Vandaag de dag is communist zijn een triestig beroep geworden met uiterst flauwe toekomst perspectieven : Cuba, een voorbeeld die al decennia lang de wereld inspireert, dreigt onderuit gehaald te worden door zichzelf.
Il Leader Maximo staat aan de deur van het Arbeidersparadijs der Eeuwigheid, klaar om aan te kloppen, en zijn Cuba van arbeiders, boeren maar meest van profiteurs, dreigt zonder water te vallen, zonder zeep, zonder sigaretten : de Staatsruiven zijn leeg, het wordt weer elk voor zich en God voor al. Klaar en duidelijk het bewijs van de schuld van het Vlaams Belang!
Niet dat dergelijk nieuws zo inslaat : het is alleen wonder dat het nog zo lang heeft geduurd. Stel U voor : het is de gazet van de Partij van Steve die het uitbrengt : is dat uit leedvermaak met de arme man? En wat als Stevaert zich nu eens moest laten nationaliseren tot Cubaan, om daar zijn belastingen te kunnen betalen : zou dat geen geste zijn?
Anderzijds : in leven blijven met Uw gezin, met 15,- per maand : dat is nu eens echt proletariaat! Daar moet ABVV-VLAAMS uit naam van de Sainte Solidarité eens een mondje gaan klappen, sè En neem en passant een paar goeie FN-mitrailleurs mee plus de bijhorende ammunitie : de kelders en de schuren van de Notabelen zullen we goed verdedigd worden!
Ik zie het al gebeuren op de Belgische Rode Televisie : inzamelactie voor de arme Cubanen (en ze zouden nog gelijk hebben ook) schenk sigaren, rum en regenwater aan Cuba : redt hen, want ze vergaan! Doe het buiten het medeweten van Uw ega : bij elke 10de milde schenker wordt U als return een Cubaanse Schone met strooien rokje toegestuurd. Beperkt aanbod.
Over naar de Krant die Durft, die is Gebeten om te weten .
----------------------------------
De Cubaanse hoofdstad Havana kampt met de ergste drinkwatertekorten in vijftig jaar tijd. De aanhoudende droogte en een achteruit hollende infrastructuur van het watercircuit zetten de stad met 2,2 miljoen inwoners langzaam droog, aldus de autoriteiten.
Het nationale waterschapsinstituut luidt de noodklok en stelt dat 70 procent van het water verloren gaat, omdat twee derde van de 2194 kilometer aan waterleidingen in slechte staat verkeert. Vorig jaar is slechts 80 kilometer vervangen. De situatie is zo nijpend dat in sommige districten het water al op rantsoen is. Bij ongeveer 110.000 inwoners komt er geen water meer uit de kraan. Zij worden met tankwagens van water voorzien, bericht de staatskrant Granma.
Het land heeft verder sinds eind 2008 te maken met relatieve droogte, waardoor grondlagen die water vasthouden dreigen uit te drogen. (anp/vsv in dM-)
De Cubaanse overheid stopt met het gratis verstrekken van zeep, tandpasta en wasmiddel. De overheid verdeelde de producten sinds de revolutie in 1959.
Volgens president Raul Castro moeten de Cubanen leren op eigen benen te staan en zelf hun bestaan te financieren. Bovendien moet de Cubaanse overheid bezuinigen. Om die reden werden eerder ook al de gratis aardappels, sigaretten en vele andere producten uit de gratis maandelijkse verdeling gehaald.
De bevolking, die moet rondkomen van gemiddeld 15 euro per maand, is ontstemd over de plannen. Een stuk zeep gaat namelijk 18 tot 87 cent kosten. (anp/sam in dM)
Paarden en ezels : geef toe : beide dieren hebben hun gaven, en het is ver van mij om het ras der Langoren te discrimineren. Vaak moeten wij hun werklust bewonderen (vooral in bergachtige streken : maar dat is Vlaanderen nu juist niet!), alsook de rol die ze als vervoermiddel gepresteerd hebben i2.000 jaar geleden n het leven van Jezus van Nazareth.
Verder mag deze beschrijving niet gaan, want het is de bedoeling hier iets te schrijven over artiesten, en maar al te gauw zou iemand op het idee kunnen komen dat die twee (artiesten en ezels) iets met elkaar te maken hebben. Wat alleen opgaat in wel bepaalde gevallen. Voor zij die bijvoorbeeld elk nationalisme te eng vinden, maar ijveren voor het Groot Belgisch Nationalisme waar zij de rol van nuttige idioot mogen spelen.
Een paard daarentegen, is een edel dier. Het is des mensen beste vriend. Het wordt voor de wagen gespannen, het wordt door de mens bereden en is, wanneer in beweging, een lust voor het oog. Hetzij door soepelheid, zijn snelheid, hetzij door de kracht die het uitstraalt wanneer het werkt. Kortom : paarden zijn bijlange geen ezels! Maar als een ezel zich een paarden-allure wil aanmeten, dan zijn het soortgenoten uit het Steentijdperk. Dan zijn het steenezels.
Neem nu die artiesten die tegen Vlaanderen zijn, maar lijk masochisten, van de Belziekse verdrukking houden. Dat zij in hoofdzaak Groen! zijn en Rood denken, is hun zaak, maar dat zij dat dan ook zeggen!
Dom zijn heeft ook een prijs. En hierover gaat de diepere betekenis van dit stukje. De kostprijs (in Euro) der domheid ..Als die, wat meer is, begeleid wordt door het Rode Syndicaat (ABVV VLAAMS heet dat nu), dan heeft die domheid een ranzig kantje.
Zou er één van die organisatoren in de KVS (bestuurd door de zoon van ) al eens nagedacht hebben hoeveel gage hij/zij optrekt uit de Francofone wereld? Hoeveel zij daar verkopen? Of ze er überhaupt gekend zijn?
Waarom maken ze zich dan moe om 80% van de 6,4 miljoen Vlamingen tegen zich in het harnas te jagen? Hoe moeten wij dat anders begrijpen :Pas en notre nom?
O Ja! Omdat zij weten (en hopen dat het blijft duren) dat de subsidiekraan in handen is van hun broodheren, die op hun beurt als poesjenellen met touwtjes aan handen en voeten gebonden zijn aan de machthebbers van het ogenblik. Zo zijn de progressieven ineens aartsconservatieven geworden die oude structuren willen in stand houden .De Stomme van Portici is inderdaad nooit van de slimste geweest!
Tweede fout van die ezels : te denken dat hun artiest-zijn iets te maken heeft met cultuur. O die kikvors die zich opblies om koe te worden .
Als Vlaming zou ik mij schamen hun meesterwerken aangemerkt te zien als uitingen van onze Vlaamse Cultuur. Het zijn (uitzonderingen bevestigen de regel) armzalige keutels van verwrongen geesten, die pas in productie gaan, als er een of ander geestverruimend middel werd gesnoven of geprikt. Tiens, Herman Lullemans al gehoord? Of was die niet mans genoeg om in Brussel te komen?
En toppunt van blindheid : de Francofone zenders RTBF, RTL, enz, zijn wereldwijd en gratis te capteren. De BRT-keutels moeten altijd en overal betaald worden .
Ra Ra : hoe zou dat komen?
Dat Will Ferdy heeft meegedaan, kan ik hem vergeven. Seniliteit is onverbiddelijk. HemmeLINX was voordien al gekend als onevenwichtig. De namen van de twee presentatrices ? Die zijn alleen politiek relevant. Maar de overigen : de voltallige namenlijst interesseert ons. Zo weten we wie de Judassen zijn en kunnen ze de 30 zilverlingen komen ophalen, voor ze zich verhangen uit wanhoop.
Over naar dS, waar de hoernalist van dienst blijkbaar ook in een al-dan-niet kunstmatige roes moet zijn geweest. Al geeft die zich in zijn laatste zin toch ietwat bloot
------------------------------
BRUSSEL - In de KVS vond gisteren de protestavond 'Niet in onze naam' plaats. Geen politici op het appel, maar des te meer buitenlandse pers.
Wanneer artiesten protesteren, doen ze dat in stijl. Niet met megafoons, maar met een micro. Niet met sirenes, maar met chansons. En niet op straat, maar in de Brusselse KVS.
De KVS toonde zich gisteren een goede gastheer voor de actie van het platform 'Niet in onze naam', dat de protestavond 'Solidariteit maakt een cultuur groot' organiseerde. Er waren - buiten de 500 zitplaatsen - nog 200 extra staanplaatsen voorzien. Het gebouw zat afgeladen vol.
Niet alleen met 'apolitieke' Vlamingen, Walen en Brusselaars trouwens: aan de zijkant had zich een bataljon camera's opgesteld. Morgen zullen onder meer Nederlanders, Fransen, Zweden en Noren op het scherm te zien krijgen wat er zich gisteren zoal in de KVS afspeelde.
Het kruim van de Belgische muziek-, podium- en auteurswereld verzamelde er zich op het podium. Elk van hen vulde dat op zijn of haar manier: Les Ballets c de la b danste, Will Ferdy zong, Dimitri Verhulst dichtte en Lotte Pinoy acteerde. Maar het duidelijkst omlijnde 'signaal' kwam die avond van de artiesten die met een boodschap voor het voetlicht kwamen staan, of er een videoboodschap lieten projecteren.
Zo las Alain Platel voor uit het boekje De eeuwige terugkeer van het fascisme van Rob Riemen. 'De Europese volkeren geloven niet meer in wat is. Het enige tegengif voor de bacterie die fascisme heet, is het oppikken van waarden zoals liefde, vriendschap en solidariteit.'
Kristien Hemmerechts vond het dan weer frustrerend dat 'in een tijd waarin de wereld opengaat door zich te globaliseren, Vlaanderen zich net sluit door de eigen identiteit en taal te verheerlijken. Een achterhaalde tegenstelling die het gezond verstand allang had moeten onderuithalen.'
Van romantiek tot frustratie: iedereen deed goed zijn best om zo apolitiek mogelijk te zijn, zoals de organisatoren het zo mooi plachtten te zeggen bij de aankondiging van het evenement, zoals dat ook over de nationale betoging morgen wordt uitgeroepen. Maar die houding bleek algauw moeilijk houdbaar naarmate de avond vorderde. Onder meer de auteurs Pierre Mertens en Tom Lanoye haalden politieke pijnpunten aan. Vakbondsvertegenwoordiger Philippe Van Muylder van het ABVV liet zijn moment voor het voetlicht niet onbenut om uit te halen naar N-VA en CD&V, die de sociale zekerheid willen regionaliseren. 'Dit evenement apolitiek?' reageerde Van Muylder achteraf, 'uiteraard niet. Je kunt toch geen statement maken tegen een oprukkende nationalistische mentaliteit zonder een politiek standpunt in te nemen?'
Juist die toon - een 'signaal' naar de politiek toe dat vooral niemand wil viseren - maakte de avond tot een verzameling mooie chansons in plaats van loeiharde sirenes, van propere micro's in plaats van gloeiende megafoons en van een gezellige avond in de KVS in plaats van een wervende optocht in de straat. Maar één leuze zette het publiek telkens kracht bij met een daverend applaus, telkens ze uitgesproken werd: 'Niet in onze naam/Pas en notre nom'. Dat men niet altijd goed wist wat precies niet in onze naam mag gebeuren, tot daar aan toe.
---------------------------
Psssst
Ik verhoop dat die artiesten-bijeenkomst Niet in onze Naam toch niet in ons aller naam gesproeken heeft! Stel een 150 (*) aanwezigen, en vele honderdtallen die moesten worden weggezonden zoals dS schriijft : dat is toch nog te overzien, niet?
Heb ik goed gelezen? Solidariteit maakt een cultuur groot?. In ons Apenlandje is dat toch juist omgekeerd! Solidariteit met de hangmat-industrie in Wallonië maakt ons juist zo arm als Job!
(*) Zoals U ziet, heb ik de gewoonte van tellen overgenomen van de Linxe kerk.
Het is zelfs zeer eenvoudig. Het enige dat hiervoor nodig is, is behalve 5 minuten politieke moed, een flinke uithaal van het rechterbeen, liefst voorzien van een scherpe schoentip. Waarbij er moet uitgekeken worden, of het is niet alleen BHV dat la afloop gesplitst zal zijn .Gelieve, voor de nodige détails, wat verder te lezen.
Want dit stukje gaat over de Nieuwjaarsspeech van Bruno Valkeniers, zoals het in de on line pers weerspeigeld stond om 15 uur. Om 13 uur zagen we LDD als een Fenix uit zijn as verrijzen (is redelijk onschuldig). Benieuwd wat en hoe er deze avond zal bekend gemaakt worden over de Niveanen. Over het Vlaams Belang :
De Morgen : veel betekende stilte overgenomen van hun Rode Broeders der BRT : nix.
De Scandaard : bovenste stukje. Na het schrijven van zijn artikeltje, is de man nog altijd niet bekomen van zijn kots-aanval.
Gazet van Jassens : bijna identiek als voorgaande: de man heeft er iets langer over gedaan en is dus bijgevolg ietske objectiever kunnen blijven.
Bedenking van Digitalia : zover zijn we dus gekomen, dat er kan verwezen worden naar een bananen-republiek (Zuid Soedan) als lichtend voorbeeld voor ons eigen land. Vandaar de compromis-methode à la Flamande : met de trap-doctrine.
Maar goed. Dat is dus het antwoord aan zowel de Franstaligen als aan de cultuur-dragers van de KNS (gisteren) en aan de betogers van morgen : maken jullie zich maar niet meer moe : er is een oplossing. Jullie zullen nooit meer kunnen zeggen dat de Vlamingen niet compromis-bereid zijn. Wie niet horen wil, moet voelen!
Heren politicasters : wat nu moet gebeuren(er zijn al 222 dagen weg, en nog maar 1200 meer te gaan voor de volgende verkiezingen, lees ik) : deel mee waar U vergadert, zeg dat ze welkom zijn, maar hun tolken zullen moeten meebrengen én zelf betalen. Zeg ze ook dat ze niet eens pen of papier moeten meebrengen, want dat er maar één punt aan de dagorde staat : er nota van nemen dat we onafhankelijk zijn. Antwoorden ze nu non, of neen, of nein : dat is niet zo moeilijk om te onthouden.
Ik wil ze wel nageven, dat er 180 jaar aan een stuk is onderhandeld en dat dit nu basta is.
Laat dat nu deze keer een compromis zijn à la Flamande!
-------------------------------
Valkeniers noemt Zuid-Soedan een voorbeeld
zaterdag 22 januari 2011, 13u07
Bron dS
Vlaams Belangvoorzitter Bruno Valkeniers heeft zaterdag de Belgische staatslui tijdens zijn nieuwjaarstoespraak opgeroepen om een voorbeeld te nemen aan Zuid-Soedan in plaats van de Belgische brac à brac aan de wereld aan te prijzen.
Zuid-Soedan heeft vorige week via een referendum "zijn onafhankelijkheid verworven en komaf gemaakt met de agressiviteit van de islam".
"Wat de Belgische situatie betreft, had ik evengoed mijn speech van vorig jaar kunnen bovenhalen", stelde de partijvoorzitter. Bij de verkiezingen heeft de Vlaming volgens hem "overduidelijk tegen de rotte Belgische constructie gestemd. Sinsdien palavert men al 223 dagen, via pre-formateurs, informateurs, olijke duos, bemiddelaars, verduidelijkers en triumviraten ... over de vraag hoe men die gammele ruïne overeind kan houden".
Vlaams Belang staat volgens Valkeniers klaar om een prominente rol te spelen in de geboorte van de Vlaamse natie. Die kan er enkel komen via een kordate akte van zelfbeschikking vanwege de Vlaamse verkozenen, een soevereiniteitsverklaring waarin de Vlaamse gewestgrenzen de facto de nieuwe staatsgrenzen worden en waarin Brussel als tweetalige stadsregio is opgenomen.
Partij 'voelt de grondstroom aan'
Vlaams Belang kijkt vooruit en heeft in 2010 niet stilgestaan, benadrukte Bruno Valkeniers, verwijzend naar het boek van Gerolf Annemans en Steven Utsi waar de "ordelijke opdeling van België" in detail uitgewerkt wordt.
2011 zal volgens de voorzitter het jaar zijn waarin het Vlaams Belang zijn rol van stok achter de deur verder zal opwaarderen tot de rol van duwlocomotief, die alle andere Vlaamse partijen zal verplichten te kiezen: ofwel op de trein naar onafhankelijkheid te springen, ofwel voor eeuwig in de berm terecht te komen.
Vlaams Belang voelt de volkswil en de grondstroom in Vlaanderen aan, aldus Valkeniers. Die grondstroom is anti-Belgisch, tegen de multiculturele zeepbel en vindt dat hier geen plaats is voor een afgezonderde moslimzuil, met minaretten en een eigen televisiezender en straks misschien ook een eigen rechtspraak, luidde het.
Valkeniers haalde ook zwaar uit naar de pers, die een afspraak zou hebben om "Vlaams Belang enkel aan bod te brengen als nieuwsgaring niet te vermijden is en in de regel enkel als het Vlaams Belang als partij erdoor geschaad wordt". Maar de partij zal hier met een media-actieplan op antwoorden, kondigde hij aan
"Wij aanvaarden één compromis: een onafhankelijk Vlaanderen"
Bron GvA
14:24 Ons land moet een voorbeeld nemen aan Zuid-Soedan. "Onafhankelijk worden en komaf maken met de agressiviteit van de islam", zei Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers tijdens de nieuwsjaarsreceptie van zijn partij.
Zuid-Soedan heeft zich vorige week afgescheurd van het islamitische noorden van het land. "Een voorbeeld. Dat is beter dan de Belgische bric à brac aan de wereld aan te prijzen", klinkt het bij het Vlaams Belang.
Voorzitter Valkeniers kon naar eigen zeggen zijn speech van vorig jaar herhalen. "De Vlaming heeft overduidelijk tegen de rotte Belgische constructie gestemd. Sindsdien palavert men al 223 dagen, via preformateurs, informateurs, olijke duo's, bemiddelaars, verduidelijkers en triumviraten over de vraag hoe men die gammele ruïne overeind kan houden."
N-VA
De N-VA moet ook niet langer rekenen op de steun van het Vlaams Belang als de partij een compromis sluit over de staatshervorming. "Ik heb in het belang van Vlaanderen éénmaal de hand gereikt aan Bart De Wever via een open brief. Het antwoord was: oorverdovende stilte. Ik zal het geen tweede keer doen. Ik heb na het geknoei van de afgelopen maanden beslist om onze eigen weg te gaan. Het enige compromis dat wij aanvaarden, is een onafhankelijk Wallonië en onafhankelijk Vlaanderen", besluit Valkeniers.
Valkeniers haalt ook zwaar uit naar de pers. Die zou de partij te weinig aandacht schenken. De voorzitter wil daarom een media-actieplan starten.
Vanavond verzamelt een handvol Vlaamse kunstenaars in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) in Brussel. Onder de noemer Niet in onze naam verzetten ze zich onder meer tegen het Vlaamse streven naar meer bevoegdheden en kanten ze zich tegen wat ze zelf noemen de splitsingsrage.
De artistieke leiding van de KVS beschouwt het stilaan als hoofdopdracht om zich op eenzijdige wijze te moeien in politieke vraagstukken. De kunstenaars schieten met scherp op al wat Vlaams is, maar lijken daarbij te vergeten dat de cultuurwereld jaarlijks 480 miljoen euro subsidie ontvangt van de Vlaamse Gemeenschap.
De initiatiefnemers, volmondig gesteund door de vakbonden, zijn ook niet te spreken over wat zij noemen: het bekrompen nationalisme. Zelf behoren ze echter tot de meest fanatieke nationalisten als het over België gaat. Het wordt haast lachwekkend hoe de progressieve en vooruitstrevende kunstenaarswereld halsstarrig blijft vasthouden aan een vastgeroest, ondemocratisch en voorbijgestreefd België.
Voor de aanvang van het protestevenement, dat van start gaat om 19 uur, zullen de Vlaams Belang Jongeren (VBJ) actie voeren aan de ingang van de KVS, onder meer met een spandoek
Wie gelooft dat het veilig wonen is, op de flanken van een vulkaan, is een gestoorde geest, ofwel een Europeaan.
Vraag gewoon even na aan Moeder-de-Vrouw hoelang ze de schouw kan rechthouden als de uitgaaven de ontvangsten jaar na jaar overschrijven, en alle Bankiers zo goed als zelf tot de bedelstaf gebracht zijn .
Dat men bij ons niet afkome om te zeggen dat de dreigende situatie op de financiële markten de vorming van een regering dringend maakt : we hadden er ZES, dus zijn er nog 5 die we eerst kunnen verslijten!
Misschien dat TRENDS ons ietwat wijzer kan maken?
-------------------------
Ongeveer 1300 miljard euro. Alleen al in 2011. Alleen al in de eurozone. Deze gigantische smak geld is nodig om schulden te herfinancieren die dit jaar vervallen bij de overheden en de banken uit het eurogebied. Daar komen nog eens een pak schulden op korte termijn bij, ook continu te herfinancieren. En vergeet de kapitaalhonger van de VS, het Verenigd Koninkrijk en andere landen met grote begrotingstekorten en dito schuldposities niet. Het wordt de volgende maanden en jaren knokken om tegen betaalbare rentevoeten financiering op lange termijn vast te krijgen.
Lekke fietsband De oplossingen die de Europese beleidsmakers al uitdokterden om de schuldencrisis te lijf te gaan, zoals de creatie van het Europese Stabiliteitsfonds, zijn allesbehalve overtuigend om investeerders gerust te stellen en hun geld aan te trekken. Europa probeert in feite een lekke fietsband op te pompen, maar dat haalt natuurlijk niet veel uit zolang het lek niet gedicht is, in casu zolang de wankele solvabiliteit van een aantal banken en overheden niet geloofwaardig aangepakt wordt. De politiek ziet de Europese schuldencrisis nog als een liquiditeitscrisis terwijl de markten die zien als een solvabiliteitscrisis. Nog meer geld lenen aan landen die al zwaar in de schulden steken, is geen oplossing. Een deel van dat geld wordt nooit terugbetaald, zegt James Nixon, strateeg van Société Générale.
Wanbetalingen Hoewel Europese leiders in alle toonaarden zeggen dat er geen wanbetalingen komen op staatsobligaties, toch niet voor 2013, hechten de markten weinig geloof aan die boodschap. Door die markttwijfel, moeten de zwakkere landen en banken zich op steeds korte termijn en tegen steeds hogere rentevoeten (her)financieren. De gemiddelde looptijd van uitgegeven schulden is al gevoelig gedaald de voorbije jaren.
Fortis-scenario Er ontspint zich dus een Fortis-scenario op Europese schaal. Ook Fortis moest zich op steeds kortere termijn financieren tot het gat in de balans niet meer te dichten was. Ierland is al onherroepelijk in dit sukkelstraatje beland. Geen levende ziel goed bij zijn verstand leent nog aan de Ierse banken, die daarom voor ongeveer 180 miljard euro aan het financieringsinfuus bij de Europese Centrale Bank en Ierse Nationale Bank liggen.
Maar de Ierse banken zijn niet alleen. In 2010 dichtte de ECB voor gemiddeld 700 tot 900 miljard euro de gaten in het Europese banksysteem. Nu staat de teller op ongeveer 550 miljard, maar het loket blijft voorlopig onbeperkt open.
Onvermogen Dat Ierse of Griekse onvermogen om nog tegen betaalbare rentetarieven privégeld aan te trekken, kan overslaan naar andere landen. Inflatie is zoals tandpasta uit de tube: je stopt die niet gemakkelijk terug. Wel, een herfinancieringsprobleem is nog moeilijker terug op te bergen, maar de politici hebben de geest uit de fles laten ontsnappen. Hoe langer ze wachten, hoe hoger de kostprijs wordt, zegt James Nixon.
Daan Killemaes In Trends
----------------------
Psssst
Lekke zeefden, rommelende vulkanen, lek gereden tuben willen opblazen : het zijn duidelijke en beklemmende beelden. Maar de tandpasta die uit der tube is geknepen er terug willen induwen : als er ook maar 1% klopt van die beeldspraak, dan wordt Europa straks één smeerboel. Ik spreek uit ondervinding met plat geknepen tuben tandpasta!
De voorzichtigheid is de moeder van de porseleinwinkel. Ja toch!? Ik schrijf dit neer tot nut van wie het wil weten. Mag ik dan de verzamelde lezerschaar er op wijzen, dat ons Moeder ons altijd heeft voorgehouden er op bedacht te zijn, dat er ooit weer oorlog kon in het land komen, en dat we er dus best aan deden, te zorgen, dat we van ons land konden leven, om het even waar we terecht kwamen? Zij had dat altijd zo geweten in haar thuis, op de boerenbuiten, en zelfs in de 4 jaren van de Grote Oorlog hadden ze niet één dag honger geleden, al waren ze met 8 kinderen, vader en moeder en de grootouders. Wij ook niet, Ma, in WO II, we hadden het niet breed, maar hebben nooit honger gekend, en al ben ik thans in mijn derde woning beland : er zijn altijd twee vereisten aan geweest : hoger gelegen stuk grond (tegen het water) en ruimte genoeg om te voorzien in de eerste behoeften. Een beetje boer spelen. Biologisch tuinieren, heet dat nu .
In de jaren 60-80 in de Leiestreek konden wij de scheepjes ver en diep beneden ons zien voorbijvaren, later in de Vlaamse Ardennen, in de omgeving van Het Hof van Cleve, keken wij neer op de autosnelweg, die we, van ver en van hoog bezien, in ons aquarium hadden herdoopt, en hier in Midden Italië kijken wij neer op een vulkanisch bergmeer van 18 Km doorsnee, want we wonen langs de Cassia, zijnde de verbindingsweg van Rome naar Siena, langs de weg waar ooit de legioenen van Julius Cesar triomfantelijk en langs de kortste weg, terugkeerden uit onze gewesten. Huisnummers zijn er niet, wel de kilometers en de 100-meter paaltjes met de afstand naar Rome : aan 118,9 wordt iedere landgenoot welkom geblaft door onze 3 Duitse herders .Die zijn daar speciaal gezet voor de blinden die de 2 vlaggemasten niet gezien hebben: de Klauwende Leeuw naast de driekleur. Neen, niet de belse tricolore, wel de Bandiera Italiane : groen-wit-rood ..
Enne, raar maar waar, wij zijn gekend als le Belgi : de Belgen. Zoude niet vloeken!? We hebben al 100 keer uitgelegd dat we Fiaminghi zijn, met daarbij de uitleg over de situatie tegenover de Walen. Iedere keer als we ons moe hebben gemaakt, en schier buiten adem zijn van het vertalen, volgt dan de bekende wijsvinger naar het voorhoofd : te gek voor woorden, die Fiaminghi!
En dat volk heeft dan n Edy Merckx voort gebracht! Porca miseria!
Deze keer moet ik mijn geliefde en gewaardeerde Voorzitter verbeteren als hij volgende zondag boerkas ziet defileren in de straten van Le Très Grand Bruxelles. Nieuwe Belgen zullen er wel zijn (het zijn trouwens de eerste belanghebbenden) maar of ze danig opvallend zullen willen gekleed zijn? Dat durf ik te betwijfelen want veel te contraproductief, en dat weten ze ook.
Voor dit apenland op de bres springen, dat doen alleen zij die handelen uit eigenbelang. Een beetje doorzichtig voor hen die in hoofdzaak leven van de krijg!
Ik zou ze eerder de Blauwe Smurfen noemen, wegens hun nietig voorkomen, waar ze, voor de gelegenheid een rode camouflagekleurtje hebben over getrokken. Goed zichtbaar op de afbeelding hierboven.
Eerst was ik zinnens een NAR af te beelden, een Koninklijke Hansworst, maar het moet beschaafd blijven. Die afbeelding mèt omschrijving houd ik in reserve voor de dag dat het Triumviraat uit de kast komt. Want ook wij, Vlaams Correcten geraken het stilaan beu dat de Belgica zwalpend in de branding, het vertikt om binnen te lopen in het sloopdok.
-------------------------------------
Tricolore baarden en boerkas 21.01.2011 - Er is een nieuw wanhoopsoffensief op komst om België te redden. Schrijvers, acteurs, artiesten en muzikanten mobiliseren hun laatste krachten tegen de splitsingsrage en het Vlaamse separatisme. Een Belgicistisch Ardennenoffensief zeg maar, met de gewillige steun van linkse partijen, studenten, vakbonden en zogenaamde middenveldorganisaties. Vrijdag mogen ze de KVS in Brussel inpalmen en zondag trekken ze begeleid door Belgisch vlaggengezwaai en media-applaus door de straten van Brussel.
Baard
Dat de politieke impasse bij heel wat mensen op de zenuwen werkt, bij anderen alleen nog maar onverschilligheid opwekt en bij gematigde Vlamingen tot een radicalisering leidt het gaat niet meer, laten we België maar splitsen staat buiten kijf. Dat laatste vooruitzicht zorgt her en der voor slapeloze nachten, koude rillingen of regelrechte paniekaanvallen. Sommigen laten er nu zelfs hun baard voor groeien. Met die baard willen ze protesteren tegen het uitblijven van een Belgisch akkoord. Met een baard kan je alle kanten op. Ooit was het de standaarduitrusting van de zogenaamde ringbaardflamingant, vandaag is het een omstreden symbool geworden voor het onwrikbare geloof in de heilige zaak: voor baardimams en moslimfundis het onwrikbare geloof in het woord van Allah en de islamitische heilstaat, voor de tricolore baard-Belgen het onwrikbare geloof in het unitaire en ondeelbare België.
Benoit Poelvoorde, acteur en initiatiefnemer van de merkwaardige baard voor een Belgische regering-actie, was begin december te gast in De Laatste Show (VRT). De man begon zijn betoog met de droge mededeling: je voudrais m excuser pour ne pas parler le Néerlandais. Waarop de moderator alsof het vanzelfsprekend is antwoordde: pas de problème. Stel je even voor dat een Vlaamse acteur uitgenodigd wordt door de RTBf of RTL en daar doodleuk vertelt dat hij helaas geen Frans spreekt (of wil spreken). Totaal ondenkbaar. Het voorval is kenschetsend voor de Belgische toestand. Franstaligen vinden het de normaalste zaak van de wereld dat zij, overal en altijd, in hun eigen taal aangesproken worden en Vlamingen passen zich aan. Poelvoorde noemt zich niettegenstaande zonder schroom un vrai Belge. Een beetje vreemd, is het niet? Je zou toch verwachten dat een echte Belg een mondje Nederlands kent. Hetzelfde geldt voor de Franstalige kandidaten van Miss België. De meiden die naast het Belgische kroontje grepen, reageerden verbolgen en hielden zowaar een pleidooi voor de splitsing van het land. Dat ze geen woord Nederlands over de fraaie lippen kregen, wie tilt daar nu aan? Alsof een Vlaamse miss ook maar een schijn van kans zou maken als ze zich niet behoorlijk uit de slag zou kunnen trekken in het Frans.
Progressief?
Er is een eenheidsdenken het politieke discours binnengesijpeld. En dat baart ons ernstige zorgen, zegt actrice en verzetsstrijdster Marijke Pinoy. Kijk eens aan, de linkse elite maakt zich plotsklaps zorgen over het eenheidsdenken in het politieke discours. Excuseer hoor, maar dat discours klinkt behoorlijk vals na de decennialange opinieterreur van de politiekcorrecte linkse kerk. Elk debat over heikele themas zoals de etterbuilen van de multiculturele samenleving of de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië werd in de kiem gesmoord. Vrije tribunes worden geweigerd in kwaliteitskranten, niet op basis van de inhoud, maar op basis van de naam van de auteur. Wie buiten de lijntjes van het eenheidsdenken kleurt, valt uit de boot.
Niet in onze naam luidt de strijdkreet van de culturele en intellectuele elite. Tja, niet in onze naam, maar in wiens naam spreekt die selecte club eigenlijk? We dachten dat de Vlaamse kiezer op 13 juni een duidelijk signaal heeft gegeven voor gehele of alleszins verregaande autonomie. Maar dat links geen hoog petje op heeft van het gewone volk of maar weinig respect kan opbrengen voor het resultaat van democratische verkiezingen, wisten we al langer. Het is wellicht ook geen toeval dat enkele initiatiefnemers (Lieve Franssen en Dirk Tuypens) van het zwart-geel-rode evenement op vrijdag ooit op de lijst stonden van de PvdA, een belgicistisch clubje dat zijn bewondering voor de Rode Kmers van Pol Pot of Noord-Korea nooit onder stoelen of banken heeft gestoken. Fraaie democraten, zeg nu zelf.
Als de redders van het Belgische vaderland het echt menen met de democratie, moeten de vakbonden en mutualiteiten maar eens een referendum organiseren bij hun eigen leden en vragen wie er bereid is geld te blijven storten in de bodemloze Waalse putten en wie er bereid is om de Vlaamse welvaart op het spel te zetten. Ze moeten maar eens vragen wie er bereid is om te aanvaarden dat de Franstalige minderheid de baas kan blijven spelen over de democratische meerderheid in dit land.
De tijd dat links anti-establishment was, is voorbij. Links is aan de macht, links is het establishment geworden. En dus schurken artiesten, journalisten, vakbondskopstukken en mutualiteiten zich gretig aan tegen de macht. En duiken ze enthousiast de koffer in met koning Albert of het Belgische grootkapitaal van baron Buyse en co. Ieder zijn smaak natuurlijk.
Solidariteit?
Wat er zo progressief is aan het belgicisme, is ons nog altijd een raadsel. De zelfverklaarde progressieve elite is bij nader inzien gewoon uiterst conservatief en behoudsgezind. België moet blijven! Aan de zogenaamde solidariteit mag niet geraakt worden. Solidariteit betekent in de praktijk dat de Vlaamse geldkraan open moet blijven staan, ook al hebben Waalse professoren intussen ruiterlijk toegegeven dat die jaarlijkse miljardensteun niet gezorgd heeft voor een heropleving van de Waalse economie. Integendeel, al dat geld heeft de Walen in slaap gewiegd, een afhankelijkheidsstatus en een hangmatcultuur gecreëerd. Solidariteit betekent dat de Vlamingen, ter wille van de communautaire vrede, al hun rechtmatige eisen moeten opbergen en zich moeten neerleggen bij de Franstalige vetos. Alleen zo kan België overleven.
De Franstaligen en de linkerzijde, het koningshuis en het Belgische establishment hebben elkaar gevonden in een bizar monsterverbond tegen Vlaanderen. Waarom zweert de culturele en intellectuele elite bij een vermolmde, hopeloos vastgereden en falende staat? Journalist Karl Van den Broeck legde dat mooi uit in De Morgen( 28.02.05): België mag Vlaanderen dan al jaarlijks vele tientallen miljarden kosten, dankzij het sterke linkse blok in Wallonië blijft het gespaard van een rechtse politiek. Toegegeven, het is een opportunistisch argument om het vermaledijde België in stand te houden. Maar wel een ijzersterk.
Ziezo, ze zeggen het zelf. Het is de verklaring waarom de idee zelf van een onafhankelijk Vlaanderen de ultieme nachtmerrie is voor de krimpende linkerzijde in Vlaanderen. Dankzij België zit de Vlaamse kiezer die vooral rechts stemt opgezadeld met een linkse regering en een beleid waarvoor hij/zij niet gekozen heeft. Dankzij de linkse vrienden in Wallonië heeft de linkerzijde in Vlaanderen meer macht dan hen op basis van democratische verkiezingen toekomt. En dankzij de linkse vrienden in Wallonië kunnen ook zij blijven eten uit de subsidieruif. Liever de maffiabende van de PS aan de macht dan de Vlaams-nationalisten van N-VA en Vlaams Belang.
Boerka
Ach, ook linkse intellectuelen en artiesten hebben natuurlijk recht op een eigen mening. Ze mogen zelfs betogen met Belgische vlaggen. Maar ze betogen wel voor een al lang verloren zaak, merkt Marc Platel terecht op. De politieke crisis waarin het land verkeert, is al veel ouder dan 200 of 250 dagen. Wie vooral de Vlaamse onderhandelaars oproept om compromissen te sluiten, moet er wel bij vertellen dat die Vlaamse onderhandelaars al heel wat water bij de wijn hebben gedaan, veel meer dan ze voor de verkiezingen beloofd hadden. En moet erbij vertellen dat de rotte compromissen uit het verleden net tot de politieke impasse van vandaag hebben geleid.
De vraag is of de Belgische baarden en betogers van vrijdag en zondag dat wel zien of willen zien. Zij willen nog meer van hetzelfde. Het lijkt er wel op dat ze een driekleurige boerka hebben aangetrokken die hen potdoof en stekeblind maakt voor de Belgische realiteit. Een realiteit die nu zelfs door de Waalse missen onder ogen wordt gezien: er is niets wat Vlamingen en Walen nog bindt.
Het Vlaamse pleidooi voor (meer) autonomie wordt vaak herleid tot een karikatuur, de onrealistische en onwenselijke droom van rechts of extreemrechts in Vlaanderen. Maar dat is al te gemakkelijk. Luister maar naar wat Jef Turf, niet meteen een rechtse rakker, zegt over de politiek crisis. We hebben nood aan niet meer van hetzelfde, maar aan iets totaal anders. Om uit het slop te geraken moet men de zaken omdraaien. In plaats van staatshervorming na staatshervorming de toestand te laten verzuren, moet men in alle openheid opteren voor een zelfstandig Vlaanderen. Eerst de politieke beslissing en nadien de onderhandelingen over de boedelscheiding. Zo weet men tenminste waarover men praat.
De linkerzijde voert een verbeten maar verloren strijd. Het gedwongen Belgische huwelijk is uitgewerkt en doodgebloed. Ludiek of wanhopig protest zal daar weinig aan veranderen. Vlamingen willen het lot in eigen handen nemen. Dat is niet alleen ons recht, maar ook onze plicht tegenover onze kinderen en kleinkinderen. België is het verleden, Vlaanderen is de toekomst. Het Belgische huwelijk is uitgewerkt en doodgebloed.
Ergens lees ik dat de Mattil gisteren, 10/1, 38 jaar is geworden. Dezelfde leeftijd als ons Roos : wat kan het leven toch onrechtvaardig zijn! Ik heb ons Moeder altijd horen zeggen : De goê moeten gaan, en de slechten mogen blijven .
Die gedachte brengt mij bij onze oud-voorzitter Frank Van Hecke en op de samenhorigheid bij de Familie Morel, waar Frank nu deel van uitmaakt. Via Wikipedia kan men lezen, dat niemand de hoop opgeeft, al zit Roos helemaal onder de morfine, en al schijnt ze te slapen 23 uur op de 24, de zwarte humor heeft haar niet verlaten.
De verjaardag van Mattil deed er mij aan denken, dat de betogers zondag met goed gevolg Philips-de-Taaie met vrouw en kroost zouden kunnen meevoeren op kop van de stoet. Als symbool voor wat de toekomst hen brengt. De platte wagen waarop zij plaats nemen, dient echter voor hun veiligheid, te worden voorzien van opbouw-tralies die zoveel mogelijk achter tricolore zwaaivlaggetjes verborgen blijven.
De TAK-vrienden wezen bij deze gewaarschuwd : wie de wagen dichter dan 50 meter benadert, wordt aanzien als Blokker en zal worden afgevoerd. Naderen tot op 51 meter mag. Maar zeg nu zelf : wie gooit raak op zon afstand?
Is een term die niet thuishoort in Kortrijk, maar op zee
-----------------------
Twee kloosterzusters worden uit de raad van bestuur van Stella Maris in Kortrijk gezet. Dat besliste de raad van bestuur van de instelling voor bijzondere jeugdzorg. De algemene vergadering moet op 2 februari die beslissing wel nog goedkeuren. De beslissing komt er na meldingen van misbruik door een pater tijdens de jaren negentig.
Er liepen twee klachten binnen over de nu 88-jarige pater Albert, die in de jaren negentig op bezoek kwam in de leefgroep. Hij betastte onder meer geslachtsorganen van jongens en zat met zijn hand in de broek van minderjarigen. Begeleiders klaagden dit toen aan bij de directie en raad van bestuur. De pater werd de toegang tot de instelling geweigerd.
"Volledige stijlbreuk" De huidige leiding neemt het de twee kloosterzusters, die in die periode aan de leiding stonden en ook op vandaag nog in de raad van bestuur zetelden, kwalijk dat ze met de klachten niet naar het gerecht stapten. De twee zusters weigerden om vrijwillig op te stappen.
"Daarom zal de procedure tot afzetting gestart worden, als de algemene vergadering de beslissing op 2 februari goedkeurt", aldus advocaat Jan Leysen. "De kloosterzusters waren niet zelf bij het seksueel misbruik betrokken, maar met de beslissing wil de huidige raad van bestuur volledig afstand nemen van de gebeurtenissen uit het verleden. Er is beslist een volledige stijlbreuk door te voeren en een duidelijk signaal te geven, ook naar de eigen personeelsleden." (belga/svm in HLB)
----------------------
Pssst
Ondergetekende is al langer dan van vandaag op dit ondermaanse en heeft aldus reeds een en ander meegemaakt. Dat hier weer namen geplakt worden op verdachten Ha Ja, hé Rikske Torfske; alle criminelen zijn slechts verdachten, tot hun misdaad is bewezen, hé in afwachting moeten we toch in hun onschuld geloven, nietwaar? Dat vormt toch de grondslag van onze Rechtsstaat, nietwaar? Trouwens, die pater schijnt tenslotte maar iets te hebben geprobeerd, wat ik vergelijk met de blikken van een hangjongere op de saccoche van dat oud meterke : zonde door begeerte staat niet in het Burgerlijk Strafwetboek. Het staat echter wel in het Goddelijk Wetboek van Strafrecht .Dat moet zowat het midden houden tussen het 6de en het 9de Gebod
Bij bepaalde mensen begint het een beetje te koken. Ge zoudt voor minder beginnen gooien met het meubilair van de tempel!
Voorbeeld.
Maandag 17 januari 2011. Sedert een paar dagen volgen wij Het Nieuws op VTM, en zien o.a. beelden van de Onderzoekscommissie Misbruik waar mensen van het Gerecht voor de verzamelde parlementairen hun getuigenis komen afleggen. Zij spreken van 6.000 dossiers per jaar over kindermisbruik, waarvan 1 op 3 op meisjes. We kunnen onze ogen en oren niet geloven, en denken aan de 500 dossiers, gespreid over 40-50 jaar bij de Commissie Adriaenssens .Wat gaat de Goegemeente hier nu over vertellen, vragen we ons af. Dat die onderzoekers als dieven in de nacht op een onnatuurlijk vlugge manier de deur worden uitgewerkt, treft ons. Maar, soit, besluiten we, morgen staan de gazetten hierover vol : de onderzoeks-hoernalisten zulen de handen meer dan vol hebben!
Maar wat blijkt? Nu, vrijdag en 4 volle dagen later : geen letter! Nix op TV : die jaarlijkse 6.000 gevallen van kindermisbruik buiten de Kerk zijn en blijven geheim. Wegens het geheim van het onderzoek? Of uit eerlijke schaamte?!
Is onze Beschaving van de Dood werkelijk al zo ver gevorderd, dat de kinderen die nog mogen geboren worden (!) al moeten vernozeld worden voor ze tot volwassenheid zijn gekomen? En mag daar niet over gesproken of geschreven worden? Mag er alleen gesproken worden over zaken die het Geloof bekladden?
Stelt zich de vraag: wie of wat trekt er aan de touwtjes achter de schermen, dat niemand, maar dan ook niemand het nog heeft over die 5.500 gevallen van misbruik per jaar buiten de Kerk? Zonder te spreken van al die gevallen die binnenskamers of binnen de eigen vreemde cultuur worden gehouden, en die dus nooit bekend raken bij het Gerecht ..De Seksuele Revolutie is een zondvloed gebleken en heeft vooral het slechte in de mens wakker gemaakt.
Waarde van Het Nieuws in de media?
Tweede voorbeeld.
Deze morgen : BVN, heruitzending van een verwarrend bericht (met beelden!) op Ned. 1 : er zijn deze nacht 2 Russische bommenwerpers doorgedrongen boven het Nederlands luchtruim. Ze worden onderschept door 2 F16s van de Nederlandse Luchtmacht, en even later door 2 van de Engelse Luchtmacht. Consternatie alom.
Later hierover : geen jota meer.
Waarom? Krijgen we Het Nieuws in het Apenland voorgeschoteld na censuur? Na duiding en na weglating?
Al een geluk dat er Internet bestaat! Anders moesten we blijven lachen met de geweldige moppen die te horen vallen in De Slimste Mens : een dier dat voor ¾ uit WOL bestaat : Een WOLF! Waarlijk : een ietske lager niveau dan de lolbroek uit de bewaarschool! En deze : zijn echtgenote legt de tarot-kaarten, en denkt dus dat ze een medium is : hijzelf denkt eerder dat ze een extra large is .Geweldig! En dat is dan ingestudeerd door de bekwaamste nullen van de 0000
Dit stukje gaat over de zwanenzang van de Belgicisten. Die wordt voorzien van een woordje commentaardoor Filip van Laenen, een beleefd man, beleefder dan ondergetekende, en doet mij denken aan het orkest van de Titanic toen die in de golven verdween. Als ik al enig verschil bespeur, is dat men na 100 jaar nog altijd spreekt over de Titanic, wat wel niet het geval zal zijn met de Belgica.
Titanic Belgica .Ook al op gelet dat beide schepen een voorbestemde naam dragen van elk 3 lettergrepen? Tel maar na : de symboliek is dodelijk! Zij door een drijvende ijsberg de Belgica door de pretentie der Franstaligen, maar de kelder is wel dezelfde
O die Belgicisten! Zij geraken met de dag steeds eenzamer op hun verlaten hoogten. Na de verzamelde meute van hen die zich kunstenaars wanen en die bijgevolg een luilekker bestaan hebben dank zij de subsidue-ruif waar ze lijk ezels met hun hoofdstel aan vast gebonden zijn, nu dus de captains of industry, die andere soort komieken, die idem dito bestaan bij de gratie van het unitaire patria-gevoel .
Waarlijk! Ook hier geldt dat; om een crimineel op te sporen men altijd moet zoeken naar hem of hen die er profijt bij hadden .
Over profijt gesproken! Om een of andere rode reden, staat de naam van Het Heilig Paterke van Hasselt niet tussen de namen der Industrie-Grootheden. Zou dat komen doordat dergelijke aanwezigheidslijsten niet goed genoeg betalen? Of is het meer omdat de Steve er meer aan houdt in het verborgene te leven? Hasselt is niet voor nix de thuishaven van de Agusta specialisten!
Stevaert is uit hetzelfde hout gesneden als de Laekense Grootmeesters van het sacrosante profitariaat. Alleen zou het een beetje te doorzichtig zijn, op die lijst ook Coburgers te zetten, al hadden zij in feite de lijst moeten aanvoeren, want de grootste belanghebbenden ..
Enfin : de Belgica worstelt zich nu al meer dan een half jaar door de branding, met sputterende motoren en zonder kapitein op de brug. De zoetwatermatroos die haar drijvende probeert te houden is de gevreesde Le Terminator die vaart op de sterren van zijn eigen gloriebaan. De gammele schuit hangt iedere dag wat meer naar Linx, de reddingsboten zijn weggeslagen, het roemloos einde is in zicht .
Zondag dweilt de rest van de abnormalen door de Brusselse straten. In de hoop dat ze BDW door de knieën krijgen met een aanval in de rug. Dergelijke strategie getuigt altijd, voortgaande op de reactie van Dame Milkette, van verregaande lafheid. Is eigen aan al dat België-gedoe!
Vorige week dook er plots een brief op van een aantal topindustriëlen (of captains of industry zoals dat tegenwoordig heet) die de federale regering aanmaanden een begroting voor 2011 op te stellen. Tussen de lijnen kon men bovendien lezen dat zij dat gedoe rond een staatshervorming maar niets vinden, of meer concreet: vooral dat Vlaamse gedoe daarrond. Ik zou echter wel eens willen weten hoeveel Belgische staatsobligaties deze «captains of industry» met hun recentste vette bonussen hebben aangekocht, om de Belgische staat te ondersteunen.
Wanneer ik het rijtje ondertekenaars van de brief overloop, vallen er mij toch enkele namen op. Zo bijvoorbeeld die van Jean-Luc Dehaene. Sinds wanneer is deze ACW-vertegenwoordiger bij uitstek, ondertussen omgeschoold tot poenpakker waar hij maar kan, maar verder wel nog steeds EU-parlementslid, een «captain of industry»? Dat zijn lef geen grenzen kent, wisten we natuurlijk al een tijdje. Als er immers iemand politiek verantwoordelijk is voor de chaos waarin België vandaag verkeert, dan is het Jean-Luc Dehaene wel, en hij is dan ook bijzonder slecht geplaatst om de huidige generatie politici de levieten te willen lezen. Dat hij zich daarbij dan nog eens wil vermommen als een soort industrieel kan de ergernis alleen maar vergroten.
Een andere naam die opvalt, is die van Étienne Davignon. Samen met zijn kompaan Maurice Lippens is deze man niet moreel noch politiek, maar wel persoonlijk en rechtstreeks verantwoordelijk voor het verlies van het spaargeld van duizenden kleine, weliswaar goedgelovige beleggers. Het is de reden waarom we die twee ooit nog kans zagen maken om in uiterste nood in een Belgisch zakenkabinet op te treden, maar vandaag niet meer. Maar je moet het dan toch maar durven om een brief te ondertekenen met daarin zinnen zoals «Deze maatregel is, naar ons oordeel, het enige middel om het noodzakelijke vertrouwen van onze beleggers te herstellen en aldus een verdere negatieve spiraalbeweging te voorkomen.» Ja, over het vertrouwen van beleggers heeft die man veel kennis, en over negatieve spiraalbewegingen nog veel meer, zeker als het over andermans geld gaat.
Maar ten gronde, waar zit het echte gehuichel van dit zootje Belgicanen? Er is de laatste tijd veel te doen geweest over de zogenaamde spread, het verschil tussen de Belgische en de Duitse langetermijnrente. Eenvoudig uitgelegd wordt de Duitse langetermijnrente in de Eurozone beschouwd als de basisrente die staten op hun leningen moeten betalen, en is de extra rente die daar bovenop komt een maat voor het risico verbonden aan de leningen van een bepaalde, concrete staat. Indien de markt meent dat dat risico groot is, zal de spread oplopen. Meent de markt dat het risico klein is, dan zal de langetermijnrente voor een bepaald land quasi gelijk aan de Duitse zijn. Het probleem is echter dat die spread een zelfversterkend effect kent: naarmate de markt meent dat het risico oploopt, neemt de spread toe, waardoor het voor een staat moeilijker wordt om vers kapitaal op te halen, met als gevolg dat de kans dat die staat effectief in de problemen komt groter wordt. En dus de spread weer wat groter wordt. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de regeringLeterme II (of misschien correcter: de regeringLeterme II½?) er alles aan doet om de spread binnen de perken te houden, en dat niet alleen omwille van de perceptie.
De stelling van eerste minister Yves Leterme en zijn regering is nu dat er niet meer risico verbonden is aan de Belgische leningen dan aan de van Duitse. Op de persconferentie van verleden week werd daarom ook met cijfers gegoocheld om aan te tonen dat België de beste leerling van de EU-klas zou zijn, in de hoop dat de markten iets van hun verhaal zouden willen geloven. Dat zij daarbij hun cijfertjes zorgvuldig uitkozen om aan te tonen hoe goed het wel niet ging met België cherry picking heet zoiets is normaal, al moet gezegd dat men in het Belgische geval stilaan van platte leugens gewag kan maken. Zwaaien met «de kleinste toename van de openbare schuld in de EU» als hét argument om aan te tonen hoe flink België wel niet is, als men al van tevoren met een torenhoge schuld opgezadeld zit, zal de markten niet echt onder de indruk gebracht hebben.
Mogen we echter het verhaal van de spread eens koppelen aan de brief van onze captains of industry? Om eens alles op een rijtje te zetten: aan de ene kant meent Yves Leterme dat de markten het fundamenteel fout voorhebben wanneer zij België in het rijtje van de risicolanden plaatsen. Zijn probleem is echter wat John Keynes zo mooi verwoordde, en wat Ierland niet zo lang geleden de das omdeed: markets can remain irrational a lot longer than you and I can remain solvent. Maar dit probleem geldt niet voor de koper van Belgische staatsobligaties: áls Yves Leterme gelijk heeft, dan strijkt elke koper van Belgische staatsobligaties vandaag een risicoloze winstpremie op van maar liefst één procent, of meer. En verder: wie massaal Belgische staatsobligaties koopt, reduceert de spread, aangezien hij de vraag opdrijft. Vandaar ook mijn vraag: als die captains of industry met hun woorden het plebs willen doen geloven dat zij toch zo bezorgd zijn om de financiële toestand van het land, hoe zou het dan zitten met hun daden? Zeker als die daden zo voor de hand liggen, bijzonder vaderlandslievend zijn en bovendien nog winstgevend ook.
Hadden ze het dus allemaal echt gemeend, stonden onderaan de brief tussen haakjes niet hun vette bestuursmandaten, maar wel hoeveel Belgische staatsobligaties zij recent of bijvoorbeeld vandaag nog aan hun portefeuille toegevoegd hebben. Ik vrees echter dat het uitdrukkelijk niet hun bedoeling is hun eigen hachje te moeten riskeren, maar dat het alweer de modale belastingbetaler is, en dan in het bijzonder de Vlaamse belastingbetaler, die voor hun rekening zal moeten opdraaien. Zoals sire voor zijn verjaardag een bank geschonken kreeg, en sire de schande bespaard moest worden met vliegtuigen zonder de eigen nationale kleuren te moeten vliegen, zo moet nu de baan zelf van sire veilig gesteld worden. En in één moeite door, de eigen, industriële belangen. Of wat dacht u?
Toevallig was liepen verleden week ook de vakbonden schuimbekkend storm tegen het ideetje van de N-VA om de RVA te splitsen. (En wie betaalt in België ook al weer die unitaire werkloosheidsvergoedingen uit?) Toch wel een merkwaardige alliantie die zich aftekent als le dernier carré om la Belgique une et indivisible te verdedigen: captains of industry, de vakbonden, linkse en Franstalige politieke partijen, hippe reclamebureaus, PvdA-onderzeeërs verkleed als kunstenaars, en verder het voltallige ons-kent-ons-milieutje in de media. Je zou al voor minder bij een volgende gelegenheid voor een V-partij stemmen.
BRUSSEL - Pater Luc Versteylen vroeg gisteren advies aan meerdere mensen. Blijven zwijgen', zeiden Paul Quirynen en Rik Torfs hem.
Het was gisteren druk op het Sint-Xaveriuscollege in Borgerhout, waar pater Luc Versteylen woont. Na de nieuwe aantijgingen van seksueel misbruik tegen hemzelf en zijn levensgezellin Mieke, afgelopen weekend en ook maandag in deze krant, kriebelde het bij de 83-jarige om zijn aanklagers van wederwoord te dienen. Hij belde gisterochtend met de kerkjurist Rik Torfs, ook CD&V-politicus, om te horen of hij daar goed aan zou doen.
Torfs verwittigde de advocaat Paul Quirynen en samen met de persoonlijke raadsman van Versteylen en met het hoofd van de jezuïetenorde kwamen ze in het college bijeen om de kwestie te bespreken.
Ons advies aan pater Versteylen is om nog altijd niet te reageren', zei Torfs gisteravond. Hij heeft natuurlijk eerder al een spreekverbod gekregen van de provinciaal van de jezuïeten. Wij hebben hem aangemaand om ook nu niet op de nieuwe aantijgingen tegen hemzelf en zijn vriendin in te gaan. Hij moet vertrouwen hebben in de objectiverende aanpak van justitie.'
Paul Quirynen is niet de persoonlijke raadsman van Versteylen. Ik volg de hele problematiek op als raadsman van de Unie voor Religieuze Verenigingen, waaronder de jezuïeten ook vallen. Vorige week heb ik Versteylen al eens bezocht, samen met de overste van de jezuïeten en met de kinderpsychiater Peter Adriaenssens. In dat gesprek is besloten dat Versteylen ontslag moest nemen uit de vzw in Viersel.'
Gistermorgen ging Quirynen graag in op de vraag van Torfs tot een tweede gesprek: Ik doe dat uit bezorgdheid en vanuit een grote bekommernis en een sterke genegenheid. Want die man moet er toch niet aan ten onder gaan! Het is één ding om jezelf te moeten verantwoorden voor justitie. Daar kun je je verdedigen. Maar als er zo'n hele mediastorm over je heen raast... Ik zou het zelf niet willen meemaken.'
Het was een normaal en menselijk gesprek, zeggen zowel Torfs als Quirynen. Een publiek zwijgen moet de zaak voor alle partijen leefbaar houden, luidde de conclusie van iedereen.
Een discussie over dat hele opvoedkundige project in de Brouwerij van Viersel, dat we nu misschien met andere ogen bekijken dan toen, moet niet in de media maar voor de rechtbank worden gevoerd. Dat is ook beter voor de slachtoffers', meent Quirynen.
En ja, het zou best kunnen dat wat toen normaal' werd bevonden, nu zal worden afgekeurd: Het is niet aan ons, maar aan de rechtbank om daar uitspraken over te doen.'
------------------------------
Commentaar.
Alleen al voor de verrijking van de Nederlandse Taal zou Versteylen een plaatsje moeten krijgen vooraan op de kaft van De Dikke Vandaele ..Ik zou zelfs opteren voor een heus bronzen standbeeld-op-sokkel om de man te eren. Plaats van het kunstwerk : aan de overkant der straat, recht tegenover Dee Brouwerij. Onderschrift : Aan de uitvinder van De Diepe Draai ., nog warmer dan het warm water!
Best ware het beeld de houding van Jacob Van Artevelde te doen aannemer, met de handen goed zichtbaar uitgestrekt, zodat iedereen van verre deze kan in het oog houden. Jacob Van Artevelde zorgde voor de Engelse wol : Versteylen zorgde voor de Engelse jasjes .
Was U daarmee bekend, dat een Pater tegenwoordig een vaste vriendin mag hebben? Zolang het maar bij één blijft! Maar om een beetje experimenteren mogelijk te maken : zouden die paters dan beter niet overschakelen op de Islam? Daar kan elk respectabele echtgenoot tot 5 vrouwen gaan. Zonder rekening te houden met de tijdelijke echtgenotes die maar beperkte tijd in dienst blijven, een uurtje of zo.
Zo gaat iedereen met zijn tijd mee .
O ja, Operatie Deckmyn is weer een van die typische West Vlaamse uitdrukkingen. Is het best te vertalen als uit de wind zetten : in dit geval als oorlogstaal : ik duik onder, dek mij ..
Neen, natuurlijk niet, maar de OCMWs zitten op hun tandvlees!
----------------------
Toch toevallig, nietwaar, dat het jaarlijks aantal aangespoelde Nieuwe Belgen, hoofdzakelijk uit de olie-landen, zo dicht aansluit bij het aantal uitgevoerde wettelijk toegelaten moorden op de ongeboren kinderen in de moederschoot? Nog toevalliger is het, dat met de olie, ook de Godsdienst van de Wrede is kunnen binnensluipen, zodat onze eigen kinderen bij het ziekenhuis-afval kunnen worden gedeponeerd .
Neen, zo ver gaan we nu ook niet gaan drijven, om te spotten met de Goddelijke Voorzienigheid : noem het eerder een ongewilde wetmatigheid, een emanente gerechtigheid, maar meteen een gewetensvraag voor de moderne progressieve Linxe mens. Waarbij dient te worden opgemerkt : dat die dan niet verwonderd moet zijn binnen enkele decennia, dat hij zichzelf heeft vernietigd.
De duizenden moorden op deze onschuldige kinderen is eens te meer een verschil tussen Rechts en Linx die verder samen moeten blijven aanmodderen in dit onmogelijk land. De Vlamingen zijn in hoofdzaak behoudsgezind, hebben liever de eigen mensen dan al dat vreemd import-gedoe, maar het Francofone landsgedeelte heeft het liever anders : luieren en het werken aan anderen overlaten. Natuurlijk : door die maatregelen op te dringen aan ons, hun buren, denken ze hun greep op Vlaanderen te kunnen behouden. Abortus propageren, vreemdelingen opdringen : het doet hun kiezerslijsten groeien.
Zij denken dat recht te hebben, al 180 jaar, want La Belziek nous appartient, zoals Di Rupo onlangs nog verkondigde, in navolging van de eerste de beste Marxistische negerkoning met zelfmoordneigingen.
Nogmaals : de Baert-doctrine vertoont alle kenmerken van onze stam : elke stap, hoe klein ook, dient er ene vooruit te zijn, mag nooit de volgende hinderen, en moet altijd in de richting van de Bevrijding zijn.
Het van hogerhand ingelepeld kwaad van kindermoord mee helpen bestrijden is niet één stap in de goede richting, het zijn er duizenden ineens. Uitgedrukt in die oude leuze van Cyriel Verschaeve (U weet wel : die kapelaan van te lande ) Zedelijk volk = Groot volk
Onderstaande oproep voor Christelijke Solidariteit zou even goed aan de Guimardstraat kunnen gericht zijn, en aan Kerk en Leven of aan Tertio. Al houdt men zich daar liever bezig met bijten in de kuiten van hun herder .
Denkt U dat één hoernalist de oproep zal gehoord hebben?
Vandaar het belang van al onze blogs : de stem van het volk klinkt door, daar waar deze gesmoord wordt onder Brood en Spelen. Nog even, en de reus op lemen voeten valt uiteen .Daar kan zelfs een BDW niets meer aan verhelpen.
Via onderstaande link verneemt U daar iets meer over :
Alle Vlaamse parlementsleden ontvingen deze week een brief namens de Beweging voor Christelijke Solidariteit over abortuspreventie, één van de Vlaamse bevoegdheden. De brief was vergezeld van een foetusmodel van 10 weken als oproep voor meer aandacht en middelen voor abortuspreventie in Vlaanderen met als thema: Respect voor het leven: het mooiste mensenrecht. Het aantal abortussen in ons land blijft immers stijgen en dat al 20 jaar lang (18.870 in 2009). In ons land worden per dag gemiddeld 60 kinderen of 3 klasjes geaborteerd. Dit is een middelbare school per week. Op jaarlijkse basis betekent dit de ganse bevolking van een gemeente als Middelkerke, Ranst, Meise, Lebbeke of Diepenbeek.
In een samenleving die opkomt voor verdraagzaamheid en respect voor elkaar, lijkt het evident dat er ook een maximale bescherming is van onze ongeboren kinderen. Maar dat is niet zo! Daarom vraagt de Beweging voor Christelijke Solidariteit aandacht voor abortuspreventie. Abortuspreventie begint bij het erkennen dat de waarde van een mens nooit kan gereduceerd worden tot een al dan niet aanwezige ouderwens. De Beweging voor Christelijke Solidariteit doet twee suggesties:
- Er zou een nieuwe preventie-instantie in het leven kunnen geroepen worden, zodat het belangrijke keuzegesprek (voorafgaand aan een abortus) onafhankelijk, los van enige levensbeschouwelijke of politieke achtergrond, los ook van de belangen van de abortuscentra, zonder manipulatie in een bepaalde richting, kan plaatsvinden. - De vrije keuze kan bevorderd worden door Centra voor Zwangerschapsondersteuning in de mogelijkheid te stellen om medische, psychologische, relationele en financiële ondersteuning aan de ouders en de kinderen te geven voor een periode van één jaar. De oprichting van twee nieuwe CIGs (Centra voor Integrale Gezinszorg) zou hiervoor een oplossing kunnen bieden.
We vragen aan de parlementsleden te kiezen voor het leven en moeder en kind in nood te steunen. We zullen er als maatschappij enkel beter van worden.
Als Christen mensen, pratikerend of niet, zijn we echt nog niet zo lang bevrijd van de dwanggedachte God ziet mij, hier vloekt men niet, of daar komt al een lading straffe nieuwe vervloekingen uit de mond van de concurrentie. Deze keer door mensen die het kunnen weten : in hun Prachtlanden loopt Allah zo te zeggen door de straten en kijkt Hij zelfs binnen in hun tenten en onder de boerkas van hun vrouwen. Maar laten wij ons daarover niet verwonderd tonen : die mensen lopen ongeveer 600 jaar achter bij ons 600 jaar geleden woonden wij ook nog in tenten en in hutten .Wij schrijven 2011 en zij 1432 In die tussentijd werden er in onze contreien nog heksen verbrand, en zelfs tot ver in de 19ste Eeuw werden er vernietigingsoorlogen gevoerd tussen van 0 tot 100 karaat soorten Christenen Ons Heer hierboven is waarschijnlijk nog altijd bezig met de Katharen te splitsen van de Katholieken uit de Vendée : hier op aarde werden ze door aan elkaaren aan elkaar gebonden verdrinken in de Loire. Een Franse génocide op eigen volk, lang voor die term bekendheid verwierf. Misschien een reden voor Marine Le Pen om de hand in eigen boezem te steken, ten einde een post scriptum van de Geschiedenis te vinden. Het plaatselijk Voor Outer en Heerd werd daar namelijk in bloed gesmoord .
Tegenwoordig heeft de luxe onze ogen zo gezegd geopend, niet alleen in de sociale verhoudingen, maar ook in het spirituele .en in deze dagen beleven we nu meer en meer de terugkeer van het gezond verstand. Daar is niets mis mee, als we maar met het badwater ook het kind niet weggooien, in casu de oorsprong van al onze normen en waarden : de authentieke leer zoals die 2000 jaar geleden gepredikt werd en die in het Onze Vader in minder dan 50 woorden is vastgelegd. De Amerikaanse Constitutie heeft er al meer dan 500 nodig, en aan de Belgische Grondwet wordt nog iedere dag bijgebrouwd.
Voor wie het ondertussen nog altijd niet duidelijk is : heel de Westerse wereld koestert een slang aan de boezem, want sinds 1975 is het Allah voor Olie, en Olie voor Allah, in het Arabisch vertaald als Allah hu Akbar : Allah is de grootste. Als de Eu nu zelfs kalenders van 2011 uitdeelt, is dat met weglating van de Christelijke Feestdagen Pasen en Kerstmis. Per vergissing wordt gezegd! De Baardmannen moeten in hun baard lachen
--------------------------------
CGKR veroordeelt uitspraken Shariah4Belgium over Morel
16:40 Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR) gaat het Facebookbericht van Shariah4Belgium over de ziekte van Marie-Rose Morel onderzoeken.
Donderdag stond op Facebook een erg kwetsend bericht van Shariah4Belgium aan het adres van de zieke Marie-Rose Morel. De islamitische organisatie liet verstaan dat de voormalige Vlaams Belang-politica gestraft wordt door Allah omwille van haar campagne tegen de islam.
Jozef De Witte van het Centrum veroordeelt de uitspraken. Hij voegt er wel aan toe dat het niet eenvoudig zal zijn om Sharia4Belgium te laten veroordelen. "De wettelijk vereiste discriminatiegrond is weliswaar aanwezig. Het is duidelijk dat Morel geviseerd wordt omwille van haar politieke standpunten. Maar het valt moeilijk te bewijzen dat er opzettelijk wordt aangezet tot haat, geweld of discriminatie."
Binnenkort volgt er dan een beslissing over eventuele verdere acties.
-----------------------------
Over de schouder van Angeltjes, meegekeken in hun BRIEVENBUS
Van : Betty Lathouwers [mailto:betty.lathouwers@telenet.be] Verzonden: vrijdag 14 januari 2011 10:27 Aan:'meun@cgkr.be' Onderwerp: artikel "de morgen"
Geachte,
Ik ben geschokt door uw lauwe en voorzichtige reactie op de uitspraken van sharia4belgium in verband met Marie Rose Morel.
De inhoud van uw reactie is het duidelijke bewijs dat er toch een andere aanpak van uw kant is naar uitspraken van islamieten dan tegenover andere groepen. Het is overduidelijk dat u schrik heeft van deze bende scumm , die er alleen op uit zijn om België te destabiliseren en oproer te kraaien door hun Allah op een compleet verkeerde manier aan te bieden. Uw centrum loopt daar kennelijk nog steeds met de ogen open in. Het blijven tenslotte Islamieten, dus . we zullen ze maar voorzichtig aanpakken.
Wanneer een lekengroepering een dergelijke uitspraak zou doen naar één van hun leden dan stond Antwerpen in lichterlaaie en was de wereld te klein.
Zielepoten die zichzelf en hun godsdienst nog steeds niet willen of kunnen relativeren, die weigeren te integreren en zich aan te passen, horen in een geciviliseerd land als het onze niet thuis en moeten verwijderd worden tot op het bot. Door zich voorzichtig op te stellen zoals u doet, blijft deze vuiligheid zich oppermachtig voelen.
Ik herhaal nogmaals dat ik geschokt ben door uw lauwe en flauwe uitspraak naar deze bende uitschot. Ik ben zeker geen aanhanger van het Vlaams Belang maar en zelf wel driemaal kankerpatiënt geweest en tolereer niet dat er op zulke wijze over Mevrouw Morel gepraat wordt en zeker niet over de hoofddoek die ze moet dragen door chemobehandeling. Dit soort van kereltjes en vrouwtjes moeten zelf getroffen worden door het vreselijke monster dat iemands geest en lichaam ondermijnt en vernietigt. Misschien dat dan het besef gaat groeien wat voor vreselijke taal ze uitkramen. Alhoewel ik vrees dat de nodige intelligentie hiervoor bij hen volkomen ontbreekt en ook nooit zal komen.
Beleefde groeten
Betty Lathouwers
------------------------------------
Psssst
Vandaag, 19 januari, hebben wij op het middaguur hier in Centraal Italië, weerkaatst tegen de zon beschenen bergruggen, de eerste merelaan gehoord, ijl en ver. Curieus, maar in het Italiaans heet die zwartrok ook merlo. Wij hadden graag dat teder lenteliedje als een straaltje van hoop doorgegeven naar de Geliefden Frank &Roosie, die hopen en vechten tegen beter weten in.
Omdat het lied van de merelaan niet kleeft op papier, noch kan meegegeven worden op het internet, wijs ik er op dat in Vlaanderen straks met het lengen der dagen de merel ook weer zal zingen met galm en wedergalm, t zijn lijk Davids psalmen, t is lijk orgeltaal .Dan zullen de ramen van de ziekenkamer wijd open staan, en zal er gezonde lucht de kamer binnenstromen.
Als jullie hem horen, weet dan dat wij met velen zijn, die hopen dat jullie samen nog heel veel schoon werk zullen kunnen doen voor ons Vlaams ideaal.
Het is mij ontgaan of deze rechtskundige de huidige actuele actualiteit van elke dag wel dagdagelijks opvolgt. In ieder geval is het mij niet ontgaan, dat de misdrijven door ene zekere Luc Versteylen niet alleen van zeer recente datum zijn, maar blijkbaar ook nog altijd voortduren, onder een of andere vorm. Verder geef ik hem volmondig gelijk, dat geestelijken tegenwoordig gewoon loslopend wild zijn .Al moet gezegd en herhaald worden, dat progressieve geestelijken wel een beetje al te opzichtig door hun vriendjes uit de wind gezet worden.
Inderdaad! Zolang het Gerecht niet optreedt, kan de verdachte niet alleen sjoemelen met de bewijsstukken (hoe zoudt ge zelf zijn!) maar gaat het misdrijf ongetwijfeld verder, zodat de eenheid van opzet de verjaring niet verhindert .
Zonder rechtskundige te zijn, of het slimmeke te willen uithangen : stel U voor, dat Versteylen zou beschuldigd zijn (door verschillende slachtoffers) van diefstal : zou hij dan al niet lang in verzekerde bewaring moeten zitten? Indien niet : waarom heeft men dan Ronald Janssen opgepakt?
11-01-2011 - Joris van Cauter - de standaardBronIskander
---------------------
Het verbaast JORIS VAN CAUTER dat een klacht tegen een geestelijke eerst de pers haalt, voor het gerecht zijn werk kan doen. Volgens hem worden elementaire rechtsprincipes al te gemakkelijk met voeten getreden. Waarom zouden we geestelijken die ervan verdacht worden een misdrijf te hebben gepleegd op dezelfde manier vervolgen als andere burgers die ervan verdacht worden een misdrijf te hebben gepleegd? Zeker als het om misdrijven gaat in de seksuele sfeer. Rechten van verdediging zijn dan toch overbodig en enkel vervelende obstakels om tot gerechtigheid te komen. Als we rechtvaardigheid nastreven dan staan wetten of zogenaamde rechten van verdediging toch gewoon in de weg? Wie kan er nu tegen zijn dat schuldigen, zeker als het een seksuele pervert is, worden gestraft? Bij 'zulke mensen' moet je toch niet komen aanzetten met 'de rechten van de verdediging': die hebben ze door hun walgelijke gedrag toch 'verwerkt' of 'verspeeld'. Ook al zijn de 'feiten' een halve eeuw oud, ook al zijn er geen bewijzen (meer), dat maakt niet uit. Hangen zullen ze. En als ze niet meer kunnen hangen, dan moeten ze maar betalen. Desnoods moet de paus maar worden gedagvaard om te betalen. Baat het niet, je komt er zeker en vast mee in De Ochtend. Als dat geen immanente gerechtigheid is.
Dat is de teneur die leeft sinds enkele maanden in de Vlaamse media en al zeker in de diepe onderbuik van de internetfora die de kranten bieden. Op internetfora komen natuurlijk de ratten uit de riool, maar wat verontrustender is, is dat de cultuur van de wraak common sense is geworden. Die cultuur gaat hand in hand met een aversie voor de rechten van verdediging of ruimer the rule of law ('de heerschappij van het recht'). Opiniemakers en ook politici lijken enkel nog herauten van rechtvaardigheid die zich niet storen aan ouderwetse principes als het vermoeden van onschuld, het geheim van het onderzoek of de verjaring van misdrijven.
Deze rechtsprincipes zijn in de hysterie van de laatste maanden overboord gegooid. Het zijn uiteraard juridische principes en daarom altijd een beetje 'tegennatuurlijk'. Maar het tegennatuurlijke is soms wel waardevol.
Het eerste principe houdt in dat iedereen wordt vermoed onschuldig te zijn tot het tegendeel is bewezen. In deze slachtoffermaatschappij is het natuurlijk al voldoende dat er iemand opstaat die zegt dat hij slachtoffer is om in de media dit principe volledig te zien ondergraven. Zeker als het seksuele feiten betreft. Dan geldt nog altijd het 'natuurlijke' principe dat waar rook is, vuur is. Precies om tegen dat volks (voor)oordeel te worden beschermd voorziet de wet in het geheim van het onderzoek. Deze bepaling lijkt een volledig lege doos geworden.
Hebben de parketten dit principe inmiddels volledig naast zich neergelegd of is me een wetswijziging ontgaan die voorschrijft dat klachten voor seksueel misbruik moeten neergelegd worden bij het persagentschap Belga? Hoe kan het nu dat iemand iets (wat?) meldt over wat in een brouwerij in Viersel zou zijn gebeurd zoveel jaren geleden en dat dit vrijwel onmiddellijk een heel weekend lang als hoofdpunt in alle mogelijke media staat? De man is, schuldig of niet (en vandaag met zekerheid nog onschuldig), in ieder geval al gestraft. Zijn politieke (gewezen?) geestesgenoten zeggen dat het gerecht zijn werk moet doen. Ja, dat is juist. Maar voor alles moet het gerecht zijn werk in stilte doen, in een echt geheim onderzoek. Als dat niet gebeurt moet de rechter in een later stadium de strafvordering maar afwijzen als onontvankelijk.
Het geluk van de kandidaat-premier
En wat het gerecht in eerste instantie moet onderzoeken is of de feiten nog niet verjaard zijn. Als de verjaring wordt vastgesteld, dan moet het stoppen. Ja, daar moeten we ons kunnen bij neer leggen. Ook het principe van de verjaring heeft zijn waarde, dat moet ook eens gezegd worden. De waarde ervan schuilt voornamelijk in het belang van het recht van verdediging. Wie kan er immers nog zijn onschuld bewijzen voor feiten die hij of zij (ja, nu ook 'zij') 20 of 30 of 50 jaar geleden zou hebben gepleegd? Hoe kan dat nog met enige betrouwbaarheid worden onderzocht? Niet iedereen heeft het 'geluk' dat onze Waalse kandidaat-premier had, toen de fantast die hem van pedofilie beschuldigde snel werd ontmaskerd. De anderen mogen blijkbaar door het slijk van de media worden gehaald? Moeten we ons nu niets meer gelegen laten liggen aan de onschuldigen?
JORIS VAN CAUTER Advocaat aan de Gentse balie (kantoor Rieder, Verdonck & Van Cauter) en moraalwetenschapper
Onderstaande grap is de welbekende uiting van klein jong die zich betrapt voelen met hun polleke in Moeders koekentrommel. Zij voelen zich in het kruis getast zoals dat heet in hun jargon, en dus moeten ze met hun allen, zijnde een stuk of 10, een neus zetten.
De woorden van Mgr Léonard over die emanente gerechtigheid liggen hen zwaar op de maag. Waarschijnlijk omdat zij ook de reportage in De wereld draait door op Nederland I over de sperma-donorkinderen gezien hebben. Daar bleek een man eventjes 63 nakomelingen in levenden lijve rond zich verzameld te hebben, die allemaal hun biologische vader gezocht en gevonden hadden .Een schandaal, vond men daar terecht. Kwestie nu van de bokken van de geiten te scheiden, want als die nu eens oefeningen zouden gaan willen doen in het koppelsgewijs vermenigvuldigen : dat zou de rassentheorie wel eens in een heel ander daglicht kunnen stellen .De gelukkige vader zat er maar schaapachtig bij ..
Ziet U de radertje sin hun hoofden draaien? Homokoppel adopeteert kinderen : Mgr Léonard had, bijna terzijde, ook al zoiets opgeworpen : hoe zullen die later aan het volwassen kind verantwoording afleggen? Ook dat is emanente gerechtigheid, maar dan een gerechtigheid met gevolgen voor een ander .
Voilà : Eureka, moeten ze gedacht hebben! De BRT geeft een reportage (KoppenXL?) waar duidelijk over al die dingen (In Vitro Fertilisatie) gedegen theorieën verkondigd worden O lala! Stel U voor dat twee eicellen van dezelfde donor als volwassene op elkaar verliefd geraken .Men zag de schijnheiligheid zich verhaasten om op de voorgrond te springen : ziet U wel dat wij goed opletten om de menselijke waardigheid, enz .No passeran! : ge moogt gerust zijn, dat zal niet gebeuren : wij zijn zeer waakzaam! Maar t is lijk met de Kwaremont van wijlen Gerard Vermeersch : daar is altijd de wet van Murphy En een donor blijft een donor, zelfs als het een Zweed is, want die zijn zeer gegeerd .
Ik zou zeggen : in zijn hoogmoed heeft de mens een punt van no return bereikt. Want er is meer dan de Wet van Murphy : er zijn ook de Goddelijke Wetten.
Of zou Mozes, die de Berg afdaalde met de 10 Geboden, waarvan die ene Gij zult niet doden, daarboven niet goed geluisterd hebben, en was er een 11de Gebod : Gij zult niet lichtvaardig tot leven wekken die over het hoofd werd gezien?
Al kan men ten allen tijde verzachtende omstandigheden aannemen : die dingen lagen toch enigszins reeds besloten in het 6de en ht 9de Gebod?
Maar goed : die holebi-dinges verdienen ook een prijs. Deze der stupiditeit. Gekoppeld aan de deugd van hovaardigheid moet dat een schitterende beloning zijn. Verpakt in een gouden condoom met gouden strikje?
Prijsuitreiking in Het Sportpaleis? Maar veel toeschouwers zullen er niet zijn. De pijltjes Toiletten naar beneden volgen AUB !!!!
------------------------------------
Aartsbisschop Léonard krijgt 'Fobieprijs 2010' van holebi's
Aartsbisschop André-Joseph Léonard heeft van Cavaria, de koepelvereniging van de Vlaamse en Brusselse homo-lesbische groepen, de 'Fobieprijs 2010' gekregen wegens de uitspraak "Hiv is een vorm van immanente gerechtigheid".
De vereniging reikt elk jaar een Fobieprijs en een Folieprijs uit, aan een persoon of organisatie die zich respectievelijk verdienstelijk of onpopulair maakte in de strijd voor holebi- en transgenderemancipatie. De Folieprijs gaat naar de ouders van Stefano, een deelnemer aan het vtm-programma 'So you think you can dance'. "Zij verdienen een nominatie voor de steun aan hun homoseksuele zoon. Zij deden een hartverwarmende getuigenis op televisie en riepen andere ouders op om hun holebikinderen te steunen", aldus Cavaria. Promiscue gedrag De Fobieprijs komt Léonard toe, meent de holebigemeenschap. "Hij bracht hiv rechtstreeks in contact met het 'promiscue gedrag van homomannen'. In de Kamercommissie over seksueel misbruik in de Kerk, legde hij een link tussen schadevergoeding voor kinderen en opgroeien in een holebigezin." Regering De andere genomineerden waren de Belgische regering, omdat er nog geen vooruitgang is in zaken zoals het geslachtsneutraal maken van het vaderschapsverlof, en een Oegandees parlementslid die strengere straffen wil opleggen aan holebi's. (belga in dM)
Een schitterend artikel (herhaal : SCHITTEREND ARTIKEL) hoeft geen lange inleiding. Zelfs geen een woordje commentaar! Ook al telt het 5.000 woorden : het leest even vlot als een korte berichtje van een goede vriend. Maar het blijft wel hangen .
Met journalisten als deze schrijver, mogen de meeste dagbladen hun deuren sluiten. En wat meer is : U leest hier feiten, en geen persoonlijke meningen van de schrijver.
Slechts één (minieme) opmerking : als Meneer OnkeLINX denkt het verhaal van de burgers van Calais te mogen misbruiken (A Ja, hé, dat is een modewoord geworden)dan moet hij meteen aan de Vlaamse schandpaal worden genageld. Dat Kales (Calais) bij referendum aan de Engelsen werd overgedragen, zou in principe alleen de Vlamingen mogen interesseren, niet de Fransen, die het land eerder van de Vlamingen hadden geroofd Als men daarenboven ook nog weet, dat de Engelsen de bondgenoten van de Vlamingen waren, dan komt die brave Meneer er maar magertjes uit, denkt U niet?
Drie basisprincipes van de Franstalige politici maken een voor de Vlamingen aanvaardbaar en evenwichtig akkoord onmogelijk.
Een: de Franstaligen willen in zoveel mogelijk beleidsgebieden een vetorecht behouden en willen daarom geen staatshervorming 'in de diepte'.
Twee: de transferts zijn hun verworven recht.
Drie: met Frans moet men (bijna) overal bediend geraken.
Zo komt er nooit een volwaardige federale staat tot stand en krijgen de regio's geen echte verantwoordelijkheid. Als de Franstalige politici hun been stijf houden, leidt dit op de duur wel tot de uitvoering van hun plan B dat ze zeggen niet te willen: de ontmanteling van België.
Vrijdag 8 oktober '10 stelt de koning Bart De Wever tot 'verduidelijker' aan. Onmiddellijk daarop, in het weekeind van 9/10 oktober, gaat Di Rupo ten aanval. Als verwittigingssalvo aan De Wever dat hij niet zal krijgen wat hij wil? Di Rupo maakt volop reklame voor een 'plan B'. Dat voorziet het behoud van een klein-België, bestaande uit Wallonië, Brussel en zo mogelijk nog minstens de faciliteitengemeenten, nadat Vlaanderen per referendum voor zijn onafhankelijkheid zou kiezen. Denk hij nu echt dat hij een politicus die België wil zien verdampen onder druk kan zetten door te dreigen met een splitsing van dat land? Met dan nog een dreiging waarvan Di Rupo en Onkelinx zelf zeggen ze eigenlijk helemaal niet te willen uitvoeren... Ceci n'est pas un plan B... Maandag 11 oktober pakt La Libre op de voorpagina uit met een foto van Di Rupo, met zijn uitspraak "La Belgique nous appartient". Volgt op blz. 4-5 een verslag met de uitspraken van Di Rupo tijdens het weekeind in de studio's van de RTBF en RTL-TVi. Als een van de Vlaamse partijen voor onafhankelijkheid zou kiezen, eist hij dat hierover in Vlaanderen een referendum wordt georganiseerd. De man die het niet neemt dat De Wever contact opnam met de MR in augustus, want over de samenstelling van de Franstalige onderhandelaars heeft deze volgens Di Rupo niets te zeggen, komt hier dicteren wat men in Vlaanderen moet doen. (Wat natuurlijk perfect past in wat hierna onder punt 1 nader beschreven en onderzocht wordt). En moest een meerderheid in Vlaanderen voor een splitsing zijn, dan is plan B van toepassing: "Dès lors, nous garderions la Belgique avec Bruxelles et la Wallonie et les habitants de la périphérie pour autant qu'ils le souhaitent. Car la Belgique nous appartient..." Het is er eindelijk uit, de grondhouding: La Belgique nous appartient. Een grondhouding die leidt tot een verzuchting als 'On nous a pris la Flandre'. We hebben België niet kunnen maken tot een Franstalige staat, we hebben Vlaanderen niet kunnen verfransen, of overal faciliteiten krijgen, en dan vallen we terug op een plan B: een kleiner België als een Franstalige natie, zonder de Vlamingen.
Peter de Graeve (filosoof, decaan van de faculteit architectuur en kunsten van de Associatie KULeuven en lid van de Gravensteengroep) schrijft daar op 13 okt '10 een artikel over in De Tijd, met de titel 'Di Rupo gedraagt zich als rauwe kapitalist' Enkele uittreksels:
"Luidop denkend aan de mogelijkheid van een zich afscheurend Vlaanderen (een steeds realistischer wending in het Belgische draaiboek), liet Di Rupo zich in de krant La Libre Belgique ontvallen dat de staat Wallo-Brux in dat geval met het merk België zou gaan lopen. Want, voegde hij eraan toe, la Belgique nous appartient. Dat eenvoudige zinnetje verdween geruisloos in de rode gordijnen. Niemand nam er akte van. Nochtans vormen net die vier woorden het einde van het vierde bedrijf. De hele tragiek van onze verdoemde natie ligt in die ene zin vervat. Hier werd, in een al dan niet vermeende woede, gekwelde trots of gekrenkte eer - kortom, op het summum van de dramatische actie - een akelige waarheid uitgesproken. Het is, jammer genoeg, de waarheid van het Belgische drama. Oui, la Belgique leur appartient. Franstaligen beschouwen dit land, als het erop aankomt, als hun eigendom. Het is hun onroerend goed. Nederlandstaligen worden hooguit geduld als huurders, en dat wil zeggen: hún huurders. De huurder mag heus wel de kleur van de verf bepalen, of de motiefjes van het kamerbreed tapijt. Maar als het huis moet vertimmerd, is vooral de mening van de eigenaar van tel. Bart De Wever (N-VA) sprak vorige week - tot woede, alweer, van de protagonist - over reuzenstappen en dwergpassen. Hij formuleerde daarmee een aanklacht tegen de dubbele maatstaf waarmee in dit land over het Belgische huis wordt gemarchandeerd. De ene mag spreken als bezitter van het land, de ander moet de taal van de gebruiker hanteren. De Belgische democratie is in eigendom, de Vlaamse in bruikleen. Om het in de termen van het Romeins recht te zeggen: er is geen emancipatio, België wordt niet uit handen gegeven - car la Belgique leur appartient. Ja, het ging slechts om een dreiging, een emotie. Maar die doet meer dan een gevoel vertolken, ze verraadt een ijzeren logica. Want als Di Rupo er in één adem aan toevoegt dat na een splitsing de inwoners van de faciliteitengemeenten, als zij dat wensen, mee verhuizen naar de nieuwe staat, gaat het alweer om een superieure wens: de wens van de Franstalige in Vlaanderen, die telkens weer dat tikkeltje zwaarder weegt dan de wensen van Nederlandstaligen in België. Dit is de logica: het personaliteitsbeginsel is een recht van eigenaars, het volgt hen overal, waar ze ook gaan; het territorialiteitsbeginsel is slechts een recht van huurders, dat vervalt zodra de eigenaar zelf in het pand zijn intrek neemt."
'La Belgique nous appartient'. Zoals de Graeve het beschrijft, geeft die eenvoudige zin duidelijk de gemoedsgesteldheid weer van de Franstalige politici bij elke onderhandeling. Dat ze dit land als hun eigendom beschouwen, en de Vlamingen alleen aanvaarden als hún (goed betalende) huurders. Uit hun optreden kan men drie principes distilleren:
1. We moeten over een zeer ruime vetomogelijkheid blijven beschikken op alle beleidsgebieden 2. De 'interpersonele' solidariteit moet gegarandeerd behouden blijven - transferts zijn zoiets als een 'mensenrecht' 3. Het 'droits des gens': we moeten overal Frans kunnen praten
Bij elk van hun voorstellen kan men die principes terugvinden, en kan men vaststellen dat elk Vlaams voorstel wordt afgeketst als 'inacceptable' als het onvoldoende rekening houdt met die principes. Laten we die drie principes wat nader bekijken.
1. We moeten over een zeer ruime vetomogelijkheid blijven beschikken op alle beleidsgebieden
Aan Vlaamse kant hoort men regelmatig de verzuchting dat men niet verstaat waarom de Franstalige politici zo moeilijk doen over de transfert van bevoegdheden van het federale niveau naar de gewesten en gemeenschappen, 'terwijl zij dan toch ook even goed bevoegdheden krijgen'. De Franstalige politici zien dat echter helemaal anders: bij een federale bevoegdheid kunnen ze over alles meepraten en mee beslissen. Wanneer een bevoegdheid overgeheveld wordt, hebben ze in Vlaanderen en over de Vlamingen niets meer te zeggen. En dat is iets dat ze blijkbaar niet kunnen verdragen. Ze willen overal hun zegs over doen, meer nog, niets mag zonder een meerderheid van Franstaligen beslist worden. Dankzij de alarmbelprocedure, bijzondere wetten en pariteit in de regering hebben ze bovendien op federaal niveau een vetorecht op elke beslissing gekregen. De gewone democratische meerderheid is volledig uitgeschakeld en vervangen door een blokkeringsmacht van de minderheid. Als bevoegdheden naar de deelgebieden overgeheveld worden, hebben de Franstaligen (bijna) niets meer in de Vlaamse pap te brokken. Ze kunnen wel nog met bevoegdheids- en belangenconflicten de Vlaamse decreetgever het leven zuur maken, wat ze ook herhaaldelijk doen, maar uiteindelijk kunnen ze een Vlaamse beslissing niet tegenhouden. Op federaal niveau kan er echter niets gebeuren zonder hun akkoord. Daarom ook willen ze dat bij het overhevelen van bevoegdheden deze nooit een volledige sector van het bestuur betreffen, maar altijd slechts brokstokken. Beste voorbeeld: milieu. De gewesten mogen gerust de Europese richtlijnen omzetten in regionale wetgeving, daar hebben de Franstaligen geen probleem mee. Toch blijft er federaal een milieuminister met mini-bevoegdheden, zodat de Franstaligen tenslotte toch bij alle belangrijke aspecten betrokken blijven. Idem voor landbouw, een gewestmaterie, maar met uitzonderingen, en dus met behoud van een federale minister van landbouw. Zo blijft er steeds een mogelijkheid om in elk domein nog mee te spreken, en die restgebieden komen steevast terecht bij een Franstalige minister. En zelfs als een bevoegdheid overgeheveld is, proberen de Franstaligen nog federaal geld te gebruiken. Zie het grootstedenbeleid, dat eigenlijk een pure gewestelijke materie is. Toch besliste de federale ministerraad, zelfs in lopende zaken, begin december '10 voor het eerste halfjaar 2011 nog 30 miljoen te geven aan de 17 grootsteden die contracten duurzame stad ondertekenden met de federale minister van Grootstedenbeleid Michel Daerden. Alhoewel het dus geen federale bevoegdheid meer is, draagt een federale minister nog de titel van 'minister van Grootstedenbeleid'. Een van de vele verdoken vormen van transferts: Vlaanderen krijgt minder dan 45 procent, Wallonië 33 procent en Brussel 25 procent.
1.1. Het veto via bijzondere wetten
Wanneer er dan toch moet overgeheveld worden om de Vlamingen tegemoet te komen, stelt Di Rupo het middel van de bijzondere wetten en de bijzondere meerderheden voor. Dat bijtelt een afspraak vast op zo een manier dat er slechts aan kan gewijzigd worden met een wet die goedgekeurd wordt met zowel een drievierden meerderheid als een meerderheid van Franstaligen en Vlamingen. Een bijzondere wet kan dus slechts met een meerderheid in elke taalgroep gewijzigd worden, waardoor er alweer een vetorecht ontstaat. Zo stelde hij voor het extra geld voor Brussel - voor hem moet dat 500 miljoen per jaar zijn zoals hij de kiezers in zijn kiescampagne beloofd had - vast te leggen in een bijzondere wet. Dat is dus een sterkere grendel dan voor een grondwetsherziening, waar er alleen sprake is van een tweederdemeerderheid, zonder dat er een meerderheid per taalgroep nodig is. De bijzondere wetten volgen de logica van een confederatie van onafhankelijke staten, en zouden dus maar mogen gelden na uitvoering van een of ander plan B, of de verdamping van België.
Di Rupo heeft bovendien twee heel sluwe extra systemen bedacht om bij een boedelscheiding zowel Brussel als hele delen van Vlaams Brabant minstens tot contesteerbaar gebied te kunnen uitroepen, om het alsnog te proberen in te lijven in een 'Wallo-Bruxelles' van zijn plan B (of om geld te kunnen eisen in ruil voor het laten vallen van een internationale contestatieactie over dat gebied?). Volgens zijn 'ultiem voorstel' van vrijdag 3 september '10 gaat het om: - een akkoord tussen de 3 gewesten over de mobiliteit, verkeersveiligheid en wegenwerken in de Vlaamse rand rond Brussel, ingepakt in een bijzondere wet waardoor Vlaanderen telkens de toelating moet krijgen van de andere twee gewesten, Brussel en Wallonië, wanneer het de mobiliteitssituatie wil aanpassen. - het oprichten van een 'metropolitane gemeenschap', die via een bijzondere wet samengesteld zou zijn uit vertegenwoordigers van alweer de drie gewesten voor een samenwerking tussen openbare diensten.
Hiermee krijgt dus niet alleen het Brussels, maar zelfs ook het Waals gewest twee keer medebeslissingsmacht in het Vlaams gewest (zonder uiteraard enige wederkerigheid).
De Wever heeft zich blijkbaar ook - totaal niet te begrijpen - op dat pad van de bijzondere wetten begeven, want zijn 'ultieme nota' van clarificateur eindigt met volgende voorstel: "Gelet op de grote interactie op velerlei bevoegdheidsdomeinen (mobiliteit, economie, werk...) worden de drie Gewesten uitgenodigd om samenwerkingsakkoorden te sluiten over zoveel mogelijk beleidsdomeinen. Gelet op de pendel van en naar het Brussels gewest en de centrale ligging, wordt in een bijzondere wet ingeschreven dat voor verkeersplannen en wegenwerken die de toegang of uitgang tot Brussel betreffen, er een verplicht voorafgaand overleg dient plaats te hebben tussen de betrokken gewesten." De Wever stelt geen afschaffing voor van enige vetomogelijkheid van de Franstaligen, maar gaat mee in het vermeerderen van de inspraak van de twee andere gewesten in Vlaanderen. Begrijpe wie kan..
Vande Lanotte neemt het concept van Di Rupo van een 'metropolitane gemeenschap' over. Helaas beschikken sommige media over zijn nota van meer dan 60 bladzijden, maar krijgen we ze niet te lezen. We moeten het stellen met een samenvatting in enkele zinnen, gemaakt door 'embedded' journalisten die niets dan lof hebben voor Vande Lanotte. We krijgen dus maar te lezen wat ze willen lossen, en hoe ze het willen presenteren. Volgens De Standaard - gaat Vande Lanotte in op de vragen van de Franstalige partijen om de taalwetgeving in Brussel te versoepelen, maar gaat hij niet in op de Vlaamse eis die regels afdwingbaar te maken - roept de nota "een metropolitane gemeenschap' in het leven, met vertegenwoordigers van de drie gewesten en van gemeenten die wensen toe te treden, naar het voorbeeld van de metropool Lille. Dit was een eis van de Franstaligen, die moeilijk ligt bij de Vlamingen omdat het een verbrusseling' van de Rand inhoudt. De metropolitane gemeenschap buigt zich onder meer over samenwerking wat betreft openbare werken, leefmilieu en ruimtelijke ordening en socio-economische kwesties."
Bij De Wever zou per bijzondere wet bepaald worden dat er voorafgaand overleg verplicht is, wat al een verregaande toegeving is aan de'uti possidetis'-obsessie van de Franstaligen, maar bij Vande Lanotte weten we helemaal niet, gezien de kranten de tekst voor zichzelf houden, wat die 'metropolitane gemeenschap' voor bevoegdheden zou krijgen, en welke bevoegdheden het Vlaams gewest op zijn eigen grondgebied zou moeten delen zowel met Brussel als met Wallonië. De taalwetten in Brussel versoepelen hoort bij punt 3 hieronder.
Sinds ongeveer een week heet het van Vlaamse kant 'minder maar dieper'. Men zou één thema van de staatshervorming dieper uitwerken, en andere zaken laten vallen. Bijvoorbeeld alles regionaliseren wat met tewerkstelling samenhangt, een volledige regionalisering van het arbeidsmarktbeleid, en hiervoor de overheveling van de kinderbijslag laten vallen bijvoorbeeld. Zoiets vloekt echter volledig met het hier besproken principe dat de Franstaligen overal hun zegs moeten kunnen doen, een feitelijk vetorecht op zoveel mogelijk materies willen behouden. Dus is 'in de diepte' voor de Franstalige politici nog minder aanvaardbaar dan 'in de breedte', om niet te zeggen: helemaal niet aanvaardbaar, nooit en nimmer bespreekbaar. Meteen na de aankondiging van het 'verdiepingsspoor' reageerde Joëlle Milquet (CDH) 's morgens al op de radio dat er niet geraakt mag worden aan de werkloosheidsuitkeringen. Dat betekent dus dat men een volledige overheveling van het arbeidsmarktbeleid mag vergeten. Zolang overdrachten naar de deelgebieden nog gingen over onderwijs of wegenonderhoud, konden de Franstalige politici leven met het stomp wapen van de bevoegdheids- en belangenconflicten. Wat interesseerden hen de eindtermen in het Vlaams onderwijs, of de putten in Vlaamse wegen? Nu het echter om zaken gaat die hen veel meer interesseren en waar ze willen op wegen, zal met die ingesteldheid vermoedelijk geen akkoord tot stand komen over 'samenhangende bevoegdsheidspaketten' met een 'grote diepgang'. Bij alles wat federaal is, hebben ze een feitelijk vetorecht. Waarom zouden ze dat opgeven? En als eigenaar van België is het toch hun plicht op al de meubels te passen, niet alleen op die in hun kamer...
1.3. Artikel 35 van de grondwet toepassen: inbuvable, inacceptable, impensable, inconcevable, incongru, exclu, etc...
Didier Reynders probeert zijn MR weer te doen meespelen. Hij verkondigt al veel weken dat de communautaire onderhandelingen op een andere manier moeten worden gevoerd en de twee taalgemeenschappen eerst moeten uitmaken wat ze op federaal niveau nog samen willen doen. Artikel 35 van de grondwet uitvoeren heet dat dan technisch. Dat is voor Onkelinx ondenkbaar, want dan zouden de Franstaligen op hun knieën moeten zitten. Stel je voor, de eigenaar de la Belgique die met zijn huurder onderhandelt over de verbouwingen van la Belgique qui lui appartient!
Zie bijvoorbeeld het interview met Laurette Onkelinx (PS) in La Libre, 11 jan '11: Interviewer: Le MR propose de reconstruire plutôt que de se déchirer les lambeaux de la Belgique ? Nest-ce pas plus constructif ? On peut arriver au même résultat Onkelinx: Non, ce nest pas vrai, ce nest pas vrai, ce nest absolument pas vrai. Le MR dit "voyons ce que lon peut faire ensemble". La N-VA va répondre : "rien". Que dira le MR : il va devoir quémander, point par point, ce quils veulent encore faire ensemble. Ils diront : "Sil vous plaît, ne peut-on encore faire quelque chose ensemble ?" Vous imaginez ? Cest se mettre à genoux et supplier. Non ! Nous, nous partons de lEtat fédéral que nous faisons évoluer en accordant plus de compétences aux Régions et aux Communautés.
De dag erna is haar echtgenoot nog duidelijker in een opiniestuk in Le Soir. Zonder de MR noch Reynders te vernoemen, schrijft Marc Uyttendaele - jurist en grondwetspecialist - dat die manier van onderhandelen die Reynders voorstelt verraad is, waarbij men zich overlevert aan de vijand. Wie wil onderhandelen over de uitvoering van artikel 35 van de grondwet (Art 35: 'De federale overheid is slechts bevoegd voor de aangelegenheden die de Grondwet en de wetten, krachtens de Grondwet zelf uitgevaardigd, haar uitdrukkelijk toekennen. De gemeenschappen of de gewesten zijn, ieder wat hem betreft, bevoegd voor de overige aangelegenheden ....') is zoals 'De Burgers van Calais' die hun stad voor tweehonderd jaar overleverden aan de vijand. 'De Burgers van Calais' waren zes burgers die met de strop om de hals en in een hemd gekleed in 1347 de sleutels van de stad aanboden aan de Engelsen die de stad al elf maand omsingelden. De inwoners van Calais werden gespaard, maar de stad kwam voor twee eeuwen onder Engels bestuur. Om België te redden moet dus verder onderhandeld worden zoals men bezig is, schrijft Uyttendaele, anders worden de Franstalige partijen 'de burgers van Calais' die ervoor verantwoordelijk waren dat de stad twee eeuwen onder buitenlands gezag kwam ('Pour sauver la Belgique, il ny a donc pas dautre méthode que celle qui est utilisée aujourdhui. A défaut, les partis francophones se transformeront en bourgeois de Calais, une ville qui, à la suite de leur initiative, fut pendant deux siècles sous domination étrangère.').
1.4. Volksunie in 1993 bedrogen
De Vlamingen zijn maar weer eens de vijanden, en geen landgenoten. Bovendien weet hij te vertellen dat het helemaal niet de bedoeling was dat artikel 35 ooit zou toegepast worden. Dat was een list om de Volksunie over de brug te krijgen om de staatshervorming van 1993 goed te keuren. Voor de opstellers van dat artikel was het volgens hem duidelijk dat het dode letter moest blijven. Kan men duidelijker toegeven dat men mafieuse praktijken toepaste en bewust een onderhandelende partij bedroog. ('Il a été inscrit, en 1993, dans la Constitution à la seule fin de convaincre les parlementaires de la Volksunie ancêtre de la N-VA de soutenir une réforme qui parachevait le modèle fédéral belge. Cétait une manière de dire aux nationalistes flamands que leur heure nétait pas venue, mais quun jour peut-être... Il est donc étrange que ce soient des responsables politiques francophones qui proposent aujourdhui de donner vie à une disposition constitutionnelle qui, dans lesprit de lessentiel de ses auteurs, devait rester lettre morte.') Opiniestuk: 'Les bourgeois de Calais sont francophones'
(Uyttendaele geneert er zich dus niet voor te stellen dat de Franstalige onderhandelaars bewust de Volksnunie bedrogen. Sinds 1993 is daar blijkbaar niets aan veranderd, ten minste als men het verhaal in De Morgen van zaterdag 8 januari '11 mag geloven: "De Morgen en La Libre Belgique onthullen wat er sinds de val van de regering-Leterme II gebeurde. Hoe het vreemde optimisme van de eerste weken wegsijpelde en het wantrouwen aan de macht kwam. Een onthullende blik op een politiek schimmenspel, in zeven delen. Vandaag leest u in het eerste deel de reconstructie van de geheime gesprekken in sterrenrestaurant Bruneau, op zaterdag 28 augustus '10.... Siegfried Bracke stelt Louis Michel voor een boekje open te doen over zijn ervaringen met Elio Di Rupo. Het MR-zwaargewicht legt in detail uit waarom je met Di Rupo absoluut alle afspraken op papier moet hebben. Maar de PS-voorzitter heeft tijdens de onderhandelingen met de zeven partijen tot nog toe geen enkele geschreven nota op tafel gelegd. En dat stoort De Wever duidelijk. Louis Michel vertelt een verbouwereerde N-VA-voorzitter dat zelfs een schriftelijke overeenkomst met Di Rupo niet altijd volstaat. Na de regionale verkiezingen van 2004 gooide de PS-voorzitter de liberalen uit de Franstalige regeringen. In hun plaats kwamen het cdH en de groenen. En dat ondanks een geschreven voorakkoord tussen PS en MR dat zelfs bij een notaris was neergelegd.")
1.5. Een Vlaamse meerderheidsbeslissing: un désastre
Le Soir chat met Philippe Moureaux op 12 oktober 2010
Vraag van chatter 'Philippe': Pourquoi ne pas réaliser un référendum sur l'avenir de notre pays et de sa monarchie? Antwoord van Philippe Moureaux: Un référendum national décidé par un Parlement national à majorité flamande consisterait à poser des questions qui conduiraient à un désastre pour la minorité francophone. Si on pense à des consultations populaires, elles devraient, pour tenter de dénouer l'écheveau (= streng, kluwen) belge, se faire au niveau régional. Vraag van chatter 'Frouch' (in het Nederlands): Waarom niet één enkele kieskring invoeren? Geen BHV-probleem meer, en geen Walen tegen Vlamingen meer? Antwoord van Philippe Moureaux (eveneens in het Nederlands): Sympathiek idee, maar jammer genoeg dodelijk voor de Franstaligen die definitief zouden geregeerd worden door een machtige en onontkoombare Vlaamse meerderheid. Een Vlaamse mening die het zou halen is dus noch min noch meer 'un désastre' en zelfs één kieskring is een gruwel, want dat zouden de Franstaligen geregeerd worden door een Vlaamse meerderheid.
1.6. Besluit van punt 1: le veto nous appartient!
Het is duidelijk dat de Franstaligen alle voordelen van een 'solidaire' federale staat willen combineren met het voor hen voordelig principe dat geldt als een lid van een confederatie van onafhankelijke staten. Zij zitten sinds 1970 in een confederale logica, niet de Vlamingen. Toen werd de pariteit in de regering ingevoerd en de alarmbelprocedure. Hiermee kunnen de Franstaligen de goedkeuring van elke wet tegenhouden die hen niet zint, zoals we gezien hebben op donderdag 29 april '10 toen ze de alarmbel gebruikten tegen een stemming van de wet over de splitsing van BHV. Niet alleen een wet 'die de betrekkingen tussen de gemeenschappen ernstig in het gedrang kunnen brengen', maar elke wet over eender wat kunnen ze tegenhouden. Een parlementaire meerderheid heeft dus geen enkel belang of gewicht, en het meerderheidsprincipe wordt helemaal onderuit gehaald door deze pariteit. Hiermee krijgen de Franstaligen de voordelen van twee totaal verschillende werelden: een vetorecht zoals van toepassing in een confederatie van onafhankelijke staten, maar met behoud van de baten van solidariteit en transferts van een federale staat. Een situatie die in geen enkel ander land bestaat: in de Duitse Bundestag zitten meer Wessi's dan Ossi's, maar de ex-Oost-Duitsers hebben geen bijzondere rechten om iets lam te leggen. In het Zwitsers parlement (Nationalrat) zitten meer Duits- dan Franstaligen, maar ook daar geen enkele speciale behandeling van 'minderheden' te bespeuren in de grondwet. Als de helft van de Zwitserse verkozenen aanwezig is kan gestemd worden. Wetten worden aangenomen als de helft van de aanwezigen ze goedkeurt. Dus een wet kan gestemd worden met een vierde van de verkozenen, met enkele zeldzame uizonderingen, die niets met minderheden te maken hebben, maar met spaarzaam bestuur. Zo moeten minstens de helft van de leden (niet dan: de helft van de aanwezigen, wel de helft van de leden) van zowel de National- als de Standesrat (Senaat) hun goedkeuring geven voor grote uitgavenverhogingen.. Een spaarzame overheid, beducht voor 'gratis' verhalen. Hier zorgen blokkeringen en evenwichten allerhande ervoor dat de overheden ons geld door ramen en vensters gooien en er geen efficiënt bestuur mogelijk is.
2. De 'interpersonele' solidariteit moet gegarandeerd behouden blijven - de transferts zijn een 'mensenrecht'
Dat vergt geen lang betoog, dat is voor iedereen duidelijk denk ik. Alleen dus enkele sprokkels hierover:
- "Sans la solidarité interpersonelle, la Belgique ne m' interesse plus" (Philippe Moureaux, PS) in Le Soir van 18 juni '08
- Humo: Heeft u zich al 's werkelijk proberen in te leven in dat scenario van Plan B? Di Rupo: Onze studiedienst bestudeert àlle opties. (...) Nogmaals: splitsen is niet onze wens. De 4,5 miljoen Franstaligen vragen eigenlijk niks, behalve de middelen om verder werk te kunnen maken van de economische heropleving van Wallonië. (Elio Di Rupo, geïnterviewd door Tom Pardoen in Humo, 26 oktober 2010). Anders gezegd: Wij vragen alleen maar de bestendiging van de transferts.
- De PS herhaalt sinds 13 juni dat twee dingen onbespreekbaar zijn: de splitsing van de sociale zekerheid en het behoud van de solidariteit in de geldstromen.
- Dinsdag 24 augustus '10 komt een akkoord over de financieringswet tot stand, maar nog alleen over de principes die bij de herziening zouden gelden. In het Franstalig kamp klinkt al meteen dat er voldoende hindernissen en garanties in zitten zodat de Walen niet armer zullen worden. ("On ne va pas le crier trop fort", s'esclaffait un francophone, "mais franchement, nous avons bien joué le coup: toutes nos balises et nos clauses de sauvegarde sont présentes. C'est un exploit". La Libre, 25 aug. '10). In klare tekst: de transferts blijven nog onbepaalde tijd rustig verder lopen, zelfs na eender welke herziening van de financieringswet. Bovendien zullen op basis van die principes de Franstaligen hun zeg blijven doen over Vlaanderen, zelfs over de zogenaamd naar de deelstaten overgehevelde fiscale bevoegdheden: de progressiviteit van de regionale belastingen moet behouden blijven (verbod voor Vlaanderen dus om een of andere vorm van vlaktaks in te voeren), fiscale concurrentie tussen de entiteiten is niet toegelaten (terwijl juist dat een kenmerk is van een zekere autonomie van deelstaten. Ik denk dat de Zwitsers ons voor gek verkaren als ze een dergelijke afspraak lezen), niemand mag armer worden, enz
Er komt dus alleen meer fiscale schijnautonomie voor de 3 gewesten, want met de 12 afgesproken principes is er helemaal geen sprake van autonomie. Zoals het er nu naar uitziet, komt er alleen een afzonderlijk rubriekje op het aanslagbiljet van de belastingen voor de gewestbelasting, in plaats van een globale dotatie van de federale overheid. Zo hebben de gewesten minder autonomie dan eender welke gemeente. Bij de 12 principes komen beide aspecten samen: zowel dat ze het laatste woord willen behouden, zelfs op de eigen belastingen van de gewesten, als dat ze de transferts willen vereeuwigen.
3. Het 'droits des gens': we moeten overal Frans kunnen praten
Ook hierover moet niet veel gezegd worden. De eisen en de houding in het algemeen zijn bekend: de huidige taalgrens is 'onaanvaardbaar', de - op geen enkele manier gerespecteerde - tweetaligheid van ambtenaren in het Brussels Gewest moet worden afgeschaft, de faciliteiten moeten uitgebreid worden en eeuwig behouden in de faciliteitengemeenten, men wil overal Frans kunnen spreken, er is een corridor nodig, enz... Philippe Moureaux (PS) stelde in Le Soir van 18 juni '08 dat België hem alleen nog interesseert, mits de eeuwige vergrendeling van de huidige transferts, drie volwaardige Gewesten, waarbij Brussel een gewest met Franstalige dominantie wordt door het 'herzien' van de taalwetten die er de Vlaamse minderheid beschermen, een uitbreiding van Brussel, de splitsing van BHV tegen permanente faciliteiten tot in Aalst, Mechelen, Leuven en wellicht nog verder, een brede verbinding van Brussel met Wallonië. Charles Michel zegde in een interview in La Libre, pas dit weekeinde (za 15 jan '11), dat wanneer de MR bij de onderhandelingen betrokken wordt, zij een uitbreiding van Brussel eisen tegen de splitsing van BHV. Of daar iets van terug te vinden is in de voorstellen van Di Rupo en Vande Lanotte komen we niet te weten.
Voor zaken waarbij ze geen veto hebben blijft er het wapen van de pesterijen met bevoegdheids- en belangenconflicten. Zo werd tegen de Wooncode in 2006 twee keer door de Franse Gemeenschap en door het Waals Gewest een belangenconflict ingeroepen omwille van de bepaling dat kandidaat-huurders van een sociale woning zich bij de inschrijving op de wachtlijst en bij de aanvaarding van de woning bereid moeten verklaren het Nederlands te leren. Dat zou de belangen van de Franse Gemeenschap en het Waalse Gewest ernstig schaden. Dat is geen federale loyauteit, maar gemeen buren pesten. Na de goedkeuring van de wooncode door het Vlaams parlement heeft de Franse Gemeenschapsregering nog de vernietiging gevraagd aan het Grondwettelijk Hof, dat in zijn arrest nr. 101/2008 van 10 juli '08 het beroep verwierp.
Waarom zouden de Franstaligen hun vetorecht laten vallen? Hun pariteit in de regering? Hoever zullen ze willen gaan om met N-VA en CD&V tot een regeerakkoord te komen? (Of geeft CD&V uiteindelijk toe, en komt er een akkoord zonder de N-VA?) Echter: stoer vasthouden aan die drie principes stuit op steeds meer weerstand in Vlaanderen, wat uit de verkiezingsresultaten blijkt. Wellicht lukt het nog één keer om voldoende Vlaamse partijen over de streep te halen en akkoord te gaan met een regeringsakkoord waarin die drie principes zoveel mogelijk gevrijwaard zijn? Wanneer de Franstaligen die drie principes echter als basis blijven nemen, zorgen ze er zelf voor dat een plan B, dat ze zeggen niet te willen, steeds dichterbij komt: de ontmanteling van België. Als ze echt iets over hebben voor België moeten ze die eigenaarshouding laten vallen: de houding van het 'vijand denken', het veroveren, overal een veto over te willen. Als ze die drie principes laten varen en zo vrede sluiten met hun anderstalige landgenoten, kan meteen een akkoord tot stand komen, toch minstens over alle communautaire kwesties. Tot vandaag is daar echter geen enkele aanduiding voor te vinden, en komt het einde van het huidige België onherroepelijk elke dag een stapje dichterbij.
Toemaat: voor een democratischer België/Vlaanderen
Als België verdampt, wordt Vlaanderen dan een onafhankelijke lidstaat van een democratisch Europa zoals de N-VA vooropstelt? 'Europa' is echter niet democratisch. Of het nu België blijft, of een onafhankelijk Vlaanderen wordt, de deelname aan de ondemocratische Europese Unie moet in vraag gesteld worden. Moet niet overwogen worden uit de Europese Unie en alle mogelijke andere 'internationale' verbanden te stappen, zoals uit de VN vóór hier islamofobie strafbaar wordt gesteld? Alleen nog deel uitmaken van een te vormen confederaal echt democratisch Europa, naar Zwitsers model, waar de burgers van elk land het laatste woord hebben via bindende referenda? Binnen Europees verband zou België/Vlaanderen de EU kunnen verlaten en lid worden van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA)
De Nederlander Theun Okkerse ontwierp een nieuwe vlag voor ons land, omdat hij vindt dat het Belgische volk hier nood aan heeft. Zijn ontwerp symboliseert de huidige verschillen.
Okkerse waagde zich aan een nieuwe vlag voor België omdat hij voorspelt dat ons land binnenkort drastisch zal veranderen. Het ontwerp is een samensmelting van die van de gewesten: de zwarte leeuw op een gele achtergrond van Vlaanderen en de rode haan met geel van Wallonië, dat meldt Clint.be. Zo goed kent de ontwerper ons land toch niet, want lijkt het Brussels Hoofdstedelijk gewest te zijn vergeten. "Het was niet moeilijk om de twee ontwerpen om te zetten naar één vlag. De verschillende banen, die haaks op elkaar staan, symboliseren de verschillen tussen noord en zuid", besluit Okkerse. (ep) in dM
-------------------------
Commentaar.
Eigenlijk is het deze Kees niet gepermitteerd overt muurtje te kijken, naar bij ons. Of zijn er in eigen land voor hem geen onderwerpen meer? De nieuwe baber van Groen Links in opvolging van Femke Halsema bijvoorbeeld! Stel daar de foto van Genez tegenover, en U begrijpt waarom Groen Links in de lift zit!
Maar Allez! Nu hij het zegt : het wordt stilletjes aan tijd om na te denken over een jaja, progressieve vlagvoor de Vrije Republiek der Lage Landen. Komt daarbij dat de fabricatie van leeuwenvlaggen heel wat meer tekentalent vraagt. Om nog maar te zwijgen van het nostalgie gehalte, dat linx en rechts heel wat kwaad bloed zet .
De Rode balk van Kees (hierboven) wordt vervangen door een BLAUWE, die meer representatief is voor een werkzame bevolking, die het moet hebben van zijn vele kleine maar dappere middelgrote bedrijven, waar baas en werkmaan aan dezelfde koord trekken, maar niet elk naar hun kant.
Zo zou de nieuwe vlag een teken van verzoening tussen alle Vlamingen kunnen zijn. De authentieke kleuren zijn overwegend : zwart op gouden veld, aangevuld door een liberale dus BLAUWE scheidingslijn, alles RECHTLIJNIG uitgevoerd (zinnebeeld voor de nieuwe rechtlijnige politiek), en voor wie het graag wil kan er het Teken van het Kruis inzien, wat symbool staat voor de Kruistocht tegen de invasie der Mohamedanen (Muselmans pour les Français).
Verder moet niemand zich nog druk maken over de Rode mafia-syndicale kleuren : die hebben zich terug getrokken achter een nieuwsoortig IJzeren Gordijn, vrienden onder elkaar in het Paradijs onder de Halve Maan. Na verwijdering van het rode slangenbeest : eventuele tegengestelde belangen tussen kapitaal en arbeid woorden gesymboliseerd door de botsende pijlen van de zwarte horizontale streep.
Nu de vlag geconcipieerd is, hoor ik U vragen, is Vlaanderen daarmee uit de problemen? Laten we zeggen : er is een begin aan, mits op korte termijn een nieuwe Vaderlandse Hymne het licht ziet. Dat bloederig gedoe laten we voortaan best over aan de adepten van de Godsdienst van de Wrede. Wij richten ons (daarvoor staan de blauwe pijlen) naar de toekomst : de pijl staat half naar boven gericht, maar ook naar onderen : de toekomst begint aan de basis, bij het volk ..
De Nieuwe Vlag is choreografisch ook en geschenk uit de hemel : stel U voor dat wij ooit eens de Olympische Spelen moeten openen met een fenomenale openingsceremonie : ziet U de figuranten liever een Leeuwenbeest uitbeelden, dan de mooie rechte lijnen van de vlag die in Mexiacan Waves de stadions vullen?
We hebben dan de vlag en het volkslied, maar ik heb de indruk dat er nog iets mankeert. Ik zoek me te pletter wat het zou kunnen zijn. Of moet ik hiervoor terecht bij Bart De Wever en de uitslag van de eerstvolgende verkiezingen?
De verschillende klachten over seksueel misbruik tegen pater Luc Versteylen moeten grondig onderzocht worden. Ondertussen, schrijft RIK TORFS, lijkt een puriteinse levensorde weer de kop op te steken. Pater Luc Versteylen in het midden van de storm. Het zoveelste bewijs van het falen van de kerk, gnuift iemand. Seksueel misbruik, ook bij de groenen, spot een ander. Of de beschuldigingen kloppen, zal het gerechtelijk onderzoek uitwijzen. Ondertussen geniet de bezieler van de groene beweging een vermoeden van onschuld, een echt vermoeden van onschuld dan. Ver verwijderd van de suggestieve taal die Versteylens vroegere medestandster Mieke Vogels dit weekend schaamteloos hanteerde: Het gerecht moet zijn werk doen, of het nu gaat om Roger Vangheluwe of Luc Versteylen.' Een fijnzinnige vergelijking voorwaar, het vermoeden van onschuld spat er zo van af.
Maar soit. Gaat de huidige discussie in Vlaanderen alleen over seksueel misbruik? Ik denk het niet. Er is meer aan de hand. We bevinden ons op een keerpunt van de geschiedenis, waarbij de puriteinse levenshouding die wij verlaten achtten, weerom de kop opsteekt. Want hoe ging dat ook alweer, de laatste halve eeuw?
Ik herinner mij de jaren zestig, als kind weliswaar, maar misschien daarom des te duidelijker. Meisjes van zeventien hadden vriendjes. Ze mochten er niet mee naar bed. Daarna werden ze zwanger. Dus moesten ze trouwen. Wat verboden was, werd op die manier een plicht. Dat was het nadeel van seks: wanneer het eindelijk mocht, moest het. Mooie tijden, die vroege jaren zestig. Onze onderwijzers maanden ons aan de cinema's resoluut voorbij te lopen, niet te kijken naar de prenten in de hall. Pure pornografie allemaal. Vreselijke films. Bambi bijvoorbeeld.
Later, vooral in de jaren zeventig, veranderde de mentaliteit. Het lichaam stond los van de voortplanting. Jonge leraren verkondigden met enige emotie in hun stem dat de gruwelijkste misdrijven niets met seks te maken hadden. Sociale onrechtvaardigheid was erger. Het ogenblik van de bevrijding was aangebroken. Make love, not war. Plotseling leek het alsof de grenzen waarvoor de vorige generatie eerbied betoonde niets anders waren dan pure conventie en nauwelijks verholen levensangst.
Toen ik in de tweede helft van de jaren zeventig student was aan de Leuvense rechtsfaculteit, maakte de criminoloog Steven De Batselier furore. Je kon niet vrij genoeg zijn, vond hij. In zijn druk bijgewoonde colleges liet hij allerlei mensen aan het woord die hun seksualiteit op ongebruikelijke manier beleefden. Daaronder pedofielen en beoefenaars van bestialiteit. Een traditionele examenvraag van De Batselier luidde: Is bestialiteit geoorloofd?' Het correcte antwoord was: Als het dier het ook plezant vindt.' Vergeefs trachtte ik me te verplaatsen in de psychologie van de regenworm.
De Batselier zou vandaag door de politie worden opgepakt. Ook de toenmalige rector Piet de Somer had bezwaren en wilde De Batselier schorsen, maar hij kreeg de gehele linkse studentenbeweging over zich heen. Dat is ongeveer een kwart eeuw geleden.
Vandaag is alles anders. Gaan wij terug naar de preutsheid en het puritanisme van vijftig jaar geleden? Ziedaar de cruciale vraag die we de komende tijd niet uit het oog mogen verliezen. Dat pedofilie, anders dan enkele decennia geleden, niet meer als aanvaardbaar wordt beschouwd, is volledig terecht. De schijntoestemming van een kind is onvolkomen en de psychologische gevolgen van het seksuele contact kunnen onuitwisbaar zijn. Maar in het zog van de terechte bestrijding van pedofilie gebeurt er veel meer.
Zou het kunnen dat onze samenleving op een sluipende manier de oude puriteinse waarden weerom omarmt? Is dit het gedroomde moment om te kiezen voor morele restauratie? Naar het schijnt zouden er in de Oude Brouwerij van Viersel jongeren, en ook misschien wel ouderen, naakt in een vijver zijn gedoken. Moet deze gedachte ons met afschuw vervullen? Tien jaar geleden zou deze vraag zijn weggelachen. Vandaag merk je overal aarzeling. Misschien was niet alleen de houding tegenover pedofilie verkeerd, maar was alles een beetje vies in de sixties en seventies.
Later zal de geschiedenis onze tijd beoordelen, maar de kritiek op het reilen en zeilen in de Oude Brouwerij zou wel eens meer kunnen betekenen dan we vandaag vermoeden. Het in ademnood verkerende Europa heeft niet langer het bevrijdende zelfvertrouwen dat het een halve eeuw geleden uitstraalde. We plooien terug. We schuwen het experiment. We vrezen het onbekende. We verkiezen langzaam maar zeker de schijnzekerheid van het puriteinse bestaan. Het verbod is belangrijker dan het genot, moralisten vinden elkaar, of ze nu Josef Ratzinger heten of Renaat Landuyt.
In het heersende discours van vandaag herken ik, paradoxaal genoeg, wat vroeger de kerk zei: Laten we niet te tolerant zijn, want niet iedereen kan verdraagzaamheid aan, en voor je het weet wordt er misbruik van gemaakt.' Van dwang kan je geen misbruik maken, van vrijheid wel. Daarom moet vrijheid worden teruggeschroefd, en dwang niet.
Wat Luc Versteylen wordt ten laste gelegd, verdient een grondig onderzoek, zeer zeker. Maar voor een terugkeer naar de moralistische tijden van weleer bedank ik feestelijk. No way.
-----------------------
Psssst
Rik Torfs doet mij denken aan al die pastoors die met hun preken de gelovigen de kerk zouden hebben uitgejaagd.
Dit gezegde is niet van mij : ik vond het bij een wereldverbeteraar die niet de wereld, maar alleen de Kerk wilde verbeteren. Derhalve diende hij niet bij zichzelf te beginnen. Dat van die minderwaardige kanselgesprekken kan ik begrijpen. Die waren meestal oerstom en oer-vervelend. Kan niet missen, want niet iedereen is even begaafd in de woordkunst. Heb ook nooit begrijpen waarom het absoluut moest : slechts één op honderd pakte en de rest ging meestal het ene oor in en het andere uit. Ik beklaag die generaties Pastoors die wel het uur van die zondagse preek met afschuw moeten hebben zien naderen. Voor mij persoonlijk is het meestal het dut-kwartiertje geworden, afhankelijk van de beziekling die uit de woorden sprak. Die ene keer dat Kardinaal Schotte bijna een half uur lang sprak voor een bomvolle kerk (Waregem) los uit de mouw, onvoorbereid, met eenvoudige woorden, toen was het niet alleen muisstil, maar zelfs ik kan nog hele gedeelten bijna woordelijk herhalen. Hij was waarlijk niet voor niets een Prins van de Kerk .Die preken moeten oorspronkelijk bedoeld geweest zijn als wekelijkse op-krich sessie voor de gelovigen ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze weer mochten worden! Zegt die boomkikker van daarstraks : de Pastoor in de Kerk moet het niveau van de TV-shows overstijgen
Zo ver is het dus gekomen, dat volgens de wereldverbeteraars, het Geloof moet kunnen concurreren met de showbiz-waarde van de kijkkast! Spijtig voor hen, maar ze hebben er niets van begrepen!
Rik Torfs is een echte Pré-Conciliaire kerkgeleerde waarmee ik niet graag als plaastteren heilige samen in een afgesloten kerk zou zijn, waar hij zijn gevoeg zal doen en mij de schuld geven : dat is een oud spreekwoord uit Hart-Vlaanderen dat ik liever niet nader omschrijf.
Nu verwacht U misschien hier over Kerkgeleerdheid meer te lezen : tekst en uitleg of zo. Nee hoor! Zo stom ben ik nu ook niet, dat ik mij durf te begeven op dezelfde onwezenlijke hoogten als waarop een hoogleraar zich beweegt : iets poneren, maar nalaten zich uit te spreken, of van de bewijzen te leveren. Vandaar dat Torfs zo goed kadreert bij de Tjeven!
Vraag : Waarom? Antwoord : Daarom!
Maar kijk Meneer de Perfesser : juist U zegt dat die tijd voorbij moet zijn!
Daarom : klaar en duidelijk : er blijkt nu ook, en minstens evenveel pedofilie buiten de Kerk te bestaan. Loochent U dat? Waarom?
Pater Versteylen en zijn madam : moeten die niet worden opgepakt : negen op de tien lopen er nog niet verjaarde feiten .
Of, en dan zou dan echt Tjeefachtig zijn : wordt hen de hand boven het hoofd gehouden? Mag hen de bek niet worden open gebroken? Niet dat we er veel van verwachten : het onderzoek is immers geheim. Maar als signaal zou dat tellen!
Ingezonden door LVB op 2011-01-16 15:38 BESTE MENSEN, WISTEN JULLIE HET AL? DE MENSEN ZIJN HET BEU!
Opvallend toch, hoe de media de mensen willen wijsmaken dat "de mensen het beu zijn". Op zaterdag 8 januari publiceerde Het Nieuwsblad een in het oog springend kaderstuk met een merkwaardige titel: "vier op de tien Vlamingen vertrouwen De Wever niet". Wat bleek? Een enquête had aangetoond dat vier op de tien Vlamingen denken dat Bart De Wever "geen akkoord wil". Daaruit de conclusie trekken dat de mensen die dit geantwoord hebben, De Wever "niet vertrouwen", is uiteraard een brug te ver.
Ten eerste zijn er de die-hard separatisten die een Vlaamse politicus pas vertrouwen wanneer hij geen akkoorden sluit met de Franstaligen. In die doelgroep is "ik denk dat hij geen akkoord wil" bijna synoniem met "ik vertrouw hem".
Ten tweede is er de groep van mensen die er van uitgaat dat het sluiten van een akkoord het uiteindelijke doel is, maar die vindt dat dit doel niet overhaast en tegen elke prijs moet bereikt worden. Ik vertrouw Bart De Wever in de mate dat hij een hogere prioriteit geeft aan het verwezenlijken van de eigen standpunten, dan aan het sluiten van een akkoord. Ik ga ervan uit dat Bart De wever een akkoord wil, maar ik hoop dat hij dat niet tegen elke prijs wil. Ik hoop dus dat Bart De Wever dat akkoord niet al te hevig wil.
Het Nieuwsblad heeft dus een serieuze steek laten vallen met zijn onjuiste titel, maar het is zeker niet de enige vorm van media-manipulatie van de voorbije weken. Maar laat ik eerst even samenvatten hoe we in de huidige situatie verzeild geraakt zijn.
GEEN REGERING ZONDER INGRIJPENDE STAATSHERVORMING
De electorale omwenteling van juni 2010 is er gekomen na 11 jaar communautaire stilstand. Van de vijf resoluties die door het Vlaams Parlement op 3 maart 1999 werden goedgekeurd, is elf jaar lang niets verwezenlijkt. De schuld daarvoor kan men op twee groepen schuiven: de Vlaamse politici die er niet genoeg aan deden om deze resoluties door te drukken, en/of de Franstalige politici die de realisatie van deze resoluties afblokten.
Pas tijdens de regeringsformatie van 2007 heeft Yves Leterme een serieuze poging gedaan om er druk achter te steken. Toen de Franstaligen de zaak bleven blokkeren, gaf hij het op en vormde hij een regering zonder communautair programma.
De Franstalige blokkering tegen meer bevoegdheden en meer verantwoordelijkheden voor de deelstaten is zo sterk, dat het enige wapen dat de Vlaamse politieke partijen hebben, de weigering is om een regering te vormen zonder minstens een gedeeltelijke realisatie van het communautaire eisenplatform. De resoluties uit 1999 kunnen pas gerealiseerd worden als deze strategie wordt volgehouden: Vlaamse partijen moeten weigeren om in een federale regering te stappen die de realisatie van deze resoluties niet minstens gedeeltelijk en op geloofwaardige wijze mogelijk maakt.
Dat was de strategie van het kartel van CD&V met N-VA in 2007, en ze mislukte toen de CD&V eind 2007 toch bezweek voor de druk, en in de federale "noodregering" onder leiding van Guy Verhofstadt stapte.
De onbuigzame houding tijdens de onderhandelingen is dus geen element van een verrottings- of verdampingsstrategie, het is een breekijzer om tot verregaande hervormingen te komen. Een stabiele regering kan er pas komen na een grondige staatshervorming. Een halve staatshervorming zal al snel aanleiding geven tot een roep om een volgende staatshervorming, en zal niet leiden tot communautaire vrede noch tot politieke stabiliteit.
Wie dus vandaag roept dat de politici snel-snel een regering moeten vormen, speelt met de politieke stabiliteit en met de toekomst van het land. En het lijkt erop dat vooral de media paniekvoetbal spelen, waarbij ze enkele marginale initiatieven (van het extreem-linkse Comac tot en met de zoon van minister De Clerck) aangrijpen om de bevolking wijs te maken dat de bevolking "het beu is".
Verder getuigt het van intellectuele oneerlijkheid en van het voeren van intentieprocessen, om het lange aanslepen van de regeringsonderhandelingen toe te schrijven aan de vermeende "onwil" van één van de partijen, met name de N-VA, om tot een akkoord te komen. Zo wekte Tom Lanoye dit weekend nog de indruk dat de N-VA een bewuste blokkeringsstrategie voert. De logica is nochtans eenvoudig, en wie vindt dat we snel een nieuwe regering nodig hebben en dat het communautaire niet belangrijk is, kan het recept toepassen of politici onder druk zetten om het recept toe te passen. Geef toe op de communautaire eisen, splits BHV, geef de deelstaten grote bevoegdheden en verantwoordelijkheden, en de onderhandelingen zullen slagen. Dat dit niet lukt, wijst erop dat het communautaire status-quo voor de Franstaligen van enorm belang is, en dat de oplossing niet zo eenvoudig is als de anti-populistische populisten ons willen voorhouden.
Paul-Henry Gendebien, Aurélie Decoene, Philippe Moureaux
Toen ik vanmiddag Aurélie Decoene van Comac aan het woord hoorde in Controverse op RTL-TVI, bleek duidelijk hoe zij het recept voor "geef ons een regering" zag. Geen staatshervorming, niet toegeven op de communautaire eisen, want "denkt u werkelijk dat iedereen die op Bart De Wever heeft gestemd, BHV wil splitsen?" Enkel Paul-Henry Gendebien zag het helder: de Belgische kloof tussen Nederlandstaligen en Franstaligen bestaat niet enkel bij de politici, maar ook in de publieke opinie, zoals de ruzie bij de Miss België-verkiezing aantoonde.
EN DAN NU ONS SPETTERENDE VRT-DEBAT
Maandagavond om 21.10u wijdt de VRT-nieuwsdienst een extra uitzending aan "de economische gevolgen van de politieke crisis". Zullen hun licht laten schijnen in de studio: professor Paul De Grauwe, baron Paul Buysse en eurocommissaris Karel De Gucht. Ik kan nu alvast voorspellen dat deze drie het roerend met elkaar eens zullen zijn: steek de staatshervorming in de koelkast (of liever, in een Comité van Wijzen, maar dat is hetzelfde) en vorm een sociaal-economische noodregering. De VRT heeft zich voorgenomen om werk te maken van de etnische diversiteit in haar programma's, maar de opinie-diversiteit op onze openbare omroep lijkt met de week te verminderen.
"Geef ons een regering" is in mijn ogen de ultieme vorm van goedkoop populisme. Alsof er een simpele oplossing bestaat voor complexe problemen. Maar de initiatiefnemers in kwestie - tot bewijs van het tegendeel een marginaal zootje - vinden zichzelf ongetwijfeld nobele populismebestrijders.
En wat met de dreiging van de "gieren" van de financiële markten, de "speculanten", die de lange regeringsvorming zouden aangrijpen om ons land financieel op de knieën te krijgen? Met het grootste privé-spaaroverschot ter wereld en een rentespread die miniem is in vergelijking met die van Spanje, Portugal en Italië, kan ons land wel enkele stormen doorstaan. Net als de mantra "de mensen zijn het beu" lijkt de slogan "de gieren cirkelen al boven ons" bedoeld om een zelfvervullende profetie te worden
-----------------------
Ho Ho Ho Lucsje! Een doelgroep die helemaal geen akkoorden wil : dat is de moedwilligheid ver voorbij, als U met die doelgroep die van het Vlaams Belang bedoelt. Dan hebt U wel van heel ver hun programma gelezen! Van zodanig ver dat het U is beginnen schemeren! Gelieve dus dringend even binnen te wippen bij Pearl! Die hebben mirakel-oplossingen tegen een zacht prijske! Het kan natuurlijk ook, dat U thuishoort bij zij die perséhet werkstuk van 1830 willen redden, om in een lichtjes gewijzigde vorm dienstbaar te blijven aan vreemde meesters.
Doet er mij aan denken dat wij eerst nog een paar landverraders moeten opknopen, om vervolgens het voorwerp van hun schurkenstreek te nationaliseren, eenmaal onafhankelijk : de banksector en de energie-sector.
Maaar over die doelgroep die ondemocratisch overal wordt buiten gehouden : het Vlaams Belang wil wel een akkoord, zelfs het allerbeste : het finale akkoord. Het wil daarenboven met die van over de taalgrens in de beste nabuurschap verder leven, maar niet meer onder hetzelfde dak, waar ZIJ zeggen wat WIJ wel of niet mogen doen .
Als U nu eens moest helpen om deze idee te promoten : zorgen voor een definitieve en blijvende oplossing. Willen zij achteraf aansluiten bij Frankrijk? Voor ons niet gelaten, mis zij afzien van alle gebiedsroof, huidige en toekomende. Hun burgers die in het verleden reeds misbruik gemaakt hebben van onze gastvrijheid (De Rand) kunnen altijd Heim ins Reich Wij van het Vlaams Belang zijn gaarne bereid hen stuk per stuk uitgeleide te doen. Daar hebben wij al ons keukengerei voor veil!
Voor de jongskes die deze beeldspraak niet door hebben : ooit heette zoiets in de volksmond scharminkelen. Schandaal rammelen als U wilt. Zoals vroeger een overspelig koppel (bij duister) wed ingehaald met ketelmuziek en slaande strom .Een flard van zon gebruik is overgebleven in de sliert rammelende conserve-dozen die soms ongezien aan de achterbumper van een pas getrouwd koppel wordt vast gebonden en voort gesleept.
Slimme cameras : Bart wil ze in Antwerpen op de invalswegen, want, zo lezen we (elders) die van Turnhout hebben dat ook en sindsdien is de criminaliteit binnen de stadsmuren enorm toegenomen. Curieus, hé, maar dat doet mij denken aan de efficiëntie van de Regeringsonderhandelingen. Die zijn goed hoor, maar komen op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats en met de verkeerde mensen. Net zoals in Turnhout stijgt de koorts, en raken de burgers in paniek, in plaats van de criminelen .
U hebt natuurlijk wel een punt over de fameuze Vlaamse Resoluties van 1999, die een minimum programma zijn, nog een punt over het populisme van de populmisten-bestrijders en een bijzonder groot punt over de BRT-Weg Ermee. Maar ben ik nu onbeleefd om aan te stippen dat precies daar het schoentje wringt : eerst een minimum-programma schrijven (De Resoluties), dan verschieten voor hun durf, om vervolgens te beginnen onderhandelen over welke punten er onderhandeld moet worden. Dat is uw computer willen doen draaien met behulp van een koppel kruiwagenwielen!
Iemand ie zelf recht in zijn schoenen staat, zegt : na 180 jaar is ons geduld op : wij willen af van jullie gezeik en we willen proberen daar samen uit te geraken. Wij zijn te spreken (in t Vlaams) op die plaats van dit uur tot dat uur. Komen jullie niet, even zo goed goede vrienden! Dan doen we het op onszelf!
Moesten jullie ons dat willen beletten, dan zullen jullie moeten beginnen schieten! Dààààg! En de groeten aan de Vrouw!
En Brussel?
Niet goed geluisterd zeker?! Zo lang jullie geen restitutie doen van ons grondgebied, houden wij de knip op de beurs. Kom ne keer terug als jullie die boodschap beginnen door te krijgen.
Dàààg flauwerikken. Onze tijd is op : we moeten weer aan het werk!
OVER EEN SLECHT KARAKTER EN EEN MOOI KLEIN TJEEFJE
.
OVER EEN SLECHT KARAKTER EN EEN MOOI KLEIN TJEEFJE
Tjeef en Belgicist tot in de kist!
-----------------------
Voor de weinige lezers van deze blog die nog geen vaste bezoeker zijn van de blog van onze goede vriend http://blog.seniorennet.be/guvaal/ heb ik de moeite gedaan zijn verhelderende bijdrage over de resultaten van de laatste BOB-campagne te helpen verspreiden.
Deze resultaten zijn zeer verhelderend en verdienen het inderdaad zoveel mogelijk verspreid te worden. Te meer daar iedereen en passant iets bijleert over de Belgische rekenkunde. Surrealistisch is het juiste woord en dat bewijst dat men (ik val ocharme in herhaling) met gemiddelden ook maar alles kan bewijzen wat moet bewezen worden. Een jager die 2 schoten lost op een duif, een er voor en een er achter, heeft gemiddeld die duif dood geschoten, die alsdan dapper verder vliegt.
Guvaal merkt op dat de Tjeef Schouppe maar de uitslag geeft van 96% controles, in plaats van 100% (70%+23% + 3% resp. voor Vlaanderen, voor Wallonia en voor Bruxelles). Het is precies op dat punt van die 4% dat ik Guvaal wil pakken voor zijn slecht karakter (waarom moet alles ook zo juist zijn!), terwijl die 4% ook meteen de redenen zijn waarom ik zijn werkstukje voor verdere verspreiding heb overgenomen. Op die manier kunnen de vertrouwelijke inlichtingen waarover ik in het buitenland beschik, zonder meer openbaar gemaakt worden, terwijl de doorgaans goed ingelichte bronnen onbekend kunnen blijven.
De laatste 4% controles zijn namelijk deze uitgevoerd bij politici en hun vriendenkring. Hierover wordt niet gecommuniceerd, noch over het percentage zatterikken, noch over de plaatsen waar er controle werd uitgevoerd. Zulks in s Lands belang en ter vrijwaring van de reputatie van de Dynastie.
Schouppe heeft dit gegeven, als Tjeef met jarenlange ervaring in Staatszaken, niet willen bekend maken, om noch de communautaire onderhandelingen te willen belasten, noch de gezondheidstoestand van de moeder van VandelanotTe te schaden. Ook al wellicht omdat zijn eigen naam er te dikwijls in voorkwam .
-----------------------------------
WIe er een beetje ervaring mee heeft, weet dat Belgische peilingen en statistieken een verborgen agenda hebben. Om maar een voorbeeld te geven: de laatste controle op de kwaliteit van ons onderwijs verwees België naar de middenmoot, terwijl in werkelijkheid het Vlaamse onderwijs piekt en het Franstalige bijna helemaal achteraan hinkt. Met de statistieken van de laatste Bob campagne is het weer van datzelfde. Uit die statistieken, die gingen van 26 november van vorig jaar tot 10 januari van dit jaar, blijkt nl dat 3,6% van de gecontroleerde Belgische chauffeurs te diep in het glas had gekeken. Als we dat verhaal vertalen naar de gewesten, blijkt dat het cijfer in Vlaanderen slechts 3,2% is, in Wallonië bijna 5% en in Brussel net geen 10%. Dat is een hemel van verschil en dat is nog niet alles. Staatssecretaris van Verkeer, Schouppe, de man die de rood-witte autokentekens opnieuw uitvond omdat madame Mille-njet het geel te Vlaams vond, die "moedige" man moest toegeven dat bijna 70% van de controles in Vlaanderen genomen werden, t.o.v. slechts 23% in Wallonië en amper 3% in Brussel*. M.a.w. de Vlamingen leefden weer eens de wet na en werden voor de zoveelste keer het kind van de rekening. De francofonen, die geen kans voorbij laten gaan om ons, Vlamingen, in het buitenland verdacht te maken, blijken de grootste rijdende dronkaards te zijn en zo het grootste gevaar te betekenen voor de samenleving. De geschiedenis herhaalt zich nog maar eens. Tenslotte nog dit: die politie, die in Wallonië en Brussel te weinig haar werk doet, is dezelfde die extra geld krijgt toegeschoven van de flitspaalboetes die in Vlaanderen worden geheven. Het gaat niet goed in dit landje. Raar, he?
* Hoe bekwaam die Schouppe is, blijkt nog eens uit het samentellen van zijn percentages. Met 70+23+3 kom ik nl aan 96, hij aan 100
----------------------------
Pssst
Opgepast voor bombrieven!
Ter attentie van Guvaal : de aangetekende brief die U morgen zal worden aangeboden : NIET AFHALEN !!!! want deze bevat de mededeling dat U geschrapt wordt van de civiele lijst als in aanmerking komende onderdaan voor een Lint(je) in de Leopoldsorde.
Dat U verhuist naar de kop van een andere lijst, deze der V.V. (Vlaamse Ver-eremerkten) zijn zorgen voor morgen. Of voor overmorgen, als de onderhandelingen voor de Totale Splitsing zijn ingezet. Onder de leiding van de kleinzoon van Bart I?
