijd niet wil?!
Ziedaar de volgende zaak waarvoor er te lobbyen valt. Als er revolutie komtin Vlaanderen, zal FN de wapens kunnen leveren. Als ze, lijk naar gewoonte, een beetje rap zijn, kunnen ze leveren aan beide strijdende artijen Na een beetje af- en aangaande schermutselingen, kan dan misschien beroep gedaan worden op de Navo, om via intensieve bombardementen de burgers te beschermen
Dat men dààr nooit is opgekomen, in WO II : wij bomberderen elkaar ter bescherming van elkaars burgers!
Wij tellen tot 10, en al wie niet gedoken is, is er aan .
Als Liesbeth Van Impe de passie preekt, Bartje let dan op Uw frietjes !!!
Toch met een zekere sympathie zowel Van Impe als BDW (hieronder) gelezen. Het kan ook niet anders : die man is een tovenaar. Zij het dan een tovenaar zonder de werken. En in het Evangelie staat dat het Geloof zonder de werken dood is ..
Het is inderdaad jammer dan hij in die toverwereld ook meteen zichzelf laat betoveren! Hij zegt het trouwens zelf : na een jaar heeft de PS de buit binnen, dank zij de onwettelijke acties van de onwettelijke Regering van Moord- en Doodslag Zaken die onder de leiding van de Tjeven een ander land gaat bombarderen, en die over de ganse lijn haar mandaat te buiten gaat. Die mensen zouden, naast alle dictators ter wereld, en niet Khadafi alleen, voor het Internationaal Hof van Den Haag moeten gebracht worden!
België bewijst ondertussen voor het oog van de ganse Vrije Wereld geen democratie te zijn : met de wil van de kiezer wordt zoals in de eerste de beste bananenrepubliek, helemaal geen rekening gehouden : de voorgaande regering die weggestemd werd in vrije verkiezingen, doet gewoon verder. Zij doet dat zelfs met het hoofd in de nek, net als een kinderverkrachter voor zijn misdaad bekend wordt. Bisschop Van Gheluwe is een mooi voorbeeld daarvan.
En de Vlaming? Hij staat er bij, en kijkt de andere kant op : business as usual .
Hoog tijd dus dat het Vlaams Belang weer de kat de bel aan bindt!, en als een levend verwijt BDW in de nek blijft zitten.Hij moet leren zijn strijdkreet evolutie uitspreken met een rollende Franse R ervoor!
Bij onze revolutie moeten wij het alleen wat beter aan boord leggen dan in de Arabische landen. Wat niet moeilijk zou mogen zijn : daar loopt hun evolutie immers een kleine 1400 jaar achter. Waarbij zij dan tenminste op ons voor hebben, dat zehet aangedurfd hebben, en wij niet!
-------------------------------
'En nu moet ik mezelf overbodig maken'
De Wever stevig in het zadel na herverkiezing als voorzitter en sterke peiling
maandag 21 maart 2011
Auteur: Liesbeth Van Impe In De Schandaard
-------------------------
Van de kleine tienduizend N-VA-leden die hun stem hebben uitgebracht in de voorzittersverkiezingen, waren er amper zestig die toch tégen de enige kandidaat stemden. Het levert Bart De Wever een monsterscore van 99,35 procent op. 'Gelukkig kom ik niet makkelijk van de grond. Ik blijf daar nuchter onder.'
Wat betekent die score voor u?
Bart De Wever: 'Het geeft een zeker Mobutugevoel. Die zei altijd dat hij zou doordoen tot hij 100 procent had. Dat ben ik niet van plan (lacht). Voor mij is dit vooral een interne peiling over de koers van het afgelopen jaar. Samen met de peiling van de VRT/De Standaard is dat twee keer goed nieuws. Ondanks de aanhoudende kritiek keert de publieke opinie zich niet tegen ons, integendeel. En de leden zijn nog altijd tevreden. Daarvan zijn er trouwens almaar meer: er hebben er nu méér gestemd dan er de vorige keer lid waren.'
Als u dit mandaat volmaakt, zal u tien jaar voorzitter geweest zijn. Dat is toch zeer lang?
'Het is zeker langer dan ik mezelf had voorgenomen. Na Elio Di Rupo (PS) ben ik de langst zittende voorzitter. Vroeger was ik overal de jongste, nu ben ik onder de Vlaamse voorzitters de oudste na Bruno Valkeniers (VB). Maar er zit wel een lijn in dat voorzitterschap. Het eerste mandaat was vooral gewijd aan het overleven van de partij en haar ideeën. Tijdens de tweede termijn konden we daar de vruchten van plukken. En nu is er een derde mandaat om dat allemaal te consolideren. Ironisch genoeg betekent dat vooral mezelf overbodig maken.'
Kan dat nog wel? U steekt er in de partij qua bekendheid en populariteit met kop en schouders bovenuit.
'Ach, ik herinner me de eerste keer dat ik gepeild werd nog goed. Ik scoorde niet goed en in de krant stond als commentaar dat ik het niet had, dat ik het nooit zou hebben en dat sommige politici niet gemaakt zijn om populair te worden. Ik was het daar trouwens mee eens. Ik ben dus nu ook niet pessimistisch, zeker als ik zie hoe meer van onze kopstukken in de poppoll opduiken en er ook in de jonge fracties nog heel wat talent zit.'
Dit is dus zo goed als zeker uw laatste termijn?
'Ja, ik wil het er nog een keer allemaal uitpersen, maar tegelijk wil ik niet de fout maken die veel politici maken door te lang door te gaan en alles te domineren. In mijn tuin heb ik een eeuwenoude beuk en een al even oude plataan staan. Twee gigantische bomen, maar totaal verschillend. Onder die beuk groeit niets, als die dood gaat, dan laat die een woestijn achter. Onder de plataan kan wel van alles groeien. Ik wil als politicus toch eerder zo'n plataan zijn.'
Alexander De Croo (Open VLD) roept u intussen op om de leiding te nemen in de gesprekken over de meerjarenbegroting. Geïnteresseerd?
'Ik vind het toch wat bizar. De Croo weet dat ik al regelmatig heb aangeboden een initiatief te nemen en ik heb al expliciet gezegd dat ik wil mee onderhandelen over de begroting. Dat mocht allemaal niet, ook niet van Open VLD. De logica achter deze oproep ontgaat me dus. Ik vraag me trouwens af wie er gaat komen als ik iedereen samenroep.'
U zei vorige week dat het eindspel ingezet is. Wat bedoelt u daarmee?
'Het is duidelijk dat de PS geen druk meer voelt sinds de regering van lopende zaken zich de facto als een volwaardige regering gedraagt. Zo kunnen ze de onderhandelingen ad infinitum laten aanslepen en als ze de zomer halen, dan hebben ze de buit eigenlijk binnen. Als we terugkomen uit het reces, zal iedereen met de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 bezig zijn en is de kans verkeken. Zo ver willen wij het niet laten komen. De PS weet wat ons minimum is, laat hen duidelijk maken of ze dat zien zitten of niet. Indien niet, dan zal iedereen kleur moeten bekennen.'
En dat moet tegen Pasen gebeuren?
'Ik wil me niet laten vastpinnen op een datum. Maar er zal wel iets moeten gebeuren. CD&V en Open VLD kunnen niet rustig voort regeren, tegelijk ons niet laten vallen en intussen overal zeggen dat het toch spijtig is dat wij geen akkoord kunnen sluiten. Dit kan niet eindeloos blijven duren.'
20.03.2011 10.59u - Met onvermoeibare ijver is hij dagelijks in de weer: hij schrijft boeken, hij bestookt de pers met opiniebijdragen, hij legt contacten met academici en politici in België en Frankrijk, hij neemt deel aan debatten en ga zo maar door. Knack schetst deze week een portret van Jules Gheude, politiek essayist en een van de bekendste voorvechters van het rattachisme, de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk.
Als organisator van de Staten-Generaal van Wallonië en de oprichter van de studiegroep Gewif (Groupe dEtudes pour la Wallonie intégrée à la France) is de boodschap van Gheude niet mis te verstaan: België bevindt zich in het eindstadium van zijn ziekte. Langer doorgaan met behandelen is een vorm van therapeutische hardnekkigheid. Als voormalig medewerker van François Perin, Waals eminent grondwetspecialist en gewezen politicus, maakte Jules Gheude al vroeg kennis met het rattachistische gedachtegoed. Reeds in 1983 publiceerde Perin een artikel over de mogelijke splitsing van België en de Vlaamse onafhankelijkheid. De analyse was duidelijk: België had geen toekomst meer.
Terecht stelt Gheude dat een onafhankelijk Wallonië of een Etat Wallo-Brux niet leefbaar is: Om te beginnen wordt Brussel door Vlaanderen ingesloten, terwijl de internationale gemeenschap een hekel heeft aan enclaves ( ) Bovendien zijn Brussel en Wallonië totaal verschillend. Niet alleen zijn ze geografisch gescheiden, ook sociologisch en politiek hebben ze weinig met elkaar gemeen. Rest dus de aanhechting van Wallonië bij Frankrijk en een aparte regeling voor Brussel, aldus Gheude. Terwijl rattachisten doorgaans Brussel volledig aan Vlaanderen willen onttrekken, is dat laatste alvast een positief signaal.
Hoewel in Wallonië geen grote rattachistische partij actief is, wint het scenario volgens Gheude populariteit. Zijn boek Le Petit Guide de Laprès-Belgique ging bezuiden de taalgrens vlotjes over de toonbank en enkele vooraanstaande politici zouden off the record aanhangers van het rattachisme zijn. Onder hen Daniel Bacquelaine, MR-fractieleider in de Kamer en PSer Claude Eerdekens, zo stelt Jules Gheude, die besluit dat de Waalse koers richting Frankrijk onafwendbaar is: Je kunt niet tegen de stroom van de geschiedenis in blijven roeien.
-----------------------
Pssst
Wij wensen ze het allerbeste, de wind van achter en de zon op t gelaat. Zouden ze, en passant, de allahtonen die ze hebben binnen gelaten, willen meenemen? Die spreken in hoofdzaak alleen maar Frans en zouden zich dus beter thuis voelen in het Grote Moederland.
Voor de eenzame zonderling die nog altijd geen abonnement heeft op www. tscheldt.be, hieronder een wel zeer aparte maar rake kijk op de gebeurtenissen in Libië.
Over wat verder gebeurt op t Astridplain dient U zich te wenden tot beter ingelichte kringen. Dat verder de kerk in Schoten kan ingehuurd worden als feestzaal (!) laat ik ook voor wat het is : in Kortrijk worden zelfmoordenaars da dag van vandaag niet alleen kerkelijk begraven, wat meer is, de dienst worst nog geleid ook door de (nieuwe) Bisschop in persoon! Mij verwondert het dat Stout Rogeetje dat niet mocht doen. Het was toch zijn deken die begraven werd
Vandaar inzage geven in t Scheldt over opstanden, is een voorrecht die ik U niet kan onthouden.
------------------------
Geduld is de moeder van de porceleinwinkel
Het is altijd sympathiek als een volk zijn heersers verjaagt, maar is het ook altijd wijs?
Wij Nederlanders kunnen er over meespreken. In 1581 hebben wij koning Filips van Spanje de wacht aangezegd, maar het heeft ons tachtig jaar oorlog gekost en nu al meer dan vierhonderd jaar scheuring. In 1830 wilden we dan weer koning Willem I weg, en we kregen er honderdtachtig jaar België voor in de plaats. In februari 1917 deden de Russen tsaar Nicolaas II aftreden maar in oktober grepen de bolsjewieken de macht en brachten zij tachtig jaar ellende over Europa. De Iraniërs verjoegen sjah Reza Pahlavi in 1979 en zitten nu al dertig jaar met de ayatollahs in hun maag.
Wat mogen de Tunesiërs en de Egyptenaren verwachten? De Libiërs weten het al: burgeroorlog en buitenlandse legers. De toestand in Benghazi doet denken aan de toestand in Brussel in 1830. Zonder slag of stoot neemt één of ander voorlopig' comité het bewind over, tenminste in een deel van het land, maar als het regeringsleger er aan komt, dan kunnen ze het alleen nog redden met buitenlandse (Franse) steun. We zien dezer dagen de Tiendaagse Veldtocht van 1831 in herhaling op televisie, maar Turnhout is nu Ben Jawad en Leuven heet nu Ras Lanuf. Nu kon men van onze Willem I veel zeggen maar die Qadhafi is erger, denk ik, met Lockerbie en zo. Nu maar hopen dat Qadhafi verdwijnt, maar ook bevreesd zijn voor wat er in de plaats komt.
Dáárom zegt Bart de Wever dat hij géén revolutionair is. Koningen moeten niet verjaagd worden. De macht hoeft niet overgenomen te worden. Gewoon laten verdampen. Met een beetje geduld. En ziet toe wie er ongeduldig wordt! Na vele anderen, was het deze keer de beurt aan de geleerde politicoloog, professor Luc Devos. Hij wil spoedig een regering zonder de N-VA (Knack 9 maart). Doen!
P.S. Nog een gelijkenis tussen Libië-2011 en België-1831: in beide gevallen werd/wordt de veldtocht tegen de opstandelingen aangevoerd door de zoon van het zittende staathoofd. Bij ons was dat de kroonprins en latere koning Willem II; hij was al bijna in Brussel toen Frankrijk tussenkwam.
Van alle landen waar ellende aan de gang is, kiest Europa voor Libië om in te grijpen.
Dat Europa wordt geregeerd door hypocrieten, die gisteren breed glimlachend de met geld gevulde hand schudden van de dictator en vandaag bommen op hem gooien, zal u bekend zijn.
Het zal u ook bekend zijn dat er plaatsen op deze aardkloot zijn waar er veel ergere zaken gebeuren dan in Libië. Waarom dan in Libië ingrijpen en niet in, laten we zeggen, Syrië of Iran?
Laten we er niet te moeilijk over denken. De keuze valt op het Libië van kolonel Muammar el Khaddafi, omdat het een zeer zwak leger heeft dat nauwelijks tegenstand zal kunnen bieden.
Ten tweede ligt Libië lekker dichtbij.
Ten derde zijn de Arabische buurlanden van Libië niet bevriend met Khaddafi, dus er is weinig risico op uitbreiding van het conflict naar de regio.
Verder valt het leiderschap van Frankrijk op. Frankrijk heeft nog een openstaande rekening met Khaddafi. In de jaren '80 verdedigde het Franse Vreemdelingenlegioen Tjaad tegen een Libische annexatiepoging. In 1989 bliezen de Libiërs als wraak boven de Sahara een Frans burgerpassagierstoestel op met 171 inzittenden.
Bij ons is vooral Lockerbie (1988) blijven hangen, maar dat zal in Frankrijk anders zijn.
Verder heeft Khaddafi weinig vrienden. Lang was hij de lieveling van links, met zijn steun voor radicale Palestijnen, extreemlinkse terroristen als de RAF, Carlos Ilich Ramirez Sanchez alias de Jakhals (die alweer enige tijd gevangen zit en zich tot de islam bekeerd heeft) en ander tuig.
Maar de afgelopen jaren raakte Khadaffi bevriend met rechtse politici als Silvio Berlusconi en Jörg Haider. Die laatste financierde hij. Khaddafi's opmerking dat Europa geislamiseerd gaat worden, zal hem bij links ook niet populairder hebben gemaakt.
Door Khaddafi's politieke gezwabber heeft hij geen echte vrienden meer over in Europa. Rechts had al een hekel aan hem, links heeft het gekregen.
Alleen zijn geld kon vriendschap kopen. Maar gekochte vrienden zijn niet de meest betrouwbare.
P.S. dat mannetje naast de kolonel is uw president, Herman van Rompuy. Tis maar dat u het weet.
Dit stukje gaat over Sarko-de-Hongaarse Graaf, Marine de-dochter-van-haar-vader, de Waalse FN-snelvuurgeweren en een outplacement van de 1.000 overtollige Vlaamse frietkoten.
Om beter de haast te begrijpen waarmee Sarkozy zijn vroegere vriend en vertrouweling Khadafi naar de keel is gevlogen, hier nogmaals een blik achter de schermen.
Het is inderdaad een truc die reeds bekend stond bij de Oude Grieken, die, wie weet, deze kennis misschien hebben opgediept uit de nevelen der tijden, toen de dieren nog konden spreken. Al die kennis is verloren gegaan, toen de Muzelmannen de bibliotheek van Alexandriëopstookten, waar de gehele wijsheid der mensen was opgeslagen. Zij dachten (en denken nog) aan hun Koran genoeg te hebben.
Wil men de aandacht afleiden van een binnenlands probleem, dan vestigt men de aandacht naar het buitenland, inde hoop dat het daar behaalde succes overslaat naar het binnenland. Vandaar de haast van Sarkozy om zijn klaarstaande Mirages in te zetten, nog voor de Veiligheidsraad groen licht had gegeven. Want in Tripoli had men de blanke man geloofd : er mocht geen enkel tuig meer in de lucht zijn. Voor Sarko wilde dat zeggen : geen enkel vijandelijk tuig, dat de zijne zou kunnen hinderen, en God-verhoede-het, had kunnen meebrengen dat Franse militairen in lijkenzakken naar huis kwamen
Khadafi had het kunnen weten : als het er op aan komt, zijn de Westerlingen even vals als de Muzelmannen! Zij hebben het van elkaar geleerd.
Ik denk dat dezer dagen in Tripoli op het hoogste niveau nu dikwijls terug gedacht wordt aan het lot van Bagdad na de inval der Amerikanen.
En in Frankrijk, met al dat bloed aan de handen
Het zou wel eens kunnen, dat Khadafi verslaan, het begin van het einde is geworden. Als ik de vele nationaliteiten hoor die meevechten tegen hem, dan denk ik dat WO II ook zo stilletjes in gang werd gelopen Engeland en Frankrijk (weer zij!) zouden Polen gaan helpen : meer zou dat niet worden en kort nadien vocht iedereen tegen iedereen.
O Ja! Die Jean Raspeil van Le Camp des Saints (zie hieronder) : die moeten we toch eens in huis halen! Het klopt als een bus : wie op de hoogte wil blijven, moet bij t Pallieterke zijn!
---------------------------------
Si la France métait conté
DE PEILING DIE ANGST INBOEZEMT
-----------------------------------
De actualiteit rond Marine Le Pen biedt me de gelegenheid om nog even terug te komen op de heruitgave van Le Camp des Saints. Was immers niet die verdomde peiling verschenen die voorspelt dat dochter Le Pen bij de presidentsverkiezingen volgend jaar koploper zal worden, Daniel Schneidermann van Libération had woensdag 9 maart ongetwijfeld geen lang editoriaal geschreven om zijn lezers te waarschuwen voor de racistische inhoud van Jean Raspails sombere toekomstroman.
Doet hij dat, zoals hij zelf zegt, omdat de heruitgave een zeer groot succes kent in de boekhandel en de roman door zijn grote literaire kwaliteit een gevaar vormt voor de lezer? (Schneidermann heeft het over Raspails perverse puissance dévocation.) Ongetwijfeld, maar wees er maar van overtuigd dat de politieke context hem ook in zijn pen deed kruipen.
Raspail mocht optreden in een grote televisie-uitzending op France 3, Ce soir ou jamais, waar de animator van dienst, Frédéric Taddéi, de rode loper voor hem uitrolde. En Eric Zemmour, gewezen politiek journalist voor Le Figaro en onlangs in eerste aanleg voor racisme veroordeeld omwille van zijn uitlatingen over het aandeel dat zwarten en Arabieren in de drugshandel hebben, kreeg op een conventie van liberale UMP-leden begin deze maand luid applaus toen hij nogmaals pleitte voor het afschaffen van de antiracismewetten.
Van de Franse Association pour la défense de la langue Française kreeg de Joodse journalist bovendien hun jaarlijkse prijs. Terecht, want Zemmour heeft een stijl om duimen en vingers van af te likken, maar ik heb stellig de indruk dat hij die prijs ook kreeg als teken van protest tegen zijn schandalige veroordeling.
Ja, voor de mensen van Libération, Le Nouvel Observateur, Le Canard enchainé en Le Monde moet dat steken. De procureurs van het antiracisme beginnen nu ook op verzet te stoten in kringen die niet tot de usual suspects, zeg maar extreemrechts behoren. Overal hoor je pleidooien voor een vrij discours over immigratie en islam, met Raspail en Zemmour als symbolische namen van een veranderende Zeitgeist.
Voeg daar vandaag, en dat brengt mij bij Marine Le Pen, in derde orde misschien ook nog die van Chantal Brunel aan toe, UMP-parlementslid voor Seine-et-Marne, die er vorige week onomwonden voor pleitte om immigranten die de Middellandse Zee oversteken terug in hun boten te steken.
Die laatste uitlating, dom als ze is in haar ruwheid, schetst de perplexe machteloosheid waarmee de leden van de conservatieve meerderheid van president Sarkozy deze dagen naar het fenomeen Marine kijken. Radeloosheid lijkt zich meester te maken van hun rangen, en waar de ene vleugel er onomwonden voor pleit om een deel van het programma van het Front national uit te voeren teneinde de angst van de burger voor de niet te stoppen immigratiegolven weg te nemen, pleit een andere vleugel ervoor om net het tegenovergestelde te doen, en het Front vooral niet achterna te hollen, want de kiezer verkiest toch altijd het origineel boven de kopie. Dat laatste zal wel kloppen, maar wat vandaag in de UMP gebeurt, lijkt me electoraal nog veel gevaarlijker. De partij van Fillon en Sarkozy danst nu eens op het linkse en dan weer op het rechtse been. Gisteren ging ze een groot debat over de plaats van de islam in Frankrijk starten. Het moest een beetje een antwoord zijn op het mediatieke succes dat Marine Le Pen oogstte toen ze de praktijken van moslims die op straat bidden vergeleek met de Duitse bezetting. Vandaag trekt ze dan weer het wetsvoorstel in dat het mogelijk maakt om veroordeelde criminele vreemdelingen de Franse nationaliteit af te nemen. Inderdaad, het betrof slechts die criminelen die politieagenten hadden vermoord en het aantal gevallen zou extreem beperkt zijn, een kwestie waar de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken Claude Guéant naar eigen zeggen de meerderheid niet over wilde verdelen, maar de titels in de kranten deden hun werk toch maar weeral. Het beeld van een regering die geen daadkrachtige maatregelen durft nemen om de criminaliteit te bestrijden, blijft hangen. Alsof Sarkozy aangeslagen wild is geworden. Hij weet geen koers meer uit te zetten. Hij navigeert op zicht. In de mist kan dat wel eens gevaarlijk zijn.
Moet het dan nog verbazen dat in een dergelijke politieke sfeer een peiling verschijnt die van Marine Le Pen de absolute overwinnaar in de eerste ronde van de volgende presidentsverkiezingen maakt? De peiling die de wereld rond ging en ook het nieuws op CNN haalde, werd al snel gevolgd door een tweede peiling, van een ander instituut. Niet alleen bevestigde die tweede peiling de eerste tendens, maar ze liet ook nog iets anders zien. Mocht de socialist Dominique Strauss-Khan morgen besluiten om voor zijn partij te kandideren, dan nog zal de kersverse nieuwe voorzitter van het Front national gesteld dat de verkiezingen vandaag plaatsvinden als eerste doorstoten naar de tweede ronde. Voor links weliswaar geen droomscenario, maar wel het scenario van de zoete wraak, van de wraak die als gerecht koud geserveerd wordt. Tien jaar na de schok van 21 april 2002 zal het deze keer de beurt aan de rechterzijde zijn om in de tweede ronde de democratie en de Republiek te redden en de kiezer op te roepen voor Strauss-Khan te stemmen. Nog dertien maanden tot aan de
eerste ronde. Ze beloven spannend te worden.
Gaunaud in t Pallierke
-------------------------
Pssst
Heel dat gedoe in Libië moet als muziek in de oren klinken van de Waalse wapenfabrikanten enwapentrafikanten : hun commerce zal weer draaien! Nieuwe meesters, nieuwe wetten. En vooral : nieuwe wapens!
Wij Vlamingen kunnen daar misschien enkele van die 1.000 teveel zijnde frietkoten gaan afzetten. Wie friet eet, vecht niet meer. Zie maar naar BDW.
Voor westerse politici en militairen wordt het een moeilijke evenwichtsoefening. Kunnen ze in Libië over de lange schaduw van Irak heen stappen ?
We feliciteren Frankrijk, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en de Arabische landen omdat ze de kant van Libië kiezen', zei Khalid al-Ghurfaly (38), een ambtenaar in de stad Benghazi, gisteren aan het persagentschap Reuters. Maar we vrezen dat Kadhafi zijn woede gaat bekoelen op de burgers. Het Westen moet hem dus hard raken.'
Een anonieme Libiër in een buitenwijk van de hoofdstad Tripoli, die zaterdagavond ooggetuige was van een Tomahawk-aanval op een militaire basis, zei in een telefoongesprek met de BBC hoorbaar tevreden dat de soldaten vluchten als muizen'.
En toch bekritiseerde de secretaris-generaal van de Arabische Liga, Amr Moussa, gisteren al de operatie. Volgens Moussa wijken de bombardementen af van het doel om een no-flyzone in te stellen'. Wat we willen, is de bescherming van de burgers en niet het bombarderen van andere burgers', zei hij.
Net het pleidooi van de Arabische Liga, vorige week, om zo'n no-flyzone te organiseren, was cruciaal om zowel de Verenigde Naties als de Verenigde Staten over de brug te krijgen voor Operatie Odyssey Dawn'. Is Moussa gewoon hypocriet, of moeten we zijn kritiek ernstig nemen?
Hoewel een grote meerderheid van de Arabieren geen enkele sympathie heeft voor Moammar Kadhafi, illustreert Moussa's kritiek hoe wantrouwig Arabieren staan tegen elke westerse interventie. De politiek van het Westen wordt in het Midden-Oosten algemeen als hypocriet beschouwd. De faliekante invasie in Irak, de eeuwige steun voor Israël en de Saudi-Arabische olie, en de westerse sympathie voor dictators ook in de revoltes in Egypte en Tunesië botsen voor de Arabieren op onze retoriek over democratie en mensenrechten.
De Libische opstandelingen ontvouwden twee weken geleden nog spandoeken tégen elke buitenlandse interventie tot Kadhafi weer oprukte en hen geen andere keuze meer restte dan hun Libische fierheid te laten varen. De Arabische geesten wonnen het noodgedwongen van de harten.
Het begin van Operatie Odyssey Dawn, het bombardement van Franse vliegtuigen bij Benghazi zaterdagnamiddag, kwam geen uur te vroeg. Het was tegelijk uitermate doeltreffend om de stad Benghazi in één klap te bevrijden van de dreiging van Kadhafi. Amerikaanse en Europese politici lijken bovendien beter te beseffen dat ze hun retoriek moeten bijstellen voor het Arabische publiek.
En toch getuigt Amr Moussa's kritiek van de wrevel die dit weekeinde ook meteen begon te knagen. Na de Franse soloslim in Benghazi nam de aloude Amerikaans-Britse falanx zaterdagavond meteen het roer over. Waar de Amerikaanse minister Hillary Clinton zaterdagmiddag nog zei dat de VS een ondersteunende rol zouden spelen met hun unieke capaciteiten', leek zaterdagavond de oorlog in Irak weer begonnen toevallig exact op de achtste verjaardag van de invasie van 2003.
Waar de BBC zaterdagmiddag nog speculeerde dat het bij de Amerikaanse unieke capaciteiten' om elektronische communicatiestoorders ging, bleken ze gisterochtend te bestaan uit goede oude Tomahawk-kruisraketten en Stealth-bommenwerpers, onder Amerikaanse militaire leiding.
Wie dit weekeinde naar het Amerikaanse CNN keek, kreeg de indruk dat dit een Amerikaanse oorlog is compleet met eindeloze verklaringen van Amerikaanse politici en Pentagon-woordvoerders. Op de BBC was het niet anders, maar dan met de Britse premier David Cameron in de hoofdrol. Dat de Franse televisiezenders niet konden achterblijven met eigen lof, zal nauwelijks verbazen.
De strijd om de harten en geesten in het Midden-Oosten is zeker niet verloren. Kadhafi's retoriek over de nieuwe kruisvaarders' slaat niet aan bij het grotendeels Kadhafi-hatende Arabische publiek. Maar na de noodzakelijke openingsbombardementen van dit weekeinde moet de Westerse falanx zich wel ontplooien tot een terughoudende en brede internationale coalitie de komst van vliegtuigen uit Qatar en mogelijk de Verenigde Arabische Emiraten kan daar alvast een beetje soelaas bieden.
Voor het Arabische publiek wordt operatie Odyssey Dawn pas een succes als wereldwijd de journaals openen met beelden van juichende Libiërs in door Libiërs bevrijde steden. Dat is tenslotte de inzet van VN-resolutie 1973. Voor Westerse politici ook Pieter De Crem en militairen komt het erop aan hun bijdrage tot de oorlog zo minimaal te houden. Dat druist zowel in tegen de militaire patriottische logica als tegen de profileringsdrang van politici.
------------------------------
Pssst
Over het al-dan-niet verwerven van overzeese Arabische sympathie mag geen twijfel bestaan. Iedere bootvluchteling die in Lampedusa aan wal probeert te geraken, brengt die mee.
Die sympathie is al door gesijpeld tot in Centraal Italia, waar de Carabinieri de afgelegen bevolking waarschuwt voor rondtrekkende bendes. Zo vernamen wij gisterenavond van Italianen in onze pizza-bar, toen de TV beelden vertoonde van Lampedusa, van nog maar eens een paar honderd aangespoelden die hardhandig belet werden aan land te komen. Er werd ons gevraagd (omdat wij ook helemaal te lande wonen) waakzaam te zijn en bij de minste verdachte beweging de 112 te verwittigen
Nooit kunnen denken dat de angstige nachten uit mijn jeugdjaren ooit nog zouden terugkomen. Toen zwierven brandstichters rond, beducht voor boerenwachten : volgens de Engelse radio kon heet vernietigen van de oogst op het veld de oorlog verkorten. Waar wij ondertussen moesten van leven, daar hadden ze in London geen idee van.
Toen (1944) werden wij ook gevraagd de champetter te verwittigen, bij de minste verdachte beweging. Wat op zijn beurt dan ook weer levensgevaarlijk kon zijn, want men wist maar nooit of die vriendelijke buurman niet aan de andere kant stond .
Hier werden twee jonge mannen opgepakt in een gestolen auto. Zij hadden geen papieren wel een bedrag van 200 op zak, en GSMs. Hun uitleg kon niemand verstaan en ze werden afgevoerd naar de Préfectuur.
Anno 2011 is het dus wel lichtjes anders. Overal in de velden zijn de buren bezig van s morgen s vroeg tot s avonds laat. Iedereen kent iedereen. Landlopers maken niet veel kans. Maar overal in de beboste heuvels zijn holen en grotten, waar, zegt men, in iedere oorlog, sedert het begin der tijden, de burgers konden gaan schuilen. Nu leven daar de wilde zwijnen en ander groot wild. Er wordt regelmatig gepatrouilleerd, wordt ons verzekerd, en af en toe horen wij inderdaad de droge knal van een geweerschot weerkaatsen tussen de heuvels. Stropers of boswachters : wie zal het zeggen?
Wij hebben krijgsraad gehouden met onze drie Duitse Herders, en onze strategie voor een strikt persoonlijke Operatie Odysey Dawn is, dat hun luidruchtig vechtspel, om het halfuur, eigen aan gezonde Duitse Herders, volop zal aangemoedigd worden in plaats van getemperd. Ten gerieve van al wie het horen wil. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Verder is heel ons domein meer dan ooit een no fly-zone en no walk-zone voor vreemden van alle slech en soort. Straks maken we nog een paar plankjes om aan de omheining op te hangen : formaat, kleur en tekst staan op ons netvlies gegrift : 20 x 30 cm, witte letters op zwarte ondergrond : ACHTUNG! MINEN ! met daartussen een doodskop boven twee gekruiste dijbeenderen .Ook bijschilderen Es wird geschossen zou niet helpen, want die gasten verstaanalleen spagetti-drendels.
Een mens zou toch moeten kunnen meegaan met zij tijd!
Met tegenzin (*) stemt Obama uiteindelijk in om met een beperkte bijdrage van het Amerikaanse leger het leven van Moamer Kadhafi te verzuren. Tot nu toe twijfelden mensen zoals Robert Gates, VS Minister van Defensie, aan de efficiëntie van een No-Fly zone om Kadhafi te verdrijven. Nu is het opleggen van een totaal vliegverbod blijkbaar toch een goede strategie.
Ik twijfel er sterk aan of de Europese en Arabische partners veel meer zullen kunnen doen dan Kadhafis overwinning uitstellen. Kadhafi zou reeds opnieuw de gehele oppervlakte van Libië controleren met uitzondering van de stad Benghazi. Het is heel goed mogelijk dat tegen eind volgende week, het gehele land weer onder zijn brutale controle leeft. In de VS wordt de vraag gesteld: Is het veel te laat en veel te weinig, of is het beter laat dan nooit?
Sommigen, zoals Sarah Palin als één van de eersten (23 februari), stelden kort na het uitbreken van de opstand, toen de opstandelingen Libië controleerden met uitzondering van de hoofdstad Tripoli, dat de VS ogenblikkelijk een No-Fly zone moest opleggen. Een forse internationale reactie onder leiding van de VS, waarbij VS raketten de Libische luchtmacht bases vernietigden, en VS vliegtuigen de Libische luchtmacht uitschakelden, had ongetwijfeld de val van Kadhafi kunnen versnellen. Nu is het waarschijnlijk te laat, want Kadhafi zou kunnen genoeg hebben aan zijn tanks en zijn landleger om de resterende opstandelingen te vernietigen of te verdrijven naar Egypte.
Obama had goeie en slechte redenen om een interventie te weigeren. Eerst de slechte redenen.
1.Hij wilde niet gelijk gesteld worden met Bush, die een Arabisch despoot verjoeg en vernietigde om democratie en vrijheid te brengen in Irak. Obamas gehele Democratische basis was en is tegen het actief verspreiden van vrijheid en democratie door middel van oorlog.
2.Obama vermijdt verantwoordelijkheid. Dat deed hij als Senator door neen noch ja te stemmen, maar gewoon aanwezig, op de meeste wetsvoorstellen, of door gewoon afwezig te zijn tijdens de stemming. Hij bezit geen leiderscapaciteiten. Zijn politieke verantwoordelijkheid als hoofd van de uitvoerende macht en als leider van de Democratische partij ontvlucht hij sedert maanden, door geen initiatieven te nemen om het VS deficit ernstig in te perken. Gedurende een maand gaf Obama de indruk niet te willen tussen komen in Libië. Hillary Clinton steekt nu haar nek uit, en dwingt Obama te handelen, maar als het slecht afloopt, zal het haar fout zijn. Obama maakt het duidelijk dat hij zijn acties tot een minimum zal beperken.
Nu de goeie redenen.
1.We weten niet wie de opstandelingen zijn. De geschiedenis leert ons dat revoluties altijd gekaapt worden door de meest radicale vleugel. In Moslim landen zijn de radicalen ook de best georganiseerden. Het zijn de meest devote Moslims, georganiseerd rond radicale moskeeën, die de Sharia wet willen invoeren, en de ongelovigen uitdrijven en/of vermoorden.
2.Wat doen we straks met bijvoorbeeld Bahrein, Jemen en Saoudi Arabië, als ook daar de protesten uitgroeien tot een opstand? Gaan we daar dan ook de opstandelingen steunen en bewapenen, alhoewel we nu al weten dat de protesten georganiseerd worden door de radicale moslims?
Zo heb je vier redenen waarom de meeste Amerikanen, zowel links als rechts in het politieke spectrum, dit jongste avontuur in het Midden Oosten met argusogen bekijken. Voor de Amerikanen is vandaag het budgettekort van de Federale regering en van de onderscheiden Staten het grootste probleem, dat dringend moet worden opgelost. In de komende weken zal hierover keihard gestreden worden tussen aan de ene kant, zij die geloven dat schulden maken en hogere taksen de oplossing is, en aan de andere kant, zij die geloven dat de overheid drastisch moet inbinden wil de VS op lange termijn overleven.
----------------------------------------
Khaddafi: Aanval westerse landen is terreurdaad
zondag 20 maart 2011 12:46 Elsevier
De Libische leider Muammar Khaddafi heeft zondag in een reactie op luchtaanvallen door westerse mogendheden gezegd dat 'alle Libiërs bewapend en strijdvaardig zijn'. Hij noemde de bombardementen een terreurdaad van het Westen.
VN-interventie komt voor Libiërs wellicht te laat De wereld heeft te lang getreuzeld en had eerder de opstand kunnen steunen door Khaddafi's luchtmacht uit te schakelen, toen de rebellen nog aan de winnende hand waren Het volk zal volgens Khaddafi 'het land verdedigen' en 'niet weggaan, maar het land bevrijden'.
Terreur Hij noemde in zijn radiotoespraak de luchtaanvallen 'daden van terrorisme' en voorzag een onontkoombare overwinning in een mogelijk lange strijd van de Libische landstrijdkrachten tegen de westerse aanvallen. De luchtaanvallen werden dit weekend uitgevoerd door Franse, Britse en Amerikaanse toestellen.
Desnoods zullen vrouwen de wapens oppakken, waarschuwde Khaddafi, die zich tot het Westen richtte: 'En willen jullie op vrouwen schieten?'
Bombardementen Onder aanvoering van Frankrijk hebben westerse mogendheden inclusief Groot-Brittannië, Canada en de Verenigde Staten besloten in te grijpen in de strijd in Libië. Ze kregen daar donderdagavond in New York toestemming voor van de VN-Veiligheidsraad.
Ook zondag hebben bombardementen plaats. Volgens Libische autoriteiten zijn er 48 Libische soldaten gedood. Ze beweren ook een Franse straaljager te hebben neergehaald, maar autoriteiten in Frankrijk spreken dat tegen.
De half februari losgebarsten opstand is een burgeroorlog geworden tussen de opstandelingen uit vooral het noordoosten en de Khaddafi-getrouwen die het al 42 jaar voortdurende regime verdedigen.
Psssst
Sedert het begin van de ongeregeldheden in Noord Afrika, is mij opgevallen, dat wij niets kunnen ontcijferen wat op hun borden staat, noch iets begrijpen van wat gescandeerd wordt. Als een uitverkoren onderdaan in het Engels iets kan/mag komen zeggen voor de cameras, lijkt het wel een van buiten geleerd lesje .Wij zien alleen opgestoken vuisten en van haat verwrongen gezichten. Met hier en daar een Alahu Akhbar daartussen. Waarschijnlijk vrij te vertalen als Geloofd zij Jezus Christus.
O ja, wij moeten dringen eens Googelen op Volkerenbond en Grote Mogendheden om uit de voorgangers van Navo en al die dingen, te leren waarom ook toen de wereldoorlogen niet zijn kunnen voorkomen worden.
-----------------------------------
(*) Deze tegenzin is ook grotendeels gebaseerd op het feit dat hij de Islam niet alleen genegen is, maar ook in het geniep een vrome Moslim is. Alleen mag niet geweten zijn! Zo zijn bijvoorbeeld de voornamen Houssein en Barack oerdegeijk christelijke namen, niet?!
dm opinie Donderdagnacht gaf de VN-Veiligheidsraad groen licht voor een militaire interventie in Libië, gisterenmiddag volgden de unanieme instemming in de bevoegde Kamercommissies. Een grondig verdeeld land heeft nog een aantal opvattingen en visies waarover wel eensgezindheid bestaat.
In de jaren negentig bleef niet alleen België, maar heel Europa passief kijken naar het Joegoslavische drama, tot Bill Clinton dan maar alleen zijn verantwoordelijkheid nam. Twee decennia later weet Hillary Clinton zich gesteund door een brede Europese coalitie om een einde te maken aan de Libische burgeroorlog.
Natuurlijk vallen er nog vragen te stellen bij deze operatie. Het mandaat is inderdaad niet helemaal duidelijk: is het einddoel Kadhafi wegkrijgen, of alleen de opstandige burgers beschermen? En welk deel van de operatie kunnen de straaljagers doen, wanneer zijn er ook grondtroepen nodig? En wat dan? Dat zijn legitieme opmerkingen, maar onvoldoende om passief te blijven bij de Libische burgeroorlog. En dus handelden parlementsleden en regering wijs, juist en verantwoordelijk in hun beslissing om Belgische militairen te laten participeren aan deze internationale oorlogsoperatie. Met het oog op de vrede in Libië kan dat niet meer anders.
Alleen grepen sommigen deze hoogst ernstige en allerminst vermakelijke commissiezitting aan om de aandacht op zichzelf te trekken. N-VA'er Theo Francken meende straf te moeten doen en riep martiaal: 'We go to war'. Er is nochtans geen enkele reden om de trompet te steken als men Belgische militairen naar een oorlogszone stuurt. Niet Francken en zijn collega-Kamerleden riskeren hun leven in Libië. Niet wij, maar zij: 'onze jongens'.
Als Francken zich echt wil onderscheiden, niet alleen in woorden maar ook in daden, kan hij altijd het voorbeeld van Henri Moreau de Melen volgen. Moreau de Melen was in 1950 minister van Landsverdediging. Toen België besliste om een troepencontingent naar Korea te sturen, nam de man ontslag uit de regering en meldde zich als Koreavrijwilliger. Ook al was hij meer dan 50, toch onderscheidde Moreau de Melen zich aan het front. Theo Francken is amper 32: de ideale leeftijd om heldhaftig te zijn. Waarop wacht de dapperste aller Belgen?
Walter Pauli Politiek commentator
-----------------------------
De Libische leider Kadhafi dreigt met aanvallen op militaire en burgerdoelen in landen rond de Middellandse Zee. Hij spreekt van vergelding voor de "barbaarse, ongerechtvaardigde" aanvallen die westerse landen zaterdag zijn begonnen. In een toespraak op de staatstelevisie zaterdagavond laat gaf Kadhafi zijn eerste reactie op de bombardementen.
Volgens de dictator zijn Noord-Afrika en het Middellandse Zeegebied door de aanval veranderd in een slagveld. De Libische wapendepots zijn geopend voor het volk, zodat zij "de onafhankelijkheid, eenheid en eer" van het land kunnen verdedigen tegen de "koloniale kruisvaarders", aldus Kadhafi.
48 doden Door de westerse luchtaanvallen en raketbeschietingen zouden er al 48 doden en 150 gewonden in Libië zijn gevallen. Volgens een verklaring die op de staatstelevisie is voorgelezen, zouden de slachtoffers zijn gevallen in "niet-militaire zones''. Ook zouden ziekenhuizen zijn geraakt en beschadigd. Eerder repte het Kadhafi-bewind al over burgerslachtoffers door de aanvallen. Ook zondagochtend sloegen in Tripoli weer tal van bommen in. Sommigen kwamen neer vlakbij Kaddafi's hoofdkwartier Bab al-Aziziyah, aldus een verslaggever van het Franse persbureau AFP ter plaatse.
Luchtafweer aangetast De aanvallen van de internationale coalitie hebben de Libische luchtafweer "op een ernstige manier onbruikbaar gemaakt''. Dit heeft een Amerikaanse veiligheidsfunctionaris gezegd, die niet met naam genoemd wilde worden. "Kadhafi's luchtafweersystemen zijn op een ernstige manier onbruikbaar gemaakt. Het is te vroeg om te voorspellen wat hij en zijn grondtroepen kunnen doen in een reactie op de aanvallen van vandaag'', aldus de functionaris. Vandaag werd al duidelijk dat de Libische luchtafweer in elk geval nog niet volledig is uitgeschakeld. Verslaggevers in de Libische hoofdstad Tripoli hoorden hoe het Libische luchtafweergeschut volop actief was en vuurde. Kaddafi-aanhangers riepen: "God is de grootste!''. Volgens de Britse zender BBC bleef het luchtafweergeschut zo'n tien minuten lang vuren.
Nieuwe aanval op Benghazi Troepen die loyaal zijn aan Kadhafi hebben ook opnieuw de 'rebellenhoofdstad' Benghazi aangevallen, medlt al-Jazeera. Tanks beschoten de stad. Ook zijn er raketten afgevuurd. Sommige inwoners hebben een veilig heenkomen gezocht in moskeeën, aldus het bericht op basis van niet nader genoemde bronnen.
Spoedzitting Libië heeft inmiddels een spoedzitting gevraagd van de VN-Veiligheidsraad, zo meldt het Libische ministerie van Buitenlandse Zaken. De vraag : komt er, nu een coalitie van verschillende landen een militaire (lucht-)campagne gestart is tegen de troepen van kolonel Kadhafi. Ook laat het Libische regime weten dat het VN-resolutie 1973 - die onder meer de no-flyzone oplegt - als nietig beschouwt nu de militaire campagne tegen het land gestart is. Het land zegt het "recht" te hebben om vliegtuigen in te zetten.
Immigratie stop Libië staakt ook zijn hulp aan de EU bij het voorkomen van illegale immigratie. Italië zucht al jaren onder de stroom van de vele duizenden bootvluchtelingen uit Afrika die via de Middellandse Zee zuidelijk gelegen Italiaans gebied, zoals het eiland Lampedusa, proberen te bereiken. Kadhafi had premier Berlusconi beloofd te helpen bij het indammen van de vluchtelingenstroom. "Libië heeft besloten niet meer verantwoordelijk te zijn voor de illegale immigratie naar Europa'', aldus een veiligheidsfunctionaris volgens de staatstelevisie. De Europese Commissie had Libië in oktober 50 miljoen euro aangeboden voor maatregelen tegen de vluchtelingenstroom. Rome eist hulp uit Brussel bij de opvang van de duizenden Afrikanen. Libië heeft een kustlijn van 2.000 kilometer. (anp/afp/reuters/eb/odbs)
-------------------------------
Pssst
Ik zou voorstellen, dat de huidige generatie verslaggevers zich de moeite om veel uit te vinden, kan besparen. Er staan veel mooier en beklijvender verhalen opgetekend in de dagbladen vanbinst de bezetting. De propaganda was toen veel behendiger verstopt en de feiten met oneindig veel nog veel meer fantasie verdraaid. Al naar gelang men Anglofiel dan wel Germanofiel dacht : er was voor elk wat wils. Men trok toen ook niet ten strijde met supra-moderne tuigen, tegen een bende geitenhoeders en kamelenkwekers, maar tegen gelijkwaardige vechtmachines.
Als een Regering van Lopende Zaken al ten oorlog kan trekken! Wat moet het dan heerlijk gesteld zijn met het bondgenootshap!
Khadafi was meer dan 40 jaar een bevoorrecht handelspartner en als die half murw geslagen door zijn eigen volk, allemaal fervente aanhangers van de Godsdienst van de Wrede, met een vingerknip tot eervol aftreden kon tgedwongen worden, wacht men tot hij zich hersteld heeft, om dan zijn burgers te gaan beschermen .
Als men liegt, kan het dan tenminste niet met mooie leugens gebeuren?
Er zal zeker veel volk komen kijken, als Khadafi & C° voor het Oorlogstribunaal in Den Haag gebracht zouden worden. Stel U even voor dat Sarkozy tegen hem komt getuigen!
Gesteld dat die tegen die datum nog vrij rondloopt, want Marine zal hem, wat mij betreft, gerust in de boeien geklonken, als een tweede Napoleon naar Sint Helena mogen verbannen. Om hem op een schavotje te plaatsen, net zoals Sadam, tot de dood er op volgt.
De foto (hierboven), een paar minuten geleden genomen, toont de hemel boven Italië, die gisteren verscheurd werd door Sarkozys straaljagende moordenaars. Precies hetzelfde gebeurde, lang geleden, die zaterdag 20 maart (1943) toen de lente buiten open barste, en binnen een familie van 5 onmondige kinderen met hun moeder, hun nog jonge vader zagen sterven. Zonder dat die echt ziek was geweest, en zonder dat er hulp kon geboden worden. Een knaap van 7 jaar stond achter de gordijntjes tussen-in ook naar de blauwe lucht te kijken, waar Engelse jagers als woedende horzels rond de trage Duitse bombardementsvliegtuigen cirkelden, onderweg, toen nog, met hun bommenlast naar Engeland. Een paar maanden later begon de tocht andersom.
Leven en sterven : het maakt onlosmakelijk deel uit van ons bestaan, en iedereen wordt, met tijd en boterhammen, verondersteld te wennen aan het verlies van de geliefden. Al kan dat verlies iemand compleet gek maken Zelfs de knapste koppen verliezen al eens de pedalen ..
Bij GVA glundert men al een paar dagen! Met reden. Je moet effenaf uit pure liefde een stuk van zinnen zijn,(of Clovis heten) om op die manier te verbranden wat men gisteren nog aanbeden heeft.
Wijlen Clovis deed dat uit liefde voor zijn Clothildis (*) en hij haalde er baat bij. De God van Clothildis schonk hem immers de overwinning.
Kijk, als de Ere-Voorzitter denkt te moeten op de schoot gaan te zitten van de ergste vijanden van het Vlaams Blok/Belang, om uit te huilen, dan is dat zijn zaak. Tot op zekere hoogte kan ik akkoord gaan, daar er in het geheel brokstukken te vinden zijn van het afbrokkelende cordon. En dat is goed. Voor zover denk ik zelf, dat hij het geestelijk testament van Marie Rose Morel uitvoert, die ,moest ze nu nog goed en gezond bij leven geweest zijn, waarschijnlijk een soort van Pax Flandriensis had kunnen benaarstigen.
Maar moest mijn tante een man geweest zijn, dan was ze mijn nonkel.
Hij heeft dus, hoe aimabel de man ook is; een grens overschreden, waarbij ik noodgedwongen moet beamen : laat de doden de doen begraven.
Zeker, BDW verdient alle lof ter wereld voor wat hij en zijn Niveanen reeds bereikt hebben, maar het achterste van hun tong hebben wij nog altijd niet gezien. Daarom, op de kap van zijn eigen partij platte broodjes bakken : dat is niet een brug, dat is een heel continent te ver!
Het enige dat hij nu nog kan doen, is de eer aan zichzelf houden, en vervroegd een stap uit de openbaarheid terugzetten. Zijn strijd is gestreden.
En goed aan de partij heeft het allemaal wel niet gedaan.
En nu ik dan toch mijn hand aan het overspelen ben : ook El Cid zou eens uit een ander vaatje moeten beginnen tappen. Een echte Blokker lust geen verschaald bier! En dan spreek ik over hoe hij zich in het halfrond heeft laten afslachten door zelfs een klappei als Moe Vogels. Door te blijven hameren op het terugsturen van criminele vreemdelingen, desnoods naar de maan.
Dat is een afgezaagd verhaal geworden, dat met democratische middelen niet op te lossen valt. Zwijg er dan ook over!
Spreken is zilver. Zwijgen is goud.
------------------------------------
02:00 Voormalig VB-voorzitter Frank Vanhecke heeft geen ambities om toe te treden tot de N-VA, maar hij vindt die partij vandaag wel geloofwaardiger dan het Vlaams Belang. Met de top van het VB heeft hij geen contact meer.
Voor het eerst sinds het overlijden van zijn echtgenote Marie-Rose Morel doet Frank Vanhecke weer politieke uitspraken. Hij spreekt zijn waardering uit voor de N-VA, omdat die partij het been stijfhoudt in de federale onderhandelingen. "Die houding van de N-VA kan ik waarderen", aldus Vanhecke. "Zoals de zaken nu evolueren, is N-VA voor radicaal Vlaamsgezinden de enige nuttige stem."
Na de prominente rol van Bart De Wever tijdens het afscheid van Marie- Rose Morel in de Antwerpse kathedraal rees de vraag of Vanhecke een overstap overwoog naar de N-VA. Maar dat blijkt niet het geval. "Ik geloof niet dat ik voor Bart De Wever een meerwaarde kan betekenen", zegt hij. "Bovendien hadden Marie-Rose en ik allebei al besloten om ons terug te trekken uit de politiek. Ik werk mijn Europees mandaat af en over twee jaar ga ik iets anders doen." Lex Moolenaar in GVA
--------------------------------
Psst
De Niveanen voor Vlaams Nationalisten de enige steun .Is dat geen zuivere rancune?
Het is niet goe , nu al een wissel te trekken voor wat in de toekomst ligt en dus onzeker is, namelijk de uiteindelijke goede resultaten van BDW. In handelsrecht-termen spreekt men in zon geval van schoorseenwissel, wat in schoon Vlaams wil zeggen; wissel-cavalerie. Een betalings-belofte voor niet geleverde goederen of diensten, waarmee men de overige schuldeisers zand in de ogen strooit.
BDW en de zijnen zullen onze enige steun zijn, pas de dag nadat Vlaanderen Onafhankelijk geworden is. Al zal dat een steun zijn met gecontroleerd wantrouwen. Gezien het Tjeven-gehalte in die partij. Dat zou onze Ere-Voorzitter toch moeten geweten hebben : het origineel is altijd beter dan de kopij.
---------------------------
(*) De Gemeente Desselgem o eeuwige schande!, deelgemeente van de Stad Waregem heette in de Middeleeuwen Tressaligna. Dat werd mij altijd verteld, door oude Desselgemnaren, en lag in een beschutte arm van de kronkelende Golden River, voor die wed rechtgetrokken en verbreed in de jaren 70 ten behoeve van de scheepvaart uit Frankrijk. Hier werd in Mei 40 enorm gevochten, want de voorhoede van de Duitse zegedronken legers geraakte maar niet aan de overkant, daar de Genie de brug op de steenweg had laten inde luchtvliegen. Het water stond nochtans zeer laag, daar overal stroomafwaarts de sluizen en sassen vernietigd waren, zodat de Leie praktisch kon leeg lopen en dus op vele plaatsen zo goed als droog stond. Toen kwam de stenen bloot te liggen, waarover de rivier in vroeger tijden volgens de overlevering, bijna droogvoets kon doorgewaad worden. Zodat de mensen van Overleie vlotter naar de kerk konden in het centrum van Desselgem, langs kerkwegels over en door de meersen.
In die nu afgesloten dode arm van de rivier, bijna helemaal langs alle kanten omsloten door de Leie, ligt nog altijd de hoeve Munckenhof, een heerlijkheid die reeds voorkomt in de oudste kronieken,en afhing van de Sint Pietersabdij in Gent.
Volgens de overlevering zou dit de ouderlijke woning geweest zijn van Clothildis, zodat wij redelijkerwijze mogen veronderstellen, dat de Frankische koning Clovis ooit in onze streken op vrijersvoeten heeft gelopen. Dat hij later in Parijs tot koning van Frankrijk werd uitgeroepen, bewijst alleen maar dat ook toen reeds alles wat faam veroverd had, Frans moest spreken.
Wat er ook van zij aanbidden wat men verbrand heeft, en verbranden wat men aanbeden heeft staat goed bekend in onze gewesten. Daar zijn de Tjeven meer rijk geworden!
Waarvan zelf onze jongste spruit (OBI) het hoofd afwendt
----------------------------------.
De Schandaard, de ooit christelijk-gedegen Vlaamsvoelende gazet is al een tijdje bezig te verbroederen/verzusteren met Madam Béatrice Saccoche van Le Soir, de Vlaams-hatende Franstalige boulevard-gazet. Met het oog, hebben ze zelf gezegd, nader tot elkaar te komen, maar men vindt waarschijnlijk bij hen die de touwtjes trekken, dat het allemaal te traag gaat. Het water staat hen inderdaad ondertussen aan de lippen, dus moet er een tandje worden bij gestoken. Dat tandje, dat is de samenwerking tussen de twee Vrije Bruxselse Universiteiten. Dat die geboren zijn in een totaal verschillend land, en helemaal een totaal tegengesteld leven achter de rug hebben, deert niet. Als de centjes maar blijven vloeien! Wie weet draait de Vlaamse openbare opinie dan niet bij .
Vanaf welk punt van bijdraaien zou er een lintje inzitten?
Al zou ik, voortgaande op wat Rinnebô in zijn artikel hieronder schrift, eerder aanraden, om dat samen in dezelfde boot te zitten, op zichzelf toe te passen. Door bijvoorbeeld tot tweetaligheid ook langs Franstalige kant te komen. Dan zou één enkele Vrije Universiteit in Btuxsel volstaan.
Dat beide geleerde bollen ondertussen in hun eigen Linx achtertuintje blijven spitten, valt weer eens niet op. Er wordt uitleg gegeven, tot hun eigen stelling (in hun ogen) bewezen wordt geacht, al de rest is larie. Ik noem dat in de publieke sfeer rond de pot draaien tegen beter weten in.
Voor mij hoort Rinnebô eerder thuis in de sub-categorie lobroeken. In ieder geval : ik heb mij kostelijk geamuseerd met zijn kronkelingen Net twee cobras in een paringdans. Gelukkig : achter glas, veilig en reukloos.
19-03-2011 - Marc reynebeau itv. Jostein Gripsrud
de standaard in Iskander
--------------------------------------
Zowel Amerikaanse zangeresjes als lokale schrijvers mogen erbij. Daarmee bouwen de media een publieke sfeer, waarin het natiegevoel kan gedijen. Maar wie erbij wil horen, moet er ook zijn steentje toe bijdragen. Belastingen betalen, bijvoorbeeld. De Noorse hoogleraar Jostein Gripsrud onderzoekt wat gemeenschappen maakt en breekt. Het is niet een gemeenschappelijk enthousiasme voor crosscountryskiën dat Noren onderling solidair maakt, maar wel het gemeenschappelijke culturele repertoire dat door de massamedia wordt uitgedragen. Zo vat de Noorse hoogleraar Jostein Gripsrud, die aan de universiteit van Bergen doceert, zijn idee van het 'nationale gevoel' samen. Als het zich tot skiën zou beperken, dan hoorde hij er niet bij. Het is maar een onderdeeltje van een veel bredere publieke sfeer.
Vanaf deze week komt Gripsrud gedurende enkele maanden in Brussel doceren over de publieke sfeer. Op uitnodiging van de beide Brusselse universiteiten VUB en ULB, en van de Gentse universiteit, bekleedt hij dit jaar de prestigieuze internationale Francqui-leerstoel. En het onderwerp is uitermate relevant voor België, want bestaat daar nog een publieke sfeer? Niet echt, nee.
'De publieke sfeer is immaterieel', zegt Gripsrud, 'maar hij wordt gedragen door erg materiële middelen, in de eerste plaats de massamedia. In de publieke sfeer ontmoeten de burgers, de leden van een natie elkaar. Het is het geheel van gezamenlijke ideeën, referenties, connotaties, symbolen en betekenissen, waarmee zij zich kunnen voorstellen dat ze tot eenzelfde gemeenschap behoren. Ik noem dat geheel een semiotisch web.'
'Ik heb een tijdje Noors gedoceerd aan Zweden in Stockholm. Noors en Zweeds lijken wel dialecten van elkaar, zodat ik geen moeite had om mijn Zweedse collega's te begrijpen. Behalve wanneer het laat werd in het café.'
Omdat ze door de drank met een dubbele tong begonnen te praten?
'Omdat ze over dingen begonnen waarmee ik niet vertrouwd was: jeugdherinneringen, liedjes die ze op school hadden geleerd, lokale sporthelden over wie ik nog nooit had gehoord. Je kunt niet volgen omdat je die kennis mist, feiten en feitjes die ze kennen uit hun gezamenlijke verleden en van de massamedia.'
Is een publieke sfeer hetzelfde als de publieke opinie?
'Nee. Je kunt bijvoorbeeld mensen proberen te winnen voor een antimigratiebeweging door in te spelen op het idee van een zuivere nationale identiteit. Maar je kunt op grond van hetzelfde nationale argument voor het tegendeel mobiliseren, door te stellen dat openheid en tolerantie precies een onderdeel zijn van die identiteit.'
'Maar een publiek debat daarover veronderstelt wel dat er al een gevoel van gemeenschappelijkheid bestaat: het gevoel dat we in dezelfde boot zitten. De vraag is natuurlijk wat op termijn van die boot zal overblijven als gevolg van de ontwikkeling van de internationale communicatie. Hoewel, als je ziet hoe vaak bij de revoluties in Noord-Afrika met de nationale vlag wordt gezwaaid, blijkt de natie wel degelijk een voorwaarde om mensen politiek te mobiliseren.'
Dreigt in discussies over bijvoorbeeld migratie het politieke argument soms niet te worden verhuld door het nationale argument?
'Dat gebeurt. Maar in Noorwegen wordt de nationale identiteit niet vaak ingeroepen in het migratiedebat. Wat de rechts-populistische zogeheten Vooruitgangspartij probeerde te mobiliseren, was een gevoel van onrechtvaardigheid bij de Noorse arbeidersklasse: die immigranten krijgen geld om niets te doen, ze poetsen de traphallen niet in appartementsblokken, enzovoort. Ze putten niet uit nationale gevoelens, maar uit onze egalitaire tradities.'
'En fairness past ook in de publieke sfeer. De welvaartsstaat berust op de bereidheid van mensen om mee te betalen aan de collectieve voorzieningen. En daarvoor is vertrouwen nodig. Er moet een gevoel van gedeelde verantwoordelijkheid bestaan, en dus dat iedereen zijn deel betaalt.'
Hoe belangrijk is emotie daarin?
'Zeer groot. Veel politieke theorieën over burgerschap zien dat over het hoofd. Mensen moeten geïnteresseerd zijn in de democratie en om het algemene belang geven. Daarvoor is zeker gevoel van trots nuttig, de trots om erbij te horen. Het komt ook door de gewoonten die mensen zich eigen maken. Al is het door institutionele inertie of omdat je het op school hebt geleerd: je kent de rituelen, je herkent de iconen op straat, je weet welke feestdagen eraan komen. Het wordt een routine. En knoeien met gewoonten, dat doe je niet zonder mensen op de zenuwen te werken.'
'Mensen hebben ook behoefte aan een gevoel van gemeenschappelijkheid; daar komt ook dat gevoel van trots vandaan wanneer een landgenoot een sportief succes boekt. We leven in een snel veranderende samenleving, die ook nog eens erg competitief is, waarin iedereen voortdurend in beweging is, met veel onzekerheid, met een mondialisering die almaar dichterbij komt. Gevoelens van herkenning en gemeenschappelijkheid zijn dan geruststellend.'
Speelt ook de toenemende sociale ongelijkheid daarin een rol: het nationale gevoel als een alternatieve vorm van integratie?
'Dat lijkt me zeer waarschijnlijk, en het zou een goed onderzoeksonderwerp zijn. Het is een manier om er weer bij te horen, als je economisch bent uitgesloten. Je kunt het ook als een wapen gebruiken tegen wie volgens jou beter wordt behandeld, maar hier niet thuishoort. En zo kan het weleens een lelijke kant te krijgen.'
Hoe nationaal kan een publieke sfeer nog zijn als ook de massacultuur steeds mondialer is, zeker bij jongeren? Iedereen op de hele wereld wil Britney Spears horen en zien.
'Het is nu Rihanna. Ik heb een dochter van elf die mij op de hoogte houdt.'
'De populaire cultuur krijgt inderdaad steeds meer impulsen vanuit een mondiale, Angelsaksische cultuurindustrie. Maar die komt terecht in een culturele mix die verschilt van land tot land. Want de lokale culturele tradities blijven voortleven, ook vanuit een gevoel van patriottisme. De Noorse openbare omroep heeft, met zijn drie tv-kanalen en 16 radiostations, de commerciële concurrentie ver achter zich gelaten.'
'Het eerste tv-net haalt bijzonder veel kijkers met een programmering die erg aansluit bij nationale gevoeligheden en bij dat semiotische web. Het populairste programma is een satirisch nieuwsmagazine, waarin comedians de actualiteit becommentariëren. Het toont aan dat bij de bevolking een brede, gezamenlijke interesse bestaat voor het openbare leven, de politiek inbegrepen.'
Zitten jongeren niet vaker op het internet dan voor het tv-toestel?
'Jongeren hebben nooit veel tv gekeken. Dan doen ze pas als ze een baan en een gezin hebben en gesetteld zijn. Ik doe nu onderzoek naar wat er zou gebeuren als jongeren hun mediagewoonten zouden doortrekken in hun volwassenheid. Daarvoor heb ik alle studenten van het hoger onderwijs in Bergen bevraagd, eerst in 1998 en in 2008 nog eens.'
'Het opvallendste resultaat was dat in die tien jaar de belangstelling voor wat níét tot de mainstream cultuur behoort, opvallend is gezakt. Jazz, barokmuziek of opera, het interesseert ze niet meer. Zoals ze ook veel minder lezen en er geen idee meer van hebben wie Franz Kafka is. En de weinigen die het wel nog weten, komen uit kansrijke gezinnen en studeren iets prestigieus, rechten of geneeskunde. Er bestaat dus, duidelijker dan vroeger, een klassenverschil tussen wie kiest voor de mainstream en de minderheid van culturele omnivoren.'
'Je ziet het ook aan alle Europese universiteiten: die rekruteren geen extra studenten meer uit de onderste sociale lagen. Het systeem reproduceert zichzelf. Als je nog iemand uit de onderste lagen kunstgeschiedenis ziet studeren, blijkt dat diens vader indertijd een maoïst was, die er om politieke redenen voor koos om proletariër te worden, of wiens moeder erg actief was in de vakbond.'
Dus de culturele diversiteit versmalt?
'Ja, in termen van smaak en van kennis van de geschiedenis. En dat afgenomen historische besef is een probleem, want politiek gaat over het verbeelden van de toekomst, en daarvoor heb je dat besef wel nodig. De reden ligt voor mij voor de hand: commerciële televisie. De kern is: jongeren worden niet meer uitgedaagd of tegengesproken in hun culturele keuzen. Het staat ze vrij om alleen nog te kiezen voor wat hen bevestigt in wat ze al weten of denken.'
U maakt een verschil tussen patriottisme en nationalisme.
'Ja, patriottisme is de liefde voor het vaderland - het valt altijd op dat overal het onderscheid wordt gemaakt tussen het vaderland en de moedertaal. Als politieke ideologie kan nationalisme agressief en expansionistisch zijn, maar het kan ook inspireren in tijden van rebellie tegen autoritaire regimes. Het verschil met patriottisme ligt in de nadruk die je legt. Als de nadruk ligt op het verschil met anderen, kan dat leiden tot superioriteitsgevoelens, met alle onaangename gevolgen van dien.'
'Maar het hoeft niet zomaar om het vaderland te gaan. In Bergen, een Hanzestad waar ik al lang woon, bestaat een extreem lokaal patriottisme. Nationalisme is dat niet, al hebben ze wel de neiging om zeggen: ik ben niet van Noorwegen, ik ben van Bergen. Dat klinkt misschien bekrompen provinciaal, maar het zorgt er ook voor dat er interessante dingen gebeuren. Het motiveert mensen om dingen voor hun gemeenschap te doen. Er bestaat een gevoel van solidariteit, wat fijn is als het iedereen insluit.'
'Je kunt natuurlijk wel de hele wereld willen omhelzen, maar misschien is die toch wat te groot. Schaalverkleining versterkt de solidariteit. Televisiebeelden van hongerkindjes kunnen solidariteit met verre landen opwekken en dat is goed, maar om een samenleving te organiseren, heb je niet genoeg aan iets oppervlakkigs of pragmatischs, maar aan een attitude die dieper gaat en vanzelfsprekend is.'
Hoe zou u dit alles toepassen op België?
'Ik vreesde al dat die vraag zou komen (lacht). Als het klopt dat de publieke sfeer in België al zo goed als volledig is gesplitst, mist het een sterke, overkoepelende band. En ik hoor dat de Rode Duivels het niet meer zo goed doen en dat Eddy Merckx niet meer fietst. Wat blijft er dan nog over? Frieten? Dat betekent niet veel, hé. En als blijkt dat zoveel Franstaligen zo uitvoerig naar de Franse televisie kijken, betekent dat in mijn theorie ook niet veel goeds.'
'Een federale staatsorganisatie is al een hele stap opdat elke publieke sfeer zijn specificiteit kan bewaren. Want identiteiten zijn altijd complex. Behalve een patriot van Bergen, ben ik ook een Noorse, Scandinavische, Europese kosmopoliet. Iedereen identificeert zich met verschillende gemeenschappen tegelijk. Maar wie België wil handhaven,zal er toch moeten voor zorgen dat ook een emotioneel ondersteunde identificatie ermee in stand wordt gehouden en ondersteund.'
-------------------------------
Besluit
De Francofonen en de anderstaligen nemen als zuipliedje Mie Katoen en My Sarie Mareis, en de Vlamingen leren paring-songs zowel uit het Rif-gebergte als uit de bergen van Anatolië, met daarnaast een paar top-hits uit het programma van Radio Mille Colines. Dat moet een warm gevoel geven. En op hun kot kijkt iedereen elke dag minstens een uur naar de video van Daniel Cohn-Bendit, fractieleider van de Groenen inhet Europees Parlement. Is bedoeld als bevordering van druggebruik en Griekse knapenliefde. Is, als Linx credo, goed voor de menschen en de Multi-Culti.
